Hebben de verschillende Europese lidstaten – met hier eens minder, daar weer meer succes – gepoogd in de afgelopen weken antwoorden te vinden op de crisis van de financiële markten, dan wordt steeds duidelijker dat de crisis zeker nog niet voorbij is, integendeel. Niet alles is geregeld. Zo geraakt men het op Europees vlak blijkbaar niet eens over een Europees controleorganisme dat in de toekomst sneller rood licht zou kunnen geven.
Door de internationale verweving van zoveel banken – ook bij ons – valt vooreerst te verwachten dat er nog een aantal lijken uit de kast zullen vallen. En een tweede gevaar voor de financiële markten bestaat hierin dat door de economische recessie of het gevaar op recessie meer bedrijven over kop gaan en hun kredieten niet meer kunnen afbetalen, waardoor opnieuw banken in de moeilijkheden komen. Gelooft u nog in een markt die zichzelf reguleert? Gelooft u nog in zogenaamde onzichtbare hand, deze (liberale) deus ex machina die ervoor zorgt dat alles piekfijn blijft verlopen? Ook het liberalisme lijkt zijn grenzen bereikt te hebben.
Als men de weekendkranten doorneemt, komt men in elk geval tot de stellige overtuiging dat het nog niet voorbij is. Vorige week gingen er op 2 dagen tijd in ons land alleen al meer dan 1.400 jobs verloren, en dat bij gerenommeerde bedrijven als Janssen Pharmaceutica, Agfa-Gevaert, Nyrstar.
De kredietcrisis kost de VSA alleen al ruim 165.000 jobs. Uit De Morgen (18.10.2008) leert men dat het consumentenvertrouwen crasht en ook de bouwsector in Amerika aan het kelderen is. De Franse spaarbank Caisse D’Epargne heeft 600 miljoen euro verloren in risicovolle beleggingen. In enkele kranten wordt zelfs de vraag gesteld of Zwitserland niet stilaan het nieuwe IJsland aan het worden is: het vertrouwen in het financieel systeem is er namelijk zwaar aangetast. Het IMF (Internationaal Monetair Fonds) tenslotte vreest dat de afschrijvingen en verliezen wel eens zouden kunnen oplopen tot 1.400 miljard dollar. En nog tijdens het weekend werd ING in Nederland ‘gered’ met een subsidie van 10 miljard euro.
Als uitsmijter tenslotte, dit bericht uit Het Laatste Nieuws (18.10.2008). De Belgische overheid stelt zich garant tot 100.000 euro per rekening voor de spaartegoeden op de Belgische banken. Op de vraag of er voldoende geld is om die bescherming uit te voeren, antwoordt de krant: “Neen. Want het Beschermingfonds voor Deposito’s en Financiële Instrumenten heeft slechts 900 miljoen euro in kas, terwijl de Belgen op hun spaarrekeningen alleen al 144 miljard euro hebben staan”. Met andere woorden: ook deze garantie is alleen op “vertrouwen” gebaseerd en niet op een reële bescherming. Het is maar dat u het weet.
