POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





maandag 31 maart 2008

Vragen staat vrij, krijgen is de kunst.

Hoe meer cijfers over de taalrol van ambtenaren in allerlei Rijksinstituten, instellingen van openbaar nut en andere federale werkgevers binnensijpelen, hoe meer men als nuchtere waarnemer tot enkele conclusies komt, moét komen:

1. In al deze ‘Belgische’ instellingen ligt de lat voor de Vlamingen, voor de Nederlandstaligen nog altijd niet gelijk, wel integendeel. Met hun meerderheid van 60% komen de Nederlandstaligen nergens ook maar in de buurt van het aantal normale benoemingen.
2. Nog erger is de vaststelling dat de cijfers, die momenteel binnenkomen, eerder wijzen op een verslechtering van de toestand.

Drie recente voorbeeldjes. Neem nu de Rijksdienst voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering. In 2005 waren de Nederlandstaligen nog goed voor 56,5% van het personeel, dit is in 2007 gedaald tot een magere 55;5%. Op een totaal van 1.400 werknemers worden ons op die manier een 100-tal arbeidsplaatsen ontstolen.
Bij de Hulpkas voor ziekte- en invaliditeitsverzekering is de toestand nog erger. Daar maken de Nedeerlandstaligen slechts 42% van de personeel in.
Tenslotte: de toestand bij het personeel van de FOD Binnenlandse Zaken – het gaat om 5.000 werknemers. In 2005 waren de Nederlandstaligen goed voor 55,7% van de arbeidsplaatsen, in 2007 nog voor 55,5%. Ruim 800 arbeidsplaatsen die op basis van een 60% meerderheid eigenlijk naar de Nederlandstaligen zouden moeten gaan.

Nochtans, nochtans: in een bepaalde pers kon men vorige week lezen dat het voor de Franstaligen NOG NIET GENOEG is. In de Franstalige editie van Metro (28.03.2008) kon men lezen dat volgens de Groupe d’Etude et de Réforme de la Fonction Publique (GERFA) de Franstaligen …ondervertegenwoordigd zijn in de regering van Leterme. Zoals geweten nemen de Nederlandstaligen niet minder dan 10 minister- en staatssecretarisposten in, terwijl de Franstaligen genoegen moesten nemen met 12 postjes.

Niet alleen nemen de Franstaligen een onevenredig groot deel van overheidsfuncties in, zij blijven ook maar verder janken dat ze eigenlijk ondervertegenwoordigd zijn. Of die strategie blijft werken, zal de toekomst moeten uitwijzen. Maar krijgen is de kunst…

vrijdag 28 maart 2008

Hoelang nog?

De Franstalige politici gaan rustig door met de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen te jennen. De agenda van een grote staatshervorming stond al eerder onder druk. Nu gaan Reynders en Maingain nog een stap verder. In De Tijd (27.03.2008) kon men lezen “dat de Vlaamse partijen er zich beter bij neerleggen dat het niet zo simpel is om meteen naar een grote staatshervorming te gaan.

“Komt het ooit nog goed in deze regering? Zelfs de grootste optimisten beginnen de moed te verliezen”, aldus een politiek commentator in dezelfde krant. Zelfs een kleine, zeer kleine staatshervorming, met hier en daar wat kleine akkoorden over bijvoorbeeld het arbeidsmarktbeleid wordt onwaarschijnlijk.

Ondertussen wordt ook steeds duidelijker waarom de Franstalige politici op geen enkele manier willen dat er aan de Belgische status quo iets verandert. Vlaanderen speelt nog steeds – en misschien zelfs meer dan vroeger – de melkkoe voor de Franstaligen. Het is Vlaanderen dat in belangrijke mate bijdraagt tot de economische groei in België, het is Vlaanderen dat meest bijdraagt tot de export van dit land, tot de afbouw van de werkloosheid, enzovoort.
Uit cijfers van het Instituut voor de Nationale Rekeningen – gepubliceerd in De Tijd, 26.03.2008) blijkt dat de economische groei in België in 2006 versneld is tegenover 2005 en dat dat vooral dankzij Vlaanderen is.

In België nam de bruto toegevoegde waarde toe met 2,8%. Dat is een groeiversnelling tegenover 2005 (1,8%). De bruto toegevoegde waarde nam het sterkst toe in Vlaanderen (+3,3%), gevolgd door Brussel (+2,2%) en Wallonië (+2%). Dit dus in een jaar waarin het Marshallplan in Wallonië met veel gejuich en geroep werd aangekondigd en dat zijn eerste opmerkelijke resultaten zou laten optekenen. Niet dus…

Ondertussen staat ook de Vlaamse economie onder druk. Of de Belgische bewindvoerders rekening houden met de druk op de Vlaamse economie? Veel te weinig, zoveel is duidelijk. Er komt geen ontlasting van de druk, omdat dit een aantasting van de ‘nationale solidariteit’ voor gevolg zou kunnen hebben. En die moet voor de Franstaligen te eeuwigen dage blijven bestaan. Enfin, toch zolang als zij er blijven van profiteren natuurlijk.

donderdag 27 maart 2008

Blijft Open VLD 'Pest voor Vlaanderen'?

Roland Duchâtelet, voorzitter van het minipartijtje en sinds kort senator voor de Open-VLD, wordt in een bepaalde pers graag ten tonele gevoerd als een ‘zeer open geest’, iemand die dwars durft ingaan tegen gevestigde opvattingen. Maar dat in de “beste” PVV-traditie, in de traditie van ‘la Belgique-à-papa’ wel te verstaan.

Want “wij moeten alles in vraag durven stellen” (Het Nieuwsblad, 24.01.2008) wordt nooit Vlaams vertaald. Van België moeten we namelijk afblijven. Zo verklaart de wereldwijze politicus: “De splitsing vna de politieke partijen volgens de taalrol is een historische vergissing van dit land. Dat is de oorzaak van de zeer moeizame regeringsvorming”. Of wij dan terug moeten naar de unitaire partijen (met een overwicht van Franstalige politici en hun collaborateurs)? “Dat zou in iedere geval veel beter zijn voor het land”.

Waarom moet België dan wel blijven bestaan? Omdat België een “eeuwige waarde” zou bezitten, mijnheer Duchâtelet? Of omdat bepaalde belangen blijkbaar niet mogen worden aangetast? Koning, Kerk en Kapitaal, mijnheer Duchâtelet? Is België splitsen een vergissing? Waarom de Belgische secessie van Nederland dan niet veroordelen, mijnheer de senator, als u dan zo consequent wil zijn? En als een splitsing van het land dan een vergissing zou zijn, waarom hebben Franstalige politici het dan steeds opnieuw zo moeilijk met dat beetje federale loyaliteit dat gevraagd wordt? Vergeten we a.u.b. dat de splitsing er alleen gekomen is omdat de brave Vlaamse christendemocraten, liberalen en socialisten de Belgische en Franstalige tutèle meer dan kostbeu waren.

Na de tweetalige eedaflegging van kersvers Open-Vld-volksvertegenwoordiger Declercq hebben we dus nog een liberale superbelg.

woensdag 26 maart 2008

De inkt van de regeringsverklaring

De inkt van de regeringsverklaring van de kersverse premier Leterme was nog niet droog, of de eerste ernstige barsten in de coalitie waren al voor iedereen goed zichtbaar. De ernstigste barst is opnieuw van communautaire aard. Nog vòòr Leterme in de Kamer het vertrouwen voor zijn regeringsploeg en voor het 48 bladzijden tellende akkoord vroeg en kreeg, verklaarde Didier Reynders, grote MR-manitou én vicepremier in deze regering, dat “men nu niet moet beginnen met een grote staatshervorming te eisen tegen een bepaalde datum. Daarvoor hebben we drie jaar tijd” (De Standaard, 25.03.2008). Hij deed zijn verklaringen in een RTBF-debat met de andere Franstalige partijvoorzitters.

Meteen is duidelijk hoe verzuurd de verhoudingen binnen deze ‘regering van het herwonnen vertrouwen’ wel zijn. De MR kan geen enkele kant meer uit en staat enorm onder druk van de andere Franstalige partijen, zoals een partijgenoot van Reynders in De Morgen opmerkte: “We hebben het premierschap niet, de PS is er bij én we hebben niet meer bevoegdheden in de regering. Reynders zal dus proberen de goede Waal te spelen”. Zelfs in het kartel van MR en FDF rommelt het. Maingain laat er geen onduidelijkheid over bestaan: “Als de Vlamingen willen dat we op hun eisen ingaan, zullen daar wel compensaties tegenover staan. Dat gaat over de uitbreiding van Brussel, de uitbreiding van de faciliteiten en de benoeming van de drie burgemeesters in de rand”.

Men komt er dus niet meer uit in dit land. Het Vlaams kartel kan alleen beschadigd uit dit avontuur komen. Het Vlaams Belang reageerde dan ook onmiddellijk op deze uitingen van ‘federale loyaliteit’ van de Franstalige regeringspartijen (zie webstek van het Vlaams Belang). Ondertussen is het ook al tot zware spanningen gekomen tussen N-VA en Leterme (na diens verklaringen over het perse redden van België) en tussen Open VLD en CD&V. Op een moment dat we in Het Laatste Nieuws (25.03.2008) lezen dat er sinds het goedkeuren van de zogenaamde snel-Belg-wet in 2000 er niet minder dan 381.862 buitenlanders Belg geworden zijn en de Vlaamse zogenaamde meerderheidspartijen eindelijk hun beloften zouden moeten waarmaken om de snel-Belg-wet te herroepen, vindt Open VLD bij monde van Bart Tommelein het nodig om een uitbreiding van euthanasie op de regeringstafel te gooien. Hij wil een uitbreiding van de euthanasie, desnoods met een wisselmeerderheid.

Ooit al een regering gezien waar de verschillende coalitiepartners het zo eens waren over de richting waarheen?

dinsdag 25 maart 2008

Enkele reacties op het regeerakkoord. Wélk regeerakkoord?

Op de vraag of hij nog gelooft in een staatshervorming of een splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde antwoordt Peter De Roover van de Vlaamse Volksbeweging: “Feit is in elk geval dat Leterme een regering had beloofd onder die twee voorwaarden. Vandaag is er een regering zonder dat er ook maar één voorwaarde vervuld is”.

Dat De Wever het vertrouwen zal geven aan Leterme verwondert De Roover niet: “Het tegendeel zou neerkomen op het feitelijke einde van het kartel. Het voortbestaan van het kartel is de enige reden van deze ‘ja’”.

Of wat denkt u van de volgende woorden van Eric Defoort (voorzitter van de VVB): “Er is geen enkel argument te bedenken waarom Leterme I op drie maanden tot een grote staatshervorming zou kunnen komen terwijl dat de afgelopen negen maand onmogelijk leek”.

De éminence grise van de Vlaamse journalistiek, Manu Ruys, ziet het als volgt: “Communautair is er niks geregeld, er ligt geen vette vis in de pan, zelfs de borrelnootjes smaken flets”.

Ivo Mechels, de woordvoerder van de helemaal niet communautair gevoelige Test-Aankoop: “Ik wil een oproep lanceren. Als er een staatshervorming van komt, zorg dan alstublieft voor homogene bevoegdheidspakketten. Bij de laatste vergelijkende test van luchtverversers heb ik niet minder dan 9 ministers moeten aanschrijven”.

De Franstaligen zijn véél enthousiaster, zoveel is duidelijk. Zo schrijft Eric Domb, voorzitter van de Union Wallonne des Entreprises: “Iemand moet het doen, dus ik wens Leterme I veel geluk. Negen maanden crisis is lang genoeg geweest. Aan het werk, luidt mijn boodschap”.

We sluiten dit korte overzicht graag af met de volgende waarschuwing van de premier zelf, Yves Leterme (CD&V): “Kijk, bij sommige mensen van de N-VA wringt het dat ik eerste minister wil zijn van alle Belgen en dat ik België niet op de helling wil zetten (…) Zij zullen moeten leren leven met ons standpunt: mijn partij blaast België niet op.”

maandag 24 maart 2008

België is een ziekte

Ondanks de ‘peptalk’ van de Belgische oude en nieuwe excellenties van de zogenaamde meerderheidspartijen dat België gered is, en dat het nieuwe federale België in de komende maanden definitief op de rails wordt gezet, zijn er genoeg kritische stemmen uit de politieke wereld – het Vlaams Belang onder andere – en uit het brede maatschappelijke middenveld om deze zelfgenoegzame ballonnetjes te doorprikken.

Zo meende Urbain Vandeurzen, grote baas van de Vlaamse werkgeverskoepel Voka, in De Tijd (20.03.2008) dat “het ‘oude’ België zo goed als failliet is. De federale regering heeft de middelen niet meer om te doen wat ze moet en wil realiseren”. Hij maakte brandhout van de plannen van Leterme I. Alle opgesomde oplossingen van het regeerakkoord zijn “louter hypothetisch zonder financiële invulling en daar knelt het schoentje. De middelen op federaal vlak zijn er niet meer”.

Wat nodig is om vooruit te komen, kan met andere woorden alleen van de regio’s te komen. Die willen meer, maar mogen te weinig. Voka breekt een lans voor een grote staatshervorming. Te vrezen valt echter dat Leterme niet verder geraakt dan een poging om het arbeidsmarktbeleid te splitsen.

Wie ook vragen heeft bij het voortbestaan van België, is Philippe Dutilleul, de auteur van de televisiereportage “Bye, Bye, Belgium”. Tijdens een interview met Metro (17.03.2008) verklapt hij: “Dit land is onbestuurbaar. Niet alleen door een splitsing van het nationale beleid, maar vooral omdat de visie op België in beide landsdelen zo fundamenteel van elkaar verschilt”. Op de vraag of wij kost wat kost moeten vasthouden aan België, merkt de nuchtere televisiemaker op: “Nee, niet koste wat het kost. België is alleen nog de moeite waard als het een toegevoegde waarde kan zijn voor de regio’s”.

Van een bekend, en onlangs overleden, Vlaams auteur stamt dit gezegde: “België is een ziekte”.

vrijdag 21 maart 2008

Hoera, dit is België!

Vier cijfers, die beter dan wat ook de reële machtsverhoudingen in deze, zoveelste, Belgische noodregering en in dit land aangeven. Merk op, beste lezer, dat het met deze, door de Franstaligen beheerste regering is dat onze zogenaamde Vlaamse meerderheid een nieuwe, "grote" staatshervorming wil realiseren... Wie houdt men hier voor het lapje?

Nederlandstalige meerderheid van 60%
Franstaligen maken 40% van de bevolking uit.

Er zijn 10 Nederlandstalige ministers en staatssecretarissen, en 12 Franstalige.

donderdag 20 maart 2008

Allochtoon racisme strafbaar?

Het is niet de eerste keer dat het gebeurt, maar het blijft wachten op een krachtige reactie van het zogenaamd Centrum voor Gelijke Kansenbeleid en Racismebestrijding.

De feiten zijn steeds dezelfde: een allochtone voetbalclub vindt het nodig bij onenigheid onmiddellijk het ‘racisme’ bij de autochtone tegenpartij als oorzaak aan te duiden en lokt hierna rellen uit. ‘Racisme’ als verschoningsgrond om soms zware rellen goed te praten, want de als ‘racist’ geïnculpeerde partij heeft op voorhand de match verloren.

Ditmaal greep het gebeuren plaats in Berchem, Antwerpen. Een scheidsrechter werd er door een jonge speler bedreigd, die hem toebeet: “Ik steek een mes in uw rug, als je van het veld stapt”. Daarop gaf hij de jonge speler de rode kaart, waarop de allochtone jonge spelers de man in groep aanvielen, en hem hierbij ook met een metalen staaf sloegen. “De aanvallers verweten de arbiter een racist te zijn”, weet De Morgen (17.03.2008). Hevig bloedend werd de man ontzet en werd hij naar het Jan Palfijnziekenhuis gebracht, waar hij 14 hechtingen kreeg.

Dit jong allochtonengeweld is symptomatisch en gebeurt ook vaak. Maar het blijft wachten op reacties van het zogenaamde CGKR. Of klopt het misschien dat dit centrum alleen bedoeld is om zogenaamd autochtoon racisme aan te pakken? Zijn er soms 2 soorten ‘racisme’: een strafbaar, autochtoon ‘racisme’ en een straffeloos, allochtoon ‘racisme’?

woensdag 19 maart 2008

Nationale Bank België overbodig?

Professor Jef Vuchelen (VUBrussel), die in het verleden al niet mals was voor de begrotingstrucs en andere eenmalige ingrepen van de paarse regering waardoor die de begroting probeerde in evenwicht te houden, brak onlangs een lans om de Nationale Bank van België op te doeken. “Alles wordt momenteel beslist in Frankfurt door de Europese Centrale Bank. De Belgische gouverneur mag zelfs geen publieke verklaringen afleggen over wat er gebeurt met de euro”. Met andere woorden: men kan zich ernstig afvragen wat de Nationale Bank van België nog als taak heeft.

Wat de bal deed rollen, waren berichten over het toch wel exuberante loon dat bijvoorbeeld de gouverneur van de Nationale Bank van België, Guy Quaden (PS), jaarlijks opstrijkt: 474.000 euro alstublieft. Waarmee deze oud-politicus – het is geweten dat het bestuur van de Nationale Bank van België volgepropt zit met politieke creaturen – een pak méér verdient dan de gouverneur van de Europese Centrale Bank zelf.

Jef Vuchelen zag nog enkele argumenten die zijn eis onderbouwden: “Wat volgens hem ook niet kan, is het feit dat de Nationale Bank als beursgenoteerd bedrijf mee betrokken is bij de werking van de beurswaakhond CBFA. Vuchelen pleit voor een fusie tussen de Nationale Bank en CBFA” (Het Laatste Nieuws, 17.03.2008).

Wat er in dat geval met de privé-aandeelhouders van de NBB moet gebeuren, is minder duidelijk en voorwerp van discussie. De Nationale Bank van België beschikt namelijk sinds de oprichting ervan als enige nationale bank op het Europese vasteland (met uitzondering van Griekenland dan) over 50% privé-aandeelhouders. Als de Nationale Bank hun aandeel zou aankopen tegen de gangbare prijsbepaling, dan zou dezelfde NBB, althans volgens waarnemers, zo goed als failliet zijn.

Dit boeiend verhaal wordt zeker vervolgd.

dinsdag 18 maart 2008

Een sterk economisch weefsel in Vlaanderen

Ik wilde wel eens weten hoe het economisch weefsel in Vlaanderen en in België in elkaar zat en vooral in welke mate onze werknemers bij particuliere werkgevers aan het werk waren; Daarom vroeg ik de minister van Economie, Middenstand en kmo:
- de tewerkstelling in de particuliere sector mee te delen
- informatie te verstrekken over het aantal werkgevers dat in de 3 gewesten tegelijk actief is, het aantal in 2 gewesten actief en het aantal in 1 gewest actief
- en vooral ook het aantal werknemers mee te delen dat in elk van die bedrijven actief was.

Onlangs mocht ik van de minister antwoord ontvangen. Verrassende cijfers? Niet onmiddellijk, of misschien toch, maar dan eerder bevestigend inzake de vermoedens die ik al had. De minister meldde mij dat het aantal werknemers onderworpen aan de sociale zekerheid 3.252.862 bedroeg, en dat daarvan 2.504.604 bij particuliere werkgevers werken.

Het aantal particuliere werkgevers dan:
- in totaal zijn er 215.598 particuliere werkgevers, waarvan er 214.049 in 1 gewest actief zijn (99,2%)
- Van die 214.049 werkgevers in 1 gewest actief, zijn er 126.584 actief in Vlaanderen (59% van alle bedrijven die maar in 1 gewest actief zijn) en die stellen 1.229.000 werknemers tewerk (63% van alle werknemers werkzaam bij particuliere bedrijven).
- 1.500 bedrijven zijn in meer dan 1 gewest actief en stellen zo’n 400.000 werknemers tewerk (16,5% van het aantal werknemers); De helft van die bedrijven (700) is ook actief in Vlaanderen en stelt in totaal meer dan 170.000 werknemers tewerk, waaronder dus heel wat Vlamingen.

Vlaanderen beschikt over een heel uitgebreid economisch weefsel: micro-ondernemingen, kleine en middelgrote ondernemingen en grote ondernemingen. Ten opzichte van het aantal tewerkgestelde werknemers is het aantal bedrijven in verhouding echter aan de lage kant (tewerkstelling van 63% ten opzichte van het aantal bedrijven (59%), wat eigenlijk een bevestiging is van de stelling van een zelfstandigenorganisatie als UNIZO dat de overheid meer financiële en economische impulsen moet geven, zodat jongeren gemakkelijker met een eigen zaak starten. Het is de zuurstof van onze economie. En met die weefsel kan Vlaanderen de uitdagingen van de wereld aan.

Wie erom vraagt, stuur ik graag de cijfers toe.

maandag 17 maart 2008

Sharia in Vlaanderen?

Dat er met allochtonen enorme samenlevingsproblemen zijn en dat deze samenlevingsproblematiek overigens de neiging heeft om te groeien met elke nieuwe generatie allochtonen en elke nieuwe golf allochtonen in ons land, geeft ook het beleid toe. In Nederland, in Duitsland, in Italië. Maar niet in België. Want het Vlaams Belang zou door dit soort bekentenissen alleen maar groter worden, klinkt het dan, en dat mag dus niet. Zo vond de Europese zogenaamde islamexpert Felice Dassetto (in La Libre Belgique, 12.03.2008) dat het met de islamitische integratie in België de goede kant op gaat. Een mopje?

Maar goed, soms wordt het zelfs ‘multicultureel overtuigde’ straathoekwerkers te veel en spreken zij uit de biecht – zoals in de jongste editie van Knack (12.03.2008). Waarna ze de job natuurlijk wel mogen vergeten. In België kraakt men nooit ongestraft het multiculturele dogma. Uit hun relaas blijkt het grote gelijk van het Vlaams Belang, zoals de ervaringen van een straathoekwerker met het Provinciaal Integratiecentrum: “Ik voelde daar een vreemde sfeer, waarbij men zich uitput in tegemoetkomingen om de nieuwkomers vooral niet voor het hoofd te stoten”. Ondanks alle ervaringen in het buitenland en ondanks beloften op het binnenlands vlak blijft het Belgische knuffelbeleid voortwoekeren, met desastreuze gevolgen zo blijkt.

Zo stelde de straathoekwerker uit Boom vast dat ‘vrijgestelde’ allochtone jongeren een parallelle maatschappij opzetten. “Och”, zei Touhafi dan, “het is een kwestie van tijd, ooit zal hier toch de sharia ingevoerd worden”. Het ging om een SP.A-gemeenteraadslid dat meehielop om de kop van die jonge gasten zot te maken. Hoe vrouwen door die mannen bekeken worden, kan men iets verder in dit verslag lezen: “Uiteindelijk ging de vrouwelijke schepen van Financiën eens kijken in het jeugdhuis. Ze werd ter plekke voor ‘vuile hoer’ uitgescholden”.

Nochtans is de autochtone straathoekwerker niet van kwade wil: “Ik heb totaal geen probleem met de islam, maar wel met mensen die vanuit dat geloof de fundamenten van de democratische rechtsstaat ter discussie stellen; En zeker als ze dat doen bij jongeren. Daarmee bemoeilijken ze hun integratie in België in plaats van ze te bevorderen”.

Besluit: als het al zo erg is gesteld in een plaats als Boom, hoe moet het dan wel zijn in Sint-Jans-Molenbeek, in Schaarbeek en andere grootstedelijke allochtone concentraties?
En: welke concrete maatregelen zal de regering nemen om deze tijdbom onschadelijk te maken?
En vooral: hoeveel getuigenissen van autochtonen heeft dit Belgisch knuffelbeleid nog nodig om van de ernst van de situatie te worden overtuigd?

vrijdag 14 maart 2008

4de Lentemanifest: positieve geluiden!

Het Vlaams Belang is verheugd over het vierde lentemanifest (dat in De Standaard verscheen), waarin honderd prominente Vlamingen hun ongerustheid uiten over de zogenaamde ‘tweede fase’ voor de staatshervorming en zich uitspreken voor (meer) Vlaamse autonomie.

Hoewel het Lentemanifest voor onze partij niet ver genoeg gaat, laat het Vlaams Belang in een persmededeling weten dat het het eens is met de basisidee: Vlaanderen en Wallonië moeten financiële verantwoordelijkheid krijgen. Het Vlaams Belang wijst erop dat het Vlaams Parlement in zijn gekende 5 resoluties van 1999 al stipuleerde dat “de maximale versterking van de fiscale en financiële autonomie een primordiaal te verwezenlijken doelstelling is bij de volgende staatshervorming”. Terecht stelde het Vlaams Parlement toen dat fiscale autonomie de democratische legitimiteit en de verantwoordelijkheid van de gewesten versterkt.

Dit 4de Lentemanifest legt vooral de nadruk op een aantal economische evoluties. Zo menen de ondertekenaars dat “het geen toeval is dat een aantal prominente Waalse economen vorig jaar de noodklok hebben geluid. De werkloosheid in Wallonië, vooral de langdurige werkloosheid, ligt er net zoals de inactiviteitsgraad ontzettend hoog. De werkloosheid heeft er bovendien een generationele dimensie, wat in de ogen van de Waalse economen een welvaartsstaat onwaardig is. Ook het Waalse onderwijs scoort beneden het Europese niveau. De transfers vanuit Vlaanderen werken probleemverdoezelend in plaats van probleemoplossend. De transfers leiden niet tot economische groei in Wallonië en zorgen voor lagere groei in Vlaanderen.

Die transfers zullen ook niet automatisch verdwijnen zoals sommigen suggereren. Omdat Vlaanderen sterker vergrijst, denken sommigen dat er een omgekeerde transfer zal ontstaan. Maar Waalse werklozen dragen nu eenmaal niet bij tot het betalen van Vlaamse pensioenen.
Dat de vergrijzing de arbeidsmarktsituatie in Wallonië zal verbeteren, is evenmin correct. Dat berust immers op de naïeve veronderstelling dat het aantal werklozen vermindert wanneer de beroepsbevolking daalt. Dat gebeurt niet automatisch. In de Belgische context is dat zelfs onwaarschijnlijk aangezien de overgrote daling van de bevolking op beroepsactieve leeftijd zal plaatsvinden in Vlaanderen, de regio met de laagste werkloosheid”.

U merkt het, beste lezers: hier zijn geen randdebielen aan het woord, geen romantische vendelzwaaiers, maar mensen die de totaal verschillende economische realiteit in de twee landsgedeelten maar al te goed kennen. Daarom ook moet er dringend ruimte komen voor de 2 gemeenschappen om een eigen beleid te voeren, zoniet zullen beiden het gelag betalen van een krakkemikkige en onwerkbare federale structuur: “Vlaanderen en Wallonië zijn tegenwoordig voor hun sociaal-economisch beleid nog te veel afhankelijk van federale instrumenten zoals belastingen, loon- en arbeidsvoorwaardenbeleid, werkloosheidsstelsels. Dat verhindert een coherent beleid op maat van de regio. Het heeft geen zin vast te houden aan één federaal recept voor twee verschillende ziektes. Vlaanderen en Wallonië moeten zelf over de sociaal-economische beleidsinstrumenten beschikken, nodig voor een geïntegreerd beleid op maat van de regio”.

Het is duidelijk dat het Vlaams Belang niet alleen staat in haar strijd voor Vlaamse onafhankelijkheid. Het wordt stilaan duidelijk dat een groeiende groep intellectuelen zich niet meer laat intimideren door allerlei Belgische en bepaalde progressieve oekazes en durft en wil opkomen voor het Vlaamse volk. Een verheugende evolutie dus.

donderdag 13 maart 2008

nooit meer rijden.

2 drugsdoden op twee weken in het anders zo rustige provinciestadje Roeselare zorgden voor heel wat persaandacht. In Antwerpen treft de politie in een privéwoning dan weer een uitzonderlijk hoog aantal cannabisplanten aan, een recordvangst zeg maar. Tijdens een politiecontrole in de grensstreek tussen West-Vlaanderen en Frankrijk merken de politiediensten tot hun ontzetting aan dat niet minder dan 1 op 5 (vooral Franse) gecontroleerde automobilisten onder invloed van drugs achter het stuur zat. En tenslotte stelt de VN-dienst tegen Drugs en Criminaliteit (in Metro, 11.03.2008) vast dat op wereldniveau minstens 25 miljoen mensen een ernstig drugprobleem hebben.

Welke ravage drugs in het verkeer kunnen aanrichten, bleek onlangs in het Leuvense, waar een jonge moeder, haar 11-jarig dochtertje en 2 vriendinnetjes in een gruwelijk auto-ongeval om het leven kwamen. Aan dit gruwelijk voorval lagen twee jonge Roemenen (van 18 en 20 jaar), die onder invloed van xtc-pillen door de dorpskern raasden, aan de oorsprong. Ze hielden totaal geen rekening met stoptekens, ze lapten alle snelheidsbeperkingen aan hun laars en hebben de wagen van de moeder aangereden aan een snelheid van 90 km per uur, 60 km per uur méér dan toegelaten is! De vrouw en de meisjes maakten geen enkele kans.

De reacties op dit vreselijk voorval zijn unisono: neem het rijbewijs van deze bestuurders af en laat deze jonge allochtonen nooit meer achter het stuur van een wagen. Laat hen nooit meer rijden.

Het is duidelijk dat deze maatregel noodzakelijk is, maar eigenlijk onvoldoende. Het is integendeel nodig om op zeer korte termijn het vervolgingsbeleid inzake drugs aan te scherpen. Het is duidelijk dat ook het gedoogbeleid in België aan het flirten is met de grenzen van het toelaatbare en dat er een veel strengere en efficiëntere vervolging moet komen. Dit zijn geen koorknapen en ze moeten dan ook niet zo behandeld worden.

Het is goed én nuttig dat een preventief beleid wordt gevoerd. Mensen en dan vooral jonge mensen moeten in een veel vroeger stadium beseffen dat drugs gevaarlijk zijn: gevaarlijk voor zichzelf maar ook gevaarlijk voor de maatschappij. Maar preventie alleen is niet genoeg. Onze partij eist al jaren een degelijk repressief beleid ten opzichte van drugs. Het is meer dan tijd.

woensdag 12 maart 2008

In Italië staat een huis...

In Italië staat een huis, en in dat huis, daar woont een prins. Eigenlijk behoort het huis ons allemaal toe, als je het op de keper beschouwt. Villa Sofia op Parranea werd namelijk aangekocht door een immobiliën-vennootschap, zodat de eigenlijke koper, prins Laurent, op geen enkele koopakte is verschenen. De prins blijft dus buiten schot. Laurent van België/de Belgique/von Belgien betaalde voor de villa-in-heel-slechte-staat de prijs van 637.932 euro. Alsjeblieft!

Toch wel merkwaardig, deze transactie. Een prins die er zich dagelijks over beklaagt over geen geld te beschikken om zelfs levensnoodzakelijke verbouwingswerken aan zijn eigen woning uit te voeren, en dus illegaal een beroep moet doen op de Belgische Marine, een prins die er zich dagelijks over beklaagde dat hij arm als de straat is en dus een beroep moet doen op staatstussenkomst en dotaties, koopt een ‘schamele’ tweede woonst in Italië aan voor de som van ongeveer 650.000 euro. Welke arme drommel doet het hem na?

Welke arme drommel moet trouwens proberen rond te komen met een jaarlijks inkomen van 300.000 euro, zoals prins Laurent nu al enkele jaren doet? Zoals u zich wellicht nog herinnert, besliste de ministerraad op 11 mei 2001 om Laurent een jaarlijkse dotatie van 272.683 euro toe te kennen. Zonder aanwijsbare tegenprestatie!

Ondertussen is door indexatie het bedrag opgelopen tot 312.000 euro, “waarbij de prins aan niemand verantwoording hoeft af te leggen over de manier waarop hij het geld van de dotatie gebruikt”, aldus VUB-professor Matthijs (in Het Laatste Nieuws, 08.03.2008). In dezelfde bijdrage verneemt men tot de niet geringe verbazing dat de dotatie volledig belastingvrij is.

Voor ons mag deze slecht gespeelde maar duur betaalde vaudeville vandaag ophouden. Onze partij zal daarom in de plenaire zitting een motie indienen waarbij de regering wordt gevraagd om de Koninklijke Schenking af te schaffen. In het verleden stelde het Vlaams Belang al voor om de dotaties in te trekken. Wij zijn er zeker van dat senator Pol Van Den Driessche – consequent zoals hij is – zijn partij CD&V zal weten te overtuigen om de resolutie te helpen goedkeuren, zodat deze 19de eeuwse toestanden eindelijk een einde kennen.

dinsdag 11 maart 2008

Fonds voor Beroepsziekten: taalonevenwicht

Wij werden in de loop van de jaren 80 en 90 van vorige eeuw misschien minder ‘taalgevoelig’, minder gevoelig dus voor allerlei onevenwichten op het vlak van de taal in dit land. Maar het is goed dat we met de regelmaat van een klok controleren in hoeverre dit België zich aan het respect voor onze taal houdt en in hoeverre bepaalde evenwichten al dan niet gecontroleerd worden.

Wat het Fonds voor de beroepsziekten betreft, een van de overheidsdiensten die onder het Ministerie van Sociale Zaken vallen (minister Laurette Onkelinx – PS), heb ik in het antwoord dat ik van de minister heb gekregen, moeten vaststellen dat hier nog heel wat werk aan de winkel is en dat men zelfs kan spreken over een algemene verslechtering op het vlak van het evenwicht (60% Vlamingen, 40% Franstaligen) van de ambtenaren en de contractuelen in deze overheidsdienst. Ook hier spreken de cijfers voor zichzelf.


2005

• vastbenoemde ambtenaren
Nederlandstalige: 113 – 48,5%
Franstaligen: 120 – 51,5%

• contractuelen
Nederlandstalige: 15 – 41,7%
Franstaligen: 21 – 58,3%


2006

• vastbenoemde ambtenaren
Nederlandstalige: 104 – 46,6%
Franstaligen: 119 – 53,4%

• contractuelen
Nederlandstalige: 16 – 47%
Franstaligen: 18 – 53%

2007

• vastbenoemde ambtenaren
Nederlandstalige: 101 – 46,1%
Franstaligen: 118 – 53,9%

• contractuelen
Nederlandstalige: 18 – 48,7%
Franstaligen: 19 – 51,3%

maandag 10 maart 2008

Uitgesproken goed rapport voor de politiediensten

De tevredenheid van de bevolking over de ordehandhavers in dit land, aldus een internationaal rapport van de Criminal Victimisation in International Perspective, nam het afgelopen jaar tot van 62 tot 65%. Nu kan men als burger inderdaad niet anders dan respect hebben voor die politiemensen die jaar in jaar uit hun job doen. Politiemensen die criminelen oppakken en ze nog sneller moeten laten gaan dan hun politierapport is afgewerkt, omdat het vervolgingsbeleid in België niet volgt. Het positieve cijfer in het internationaal rapport moet, wat ons betreft, volledig op het conto van de politieagenten worden geschreven.

Want het Belgisch veiligheidsbeleid doet het niet zo goed, wat de regering er ook van zegt. Zo kan men in een verslag in De Morgen(05.03.2008) lezen: “Het aantal slachtoffers van diefstallen, inbraken en overvallen is de laatste tien jaar in zogoed als alle geïndustrialiseerde landen gedaald (…) België vertoont nog een zeer lichte stijging”.

Tiens, tiens, als we het zo goed doen, waarom stijgt het aantal criminele feiten dan? Maar ‘ervaringsdeskundigen’ en andere experts hebben daar natuurlijk een antwoord op: de mensen geven gemakkelijker criminele daden aan. Wat echter helemaal net klopt met de werkelijkheid. Zo lanceerde de Belgische overheid een zogenaamd elektronisch aangiftesysteem, bedoeld om kleine diefstallen en vandalismefeiten aan te geven. Het werd een totale flop.

“België zit met 17,7% slachtoffers op zijn totale bevolking boven het internationale gemiddelde (16%)”, maar zelfs dat baart onze specialisten geen zorgen. Zegt een woordvoerder: “In onze laatste veiligheidsmonitoren lag het slachtofferschap rond 10% voor gelijkaardige feiten. Ook al stijgt dat percentage voor België in deze studie licht, het blijven kleine aantallen”.

Kleine aantallen, de slachtoffers zullen het graag horen. De bevolking laat zich door de geruststellende woordjes van experts, professoren, en andere hoge pieten niet meer in pakken. “Wij blijven ons onveilig voelen. Zo voelt 26% van de Belgen zich onveilig tot zeer onveilig als ze in het donker nog op straat zijn, tegenover 21% bij de voorlaatste meting”, aldus de progressieve krant.

Werkt men bij de politie hard tot zeer hard, dan is het even duidelijk dat een integraal veiligheidsplan in ons land nog helemaal niet draait. Veiligheid is nochtans een topprioriteit, en blijft dat ook voor het Vlaams Belang.

vrijdag 7 maart 2008

FOD JUSTITIE - Franstalig overwicht

Nederlandstaligen maken in dit apenland een meerderheid uit van 60%, dat is algemeen geweten. Nochtans ervaart men elke dag dat dit taalevenwicht in België steeds weer en steeds vaker met de voeten wordt getreden. Dagelijks leggen de Franstaligen ontroerende getuigenissen af van het respect dat zij voor Nederlandstaligen.
Deze bijdrage zal alleen uit cijfers bestaan. Maar ze zeggen misschien meer dan een lang uitgesponnen verhaal.

Neem nu de taalverdeling van het personeel van de Federale Overheidsdienst Justitie, zowel de statutaire als de contractuele werknemers, dan komen we over een termijn van 3 jaar tot volgende cijfers:

Eerst de statutaire ambtenaren
2005

- 473 statutaire ambtenaren behorende tot de Nederlandse taalrol (49,8%)
- 477 tot de Franse taalrol (50,2%)

2006

- 497 statutaire van de Nederlandse taalrol (50,5%)
- 487 tot de Franse taalrol (49,5%)

2007

- 502 statutairen van de Nederlandse taalrol (49,2%)
- 518 tot de Franse taalrol behorend (50,8%)

De contractuele personeelsleden
2005

- 164 behoorden tot de Nederlandse taalrol (38%)
- 268 tot de Franse taalrol (62%)

2006

- 174 tot de Nederlandse taalrol (37%)
- 295 tot de Franse taalrol (63%)

2007

- 167 contractuelen behoren tot de Nederlandse taalrol (36,3%)
- 293 behoren tot de Franse taalrol (63,7%)
Wanneer gaan wij als Vlamingen leren om eindelijk hetzelfde ‘respect’ op te brengen voor de Franstaligen, als zij voor ons opbrengen?

donderdag 6 maart 2008

In verhouding méér faillissementen in Wallonië

De zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen maken zich momenteel sterk dat ze er zullen in slagen om tegen het zomerreces een “grote staatshervorming” te realiseren – “met wat goede wil van de Franstalige politici moet dat zeker lukken” – waarin zeker ook het arbeidsmarktbeleid moet worden geregionaliseerd. Ondertussen wijzen steeds meer studies erop dat het ganse economisch weefsel in Vlaanderen en Franstalig België steeds grotere verschillen vertoont. Met andere woorden: niet alleen het arbeidsmarktbeleid zou moeten worden gesplitst, maar het totale economische beleid zou best worden gesplitst om optimaal te kunnen inspelen op de uitdagingen van de toekomst.

Ook officiële cijfers van allerlei ministeries wijzen erop dat de economische opbouw er in Vlaanderen anders uitziet dan in Franstalig België. Neem nu het aantal bedrijven en het aantal faillissementen per landsdeel. In 2007 waren er in Vlaanderen niet minder dan 445.871 btw-plichtige bedrijven, rechtspersonen en natuurlijke personen, wat meer dan dubbel zoveel is dan het aantal bedrijven in Wallonië, en bijna dubbel zoveel als het aantal in Wallonië en Brussel samengeteld – wat natuurlijk niet correct is, Brussel telt ook een pak ‘Nederlandstalige’ bedrijven.

Daarentegen gaan in Wallonië en in Brussel in verhouding veel meer bedrijven failliet. Van het totaal aantal faillissementen in België in 2007 – 7.678 – telde men er 3.992 in Vlaanderen (of 51,9 %), 2.201 in Wallonië (of 28,1%) en in Brussel 1.485 (20%). In verhouding tot het aantal in het gewest gevestigde bedrijven gaan er in Vlaanderen minder failliet, en dit ondanks het grotere aantal bedrijven. De faillissementsindex in Vlaanderen bedroeg in 2007 0,8%, in Wallonië 1,08% en in Brussel zelfs 1,8%.

Dringend tijd dus om het economisch weefsel, dat zich in de verschillende gemeenschappen op een eigen manier ontwikkelde, met een eigen beleid te omkaderen en het op die manier ook alle kansen te geven voor de toekomst.

Vlaanderen verdient dus beter.

woensdag 5 maart 2008

België, internationale draaischijf van drugshandel?

Volgens een vrij alarmerend rapport van het zogenaamde International Narcotics Control Strategy Report - dat uitvoerig in De Morgen (03.03.2008) wordt geciteerd – zouden de luchthaven van Zaventem en de Antwerpse haven zowat de draaischijf zijn van de internationale drugshandel. Het Vlaams Belang – dat weet u – klaagt al langer dan vandaag de banalisering van de drugshandel en het druggebruik aan en dringt al jaren aan op een efficiëntere vervolging en bestrijding, wat door de andere, “ernstige” politieke partijen steeds weggelachen wordt als ‘paniekvoetbal’.

Het nuchtere Amerikaanse jaarrapport doet nochtans ernstig twijfelen aan de geruststellende woorden van het Belgische beleid. “Ongeveer een kwart van alle drugs stroomt uit Zuid-Amerika, vooral cocaïne, via ons land naar de Europese markt. In een vorig rapport stelde het VS-ministerie dat jaarlijks naar schatting 16 ton cocaïne via de Antwerpse haven passeert. Maar het reële cijfer ligt aanzienlijk hoger, misschien in de buurt van 60 miljoen ton”.

Het blijkt steeds te gaan om een combinatie van Colombiaanse drugs en Afrikaanse drugskoeriers: “Het aantal drugskoeriers die vanuit Afrika op de luchthaven van Zaventem aankomen, is het voorbije jaar sterk gestegen. In de loop van 2007 werden er 116 onderschept”, weet het dagblad.

Op zijn beurt wordt Zaventem steeds meer gebruikt om crimineel geld ons land binnen te brengen. “Sinds juni 2007 heeft de Belgische douane informatie over ongeveer 4,5 miljoen euro in cash die via de luchthaven werd getransporteerd. Daarvan werd slechts 670.000 euro daadwerkelijk in beslag genomen”, wat neerkomt op een schamele 15%.

Niet alleen cocaïne passeert in grote getale via ons land, ook heroïne wordt er blijkbaar met veel gemak verscheept en getransporteerd. België zou “een secundair centrum zijn voor distributie en verpakking” voor de heroïne, die via de Balkanroute naar Europa komt. In 2006 goed voor 277 kilo, in 2007 werd al 522 kilo onderschept (en vooral via Turkse vrachtwagens).

Tenslotte nog dit: via allerlei rapporten wordt ook duidelijk dat de nachtwinkels in dit ganse circuit een belangrijke schakel zouden kunnen spelen als illegale bankkantoren. Het internationale rapport geeft bijvoorbeeld aan dat de Belgische fiscus jaarlijks 384 miljoen euro aan belastingontvangsten verliest als gevolg van de fraude in die sector.

Misschien kan de premier zijn beleid eens wat aanscherpen, zodat België in het buitenland niet steeds vaker in verband wordt gebracht met criminaliteit? Misschien eerder hierin investeren dan steeds weer de boze Vlaamse separatisten met alle zonden van Israêl beladen?

dinsdag 4 maart 2008

Walen slechte betalers? Deel 2

In tegenstelling tot de Franstaligen die in verhouding veel intekenen in allerlei consumentenkredieten en andere kortlopende persoonlijke leningen, investeren Vlamingen eerder in onroerende goederen en sluiten hiervoor hypothecaire leningen af. De cijfers in de ministeriële antwoorden zijn vrij duidelijk.

Zowel in 2006 als in 2007 hadden ruim 60% van alle nieuwe hypothecaire kredieten een kredietnemer die in het Vlaamse Gewest gevestigd waren, terwijl 30% uit Wallonië kwam en ongeveer 10% uit het Brusselse stadsgewest.
Inzake de betalingsachterstand echter worden de cijfers bijna omgedraaid en zien we opnieuw zeer significante verschillen opduiken. 45% van de dossiers “betalingsachterstanden” hebben een Waalse oorsprong, een Waalse niet-betaler, ongeveer hetzelfde aantal een Vlaamse kredietnemer en ongeveer 10% van alle achterstallige dossiers zitten in Brussel verankerd.

Vlamingen investeren in verhouding tot hun bevolkingsaantal iets meer in onroerende goederen en schrikken er niet voor terug om hiervoor (soms) zware hypothecaire leningen af te sluiten. Ze betalen die ook mooi een braaf af, terwijl Franstaligein in verhouding meer achterstallige betalingen veroorzaken dan de Vlamingen. Ze betalen in elk geval minder vlot terug.

De verschillen zijn te duidelijk om geen gevolgen op de financiële markten te veroorzaken. Het is duidelijk dat de risico’s minder groot zijn in Vlaanderen en dat een andere kredietpolitiek zich dan ook opdringt.

maandag 3 maart 2008

Walen slechte betalers?

Vandaag en morgen wil ik het graag met u hebben over het consumenten- en kredietgedrag van de Vlamingen en de Franstaligen. Een belachelijk onderwerp, vindt u? U heeft ongetwijfeld gelijk, het is een triviaal onderwerp dat eigenlijk niet op een politieke webstek thuis hoort, ware het niet dat uit het fundamenteel verschillend financieel consumentengedrag wel politieke lessen te trekken zijn.

Ik vat de resultaten van enkele van mijn schriftelijke vragen samen. De Vlamingen zijn met 60% van de ‘Belgische’ bevolking goed voor ongeveer 45% van de consumentenkredieten in 2006 en 2007, de Walen voor ongeveer 44% en de Brusselaars voor 11%. In verhouding nemen Vlamingen dus veel minder krediet op korte termijn op, en zetten ze liever (én voordeliger ongetwijfeld) een spaarpotje op, waardoor ze de aankoop kunnen doen wanneer ze het geld contant ter beschikking hebben.

Ook wat de registratie van consumentenkredieten betreft, komen we tot ongeveer dezelfde cijfers.

Het antwoord op mijn vragen inzake betalingsachterstand bij kortlopende kredieten bevestigt daarenboven duidelijk het beeld van Walen als slechte betalers. Gaan de Franstaligen gemakkelijker kredieten aan, dan blijkt dat ze in verhouding veel slechter en trager terugbetalen. 38% van de terugbetalingsachterstand slaan op dossiers van Vlaamse kredietnemers, terwijl 47% van de dossiers betrekking hebben op kredietnemers in Wallonië, en 14% in Brussel.

De politieke les hieruit? Dat Vlamingen en Franstaligen een verschillend kredietprofiel hebben, wat ook zal blijken uit de cijfers morgen op deze webstek. Dan willen we het met u hebben over de hypothecaire kredieten in Vlaanderen en Franstalig België. Om het in bancaire termen te zeggen: een totaal verschillend aankoopprofiel vraagt een verschillend aanbodpolitiek en een verschillende reglementering. Inderdaad: een eigen politiek, aangepast aan de eigen noden en wensen.

Ik bezorg de geïnteresseerden graag de concrete cijfers (2006 en 2007).