POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





vrijdag 30 april 2010

Heeft zelfs Walter Pauli het licht gezien?


Lange tijd was De Morgen de fiere heraut van het – goed gesubsidieerde – fascisme, excuseer, antifascisme in Vlaanderen. Elke morgen een Vlaams Blokker tussen de boterhammen. Dames en heren die het aandurfden zich rechts en nationalistisch te noemen, werden door de progressieve gazet belachelijk gemaakt – en dan kwam je eigenlijk nog goed weg. Sommige Blokkers werden gewoon gecriminaliseerd, ook als later bleek dat daar weinig of geen reden toe was.




Maar goed, zelfs in dit – nog eens, flink gesubsidieerde – hoekje van Vlaanderen dringt de zon door. Zo mochten wij onlangs, in “Pauli’s Pen” in De Morgen volgend scherp commentaarstuk van Walter Pauli lezen: “En waar staan we? De vermaledijde partij van destijds, het omineuze VB, had twee grote politieke thema’s. Eén: het VB stelde de multiculturele samenleving in vraag. Twee: het VB geloofde niet meer in het Belgisch model. Het is een bittere vaststelling, maar ze moet maar eens gemaakt worden: de uitgangspunten van het VB van destijds beheersen vandaag in grote mate het publieke debat: zij sijpelden door in de programma’s van alle partijen, ze zijn zo inherent geworden in het alledaags discours – in media, maar ook op school, tussen collega’s of op café – dat men de onderliggende stellingen zelfs niet meer als ‘van VB-makelij’ herkent”.



Natuurlijk maakt Pauli van de gelegenheid gebruik om deze triomf af te doen als een zege van het Eigen Gelijk (met hoofdletter, aldus Walter Pauli). Hij is echt pissed off dat het Linkse Eigen Gelijk in Vlaanderen blijkbaar geen wortel kan schieten. Of mag ik het linkse geloof in het Eigen Gelijk zo niet noemen, mijnheer Pauli?

donderdag 29 april 2010

Over heldere en minder heldere meningen…

Een crisis van het regime? Het einde zelfs van België? Ongeacht hoe je het ook omschrijft, crisissen hebben in elk geval dit voor op gewone toestanden dat nogal wat commentatoren en actoren meer zorg voor nauwkeurigheid aan de dag leggen en hun ideeën zo precies mogelijk proberen te formuleren. Zo kan men in nogal wat lezersbrieven in de Vlaamse kranten deze dagen lezen dat “het bewijs nu toch wel geleverd is dat België geen echt land is”, dat België uit twee totaal verschillende landen bestaat.



Of Bart De Wever bijvoorbeeld die vindt dat “alle Vlaamse partijen nu maar eens moeten durven zeggen dat het niet meer werkt” (Het Laatste Nieuws, 23.04.2010). De gemeenschappen moeten volgens de voorzitter van N-VA hun eigen vleugels kunnen uitslaan. Bedoelt hij confederalisme of mag het iets meer zijn? Waarom niet consequent ook het laatste stukje België wegkauwen, Bart, en waarom niet onverkort kiezen voor een volledige boedelscheiding van België, de ordelijke opdeling zeg maar?


Voor Voka bewijst de impasse de grote nood aan een staatshervorming. Het gaat echter – meen ik toch – nochtans een stuk verder. Met België is wat ons betreft geen sociaal-economische of financiële stabiliteit meer mogelijk, met België wordt ook democratie gewoon onmogelijk. België is de chaos, België is de georganiseerde diefstal van een landsdeel ten voordele van het andere landsdeel.


Maar de meest verrassende uitspraak kwam in elk geval van José Happart. In Het Laatste Nieuws van 28 april 2010 reageerde hij op de vergelijking die Luc Van der Kelen trok tussen Maingain en hem: “Ik wens niet met hem geassocieerd te worden. Het grote verschil is: ik ben opgegroeid in Fourons, deel van de provincie Luik (bewering die we voor de rekening laten van Happart, n.v.p.l.), maar plots woonde ik in Voeren, op Vlaams grondgebied, ongevraagd en tegen mijn zin. Maingain daarentegen en al die andere Franstaligen zijn bewust op Vlaamse grond gaan wonen. Wie naar Vlaams-Brabant verhuist, weet waar hij terechtkomt en wat hij kan verwachten”. Zo hoort u het eens van een ander…

woensdag 28 april 2010

Een fiscale parabel…

Van vrienden kreeg ik onlangs de volgende parabel doorgestuurd. Voor de geïnteresseerden is het vooral boodschap om tot helemaal onderaan door te lezen. Maar dat is (was) meestal zo bij parabels, zult u zich herinneren.


“Hier het verhaal van de 10 vrienden die pintjes drinken.

Stel u voor dat 10 vrienden alle dagen samen enkele biertjes gaan drinken. De rekening bedraagt iedere dag 100€. (Dat maakt normaal 10€ per persoon).Maar onze vrienden bepalen dat de factuur zal betaald worden volgens een verdeelsleutel van de belastingen. Dit geeft volgende verdeling :
De eerste 4 (de armste) betalen niets.
De 5de betaalt 1€
De 6de betaalt 3€
De 7de betaalt 7€
De 8ste betaalt 12€
De 9de betaalt 18€
De 10de betaalt 59€

De tien mannen treffen mekaar iedere dag om enkele pintjes te drinken, en zijn heel tevreden met de oplossing.Tot de uitbater op een dag beslist van aan het groepje een getrouwheidspremie te geven: “Gezien jullie heel goede klanten zijn, geef ik vanaf vandaag een afslag van 20€ per dag. Ik zal dus nog enkel 80€ per dag aanrekenen”

De groep beslist van de 80€ verder volgens dezelfde norm te blijven verdelen. De eerste 4 betalen nog altijd niets.De 6 anderen (de betalende klanten) wilden in eerste instantie de 20€ in 6 delen waardoor iedereen 3,33€ minder zou moeten betalen.
Maar als ze dat deden zou de 5de man moeten betaald worden om mee te drinken.

De uitbater stelde voor dat het beter zou zijn elk van de 6 een procentueel verminderende afslag te geven. Hij maakte volgende berekening:
De 5de man moet niets meer betalen. (Een arme meer)
De 6de betaalt 2€ ipv 3€ (33% vermindering)
De 7de betaalt 5€ ipv 7€ (28% vermindering)
De 8ste betaalt 9€ ipv 12€ (25% vermindering)
De 9de betaalt 14€ ipv 18€ (22% vermindering)
De 10de betaalt 50€ ipv 59€ (16% vermindering)

Hiermee moest toch iedereen tevreden zijn, dacht hij. De eerste 4 bleven gratis drinken. Er kwam zelfs een gratis drinker bij. De vijf anderen betaalden minder dan vroeger, dus…wie kon er nog iets tegen inbrengen?

Maar éénmaal buiten, begon elk van hun zijn toestand te bekijken.
“Niet serieus, ik krijg slechts 1€ van de afslag” begint de 5de.
Daarop de 6de: “En ik krijg ook slechts 1€ van de 20€ afslag, terwijl de 10de er 9€ van krijgt”
“Het is waar “ zegt de 7de “waarom moet hij 9€ krijgen, terwijl ik slechts 2€ krijg. De rijkste krijgt het grootste deel van de afslag.”
“Eén minuutje voor Brussel” roept de 1ste “wij 4 hebben helemaald niets gekregen. Dit systeem buit de armen uit.”


De 9 mannen omringen de 10de en beginnen hem uit te maken.
De volgende avond is de 10de man niet aanwezig.
De 9 andere nemen plaats en drinken hun biertje zoals altijd, tot op het moment dat er moet betaald worden: dan ontdekken ze iets heel interessant.Ze hebben niet genoeg geld om te betalen, zelfs niet om de helft af te dokken. Dit, beste vrienden, is de gekende opmerking die velen maken over ons belastingssysteem: De rijksten hebben het meeste profijt bij een lastenverlaging.

Belast ze nog meer, beschuldig hen van rijk te zijn en ze zullen zich niet meer vertonen. Ze gaan een pint gaan drinken in het buitenland.

Voor diegene die het begrepen hebben: geen verdere uitleg nodig.
Voor diegene die het nog niet begrepen hebben: geen verdere uitleg mogelijk".

dinsdag 27 april 2010

Benno Barnard aan zijn linkse landgenoten

Enkele uittreksels uit de weblog van Benno Barnard van 7 april 2010 geven aan dat er in linkse kringen een discussie woedt over de incidenten in Antwerpen, waarbij moslimextremisten Barnard het spreken beletten. Omdat de schrijver voor zijn fysieke bescherming beroep deed op enkele kleerkasten van het Vlaams Belang, wordt hem nu ‘racisme’ onder de neus gewreven, en sympathieën voor de onafhankelijkheidspartij.



Niets is minder waar, aldus Benno Barnard op zijn weblog, die zijn linkse landgenoten onmiddellijk met de neus op de feiten drukt: “Dat onbewuste racisme bereidde jullie geesten voor op de inwerkingtreding van alle kantrollen in jullie geautomatiseerde denken. In jullie psyche is de voorbije 20 jaar de gedachte gemonteerd dat het VB erg gevaarlijk is. Ik weet er alles van, ik zelf aan dat monteren meegedaan. Maar zoals de grote historicus J.J. Presser zei: ‘Als het fascisme in Europa ooit weer opduikt, zal het dat doen onder de naam antifascisme’. Dat moment is aangebroken. Het antifascisme heeft zich verbonden met het fundamentalisme.”


Over de reële dreiging van het islamfundamentalisme blijft Benno Barnard ook zeer duidelijk: “Etienne Vermeersch schrijft al jaren om de haverklap ‘Weg met God’, maar geen christen die hem ooit bedreigd heeft. De Morgen zou te klein zijn als dat gebeurde. Die krant zou dan niet schrijven dat Vermeersch een poseur was die het zelf had uitgelokt en evenmin dat het kwalijk was hoe men ‘de’ christenen vereenzelvigt met een handvol extremisten”.

Eindelijk begint de islamdiscussie ook aan de linkerzijde in volle hevigheid los te barsten. Eindelijk.

maandag 26 april 2010

Belgische concurrentiepositie verzwakt?


Hoe kan je de economische concurrentiepositie van een land bepalen of meten? Onder andere door te meten hoe gegeerd het investeren in dat land is geworden in vergelijking met de jaren ervoor natuurlijk. Of hoe gemeden het land juist wordt. Wat het meten van de concurrentiepositie betreft, moest België onlangs een opdoffer van formaat incasseren.




In bijna alle media kon men namelijk lezen dat Amerikaanse bedrijven massaal uit België wegblijven. Tussen 2007 en 2008 daalde “de totale instroom van buitenlandse investeringen in ons land met 46%, van 110 miljard tot 60 miljard dollar. De instroom van Amerikaanse directe investeringen zakte tussen 2007 en 2008 van 7 miljard dollar tot 4 miljard dollar”, aldus een verslag in De Standaard (08.04.2010).



Als men de cijfers anders bekijkt, wordt de ernst van de toestand ook zeer duidelijk: “Het aandeel van België in de Amerikaanse directe investeringen in de EU-15 loopt alarmerend terug. Waar dat in 1995 nog 6,2% was, daalde het in 2006 tot 4,7% en in 2008 nog tot 4,1%”. De woordvoerder van de toonaangevende Vlerick Leuven Gent Management School daarover: “Onze buurlanden hebben de voorbije jaren maatregelen genomen, maar België hinkt achterop”.



De Morgen heeft cijfers van de Nationale Bank kunnen inkijken en komt tot gelijklopende conclusies: “De wereldwijde crisis is volgens specialisten niet alleen in te roepen als excuus. Wellicht verliest onze concurrentiepositie structureel terrein. Amerikaanse groepen laten almaar vaker ons land links liggen en stoppen hun centen liever in bedrijven uit de buurlanden zoals Nederland en Duitsland. Daarnaast verlaat een aantal Amerikaanse investeerders effectief ons land, zoals Chiquita, Procter & Gamble, Samsonite”.

zondag 25 april 2010

Open Brief aan Stadsbestuur Roeselare: stop de verwarring nu!

Vanaf het prille begin heeft het Vlaams Belang, in de gemeenteraad en op straat, met veel kritische zin het nieuwe parkeerbeleid tegen het licht gehouden. Men zal zich herinneren dat onze fractie het op de gemeenteraden in 2009 al had over één grote financiële hold-up op de Roeselarenaars.




Maar wat sinds de jongste gemeenteraad van 19 april aan verwarring boven het hoofd van elke Roeselarenaar hangt, tart toch wel elke verbeelding. Op de gemeenteraad werd immers door het College van Burgemeester en Schepenen gezegd dat de n.v. Parkeren Roeselare pas vanaf 12 april 2010 over de machtiging van de Privacycommissie beschikken om personengegevens van ons allemaal op te slaan en te verwerken. Terwijl dat de bvba OPC over een machtiging beschikt sinds 12 april en de n.v. Parkeren Roeselare misschien zelfs helemaal geen machtiging op eigen naam heeft. Het spreekt vanzelf dat iedereen, elke burger die in de tussenperiode van 1 maart 2010 (einde van het gedoogbeleid) en 12 april 2010 beboet werd, met vragen zit of hij de boete al dan niet moet betalen. Het spreekt vanzelf dat iedereen zich vragen stelt of boetes, die werden opgemaakt aan de hand van een parkeerbeleid, dat er onder andere voor zorgde dat een niet gemachtigd bedrijf personengegevens opsloeg, wel rechtsgeldigheid bezitten.



Het Vlaams Belang Roeselare roept, na zoveel onduidelijkheid over het parkeerbeleid in deze stad, na het uitschrijven van waarschijnlijk duizenden ‘boetes-waaraan-een-geurtje-hangt” het College van Burgemeester en Schepenen op:



- om onmiddellijk met de n.v. Parkeren Roeselare in overleg te gaan;

- om bij de n.v. Parkeren Roeselare aan te dringen op het vernietigen van de nog niet betaalde boetes tussen 1 maart 2010 en 12 april 2010;

- en om bij de n.v. Parkeren Roeselare aan te dringen op het terugbetalen van de reeds betaalde retributies/boetes in de bedoelde tussenperiode, en dit wegens het – op zijn zachtst uitgedrukt – ‘rechtsonzeker’ karakter van de boetes.



De twee onderschrijvende raadsleden Herman De Reuse en Peter Logghe, die overtuigd zijn dat de boetes ongeldig zijn, verzekeren bij deze dat ze de door de n.v. Parkeren Roeselare uitgeschreven boetes (enerzijds op 1 april (Herman De Reuse) anderzijds op 3 april voor Peter Logghe) niet zullen betalen. Vrijdagnamiddag 23 april 2010 legden zij bij de politie klacht neer.

vrijdag 23 april 2010

le vlaams belang s'approprie la chambre


De Vlaamse Leeuw zingen in het Federaal Parlement met de gehele Kamerfractie :

De Franstaligen konden er niet om lachen. Ook voor Peter Vandermeersch van "De Standaard" was het du jamais vu.


Filmpje : Panelgesprek Peter Logghe

Actualiteitscongres 18/4/2010 te Antwerpen.




Een dag vol activiteiten - terwijl het regime op apegapen ligt

“C’est scandaleux!” riep een Franstalige politicus gisteren hysterisch door de wandelgangen, toen hij doorhad dat onze voltallige Kamer- en Senaatsfractie het plenum van de Kamer even gebruikte voor een politieke actie – annex spandoek en Vlaamse Leeuw .

Wij konden gisteren niet anders dan vaststellen dat het ultieme bewijs werd geleverd van het totale failliet van het Belgisch systeem. Na het circus, waarbij het Parlement als ‘de soevereine instelling van de natie’ door het Hof volledig aan de kant werd gezet, verspreidde onze partij een persmededeling, waarin we de eerste minister Leterme opriepen in juni de wil van de kiezer te ondergaan. Maar: verkiezingen kunnen evenwel enkel rechtmatig plaatsvinden wanneer de kieskring BHV is gesplitst. Daarom werd door het Vlaams Belang aan de Kamervoorzitter het verzoek overgemaakt om deze gisterennamiddag het BHV-voorstel in plenaire te agenderen zodat het ook onmiddellijk nog kon worden goedgekeurd (ons voorstel werd in de voormiddag afgegeven).

Tijdens de Conferentie van de Voorzitters in de korte namiddag werd door de meerderheid dan weer beslist om de plenaire vergadering van gisteren af te gelasten. CD&V en VLD hebben een bocht van 180 graden gemaakt: vanmorgen eisten ze nog met luide stem de agendering van de splitsingsvoorstellen, nu blijkt dat alles naar de Griekse kalenden mag verschoven worden. Deze ommekeer gebeurde overduidelijk onder druk van het Hof. Het Vlaams Belang is bijzonder verbolgen over deze volstrekt ondemocratische gang van zaken. Wat hier gebeurt, gaat lijnrecht in tegen de grondwettelijke bevoegdheden van de Kamer. In plaats van de volksvertegenwoordiging te dienen, ontpopt Kamervoorzitter Dewael zich tot een marionet van het Koningshuis.

Voor de zoveelste keer blijkt dat België en democratie niet samengaan. Het is voor het Vlaams Belang een van de belangrijkste redenen waarom dit land zo snel mogelijk moet worden gesplitst . En gezien de sterke eensgezindheid bij de Franstalige partijen deed het Vlaams Belang gisteren ook het voorstel om dit weekeinde nog strategisch overleg te organiseren met alle Vlaamse partijvoorzitters. Op dit overleg moet politiek Vlaanderen eindelijk de ordelijke boedelscheiding voorbereiden.

donderdag 22 april 2010

Valt ze of valt ze niet?


De ‘rappe’ lezers – iedereen dus – had natuurlijk onmiddellijk door dat de foto hierboven de regering van Leterme I afbeeldt, en niet de huidige. Ondertussen zijn we na Van Rompuy I bij Leterme II beland. En de vraag die momenteel op ieders lippen gebrand is, is natuurlijk de vraag naar de overlevingskansen van deze regering.




Hoe groot de tegenstelling met 2007! Toen haalde het kartel CD&V/N-VA een verkiezingsoverwinning (alhoewel…) met een uitermate communautair programma. Leterme maakte zich sterk dat hij B-H-V ging splitsen: niet meer dan 5 minuten politieke moed had hij nodig. Het enige wat we sindsdien hebben gezien, is afwezigheid van beleid geweest. En vooral afwezigheid van communautaire verwezenlijkingen, geen grote, zelfs geen kleintjes.



Vlaanderen gelooft die mensen niet meer. De pers en zelfs de academische wereld heeft het heel moeilijk om te begrijpen waarom er een ‘prijs’ zou moeten betaald worden voor de omzetting van een arrest van het Grondwettelijk Hof: “om de Franstalige politici over de streep te halen”? Of zoals professor Devos (De Standaard, 19.04.2010) opmerkt: “Als BHV wordt gesplitst, zullen de Vlaamse onderhandelaars zich hard op de borst slaan in de hoop om de toegevingen die het effect van die splitsing misschien meer dan ongedaan maken, te overstemmen. BHV moest gesplitst worden om de verfransing van de Vlaamse Rand tegen te gaan. Dan is elk inschrijvingsrecht of de feitelijke uitbreiding van de bevoegdheden van de Franse Gemeenschap contraproductief. Ook de rechtstreekse verkiezingen van de randburgemeesters of de herfederalisering van hun benoeming staat haaks op de strijd tegen de verfransing”.



In feite moet er helemaal geen prijs worden betaald voor de splitsing. “Van een uitbreiding van Brussel of van het wegnemen van de voogdij over de burgemeesters van de 6 faciliteitengemeenten kan bijvoorbeeld geen sprake zijn. Dan nog liever een politieke crisis”, aldus Paul Geudens in Gazet van Antwerpen (19.04.2010). Hij zou wel eens snel op zijn wenken kunnen worden bediend. Wij zitten in een rechte lijn, richting ‘politieke crisis’. Het langgerekte einde van een regime. Of zoals Rik Van Cauwelaert het in Knack verwoordt: “Het federale huis is nu helemaal uitgewoond, de Belgische politiek heeft haar laatste greintje waardigheid verloren”.



Het spel is gespeeld. Alleen de weddenschappen zijn nu nog boeiend. Wie heeft waar en hoeveel ingezet. Bijna alle parlementairen die ik vandaag aansprak, denken dat de stekker vandaag wordt uitgetrokken. Wat denkt u, beste lezer?

woensdag 21 april 2010

Méér diefstallen van nummerplaten in Franstalig België

In verhouding worden er in het Franstalig gedeelte van België veel meer nummerplaten van voertuigen gestolen dan in Vlaanderen. Zo blijkt uit het antwoord van de Staatssecretaris voor Mobiliteit, Etienne Schouppe (CD&V), op een vraag die ik hem hierover stelde. Een vaststelling die zich lijkt te bestendigen in de tijd trouwens.

Zo werden er in 2000 niet minder dan 38.280 nummerplaten als gestolen geregistreerd, waarvan 18.715 in het Waals gewest (49%), 7.495 in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (19,5%) en 12.069 in het Vlaams Gewest (31,5%).

In 2005 daalde het aantal geregistreerde diefstallen van nummerplaten naar 23.081, waarvan 9.891 in het Waals Gewest (43%), 23% in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (5.278) en 7.912 in het Vlaams Gewest (34%).

In 2008 tenslotte registreerde de politie 21.774 diefstallen van nummerplaten, waarvan 9.800 of 45% in het Waals Gewest, 21% in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en 34% in het Vlaams Gewest.

Als men de absolute cijfers analyseert, vallen de zware diefstalcijfers op in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, in Henegouwen en in Luik.

Wie mocht geïnteresseerd zijn in gedetailleerde cijfers, kan ze bij mij steeds in kopie krijgen.

dinsdag 20 april 2010

Desinformatie is meer regel dan uitzondering



Van mijn gedreven collega Volksvertegenwoordiger Bart Laeremans kreeg ik als paasgeschenk volgende scherpe brief binnen. De inhoud vond ik meer dan interessant genoeg om ook mijn weblog af te drukken. Hier gaan we:



“Beste vrienden,

De voorbije dagen stonden ‘onze’ thema’s weer volop in de belangstelling. De niet-benoemde burgemeesters, de uitspraken van Maingain, BHV, Sharia4Belgium versus Benno Barnard, het boerka-verbod… De media konden er ditmaal echt niet omheen. Ons gelijk werd opnieuw ten overvloede geïllustreerd. Alleen hebben we alweer moeten vaststellen dat het Vlaams Belang, dat vaak een centrale rol speelde in de debatten, doelbewust uit beeld werd gehouden.

Enkele voorbeelden van de jongste twee weken:

1. Het plenaire pensioendebat over het groenboek en de capriolen van Daerden: het was onze collega Koen Bultinck die als enig Nederlandstalig Kamerlid Daerden op 25 maart op de rooster legde, maar de VRT bracht ’s avonds naast de minister enkel Somers, Dedecker en Verherstraeten in beeld.

2. De niet-benoeming van de drie burgemeesters uit de faciliteitengemeenten: enkel minister Bourgeois kwam in beeld, hoewel het Joris Van Hauthem was die (samen met UF’er Van Eycken) de minister had geïnterpelleerd.

3. Het debat over de Lange Wapper: het Vlaams Belang is zowat de enige partij die in dit dossier van meet af aan een consequent volgehouden standpunt innam; wij hebben het debat op gang getrokken. De andere partijen zijn ons stapsgewijze gevolgd in het afwijzen van de brug. Maar niemand mag dit weten.

4. Het plenaire debat in het Vlaams Parlement over de uitspraken van Maingain: Kris Peeters werd ondervraagd door Joris Van Hauthem, maar op VRT kwam enkel Peeters in beeld en aan het woord, samen met De Mesmaeker en Van Rompuy. Enkel Ring-tv (de regionale zender van Halle-Vilvoorde) zorgde met een correct interview voor de positieve uitzondering.

5. Op woensdag 31 maart ondervroegen we Leterme in de commissie over de uitspraken van Maingain. VTM bracht alleen Leterme in beeld. Men was zelfs zo grof onze interventies niet eens te filmen.

6. Het boerkaverbod: het Vlaams Belang was de eerste Vlaamse partij die een wetsvoorstel had ingediend voor een algemeen verbod (van de hand van uw dienaar). Na de stemming woensdag werden zowat alle partijen geïnterviewd, behalve onze commissieleden.

7. In de zaak Sharia4Belgium was het uw dienaar (op 18 maart) en mijn collega Filip De Man (donderdag jl.) die de ministers De Clerck en Turtelboom plenair ondervroegen. Ook dat werd zo veel mogelijk onder de mat geveegd. Na de verstoorde lezing van Benno Barnard werden de meest potsierlijke karnavalsfiguren aan het woord gelaten, met onder meer een sprekend konijn in Terzake, maar het Vlaams Belang bestond niet.

8. Onze pertinente kritiek over de justitiehervorming, waarbij beslist werd om de eentalige arbeids- en handelsrechtbanken van Leuven te laten opgaan in de tweetalige rechtbanken van Brussel (waardoor de splitsing van de Brusselse rechtbank nog verder bemoeilijkt wordt) werd door alle media doodgezwegen, met uitzondering van de krant De Tijd.

9. Vrije tribunes zijn voor onze partij nog steeds verboden. De voorbije weken bezorgde Bruno Valkeniers tweemaal een stevig onderbouwd opiniestuk aan De Standaard (o.a. over onze China-affiches en het gebrek aan internationaal concurrentievermogen voor onze bedrijven), maar telkens werd de publicatie geweigerd. De sympathieke Beatrice Delvaux uit Dilbeek, hoofdredactrice van zusterkrant Le Soir, krijgt natuurlijk wel een plaats voor haar tribunes.

Meer dan ooit blijven de media dus op een zeer perfide manier het gros van onze initiatieven doodzwijgen, zelfs wanneer onze tussenkomst cruciaal is voor het debat (zonder de vraag van Joris Van Hauthem was er woensdag geen debat geweest over Maingain in het Vlaams Parlement). Alleen wanneer het echt niet anders kan, mag één van onze gekende boegbeelden even in beeld, waarmee dan subtiel geïnsinueerd wordt dat onze partij niemand anders heeft. Voor zo’n georkestreerd samenspel bestaat een naam: dit heet desinformatie. De meeste hoofdredacties houden zich daar bijzonder actief mee bezig en geven hun journalisten duidelijke instructies ter zake. Het vergt heel veel moed voor een journalist om deze naast zich neer te leggen.

Ik vraag mij af hoe de Wetstraatpers dit kan blijven rijmen met haar journalistieke deontologie. Ergens moet het geweten toch knagen? Ergens moet er toch een gevoel van schaamte bestaan? Is er dan niemand die de moed heeft de oekazes van de hoofdredacties in vraag te stellen?”

maandag 19 april 2010

De afwezigheid van de pers en de ‘irrelevantie’ van het Vlaams Belang


Stel: u houdt als tweede grootste politieke partij een actualiteitscongres op een moment dat het land op de rand van een zware regimecrisis staat. U slaagt erin om veel méér dan 1.000 congresgangers bijeen te brengen. Dan kan en moet u er toch van uitgaan dat de pers hier uitgebreid zal over informeren, dat de kopstukken zullen worden geïnterviewd en er achtergrondartikels in de schrijvende pers zullen verschijnen. Niet zo in België natuurlijk, waar noch VRT noch VTM het nodig vonden om ook maar één woord te wijden aan het congres van het Vlaams Belang. Compleet doodgezwegen.



Helemaal niet onschuldig natuurlijk, die afwezigheid. Eerst poneert de pers dat het Vlaams Belang totaal irrelevant is geworden, vervolgens wordt over belangrijke activiteiten van de politieke partij niet meer bericht, waardoor uiteindelijk de stelling ‘bewezen’ kan worden dat het Vlaams Belang irrelevant is geworden.


Ook doodgezwegen werd het even belangrijke en razend interessante colloquium van Pro Flandria, het netwerk van ondernemers en academici, over de “Europese waarden en normen”. Twee dagen lang werd in Leuven over en weer gediscussieerd tussen professoren, auteurs, bedrijfsleiders, Vlaamse toplui. Een 300-tal aandachtige aanwezigen luisterden naar tussenkomsten van topauteurs als Frits Bolkestein, Roger Scruton, Gerard Bodifiee, Matthias Storme en vele anderen.


Twee maal massale afwezigheid van de pers op belangrijke Vlaamse activiteiten. Of het nog allemaal toeval kan zijn?

donderdag 15 april 2010

Nog eens over de kostprijs van de migratie – wanneer in België hierover een debat?


“Op de economische aspecten van de immigratie berust een moreel en politiek taboe. Men mocht het niet ter sprake brengen. Alles mocht worden becijferd, behalve de immigratie. De rendabiliteit van de immigratie was een heilig taboe. De sociale en morele gevolgen van deze houding waren zowel voor de immigranten als voor de autochtonen desastreus”.


Aan het woord is Afshin Ellian, een Nederlandse rechtsgeleerde, dichter en filosoof van Iraanse afkomst. Hij is een scherp commentator van de Nederlandse zogenaamde multiculturele samenleving, en neemt vooral de totalitaire trekjes van de islam op de korrel. Hij schrijft vlotte, maar onderbouwde stukken in het Nederlandse weekblad Elsevier.


Nederland zit volop in het debat over de kostprijs van de migratie. Een debat met veel morele kantjes, want: “de immigranten werden lange tijd ingegeven dat hun ouders slachtoffers waren van de Nederlandse samenleving. Zij zouden heel hard hebben gewerkt en een onmisbare bijdrage hebben geleverd aan de bloei van de Nederlandse economie”. Er werd de migranten met andere woorden geen enkele ruimte gegeven voor zelfkritiek en bezinning. “Het linkse blok werd het natuurlijke oord waarin de immigranten thuishoorden. Links moest hen verdedigen. Een wederzijdse gijzeling. Ondertussen ging het ook niet goed met de integratie: de werkloosheid, de toename van de criminaliteit, de opkomst van de politieke islam”.



Maar Nederland heeft dus nu een debat over de kostprijs van de migratie. Dankzij de Nederlandse immigratiedeskundige Syp Wynia. Hij heeft de kosten berekend. “Niemand durfde de kosten van de immigratie berekenen. Elsevier heeft het aangedurfd. De totale kosten van de immigratie van niet-Westerse allochtonen (afgelopen 40 jaar) is een negatief saldo van 216,4 miljard euro. Alleen al in 2009 bedroeg het negatief saldo 12,7 miljard euro. Ik ben echt sprakeloos. Met dat 216 miljard euro kon Nederland van Marokko en delen van Turkije een Monaco maken. Hier begint het morele probleem”, aldus auteur Ellian.


Maar gidsland Nederland is ons weer voor, ook nu weer. In Nederland is een debat mogelijk, een sereen debat. Een debat dat naar de kern van de zaak gaat: het totale faillissement van een elite die gedurende tientallen jaren deze toestand heeft laten voortwoekeren zonder in te grijpen. In Nederland is een debat mogelijk. In België mag men zelfs nog niet eens migranten met groeiende criminaliteit verbinden…België: het meest vrije land van het Westen? Ik denk het niet. Leve Nederland!

woensdag 14 april 2010

China tweede grootste producent van windenergie

Een economisch bericht dat niet zonder belang is voor energieproducenten. Een bericht dat de brede Vlaamse pers (nog?) niet haalde, maar dat zijn belang heeft omdat het wijst op een trend bij de economische supermachten.




“China is de tweede grootste producent geworden van windenergie, juist na de VSA. Het steekt hiermee Duitsland voorbij, dat tot hier toe de tweede plaats innam, aldus een rapport van de Global Wind Energy Council” (Franstalige versie van Metro, 13.04.2010). De VSA, die 36% van de totale windenergie produceren, zou mogelijk in de komende jaren door China kunnen worden gepasseerd, denkt dezelfde Global Wind Energy Council.



China, dat mondiaal de grootste vervuiler blijft, is bezig massaal te investeren in propere en hernieuwbare energie. Momenteel haalt het niet meer dan 1% van haar electriciteitsvoorziening uit windenergie. Maar de forse stijging van de investeringen in windenergie blijft een duidelijk signaal.

dinsdag 13 april 2010

Over Kamervoorzitter Dewael, en het teveel aan schriftelijke en mondelinge vragen


Veel parlementaire vragen zijn overbodig en ronduit ridicuul, vernemen we vandaag. En hoewel het “natuurlijk de taak is van elk parlementslid om kritische vragen te stellen”, aldus Kamervoorzitter Dewael, zijn ze de laatste tijd toch lichtjes aan het overdrijven. De federale en Vlaamse ministers worden gebombardeerd door een recordaantal parlementaire vragen.


Nu zal ik ongetwijfeld ook tot het divisie ‘recordvraagstellers’ behoren. Ik zal trouwens de laatste zijn om het nut van sommige vragen in twijfel te stellen. En ja, bepaalde deelantwoorden zou men via google misschien wel kunnen terug vinden. Maar er is natuurlijk wel meer aan de hand, en Kamervoorzitter Dewael weet het natuurlijk ook. In De Morgen (13.04.2010) bijvoorbeeld zegt hij: “In bepaalde periodes van het jaar brengt de regering nauwelijks wetgevend werk naar het parlement, om er dan in een nachtzitting plots het ene voorstel na het andere door te jagen”. De volksvertegenwoordigers proberen die technische werkloosheid natuurlijk op een zinvolle manier in te vullen. Want stel je weinig of geen vragen, dan ben je een gepatenteerde luiaard, stel je teveel vragen, dan worden het opeens 'ridicule vragen' natuurlijk.


Maar Kamervoorzitter Dewael weet natuurlijk ook dat het weinig consistente beleid van deze regering aanleiding geeft tot vragen, tot véél vragen. Zo stelde ik in de maand juni 2008 (verslag Gazet Van Antwerpen, 19.06.2008) naar aanleiding van zware regenval de vraag naar de tussenkomst van het Rampenfonds en of men eigenlijk niet beter zou gaan naar een verplichte brandverzekering.
De minister van Binnenlandse Zaken antwoordde mij dat een verplichting van de brandverzekering helemaal niet aan de orde van de dag was. Hij ging dus niet in op mijn suggestie. Anderhalf jaar later komt de minister van Financiën, de heer Reynders, naar het parlement met een wetsontwerp dat de brandverzekering verplicht wil maken. En dan zou je als parlementslid geen kritische vragen mogen stellen?
O ja, een detail. De minister van Binnenlandse Zaken in juni 2008 was de heer Patrick Dewael (Open VLD). Zo zie je maar.

maandag 12 april 2010

Opstoot van Vlaamse onverzettelijkheid?


Men zou er zowaar lyrisch bij worden! Ook de opstoot van Vlaamse onverzettelijkheid opgemerkt tijdens de televisie-uitzending zondag jongstleden? Het was weer van “Houdt ons tegen of we doen iets”. Maar deze zogenaamde onverzettelijkheid smaakte bijzonder bitter en vooral bijzonder vals.




Vooreerst omdat het ergste scenario ons boven het hoofd hangt in Vlaams-Brabant. En het actueel bericht op de webstek van het Vlaams Belang loog er eigenlijk niet om: “Is het u ook al opgevallen dat zowat alle commentatoren vandaag de dag (bedoeld is zaterdag 10 april) steeds spreken over ‘een oplossing’ en haast nooit meer over de splitsing van BHV? Dat voorspelt niet veel goeds. Overal circuleren ook lijstjes van mogelijke Vlaamse toegevingen die de koppige Franstaligen alsnog over de streep moeten trekken. De uitbreiding van Brussel, meer geld voor Brussel, inschrijvingsrecht in Brussel, de benoeming van 3 incivieke burgemeesters”.



De zogenaamde onverzettelijkheid smaakt bijzonder bitter omdat ze zo laat komt. De onverzettelijkheid heeft vooral te maken natuurlijk met de dreigende regeringscrisis en zelfs val van de regering en de daarmee samenhangende mogelijke afstraffing van de zogenaamde Vlaamse partijen in een communautaire verkiezing. Deze zogenaamde onverzettelijkheid smaakt bijzonder vals en bitter omdat de zogenaamde Vlaamse partijen tweeënhalf jaar tijd hebben gehad om BHV te splitsen. Maar neen, er waren ‘belangrijkere’ zaken natuurlijk. Het masochisme bij de zogenaamde Vlaamse partijen gingen zelfs zover dat ze de Franstaligen bijna smeekten om het zoveelste belangenconflict in te roepen, zodat er ‘tijd’ werd gewonnen voor BHV. Echte tjsevenstreken natuurlijk. Tijd winnen, maar vooral: geen conflict uitlokken met de Franstaligen, want, oei, oei, de regering zou wel eens kunnen vallen. Ook bij Open VLD bleef het zéér stil (tot voor kort), en zelfs N-VA liet ons in de Kamer geregeld in de steek als het erom ging de zaak BHV op de agenda te zetten. Bij zoveel ‘onverzettelijkheid’ van de kant van de gevestigde partijen gaat men toch onvermijdelijk denken: “Welke met Vlaamse toegevingen afgekochte ‘oplossing’ wordt ons straks door de strot geduwd? En als ‘overwinning’ voorgesteld?”



Mark Grammens heeft gelijk: “De Franstalige partijen zijn eensgezind in hun afwijzing van een splitsing van BHV, tenzij ze daarvoor cash worden betaald met geschenken die de Vlaamse positie in Brussel en Brabant zodanig ondermijnen dat alle voordelen die aan Vlaamse kant van de splitsing konden worden verwacht, bij voorbaat ongedaan worden gemaakt (…). De vraag zal straks zijn: aanvaarden wij dit? Is de splitsing van BHV ons zoveel waard? De lezer kent mijn antwoord op deze vragen. Het is neen. Zoveel is die splitsing niet waard. Die is, objectief gezien, niet de geringste Vlaamse prijs waard”.



Laat de Belgische crisis maar komen!

donderdag 8 april 2010

Herschrijf het parkeerbeleid in het belang van de burgers


Vakantie of niet, een radicale volkspartij als het Vlaams Belang slaapt of rust nooit. Naar aanleiding van de recente fundamentele wijzigingen met betrekking tot het parkeerbeleid en de gevolgen hiervan voor de inwoners van Roeselare en de vele bezoekers, hebben onze fractieleden in de gemeenteraad al verschillende tussenkomsten gehouden. Maar men heeft weinig oren naar wat de oppositie vrij eendrachtig aankaart en als oplossingen naar voor schuift. Om nog eens nadrukkelijk te wijzen op het problemen die door het nieuwe parkeerbeleid in Roeselare worden gecreëerd en om nog eens te wijzen op de mogelijke oplossingen voor deze problemen, hebben militanten en bestuursleden van het Vlaams Belang de afgelopen dagen zo’n 5.000 strooibiljetten (met de tekening zoals hieronder afgebeeld) bij de zelfstandigen en de inwoners van het centrum van Roeselare verspreid. Daarnaast werden ook tientallen affiches, die het parkeerbeleid op de korrel nemen, verdeeld.

Want steeds meer mensen, die de nieuwe regeling zeer omslachtig en ingewikkeld vinden, worden beboet. Steeds meer zelfstandigen en werknemers van de bedrijven en de instellingen in het centrum raken geïrriteerd door de korte parkeertijd in de blauwe zone. Velen vrezen dat het centrum op termijn wel eens dé dupe zou kunnen worden van dit parkeerbeleid. Het Vlaams Belang, afdeling Roeselare, wil met dit pamflet nog eens iedereen wakker schudden. We willen het schepencollege erop wijzen dat er wel degelijk oplossingen bestaan. We willen het schepencollege erop wijzen dat de belangen van de vele burgers om een herschrijven van het beleid vragen.

Onze voorstellen hebben we duidelijk op het pamflet afgedrukt.
Het Vlaams Belang eist met name:
- Het optrekken van 2 uur parkeertijd in de blauwe zone naar 4 uur. Onmiddellijk en onverwijld.
- Een versnelde invoering van het SMS-parkeren, zodat mensen eindelijk snel, eenvoudig kunnen betalen voor de effectief opgebruikte parkeertijd.
- Voor werknemers en ambtenaren die in deze stad werken: het verlagen van de abonnementsprijzen tot betaalbare hoogte.
- Het vasthouden van de tarieven voor de Wallenparking en het invoeren van dezelfde parkeertarieven voor de nieuwe parkings.
- De onmiddellijke start van de afbraakwerken aan de site Moerman zodat daar eindelijk parkeerfaciliteiten kunnen voorzien worden.
- Betere en opgedreven communicatie inzake de blauwe zone, de parkeertarieven, het parkeerbeleid, enzovoort.






Posted by Picasa

maandag 5 april 2010

Prettige paasdagen!

Paasreces. Tijd om de batterijen op te laden na een lange en vooral koude winterperiode. Tijd om wat bij te lezen, om de webstek wat bij te werken en tijd ook om parlementaire initiatieven voor te bereiden. Tijd tenslotte voor de familie, niet onbelangrijk in deze tijden van individualisering en atomisering. Ik trek er dus even tussenuit.

A propos: de afbeeelding toont de oude lentegodin Ostara. Pasen betekende voor de Europeanen steeds ook het begin van de lente.

vrijdag 2 april 2010

Feministe tegen het abdiceren van feministes

Het stukje hieronder had ik geschreven vooraleer de voordracht van Benno Barnard in Antwerpen door jonge moslims onmogelijk werd gemaakt. Maar ten gronde gaat het natuurlijk steeds om hetzelfde probleem: Europa gaat plat op haar buik voor het jonge moslimgeweld, men abdiceert op alle fronten en het zijn vooral progressieven die hierin het 'voorbeeld' geven. Op haar webstek op 17 maart 2010 trekt professor dr. Michielsens, die zichzelf een combattief vrijzinnig feministe noemt, van leer tegen het abdiceren van veel Westerse feministes voor het oprukkende islamfundamentalisme en de hoofddoekenhype.


Ze kijkt met een kritische, onbevangen, observerende, onderzoekende, en analyserende blik de wereld in en schrikt wel als ze ziet wat ze ziet: Bijvoorbeeld dat de grondvesten en basiswaarden bedreigd zijn (recht, onderwijs, veiligheid, vrije meningsuiting). “De aartsbisschop van Canterbury vindt dat de sharia moet geaccepteerd worden. Een 85-tal sharia-rechtbanken zijn operationeel in Engeland. Een school in Anderlecht verlegt haar lessen naar de Koningsstraat in het centrum van Brussel en wil nooit meer terug naar Anderlecht. De anti-discriminatie wetten van 2007 (door horizontalisering en juridisering), stellen het vrije kritische denken en de vrije meningsuiting zwaar op de proef, zonder dat ‘kritische’ en progressieve mensen daartegen reageren. Integendeel, ze zijn tevreden met de wetgeving, ze zijn er zelfs de promotoren van”.


Maar ook bijvoorbeeld dat alledaagse eenvoudige praktijken een uitdaging worden: “Overdag over straat lopen voor vrouwen, gekleed zoals zij/wij dat verkiezen. Ik denk aan de inspanningen van Brigitte Grouwels (in de vorige legislatuur) om de straten van Brussel voor vrouwen (autochtoon zowel als allochtoon) leefbaar te houden. We hoeven het niet toe te spitsen op Brussel. Op een willekeurig terrasje zitten in Vlaanderen is niet meer vanzelfsprekend als vrouw, sommige terrasjes zijn ‘men-only’ geworden. Luckas Vande Taelen verbaasde vriend en vijand toen hij in het publiek verklaarde last te hebben van de inperking van zijn persoonlijke vrijheid in de publieke ruimte”.


Mevrouw Michielsens stoort zich vooral aan het feit dat de elementaire gelijkheid tussen man en vrouw niet meer als vanzelfsprekend aanvaard wordt, en ik kan haar hierin volgen. Niet dat ik overloop van enthousiasme voor ‘Wom Lib’, maar ik vind wel dat feministes die decennialang gevochten hebben voor de jure gelijkheid van man en vrouw, nu te gemakkelijk en in naam van een vals ‘actief pluralisme’, zwijgen. Want kijk, plots zijn vrouwenrechten minder belangrijk als het erom gaat om bijvoorbeeld het dragen van een hoofddoek te ondersteunen. Er is, en dat moet ons tot nadenken aanzetten, aldus professor Michielsen, er is in het Westen een nieuwe vorm van zelfcensuur ontstaan, zeker als het over de islam gaat. Emancipatie krijgt plots een zeer wrange smaak. Zo zegt ze verder: “Men is bezig islamofobie (het modewoord voor kritiek op een bepaalde godsdienst) bij wet te verbieden, stel ik vol ongeloof vast. Het gelijkstellen van kritiek op religie met racisme is nefast voor een goed begrip van de maatschappelijke problemen die door godsdiensten wordt veroorzaakt”.


Inderdaad, de kritiek zwelt aan, ook vanuit links-progressieve hoek. Maar het officieel zwijgen houdt evenzeer aan. Komt het échte debat ooit los?

donderdag 1 april 2010

Brave huisvader harder gestraft dan dief


Het is een perceptie die we ons allemaal maken: de ene overtreding is de andere niet, en wij hebben allemaal het gevoel dat gewone, hardwerkende huisvaders (én huismoeders) veel zwaarder gestraft worden voor de kleine inbreuken, dan de criminelen, die met hun echt misdadig gedrag gemakkelijk weg geraken: procedurefouten, niet vervolging wegens gebrek aan plaats, seponeren van het dossier.




Veel rechters hebben het hier ook moeilijk mee. Veel rechters zitten al even goed als wij allemaal met vragen naar de rechtvaardigheid van dit alles. Een rechter keek aan de vooravond van zijn pensioen in Het Nieuwsblad (05.03.2010) terug op zijn loopbaan, en gaf volgende correcte beschouwingen over justitie: “Ik heb vaak compassie gehad met die sukkelaars die voor mij moesten verschijnen. Zo’n brave huisvader die op een zondagmiddag met zijn nieuwe auto op weg was en door zijn zoon uitgedaagd werd om eens te kijken hoe snel hij kon. 171 kilometer per uur. En dan geflitst. Zo’n man moest ik dan een boete van zowat 600 euro geven. Ik had het daar moeilijk mee”.



“Het verschil tussen de behandeling van gewone strafzaken en van verkeersovertredingen is enorm. Verkeersovertredingen worden haast nooit geseponeerd door het politieparket. Terwijl seponeren bij de correctionele rechtbank gewoon pure noodzaak is, om het hoofd boven water te houden”.



Het is dat onevenwicht die enorm veel mensen tegen gaat. Waar ze – terecht! – niet kunnen mee leven. Justitie schaadt het rechtvaardigheidsgevoel door de ongelijke behandeling van overtredingen, misdrijven en misdaden. Het ene slachtoffer is al wat gelijker dan het andere, u weet wel.