POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





woensdag 31 december 2008

Steeds méér vreemdelingen die Belg worden.

Men kent de argumentatie van de multiculturele lobbys in dit land om steeds weer op te komen voor een nieuwe regularisatie, voor een verdere versoepeling van de nationaliteitswetgeving, voor een uitholling van het asielbeleid: het is allemaal zo erg niet, en eigenlijk worden steeds minder vreemdelingen Belgische staatsburgers. België zou op het vlak van asielbeleid een bijna onmenselijk beleid voeren, etcetera.

Terwijl wij van het Vlaams Belang juist blijven stellen dat door de soepele nationaliteitswetgeving – dé soepelste volgens ons op deze planeet –, door het lakse asielbeleid (en vooral de afwezigheid van een echt uitwijzingsbeleid) en door groeiende fenomenen als schijnhuwelijk en schijnsamenlevingscontracten steeds meer mensen dit land binnen geraken en ook ‘Belg’ worden.

Inzake het cijfermateriaal worden wij nu in elk geval in het gelijk gesteld. Een kleine week geleden stuurde academicus en onderzoeker Jan Hertogen volgende informatie via elektronische weg door – en wij nemen de informatie over, dus zonder de cijfers te interpreteren of in te vullen:

“36.063 Belgwordingen in 2007 of een stijging met 13,2% - tezelfdertijd stijgt Belg worden langs naturalisatiecommissie met 38%.

Nationaliteitsverwerving is een belangrijke sleutel voor integratie. 4.209 erkende vluchtelingen en 31.583 vreemdelingen werden in 2007 Belg. 58% van de Belgwordingen gebeuren mede langs de Belgwording ouders. Forse stijging met 38% van Belgwording langs naturalisatie: 8.372 in 2007. Belgwording door een huwelijk kent een lichte stijging tot 6.295 in 2007.

8.722 Belg geworden Marokkanen op plaats 1, Turken met 3.039 op de 2de. Aantal Belgwordingen erkende vluchtelingen stijgt in 2007 met 46 %. 1/4de van de Belg geworden erkende vluchtelingen zijn Russen (Tsjetsjenen). Belgwording vreemdelingen uit Nepal, Oezbekistan, Pakistan, Kazakstan, Irak, Equador, Iran, Rwanda, Brazilië en Nigeria stijgt met meer dan 50%. Oost-Europeanen verdubbelen aandeel Belgwordingen op 6 jaar tot 15,8%.
47,3% van de Belgwordingen 2000-2007 is Afrikaans, 25,8% is Aziatisch.”


De conclusie van onderzoeker Hertogen is eigenlijk dezelfde als die van het Vlaams Belang: Aantal Belgwordingen zal verder stijgen gezien immigratie verder stijgt. Met andere woorden: er moet dringend worden gesleuteld aan wetgeving en aan het uitzettingsbeleid. Maar met een regering die bestaat uit 5 verschillende partijen en met een samenhang die we het afgelopen jaar aan den lijve hebben ondervonden, moet men van politiek België niets, maar dan ook niets verwachten. De toestand kan dus alleen maar verergeren.

dinsdag 30 december 2008

Leterme bis?

Wat heeft deze crisis uiteindelijk opgelost? Wat heeft de benoeming van Van Rompuy tot formateur uiteindelijk opgebracht? Niets, daar is iedereen ongeveer van overtuigd. Onze bedenkingen zijn ongeveer dezelfde die men ook in de buitenlandse pers kan lezen. Wat zal Herman Van Rompuy, die ongetwijfeld een schrander, een intelligent man is, aan dit België kunnen remediëren? Wat zal deze man, die sowieso eerder gericht is op de status quo der dingen, voor Vlaanderen aan meerwaarde opbrengen?

Even duidelijk is dat de politiek in dit land hiermee niet aan geloofwaardigheid wint. Alleen Leterme en Vandeurzen vervangen, zonder ook maar aan Reynders te durven raken, getuigt van weinig politieke moed. Het is voldoende de tekst op de weblog van ex-minister Vandeurzen te lezen, om te begrijpen dat het ganse kernkabinet in een zeer vroeg stadium op de hoogte was van mogelijke contacten met het gerecht in de Fortiszaak.

Dit is oude wijn in oude zakken. Dit is de oude CVP ten top. Het Vlaams Belang reageerde dan ook onmiddellijk: “De enthousiaste Franstalige reacties op de aanstelling van Van Rompuy tot formateur verbazen allerminst. Dat het Belgische staatsbelang primeert op de Vlaamse verkiezingsbeloftes, bewees Van Rompuy al toen hij in aanloop naar de eerste regering-Leterme als ‘verkenner’ mocht opdraven. Van meet af aan pleitte hij ervoor om het communautaire dossier los te koppelen van de regeringsvorming – waardoor de Vlaamse eisen de facto werden begraven.
Vorige week bracht Olivier Maingain zijn eis nogmaals in herinnering om elk debat over de staatshervorming uit te stellen. Het FDF wordt op zijn wenken bediend: met een ‘bon belge’ als Van Rompuy aan het hoofd van een Belgische regering die zelfs geen meerderheid heeft aan Vlaamse zijde, blijft het communautaire status quo ongetwijfeld gehandhaafd”.
Van de ene schending van verkiezingsbelofte naar een andere, naar een nieuwe. Vlaanderen wint met deze nieuwe regering niets. En zo starten we 2009!

maandag 29 december 2008

Vlaamse senioren in de kou?

We mogen nooit vergeten van hoever we eigenlijk zijn gekomen. Onze ouders, onze grootouders hadden het ‘in hun tijd’ zeker niet breed, leefden meestal op de armoedegrens en hebben zich uit de naad gewerkt voor hun kinderen en kleinkinderen. Vlaanderen is, mede door hun labeur, op enkele generaties uitgegroeid tot een modern en zeer welvarend gebied. België heeft in deze heel weinig verdiensten, laat dat ook maar onmiddellijk gezegd.

U kent natuurlijk de geschiedenis van de transfers. De Vlaamse rijkdom werd en wordt al decennialang afgeroomd door het Belgische sociale zekerheidssysteem en werd en wordt massaal gepompt in allerlei initiatieven, die – vooral – richting Wallonië gaan. Generatiesteuntrekken, zeg maar. Op hetzelfde moment bouwde Nederland – dat een analoge economische groei als Vlaanderen kende – haar sociaal zekerheidsstelsel op een moderne en transparante manier uit. Misbruiken werden aangepakt, een echt pensioenfonds werd opgezet.

Het gevolg kennen wij nu: “De kloof tussen Nederland en België wordt almaar breder: de afgelopen jaren daalde het aantal armen bij onze noorderburen van 12 naar 10%, bij ons steeg dat tot 15%. Arm is wie minder dan 60% van het gemiddelde inkomen verdient. Nederland is nu een van de rijkste landen van de Europese Unie, België zit onder het EU-gemiddelde” (De Standaard, 15.12.2008).

Vooral de verschillen onder senioren zijn beklemmend. “Het percentage 65-plussers in België onder de armoedegrens loopt op tot 23%, of bijna 1 op 4 senioren. In Nederland gaat het om 6% of 4 keer minder dan bij ons”. Zelfs de Franstalige staatssecretaris van Armoedebestrijding Delizée (PS) gaf in een onbewaakt moment toe dat het Nederlandse pensioen hoger lager dan het Belgische. Heeft hij zich al één moment de vraag gesteld naar de achtergrond hiervan? Heeft hij zich al één moment de vraag gesteld naar de communautaire achtergrond van het lage, zeer lage Belgische pensioen (bekeken tegen een Europese achtergrond).

Voor Vlamingen is de conclusie heel kort: België is geen land, België is georganiseerde diefstal. Dat blijkt elke dag opnieuw. En er komt geen eind aan.

vrijdag 26 december 2008

Onrust op VLD-banken

Er zijn voordelen verbonden aan het op de laatste rij zitten van de plenaire vergadering: men heeft een goed overzicht, een bijna panoramisch overzicht op het gebeuren. De laatste plenaire zitting van dit jaar, bedoeld om de voorlopige twaalfden te stemmen, bood gelegenheid te over om de onrust bij de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen op te merken, bood gelegenheid om de wrevel bij veel jonge parlementsleden van de zogenaamde meerderheid gade te slaan. Vooral dan bij Open VLD.

Niet langer dan een week voordien had dezelfde Open VLD CD&V bijna gedwongen om met een voorstel van een parlementaire onderzoekscommissie naar de plenaire te komen, wat de fractieleider van CD&V dankbaar aanwendde in een poging om het hachje van zijn eerste minister te redden. Een parlementaire onderzoekscommissie naar de wijze waarop deze regering de bankencrisis in ons land had aangepakt, een vraag van de voltallige oppositie al gedurende weken.

De regering viel uiteindelijk toch. Maar dat belet niet dat deze parlementaire onderzoekscommissie er zou en moest komen. Alleen beperkte de zogenaamde Vlaamse meerderheid het voorstel om alleen een onderzoek te laten uitvoeren naar de mogelijke inmenging van de regering op justitie!

De oppositie steigerde terecht! SP.A kwam met een eigen voorstel – volmondig gesteund door de Vlaams Belang-fractie trouwens – om een parlementaire onderzoekscommissie het volledig onderzoek naar de bankencrisis in ons land te laten doen, wat neerkwam op het oorspronkelijk regeringsvoorstel, maar dit werd uiteindelijk door de meerderheid van de kamerleden weggestemd. Zéér tot ongenoegen van jonge VLD-parlementsleden, die hun plaats hebben op de laatste rij, juist naast mijn plaats. Ik heb het ongenoegen bij deze jonge parlementairen kunnen zien en kunnen horen. En kort daarop gesprekken – opnieuw op de laatste rij – tussen de ‘groten’ van de VLD en deze jonge, meer principiële liberalen. Ze moeten nog veel leren van het cynische VLD-spel, dat erin bestaat dat wat men de ene week met veel overtuiging en enthousiasme verdedigt, de week erna, pour le besoin de la cause, tot de grond wordt afgebrand. Zielig!

woensdag 24 december 2008

'Heren van Stand'

Het is misschien de dringendste, maar tezelfdertijd de meest onmogelijke taak van de volgende federale regering: het vertrouwen van de burgers in de politiek en dan vooral in de politici herstellen. Onmogelijk, als u het mij vraagt, omdat de Belgische graaicultuur blijkbaar zo wijd verspreid is op alle niveaus, dat ze wel onuitroeibaar lijkt. Ondanks alle mooie woorden, trouwens.

Zo blijkt van de geplande afslanking bij verzekeraar Ehtias niet veel in huis zal komen. U zal zich herinneren dat in het begin van de financiële crisis vooral Ethias werd getroffen, het vroegere OMOB, de overheidsverzekeraar. De verschillende overheden – de Vlaamse, de Waalse, de federale – zouden allen samen zo’n 1,5 miljard euro op tafel leggen om de financiële structuur van de overheidsverzekeraar te verbeteren, te redden. Voorwaarde was wel dat de directiestructuur zou ‘verlichten’, dat men het met minder mensen zouden moeten doen.

Immers, zo kon men gisteren in De Standaard lezen, bestond Ethias tot dan toe uit 4 autonome verzekeringskassen, die elk hun uitgebreid directiecomité hadden van ongeveer 20 zitjes. Welnu, Ethias zou versmelten tot één verzekeringsbedrijf met één directiecomité, dat voortaan zou bestaan uit 16 man. De rest – de overgrote meerderheid dus van oud-bestuursleden – zou nu niet moeten opstappen, maar er zou een Raadgevend Comité worden opgericht, dat de verzekeraar voortaan zou voorzien van allerlei analyses en advies. Voel j’em?

Niet vergeten ook: De leden van de verschillende directiecomités van Ethias bestaan grotendeels uit geparachuteerde parlementsleden van de verschillende traditionele partijen, CD&V en cdH zijn goed vertegenwoordigd, maar evengoed SP.A en PS, naast MR en Open VLD. Dit Raadgevend Comité is de voortzetting van de oude graaicultuur, maar het zal misschien iets minder opvallen.

dinsdag 23 december 2008

Splitsing B-H-V? Het was maar om te lachen!

Nadat de Vlaamse Beweging er 40 jaar heeft over gedaan om B-H-V eindelijk op de politieke agenda te krijgen en van de splitsing een politiek thema te maken, nadat eindelijk ongeveer alle Vlaamse partijen toch op dit ene punt op één lijn waren geraakt, nadat eindelijk ook het Grondwettelijk Hof een duidelijke uitspraak had gedaan en nadat alle Vlaamse partijen voor één keer eensgezind in de commissie Binnenlandse Zaken de splitsing van B-H-V hadden gestemd (hoewel de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen de Franstaligen hebben gesmeekt allerlei vertragingsmanoeuvres uit te halen), nu juist, na al die moeite, vindt Patrick Dewael, ex-minister van Binnenlandse Zaken, het passend en billijk om de ongrondwettelijkheid van verkiezingen zonder splitsing van B-H-V te ‘relativeren’.
Het Vlaams Belang, bij monde van voorzitter Bruno Valkeniers, reageerde onmiddellijk gepast: “De mededeling van minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael, dat verkiezingen kunnen zonder een oplossing voor B-H-V, voor zover het parlement de verkiezingen nadien valideert, is zonder meer misplaatst. Op het ogenblik dat men de mond vol heeft van het principe van de scheiding der machten, doet Dewael het arrest van het Grondwettelijk Hof af als quatsch. Dit is het cynisme ver voorbij.
Het arrest van het Grondwettelijk Hof is intussen bijna zes jaar oud. Bijna zes jaar heeft men bijgevolg de tijd gehad om uitvoering te geven aan dit arrest. In heel politiek Vlaanderen werd dit vertaald in de splitsing van B-H-V. Alle Vlaamse meerderheidspartijen hebben verzuimd om hun beloften dienaangaande na te komen. Meer nog, in het voorjaar van dit jaar hebben ze de Franstaligen zelfs gesmeekt om nog maar eens een belangenconflict in te roepen, om de zaak opnieuw op de lange baan te schuiven. Zij zijn dus verantwoordelijk voor de huidige patstelling.
Vandaag aankondigen dat een splitsing grondwettelijk niet noodzakelijk is omdat het parlement soeverein is, is een staaltje van grenzeloos misprijzen ten aanzien van het Grondwettelijk Hof. Voorzitter Bossuyt van het Hof heeft dit jaar nog verklaard dat een verkiezing zonder oplossing voor B-H-V ongrondwettelijk zou zijn. Dewael veegt de rechtstaat die hij voor het overige zo dierbaar acht aan zijn laars, enkel om de Franstaligen het signaal te geven dat het voor de VLD helemaal niet menens is met de kwestie B-H-V. Zo veegt hij de hele kwestie B-H-V van de politieke tafel.
Dewael zou er beter aan doen het arrest van het Grondwettelijk Hof te volgen, en er dus voor te zorgen dat B-H-V gesplitst wordt voor welke eventuele vervroegde verkiezing dan ook. Dat zou pas getuigen van respect voor de rechtstaat. In elk geval weet Vlaanderen nu ook dat Dewael op Vlaams vlak volkomen onbetrouwbaar is. Ook voor hem geldt het adagium: “Wie gelooft die mens nog?””

maandag 22 december 2008

Het is het communautaire, stupid!

Het heeft natuurlijk geen enkele zin om u te vervelen met het verhaal van de zoveelste crisis van deze regering, die stilaan op een crisis van het regime begint te lijken (met de woorden van voorzitter Valkeniers). We zouden natuurlijk kunnen wijzen op de ‘hypocrisie’ van de Sp.a, die moord en brand roept omdat ze niet door de koning wordt gehoord, maar die er jaren geleden met enthousiasme tegen het Vlaams Blok een cordon sanitaire heeft helpen opbouwen en die onze partij – omwille van louter partijpolitieke redenen – voor de rechtbank heeft gesleept. Neen dus.

Het is nutteloos het verhaal van deze zoveelste crisis te vertellen: de pers heeft het in de afgelopen dagen zelf verteld. Uitgebreid, tot in alle details. Maar één commentaar willen we u niet onthouden, die van Van De Velden van De Tijd. Hij roept op zo snel mogelijk “een werkbare regering te vormen, die stabiliteit biedt”. De sociaaleconomische toestand is immers kritisch.

Van De Velden vraagt een regering met perspectief tot 2011. “Vragen dat de federale verkiezingen in juni 2009 zouden samenvallen met de Vlaamse, is eigenlijk vragen dat de christendemocraten hun nederlaag zouden verdubbelen”. 2011 zou er trouwens kunnen voor zorgen dat de parlementaire onderzoekscommissie Leterme en Vandeurzen kan ‘witwassen’.

De knoop van alles, aldus de commentator, ligt andermaal bij het communautaire. “CD&V dreigt bij een doorstart van de federale regering nog altijd de federale rekening gepresenteerd te krijgen bij de Vlaamse verkiezingen van volgend jaar. De sleutel om tot een oplossing te komen, ligt andermaal in het communautaire”.

“Het is niet alleen voor CD&V dat dit perspectief van een staatshervorming er moet komen, het is ook in het algemeen belang”. Alleen met fundamentele stappen – die voor onze partij eigenlijk neerkomen op een totale ontmanteling van de staat en de vorming van twee onafhankelijke staten – kunnen de financiën weer op orde gebracht, de pensioenen, de gezondheidszorgen.

Ondanks een andere finaliteit – Van De Velden wil niet per se een onafhankelijke Vlaamse staat – en ondanks andere uitgangspunten, zegt deze journalist eigenlijk wat wij al jarenlang duidelijk proberen te maken: zonder inderdaad het communautaire de primordiale plaats te geven, en de “gemeenschapsproblemen” definitief te regelen, kan de rest nooit naar behoren worden geregeld.

vrijdag 19 december 2008

Goednieuwsshow doorprikt

Drie grote en eerbiedwaardige economische instellingen doorprikken elk op hun eigen manier en op een eigen tijdstip de goed nieuwsshow die premier Leterme van zijn begroting en van zijn zogenaamde relanceplan probeert te maken. Maar als de drie berichten naast elkaar legt, wordt pas het ganse plaatje duidelijk. Leterme en zijn ploeg doen het helemaal niet zo goed en krijgen de kritiek met bakken over zich heen.

Zo geeft de Europese Commissie dit land over (ongeveer) de ganse lijn een onvoldoende. “België heeft in 2008 nauwelijks vorderingen geboekt om de sociaaleconomische uitdagingen te beantwoorden. Dat is ten delen te wijten aan de labiele politieke situatie na de verkiezingen van juni 2007. “Er is te weinig concurrentie op de energiemarkt, met hoge prijzen tot gevolg”, heeft De Tijd in het rapport gelezen (12.12.2008). Ook zijn er de grote verschillen de werkloosheidspercentages: de werkloosheid blijft zeer hoog bij de migrantenbevolking en in het zuiden van het land.

Een andere handicap is het gebrek aan beleid en voldoende overheidsgeld voor het stimuleren van innovatie en onderzoek. Ik wil hierbij alleen de schandalige manier nog eens aanhalen waarmee de Belgische overheid het Myrrha-project van het SCK te Mol behandelt…U kon er alles over lezen op deze weblog enkele weken geleden. Ook op de Belgische begroting wordt met scherp geschoten. De schuld zal door het opsouperen van de marges onder paars nog toenemen en deze schuldaangroei bedreigt het bestaan van België zelf, zo lijkt dit rapport wel te besluiten.

Maar ook het gezaghebbende Internationaal Monetair Fonds is niet mals: “Het relanceplan van België is verre van optimaal”. Het begrotingstekort in 2009 ziet het IMF stijgen tot ruim 2% van het bruto binnenlands product. “Een stimulans moet op het juiste moment effect hebben, tijdelijk zijn, en gericht zijn op de sectoren die meest waarschijnlijk groei zullen realiseren. Voor elk van die criteria is het plan niet ideaal”, is de scherpe inschatting van het IMF.

U wil nog meer kritiek op het sociaaleconomisch beleid – of de aanwezigheid eraan – van Leterme? Het Planbureau ziet de schuld in 4 jaar stijgen met 26 miljard euro. Een schuld die bovenop de gewone, reeds bestaande schuld komt, en die onze kinderen, onze kleinkinderen, en misschien zelfs de kinderen van onze kleinkinderen zullen moeten helpen afbetalen. De schuldgraad in percent bbp “stijgt volgens het Planbureau van 83,9% eind 2007 tot 87,1% eind 2008 om tegen het einde van de regeerperiode uit te komen op 85,7%”.

Ja, ze zijn waarlijk goed bezig, onze Belgische jongens en meisjes….

donderdag 18 december 2008

1 op 4 in financiële gevarenzone

Voor wie er mocht aan twijfelen: het gaat niet goed met onze economie. Het aanbod aan nieuwe arbeidsplaatsen droogt vrij snel op, ontslagen stapelen zich op, het consumentenvertrouwen neemt af en steeds meer bedrijven kijken met ontzetting en ongeloof naar min of meer lege orderboekjes. Deze crisis is zich ten volle aan het uitrollen.

Een enquête van Trends Top-30.000 bij 1.463 Belgische bedrijfsleiders bevestigt deze donkere economische berichten. Het gaat niet goed, en veel bedrijven zijn zich niet genoeg bewust van de gevaren van de economische en financiële crisis: “Zowat een kwart van de bedrijven heeft onvoldoende liquide middelen om zijn kortlopende schulden terug te betalen. Voorts zegt één op de drie ondernemers dat meer klanten hun facturen laattijdig betalen. Volgens 44% zal die situatie in 2009 nog verergeren. Zowat 53% van de ondernemers geeft toe dat al die laattijdige betalingen hun bedrijf in de problemen kunnen brengen. Desondanks geeft de helft van de bedrijven toe dat ze zelf overwegen om betalingen uit te stellen”.

Op die manier zou een gevaarlijke vicieuze cirkel kunnen ontstaan, natuurlijk. Bedrijven betalen hun facturen aan andere bedrijven trager. Daardoor hebben ook die bedrijven minder middelen, worden bepaalde investeringen misschien in de tijd uitgesteld. Minder inkomsten, zodat ook deze bedrijven de neiging voelen om hun facturen later uit te betalen.

Er is ook een communautair kantje aan de enquête, maar wie kan er zich nog over verbazen? “Bedrijven volgen de financiële toestand van hun klanten slechts zelden op. 30% van de Waalse ondernemers en 13% van de Vlaamse bedrijven heeft er geen idee van hoeveel facturen op tijd worden betaald” (De Standaard, 16.12.2008). Volgen Vlaamse bedrijven de financiële toestand beter op? Het heeft er alle schijn van.

woensdag 17 december 2008

Vlaamse Miss World?

Heeft u er ook zo van genoten, van de Miss World-verkiezing dit jaar? Voor enkele dagen was het weer zover en kon deze veredelde vleeskeuring door miljoenen mensen op het televisiescherm worden gevolgd. Ik zag de uitzending eerder toevallig, zoals dat dan heet, en knoopte er heel snel – sterk als ik ben in het bedenken van allerlei drogredenen – een professionele interesse aan.

Men kan het niet ontkennen: heel wat mooie en bloedmooie dames passeerden het scherm: Europese en niet-Europese. Wat mijn professionele belangstelling wekte, was het optreden van de Welshe en Schotse kandidaten. Zonder enige gêne kwamen deze jonge dames op voor hun eigen natie. En merkwaardig vond ik ook dat deze dames de gelegenheid kregen om te kandideren voor hun eigen natie.

Op zo’n momenten heb je het moeilijk om niet te denken aan een Vlaamse kandidate Miss World, een kandidate voor de staat Vlaanderen. Want zeg nu eerlijk: worden wij wel vertegenwoordigd door de Frans taterende jonge dames? Ondanks het feit dat onze taal de meerderheidstaal is van dit land, slagen de Franstalige kandidaten erin geen woord Nederlands op een volwaardige manier over hun lippen te krijgen. En dan zouden de Vlamingen zich aangesproken moeten voelen?

Als Vlaanderen zou beslissen aan deze veredelde vorm van vleeskeuring mee te doen, dan zou het toch aangenaam zijn mocht dit onder de eigen kleuren kunnen. Vlaanderen zou zich van zijn fraaiste kant aan de wereld laten zien, zoveel is duidelijk.

dinsdag 16 december 2008

Electrabel: zelfs de regering geeft het toe.

Dat de prijzen voor elektriciteit en voor gas in ons land voor de consument te hoog zijn, weet iedereen. De hoge prijzen vallen vooral op als men even vergelijkt met de buurlanden. Al maanden, zelfs jaren dringt men van verschillende kanten aan, ook vanuit het Vlaams Belang, om de concurrentie te vergroten op het vlak van de energieverstrekking. Alleen op die manier, daar zijn alle spelers op de markt het ongeveer eens, alleen op die manier kunnen onze prijzen eindelijk gelijke tred houden met de prijzen in de landen rondom ons.

De naam die steeds weer opnieuw valt, is die van Electrabel, dat een monopoliepositie inneemt, en die zich taai verzet tegen elke wijzigingen hierin. Komt er eindelijk schot in de zaak? Eén zwaluw maakt nog de lente niet, zoals het spreek woord zegt, maar zelfs premier Leterme neemt zware woorden in de mond. Zelfs hij geeft toe dat het zo eigenlijk niet verder kan.

Verschillende Vlaamse kranten liet hij eind vorige week optekenen dat de greep van Electrabel op de energieverstrekking in ons land veel te hoog is, en dat de liberalisering van de energiemarkt eigenlijk niet gelukt is in ons land, want dat de doelstelling niet werd bereikt: voor de consument (zowel bedrijf als particulier) lagere en betaalbare prijzen voor de energie. Nu nog wachten op daden van regeringszijde natuurlijk, want tot deze vaststelling waren collega Bart Laeremans en ikzelf in de commissie Bedrijfsleven al enkele keren gekomen.

Tegelijkertijd organiseren kleine bedrijven en zelfstandigen zich in het zelf voortbrengen van eigen energie, als we De Standaard (13.12.2008) mogen geloven. Ze wekken dus zelf energie op en zorgen voor de energie bij x-aantal gezinnen. Alternatieve energieverstrekking. Benieuwd welke evolutie dit allemaal nog zal kennen. Kenners waarschuwen nu al dat de elektriciteitskabels de toevoer van elektriciteit nu zullen aankunnen.

maandag 15 december 2008

Wallonië wil geen sluitende begroting

De pers, en dan vooral de Nederlandstalige pers, is niet mals voor de begroting van deze regering. Of liever: voor deze poging tot een begroting. Het is een begroting die regelrecht afstevent op een zeer ernstig tekort. Volgens bepaalde commentatoren is er zelfs sprake van een ontwrichting (zoals het bericht in De Standaard, 11.12.2008). Zo stelt Geert Noels, econoom bij Petercam, dat het begrotingstekort zal liggen tussen 3,5 en 4%. Hij merkt verder op dat het geheel in België nog eens moeilijker wordt gemaakt door een eigenaardige cocktail: “een concurrentiële handicap, een voortdurende communautaire patstelling en een ontsporende begroting”.

Ook een expert van ING is zeer pessimistisch: “De zware ontsporing van de begroting betekent dat om opnieuw naar een begrotingsoverschot te gaan, er maatregelen zullen moeten worden genomen ter waarde van grofweg 13 miljard euro”. 13 miljard euro, op te brengen door de volgende generatie!

Met een economie die volgens alle commentatoren inkrimpt – volgens bepaalde commentatoren gaan we naar een ‘negatieve groei’ van 1 à 1,2% - is dit toch niet meer ernstig te noemen? Steeds meer Vlamingen, bedrijfsleiders, bedienden, zelfstandigen, vragen zich af waarom de Belgische begroting niet meer sluitend kon worden gemaakt. Of mocht ze niet meer sluitend zijn?

Mark Grammens windt er geen doekjes om: het is Wallonië dat geen sluitende begroting wil. Zo schrijft hij in een sterk onderbouwd artikel in Journaal: “Ze willen de tering niet naar de nering zetten, omdat ze vrezen dat hierdoor Wallonië niet langer boven zijn stand zal kunnen leven en omdat ze beseffen dat het uiteindelijk toch Vlaanderen is dat straks het grootste gedeelte van de ontstane Belgische staatsschuld voor zijn rekening zal moeten nemen. Wat meer is: ze weten maar al te goed dat de abnormaal hoge staatsschuld mede België in stand houdt. Men kan geen land opblazen dat op een faillissement afstevent (…) Wie dus België wil redden, vindt deficit-spending een goed idee”.

Zelfs op het vlak van de (bestrijding van de) economische crisis is er totaal geen eensgezindheid meer op Belgisch vlak. Als er al geen échte begroting kon in 2008, zal het in 2009 allicht niet veel beter zijn. Dit is letterlijk dweilen met de kraan open.

vrijdag 12 december 2008

Rake Nederlandse kijk op Vlaanderen

Derk Jan Eppink voorstellen hoeft eigenlijk niet meer. Wie de afgelopen decennia de Vlaamse pers aandachtig las, botste regelmatig op de scherpe pen van deze Nederlandse journalist. Hij werkte zich in de Belgische problematiek in en groeide uit tot een specialist in de materie. Een Nederlander kijkt naar België, en schrijft zijn bevindingen neer. In het Nederlandse dagblad Trouw, toch ook niet één van de minste.

“België heeft een ingewikkelde psychologie. Vlamingen vormen een demografische meerderheid, die zich gedroeg als een verdrukte minderheid. De Franstalige taalgroep is een culturele minderheid die zich superieur voelde. Met de emancipatie van Vlaanderen tot sterkste regio ging dat wringen. Het voormalig ‘klein boerke’ werd plotseling economisch en politiek sterker. De Franstalige minderheid verdedigt zich door die vroegere boerkes uit te maken voor ‘racisten, separratisten en egoïsten’, zodat ze de oude, ondergeschikte plaats weer innemen”.

Voor het eerst werkt die psychologische intimidatie niet meer, weet de Nederlander. Vlamingen zouden hun meerderheid inzetten om bijvoorbeeld Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen. De vraag is natuurlijk wel, geachte heer Eppink, of de Vlamingen durven doorgaan, ook als de Franstalige politici alles blijven blokkeren?

Vlamingen zijn niet rancuneus en egoïstisch, weet de journalist verder mee te geven. “Ze betalen jaarlijks ongeveer 6 miljard euro om armere Franstaligen in Brussel en Wallonië op de been te houden via sociale uitkeringen. Dat bedrag is hoger dan de netto-bijdrage van Nederland aan de EU”. De Vlamingen betalen dat bedrag al jaren zonder morren, terwijl Wallonië er economisch niet op vooruit gaat.

Ook op het probleem Brussel laat de journalist zijn licht schijnen: “Als het ooit tot een deling komt, kiest Brussel niet voor Vlaanderen, noch voor Wallonië, maar voor Europa: Capitale de l’Europe. De stad bestaat uit 19 gemeenten, in de praktijk lokale bolwerken van partijen en politieke families. De ene helft van de stad is burgerlijk liberaal, de andere islamiseert in hoog tempo. De gemiddelde werkloosheid is 20% en in migrantenwijken als Molenbeek en Anderlecht tot 60%. Na het Frans is de tweede taal van Brussel niet meer het Nederlands maar het Arabisch. De islam is de grootste religie in de hoofdstad van Europa”.

Woorden om over na te denken.

donderdag 11 december 2008

Géén geld, maar wel 1,5 miljard voor Wallonië

Grote koppen vandaag in de pers: het loonakkoord tussen de sociale partners, dat met veel moeite is rondgeraakt, zal deze regering – voor zover het woord “regering” nog van toepassing is op deze kibbelende bende ministers natuurlijk – ongeveer 2 miljard euro kosten. Een enorm bedrag. Veel te belastend voor de federale kas, zeggen enkele liberale ministers.

Het is een enorm bedrag natuurlijk, laat daar geen onduidelijkheid over bestaan. Maar de politieke commotie rond dit akkoord doet misschien wel vergeten dat ook de Waalse regering enorm veel geld in een ‘relance’-plan heeft geïnvesteerd. Zo kon men in Het Laatste Nieuws (08.12.2008) lezen: “De Waalse regering gaat 1,5 miljard euro investeren in maatregelen tegen de crisis. Het plan moet de Waalse economie en werkgelegenheid ondersteunen”.

De Waalse regering investeert 1,5 miljard euro? U bent verbaasd? Inderdaad, verbazingwekkend voor een landsdeel dat voor de buitenwacht over weinig of geen reserves beschikt. Verbazingwekkend vooral als je dat plaatst naast een bijdrage die we alleen in de Franstalige editie van Metro terug hebben gevonden (08.12.2008), en we vertalen even voor u: “De Waalse financiën zullen niet dienen om de federale kassen te vullen”, heeft vrijdag laatst Rudy Demotte, de Waalse minister-president uitgelegd. Hij was aanwezig op een vergadering tussen de federale regering en de gewestregeringen. De federale regering heeft er akte genomen van het feit dat de gewesten géén moeite gingen doen voor het federaal budget van 2009”.

Géén geld dus voor de federale kas. Als we ons niet vergissen, heeft Vlaanderen wel al gestort. Eigen volk eerst is absoluut géén vieze term in Franstalig België, zoveel is duidelijk. En de Brusselaars denken toch maar beter twee keer na, vooraleer ze met deze “heren” in bed duiken. Het hemd is de Walen nader dan de rok.

woensdag 10 december 2008

1 op 3 nooit les Nederlands

De huidige miss België spreekt geen gebenedijd woord Nederlands – terwijl het Nederlands toch de taal is die door de meerderheid van de burgers wordt gesproken. Belgische ministers radbraken onze taal op een dusdanige manier dat men op de Franse vertaling moet overschakelen om te begrijpen wat ze eigenlijk bedoelen. En de Brusselse overheden laten openlijk verstaan dat de tweetaligheid van Brussel inzake bestuurs- en personeelszaken best mag worden opgegeven. Wie nu nog durft beweren dat het Nederlands een agressieve taal is…

Nochtans worden we met de regelmaat van een klok om de oren geslagen met andere berichten. Zo zouden steeds meer Franstaligen het Nederlands leren. Steeds meer Franstaligen zouden onze taal ook behoorlijk spreken. Tot een Franstalige schone je natuurlijk met de neus op de feiten drukt: Franstaligen leren juist géén Nederlands. Uit een bericht in Het Laatste Nieuws bijvoorbeeld leren we dat “Eén op drie Franstalige jongeren afstudeert zonder ooit één uurtje Nederlandse les te hebben gevolgd”. Waalse leerlingen kunnen namelijk – in tegenstelling tot de Vlaamse – vrij kiezen welke taal ze als tweede taal leren.

“Van de 44.926 leerlingen in het laatste jaar secundair in het Franstalige onderwijs volgt niet eens de helft (48%) Nederlands als tweede taal, zo blijkt uit cijfers van Waals onderwijsminister Christian Dupont (PS)”. In Vlaanderen is er geen ontkomen aan, Frans is de verplichte tweede taal.

België hangt scheef van de onevenwichten. En als het aan de Walen ligt, komt daar ook geen verandering in. Daar zal geen enkele staatshervorming wat aan veranderen. Wie daar nog aan twijfelt, is goed zot.

dinsdag 9 december 2008

"Schaf de taalpariteit in Brussel af".

Terwijl het Belgische regime stilaan weer en onvermijdelijk richting volgende communautaire crash aan het sturen is – gewoon omdat nadat de federale communautaire onderhandelingen door de onwil van de Franstaligen op niets uitdraaiden, nu ook de onderhandelingen van gewest tot gewest op niets zullen eindigen – lijken bepaalde Franstalige politici nog wat olie op het vuur te willen gooien. Ze zorgen opnieuw voor een zeer ‘creatieve’ invulling van het begrip “federale loyauteit”.

De heer Benoît Cerexhe van de zogenaamde zéér gematigde Franstalige partij CdH, valt – ongetwijfeld in het kader van een hernieuwde “federale loyauteit” – de officiële en wettelijke tweetaligheid in Brussel aan, want “deze tweetaligheid stemt niet langer overeen met de realiteit”. Zo wil hij i.p.v. “tweetalige agenten” werken met “tweetalige diensten” (La Libre Belgique, 02.12.2008). Voel je’m? Voor we het weten staan we weer met z’n allen aan een nieuw Nolsloket in Brussel: “Pour les Flamands”.

Zo kennen we ze wel, onze Franstaligen, met hun respect voor de taalwetten. Morgen kunnen ze op basis van dezelfde argumenten tweetalige agenten vragen in De Panne. Op basis van dezelfde argumenten kunnen ze morgen de officiële tweetaligheid eisen in gans Vlaams Brabant.

Hoelang gaat dit spelletje nog duren?

maandag 8 december 2008

En telkens opnieuw bindt Vlaanderen in...

Samenwerking op het vlak van grote internationale projecten gaat meestal gepaard met veel geld, heel veel geld, veel Europese en andere subsidies. Als het project dan concreet wordt gemaakt, moeten Vlaamse bedrijven – de ervaring geeft ons elke dag opnieuw bittere lessen – bijzonder op hun tellen passen, want Franstalige bedrijven, daarin natuurlijk door hun politici volledig gesteund en ingedekt, gaan meestal met de vette brokken lopen, gaan met méér lopen dan hun proportioneel zou toekomen.

Neem nu het Europees Airbusproject, waaraan Vlaamse, Brusselse en Waalse bedrijven wensten te participeren. In de loop van dit jaar werd hierover onderhandeld, maar omdat de Franstaligen verzet hadden aangetekend tegen het toekennen van 56% van de Airbussteun aan Vlaamse bedrijven (56% werd door heel wat objectieve bronnen als meer dan gerechtvaardigd beschouwd), werden de onderhandelingen zonder resultaat opgeschort.

In de Beleidsnota van minister Van Quickenborne (Open VLD), minister van Vereenvoudigen en Ondernemen, van woensdag 3 december 2008 in de Commissie Bedrijfsleven bleek dat de vrees méér dan terecht was. Minister Van Quickenborne stelde een nota van meer dan 30 pagina’s voor, waarin bijna stoemelings ook eventjes melding werd gemaakt van het Airbusproject. In de nota kon men lezen dat er een overeenkomst was bereikt met de gewesten. Punt.

Mijn wantrouwen was onmiddellijk gewekt. Op mijn vraag antwoordde de minister dat er inderdaad een akkoord was bereikt in september 2008. De juiste verdeling tussen Vlaamse en Brussels/Waalse bedrijven inzake het Airbusproject ziet er, aldus de minister, uiteindelijk als volgt uit: 95,4 miljoen euro komt toe aan Vlaanderen, 82,6 miljoen aan Franstalig België. Vlaanderen moet dus genoegen nemen met…53,6% van de subsidies. Oorspronkelijk was 56% voorzien.

Het wordt eentonig, beste lezer, maar steeds weer blijkt dat het Vlaanderen is dat moet inleveren, en dat minder krijgt dan het rechtens toekomt. Tot de kruik barst?

vrijdag 5 december 2008

Sinardet en Di Rupo: één strijd

Er zijn van die Vlamingen, meestal behorend tot het zogenaamde intellectuele toplaagje, voor wie zelfs het woordje ‘communautaire onderhandelingen’ al een vieze, negatieve bijsmaak heeft en die zich schaamteloos voor het karretje van het meest reactionaire, meest verstarde Belgicistische status quo-karretje laten spannen.

Nog maar net had PS-voorzitter Di Rupo de zogenaamde Vlaamse onderhandelaars in het gezicht geslingerd dat het niet benoemen van de 3 burgemeesters in de Vlaamse Rand rond Brussel eigenlijk neerkomt op een communautaire tijdbom – terwijl het natuurlijk net andersom is: het zijn de Franstalige burgemeesters die de taalwetten overtreden en eisen dat ze niettegenstaande de inbreuken, toch aangesteld worden, die de belichaming zijn van het incivisme – of figuren als professor Sinardet vinden het nodig om de ‘Belgische eenheid’ als ideaal naar voor te schuiven. De laatste roept bijvoorbeeld in De Morgen (01.12.2008) de Vlaamse politici op de communautaire onderhandelingen te schorsen.

Zo wijst hij erop dat de zogenaamde Vlaamse onderhandelaars “voor 2009 zoveel mogelijk resultaten willen bereiken. Maar tegelijkertijd willen ze niet over de 3 burgemeesters en B-H-V praten”. Waarmee Sinardet onmiddellijk, en zonder blozen, op de Franstalige lijn gaat staan. Elke Vlaamse partij houdt immers vast aan het feit dat de niet benoeming van de 3 burgemeesters – die, het moge herhaald worden, de taalwetten op grove manier hebben overtreden – losstaat van de communautaire onderhandelingen. Ook B-H-V werd toch van dit debat losgekoppeld?

Maar professor Sinardet gaat nog een stap verder. Hij vindt bijvoorbeeld minister Reynders een zeer inschikkelijke onderhandelaar: “Hij wil best praten over verregaande bevoegdheidsoverdrachten, maar dan wil hij wel scoren op B-H-V, omwille van de stemmen van de Franstaligen”. Met andere woorden: Reynders kan niet anders. De fout ligt bij de Vlamingen, want die stellen zich niet inschikkelijk op. Laat ze toegeven op deze éne, kleine kwestie, en Reynders, die de generositeit zelve is, geeft op àlles toe.

Dit is bijna letterlijk het Franstalige discours. Enfin, op één punt lopen onze meningen gelijk met die van ‘sieur’ Sinardet: U vindt communautaire onderhandelingen tijdverlies, wij van het Vlaams Belang eigenlijk ook, maar dan wel omwille van andere redenen. U verdedigt misschien om de brode de eenheid van België, terwijl wij allang door hebben dat er voor Vlaanderen in de Belgische constructie niets te winnen valt. Vlaanderen heeft in België (bijna) altijd verloren, en ondanks het numerieke overwicht spelen wij politiek nog steeds de tweede viool. Binnen de Belgische constructie valt dit niet meer te corrigeren (allerlei wettelijke, grondwettelijke en andere juridische hindernissen beletten dat, bijzondere en speciale stemmeerderheden, enzovoort).

donderdag 4 december 2008

Prijs van meest onnozele bericht van de maand

Wat een onzin kunnen bepaalde instellingen toch verspreiden. Neem nu de door de Belgische regering (nog onder Jean-Luc Dehaene, in dit leven grote bankier) speciaal tegen het Vlaams Blok opgerichte rechtbank onder de leiding van het ‘heilig paterke’, het zogenaamde Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding, het zogenaamde CGKR.

Dit centrum, dat rijkelijk wordt betaald met overheidsdotaties, dus met centen van u en mij, voert in december campagne tegen zogenaamde vooroordelen tegen migranten. Zo zal het publiek eraan herinnerd worden dat wij allemaal “kinderen van migranten” zijn, ook al moeten we daarvoor één, twee of vijf generaties teruggaan”. En dat het verkeerd zou zijn de asielzoeker in de eerste plaats als een economische migrant te beschouwen.

Eén, twee of vijf generaties…Mag het zelfs iets meer zijn, mijnheer Dewitte? Ten gronde heeft hij gelijk, natuurlijk. Mijn verre voorouders zijn ooit als (politieke en economische) migranten naar hier gekomen, in het zog van de Germaanse volksverhuizingen nog wel. Tenzij mijn verre voorouders natuurlijk tot de vroege Keltische stammen behoorden, die hier al woonden, en dan moeten wij nog enkele generaties verder teruggaan om van “migranten” te spreken.

Dit is allemaal niet meer ernstig te noemen. Schaf deze speciale rechtbank, die de geur van “1984” en de Sovjet-Unie met zich meedraagt, eindelijk af. En als men het publiek dan toch wil voorlichten over migratie en asiel, doe het dan a.u.b. op een ernstige manier. Op deze manier lokt men bij het publiek alleen walging en spot op, wat juist het tegenovergestelde is van wat men bereiken wil. Neen, toch?

woensdag 3 december 2008

(Her)nieuw(d)e Islamitische republiek?

Voor wie soms twijfelt aan de veroveringsdrang van bepaalde strekkingen van de radicale islam, zou ik bij deze graag aanraden de politieke en militaire toestand in Afrika aandachtig te volgen, en dan meer bepaald in de Hoorn van Afrika.

De Somalische president Abdullah Yussuf trok eind vorige week aan de alarmbel. Reden? De Somalische overgangsregering staat op het punt uiteen te vallen en op dat moment zouden de radicale islamieten de hoofdstad kunnen innemen en op die manier het volledige land onder controle krijgen.

Even de recente politieke geschiedenis van dit land in herinnering brengen: tot 2006 had de islam in Somalië de macht, met name de Unie van Islamitische Rechtbanken. Maar met militaire hulp uit Ethiopië werd hieraan in 2006 een einde gesteld. Daarop splitste de Unie en organiseerde de meest radicale strekking zich onder de naam van Al-Shabaab. De onrust in dit Afrikaanse land bleef duren: de regering die het land buiten de islam moest houden, was zwak en verdeeld.

Ondertussen hebben deze Al-Shabaab-groepen de buitenwijken van de hoofdstad Mogadishu ingenomen, maar ze zijn niet de enige radicale islamitische groepering die in het militair conflict tegen de Somalische overheid en enkele duizenden Ethiopische soldaten is gewikkeld. Er is daarnaast de Jabhad Al-Islamiya en er is de zogenaamde Alliantie voor de Herbevrijding van Somalië (sic). De drie islamitische groepen vechten voorlopig nog tegen de gemeenschappelijke vijand, maar de grote vrees bestaat dat eens de Ethiopische troepen verdreven zijn en het huidige Somalische regime valt, de drie groepen de koek onder elkaar gaan verdelen, of – nog erger misschien – onder elkaar gaan uitvechten wie de uiteindelijke macht zal krijgen. In dat geval worden opnieuw de burgers het grote slachtoffer.

En als dan uiteindelijke een van de radicaal islamitische groeperingen de macht grijpt en een Herbevrijde Islamitische republiek installeert, dan gaat voor elke Somaliër zo ongeveer het licht weer uit.

Nog eens: wie twijfelt, volge best de toestand in Afrika heel aandachtig op.

dinsdag 2 december 2008

Blijvende fiscale onevenwichten in België

Ook de cijfers bevestigen de continuïteit van de transfer van Vlaanderen naar Wallonië, en niet omgekeerd. Tot spijt van wie het benijdt. Tot nader order blijven de Vlamingen geld versassen naar het zuiden van het land, zonder dat daar ook maar enige positieve geste van de Franstaligen tegenover staat.

Uit het antwoord op een schriftelijk vraag aan minister Reynders, minister van Financiën en Begroting, blijkt dat het Vlaamse Gewest – zonder het zogenaamd Brussels Hoofdstedelijk Gewest - in 2006 goed was voor meer dan 63% van de ontvangsten uit de personenbelasting, zo’n 19.627.056.954 euro. Het Waalse gewest was goed voor amper 28% van de inkomsten (8.758.641.081 euro) en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (met daarin ook heel wat Vlaamse ingezetenen natuurlijk) bracht op het vlak van de personenbelasting 2.615.989.968 euro op.

En neen, dit is geen uitzonderlijk cijfer of een uitzonderlijk jaar. In 2003 betaalde het Vlaams Gewest – nog eens: zonder rekening te houden met de ‘Vlaamse’ inkomsten in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest – op het vlak van de personenbelasting 63,6%, in 2004 63,1%, in 2005 zelfs 63,6% en in 2006 dus 63,3% van alle ontvangsten.

Op het vlak van de vennootschappen betaal Vlaanderen ook een steeds groter aandeel. In 2003 kwamen 51,1% van de opbrengsten van vennootschapsbelastingen uit Vlaanderen, in 2005 was dat al 52,6% en in 2006 steeg dit tot 53,8%. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest waar heel wat grote en minder grote Vlaamse bedrijven hun hoofdzetel hebben, is goed voor ruim 32% van de inkomsten in de vennootschapsbelasting. Wallonië bengelt helemaal achteraan met minder dan 14% aandeel in de ontvangsten van de vennootschapsbelastingen.

Het spreekt vanzelf dat de zogenaamde verzuring zich alleen aan Vlaamse kant voordoet.

De minister kon mij geen antwoord geven op de vraag naar de regionale opdeling van de ontvangsten uit btw en uit accijnzen. Maar België is dan ook het meest surrealistische land ter wereld. Nergens betaalt één bevolkingsgroep zovéél en zolàng aan een andere bevolkingsgroep. En controle op een en ander blijkt bijna niet mogelijk.

maandag 1 december 2008

Merk 'België' speelt eigenlijk niet meer mee.

We voelen het allemaal wel aan natuurlijk. België roept bij de meeste onder ons totaal geen gevoelens meer op – tenzij dan walging en/of schaamte bij een groeiend deel van de bevolking misschien. Nu werd dit gevoel van “totale overbodigheid” dat men bij België heeft, ook wetenschappelijk onderbouwd. Het Vlerick Brand Managment Centre (VBMC) heeft hierover een studie gepubliceerd.

In het onderzoek dat hieraan vooraf ging, werd bij 10.000 ‘Belgen’ – Vlamingen en Franstaligen dus – gepeild naar de naambekendheid en de persoonlijkheidskracht van allerlei commerciële merken. Daaruit kwam de economische krant De Tijd bijvoorbeeld naar voor als de meest gevestigde waarde, gevolgd door Radio 1 en Canvas (aldus een verslag in Metro, 27.11.2008). Ook automerken Volvo en Mercedes en distributieketen Colruyt zijn volgens de burgers gevestigde waarden.

Wij keken vooral uit naar het resultaat van de peiling naar de bekendheid en de kracht van de merken ‘België’, ‘Wallonië’ en ‘Vlaanderen’. Wat blijkt? Het merk ‘België’ is volgens Vlamingen en Walen “grijzer” dan hun eigen regiomerk. Zowel Vlamingen als Franstaligen vinden dat hun eigen regio (binnenkort staat?) een sterkere persoonlijkheid heeft dan België. Vlamingen vinden zelfs dat Vlaanderen op alle persoonlijkheidsfactoren van het onderzoek significant beter scoort dan Wallonië.

Er zit sleet op België, dat was al lang duidelijk. Maar het zal de verdedigers van de kunstmatige koude, ja, zelfs multiculturele constructie die België is, geen deugd doen te vernemen dat de burgers zich liever identificeren met een warm nest dat Vlaanderen is. “Chassez le naturel, il revient au galop”.

vrijdag 28 november 2008

Groenland op weg naar onafhankelijkheid

Groenland, een eiland halfweg tussen Europa en Canada, valt al 300 jaar onder Deens gezag, maar wordt hoofdzakelijk – voor 90% als we de kranten mogen geloven – door Inuits bewoond. De 39.000 kiezers van dit eiland hebben zich zeer onlangs in een referendum uitgesproken voor meer autonomie. Eigenlijk hebben ze een cruciale stap gezet in de richting van volledige onafhankelijkheid.

Het referendum, dat trouwens met de volle steun van het moederland Denemarken georganiseerd, gaf een duidelijke meerderheid aan separatisten te zien: meer dan 75% van de Inuits verklaarde zich akkoord met de uitbreiding van de eigen bevoegdheden over een 30-tal domeinen. Niet alleen wordt de eigen Inuittaal, het Kalaallisut, de officiële taal op het eiland, maar belangrijker misschien is het feit dat de Groenlanders voortaan zélf het grondstoffenbeleid zullen bepalen. Als je weet dat Groenland rijk is aan petroleum, aardgas, goud, diamant, uranium, zink en lood, dan heb je het plaatje volledig. Daarnaast krijgen ze volledige bevoegdheid over politiezaken, over het rechtsysteem, over de kustwacht.

U vond de steun van het moederland Denemarken al vreemd? De steun wordt al minder “vreemd” als u weet dat Groenland economisch nog steeds een stuk achter loopt op de economie van Denemarken, en dat Denemarken jaarlijks nog steeds 400 miljoen staatssteun in de richting van Nuuk stuurt.

Dit Groenlands verhaal heeft enkele consequenties voor Vlaanderen en België. Als de wereldgeschiedenis een bepaalde richting uitgaat, dan is het toch wel dat een groeiend deel van de wereld kiest enerzijds voor autonomie voor kleinere, etnisch meer homogene stukken (wegens de mogelijkheid om daar met een bepaalde democratische consensus de zaken te organiseren?) en anderzijds voor een bundeling van kleinere staten op niveaus die hoger liggen dan de oude, jacobijnse en kunstmatige staten van vroeger.

Een tweede opmerking: het zijn juist die bevoegdheden die voor Groenland levensnoodzakelijk zijn, die zij na dit succesrijke referendum zal opnemen: grondstoffenbeleid, economisch beleid, het veiligheids- en rechtsysteem.

Wanneer neemt Vlaanderen gewoon die bevoegdheden die voor haar verdere bestaan levensnoodzakelijk zijn? Worden wij dan werkelijk het laatste onafhankelijke volk op deze aardkloot? En als een volk van zegge en schrijve 50.000 inwoners onafhankelijk kan worden, waarom dan de Vlamingen niet?

donderdag 27 november 2008

Welke bal?

Omdat Vlaams minister Keulen weigert een wettige situatie – de niet benoeming van burgemeesters die zich niet aan de taalwetten hebben gehouden en die voortdurend blijven provoceren en schoppen – om te zetten in een onwettige, maar voor de Franstalige politici gunstige omstandigheid, valt zowat gans Franstalig België over hem en hebben dezelfde politici de zogenaamde communautaire dialoog stilgelegd.

Men moet het de Franstalige politici maar eens nadoen. Niet alleen houden zij de onwettige toestand van de niet-splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde door de niet ophoudende reeks van belangenconflicten in stand, politiek Vlaanderen wordt in de kwestie van de burgemeesters onder druk gezet om toe te geven op het vlak van de benoeming. De argumenten zijn ouder dan de straat: “In deze moeilijke tijden van financiële en economische crisis mogen de Vlamingen het land niet in een bijkomende crisis, een institutionele crisis storten”. Zij eisen van Vlaams minister-president antwoord op twee vragen: is de beslissing van Keulen een eensgezinde beslissing? En wat zijn de gevolgen voor de communautaire dialoog?

Voor Franstalige politici is elke aanleiding goed om de zogenaamde communautaire dialoog stil te leggen, te vertragen en zinledig te maken. Want welk nieuw feit zou minister Keulen dan wel moeten hebben om de drie incivieke burgemeesters wél te moeten benoemen? De grote ‘Belgische’ pers staat bol van de persartikels in de zin van “Bal in kamp van Vlamingen”. Maar wélke bal? Franstaligen spelen alleen politieke spelletjes. Welke communautaire dialoog trouwens? Welke toegevingen zouden de Franstalige politici daar al gedaan hebben? Deze niet-gebeurtenis komt hen heel aardig uit om het nog eens duidelijk aan de Vlamingen te laten weten: er komt géén communautair akkoord.

Dit mag dan de les zijn die de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen uit deze minicrisis kunnen trekken: de Franstalige politici weten eens te meer perfect wat de achillespees is van het zogenaamde Vlaams front. Het gebrek aan eenheid, het gebrek aan politiek en strategisch denken en handelen.

Vanzelfsprekend verwachten diezelfde Franstalige politici een ‘geste’ van minister-president Peeters om de dialoog-die-er-geen-is weer op gang te trekken. Wedden dat die prijs wél zal kunnen in deze barre financiële en economische tijden?

woensdag 26 november 2008

Barometer op zware recessie, handelsbalans in het rood

De economische conjunctuur zakt als een pudding ineen, aldus een bericht in Het Laatste Nieuws (25.11.2008). Niet alleen lopen de orderboekjes van de bedrijven leeg, ook het algemeen vertrouwen van consumenten en ondernemers zakte in november tot het laagste peil in 15 jaar.

De conjunctuurbarometer van de Nationale Bank zakte in november met niet minder dan 23,7 punten, tegenover 14,8 punten in oktober. Economen – aldus een bericht in De Morgen – hadden een kleinere achteruitgang voorspeld, min 17 punten. Economen van belangrijke bankinstellingen in ons land verwoorden het zo: “De barometer staat nu net boven het niveau van het begin van jaren 90 en het begin van de jaren 80”. Een recessie is nu bijna onvermijdelijk, aldus financiële experts.

Een andere tegenvaller – maar alles hangt natuurlijk met alles samen, de ene achteruitgang haakt in op de andere – is wel dat de handelsbalans steeds roder kleurt. België raakt steeds sneller zijn status van exportland kwijt. Zo steeg de uitvoer in ons land met 4,7% tot 18,56 miljard euro, maar de invoer naar ons land steeg met 14,9% tot 20,44 miljard euro. Een historisch tekort op de handelsbalans van 1,9 miljard. Het tekort, dat werd opgemeten in de maand augustus, is 6 maal groter dan een jaar voorheen.

Noteren we voor de volledigheid dat Vlaanderen traditioneel goed is voor ongeveer 80% van de uitvoer in dit land en men beseft de precaire toestand voor de Vlaamse economie. Meerder experts waarschuwen dan ook dat onze concurrentiekracht voortdurend verslechtert, zodanig dat menigeen de woorden “structurele verslechtering” in de mond neemt.

dinsdag 25 november 2008

Na Frank, Filip. Met de dood bedreigd.

Nog geen week geleden werd Frank Vanhecke, oud-voorzitter van het Vlaams Belang, van zijn parlementaire onschendbaarheid ontheven. Een klacht, die in normale juridische en politieke omstandigheden niet eens tot vervolging aanleiding zou kunnen geven, dreigt nu uit te lopen op een politieke afrekening.
In het weekend werd bekend dat Vlaams Belang-fractieleider in het Vlaams Parlement, Filip Dewinter, met de dood bedreigd wordt door een allochtone rapgroep 'The Cicatris'. Filip Dewinter: 'Dit rapnummer is een regelrechte oproep tot moord. Dit soort van diaboliserende rapteksten die aanzetten tot het plegen van een moord heeft maar een bedoeling: een gek aanzetten om de daad bij het woord te voegen...' Het nummer, waarvan we de tekst hieronder weergeven, is vrij op You Tube te zien en is zeer duidelijk wat de strekking betreft.
Filip Dewinter heeft klacht ingediend wegens het oproepen tot geweld en doodsbedreigingen tegen de betrokken allochtone rappers. Dewinter hoopt dat de overheid en het gerecht kordaat zullen reageren tegen deze rapteksten die nu massaal via internet verspreid worden.


Tekst 'Filip Dewinter je kan de K K Kanker krijgen'

(citaat uit het VRT journaal over de lancering van het lied “o nee alweer een moskee”)

The Cicatris en Phycho
Filip Dewinter en het Vlaams Belang, je kan de K K Kanker krijgen motherfuckers
Filip Dewinter van het Vlaams Belang, de vergelijking met de hoeren van de Cu Clux Clan
Kanker racist met een grote mond, je zal sterven door middel van een dodelijke schotwond
De uitspraken die je maakt zal je betalen met je leven, op een dag of een nacht zullen ze het je afnemen
Hetgene wat je niet kent begin je te haten, gebruik je ons geloof om bekend te geraken
Bekend raken, dat zal je zeker doen, met een kogel in je kop en je kan er niets aan doen
Dit is mijn mening en nog van veel anderen, we staan te sterk en je zal ons niet kunnen veranderen
Moslims dit, wat, de Marokkanen dat, eigen volk eerst zijn nog woorden van die klootzak
Filip Dewinter maak maar dat ik je niet tegenkom, want the Cicratis zal ontploffen als de bom
Kamikazepiloten met mijn eigen beleid en als het moet dan neem ik de hele overheid
Het is tijd voor rellen, tijd voor revolutie, dood aanFilip Dewinter zijn de woorden van Cicatris
Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen
Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen

Ik ben Vlaming, en daarom hecht ik belang, toch ben ik geen voorstander van het Vlaamse Belang
Je hebt zoveel mensen in jullie laten geloven, jullie brachten beterschap, maar Fuck het was gelogen
Met jullie negatieve beleid maak je het al niet beter dan die kleine met zijn snorretje van een 60 jaar geleden
Filip, ik gooi nooit met verwijten zonder feiten, maar vanaf nu zal je toch beter wat gaan zwijgen want op het einde van je liedje ga je België op je dak krijgen
Je hebt een hopeloos gedacht en criminele intenties stijgen en dat is wat je te wachten staat
Je vocht met iedereen in de Vlaamse straat , vrijheid van meningsuiting is wat jullie nu gebruiken en een koekje van eigen deeg is wat ik begin te ruiken
Het is gedaan met mooie woorden en racistische moorden, want nu begin ik mij zwaar aan je te storen
Je hebt recht op een eigen mening, ja dat vind ik wel ok, maar met je haat tegen het vreemde sleur je de hele wereld mee
Ik kom je niet zeggen dat je door men hand gaat sterven, maar ik kom je vertellen waaraan de meeste mensen denken
Gedaan met subtiliteit en de randen af te tasten, we maken ons klaar want de bom zal barsten

Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen
Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen
Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen

Ik heb me klaar gemaakt en ik zal niet wachten. Het duurt niet lang voordat wij jou gaan pakken. Vlaams Belang en Filip Dewinter, je wordt nu door ons gehinderd, motherfuckers

Dewinter Filip vond zichzelf in zijn natte dromen , ik ben je ergste nachtmerrie mijn tijd is gekomen,
Om jou te verdelgen want ik heb niks te verbergen, ik ben een van de laatste dappere Belgen
Met je uitspraken zal je niet ver geraken, behalve je dood zal jij behalen.
Ik loop je tegemoet want ik kan je vertellen, we zijn het beu, Marokkanen en Belgen
Maak me niet kwaad, mijn gedachten zijn te ziek, ik maak korte metten met je rechtse tactiek
Schoten in het donken, een mes in je rug, de haat die je verspreid pakt je terug,

Wij hebben nu een liedje voor jou, hypocriete klootzak
Heb je niets geleerd met Theo Van Gogh en Pim Fortuyn ?
Jij bent je weg aan het bewandelen en misschien wordt dat je dood
Let op je woorden en nog meer op je daden
Dit is Cicatris en Psycho , wij zien dit niet als een grap

(citaat zevende dag CGKR)

maandag 24 november 2008

Voorbode zware recessie

Niet alleen de verkoopgolf die op de Europese beurzen, maar ook het laagste consumentenvertrouwen sinds 15 jaar zouden een voorbode kunnen zijn van een zware recessie, aldus verschillende woordvoerders van banken en van studiebureaus. Voor de Belgische overheid toch op zijn minst indicaties dat een groeicijfer van 1,2% allerminst realistisch is en dat dus ook de begroting aan een ernstige herziening toe is.

Vooreerst de verkoopgolf op de Europese beurzen. “De vrees voor recessie en dalende bedrijfswinsten duwden de aandelenmarkten naar verliezen die opliepen tot meer dan 4%. De aandelenmarkten noteren op het laagste peil in 5,5 jaar. Nooit zijn de beurzen zo oververkocht als nu. Het zijn vooral de grondstoffen- en bankaandelen die weer een pak slaag kregen”, aldus een verslag in Het Laatste Nieuws (21.11.2008).

Uitzonderlijke beursverkopen zijn er nog geweest. Het is vooral de combinatie met het zeer lagen consumentenvertrouwen dat economen en andere experts verontrust. Het is volgens hen de voorbode van een zware recessie. “Zij voorspellen dat de Belgische economie volgend jaar voor het eerst sinds 1993 krimpt. De vermindering van de economische activiteit is slecht nieuws voor de arbeidsmarkt. Economen zien het aantal werklozen in 2009 met 25.000 tot 50.000 eenheden toenemen”, zo schrijft De Tijd op 21.11.2008. Andere bankiers vrezen dat er nog lijken uit de kast zullen vallen. Zo zou er vooral bezorgdheid bestaan over hefboom- en private equityfondsen.

Tenslotte weet dezelfde financiële krant te melden dat de groeiprognoses voor heel volgend jaar variëren van -0,1% (ING en Dexia) tot -0,5% (Fortis en denktank Itinera). Benieuwd hoe de Belgische regering hierop zal reageren. Het zal in elk geval ertoe leiden dat de spanningen tussen de politieke partners in deze zogenaamde regering nog zullen toenemen. Vooral de liberalen zouden wel eens de neiging kunnen beginnen voelen om zich te profileren, wat in de afgelopen weken misschien minder gemakkelijk was omdat haar ministers voortdurend onder vuur lagen.

vrijdag 21 november 2008

Frank crimineel?

De groot-inquisiteur van het politiek correcte establishment en – niet toevallig – journalist bij De Morgen, T. C., moet het voorzeker uitgejubeld hebben: oud-VB-voorzitter en Europees parlementair Frank Vanhecke is zijn parlementaire onschendbaarheid kwijt, en dit voor een niet door hem geschreven artikel in een plaatselijk VB-krantje. Hierin werden islamieten ten onrechte met de vinger gewezen voor vernielingen op een kerkhof, iets waarvoor Frank zich nadien ook heeft verontschuldigd. Hij was met andere woorden enkel de verantwoordelijke uitgever, de schrijver zélf van het artikel is trouwens gekend.

Tot daar niets aan de hand? De verontschuldigingen waren niet voldoende voor de politiek correcte scherpschutters, en Frank moest hangen. Ondanks een krachtig pleidooi van oud-EU-perschef Guido Naets, die de andere Europese parlementairen bezwoer niet mee te stappen in dit politiek proces, is er toch een massale politieke afrekening gevolgd. Hoewel er toch veel waren zoals Frieda Brepoels (N-VA), die weliswaar afstand namen van onze partij maar tezelfdertijd krachtig stelden dat “politieke processen niet in een democratie thuishoren” (Gazet van Antwerpen, 19.11.2008).

Het is duidelijk dat de Belgische politieke bovenlaag een nieuwe aanslag op de vrije meningsuiting heeft gepleegd. Als zelfs Europese topparlementairen als de Duitse christendemocraat Klaus-Heiner Lehne over de opheffing van Frank Vanhecke zegt: “De heer Vanhecke heeft wellicht naar Belgisch recht een volledige verweermogelijkheid”, dan weten we het wel ongeveer. Het wettelijk kader werd hier even ‘creatief op zijn Belgisch’ gebruikt om een politieke lynchpartij te organiseren. Dit is een zeer kwalijke evolutie in een rechtsstaat. De democratie is opnieuw een stuk armer.

Helemaal te gek voor woorden is de commentaar van een andere zogenaamde kwaliteitskrant, De Standaard. Daar heet het dat het Vlaams Belang van Vanhecke een martelaar maakt(19.11.2008). Men heeft er in een bepaalde pers toch wel het handje van weg om de zaken gewoonweg om te draaien. Niet de partij maakt van Vanhecke een martelaar, maar het gerecht doet dat. Het gerecht dat zogezegd een politiek neutrale opstelling moet aanhouden. We weten ondertussen allemaal beter.

donderdag 20 november 2008

België kost minder dan Vlaanderen?

Oud-Kamervoorzitter Herman De Croo, belgicist en royalist, probeert met een pamflet de Vlaamse onafhankelijkheidsgedachte onderuit te halen. Want, is zijn centrale stelling, “de boedelscheiding kost miljarden”. De splitsing van België in twee deelstaten veroorzaakt een jarenlange chaos, zal miljarden euro’s kosten en niemand wordt er beter van”. De televisie-uitzending Bye Bye Belgium is blijkbaar uitgewerkt, en de belgicisten moeten met iets nieuws op de proppen komen.

Want, zeg nu zelf, de argumenten van De Croo snijden wel hout natuurlijk. Betekent de splitsing van België chaos? We leven al 18 maanden met z’n allen in de meest geordende staat van de wereld, mijnheer De Croo, uw eerste argument gaat dus op. Het opdoeken van België zal miljarden euro’s kosten? Niemand betwijfelt dat een boedelscheiding geld zal kosten, ook het Vlaams Belang is aan het rekenen geslagen. België kost de hardwerkende Vlamingen natuurlijk géén geld! Je zou je op de duur gaan afvragen waarheen al dat belastinggeld dan wel verdwijnt?

“Hou België maar, dat is goedkoper”, aldus Herman De Croo. Wie alvast wel beter is geworden van België, dat is het de koninklijke familie. Die kreeg er dit jaar zomaar – dankzij een indexsysteem dat voor de rest voor geen enkele burger geldt – 6% loonopslag bij. Excuses: deze familie krijgt geen loon, maar dotaties. Royale dotaties trouwens, nu al goed voor ruim 13 miljoen euro. En niet alleen de koning, maar ook zijn kinderen. En vergeten we alsjeblieft niet dit bedrag van 13 miljoen te verhogen met allerlei ‘verborgen’ uitkeringen, zoals vergoedingen voor reizen, verwarming, veiligheid, herstellingskosten aan bepaalde gebouwen, enzovoort.

Ondertussen zijn de vele verontwaardigde lezersbrieven in de Nederlandstalige kranten zelfs tot in Laken gelezen, want de stelende eksters van Laken zullen zich waarschijnlijk moeten tevreden stellen met ‘maar’ een loonopslag van 300.000 euro. Een peulschil dus. En inderdaad, mijnheer De Croo, hou België maar.

woensdag 19 november 2008

Financiële crisis deint nog uit

Zoals al vroeger op deze weblog gesteld, verandert de wereldwijde financiële crisis meer en meer in een economische crisis, al blijven banken en andere financiële instellingen nog steeds de hoofdmoot van de problemen veroorzaken. Zo halveerde de Italiaanse bank Unicredit haar winst (hoewel ze hiermee beter deed dan algemeen gevreesd), en kwam de Franse zakenbank Natixis uit met een zwaar verlies (ongeveer 700 miljoen euro).

Dichter bij huis ging de Nederlandse bankverzekeraar ING voor het eerst in het rood, met 478 miljoen euro om juist te zijn. Ook het gekende American Express wankelt, en zoekt voor 3,5 miljard euro steun bij de overheid. En misschien meest tekenend is het feit dat de Europese economische reus, Duitsland, bekend maakte dat het zich officieel in een economische recessie bevindt. De Oostenrijkse baksteen- en dakpannenfabrikant Wienerberger sluit na een ontgoochelend derde kwartaal wereldwijd zo’n 27 productievestigingen, waarvan 2 in België (in Westmalle en in Steendorp, Vlaanderen dus).

In eigen land klaagt windenergieleverancier C-Power dat het bij de banken moeilijker aan krediet geraakt. C-Power dat in bijkomende windmolens op de Noordzee wil investeren, heeft zo’n 500 miljoen euro nodig en klopt nu noodgedwongen bij de overheid aan. Als aanvulling misschien nuttig te vermelden dat deze regering windenergie steeds aanduidt als een sterk alternatief voor de uitstoot van broeikasgassen…

De Europese beurzen sloten op 12 november 2008 allemaal fors lager af. Het winstalarm van de Zwitserse verzekeraar Swiss Life en verliezen van de grondstoffenwaarden waren hiervoor gedeeltelijk verantwoordelijk. En tenslotte: door de aanpassing van het noodplan voor de Amerikaanse banken komen ook de Belgische banken opnieuw zwaar onder druk.

Allemaal berichten uit een drietal kranten op één dag (13 november). Deze crisis is nog lang niet voorbij. Misschien moet ze juist nog in alle hevigheid losbarsten. Het is wachten op een volgende EU-lidstaat die zich in recessie verklaart.

Weinig hoopgevend is in elk geval de futloze indruk die de Belgische indruk bij dit alles geeft, verlamd als ze is door de scherpe communautaire tegenstelling en door de groeiende breuk tussen liberalen en socialisten. Wanneer trekt Vlaanderen eindelijk de stekker uit het stopcontact?

dinsdag 18 november 2008

Stop het gedoogbeleid

De hypocrisie ten top ! Jarenlang een drugsgedoogbeleid promoten en verdedigen en nu tot de conclusie moeten komen dat het niet alleen niet heeft gewerkt, maar dat juist door dat beleid de zware, georganiseerde criminaliteit en plus jarenlang vrije baan werd gegeven, dat is zo ongeveer wat criminoloog Brice De Ruyver, in een vroeger leven raadgever van premier Verhofstadt, is overkomen.

De conclusies van een rapport in opdracht van de Europese regio Maas-Rijn konden moeilijk nog harder klinken: Het Nederlandse drugsbeleid is volledig ontspoord. De teelt van cannabis voor de fameuze coffeeshops zit in handen van criminele organisaties, die door een gebrek aan samenwerking van politie en justitie vrij spel hebben (verslag in De Standaard, 15.11.2008).

Zo stelden de onderzoekers Fijnaut en De Ruyver vast: “Een aantal coffeeshops is uitgegroeid tot verbinding par excellence tussen de gewone gebruiker en de zware (georganiseerde) criminaliteit (…) Gebruikers kunnen er via de voordeur een kleine hoeveelheid cannabis halen, maar niemand let op de achterdeur. Wie bevoorraadt de coffeeshops? Die vraag heeft men nooit willen beantwoorden en nu is de situatie onbeheersbaar”.

Als enige heeft het Vlaams Belang steeds en overal het gedoogbeleid van Nederland, dat later ook het beleid werd in België afgekeurd. Zo stelden wij in een veiligheidsbrochure: “In een poging om zich populair te maken bij jongeren, voerde de eerste regering Verhofstadt bij wet een toelating in voor het gebruik van zogenaamde softdrugs. In de praktijk was het drugbeleid van Verhofstadt trouwens een voortzetting van het gedoogbeleid en de “alles kan, alles mag”-mentaliteit van de opeenvolgende CVP-regeringen.

Nu zit men dus in Nederland en in België met de gebakken peren. Zal men het eindelijk aandurven om ons programma uit te voeren? Zal men het aandurven om het eigen failliet toe te geven? Het Nederlandse christen-democratische CDA maakt er in elk geval géén problemen van om het complete Nederlandse gedoogbeleid ter discussie te stellen. Wie volgt in België?

maandag 17 november 2008

Verdubbeling medische kosten illegalen op 4 jaar tijd

Uit het antwoord van minister Arena op mijn schriftelijke vraag bleek dat de kosten voor dringende medische hulp en tegemoetkoming voor in ons land verblijvende illegalen op minder dan 5 jaar tijd gewoonweg verdubbeld zijn.

Uit het antwoord van de minister blijkt bijvoorbeeld dat er in 2003 voor 11.414 illegaal in België verblijvende personen medische hulp werd verstrekt, en dat dit in 2006 bijvoorbeeld al opgelopen was tot 23.275 personen.

De kosten zélf voor de dringende medische tussenkomsten, hetzij in verpleeginstellingen hetzij buiten verpleeginstellingen, swingen ten andere ook aardig de pan uit. Zeker gelet op deze precaire financiële tijden, deze periode van economische recessie en koopkrachtverlies moet men zich de vraag stellen in hoeverre dit allemaal nog kan, zonder dat hier strenger op noodzaak en dergelijke wordt nagezien. Men kan namelijk niet om de vermoedens heen dat hier fameus veel medisch toerisme wordt betaald, allemaal op kosten van jan Modaal.

Zo stegen de kosten voor medische tussenkomst in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest van 9.701.282 euro in 2003 naar 22.198.157 euro in 2007, in Vlaanderen stegen de medische kosten voor illegalen van 5.689.245 euro in 2003 tot een bedrag van 10.367.334 euro in 2007. De cijfers voor 2007 zijn ten andere slechts voorlopige cijfers, het betreft statistieken die gebaseerd zijn op de terugbetalingen door de staat van de door het OCMW verleende hulp. OCMW’s hebben wettelijk 1 jaar tijd om hun kostenstaten in te dienen. Slechts in april 2009 zullen de correcte kosten voor medische bijstand aan illegalen bekend zijn, maar lager dan de genoemde bedragen zullen ze dus niet liggen, wellicht nog een stuk hoger.

Voor het ganse grondgebied zijn de kosten voor medische bijstand aan illegalen in ons land van 2003 tot 2007 gestegen van 17.213.000 euro tot 35.839.000 euro. Ongeveer 1,4 miljard franken. Het moet toch mogelijk zijn deze kosten beter onder controle te krijgen! Het Vlaams Belang dringt erop aan dat hierover dringend een maatschappelijk debat wordt gevoerd. Het is meer dan tijd dat de gewone belastingbetaler een duidelijk zicht krijgt op deze fenomenale stijging van medische kosten, allemaal door dezelfde belastingbetaler te betalen trouwens.

vrijdag 14 november 2008

Franstalig anti-Vlaams racisme

Het is een nationale sport om af te geven op de Vlamingen : ze zijn bekrompen, provincialistisch en vooral ‘racistisch’. Zie de zogenaamde wooncode in de Vlaamse Rand rond Brussel. En als bepaalde beschuldigingen dan nog eens door ‘feiten’ kunnen worden gestaafd, dan is een bepaalde Franstalige pers er als de kippen bij om dit ‘nieuwsfeit’ op de eerste pagina te brengen. Je weet maar nooit dat de Franstalige politieke wereld hier munt kan uit slaan en op die manier de positie van de Franstalige medeburgers (nog) kan versterken.

Dat moet La Dernière Heure hebben gedacht, toen ze het verhaal brachten van een Franstalig 14-jarig meisje dat op 10 oktober laatstleden door een hele bende Vlaamse schoolvrienden na school met een breekmes – niet minder dan 38 arm sneden in de arm, alsjeblieft – zou bewerkt zijn omdat ze het had gewaagd op straat Frans te spreken met een vriendin. Tijdens de ondervraging door de politie wist de Franstalige echter geen enkele naam te noemen. Ze wijzigde daarenboven verschillende keren haar verklaringen, wanneer ze werd geconfronteerd met dingen die niet konden. De politie vermoedt met andere woorden dat er van het bloedstollende verhaal niet veel klopt. Heeft La Dernière Heure al verontschuldigingen aan de Vlaamse gemeenschap aangeboden? Volstrekt niet, wat had u gedacht?

Het Vlaams Belang heeft hierop onmiddellijk gereageerd en eiste in een persmededeling dat minister van Justitie Vandeurzen (CD&V) hiertegen zou optreden. Want volgens de Franstalige krant is de etnische Vlaamse achtergrond van de vermeende ‘daders’ van doorslaggevend belang geweest voor het ‘stellen van de daad’. En als Vandeurzen letterlijk hemel en aarde kan verzetten om Frank Vanhecke nog snel voor de Europese en de Vlaamse verkiezingen zijn parlementaire onschendbaarheid – op minstens dubieuze gronden – kan afnemen, dat kan hij ook in dit geval toch moeilijk achterwege blijven?

Oud-voorzitter Frank Vanhecke heeft wegens racisme aangifte gedaan bij het zogenaamde Centrum voor Gelijke Kansenbeleid en Racismebestrijding. Benieuwd wat dit CGKR nu weer uit de mouw zal toveren om niet te moeten optreden. Het is namelijk al lang geweten dat antivlaams racisme géén racisme is. Of bewijst het CGKR het tegendeel?

donderdag 13 november 2008

Franstalige politici? Géén interesse in SCK

Zijn er eigenlijk nog wel dossiers in dit land die niet communautair geladen zijn? De Vlaamse parlementairen van de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen moeten toch meer en meer tot het besef komen dat dit land compleet onbestuurbaar is geworden omdat hier twee volkeren – onder dwang – samenleven, die op zowat elk facet van het bestaan een andere visie hebben. Deze zogenaamde Vlaamse parlementairen zijn in elk geval sinds 5 november opnieuw een desillusie rijker: ook het SCK-dossier, het nucleair onderzoekscentrum van Mol, zorgt voor een bepaalde communautaire onrust.

In de Commissie Bedrijfsleven – met de voorzitter collega Bart Laeremans – ging het die woensdag om de vraag of de federale overheid dit tweede belangrijkste nucleair onderzoekscentrum van Europa nog wel kansen wil geven. De mensen van SCK zelf kwamen op uitnodiging van de Commissie hun zegje doen.

Wat bleek bij de aanvang van de vergadering? Op één uitzondering na, een collega van Ecolo-Groen, had geen énkele Franstalige parlementair interesse voor dit onderwerp. Commissievoorzitter Bart Laeremans en ikzelf hekelden in onze tussenkomst dan ook zwaar deze Franstalige onverschilligheid en vroegen ons af of dit geen budgettaire gevolgen zal hebben. Immers: het onderzoekscentrum – met zijn 630 rechtstreekse en ongeveer 1.200 onrechtstreeks jobs – vraagt al geruime tijd bijkomende middelen om massaal in te zetten in een nieuw en grootschalig onderzoeksproject MYRRHA, en rekende hiervoor op Europees en federaal geld. De Overheid vroeg het SCK om te voldoen aan allerlei administratieve, financiële, structurele en andere randvoorwaarden. SCK legde een volledig klaar en afgewerkt dossier in juli 2007 neer. En sindsdien…niets meer. SCK moet sindsdien maar wat aanmodderen.

O ja, voor ik het vergeet: op het einde van deze Vlaams-Vlaamse dialoog in de Commissie Bedrijfsleven kwam een woordvoerster van de PS binnengewaaid. Zij kwam de commissieleden nog eens duidelijk maken dat ze géén interesse had voor dit Vlaams dossier.

woensdag 12 november 2008

Discriminerende vakbond veroordeeld

In elk normaal land staat de overheid in voor de uitbetaling van de werkloosheidsuitkeringen. In elk normaal land, alleen in België gebeurt dit door de kleurvakbonden, die hiervoor van de overheid de riante som van 168 miljoen euro ‘administratiekosten’ uitgekeerd krijgen. Het spreekt bijna vanzelf dat deze vakbonden er dus alle (geldelijke) belang bij hebben dat dit lucratief systeem wordt bestendigd. Dat zij hiervoor de belangen van de Vlaamse werknemers wat opzij moeten schuiven? Dat zij hiervoor op het meest reactionaire belgicistische standpunt moeten staan, ook als dit de belangen van de Vlaamse werknemer schaadt? Voor wat hoort wat, zoals het spreekwoord zegt.

Partijen die België willen opdoeken en die daarenboven vinden dat de belangen van de Vlaamse werknemers door andere vakorganisaties worden verdedigd, dan door de gekende kleurvakbonden, worden door dezelfde kleurvakbonden meedogenloos bestreden. Bestreden tot op het vlak van de verdediging van de arbeidsbelangen zelf. Zo moesten meer dan 400 Vlaams Belang-kandidaten tijdens de jongste gemeenteraadsverkiezingen in 2006 en vroeger al de Vlaamse parlementsverkiezingen van 2004 het meemaken dat ze opeens uit hun vakbond werden gezet. Zomaar, omdat ze kandidaat waren voor een politieke partij.

Een Vlaams Belang-kandidaten spande tegen deze ondemocratische gang van zaken een proces aan. De rechtbank van Eerste Aanleg te Antwerpen oordeelde nu dat de uitsluiting van deze dame onwettig was. Wij zijn hierover verheugd, dat spreekt vanzelf: de systeemvakbonden die altijd beweren dat ze ‘tegen discriminatie’ en ‘voor de democratie’ zijn, zijn door het oordeel van de rechtbank immers ontmaskerd als organisaties die er discriminerende en ondemocratische methoden op na houden.

In een persmededeling naar aanleiding van de uitspraak in Eerste Aanleg beklemtoonde het Vlaams Belang dat het niet ‘tegen de vakbonden’ is, maar wel tegen het machtsmisbruik, de onwettige praktijken en het belgicisme van de top van de drie monopolievakbonden. De vakbonden moeten de belangen van de Vlaamse werknemers verdedigen, meer vragen we niet.

Ondertussen hebben ook tientallen ex-ACV-leden die kandideerden voor het Vlaams Belang het ACV in gebreke gesteld omdat zij onwettig werden uitgesloten. Eens te meer volgen op onze woorden daden, en zo zou het ook moeten gaan in de politiek, niet?

vrijdag 7 november 2008

Stop het geknoei en splits bhv.

Voor wie het door de ellende op de financiële markten en de neergaande economische ontwikkelingen in Europa en de wereld zou vergeten: precies een jaar geleden keurde de kamercommissie Binnenlandse Zaken de wetsvoorstellen voor de splitsing van BHV goed. Met deze wetsvoorstellen werd tegemoet gekomen aan het arrest van het Grondwettelijk Hof van mei 2003, en met de stemming in de commissie – waar onze fractie op de voorste rijen zat – kwam een einde aan een lange carrousel. Dachten we.

U zal zich echter herinneren dat de Franstalige politici onmiddellijk en met medeweten van de zogenaamde Vlaamse meerderheid (daarover straks nog wat meer) een nieuwe carrousel van “belangenconflicten” hebben op gang getrokken om een stemming in de Kamer te beletten en om op die manier de mogelijkheid te bieden dat de Franstaligen ter compensatie voor de splitsing van B-H-V toegevingen in de Vlaamse Rand rond Brussel kunnen afdwingen.

Het was een goed idee van een bont allegaartje van Vlaams-nationale verenigingen om naar aanleiding van de eerste verjaardag van deze stemming in de commissie Binnenlandse Zaken de zogenaamde Vlaamse regeringspartijen aan hun verdomde plicht te herinneren. Want waarom talmen de Vlaamse partijen? De reden is voor de werkgroep BHV (Halle-Vilvoorde-Komitee, de Vlaamse Volksbeweging en het Taal Aktiekomitee) in hun persmededeling maar al te duidelijk: de carrousel moet beletten dat de Franstaligen de federale regering doen vallen.

Er is meer, en dit wordt niet in de persmededeling vermeld: Vlaams minister-president Peeters heeft er bij de Franstaligen zelf op aangedrongen om een tweede belangenconflict op te starten, zodat de Vlaamse zogenaamde meerderheidspartijen op hun beide oren kunnen verder slapen en er kunnen van uitgaan dat deze materie niet opnieuw op de regeringstafels ligt voor de Vlaamse en Europese verkiezingen van juni 2009. Met andere woorden: de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen hopen dat ze op dat moment niet afgerekend zullen worden door de kiezer. Niets anders dan politieke spelletjes en dat op de kap van de Vlaamse Rand rond Brussel. De Vlaamse Beweging duldt geen verder uitstel en vraagt dan men eindelijk de wetsvoorstellen in de Kamer worden gestemd.

Het is misschien overbodig om te besluiten dat ook het Vlaams Belang ten volle deze eisen onderschrijft? Gisteren hebben we de Kamervoorzitter naar aanleiding van de eerste verjaardag een verjaardagskaart overhandigd, met daarop de feestelijke wens om eindelijk komaf te maken met deze schande voor Vlaanderen.

donderdag 6 november 2008

Jarenlang geknoei bij Financiën

U loopt niet warm bij de idee dat u maandelijks een enorm bedrag richting schatkist ziet verdwijnen ? En u heeft het al helemaal niet voor Belgische belastingen? Ik ook niet. Over de reden zijn we het eens: België kent de derde hoogste belastingdruk in de wereld, maar ter compensatie hiervan worden we maar zeer matig bedeeld met allerlei sociale bijdragen. Onze pensioenen bijvoorbeeld behoren tot de lagere binnen de Europese Unie.

Aan de andere kant moeten we natuurlijk wel erkennen dat een staat, ook een Vlaamse staat, centen nodig heeft om haar taken uit te voeren. Daar kan niemand onderuit. Maar het beleid van de federale minister van Financiën, Didier Reynders (MR), verstevigt in elk geval wel het discours om zo snel als mogelijk tot een eigen, volledig uitgebouwde Vlaamse fiscaliteit te komen. Zo zal iedereen zich nog wel de ‘rekenfout’ van 800 miljoen euro herinneren, die de belastingdiensten van Reynders in 2006 maakten.

Ook de informatisering van de Belgische fiscaliteit is zo’n soap, zij het een allesbehalve goedkope soap. Verschillende peperdure projecten – zoals het Feniksproject – van honderden miljoenen euro werden afgevoerd. Uit een intern rapport van de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling) blijkt dat men de fiscale gegevens van België niet meer vertrouwt. “De OESO-landen zullen de Belgische gegevens die hen op papier worden aangeleverd, niet langer controleren. Bovendien wensen ze zelf geen gegevens meer uit te wisselen met België”. België staat internationaal eens te meer voor aap.

Maar er is meer: de aanwerving van contractuele ambtenaren bij de fiscus is gebaseerd op een systeem van dienstbetoon en vriendjespolitiek. Aan Vlaamse kant komen veel ambtenaren uit Aalst en blijken er aangeworven door een kabinetsmedewerker van Reynders, niet toevallig een VLD-schepen van die regio. Wie er wil werken, wordt ook vriendelijk aangemaand om lid te worden van de liberale vakbond.

Belangrijk voor de burgers, aldus een woordvoerder van Financiën, is dat “het disfunctioneren van Financiën ervoor zorgt dat gewone werknemers meer belastingen betalen”. Wie noemde Reynders ooit “de slechtste minister van Financiën in 100 jaar”? Inderdaad, CD&V. Heeft u al sindsdien al één opmerking gehoord van dezelfde zogenaamde Vlaamse partij in de richting van Reynders? Integendeel, diezelfde “slechtste minister” mocht opnieuw dit belangrijke departement leiden.

Wie gelooft al die mensen nog?

woensdag 5 november 2008

Economen slaan alarm

« De financiële crisis heeft niets met de communautaire schijnproblemen te doen », zo kan men wel eens lezen in de systeempers. Of ook “dankzij de financiële crisis slaagt deze regering er eindelijk in om een goed bestuur neer te zetten”. Helaas, de volgende citaten uit een interview in Knack (29.10.2008) met 3 Leuvense economen zullen de veelgeplaagde Belgische geesten geen goed doen, vrezen we. De titel alleen al: “Alleen staatshervorming kan ons land financieel redden”.

De 3 Leuvense professoren wijzen 3 fundamentele problemen aan. “Ten eerste: op het federale niveau is bestuurlijk immobilisme de regel in plaats van goed bestuur”. Ten tweede blijkt er totaal geen budgettaire ruimte meer om de noord-zuidtegenstellingen en de verschillen in socio-economische ambities nog langer op te lossen met geld. En tenslotte gaat “het land nog altijd gebukt onder de erfenis van het verleden”.

De staatshervormingen in België leidden onvermijdelijk tot consumptiefederalisme: “Want waarom zou je als gewest en gemeenschap de middelen efficiënt gebruiken als de federale overheid toch het geld uitdeelt? (…) Ook toen (in 2001) heeft de federale overheid het noodzakelijke geld (aan Wallonië) gegeven, maar structureel is er niets veranderd.

De Belgische financieringswet is niet het model van het buitenland, zoals de economen ons in dit interview leren: “Van alle uitgaven van de gewesten en gemeenschappen in ons land komt 68% niet uit de eigen middelen, maar van de federale overheid. Dat is 2 tot 4 keer meer dan in andere federale landen”. De professoren laten trouwens geen onduidelijkheid bestaan over de finaliteit van een grote staatshervorming: “Het voornaamste is dat federale dotaties aan de gewesten vervangen worden door een eigen personenbelasting in de gewesten (…) De opzet kan eventueel worden uitgebreid naar een deel van de vennootschapsbelasting voor de gewesten”, fiscale autonomie zeg maar.

Het is duidelijk dat de wind in Vlaanderen steeds harder zal waaien, naarmate het immobilisme van de Wetstraat toeneemt. Hoelang gaat deze kruik nog te water?

dinsdag 4 november 2008

Clerfayt blundert, keer op keer

Terwijl de financiële crisis met zware golven over de wereld slaat, het IMF bijvoorbeeld Oekraïne een lening van 16,5 miljard euro toekent en in Frankrijk bijvoorbeeld zes grote banken – waaronder BNP Paribas – leningen worden toegekend, slaagt een Franstalige staatssecretaris in de regering Leterme erin keer op keer verkeerde financiële informatie de wereld in te sturen, en de reeds wantrouwige burgers nog meer achterdocht te bezorgen. Staatssecretaris Clerfayt (FDF) is goed bezig!

In eerste instantie slaagde hij erin op een topontmoeting van het IMF (Internationaal Monetair Fonds) voor enkele weken luidop te verkondigen dat België gespaard zou blijven van de economische recessie. Als enig geïndustrialiseerd land…Hij kreeg zelfs de lachers niet meer aan zijn kant met zo’n opmerking.

De dag daarop, tijdens de presentatie van de begroting nog wel, speelde staatssecretaris Clerfayt het klaar ‘vergeten’ mee te delen dat deze regering de verlaging van de olieprijs slechts maar voor de helft in het voordeel van de klant te laten spelen. De andere helft zou opgaan in een verhoging van de accijnzen. Met andere woorden: de daling van de olieprijs wordt maar voor 50% door de burger gevoeld… Gewoonweg vergeten dus.

Zijn recentste blunder heeft alles te maken met KBC, de Vlaamse bank bij uitstek, en misschien niet toevallig KBC. Tijdens een televisie-uitzending van de Franstalige zender RTBf kwam hij doodleuk vertellen dat de regering wel moest tussenkomen, omdat KBC een liquiditeitsprobleem had (aldus een verslag in De Morgen, 27.10.2008), “een bewering die zowel het bedrijf (KBC) als talloze politieke verantwoordelijken vrijdag nog angstvallig hadden tegengesproken”. In een mededeling zag de staatssecretaris zich genoodzaakt een en ander recht te zetten: “De bank heeft geen enkel solvabiliteitsprobleem, want ze heeft meer eigen middelen dan reglementair vereist, en geen enkel liquiditeitsprobleem”.

Er stelt zich toch wel een ernstig geloofwaardigheidsprobleem in deze regering. En daarenboven moet men zich toch vragen gaan stellen over het verantwoordelijkheidsbesef van sommige – meestal Franstalige – excellenties. In een normaal bedrijf zou men al naar de beroepsaansprakelijkheidspolis voor bestuurders kunnen zoeken.

maandag 3 november 2008

Slechts 62% van ons heeft een baan

Het aantal actieve Belgen blijft erg laag, zeker als men dat bekijkt in Europees perspectief. Slechts 62% van de actieve bevolking is aan het werk, lager dus dan het Europees gemiddelde. En – het is een constante in alle studies, het wordt vervelend, maar we blijven het herhalen – er zijn enorme verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië.

In de gehele Europese Unie wordt de doelstelling van 70% niet gehaald, dat blijkt vooreerst zeer duidelijk. In België – we verwijzen graag naar de cijfers op www.werk.belgie.be – is de werkzaamheidsgraad nog lager en ligt het met 62% een stuk lager dan het Europese gemiddelde van 65,4%.

Vlaanderen doet het beter met een werkzaamheidsgraad van 66,1%, Brussel en Wallonië hinken ondanks decennialange subsidiestromen van Vlaanderen en Europa naar Franstalig België, nog steeds ernstig achterop met een cijfer van 54,8% en 57%. Opvallend is de hoge werkloosheidsgraad in Franstalig België en Brussel.

Deze cijfers – op een Belgische webstek – zijn niet meer of niet minder te zien als overtuigende argumenten om eindelijk het arbeidsmarktbeleid te splitsen. Maar te vrezen valt dat Leterme zelfs hier niet in slaagt. Zo wordt Vlaanderen in een neerwaartse beweging met Wallonië en Brussel meegezogen. En we moeten er niet aan denken wat de toekomst brengt: de economische recessie staat voor de deur.

maandag 27 oktober 2008

Herfstreces

De regelmatige lezers zullen het opgemerkt hebben: deze morgen géén commentaar op deze webstek. Het is parlementair herfstreces en ik maak van de gelegenheid gebruik om de Nieuwsbrief te hernieuwen en ook nieuwe dossiers te analyseren en van commentaar te voorzien. Me voor te bereiden op de komende weken zeg maar. U zult het dus enkele dagen zonder commentaar op de webstek moeten stellen.

Geen getreur, vanaf maandag ben ik er terug. Met nieuwe commentaarstukken en met een vernieuwde Nieuwsbrief.

vrijdag 24 oktober 2008

Harde aanpak jongeren

Het is de eerste keer niet en het zal voorzeker ook de laatste keer niet dat hier gewezen wordt op de zware agressie en geweld door allochtone, meestal Noord-Afrikaanse, jongeren in onze stadsbuurten. Totaal onaanvaardbare agressie, maar nochtans wel het soort criminaliteit waar ‘onze’ overheid met een grote bocht rond loopt. Uit schrik voor een pak slaag misschien?

In Antwerpen zat het er vorige week donderdag bijvoorbeeld weer bovenarms op. Een buschauffeur werd er bewusteloos geslagen. “Mijn raampje stond op een spleetje. Plots zag ik dat die twee het raampje verder openschoven. Ik probeerde het nog snel terug dicht te duwen, maar dat lukte niet. De twee jongeren sloegen me daarna zomaar volop op het hoofd. Van dan af weet ik niets meer” (Het Laatste Nieuws, 18.10.2008).

De overheid is aan de lopende band aan het wijken voor dit allochtoon geweld. Dezelfde chauffeur vraagt zich af: “Ik begrijp dit niet. Kunnen we in Antwerpen dan niet meer met ons raampje open rijden? Hebben die daders dan helemaal geen normbesef meer? Gaan we terug leven als beesten en de wet van de sterkste toepassen? Ik hoop dat ze de daders snel vatten en het gerecht zijn werk doet”. Vooral op de laatste zou ik niet te veel rekenen….

Dat het ook anders kan, leert ons Nederland. Drie steden hebben besloten hard op te treden tegen jongeren die overlast veroorzaken. De linkse politicus Thom de Graaf van Nijmegen heeft het over “intimidatie, vernielingen, brandstichtingen, geweldpleging, agressie tegen politie en bewaking van mensen die onduidelijke inkomsten hebben en zich snel verplaatsen in dure of huurauto’s” (NRC Handelsblad, 09.10.2008). De politie van Gouda is niet minder duidelijk: “De grens is bereikt. Ik zoek naar instrumenten om af te dwingen dat deze meest Marokkaans-Nederlandse jochies, en in het verlengde daarvan hun ouders, zich voegen naar de Goudse normen”. De gemeente Dordrecht heeft besloten een groot gebied in het centrum aan te wijzen waar het verblijfsontezeggingen kan opleggen. Burgemeester en wethouders hebben deze maatregele genomen om overlast door alcohol- en drugsgebruik terug te dringen”.

In België durft de politieke meerderheid niet op te treden uit schrik voor racist te worden uitgemaakt. Hetzelfde verwijt dat deze meerderheid jarenlang tegen ons heeft gebruikt, dreigt nu in hun gezicht uiteen te klappen. De problemen zijn namelijk niet verdwenen, ook al probeert het systeem die onder de mat te vegen. De problemen zijn niet verdwenen en er blijken geen honderd manieren te zijn om ze aan te pakken. Praten helpt in elk geval niet meer, het is nu tijd voor daden. We zijn benieuwd.

donderdag 23 oktober 2008

Stop de politieke benoemingen!

De regering-Leterme gaat er prat op dat in de huidige financiële en bancaire crisis goed bestuurd wordt. Het tegendeel is echter waar. Tot op heden heeft de regering enkel achter de feiten aangelopen. Om de financiële crisis echt aan te pakken zijn structurele maatregelen nodig die voldoende kordaat zijn om het vertrouwen van spaarders en beleggers te herstellen.
Het optrekken van de minimumgarantie voor spaarboekjes tot 100.000 euro is een goed begin voor de kleine spaarder maar is geen afdoende oplossing om het vertrouwen van spaarders in de financiële instellingen te herstellen.

Een van de zaken die telkens opvallen, is de sterke, veel te sterke verwevenheid met de politieke wereld. Zo had de christelijke arbeidersbeweging haar eigen bank, Bacob, later Dexia geworden. Met alle mogelijke politieke creaturen in de bestuursorganen. Dit is al lang niet meer van deze tijd. Banken en verzekeringsmaatschappijen hebben technisch goed onderlegde bestuurders nodig, mensen die de markt en de marktspelers goed kennen, die het beroep van bankier of verzekeringsmakelaar onder de knie hebben en die dus in de eerste plaats geïnteresseerd zijn in het product of het productengamma dat wordt aangeboden.

Dat is dus iets heel anders dan de graaicultuur die decennialang in veel Belgische bedrijven de officiële bedrijfslijn was. Maar wie denkt dat de groeiende concurrentie – door de globalisering van de economie en de financiële markten – en de financiële crisis de Belgische politici van de systeempartijen tot andere gedachten zouden brengen, bergt zijn illusies best onmiddellijk weer op. Het volstaat een blik te werpen op de bestuursmandaten bij Ethias – het verzekeringsbedrijf waar wij allemaal samen laatst 1,5 miljard euro in hebben gepompt. Het bestuur bestaat er uit 41 mandaten, waarvan 10 mandatarissen van CD&V (Gielens, de Fauw, Foubert, Geeraerts, Grillaert, Marcel Hendrickx, Laloo, Vercamer, Layreys, Wellens), 9 van PS-signatuur (waaronder Thielemans, Dehousse, Demeyer, Istasse), Open VLD heeft 7 ingevulde mandaten (Bart Tommelein, Adriaensen, Lavigne, Asselman, Bungeneers, Yannick De Clercq). MR tenslotte heeft 6 bestuursleden (waaronder Daniël Bacquelaine, Cornet, de Coster-Auchau, Borsus), SP.A 5 mandaten (Karel Geys, Steve Stevaert, De Haes, Karin Temmerman, Van de Wynckel) en CdH tenslotte 4 postjes (André Antoine, Grafé, Collin om de bekendste te noemen).

Het Vlaams Belang protesteerde (gisteren in het Vlaams Parlement en vandaag in de Kamer) en eiste met klem dat deze toestand van politiek benoemde besturen eindelijk totaal tot het verleden zou behoren. Het Vlaams Belang is niet vertegenwoordigd in de bestuursraden van Ehtias en wenst ook niet vertegenwoordigd te zijn. De commentaar van De Standaard als zouden “de politieke krachtverhoudingen gerespecteerd worden” in de raden van bestuur, is dus compleet uit de lucht gegrepen, toch wat Vlaams Belang betreft... Ethias moet gewoon beter worden bestuurd, en dat kan niet met politici als Stevaert aan de leiding. Stop dus eindelijk de politieke benoemingen aan het hoofd van onze bedrijven!

woensdag 22 oktober 2008

Het is 5 voor 12...

Gisteren waren ze met meer dan 1.000 naar Leuven gekomen, de Vlaamse ondernemers van VOKA, om onder andere van hun voorzitter de economische en politieke uitdagingen voor de Vlaamse ondernemerswereld voor de komende jaren te vernemen. Het moet gezegd: de vele ondernemers – een recordopkomst – en onze ruime delegatie van VB-mandatarissen met voorzitter Valkeniers kregen duidelijke woorden: De droom om van Vlaanderen een Europese topregio te maken in de lijstje van 5 absolute topregio’s tegen 2020 mag geen illusie blijken”, aldus Vandeurzen.

Wie zich wil meten met de besten, moet meer specialiseren, ingrijpend veranderen en voluit durven gaan. Voorzitter Vandeurzen wil van Vlaanderen een topregio maken middels een 3 stappensprong. Ten eerste benadrukte hij dat een economisch doorbraakprogramma absoluut noodzakelijk was, waarbij gewest, werkgevers en werknemers massaal inzetten in innovatie en ontwikkeling.

Verder riep hij op om het solidariteitssysteem te hervormen, zodat het betaalbaar en overeind blijft. Geen voortzetting van de solidariteit zonder responsabilisering. Een hervorming van de sociale zekerheid is niet mogelijk zonder regionalisering.

En tenslotte, aldus VOKA-voorzitter Vandeurzen, moet de politieke structuur van dit land eindelijk de realiteit van de economische wereld volgen. De nadruk moet komen te liggen op de regio’s en niet op de federale staat. “Met de federale structuur als het kan, zonder de federale als het moet”, besloot hij, die daarmee een duidelijk signaal aan de politieke wereld zond: waag het niet naar de kiezer te trekken zonder een grondige hertekening van dit land!

In een themadebatje probeerde VRT-journalist Van de Looverbosch tevergeefs een werkgever te laten verklaren dat een staatshervorming niet nodig was. De werkgever, van goede Waals-Brabantse huize, liet verstaan dat ook in zijn ogen een grondige staatshervorming wel degelijk nodig was. En dringend!

Dit succesrijk VOKA-congres werd afgesloten met De Vlaamse Leeuw.

dinsdag 21 oktober 2008

Twee weekendinterviews

Het weekend biedt alvast dat voordeel dat men meestal over meer tijd beschikt om de pers aandachtiger en grondiger te lezen. Dit moeten ook de krantenredacties zelf gedacht hebben, want men krijgt op zaterdagmorgen gegarandeerd en steevast dikkere edities in handen met niet altijd even leesbare en interessante interviews.

Zo heeft de minister van Buitenlandse Zaken, Karel De Gucht (Open VLD) het in De Morgen over de financiële crisis, de begroting en uiteindelijk ook over de staatshervorming. “Als je inderdaad op 0,2% uitkomt en je neemt de huidige begroting als uitgangspunt, dan wil dat zeggen dat je nog eens 3 miljard euro zou moeten vinden. Dat is onmogelijk in de gegeven omstandigheden. Het kan enkel als de financiering van de federale en de regionale overheden wordt aangepast door een aantal bevoegdheden over te hevelen zonder extra geld (…) De logica zou zijn dat er vandaag géén extra geld naar de deelgebieden gaat”.

Waarop men – ongewild misschien, het blijft De Morgen natuurlijk – toch op het thema staatshervorming komt. En de noodzaak aan een staatshervorming voelt ook De Gucht aan: “Vroeg of laat. Het zal maar gebeuren op een moment dat er geen alternatieven meer zijn. Ik denk dat het moment van de waarheid in de loop van 2009 komt. Wallonië zal alleen meegaan in een staatshervorming als verder uitstel zou betekenen dat ze in een federale begroting meer te verliezen dan te winnen hebben. Dat moment nadert, als de economische crisis blijft duren”. Waarmee de liberale politicus eigenlijk toegeeft dat in België geen fundamentele aanpak meer mogelijk is zonder grondige, zeer grondige institutionele hervormingen.

Ook over Lijst Dedecker heeft de minister zo zijn eigen mening: “We zitten in een tijdsgewricht waarin populistische partijen het niet slecht doen, althans volgens peilingen. Ik bekijk dat met een zeker afgrijzen, net zoals het feit dat sommige media een bepaalde populistische partij op een bijzonder pamperachtige manier behandelen omdat ze denken dat die partij het VB zal opeten (laat stilte vallen). U zet dat er wel zo letterlijk in, hé.”

Het interview met De Gucht biedt een aantal interessante en provocerende stellingen, wat niet kan gezegd worden van het matte interview met premier Yves Leterme in De Standaard. Hij pleit er bijvoorbeeld opnieuw voor meer toezicht op de banken, want het managment heeft op veel vlakken gefaald: “Wat in dit (Fortis) dossier opvalt, is de onzichtbaarheid van de bankiers”. Tezelfdertijd echter moet hij nog steeds niet weten van een parlementaire onderzoekscommissie…wie kan dat aan elkaar knopen?

We leren alvast – en ook uit de vernieuwde belangstelling van het FDF voor het gebied rond Voeren – dat de staatshervorming een maat voor niets wordt. Tenzij de financiële en economische crisis voortduurt.

maandag 20 oktober 2008

Financiële crisis nog niet voorbij

Hebben de verschillende Europese lidstaten – met hier eens minder, daar weer meer succes – gepoogd in de afgelopen weken antwoorden te vinden op de crisis van de financiële markten, dan wordt steeds duidelijker dat de crisis zeker nog niet voorbij is, integendeel. Niet alles is geregeld. Zo geraakt men het op Europees vlak blijkbaar niet eens over een Europees controleorganisme dat in de toekomst sneller rood licht zou kunnen geven.

Door de internationale verweving van zoveel banken – ook bij ons – valt vooreerst te verwachten dat er nog een aantal lijken uit de kast zullen vallen. En een tweede gevaar voor de financiële markten bestaat hierin dat door de economische recessie of het gevaar op recessie meer bedrijven over kop gaan en hun kredieten niet meer kunnen afbetalen, waardoor opnieuw banken in de moeilijkheden komen. Gelooft u nog in een markt die zichzelf reguleert? Gelooft u nog in zogenaamde onzichtbare hand, deze (liberale) deus ex machina die ervoor zorgt dat alles piekfijn blijft verlopen? Ook het liberalisme lijkt zijn grenzen bereikt te hebben.


Als men de weekendkranten doorneemt, komt men in elk geval tot de stellige overtuiging dat het nog niet voorbij is. Vorige week gingen er op 2 dagen tijd in ons land alleen al meer dan 1.400 jobs verloren, en dat bij gerenommeerde bedrijven als Janssen Pharmaceutica, Agfa-Gevaert, Nyrstar.

De kredietcrisis kost de VSA alleen al ruim 165.000 jobs. Uit De Morgen (18.10.2008) leert men dat het consumentenvertrouwen crasht en ook de bouwsector in Amerika aan het kelderen is. De Franse spaarbank Caisse D’Epargne heeft 600 miljoen euro verloren in risicovolle beleggingen. In enkele kranten wordt zelfs de vraag gesteld of Zwitserland niet stilaan het nieuwe IJsland aan het worden is: het vertrouwen in het financieel systeem is er namelijk zwaar aangetast. Het IMF (Internationaal Monetair Fonds) tenslotte vreest dat de afschrijvingen en verliezen wel eens zouden kunnen oplopen tot 1.400 miljard dollar. En nog tijdens het weekend werd ING in Nederland ‘gered’ met een subsidie van 10 miljard euro.

Als uitsmijter tenslotte, dit bericht uit Het Laatste Nieuws (18.10.2008). De Belgische overheid stelt zich garant tot 100.000 euro per rekening voor de spaartegoeden op de Belgische banken. Op de vraag of er voldoende geld is om die bescherming uit te voeren, antwoordt de krant: “Neen. Want het Beschermingfonds voor Deposito’s en Financiële Instrumenten heeft slechts 900 miljoen euro in kas, terwijl de Belgen op hun spaarrekeningen alleen al 144 miljard euro hebben staan”. Met andere woorden: ook deze garantie is alleen op “vertrouwen” gebaseerd en niet op een reële bescherming. Het is maar dat u het weet.