POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





donderdag 16 juli 2009

Tijd voor een paar weken vakantie

Vakantie is: even tijd nemen voor en geven aan de familie, vooral proberen de verjaardagen van enkele kinderen niet te vergeten! Vakantie is: tijd nemen voor echt belangrijke zaken zoals rust en een iets kalmer ritme. Vakantie is ook: tijd nemen voor fysieke inspanningen zoals bergwandelingen, zwemmen, een balletje schoppen. Vakantie is: tijd nemen voor de vrienden en tussen pot en pint het Belgische politieke wereldje met al zijn klatergoud en zijn schijn achter zich laten. Vakantie is: dringend en gedreven de stapel (ongetwijfeld interessante) boeken proberen af te werken die op mij ligt te wachten. Vakantie is dus: de batterij terug opladen, om er opnieuw te staan. Voor de volle 100%.

Dezelfde deugddoende vakantie, beste lezer, wens ik u dan ook van harte toe!

woensdag 15 juli 2009

Enkele rake tikken voor België

De jongste weken krijgt België voortdurende rake tikken. Zo kreeg ze enkele klappen van de nieuwe VOKA-baas, Luc De Bruyckere, nochtans geen Vlaamse scherpslijper, dus een aanvaring die zeker pijn zal hebben gedaan. Maar de kritiek die zeker het hardst zal zijn aangekomen, is die van internationale kant. Een kritiek die België waarschijnlijk ook het minst verwachtte. De internationale francofonie verstaat immers als geen ander de kunst om mogelijke negatieve klanken in de kiem te smoren. En als er dan al negatieve klanken mochten zijn, dan beperken ze die liefst tot de Vlaamse bevolkingsgroep.

Maar we dwalen af. De ‘uppercut’ vanwege de OESO zal dus hard aangekomen zijn. We willen die daarom graag nog eens herhalen. De Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling namelijk vindt dat de Belgische staatsstructuur een zware belemmering is voor de sanering van de Belgische overheid. “Onze staatsstructuur is één gigantische armoedeval. De structuur verplicht de federale staat jaarlijks een steeds groter deel van zijn fiscale inkomsten door de storten naar de deelstaten” (De Tijd, 09.07.2009).

Het rapport van de OESO roept op de regio’s meer verantwoordelijk te maken voor hun eigen inkomsten, en wil ze laten opdraaien voor de financiële consequenties ervan. In De Morgen is men zo mogelijk nog explicieter: “Als oplossing ziet de internationale organisatie enkel een staatshervorming”. De transfers, aldus de OESO, moeten vervangen worden door de verantwoordelijkheid voor het eigen inkomen. De bevoegdheden moeten veel homogener worden gemaakt en de kostenefficiëntie moet eindelijk het beleid leiden.

Oh ja, ook de woorden van Luc De Bruyckere, de nieuwe voorzitter van VOKA die België niet wil zien verdwijnen, zijn ook meer dan duidelijk aan het adres van de Franstaligen: “Als ik Waals minister van Begroting Michel Daerden op een gemakzuchtig toontje hoor zeggen dat Wallonië misschien in 2015 een begroting in evenwicht zal hebben, dan is dat een ‘affront’ voor Vlaanderen dat in volle crisis harde besparingen doorvoert en solidair blijft met de Franstaligen”. Merkwaardig is dat de OESO dit nog een stuk scherper ziet, en vindt dat er een einde mag komen aan deze ongebreidelde solidariteit.

dinsdag 14 juli 2009

Wanneer ‘beloften’ als ‘resultaten’ worden voorgesteld

Een triomferende Bart De Wever werd door zijn troepen bijna letterlijk de regering binnengestuwd. N-VA treedt tot de volgende Vlaamse regering toe – het is ze gegund, zij waren immers de grote overwinnaars van de jongste verkiezingen. Voorzitter De Wever meent dat alle verkiezingsbeloften hiermee werden gerealiseerd.

Op zo’n moment krijg ik, als ambetanterik van het Vlaams Belang, het gevoel, neen, ben ik er zelfs van overtuigd dat Bart De Wever hier wel bijzonder kort door de bocht gaat. Té kort, op precies te zijn. Ik ben trouwens niet de enige die een ongemakkelijke gêne voelt bij dit zegebulletin van de N-VA.

Politicoloog Bart Maddens (Universiteit Leuven) is niet helemaal overtuigd van deze strategie. Hij voelt bij zichzelf “een knagende twijfel over de Vlaamse strategie” (De Morgen, 10.07.2009). Hij stelt vooraf dat de traditionele communautaire onderhandelingen op niets zijn uitgelopen – maar vergeet er wel bij te vermelden dat de Franstalige politici zowat alles hebben geblokkeerd, en dat de ingewikkelde Belgische staatsstructuren van de Vlaamse demografische meerderheid een politieke minderheid hebben gemaakt, maar soit.

Wat hem vooral zorgen baart, zijn volgende 3 punten: Ten eerste vindt hij het verontrustend dat de regeringspartijen de 5 resoluties niet langer expliciet hebben durven vernoemen in het regeerakkoord. Er wordt ten tweede zelfs met geen woord meer gerept over B-H-V, ook niet onmiddellijk goed nieuws. En ten derde, over de zogenaamde hospitalisatieverzekering en de aanvullende kinderbijslag: veel verder dan beloften is men in deze regering niet gekomen.

De lakmoesproef voor deze regering komt er wellicht sneller dan verwacht, volgens de professor: “Veel zal afhangen van de vraag of de Vlamingen inzake de begroting voet bij stuk zullen houden. Na de zomer zullen budgettaire knopen doorgehakt moeten worden. Dan zal er ongetwijfeld opnieuw druk worden uitgeoefend op de Vlaamse regering om toch een extra inspanning te doen om het Belgische tekort binnen de perken te houden”.

Wij zijn benieuwd: CD&V in de federale en de Vlaamse meerderheid, N-VA wel in de Vlaamse meerderheid maar federaal in de oppositie. Het worden dus boeiende en beslissende dagen in september en oktober. Maar deze Vlaamse regeringsvorming als “een Vlaamse overwinning” voorstellen, mijnheer Bart De Wever?

maandag 13 juli 2009

11 juli in Roeselare

Ik wil het hic et nunc niet hebben over het zogenaamd volksfeest op zaterdagavond op het marktplein van Roeselare, eigenlijk niet meer dan een veredeld optreden. Er gaat echt héél weinig Vlaamse bezieling van uit, en mensen komen eigenlijk alleen voor de muziek. Het stadsbestuur mag dan wel de perceptie proberen staand te houden (tijdens de zitting op zaterdagmiddag bijvoorbeeld) dat Roeselare dankzij haar een héél Vlaamse stad is, uit het avondgebeuren blijkt eigenlijk alleen dat Roeselare een moderne stad, die liefst van al geen enkele identiteit wil.

Maar goed, over de 11 juli-zitting in de raadszaal van het stadhuis kan ik eigenlijk alleen maar positief zijn. De heer Frans Crols, begenadigd journalist, later hoofdredacteur, voorzitter en directeur van het economische tijdschrift Trends, brak er in niet mis te verstane woorden een lans voor een snelle en volledige onafhankelijkheid van Vlaanderen. Hij wist het talrijke publiek moeiteloos te overtuigen van de mogelijkheden van Vlaanderen. Maar Crols bond hieraan een zeer duidelijke politieke boodschap: geen federalisme, geen confederalisme, geen andere halfslachtige Belgische oplossingen kunnen Vlaanderen bieden, waar het recht op heeft.

Ik zag bepaalde leden van de christendemocratische meerderheid van Roeselare eventjes naar adem happen, toen Frans Crols de ‘weldaden’ van België opsomde: het land waar allerlei politiek geïnspireerde moorden niet worden opgelost, het land met de hoogste staatsschuld van Europa, het land met de hoogste belastingdruk van de beschaafde wereld, het land met de laagste pensioenen van de Europese Unie, het land waar Vlamingen (veel) meer belastingen betalen dan de Franstaligen, enzovoort.

Toen ik achteraf enkele leden van dezelfde politieke meerderheid met de cijfers en vooral met de boodschap van de heer Crols confronteerde, kreeg ik een meewarig glimlachje. Besefte ik dan niet dat in België de soep altijd veel heter wordt geschept dan ze wordt gedronken? België takelt verder af en Vlaanderen ontwikkelt zich geleidelijk aan met meer bevoegdheden, zo repliceerde een van hen.

Ik laat thuis in stilte de woorden van Frans Crols nog eens passeren. Ik ben er zeker van dat dit CD&V-gebazel niet de betekenis kan zijn van de boodschap om zo snel mogelijk de Vlaamse onafhankelijkheid uit te roepen.

vrijdag 10 juli 2009

Vlaams aandeel in aantal inschrijvingen vrachtwagens stijgt nog.

Ondanks het feit dat het aantal inschrijvingen van personen- en vrachtwagens sinds het uitbreken van de financiële en economische crisis vooral de jongste 6 maanden in elkaar is geklapt (niet enkel in België natuurlijk), blijkt uit cijfers die ik van de minister van KMO’s, Zelfstandigen, Landbouw en Wetenschapsbeleid, mevrouw Laruelle (MR) mocht ontvangen als antwoord op een schriftelijke vraag, dat Vlaanderen een steeds groter aandeel neemt in het aantal inschrijvingen van vrachtwagens.

De cijfers zien er als volgt uit:

2005: 11.800 inschrijvingen van nieuwe vrachtwagens, waarvan 8.710 in Vlaanderen (73,7%).

2008: 12.106, waarvan 8.882 (73%) en in de eerste maanden van 2009: 4.546, waarvan 3.433 in Vlaanderen, een aandeel van 75,5%.

Is dit een uiting van de overtuiging van Vlaamse ondernemers om te blijven investeren in een versterking van het economisch weefsel? Feit is in elk geval dat Wallonië blijft steken op een povere 20%, en voor de eerste maanden van 2009 zelfs niet eens: amper 17% van de nieuwe vrachtwagens werden in Wallonië ingeschreven. Het zogenaamd Brussels Hoofdstedelijk Gewest kwam uit op ongeveer 7,5%.

donderdag 9 juli 2009

Chassez le naturel, il revient au galop

Het is algemeen bekend, maar ik herhaal het graag om er het absurde van aan te tonen : België is een taboeland. Taboes die alles te maken hebben met de pogingen om het ‘multicultureel’ karakter van België te behouden en dus de vele financiële en andere belangen van zovele groepen veilig te stellen.

Zo bestaat er een taboe op etnisch nationalisme. Etnisch nationalisme is verkeerd, houdt de politiek correcte topklasse van dit land ons voor. Etnisch nationalisme is verkeerd omdat het leidt tot burgeroorlog, onderdrukking. De druk vanuit dit politiek correcte wereldje is zo groot dat zelfs een Vlaams-nationale partij als N-VA een term als etnisch nationalisme niet durft te gebruiken en zich dus liever ‘civiel nationalistisch’ noemt.

Nochtans, ‘chassez le naturel, il revient au galop’, zegt de Fransman. Etnisch nationalisme is niet altijd fout. Zelfs in België kan etnisch nationalisme plots wel als het gaat om stemmen van allochtone bevolkingsgroepen. Plots leidt etnisch nationalisme niet meer tot burgeroorlog, tot onderdrukking, tot enggeestigheid. Zo verklaart een zekere Mehmet Koksal in La Libre Belgique (05.07.2009) naar aanleiding van de jongste verkiezingen in juni 2009: “Wat werkt in Brussel, is het communautarisme.” Er is zelfs een verschillende benadering van de Turkse en de Marokkaanse gemeenschap, aldus dezelfde Koksal: “Wat de Turkse kandidaten betreft: u kan progressief of moslim zijn, wat u ook wilt, maar weet dat men niet voor u stemt als u geen Turk bent (…) Wat de Marokkaanse kandidaten betreft, moeten ze in elk geval ten gronde de belangen van Marokko verdedigen. Zo had men bij de MR bijvoorbeeld een plaatselijke bediende van de Marokkaanse ambassade in Brussel op hun lijst gezet”.

Ondertussen werden verkiezingsberichten in het Turks naar mogelijke kiezers gestuurd. Kandidaten van verschillende politieke kleur, maar van dezelfde etnische achtergrond – mag ik het woord wel nog gebruiken, dames en heren van het CGKR? – stuurden gezamenlijke berichten naar hun etnische gemeenschap.

Maar inderdaad, alleen het etnisch nationalisme van het Vlaams Belang is een vies ding. Niet omwille van het etnisch nationalisme, maar omdat het Vlaams Belang een bedreiging is voor het Belgisch profitariaat.

woensdag 8 juli 2009

Eindelijk einde aan het gedoogbeleid?

De conclusies van een rapport van de Nederlandse Adviescommissie Drugsbeleid, die in het Nederlandse Parlement werden voorgesteld, sloegen in als een bom. De voorzitter schetste het beeld van een totaal uit de voegen geraakt gedoogbeleid: “De coffeeshops zoals ze nu bestaan, als supermarkten voor buitenlanders, zijn nooit de bedoeling geweest” (verslag in De Standaard, 03.07.2009).

De ‘kwaaltjes’ van het Nederlandse progressieve gedoogbeleid op het vlak van drugs waren al een tijdje gekend. Bedoeld om de soft- en harddrugs uit de criminele sfeer te halen, blijkt nu dat de vele cannabisplantages hoe langer hoe meer gecontroleerd worden door allerlei criminele organisaties. Bedoeld om de prijs van de drugs te laten zakken, omdat ze uit de criminele sfeer zouden worden gehaald, blijkt ook niet te hebben gewerkt. De overlast is trouwens overal hand over hand toegenomen.

Het Laatste Nieuws is nog duidelijker: “Volgens de experts is de toestand ‘onhoudbaar’ omdat hasj en marihuana alsmaar straffer worden, de coffeeshops steeds groter zijn en de handel in handen is van criminelen.

Het kabinet Balkenende denkt blijkbaar na over verschillende alternatieven. Het CDA wil het gedoogbeleid gewoon afschaffen. Maar anderen in het kabinet willen een passysteem invoeren: alleen wie over een pasje beschikt, zou nog toegelaten worden in veel kleinere coffeeshops.

Het gevolg van dit alles zou wel eens kunnen zijn, dat nog meer Belgische burgers hun eigen planten kweken. Werk dus voor politie en gerecht. Maar er zullen allicht weer honderden redenen zijn, waarom er niet of te weinig zal worden vervolgd. Het gedoogbeleid werkt niet, maar wordt niet of maar gedeeltelijk afgeschaft (zoals in Nederland), de rechtbanken vervolgen niet, en sociale controle is een ouderwets en dus verfoeid woord. Zijn we dan helemaal op de rechte baan richting straffeloosheid?

dinsdag 7 juli 2009

OPEN BRIEF AAN HET GEMEENTEBESTUUR VAN ROESELARE

Vlaams Belang eist bijkomende veiligheidsmaatregelen in de parken en op de pleintjes!


Het is niet de eerste keer dat het Vlaams Belang aan de alarmbel trekt inzake drugs in Roeselare. Wij slaan al heel lang op dezelfde nagel omdat de problematiek voor ons te belangrijk is en onze kinderen en kleinkinderen beter verdienen. Want blijkens allerlei informatie (websteks, kringen rond jeugd) blijft Roeselare blijkbaar aantrekkelijk als drugscentrum. Er moet actie ondernomen, zeker met het oog op een rustig en veilig verloop van de zomervakantie.

Uit informatie die ons werd doorgespeeld, bleek dat het speelpleintje in de Kanunnik Duboisstraat bijvoorbeeld gebruikt werd om drugs te gebruiken. Het kleine parkje heeft onder meer een draaimolentje, en daaronder kon raadslid Peter Logghe (Vlaams Belang) op maandag 6 juli inderdaad een 10-tal lege drugscapsules terugvinden, en zelfs een gebruikte drugsnaald. Zonder veel te moeten zoeken. Open en bloot. Als je weet hoe graag kinderen op een draaimolentje zitten, besef je als ouder (of als grootouder) het gevaar waaraan deze kleine kinderen blootgesteld worden.

Dit zijn geen alleenstaande feiten. Enkele maanden geleden trof raadslid Filip Deforche al heel wat gebruikte drugsspuiten en –naalden aan in het Sint-Sebastiaanspark. Wie zijn oor te luisteren legt, zal het ondertussen ook weten: drugshandelaars vinden elkaar in het Sint-Sebastiaanspark (er wordt zelfs verteld dat het park mooi in 2 etnische helften is verdeeld: aan de ene kant de Tsjetsjenen, aan de andere kant de Marokkanen) of steeds vaker in de kerkhoven van onze stad.

Het is onaanvaardbaar dat openbare speelpleintjes tijdens de zomermaanden (als kinderen verondersteld worden buiten te kunnen spelen, met vriendjes en in het parkje) niet beter beveiligd worden. Het Vlaams Belang dringt daarom aan bij het College van Burgemeester en Schepenen dat de wijkagent tijdens de zomermaanden minstens elke dag zijn ronde doet op de speelpleintjes in de wijken zodat in elk geval de veiligheid van onze spelende kinderen beter kan worden gegarandeerd. Waarom wordt er in de zomermaanden niet meer langs en in parkjes en speelpleintjes gepatrouilleerd? Is dit teveel gevraagd?

Vlaanderen wakker schoppen

Karel Vinck heeft al een indrukwekkend parcours afgelegd. Hij behoort ondertussen tot het selecte groepje van de belangrijkste Vlaamse ‘captains of industry’. Hij is voorzitter van het toekomstplan dat Vlaanderen tegen 2020 naar de top 5 van de Europese regio’s moet brengen, “Vlaanderen in Actie”. In het weekblad Knack (01.07.2009) verscheen een interview, waarin toch wel enkele zeer hartige dingen worden gezegd.

De heer Vinck ventileert het algemeen ongenoegen van de industriële wereld dat zovele bedrijven aan het buitenland worden verpatst: “De laatste jaren zijn niet alleen banken in buitenlandse handen terechtgekomen, maar ook andere grote bedrijven en zelfs strategisch belangrijke sectoren. Dat baart me veel zorgen, want in welke mate kunnen we nog een zelfstandig economisch beleid voeren?”

Over het geparalyseerde federale beleidsniveau: “We verzanden altijd in dezelfde discussies. Toch is een staatshervorming met meer bevoegdheden en verantwoordelijkheden voor de regio’s absoluut noodzakelijk. Als uitgangspunt moet het subsidiariteitsprincipe gelden: alles wat je het best op het niveau van de regio’s doet, moet je op regionaal niveau doen, met behoud van een aantal solidariteitsprincipes. De regio’s moeten verantwoordelijk worden voor hun inkomsten en dus gedeeltelijk een eigen fiscaliteit hebben”.

Ja, wie zou dat, enkele jaren geleden, van Karel Vinck gedacht hebben?

“Wat is België nog? Welnu, België is het land met proportioneel de hoogste staatsschuld van Europa. België is in Europa het land met de hoogste belastingen per inwoner. België is ook het land met de laagste pensioenen voor niet-ambtenaren. België is echter ook het land waar de Vlaming een derde meer belasting betaalt dan een Franstalige, maar de anti-discriminatie ideologie geldt alleen als ze toegepast kan worden tegen Vlamingen. En nog méér: België is ook het land waar het minste gedaan wordt om straks de vergrijzing van de bevolking op te vangen, en het land waar wegens Waals verzet de pensioenleeftijd niet kan worden opgetrokken, terwijl Nederland die leeftijd nog sneller dan reeds voorzien op 67 jaar wil brengen”. Scherpe woorden van Mark Grammens in zijn Journaal (2 juli 2009).

In Vlaanderen bestaat over een aantal zaken een ruime consensus, maar door de Belgofrancofone blokkeringen geraakt niets op de sporen. Hoelang nog?

maandag 6 juli 2009

Sluipende islamisering van West-Europa

Er zijn tekens dat de islamisering verder schrijdt en aan een soort verovering van West-Europa bezig is. Deze stelling mag dan al gewaagd lijken, de feiten liegen er niet om. Groot-Brittannië leek hierin het verst opgeschoven te zijn, want reeds enkele jaren wordt de shariarechtspraak er toegepast.

In de Tweede Kamer in Nederland was er deze dagen hevige commotie toen bleek dat er ook in Nederland moskeeën zijn die aan shariarechtspraak doen. Illegale rechtbanken dus die op basis van islamitische (niet erkende) wetgeving uitspraak doen over financiële kwesties en familiezaken. Ook zouden er polygame huwelijken worden afgesloten.

Wat het probleem dan wel is met deze shariarechtspraak? Ze is strijdig met alle Westerse rechtsssystemen. Vrouwen en mannen worden in ons rechtssysteem als gelijkwaardig beschouwd, discriminatie is verboden. We kunnen nog een tijdje doorgaan. Maar belangrijker is ook het feit dat hierdoor een parallel rechtssysteem wordt toegelaten naast het eigen, Westers rechtssysteem. Men kan het zich zo al voorstellen: wat bij botsing tussen de 2 rechtssystemen? Welk rechtssysteem heeft voorrang? Wat als de ene partij bij een conflict het Westerse rechtssysteem wenst en de andere de sharia? Twee rechtssystemen op één grondgebied leidt tot fragmentisering, tot apartheid en uiteindelijk tot 2 maatschappijen.

Er is meer aan de hand. De Franse regering loopt al een tijdje rond met ideeën om de boerka helemaal uit het straatbeeld te bannen. Voor de Franse overheid, die de strikte scheiding tussen kerk, godsdienst, en staat voorstaat, is dit kledingstuk een aanslag op de waardigheid van de vrouw, leidt het tot onderwerping en discriminering van de vrouw. Al Qaida zou zich ondertussen in de discussie hebben gemengd: “Nadat ze gedurende jaren een oorlog tegen ons hebben gevoerd tegen onze meisjes met hun hoofddoeken, start Frankrijk nu, én met alle middelen, een nieuwe oorlog op tegen onze zusters die een niqab dragen (…) Wij nemen hierbij het engagement voor Allah om alles te doen wat binnen onze macht ligt om ons bij een eerste gelegenheid die zich aanbiedt, te wreken op Frankrijk en zijn belangen”, aldus de dreigende taal in een persmededeling van deze extreem islamitische terroristische groepering.

Steeds duidelijker wordt de breuklijn tussen 2 totaal verschillende werelden. In de persmededeling kan men bijvoorbeeld verder lezen: “Wat is onwaardig en wat brengt schade aan de openbare moraal? Een vrouw die een boerka draagt of zij die een bikini draagt?”. Al Qaida klaagt de Fransen aan, die met hun half ontblote vrouwen ons land binnendringen en onze stranden bezet houden”.

vrijdag 3 juli 2009

Te vroege en verkeerde toepassing van de Maddensdoctrine?

Het begrip ‘Maddensdoctrine’ geraakte een tijd geleden goed ingeburgerd als die doctrine die zegt dat “het moment van een grote staatshervorming maar aanbreekt, als de Franstaligen ook vragende partij zijn”. Bart Maddens ontwikkelde de naar hem genoemde strategie in het VVB-blad Doorbraak verder als volgt: “Ik wil de federale overheid geen eurocent afpakken (…) We houden een institutionele stiptheidsactie. Vlaanderen doet niets, ook niet als de federale regering om geld komt bedelen”.

Alvast dat laatste hebben ze op Vlaams vlak niet goed begrepen, en het ziet er naar uit dat ‘het’ nog niet begonnen is, en het al verkeerd loopt. Opnieuw belooft Peeters – zijn regering is nog niet eens gevormd – om de gaten dicht te rijden, toch als we de pers mogen geloven. De federale Eerste Minister Van Rompuy heeft veel geld nodig, en de federale kas is leeg. Dan maar een ronde langs de regio’s starten. “Vlaanderen, Wallonië, Brussel en de Franse Gemeenschap moeten zo snel mogelijk naar een begrotingsevenwicht streven”, aldus een verslag in De Tijd (30.06.2009).

Van Rompuy dringt dus bij alle gewesten aan om inspanningen te doen in verhouding tot hun uitgavenpatroon. Zo verwachtte hij dat Wallonië tegen 2013 een evenwicht op de begroting zou realiseren. Maar dat zien de Franstaligen niet zitten. “Ze willen niet sneller gaan dan de federale overheid, die het evenwicht pas in 2017 moet halen”. Van Rompuy die iedereen een inspanning wil zien doen in verhouding tot de uitgaven, wordt een neus gezet: Franstaligen willen besparen volgens de tekorten! Brussel wil een begrotingsevenwicht nog langer uitstellen.

En aan Vlaamse kant dan? Schitterend, al moet men het ook eens van de kant van de Maddensdoctrine bekijken. Peeters heeft dus beloofd een evenwicht op de Vlaamse begroting vanaf 2011, wat er dus op neerkomt dat Vlaanderen er toch weer voor zal zorgen dat het federale gat grotendeels door haar wordt dichtgereden. Voeg daar de jaarlijkse miljardenstroom richting Wallonië en – in mindere mate – richting Brussel aan toe, en het plaatje is volledig: het wordt weer hetzelfde, alleen véél meer! Waar blijft de stem van de N-VA in het begrotingsdebat? Zij gingen toch de Vlaamse belangen in de Vlaamse regering verdedigen?

donderdag 2 juli 2009

Weekendinterview met Fernand Huts

Hieronder vindt u enkele frappante uitspraken uit een interview met een grote Antwerpse natiebaas. Recht voor de raap, zoals men dat van hem gewoon is. Zonder franjes en vooral zonder ook maar een moment te letten op de politiek correcte politie die op de loer ligt. Fernand Huts is aan het woord in De Tijd (27.06.2009) over de economische en financiële crisis.

Volgens de Antwerpse natiebaas moet het ergste nog komen. Geruchten als zou de tegen het einde van dit jaar kunnen overwonnen zijn, kloppen gewoon niet met de realiteit: “Veel bedrijven houden het flink vol met hun reserves. Het apparaat is intact. Maar er zijn geen motoren die vraag creëren. Dat leidt tot een moordende afvalrace, tot een verstikkende prijsconcurrentie, tot oorlog op de markt. Ga maar eens een auto kopen: je krijgt hem bijna gratis. Het gevolg is dat de omzet en de marges van de bedrijven krimpen”.

Dit zal zijn gevolgen hebben: “De grote capaciteitsinkrimping moet nog komen. Er zal iets moeten gebeuren met de overcapaciteit bij textielbedrijven, in de metaalsector of in de auto-industrie. Ofwel groeit de markt, ofwel moet het gigantische economische apparaat zich aanpassen aan markten die 20 tot 30% kleiner zijn. Ik denk dat het optie 2 wordt en dat die periode in oktober 2009 begint en volop wordt uitgezweet in 2010”.

Huts spreekt uit wat vele bedrijfsleiders, bankiers en andere specialisten soms maar heel stilletjes voor zichzelf houden: de grote ‘patat’ moet nog komen.

woensdag 1 juli 2009

Over procedurefouten in justitie

Samen met collega’s parlementairen had ik de gelegenheid minister van Justitie Stefaan De Clerck (CD&V) te ondervragen over de zaak Lagrou in de regio Ieper. De grootste drugsboer in dit land – goed voor 17.500 planten – kwam vrij op basis van een procedurefout (het huiszoekingsbevel was naar verluidt niet helemaal correct ingevuld). Ondanks de bekentenissen van de familieleden en de dader zelf, ondanks de verpletterende bewijslast: vrij! Het misdrijf werd een ‘niet-misdrijf’.

Terwijl de bakker die voor het rode licht aan het wachten is, en gauwgauw een boterham verorbert, een boete van 100 euro moet betalen. Onmiddellijk. Zonder dat procedurefouten de boete doen verdwijnen. Justitie hangt volledig uit balans, dat blijkt steeds opnieuw. De lezersbrieven in de krant staan er trouwens vol van.

De minister had geen enkele moeite de onbegrijpelijke blunders van Justitie te erkennen. Hij had er ook geen moeite mee om het rigide van de justitieel systeem te erkennen, waarin misdrijven door procedurefouten, die de belangen van de mogelijke daders niet aantasten, tot niet-misdrijven worden. Hij kondigde onmiddellijk voor het kernkabinet van vrijdag de bespreking aan van een groot justitieplan. Het zou allemaal onmiddellijk veranderen en wel ten gronde!

Lang heeft de euforie niet geduurd. Ondertussen hebben PS en Open VLD al hun veto gezet tegen het CD&V-plan. Het plan krijgt een eerste klas-begrafenis, want het wordt voor bespreking teruggestuurd naar de interkabinettenwerkgroep. In de koelkast dus. Alleen jammer dat men de criminaliteit ondertussen ook niet even in de koelkast kan opbergen.