In elk normaal land staat de overheid in voor de uitbetaling van de werkloosheidsuitkeringen. In elk normaal land, alleen in België gebeurt dit door de kleurvakbonden, die hiervoor van de overheid de riante som van 168 miljoen euro ‘administratiekosten’ uitgekeerd krijgen. Het spreekt bijna vanzelf dat deze vakbonden er dus alle (geldelijke) belang bij hebben dat dit lucratief systeem wordt bestendigd. Dat zij hiervoor de belangen van de Vlaamse werknemers wat opzij moeten schuiven? Dat zij hiervoor op het meest reactionaire belgicistische standpunt moeten staan, ook als dit de belangen van de Vlaamse werknemer schaadt? Voor wat hoort wat, zoals het spreekwoord zegt.
Partijen die België willen opdoeken en die daarenboven vinden dat de belangen van de Vlaamse werknemers door andere vakorganisaties worden verdedigd, dan door de gekende kleurvakbonden, worden door dezelfde kleurvakbonden meedogenloos bestreden. Bestreden tot op het vlak van de verdediging van de arbeidsbelangen zelf. Zo moesten meer dan 400 Vlaams Belang-kandidaten tijdens de jongste gemeenteraadsverkiezingen in 2006 en vroeger al de Vlaamse parlementsverkiezingen van 2004 het meemaken dat ze opeens uit hun vakbond werden gezet. Zomaar, omdat ze kandidaat waren voor een politieke partij.
Een Vlaams Belang-kandidaten spande tegen deze ondemocratische gang van zaken een proces aan. De rechtbank van Eerste Aanleg te Antwerpen oordeelde nu dat de uitsluiting van deze dame onwettig was. Wij zijn hierover verheugd, dat spreekt vanzelf: de systeemvakbonden die altijd beweren dat ze ‘tegen discriminatie’ en ‘voor de democratie’ zijn, zijn door het oordeel van de rechtbank immers ontmaskerd als organisaties die er discriminerende en ondemocratische methoden op na houden.
In een persmededeling naar aanleiding van de uitspraak in Eerste Aanleg beklemtoonde het Vlaams Belang dat het niet ‘tegen de vakbonden’ is, maar wel tegen het machtsmisbruik, de onwettige praktijken en het belgicisme van de top van de drie monopolievakbonden. De vakbonden moeten de belangen van de Vlaamse werknemers verdedigen, meer vragen we niet.
Ondertussen hebben ook tientallen ex-ACV-leden die kandideerden voor het Vlaams Belang het ACV in gebreke gesteld omdat zij onwettig werden uitgesloten. Eens te meer volgen op onze woorden daden, en zo zou het ook moeten gaan in de politiek, niet?
