POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





vrijdag 30 september 2011

Afwezigheden personeel FOD Binnenlandse Zaken

Op mijn vraag naar de afwezigheden van het personeel van de Federale Overheidsdienst Binnenlandse Zaken verstrekte minister van Binnenlandse Zaken, Annemie Turtelboom (Open VLD) heel wat cijfergegevens. Hieruit blijkt bijvoorbeeld dat het aantal dagen ziekteverlof in de diensten op drie jaar tijd is toegenomen met niet minder dan 68% - 55.618 dagen in 2009 tegenover 37.880 dagen ziekteverlof in 2007.
Opmerkelijk is verder dat de graad van afwezigheid over de betrokken jaren steeds het hoogst is in de dienst Vreemdelingenzaken (5,55% ziekteverzuim in 2009 tot 5,86% in 2007) en CG Vluchtelingen en Staatlozen (4,68 in 2008 bijvoorbeeld tot 4,46% in 2009).
De minister wees er in haar cijfergegevens verder op dat de zogenaamde statutairen gemiddeld minder ziekteverlof nemen dan de contractuele werknemers, maar dat de gemiddelde duur van ziekteverlof wel hoger ligt dan bij de contractuelen.
Tenslotte, maar dat is volgens mij niet onmiddellijk een grote verrassing: Nederlandstalige ambtenaren doen het gemiddeld beter dan hun Franstalige collega’s. Over alle betrokken jaren nemen Nederlandstalige ambtenaren bij de FOD Binnenlandse Zaken minder ziekteverlof op. De gemiddelde duur van het ziekteverlof ligt ook bijna een dag lager dan bij de Franstalige collega’s. En het percentage ziekteverzuim (gemeten per werknemer dus) ligt bij de Nederlandstalige ambtenaren ook gevoelig lager. In 2009 bijvoorbeeld bedroeg het percentage 4,29% aan Nederlandstalige kant, bij de Franstaligen was dat 5,12%.

donderdag 29 september 2011

Uit mijn tussenkomst op Gemeenteraadszitting van maandag 26 september

U blijft dus met het ganse college luidop het liedje zingen: “Tout va très bien, madame la marquise, tout va très bien, tout va très bien”. Op pagina 7 heeft u het over uw beleid dat gericht is op gelijke rechten en plichten. De steden worden etnisch-cultureel diverser, ja, dat merken we natuurlijk allemaal op. De vraag is of men dat moet bevorderen – en u geeft in uw beleidsplan 2012-2014 aan dat u verder in die richting wil gaan – of men dat juist moet gaan afremmen omdat de problemen die hiermee gepaard gaan, binnen enkele jaren gewoon niet meer beheersbaar zullen zijn: sociale zekerheid, OCMW-bijstand, huisvesting, onderwijs, enzovoort.
Neen, u blijft lustig verder fluiten in het donker, zo bijvoorbeeld op pagina 8: “Een multiculturele samenleving is daarom een samenleving die eenheid in verscheidenheid erkent, waarvoor ieder individu zijn of haar verantwoordelijkheid draagt”. Klinkt mooi, alleen is de werkelijkheid natuurlijk een eind verwijderd van deze multiculturele droom.
Dames en heren van deze gemeenteraad: Roeselare leeft immers niet op een eiland. Het volstaat uw ogen open te houden om te zien wat er te zien is. Nadat Europese staatshoofden als Merkel, Sarkozy, en Cameron al duidelijk hebben laten verstaan dat de multiculturele maatschappij mislukt is, een totaal mislukt maatschappelijk project voorstelt, en nadat de Antwerpse magistraten Liégeois en Van den Bon onlangs aan de alarmbel hebben getrokken inzake onze sociale zekerheid, zou er u toch ook een lichtje moeten zijn opgegaan. Hoelang kunnen wij dit nog allemaal volhouden, denkt u? En welke belasting leggen wij op de schouders van onze volgende generatie? Terwijl men in België elke discussie weigert te voeren over het economisch, financieel en sociaal saldo van de immigratie, hebben een aantal professoren in Frankrijk de berekening gemaakt: ze komen uit op een negatief saldo van 60 tot 70 miljard euro. Te weinig allochtonen dragen bij in ons sociaal systeem. Onze wetten zijn te laks en te veel mensen komen onze grenzen over met de bedoeling een beter leven op te bouwen, met als gevolg een onaanvaardbare druk op ons eigen sociaal systeem. Magistraat Van den Bon zei bijvoorbeeld in zijn toelichting in de Kamer: “De sociale zekerheid is een van de pijlers van onze verzorgingsstaat. Het vrijwaren ervan is dan ook essentieel voor het goed functioneren van ons democratisch staatsbestel”.
Door het pamperbeleid van de vorige jaren gewoon verder te zetten alsof er niets gebeurt en niets gebeurd is, alsof er geen grotere druk is en alsof er geen misbruiken zijn, helpt u onrechtstreeks mee om de druk op onze sociale zekerheid verder te verhogen. En u zal mij niet horen vertellen dat u de misbruiken organiseert natuurlijk. Maar zelfs bij iemand als mevrouw De Coninck, een West-Vlaamse die het OCMW van Antwerpen leidt, is het licht beginnen schijnen. Ze neemt meer en meer afstand van het pamperbeleid en eist kordate maatregelen. Zij – en andere OCMW’s met haar - hebben er onlangs voor geopteerd om via het OCMW gerichte doorgedreven inspecties bij allochtone steuntrekkers te organiseren. Maar u doet lustig voort. U zegt dat u Londen en Parijs niet achterna wil. Ik wil u gerust stellen: zo erg wordt het natuurlijk niet in Roeselare, maar dan alleen omwille van de beperkte omvang van Roeselare. Want voor de rest vertoont dit fenomeen in Roeselare natuurlijk wél dezelfde patronen als in de rest van West-Europa: een ongeremde instroom, illegale arbeidscircuits, een onaanvaardbare druk op onze sociale zekerheid en op de welvaart van onze eigen mensen, een toenemende vervreemding in onze wijken. En een beleid dat alléén zegt: graag méér van dat alles! Het Vlaams Belang zegt duidelijk neen. Ik wil graag afsluiten met een Latijnse spreuk die uw houding correct samenvat, dames en heren: Quos vult perdere Iuppiter dementat prius.
"Degenen die Jupiter in het verderf wil storten, ontneemt hij eerst hun zinnen"

Eigen PS-volk eerst

Een bericht om toch wel even bij stil te staan: Een Waalse studiegroep heeft vastgesteld dat 33 van de 40 topambtenaren van het Waalse Gewest en de Franse Gemeenschap tot de PS behoren. Aan het hoofd van de Franstalige administratie staat niet voor niets Federic Delcor, die voorheen directeur was van het studiecentrum van de partij en naaste medewerker van Di Rupo. Ruimer gezien, bezet de PS meer dan 70% van de banen in overheidsdienst in Franstalig België.
Nog merkwaardiger: van de topbanen die niet door de PS worden bezet, dat zijn er dus nog 15, gaan er 13 naar de CdH van Milquet, coaltiepartner van de PS in de Waalse en Franstalige regering. Van de twee die overblijven is er één MR en één partijloos. Deze laatste is tijdelijk. Volgens het studiecentrum is de Franstalige ambtenarij zo strak gepolitiseerd in het voordeel van de PS dat er geen weg terug meer is. Merkwaardige conclusie van het rapport: Franstalig België beschikt over een administratie zoals we die kennen in mediterrane landen, maar de beloningen liggen wel op het niveau van een noordelijk land.
Gegevens komen uit het steeds zéér interessante Journaal, de nieuwsbrief van Mark Grammens. Op abonnementsbasis te krijgen bij: Mark Grammens, Stationsstraat 200, 1770 Liedekerke (jaarabonnement: 89 euro).
Uitgave 611, 22 september 2011, pag. 4596

woensdag 28 september 2011

Pensioensparen nog nooit zo populair – enkele bedenkingen…

U heeft het ongetwijfeld ook gelezen: in 2010 trokken onze burgers voor 1,7 miljard euro in hun belastingaangifte af onder de rubriek pensioensparen. Dat zou uit recente cijfers van de fiscus blijken. De belastingdiensten melden een stijging met 80% ten opzichte van 5 jaar geleden. Niet minder dan 2.313.768 burgers sloten een contract pensioensparen af, ook al een forse stijging van 34% tegenover de afgelopen jaren. Meer dan de helft van de werkenden doet dus aan pensioensparen, aldus de fiscus.
“Hoera, kijk ons hoe goed ons land het doet”. Als dat de boodschap is die deze ontslagnemende regering de wereld in wil sturen, zou ze best toch wel ‘enige’ bescheidenheid in acht nemen, meen ik. Bescheidenheid en ook en vooral schuldig verzuim zelfs.
Immers, het is niet de regering die zichzelf moet prijzen dat ze het zo goed doet, wel integendeel. Het is namelijk OMDAT de wettelijke pensioenen in België zo laag liggen, dat gewone mensen als u en ik hun spaarcenten in dit soort contracten moeten steken om hun oude dag op een treffelijke manier door te komen. Het is dus OMDAT de Belgische regering en het beleid in gebreke blijven dat het pensioensparen is uitgegroeid tot een succesproduct. Algemeen gesproken – en dat wordt in alle internationale studies ook bevestigd – zijn de Belgische wettelijke pensioenen gewoon véél te laag. Dat is de werkelijkheid achter deze “succesvolle” cijfers van de fiscus.

dinsdag 27 september 2011

Slechtste staatshervorming sinds 1970

N-VA mag dan al aarzelend doen, eerst inzake de zogenaamde “propere, verticale” splitsing van BHV, en nu opnieuw over de financieringswet waar ze “eerst de documenten onder ogen willen krijgen”, feit is toch dat deze staatshervorming NIET in de goede richting gaat. Zo heeft ook professor Maddens het op de webpagina van De Redactie begrepen: Dit wordt de slechtste staatshervorming sinds die van 1970.
Neem nu de financieringswet, of wat we er momenteel van kennen: “De responsabilisering van Wallonië wordt met 10 à 20 jaar uitgesteld, de ‘juste retour’ voor de financiering van de gemeenschappen wordt teruggeschroefd en Brussel krijgt 461 miljoen euro per jaar, geïndexeerd”. In verband met die bijkomende financiering van Brussel weet professor Maddens te melden dat zelfs een relatief beperkte financiering van 64 miljoen euro door de Vlamingen steeds als ‘overdreven’ werd beschouwd. En nu dus: 461 miljoen euro! Zonder dat daar een objectieve behoeftenstudie tegenover staat.
De Franstaligen beweren steeds dat Brussel een geval apart is en dus een speciale behandeling vereist, méér geld moet krijgen. Maar het is het een of het ander, natuurlijk en dus stelt professor Maddens: “ofwel is Brussel een derde gewest, en dan moet het die 550 miljoen teruggeven. Ofwel krijgt Brussel extra middelen als gemeenschappelijke hoofdstad en dan moet het ook als hoofdstad gemeenschappelijk worden bestuurd”.
Maar er is erger: de extra financiering voor Brussel was het enige breekijzer dat de Vlamingen hadden om écht gemeenschappelijk bestuur in Brussel af te dwingen: dat zijn we nu dus kwijt!
Het federalisme met 3, wat de Vlaamse Beweging dus altijd heeft willen vermijden, wordt dus een feit! Het Brussels gewest krijgt “constitutieve autonomie. Het krijgt gemeenschapsbevoegdheden zoals toerisme, beroepsopleiding en onderwijs”. En er komt een nieuwe instelling bij die institutioneel wordt gebetonneerd: de Metropolitane Gemeenschap. Iets waar de Vlamingen opnieuw – herinner u het zogenaamd uitdovend verhaal van de faciliteiten, vandaag OOK gebetonneerd – géén schrik moeten voor hebben. Maar waarbij de Franstaligen morgenvroeg al beginnen over duwen en trekken. De kiemen voor de nieuwe botsingen zijn gezaaid. Professor Maddens waarschuwt: “De institutionele kiemen voor groot-Brussel zijn gelegd en kunnen langzaam beginnen te groeien”.
Dit is natuurlijk totaal in strijd met de zogenaamde 5 Vlaamse resoluties!

maandag 26 september 2011

Gaat België de weg op van Tsjecho-Slowakije?

In een opmerkelijk stuk, gepubliceerd door de Leuvense denktank Vives (vives@econ.kuleuven.be) , gaat professor emeritus Faucompret in op een aantal zeer opmerkelijke gelijkenissen tussen België en Tsjecho-Slowakije en de (groeiende) splitsing in de twee artificiële staten. Reeds in 1968 werd bijvoorbeeld tegemoet gekomen aan de eisen van de Slowaken inzake zelfbestuur: Tsjecho-Slowakije werd een federale staat – terwijl dat in België nog zou duren tot in 1993.
Zowel in de Tsjecho-Slowaakse federale staat als in België behield het federaal gezag belangrijke bevoegdheden: buitenlandse zaken, landsverdediging, justitie, financiën, sociale zekerheid, binnenlandse zaken. Elke belangrijke beslissing moest er tot stand komen via consensus, wat de minderheid een grote macht geeft. Elke deelstaat kon er (en kan er…) de beslissingen van de andere blokkeren. De bescherming van de minderheid is ook in België bijzonder sterk: “dubbele meerderheid voor goedkeuring van sommige wetten, paritaire samenstelling van de ministerraad, alarmbelprocedure, procedure van grondwetsherziening”.
Ook in Tsjecho-Slowakije groeide onenigheid over een aantal economische uitdagingen en vooral hoe daarop moest worden gereageerd. De minderheid – de Slowaken – blokkeerden de economische hervormingen die de Tsjechen nodig vonden. Uiteindelijk leidde de discussie ertoe dat de Slowaken steeds meer van oordeel waren dat het de deelstaten moesten zijn die moesten uitmaken wat ze nog samen wilden doen (het befaamde artikel 35 van ‘onze’ grondwet).
Ook in het Tsjecho-Slowaaks scenario heeft men historische verkiezingen gekend: die van 5-6 juni 1192, datum waarop de drie partijen in Slowakije die voor onafhankelijkheid stonden, 107 van de 150 zetels in het Slowaaks parlement behaalden. Een federale regering samenstellen bleek een onmogelijke opgave. Er kwam een federale noodregering, en ondertussen moesten de deelparlementen onderhandelen over een grondige staatshervorming. Op 3 september keurt het Slowaakse parlement een eigen grondwet goed, en hoeft het niet langer voor Tsjechië. In de herfst van 1992 starten Meciar en Klaus de onderhandelingen over het opsplitsen van het land. Het kan inderdaad snel gaan, zegt professor Faucompret.
Ook de conclusie van de professor wordt best eens door de federalisten in het Vlaamse kamp goed gelezen: “Alexis de Toqueville schreef dat de zeden van het volk belangrijker zijn dan zijn instellingen. Elke politieke constructie stuikt in elkaar als ze geen morele basis heeft. Zonder morele consensus tussen politieke elites kunnen de best geconcipieerde instellingen niet werken. De meerderheid moet rekening houden met de belangen van de minderheid, maar de minderheid mag de beslissingen van de meerderheid niet onmogelijk maken. Een staat kan niet blijven bestaan als de perceptie van gerechtigheid bij zijn burgers niet bestaat. Die consensus bestond niet langer in Tsjecho-Slowakije en die bestaat anno 2011 ook niet meer in België”.
Voor de Vlamingen dringt zich een keuze op – een keuze die ook N-VA moet maken – het is of het federale België hervormen of de onafhankelijkheid voorbereiden.

zondag 25 september 2011

Vlaanderen betaalt het gelag

De documenten zijn nog niet gedrukt, de V-partijen kennen de details van de nieuwe financieringswet nog niet, maar van één ding zijn we in elk geval al zeker: als hetgeen nu bekend is, inderdaad met de waarheid strookt, dan zijn we weer goed 'gesjareld'. Niet voor niets laten alle Franstalige partijen weten dat ze uiterst tevreden zijn met deze "fundamentele communautaire hervorming".

Het Vlaams Belang was de eerste Vlaamse partij die reageerde. Hieronder vindt u de tekst terug, die duidelijk maakt dat wij het hierbij niet zullen laten:

ONDUIDELIJKHEID TROEF OVER AKKOORD FINANCIERINGSWET, BEHALVE VOOR DE FRANSTALIGEN
Het Vlaams Belang is in een eerste reactie niet onder de indruk van het triomfalisme van de Vlaamse onderhandelaars over het bereikte akkoord over de financieringswet. Er bestaan nog heel wat onduidelijkheden. Er komt inderdaad wel een vorm van fiscale autonomie voor de gewesten ten belope van 11 miljard euro. Dat lijkt veel, maar is maar één derde van wat in de Vlaamse resoluties geëist wordt, met name de volledige overheveling van de personenbelasting naar de deelstaten. De vraag op welke wijze Vlaanderen via het systeem van op- en afcentiemen een daadwerkelijke beleidsruimte krijgt, is eveneens onduidelijk. De gemeenschappen blijven gefinancierd op basis van dotaties, waarbij een wezenlijke verschuiving plaats vindt naar een financiering op basis van de “behoeften”, lees de leerlingenaantallen.
Wat de nog over te hevelen bevoegdheden betreft en vooral de financiering ervan, is ook hier de onduidelijkheid troef. Niemand weet in hoeverre Vlaanderen daadwerkelijke hefbomen krijgt om inzake kinderbijslag, ziekteverzekering en arbeidsmarktbeleid een echt beleid te voeren. Wel duidelijk is dat de kinderbijslag de facto een gewestbevoegdheid wordt vermits ze in Brussel aan de GGC wordt toevertrouwd, iets wat de CD&V altijd had bestreden.
De Franstaligen daarentegen zijn wel op hun wenken bediend:
• er komt gedurende tien jaar een compensatie van 500 miljoen euro. Dat geld zal voornamelijk door Vlaanderen worden opgehoest. Het gaat hier om een bijkomende transfer.
• Brussel wordt geherfinancierd a rato van 461 miljoen per jaar, alweer grotendeels opgehoest door Vlaanderen, zonder enige garantie op een beter bestuur of naleving van de taalwetten. Alweer een bijkomende transfer.
• het Franstalig onderwijs wordt bijkomend gefinancierd op basis van de “behoeftefinanciering voor de gemeenschappen”. Ook hier dreigt een bijkomende transfer.
• de kinderbijslag is geen aangelegenheid meer van de gemeenschappen, maar van de gewesten, waardoor het Brussels Gewest nog wordt versterkt;
Voor het Vlaams Belang dreigt Vlaanderen alweer het gelag te betalen. In ruil voor een beperkte fiscale autonomie – die overigens wederzijds is – wordt Vlaanderen opgezadeld met bijkomende transfers bovenop de reeds bestaande transfers. Het Brussels Gewest wordt versterkt, en inzake bevoegdheidsoverdrachten is het allerminst duidelijk wat de beleidsruimte van Vlaanderen zal zijn.
Indien de Franstaligen terecht beweren dat noch Wallonië en Brussel, noch het federale niveau verarmen, weet men meteen dat Vlaanderen de klos zal zijn".

De strijd gaat dus verder!

vrijdag 23 september 2011

Verdubbeling geweld op NMBS-treinen

Ik stelde de Minister van Overheidsbedrijven, Inge Vervotte (CD&V) een vraag naar de evolutie van het geweld op het openbaar vervoer. Ik kreeg heel wat cijfermateriaal. Daaruit blijkt bijvoorbeeld dat op 6 jaar tijd het aantal geregistreerde daden van agressie tegen het personeel van de NMBS ongeveer verdubbeld is: van 806 vastgestelde daden in 2005 tot 1.503 geregistreerde daden van agressie in 2010.
Uit de aangereikte cijfers blijkt verder dat het vooral bedreigingen (meer dan een verdubbeling, van 295 daden naar 601) zijn en lichte geweldplegingen (met een verdrievoudiging van 109 daden in 2005 naar 324 daden in 2010) die overduidelijk problematisch zijn.
Agressie in het Waalse Gewest en in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest komen vaker voor dan in het Vlaamse Gewest, zo blijkt verder uit de gegevens. Waren er in het Vlaamse Gewest in 2010 zo’n 156 geregistreerde agressies, dan was het Waalse Gewest goed voor 140 daden en in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest werden dan weer 36 daden gemeten. Het jaar ervoor, in 2009, waren er 25 daden van agressie in Brussel, 104 in het Vlaamse Gewest en 114 in het Waalse Gewest.
Ik vroeg de minister ook naar de gevolgen van deze stijging van agressie. De Minister liet mij weten dat men – opnieuw over een periode van 6 jaar – 25 gevallen van blijvende arbeidsongeschiktheid telde. Merkwaardig is de oververtegenwoordiging van de blijvende arbeidsongeschiktheid in het Waalse Gewest. 6 gevallen werden in het Vlaams Gewest geregistreerd, 3 in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en maar liefst 16 (zestien) in het Waals Gewest.
Het aantal dagen tijdelijke arbeidsongeschiktheid ten gevolge van de agressie tegen het personeel liep in dezelfde periode op van 164 dagen op jaarbasis in 2005 naar 332 dagen in 2010. De totale kostprijs hiervan kende meer dan een verdubbeling. In 2005 liepen de kosten voor deze tijdelijke arbeidsongeschiktheid op tot 17.650 euro, in 2010 waren de totale kosten hiervoor al gestegen naar bijna 38.000 euro.

donderdag 22 september 2011

Wat al lachend niet kan gezegd worden, is de waarheid niet.

In het weekend van 10-11 september werd het interview met Urbanus Van Anus in Het Laatste Nieuws. De grootste komiek van Vlaanderen, wordt gezegd. Uit de antwoorden van Urbanus blijkt in elk geval ook een groot inlevingsvermogen en een klare kijk op een aantal zaken die onze medeburgers enorm storen.
Op de vraag wat hij als zijn grootste ergernis in dit bestuurloze tijdsgewricht ervaart, slaat hij volgende nagels met koppen: “Ik stoor me vooral aan het populaire verwijt als zouden we allemaal veel te onverdraagzaam zijn geworden. Mensen zijn inderdaad wel onverdraagzamer geworden, maar dat komt omdat er nu eenmaal steeds meer dingen gebeuren die moeilijk te verdragen zijn. Voor het minste geringste wordt een mens beschuldigd van racisme of separatisme. Iedereen heeft het almaar over de rechten van de mens, maar waarom wordt daarin altijd vergeten dat we ook recht hebben op argwaan? De reden dat wij hier vandaag allemaal rondlopen, is net omdat onze voorvaders argwanend waren voor mogelijke gevaren. Wees maar gerust dat zij die fluitend door het bos liepen, schoon zijn opgefret. Ik heb het ondertussen echt gehad met de politiek van ‘Ge moogt dat wel denken, maar ge moogt dat niet zeggen’. Als ik vreemde mensen zie, en ik merk dat zij mij herkennen, ga ik altijd met hen een babbeltje slaan. Ik wil weten wat ze denken. Ik heb evenveel te doen met vreemde mensen die met de beste bedoelingen naar hier komen en dus compleet onterecht door ons scheef bekeken worden. Maar hoe hou je ze uiteen? Mochten alle goeien een groene muts dragen en alle slechten een roden, dan zou het makkelijk zijn. Maar het is dus niet simpel. Ach, het zit me zo in de weg dat ik er zelfs een ontroerend nummer over heb geschreven”.

Bepaalde maatschappelijke, politieke, religieuze en culturele cenakels zullen het Urbanus nooit vergeven, zijn ‘franc parler’.

woensdag 21 september 2011

Hernieuwbare energie en de fauna en flora

Hoe het oude Latijnse adagium “mens sana in corpore sano” in de praktijk brengen? Hoe het economisch leven – en de verspilling die daar mee gepaard gaat – in overeenstemming brengen met de natuur, of wat er van overblijft? En zal het in de toekomst mogelijk zijn om de beide diepe verzuchtingen van de mens – de wens om in een gezonde natuurlijke omgeving te leven gecombineerd met de gewoonte om in betrekkelijk levenscomfort – met elkaar te verbinden?
Eén schrik bij de groene jongens lijkt in elk geval niet met de werkelijkheid overeen te stemmen. In Duitse onderzoeken was namelijk gebleken dat de windmolenparken op zee een nadelige invloed zouden kunnen hebben op de fauna. De universiteit van Wageningen heeft een onderzoek uitgevoerd dat zich richtte op de ecologische effecten op korte termijn van een windmolenpark in de Noordzee.
Wat blijkt? Het park vormt een nieuw natuurlijk leefgebied voor bodemdieren als mosselen, anemonen en krabben. Voor vissen en zeezoogdieren blijkt het een oase van rust te zijn in een relatief druk kustgebied (aldus het verslag in Het Laatste Nieuws van 10.08.2011). Op de bodemdieren lijkt dit park geen nadelige effecten te hebben. Het dient daarenboven wel als vluchtplaats voor kabeljauw, en ook bruinvissen vindt men in haar omgeving terug.
Dierenrechtenactivisten eisten in het verleden dat de windturbines tijdens de vogeltrek zouden worden uitgeschakeld, omdat ze dodelijk voor de vogels zouden zijn. Volgens de Nederlandse studie trokken de vogels, ook de trekvogels, zich weinig aan te trekken van de windmolens. Het aantal vogels dat in aanvaring zou komen met de turbines, werd als laag ingeschat.
Er mag ook wel eens positief nieuws zijn.

dinsdag 20 september 2011

Tewerkstelling banken daalde vorig jaar met 1,25 procent - Economie - De Morgen

Tewerkstelling banken daalde vorig jaar met 1,25 procent - Economie - De Morgen

Waarschuwingen uit onverdachte hoek

Men kan Louis Verbeke, advocaat en voorzitter van de Vlerick Management School, niet verdenken van Vlaams-nationale scherpslijperij. Maar zijn opmerkingen over de nota Di Rupo worden door de beleidsmakers in dit land best wel met de nodige aandacht gelezen: het lachen zou hen wel eens kunnen vergaan. Dit is een zeer ernstige waarschuwing aan alle Belgen, en vooral aan de Franstalige politici: “U speelt met vuur”.
Meester Verbeke gaat in zijn bijdrage in De Tijd (07.09.2011) even terug in de tijd en stelt: “Toen de (Belgische) ‘natie’ het Vlaamse feit demografisch, politiek en uiteindelijk economisch niet meer kon tegenhouden, werd die natie omgebouwd tot een joint venture die de meerderheid zo min mogelijk mondig moest maken. Je kreeg een tweelandennatie, waarin de minst performante partner nog steeds zijn wil wenst op te leggen, tegen alle IMF- en OESO-aanbevelingen in, en die ‘vanzelfsprekend’ solidariteit vereist. Solidariteit zonder legitimiteit”.
Over de nota Di Rupo is deze advocaat, die bijzondere bekendheid verwierf als verdediger van het familiebedrijf, vrij scherp: “(In de nota-Di Rupo) blijft levenslange werkloosheid een optie. De andere taal leren en er werk mee vinden, is niet vereist. Meer faciliteiten, meer taalonkunde wel (…) Sleutelt Di Rupo aan een land dat niet meer bestaat? En is het niet illusoir te denken dat Wallonië wil aansluiten bij Noord-Europa?”
Dit gaat de verkeerde kant uit, weet ook meester Verbeke: “We hebben de structuren van een federaal land en de partijen van een confederaal land. Dan verdampt de legitimiteit van land en partijen”. Want niemand bij de onderhandelaars stelt de fundamentele vraag: hoe goed wordt de nieuwe structuur? “Niet ‘hoeveel rekeningen kunnen doorgeschoven worden naar de burger en Vlaanderen. Als je de ‘goed’-vraag hebt beantwoord (strategie en structuur) kan je praten over solidariteit (…) Wat Di Rupo voorstelt, is wat lussen bijklussen aan de gordiaanse knoop die België heet. Doorhakken wordt verder uitgesteld”.
Vlaanderen moet bijzonder goed op zijn tellen passen, zegt de advocaat. Want Franstalig België is allang in de plan B-modus.

maandag 19 september 2011

Gewogen en véél te licht bevonden: Geeft Vlaanderen de faciliteitengemeenten gewoon op?

Een kinderhand is snel gevuld, een Vlaamse kinderhand nog veel sneller. Men kent ondertussen de Franstalige strategie al om er niet in te trappen en toch, telkens opnieuw, trappen Vlaamse politici in de open val. Eerst stellen de Franstalige politici een bepaalde Vlaamse eis voor als “het einde van het land”, “een onmogelijk te slikken toegeving voor de Franstaligen”, “het bewijs van het separatisme van de Vlamingen”, enzovoort.
Uiteindelijk wordt dan een stukje toegeving op een ‘gouden bordje’ gepresenteerd, waarbij het al te duidelijk moet zijn – althans voor mensen met een slecht karakter – dat de ‘toegevingen’ van de Franstaligen in geen enkele verhouding staan tot de toegevingen die de Vlamingen hiervoor moeten ophoesten.
Met veel bombarie werd het aangekondigd: na 40 jaar wordt BHV gesplitst. Het Laatste Nieuws lijst de grote lijnen van het deelakkoord op. Een koele, afstandelijke analyse lijkt mij in deze aangewezen om de balans op te maken. 7 punten zijn van belang:
1. De splitsing van BHV: laat ons aannemen dat dit een Vlaamse ‘overwinning’ is.
2. De omvorming van de Senaat: communautair eerder neutraal, alhoewel…Vooral een besparing voor iedereen.
3. Kiesrecht in de 6 faciliteitengemeenten: de inwoners kiezen waar ze willen, in Vlaams-Brabant of in Brussel. Een duidelijke overwinning voor de Franstaligen.
4. Benoeming van de burgemeesters. Volgens Wouter Beke en Kris Peeters verandert er niets aan de volle bevoegdheid van Vlaanderen. Maar als de burgemeesters niet door Vlaanderen worden benoemd, kunnen ze in beroep gaan bij de tweetalige administratieve kamer van de Raad van State. De Franstaligen halen hier hun slag volledig binnen. Het is alleen wachten tot de kamer van de Raad van State wordt voorgezeten door een Franstalige voorzitter en …bingo.
5. Kiezers in het buitenland. De procedure wordt enorm versoepeld, ze hoeven zich niet meer vooraf in te schrijven, en leveren vooral de Franstaligen bijkomende stemmen. Opnieuw een toegeving voor dezelfde communautaire groep.
6. De Metropolitane gemeenschap komt er, deze nieuwe, uitsluitend door Franstalige politici bedachte en uitsluitend op Franstalige belangen gebouwde constructie. Franstaligen hebben nu al een andere, veel bredere invulling dan de Vlaamse interpretatie ervan. De uiteenlopende invulling kennende die Vlaamse en Franstalige politici indertijd aan de nieuwe juridische constructie faciliteiten hebben gegeven, en de uiteindelijke nefaste richting die het voor Vlamingen heeft genomen, lijkt dit op het zoveelste Trojaanse paard waarmee de faciliteitengemeenten volledig losgeweekt worden uit Vlaanderen en de Franstaligen verder stukken Vlaanderen zullen inlijven. Een Franstalige overwinning. Een onaanvaardbare toegeving van de Vlamingen.
7. Gerechtelijk arrondissement. Deze splitsing, waar de Vlamingen evenzeer sterk hebben op aangedrongen, wordt versast naar een werkgroep. De zoveelste koninklijke begrafenis.

Dit is géén Vlaamse overwinning, dit is zelfs geen eerbaar compromis. Blijvende inmenging over de grens. Een dubieuze rechtstaat. Een bonus voor weerbarstigheid. Liever geen splitsing dan deze, aldus de politieke directeur van de VVB, Peter De Roover. Een stelling die we volledig onderschrijven.

vrijdag 16 september 2011

Het Vlaams Belang en het EFSF-Noodfonds

Het Vlaams Belang is géén partij als alle andere. Zo bleek in het Libië-debat eens te meer dat wij niet die pro-Amerikaanse en anti-Arabische scherpslijpers en ijzervreters waren die men van ons in een bepaalde pers graag wil maken. Maar ook in het debat in de plenaire zitting van deze week over de steun van België aan het zogenaamde Europese steunfonds voor Griekenland bleek het Vlaams Belang duidelijk af te wijken van het clichébeeld dat men van ons heeft. Wij gingen als radicale nationalisten opnieuw in de ‘fout’ door de kant van het Griekse volk en hun soevereiniteit te kiezen. Als énige fractie in het halfrond.
Collega Hagen Goyvaerts wees in een heldere tussenkomst op de vele ‘gaatjes’ in het wetsontwerp over het Noodfonds en over het institutionaliseren van de Belgische geldstroom op een Europees niveau: “Niettegenstaande de politieke elite op het Europese vlak een poging doet om allerlei maatregelen te nemen om de schuldencrisis aan te pakken en daarvoor het ene plan na het andere via de Europese tekentafel aan de lidstaten oplegt, geraakt de schuldencrisis in een aantal landen en de Griekse tragedie in het bijzonder niet echt onder controle”. En verder: “Men is volop bezig om de Belgische ziekte o.a. inzake de transfereconomie in het Europese stelsel te betonneren, zonder te weten wie en hoe men dat EFSF noodfonds gaat blijven financieren en welke bevoegdheden de lidstaten in de komende tijd nog allemaal aan Europa gaan moeten afgeven”. Van een stabilisatie van de schuldencrisis is dus nauwelijks sprake, en dat hebben de beurzen ook gezien.
Hagen hekelde ook het volgende tovermiddel, dat in de steigers staat, de euro-obligaties. “Het invoeren van een euro-obligatie brengt geen zoden aan de dijk als daar tegenover geen rigoreus en opgelegd saneringsprogramma staat voor de betrokken lidstaten”. Wie zal dat trouwens allemaal betalen? Met Hagen denk ik inderdaad dat Honoré Gepluimd opnieuw uitgeperst zal worden: “Het zal op het einde van de rit de modale belastingbetaler zijn die het gelag betaalt. Ten tweede male dan. Terwijl de belastingbetaler, de Vlaamse belastingbetaler de rekening van de bankencrisis nog aan het verteren is, wordt binnen afzienbare tijd de volgende rekening gepresenteerd”.
Daar staat tegenover dat met de creatie van dit EFSF-Noodfonds een enorme geldmachine wordt opgezet, waarmee niet alleen preventieve leningen zullen kunnen worden verstrekt aan landen die in de problemen dreigen te komen, maar ook zwakke staatsobligaties kunnen worden opgekocht, en zelfs geld kan worden uitgeleend aan alle eurolanden waar banken moeten worden gered met nieuwe kapitaalinjecties. De vraag die het Vlaams Belang zich luidop stelde, is welke bijkomende bevoegdheden de lidstaten hiervoor zullen moeten afgeven aan Europa?
Is er een andere manier, zult u zich afvragen? Hagen stelde in elk geval vast dat Finland het toch wel anders heeft gespeeld: “Zo blijkt dat Finland via een rechtstreekse onderhandeling - en dus buiten de andere landen van de Europese Unie om - met de Griekse regering een akkoord heeft gesloten over de voorwaarden van hun aandeel in de Griekse noodsteun. De Finnen zouden hebben bedongen dat er voor hen een onderpand van 1 miljard euro op een aparte rekening wordt gezet. Als Griekenland de steun niet kan terugbetalen, zou Finland dat bedrag plus de rente mogen houden.
Finland loopt hiermee geen enkel risico met hun bijdrage aan de Griekse schuldencrisis, terwijl de Belgische regering via waarborgen volop miljarden euro’s zal storten in de Griekse en andere bodemloze putten.
De Finnen waren dus goed bij de les op de Eurotop van 21 juli, terwijl blijkbaar andere regeringsleiders hebben liggen slapen”.
Hagen Goyvaerts sloot zich aan bij een stelling die steeds meer opgang maakt in Duitsland: “Wij moeten Griekenland en Portugal geen geld geven, dat is een bodemloos vat. Landen moeten in staat zijn zichzelf te redden en dat kunnen ze”.
Vlaams Belang heeft die stelling ook altijd verdedigd omdat we als volksnationalisten aan de kant van het Griekse volk staan. Het is ook de enige mogelijkheid die de Grieken kan helpen, met name om tijdelijk uit de Euro te stappen en terug baas te worden over hun eigen munt, de Drachme. Dat is de invulling van soevereiniteit want er is na zo vele maanden geen structureel uitzicht op een oplossing

woensdag 14 september 2011

Vlaamse universiteiten stijgen op wereldranglijst

Vlamingen zijn geen chauvinisten. Vlamingen zijn veel te bescheiden om trots te zijn op hun eigen prestaties. Daarom verdient het feit dat een aantal universiteiten van Vlaanderen gestegen zijn op de wereldlijst van meest kwaliteitsvolle onderwijsinstellingen, best wel wat waardering en gepaste trots.
Uit de pers van 06.09.2011 leer ik in elk geval dat “de universiteiten van Leuven, Gent en Brussel op de Quacquerell-Symonds World University Ranking, één van de drie belangrijkste universitaire ranglijsten, gestegen zijn” (Het Laatste Nieuws).
Volgens de gegevens op de ranglijst is de KULeuven de beste universiteit van het land met een 68ste plaats, gevolgd door de (Franstalige) UCL, de Universiteit van Gent, de ULB van Brussel.
En ook al hebben we met z’n allen de overtuiging dat het onderwijsniveau in Vlaanderen stilaan achteruit boert, dat het beter kan en beter moet, toch gebiedt de eerlijkheid ons inderdaad ook toe te geven dat wij het op wereldniveau meer dan behoorlijk doen.
Maar: plus est en vous, leerden wij vroeger. Het kan en vooral, het moet beter, nog beter, en steeds beter.

dinsdag 13 september 2011

Wordt Vlaams-Brabant opgeofferd?

Het is hier al aangehaald, maar er kan niet genoeg gewezen worden op het gevaar van het plan Di Rupo, vooral als het Vlaams-Brabant betreft. Ook Mark Grammens in zijn onvolprezen “Journaal” (*) heeft de moed om de noodlottige gevolgen van de eventuele vorming van het “Brussels Metropolitaan Gewest” aan te kaarten.
“Om kort te gaan, dit is zonder meer een plan voor de feitelijke uitbreiding van Brussel tot grote gedeelten van Vlaams-Brabant – en Vlaanderen schijnt zich amper bewust te zijn van wat hier bekokstoofd wordt”. Zoals altijd kunnen Franstalige politici rekenen op de steun van Vlaamse “staatsmannen”: Vande Lanotte moet zeker genoemd worden, maar ook Wouter Beke. “Bovendien weet men dat de gedachte leeft bij sommige vooraanstaande Vlaamse economen en industriëlen zonder politiek verstand noch doorzicht maar wel gezegend met een overdosis aan politieke naïviteit”, aldus Mark Grammens.
Concreet gezien komt de vorming van dit “Brusselse Metropolitane Gewest” erop neer dat men een nieuw beleidsniveau schept om een groot stuk van Vlaams-Brabant los te haken van Vlaanderen en het onder Brussels francofoon gezag te plaatsen. Stukken erger en met veel verstrekkender gevolgen dan de niet splitsing van BHV dus. Sommige Vlaamse kranten voelen de nattigheid al hangen. De Tijd stelt dat “het eigenlijk neerkomt op een uitbreiding van Brussel”.
Mark Grammens haalt Joëlle Milquet aan, die toegeeft dat deze BMG voor de Franstaligen fundamenteel is, omdat Brussel hierdoor ophoudt een enclave in Vlaanderen te zijn. Niets anders dus dan de uitbreiding van de francofonie en dat in het nadeel van Vlaanderen. U gelooft niet dat dit noodzakelijk in het nadeel van Vlaanderen zal zijn, geachte lezer? “Het geplande BMG moet bevoegd worden voor mobiliteit, tewerkstelling en ruimtelijke ordening. Die bevoegdheden moeten grondwettelijk worden verankerd, zodat ze definitief afgenomen worden van Vlaanderen in de gemeenten van Vlaams-Brabant die tot het BMG toetreden”, aldus Mark Grammens.
Het is duidelijk dat een aantal Vlaamse industriëlen hun ogen sluiten voor de realiteit en liever blijven geloven dat het alleen over economie gaat. Neen, de vorming van dit nieuwe BMG is een politieke aangelegenheid, die “door de Franstaligen nooit in een ander licht wordt bekeken dat in dat van de communautaire conflicten en de Franstalige ambities met Brussel (…) Wat sommige Vlamingen zien als een economisch plan, wordt direct door de Franstaligen gekaapt om er een instrument van Franstalige veroveringsdrang van te maken”.
De actie van de Vlaamse Beweging op 18 september komt dus juist op tijd.
(*) Journaal, Veertiendaags opinieblad. Abonnementsprijs 89 euro voor 21 afleveringen. Rekeningnummer BE44 0001 4505 8345

maandag 12 september 2011

Recordaantal faillissementen tijdens zomermaanden?

Traditioneel zijn de zomermaanden “stille” maanden als het over faillissementen gaat. Deze algemene regel kende dit jaar in België toch weer een duidelijke uitzondering, want tijdens de zomermaanden juli en augustus gingen niet minder dan 1.054 bedrijven over de kop. Dat is er nog één meer dan vorige zomer, en die stond al ingekleurd als een echte rampzomer.
Het is het handelsinformatiekantoor Graydon dat deze cijfers bekendmaakte, en onder andere Het Laatste Nieuws bracht verslag uit. Opmerkelijk zijn de regionale verschillen inzake het aantal faillissementen. Het kantoor Graydon bracht de faillissementen bijeen van de eerste acht maanden van dit jaar. “Binnen het Vlaamse Gewest is er een voorzichtige daling merkbaar van het aantal (-3,26%), terwijl de cijfers voort stijgen in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (+5,26%) en het Waalse Gewest (+6,51%)”.

vrijdag 9 september 2011

Zijn ze nu helemaal zot geworden bij Justitie?

U heeft het waarschijnlijk ook gelezen (onder andere in Het Laatste Nieuws van 02.09.2011): “Als België splitst, moeten de Walen dan eigenlijk geen corridor naar de zee krijgen? En moet dit het Albertkanaal worden om de haven van Luik te ondersteunen?” Die vragen stelde procureur-generaal Leclercq zich enkele dagen geleden in zijn plechtige rede ter gelegenheid van de opening van het gerechtelijk jaar op het Hof van Cassatie in Brussel. Hij waarschuwde zelfs voor een oorlog over de toegang van een onafhankelijk Wallonië tot de zee.
Jean-François Leclercq is de hoogste magistraat van het Openbaar Ministerie in België. Hij waarschuwde hen "die de ontmanteling van België voorstaan” voor "onvoorzienbare gevolgen".
"De haven van Luik is de grootste inlandse haven in België en de derde grootste in Europa. Ze is gespecialiseerd in moderne communicatie en ligt slechts op 15 uur vaartijd van Antwerpen via het Albertkanaal". Dat Albertkanaal verscheept jaarlijks veertig miljoen ton vracht en "is voor de Luikse haven heel belangrijk".
Voorwaar, de nieuwe Charlier met het houten been is opgestaan. En wij die dachten dat de Belgische Justitie al jaren de trein van de harde realiteit had gemist! Het is wachten op een reactie van het Groothertogdom Luxemburg dat ongetwijfeld ook een doorgang naar de Noordzee zal eisen. En waarom zou ook Zwitserland geen zeemacht mogen worden?

donderdag 8 september 2011

Als de rook om je hoofd is verdwenen

De mensen waren de overlast meer dan beu. Kotsbeu effenaf. Zo beu dat ze er voor op straat kwamen en de drugsdealers gewoon van straat haalden. Zij kunnen ervan meespreken op de Turnhoutsebaan, van de overlast. En opeens had ook burgemeester Janssens van Antwerpen het licht gezien en wou hij illegale drugsdealers – want daarover gaat het in de praktijk: asielzoekers wiens aanvraag is afgewezen en niet eens uit het land worden gedreven – in gesloten centra opsluiten.
Nu de vechtpartijen achter ons liggen, laten ook veel Antwerpse handelaars het achterste van hun tong zien, zoals in Knack (24.08.2011). Een winkelier bijvoorbeeld spreekt zich als volgt uit: “De omzet van de winkel is in 10 jaar met de helft gedaald (…). Het probleem is de verpaupering van de buurt. Niet dat wij geen vreemdelingen in de winkel zien, integendeel. Het is dat ze op hun centen zitten. Ze pingelen, komen uitleg vragen om dan op een ander te gaan in de hoop een euro profijt te doen. Zij snappen niet dat wij geen Chinese rommel, maar uitsluitend professionele kwaliteit verkopen”.
De getuigenis is een langgerekte schreeuw van vervreemding: “Wat is er geworden van deze volkse winkelstraat? De modeboetieks, de spekslagers, de cafés, de cadeauwinkel waar half Antwerpen zijn huwelijkslijst kwam leggen? Een hele middenstandswereld is verdwenen, met cliënten en al. In de plaats kwamen winkels met vreemde namen en exotische producten (…). Ik merk het aan de ramen. Bij de Belgen zien die er netjes uit. Als ik nu omhoog kijk, zie ik meer en meer slonzige gordijnen”.
Racisme? Gewoon de werkelijkheid natuurlijk. Uit de eerste hand dan nog, van een Antwerpse winkelier.

woensdag 7 september 2011

Aanpassing naar onderen…met negatieve gevolgen

Zelfs allochtonen vinden nu dus dat teveel allochtonen in de klas het niveau naar beneden haalt, en proberen massaal uit de concentratiescholen in de Vlaamse grootsteden weg te vluchten. Zij wijken uit naar ‘wittere’ scholen in de buitenwijken. Zo merkt een leraar in De Morgen (30.08.2011) op: “We zien de laatste tijd vooral een instroom van kinderen van beter opgeleide allochtone ouders. Vorige week nog had ik een gesprek met zo’n koppel. Ze zeiden mij vlakaf dat er in het centrum van ’t stad te veel allochtonen op school zitten”.
Merk op: wat wij al jaren onder de aandacht van de onderwijsverantwoordelijken probeerden te krijgen, wat we al jaren – tevergeefs – hebben aangeklaagd, wordt hier opnieuw aangeklaagd. Dit keer zonder dat de intellectuele goegemeente op zijn achterste poten staat en met het sla-al-dood-woord ‘racisme’ dreigt. Géén opgeheven vingertje van links dit keer, géén geëmmer over mensenrechten en verdoken sociaaleconomische achterstelling. Niets van dit alles.
Het gaat nog verder: De ouders blijken niet alleen weg te blijven uit deze concentratiescholen omwille van het teveel aan allochtonen en dus aan het mindere niveau van het onderwijs dat er geboden wordt, maar “het ligt voor hen ook moeilijk om in een klas te zitten met Oost-Europeanen en Roma”. Wedden dat we het zogenaamde Centrum voor Gelijke Kansenbeleid en Racismebestrijding – of zijn N-VA-tegenhanger als die er ook komt – niet zullen horen?
En tenslotte: je kunt als normale mens dan al menen dat centrumscholen die na het verlies van autochtone kinderen, nu ook nog eens de kinderen van beter opgeleide allochtonen zien vertrekken, dringend werk zouden moeten maken van het opkrikken van het onderwijsniveau, maar zo hebben ze het blijkbaar op Vlaams niveau niet begrepen. Zopas lees ik (De Standaard, 31.08.2011) dat 9 scholen met veel vreemde kinderen vanaf 2012 hun lesmethode op die allochtone groep zullen afstemmen. Aanpassen naar onderen dus, steeds en altijd een slechte methode. Maar wie ben ik?

dinsdag 6 september 2011

Scepsis Vlaams Belang bij Libië-operaties

Nog steeds proberen politieke partijen in Amerika, maar ook in Europa, en vooral in Europa, ons te overtuigen van het nut van de militaire acties in Libië. “De democratie”, de “mensenrechten” enzovoort: ze staan allemaal op het spel, en dankzij de inzet van de Westerse vliegtuigen en het resultaat ervan, de bombardementen, zal dit allemaal binnenkort in onze schoot vallen. Als rijpe vruchten als het ware.
Tijdens de laatste week van augustus werd een bijzondere commissie Buitenlandse Zaken en Defensie bijeengeroepen, om de debatteren over de “vooruitgang” van de operaties en over de val van Khadaffi en de toekomst van het Libië. Opnieuw heeft fractievoorzitter Gerolf Annemans hier voor een aantal dissonante geluiden gezorgd. De scepsis van het Vlaams Belang is alleen maar toegenomen, aldus Gerolf. Het resultaat dat de voorstanders van interventie ons voorspiegelden staat nu minder dan ooit vast. Wat met de democratie? Wat met radicaal-islamitische groeperingen?
Onze scepsis wordt in elk geval gedeeld door een webblog als die van Express.be. Daar lazen we volgend bericht: “De Al Qaeda-fundamentalist, Abdelhakim Belhadj, is de leider van de Libische rebellen die vorige week de stad Tripoli veroverden op de troepen van Muammar Gaddafi. Dat schrijft correspondent Pepe Escobar in een column op de Asia Times Online. Het nieuws wordt ook bevestigd door de Arabische krant Asharq Alawsat. Volgens Escobar hebben Talibanbronnen bevestigd dat Belhadj de nieuwe baas van Al Qaeda is in Libië. Belhadj ook bekend als Abu Abdallah al-Sadek is een Libische jihadist die eind de tachtiger jaren van vorige eeuw in Afghanistan werd opgeleid door een fundamentele islamitisch-Libische groep. In de nasleep van 9/11 werd hij door de Amerikanen opgepakt, gemarteld en in 2007 aan Gaddafi ‘cadeau gedaan’.
In ruil voor een 407 bladzijden tellende bekentenis waarin ze het einde van de jihad tegen Libië aankondigden, werden Belhadj en nog een aantal companen van zijn LIFG (Libyan Islamic Fighting Group) in 2010 door Saïf Al Islam Gaddafi vrijgelaten. Omdat de nummer twee van al Qaeda, Zawahiri, in 2007 de fusie van LIFG met AQIM (Al-Qaeda in de Islamistische Mahgreb) had aangekondigd, werden beide entiteiten de facto één, met Belhaj als emir.
In februari besloot Belhadj onder invloed van de omstandigheden de jihad tegen Gadaffi opnieuw uit te roepen en zijn manschappen in te zetten in de strijd tegen de dictator. Van bij het begin van de onlusten in Libië zei Gaddafi trouwens dat Al Qaeda daar de hand in had. Niet ten onrechte blijkt. Nu de overwinning een feit is heeft Belhadj al verklaard genoegen te zullen nemen met niets minder dan een bevrijd Libië onder de shariawet”.
De democratie? De mensenrechten? De scheiding van kerk en staat? De rechten van de vrouw? Het zal allemaal nog “een poosje” moeten wachten, vrees ik.

maandag 5 september 2011

Walen leven boven hun stand

Zegt voor één keer niet het Vlaams Belang, maar wel de emeritus professor Jules Gazon van de Luikse universiteit. Een gezaghebbende stem, aldus een verslag in Knack (24.08.2011): decaan van de faculteit Economie, lesgever aan de Parijse Sorbonne en als ondernemer actief in de metaalindustrie. “Hij schreef talrijke boeken over industrieel beleid, alsook over het werkloosheidsvraagstuk, twee brandende kwesties in Wallonië”, aldus Knack.
Hoor vooral wat de professor verklaart: “Het primaire saldo van België, samengesteld ui de primaire saldo’s van de federale overheid en van de deeloverheden, is negatief. Dat nadelige saldo, blijkt uit mijn nota, is haast uitsluitend aan het tekort in Wallonië te wijten. Als je het federale primaire saldo uitsplitst over de gewesten en vervolgens optelt bij hun eigen primair saldo, ziet het plaatje er in 2009 als volgt uit: Vlaanderen heeft een overschot van 863 miljoen euro, Brussel een tekort van 687 miljoen euro en Wallonië een tekort van 7803 miljoen euro” – probeert u dat laatste bedrag nog eens luidop uit te spreken…
Vandaar dat professor Gazon waarschuwt voor een scenario van een onafhankelijk Wallonië. Maar geen nood voor de professor: zolang binnen België de solidariteitsstromen overeind blijven, zal de inspanning door alle Belgen worden gedragen.
Als gewone Vlaming stel je jezelf dan de vraag waarom die Franstalige politici zich dan niet wat soepeler opstellen, toch? Zij hebben er toch alle belang bij – zie cijfers hierboven! – dat het land bijeen blijft? Zij blijven spelen met vuur, zoveel is duidelijk.
Tweede opmerking: waarom komt professor Gazon nu pas met zijn cijfers? Waarom wachten tot hij professor emeritus is?
Derde opmerking: deze cijfers worden al jarenlang door de Vlaamse Beweging verspreid. De teneur is duidelijk. Maar de uitkomst is even onoverkomelijk: een dergelijk hangmatfederalisme, waarbij de ene partner potverteert en de andere de gaatjes elk jaar opnieuw moet bijpassen, zonder vragen te stellen en vooral zonder oplossingen te eisen, is ten dode opgeschreven.

vrijdag 2 september 2011

Immigratie: het is vijf nà twaalf

Een donderslag bij heldere hemel, zo kun je eigenlijk het best het gevoelen samenvatten bij de openingsrede van de Antwerpse procureur-generaal en zijn advocaat-generaal. Wat door het Vlaams Belang – en bepaalde andere meestal politiek niet-correcte groeperingen – werd aangeklaagd, werd hier in grote mate bevestigd. Door zowat de hoogste magistraten van dit land. Zal men dan eindelijk toch horen? Vallen de schellen nu nog van de ogen?
De procureur-generaal had het in de eerste plaats over de wetgeving in België: “Er blijven duizend-en-een achterpoorten en zwarte gaten die het mogelijk maken de staat leeg te zuigen ten nadele van elke burger”. De onbedachtzaamheid waarmee immigratiepolitiek in dit land wordt gevoerd “heeft geleid tot een enorme verspilling van vervangingsinkomens en sociale bijstand. Dat België het land van melk en honing is, is dus geen mythe maar een gevaarlijke realiteit die veroorzaakt wordt door de huidige wetgeving”.
Dit alles werkt natuurlijk als een magneet “op buitenlanders die op zoek zijn naar een beter bestaan. Onze sociale wetgeving is niet aangepast aan de immigratie naar onze welvaartstaat. De onaangepaste reglementering woekert als vochtig metaalroest aan onze alom geprezen sociale zekerheid (…) Dat OCMW-uitkeringen dienen om terroristische praktijken te financieren is toch wel een ranzig fenomeen”.
Men heeft het verder over de lakse regeling rond gezinshereniging. In deze legislatuur werden hieraan een aantal wijzigingen aangebracht – door N-VA triomfantelijk verkocht als “het einde van de snel-belg-wet” – maar dit is ten enenmale onvoldoende, dat blijkt ook uit de scherpe uitval van het Antwerpse gerecht. Laat ik terzijde maar even aanmerken dat onze fractie in de Kamer gezorgd had voor een vuurwerk aan amendementen (een 50-tal) om toch iets van de nieuwe wet te maken, maar dat die collectief – door alle andere fracties dus – werden weggestemd.
En dan maar verschieten van het middenveld, jongens en meisjes? De conclusie van de advocaat-generaal liegt er in elk geval niet om: “Enkele halfvolle vliegtuigen met mensen met balkanroots kunnen misschien een imposant nieuwsbeeld opleveren, maar zijn de facto niet meer dan een druppel op een hete plaat. Het is dan ook ontstellend om vast te stellen dat sommige politici een krachtdadig en consequent optreden in deze problematiek als politiek incorrect beschouwen”. Het is écht vijf na twaalf.

donderdag 1 september 2011

Citaten om de week mee door te komen

CD&V zit in een ernstige identiteitscrisis. Ze is haar geloofwaardigheid al jarenlang kwijt, en dat heeft de gemiddelde christendemocratische kiezer ook steeds meer door. Sleet door te lang aan de macht te zijn geweest? Een ongemakkelijke spreidstand als het gaat om communautaire zaken? Wie zal het zeggen?
Wie alvast wel een overduidelijke mening heeft, is Rik Torfs. De omhooggevallen professor Kerkelijk Recht leidde een tijdje geleden samen met – ondertussen afscheid nemende – Inge Vervotte een herbronningsgroep voor CD&V. Ondertussen vernemen we in welk water de heer Torfs wil herbronnen: “In De Ochtend op Radio 1 voegde Torfs eraan toe dat zijn partij in 2007 een fout gemaakt heeft door harde communautaire beloftes te maken” (Het Laatste Nieuws, webstek op 27.08.2011).
Voor wie het dus nog niet besefte: de oude CVP is weer helemaal terug.
Een andere politicus, die er ook perfect in slaagt nog eens hard in de eigen voet te schieten, is Philippe Moureaux, burgemeester van Molenbeek, oud-PS-coryfee, en overtuigd marxist – zoals hij zelf beweert. Aangesproken door De Morgen over de samenlevingsproblemen in zijn gemeente, zegt hij onder andere het volgende: “Toch zal dat soort mensen (u en ik dus) moeten aanvaarden dat in bepaalde wijken vooral Arabische moslims wonen. Dat zullen ze toch gewoon moeten worden, want het is de realiteit” (De Morgen, 27.08.2011). Waarom we dat zouden moeten aanvaarden, wordt ons nooit duidelijk gemaakt. En wanneer ons ooit werd gevraagd of we ermee konden instemmen dat ganse dorps- en stadswijken zomaar zouden worden vervreemd, wordt ons ook niet duidelijk gemaakt. Waar maar één zaak duidelijker door wordt: de totalitair-marxistische trekjes is burgemeester Moureaux nog nooit helemaal kwijt geraakt. Wat is goed voor de mensen? Laat die beslissing maar over aan burgemeester Moureaux ! En jullie dommeriken moeten alléén maar snappen dat dit de realiteit is die jullie moeten aanvaarden.
Er is geen énkele wetmatigheid die zegt dat wij dit ooit moeten aanvaarden, geen énkele.