POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





dinsdag 30 september 2008

Vlaanderen is een kmo-land

Uit cijfers die de minister van Economie, KMO, Zelfstandigen en Landbouw, mevrouw S. Laruelle (MR) mij bezorgde, blijkt inderdaad zeer duidelijk dat Vlaanderen een KMO-land is. De overgrote meerderheid van de ondernemingen zijn in Vlaanderen gevestigd, en daarvan blijkt vooral de b.v.b.a. als vennootschapsvorm het zeer goed te doen. Een economisch beleid dat Vlaanderen als staat zou uittekenen, zou nog meer dan het Belgisch kader rekening moeten houden met deze vaststellingen.

Even de cijfers op een rijtje:

- cijfergegevens op 31 december 2006.
- In totaal waren er 722.191 BTW-plichtigen geregistreerd, als volgt over de gewesten verdeeld:

Brussels Gewest 78.174 10,8%
Vlaams Gewest 438.301 60,6
Waals Gewest 204.044 28,3
Zonder adres in België 1.672
Totaal België 722.191 100

Als we geen rekening houden met de BTW-plichtigen zonder adres in België, komen we aan een cijfer van 60,8% BTW-plichtigen in België.

- Eénmanszaken (zelfstandigen zonder vennootschapsvorm)

Brussels Gewest 24.225 6,5%
Vlaams Gewest 224.147 60,9
Waals Gewest 118.869 32
Zonder adres in België 461
Totaal België 367.702 100

- BTW-plichtigen met vennootschapsvorm

Brussels Gewest 53.949 15,2%
Vlaams Gewest 214.154 60,4%
Waals Gewest 85.175 24
Zonder adres in België 1.211
Totaal België 354.489 100

- Als wij kijken naar de vennootschapsvorm komen wij op het volgende resultaat:


b.v.b.a. % n.v. % Coop. %
Brussels Gewest 30.518 13.274 3.359
Vlaams Gewest 129.367 62,5% 53.347 61,8 6.077 38,2
Waals Gewest 47.322 23% 19.637 6.460 40
Totaal België 207.207 86.258 15.896

maandag 29 september 2008

Zijn de Middeleeuwen er terug?

Het befaamde kasteel Corroy-le-Château in Gembloux stond onlangs te koop. Een deel van de adellijke familie de Trazegnies, waarvan enkele voorouders een groot gat in de hand hadden, zag geen andere keuze meer: de familie werd geplaagd door allerlei ruzies en verkopen moest dus maar. Kunstenaar Wim Delvoye (u weet wel: de beschilderde varkens, de cloacamachine, en andere ‘geniale’ vondsten) bood meer dan 3 miljoen euro, kocht het 13de eeuwse kasteel en wil er een museum en/of galerij in onder brengen.

Een ander deel van de familie de Trazegnies, dat momenteel het kasteel bewoont, wil echter niet verkopen en is zinnens in het kasteel te blijven wonen. En nu begint het plezante, maar tevens zo typische deel van het verhaal, een verhaal van arrogantie en misplaatst superioriteitsgevoel.

Het deel van de familie dat niet wou verkopen, stond bij Delvoye aan de deur. “Na lang babbelen vroeg hij mij of hij een bod kon doen om het kasteel terug te kopen. Hij zei dat hij daarvoor geld wil zoeken. En hij begon de nadelen van het kasteel op te sommen. Dat het onderhoud massa’s geld kost. Ik zei hem dat dat wel zal meevallen. De markies liet mij ook stapels foto’s zien van kastelen die in Wallonië te koop staan, in de hoop dat ik een ander koop”, aldus Delvoye in Het Laatste Nieuws (24.09.2008). En verder: “Vrienden van hem hingen ook de hele dag aan de lijn om me op het hart te drukken hoezeer de markies aan het kasteel is gehecht. Als klap op de vuurpijl belde de notaris mij op om me te zeggen dat de markies rondbazuint dat ik afzie van de verkoop omdat ik niet zou hebben geweten dat het kasteel geklasseerd is, wat onzin is. De notaris waarschuwde mij dat de markies geen middelen zal schuwen om het kasteel terug te kopen. Dat vind ik er toch wat over”.

Voor ons de volgende reactie er ook helemaal over: “Ik versta dat het voor zijn adellijke entourage en voor hem een vernedering is dat een Vlaming het kasteel heeft gekocht”, sluit Delvoye het gesprek met de krant af. Is hij dan soms helemaal op zijn kunstzinnig hoofd gestoten? Zijn Vlamingen soms tweederangsburgers? Zijn wij soms Untermenschen en moeten ‘gewone’ mensen zich soms beledigd voelen als ze aan ons verkopen?

Bepaalde categorieën mensen hebben blijkbaar nog steeds niet goed door dat het alweer een tijdje geleden is dat de Middeleeuwen door ons land zijn gepasseerd.

vrijdag 26 september 2008

Als België niet meer werkt, ga dan toch uit elkaar!

Professor Carl Devos van de Universiteit van Gent was lange tijd de enige politicoloog in ons land die in een goede afloop van de communautaire dialoog geloofde, aldus De Tijd in een interview met de professor op 24.09.2008. Welnu, het siert de wetenschapper dat hij zijn ongelijk durft toe te geven. Het siert hem dat hij met de nodige politiek-wetenschappelijke nuchterheid de politieke evolutie blijft volgen en daar vooral de nodige consequenties durft uit te trekken.

Bereidt u dus voor op enkele aangename momenten, beste lezer. Vooral ook als u bedenkt dat professor Carl Devos in niets een communautaire scherpslijper kan worden genoemd of een aanhanger van het Vlaams Belang, god betere het. Integendeel, wij menen de naam van Carl Devos wel eens te zijn tegengekomen in een of andere studie- en werkgroep in en rond de SP.A. Wat niet belet dat wat hij zegt, meer dan lezenswaard is.

Over de zogenaamde communautaire garanties, waarmee de Franstaligen er plots wel in geslaagd zijn om Kris Peeters over de lijn te trekken, meent hij: “Persoonlijk ben ik niet gerust op die ‘garanties’ van de Franstaligen. Over enkele weken loop het belangenconflict over BHV af. Als de Franstaligen menen wat ze zeggen, kunnen de Vlamingen BHV splitsen, en zal de federale regering dat overleven. Sorry, dat geloof ik niet. Ik vermoed dat er een akkoord is dat de Franstaligen opnieuw een belangenconflict zullen inroepen, om BHV zo voer de verkiezingen van juni 2009 te tillen”. Gebakken lucht, die garanties, niets meer dus.

Over de zogenaamde grote staatshervorming die ons wordt beloofd nog voor 2009? “Laat ons eerlijk zijn: die grote staatshervorming komt er niet meer voor 2009. Daar zal CD&V zich bij moeten neerleggen. Je zou een denkploeg kunnen proberen op te richten, ver weg van de media, die geen staatshervorming uittekent, maar wel nadenkt over hoe het verder moet met dit land. Met de boodschap: na 2009 komt die grote staatshervorming er of het is gedaan”.

En tenslotte, welke toekomst ziet professor Carl Devos nog weggelegd voor België? “Ik ben geen voorstander van separatisme, maar het is het een of het ander. Ik heb geen zin om nog langer te leven in een land waar een minister van een topambtenaar moet aanblijven omdat hij tot een bepaalde taalrol behoort (…) Als het echt niet meer werkt, ga dan uit elkaar. Dan moeten we met een aantal mensen maar eens bestuderen hoe je dat doet, een land splitsen.”

We sluiten af met de volgende uitsmijter: “Ergens moet er een einde komen aan deze malaise. De Franstaligen zullen niet kunnen tegenhouden dat de Vlamingen het op een dag echt beu zijn. Ik zou dat een falen vinden van ons politiek systeem. Maar ik ben wel nuchter: op is op”.

donderdag 25 september 2008

Mickey Mouse en Satan: één strijd!

“Le ridicule ne tue pas”, zegt het Franse spreekwoord. Dit is ook zo, alleen, in het geval van bepaalde strekkingen en verklaringen van de islam zou men er toch beginnen aan twijfelen. Ik weet niet of u het volgende bericht in de krant ook heeft gelezen?

“De Saoedische sjeik Muhammad Munajid vindt dat alle muizen en alle cartoonafbeeldingen van muizen vernietigd moeten worden. De geestelijke beweert immers dat alles wat muizen aanraken, onrein wordt. Volgens Munajid zou Satan zelf het knaagdier opdrachten geven en zouden muizen “soldaten van de duivel zijn”. Hij stelt dat het uitzenden van cartoons als ‘Tom en Jerry’ en ‘Mickey Mouse’ kinderen juist leert om van muizen te houden. Zijn besluit staat vast: “Mickey Mouse moet worden vermoord”.

Nu kan u misschien dat deze sjeik te lang in de zon gelegen heeft, en dat het in zijn geval om een psychiatrische patiënt gaat. Ik wil u onmiddellijk meegeven dat volgens berichten in Metro (17.09.2008) Munajid een vroegere diplomaat aan de Saoedische ambassade in Washington is.

De bemoeienis van Arabische en Noord-Afrikaanse regimes in ons doen en laten in Europa grijpt trouwens steeds verder om zich heen. In Nederland geraakte onlangs bekend dat Marokko een Nederlandse agent als spion heeft geronseld en ook actief probeert te ronselen bij allerlei Nederlandse politici van allochtone afkomst. “Vrijwel de gehele Tweede Kamer vroeg de regering donderdag tekst en uitleg over de invloed van de Marokkaanse overheid in Nederland naar aanleiding van de spionerende politieman. Minister Verhagen van Buitenlandse Zaken sprak over “bijzonder kwalijke praktijken”. Verschillende politieke partijen vroegen de regering om de Marokkaanse ambassadeur op het matje te roepen of gewoon uit te wijzen.

Men kan zich alleen de vraag stellen hoe het in ons land gesteld is met de invloed van allerlei Noord-Afrikaanse en Arabische staten. Maar het Belgische regime maakt zich – zoals we van hem gewoon zijn – helemaal geen zorgen en stelt zich zelfs geen enkele vraag.

woensdag 24 september 2008

Abonneer u op E-Magazine

U kent E-Magazine niet? Het Vlaams Belang lanceerde enkele jaren geleden de elektronische nieuwsbrief E-Magazine, die tijdens het politieke jaar tweemaal per week verschijnt Bedoeling was vooral om mensen met weinig tijd en ondanks dat toch een grote politieke appetijt, vooralsnog in een aantal korte berichtjes de politieke actualiteit van de afgelopen week en de meest markante info te bezorgen. Wij hebben er ook altijd de bedoeling mee gehad om de censuur die tegen onze partij bestaat, te doorbreken.

De opmaak van dit E-Magazine wordt momenteel volledig herwerkt, een ideaal moment dus om alle sympathisanten, leden, kaderleden, mandatarissen op te roepen om zich te abonneren op het E-Magazine. Via deze nieuwsbrief blijft u op een aangename en eerder luchtige manier op de hoogte van de politieke standpunten, analyses en activiteiten van het Vlaams Belang. Wie de mediacensuur wil doorbreken, kan zich gratis abonneren door een bericht te sturen naar pers@vlaamsbelang.org.

dinsdag 23 september 2008

Tijd voor plan B, met de B van boedelscheiding

Het was me het weekend wel! Vooraleer zelf commentaar neer te schrijven, vond ik het beter te wachten tot het meeste stof was gaan liggen. Maar enkele bedenkingen zijn toch wel op hun plaats.
Bijvoorbeeld de vraag of we ons opnieuw in een (de hoeveelste ondertussen al?) institutionele crisis bevinden? Bijvoorbeeld hoelang CD&V nog in dezelfde spagaat kan blijven staan? Hoelang ‘kiezen voor het kartel’ en tezelfdertijd blijven beweren dat men ernstig met de Franstaligen over een staatshervorming aan het onderhandelen is, terwijl men de mensen al 15 maanden van alles belooft en er niets, maar dan ook helemaal niets is gerealiseerd? Hoelang wil CD&V nog besturen met een ploeg die zelfs geen meerderheid meer heeft aan Vlaamse kant? “Was het niet CD&V zelf dat zei dat het ondenkbaar was dat er een federale regering zou aantreden die geen meerderheid had aan Vlaamse kant (…)?”, aldus De Morgen (22.09.2008).
Maar ook N-VA, de zogenaamde Vlaamse sterkhouder, moet best niet te luid juichen, vind ik. Want als men – los van het enthousiasme van hun partijcongres tijdens het weekend – de houding van die partij nuchter analyseert, dan kan men niet anders vaststellen dat N-VA eigenlijk tot hetzelfde besluit als het Vlaams Belang komt – alléén: met 15 maanden vertraging: met de Franstaligen valt er niet te onderhandelen, zij willen geen grote staatshervorming, en zij blokkeren de gewone democratische gang van zaken. Om dus nu reeds van ‘herwonnen geloofwaardigheid’ te spreken is het nog wel wat vroeg. Tot die tijd blijft de N-VA een partij die – zoals ze vandaag zelf heeft moeten erkennen – vooral veel tijd heeft verloren in het Belgische overlegmodel, terwijl het Vlaams Belang bij voorbaat had voorspeld wat er zou gebeuren, namelijk niets.
Tijd dus voor het plan B, met B van boedelscheiding. Durft N-VA die stap ook te zetten, resoluut, waardig, maar ook tot in de consequenties? Want uit de commentaren in de Franstalige pers blijkt ook dat de Franstaligen zich van geen kwaad bewust zijn, en de mening blijven verspreiden dat ze zich ‘onvoorstelbaar soepel’ hebben opgesteld in de communautaire dialoog. Le Soir bijvoorbeeld (22.09.2008): “Verkiezingen vandaag zijn onverantwoord omdat de Franstalige en Vlaamse gemeenschappen ondanks alles akkoord zijn om een brede dialoog op te gang te brengen over een grote staatshervorming. De tekst van de bemiddelaars vaag? Maar verdorie, dat is normaal. Het is het enige belang van die tekst”.

Nu gaan de echte tsjevenstreken pas goed beginnen. Houd u dus maar vast!

maandag 22 september 2008

Economische indicatoren staan op storm

Twee belangrijke indicatoren van de gezondheidstoestand van het economisch leven in België laten er geen onduidelijkheid over bestaan: dit land is er niet goed aan toe.
1. De staatsschuld bedroeg eind augustus 2008 niet minder dan 289,97 miljard euro. 279,7 miljard daarvan komt op rekening van de federale overheid, of 833 miljoen euro meer dan een maand eerder. De staatsschuld groeit dus nog steeds aan.
2. Het tekort op de handelsbalans bedroeg in de eerste helft van dit jaar 8,9 miljard euro. In de eerste helft van 2007 was er nog een overschot van 3,4 miljard euro.

Maar moet je die cijfers ook zien als een pleidooi om de fundamentele communautaire hertekening van dit land uit te stellen of – wat de grote Manitou van de liberalen, Bartje Somers voorstelde - om de communautaire strijd gelaten te staken, om “eindelijk werk te maken van het essentiële, de koopkracht van de mensen”? Geenszins. Zo verklaart bijvoorbeeld professor economie Jef Vuchelen in Knack (17.09.2008): “Die communautaire problemen komen steeds terug en ze worden almaar groter. Iedere keer als er discussie over bijvoorbeeld de sociale zekerheid kom je tot de vaststelling dat de meningen van de Walen en de Vlamingen mijlenver uit elkaar liggen. Je kunt de communautaire problemen niet meer uit de weg gaan, je moet ze oplossen. Zonder grondige staatshervorming lukt niets meer”.

Als de Franstaligen inzien dat “separatisme het enige alternatief is en dat ze dus moeten kiezen tussen confederalisme of separatisme, dan willen de Franstaligen misschien toch wel confederalisme. Zeggen de Walen toch nee tegen het confederalisme, dan moeten we kijken hoe we vriendelijk het hele Belgische verhaal kunnen opdoeken”.

Voor ons mag het best iets minder vriendelijk, maar uiteindelijk moeten we toch naar hetzelfde doel (zij het met andere snelheden): onafhankelijkheid voor Vlaanderen.

vrijdag 19 september 2008

Bij de val van beurshuis Lehman Brothers en de (bijna-) val van verzekeraar AIG

Twee berichten deze week in de pers. Vooreerst in de Franstalige Metro (16.09.2008) waar men meedeelt dat de grootste verzekeraar ter wereld, AIG, wel eens het volgende slachtoffer zou kunnen zijn van de financiële crisis in Wall Street, en dit ten gevolge van een sterke verweving van de Amerikaanse verzekeringsonderneming in financieel risicovolle producten (zogenaamde ‘credit default swaps’). Zo verloren de aandelen van de verzekeraar sinds het begin van het jaar bijna 90% van hun waarde. AIG zou nu een overbruggingskrediet van niet minder dan 40 miljard dollar hebben aangevraagd. Uiteindelijk springt de Amerikaanse overheid bij met een lening van ruim 80 miljard euro (en nationaliseert de facto de verzekeraar).

Op dezelfde dag geraakte bekend dat de grote Amerikaanse Bank Lehman Brothers failliet zou gaan en dat een overname door andere banken niet onmiddellijk uit te sluiten viel. Wat Luc Van der Kelen in Het Laatste Nieuws (16.09.2008) tot de volgende commentaar verleidde: “De nationalisatie van de twee grootste hypotheekverstrekkers in de States gaf al een indicatie dat de crisis veel dieper is dan de meesten hadden verwacht. Wat zondagnacht is gebeurd, is ongezien. Het nummer drie van de Amerikaanse banken is virtueel failliet en het nummer vier is overgenomen door nummer vijf”.

Is men in België op zoiets voorbereid? Is men in Europa klaar voor deze financiële uitdagingen? Hoe zit het met de noodscenario’s? Een woordvoerder van de CBFA laat in De Morgen weten: “Die scenario’s zijn wel niet tot in het detail uitgewerkt, omdat daarvoor overleg met de buurlanden nodig is. Dexia bijvoorbeeld is Frans-Belgisch, en Fortis is Nederlands-Belgisch”.

Het probleem zit hem vooral in de juiste verdeling van de lasten, die niet tot in de details geregeld zijn. Een weinig rooskleurig vooruitzicht, zeker niet voor de klanten van die banken, die nadelige effecten van de Amerikaanse financiële crisis mogen verwachten. Reden temeer waarom wij hierover enkele mondelinge vragen hebben gesteld. Maar zolang de commissie Financiën en Begroting niet bijeenkomt, is er geen vuiltje aan de lucht. En is het wachten op een antwoord.

donderdag 18 september 2008

5 drugsdoden in 7 maanden tijd!

Jarenlang werd het Vlaams Belang Roeselare weggelachen omdat wij van het beleid eisten dat het eindelijk iets ging doen aan de slechte faam van onze stad inzake druggebruik en drugsverkoop. Wij vroegen dat het stadsbestuur eindelijk van drugsbeleid een topprioriteit zou maken. Tot dus uitlekte dat er op 7 maanden tijd niet minder dan 5 drugsdoden te betreuren vielen, 3 maal zoveel als in de rest van het land, als je het bekijkt in verhouding tot het aantal inwoners. Zelfs burgemeester Martens zag opeens een probleem.

Voldoende reden om met een persmededeling nog eens de puntjes op de “i” te zetten.

“Nu een 5de drugsdode in 7 maanden tijd werd geteld, ziet de meerderheid ‘plots’ een probleem. Nochtans waarschuwt het Vlaams Belang al langer dan vandaag dat Roeselare als draaischijf voor zowel gebruik als verkoop van drugs een zeer kwalijke naam heeft opgebouwd en dat dringend maatregelen moeten genomen worden. In gans Vlaanderen vallen op jaarbasis ongeveer een 100-tal drugsdoden, en in Roeselare alleen al zijn er in 7 maanden 5 drugsdoden??? Wat is hier aan de hand?

Mogen wij de Roeselaarse burger trouwens even wijzen op onze herhaalde tussenkomsten in de verschillende gemeenteraden: zo kwam fractieleider Herman De Reuse in een vorige legislatuur regelmatig tussen in de drugsproblematiek. Er was de interpellatie begin dit jaar naar aanleiding van de tweede drugsdode. Ook de raadsleden Filip Deforche en Peter Logghe volgden de problematiek op de voet en stelden met de regelmaat van een klok gerichte schriftelijke vragen aan het stadsbestuur: over de toestand in en rond Hof van ’t Henneken, over drugsproblemen in de stationsbuurt, over drugsoverlast in Meensesteenweg, over drugsoverlast in het Park Vandewalle, over vuilnis- en drugsoverlast in de Spanjestraat, enzovoort. De meerderheid lachte onze bezorgdheid weg en antwoordde telkens dat het hoge aantal drugsdoden eigenlijk ‘uitzonderlijk’ en ‘toevallig’ was en dat het beleid de drugsproblematiek onder controle probeerde te krijgen. Bijkomende maatregelen werden niet in het vooruitzicht gesteld.

Op 12 maart 2008 eiste Peter Logghe opnieuw dat het stadsbestuur naar aanleiding van de 3de drugsdode eindelijk zou optreden. En niet langer dan een tweetal weken geleden nog organiseerde het Vlaams Belang afdeling Roeselare een anti-drugsavond in Roeselare met als spreker Filip De Man.

En nu opeens, nu er een 5de drugsdode te betreuren valt, nu erkent het stadsbestuur eindelijk ook dat er een probleem is. Zo verklaarde burgemeester Martens in Het Nieuwsblad (16.09.2008): “Die doden zijn het topje van de ijsberg. In Roeselare alleen al zijn er meer dan 100 heroïneverslaafden die al in contact kwamen met het gerecht”. Waarom moesten onze vragen en onze tussenkomsten dan steeds worden weggelachen?

Het wordt tijd dat het stadsbestuur die plaatsen, waarvan zo ongeveer elke Roeselaarse burger weet dat er drugs worden verhandeld, in het oog houdt, controleert en optreedt. Het wordt tijd dat het beleid, òòk het federale beleid trouwens, optreedt en eindelijk maatregelen afkondigt en uitvoert. Als onderwijsstad met een dagelijkse studentenpopulatie van meerdere duizenden kinderen moet aan ouders een grotere veiligheid worden gegeven. 2 straathoekwerkers erbij zullen dit keer niet voldoende zijn. Ruim de drugsplaag eindelijk op! Hoeveel drugsdoden moeten er nog vallen?”

En nu maar hopen dat het beleid eindelijk wakker schiet!

woensdag 17 september 2008

Economische indicaties, op één enkele week.

Dat fundamentele socio-economische ingrepen in dit land dringend en noodzakelijk zijn, en dat ze zo fundamenteel zijn, dat ze alleen maar kunnen als Vlaanderen – en bij uitbreiding Franstalig België – over alle middelen (financiële, politieke, enzovoort) beschikt om ze naar eigen inzichten in te zetten, is stilaan voor elke weldenkende Vlaming duidelijk. Dus niet: stop de staatshervorming om alle energie in socio-economische hervormingen te steken. Maar wel: er moet een volledige en radicale staatshervorming komen om eindelijk de socio-economische hervormingen te kunnen doorvoeren.

Ook een aantal economische indicaties die we op één enkele week bijeen konden sprokkelen, geeft aan dat we voor een aantal fundamentele keuzes staan en dat het federale beleid hierop geen antwoorden meer kan bieden. Overloopt u even met ons?

De Europese landen voeren strijd met elkaar om de laagste vennootschapsbelasting. De gemiddelde vennootschapsbelasting in de Europese Unie bedraagt maar 23,2%. “België heeft met 33,99% het op een na hoogste tarief in de Europese Unie. Alleen Malta scoort slechter”, aldus een bijdrage in De Tijd (09.09.2008). Er werd geen rekening gehouden met de gevolgen van de notionele interest, maar zelfs dat meegerekend hinken we hopeloos achterop.

In het jaarlijkse rapport van de Wereldbank zakte België van de 16de naar de 19de plaats op het vlak van aantrekkelijkheid voor ondernemingen. Slechts op één van de 10 criteria boekte dit land vooruitgang. We scoren vooral zwak op het vlak van de belastingen, die tot de hoogste van de wereld behoren (De Morgen, 10.09.2008). Voor het overige staan er nieuwe herstructureringen aan te komen, zeker in de textielsector, wellicht ook in andere sectoren. De internationale bankcrisis zou trouwens ook voor enkele duizenden ontslagen in de banksector in ons land kunnen zorgen, weet dan weer De Standaard.

Tenslotte, volgende pessimistische uitsmijter: Het Laatste Nieuws meldt (12.08.2008) dat het Planbureau de toestand in 2009 somber inschat. Het begrotingstekort zou oplopen tot 5 miljard euro, de werkloosheid zou opnieuw structureel stijgen, en de particuliere en bedrijfsconsumptie stagneert.

Dit is toch dé tijd om fundamentele keuzes te maken en de welvaart van kinderen en kleinkinderen veilig te stellen, zou men denken.

dinsdag 16 september 2008

Kris Peeters eist zekerheid over B-H-V

Op woensdag 10 september 2008 werd de Vlaamse minister-president Kris Peeters door de 3 koninklijke bemiddelaars ontvangen. Hij heeft er zekerheid over Brussel-Halle-Vilvoorde gevraagd. Heeft hij soms garanties gevraagd dat er geen prijs betaald wordt voor de splitsing van B-H-V? Heeft hij garanties gevraagd dat er geen gebiedsuitbreiding komt ter compensatie van de splitsing van B-H-V, of de zekerheid geëist dat de 3 Fransdolle en incivieke burgemeesters in de Vlaamse Rand rond Brussel niet worden benoemd ter compensatie van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde?

Neen, wat hij gevraagd heeft, kunnen we in een klein bericht in La Libre Belgique van 11 september 2008 lezen. Hij heeft namelijk van de Franstaligen geëist dat zij met een nieuwe procedure van belangenconflict starten om zo het gewone wettelijke parcours op weg naar de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde te vertragen.

Even de toestand terug in herinnering brengen? Geen probleem. De Vlaamse meerderheid stemde in de Commissie Binnenlandse Zaken de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. De Cocof (het Brussels Hoofdstedelijk Gewest) startte daarom de procedure van het belangenconflict, zodat de splitsing van B-H-V met een aantal maanden werd opgeschort. Deze procedure van het belangenconflict loopt eind december 2008 op zijn einde. Kris Peeters eiste dus in de onderhandelingen dat de Franstaligen opnieuw de procedure van belangenconflict inroepen, zodat de splitsing van B-H-V wordt uitgesteld tot na 9 juni 2009, niet toevallig de datum van de regionale verkiezingen.

5 minuten politieke moed, u weet wel….

maandag 15 september 2008

De speeltijd is inderdaad voorbij

Deze regering geraakt er niet uit. Franstaligen blijven allerlei politieke spelletjes spelen, weigeren het fundamentele debat te voeren en als minderheid in te gaan op de wensen van de meerderheid van dit land. Het communautaire gekissebis komt ondertussen de burgers de strot uit, en ze hebben gelijk.

Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers schat het politieke moeras waarin we terecht gekomen zijn, in het interview in De Standaard (13.09.2008) als volgt in: “De speeltijd is voorbij. Laat dat maar mijn officiële oproep zijn: de speeltijd is voorbij. Onderhandelen in de Belgische context heeft geen zin, we moeten daar buiten stappen. Nu kunt u zeggen, “zijn we daar niet naar onderweg, er is toch een interinstitutionele dialoog?” Allez komaan, niet zwanzen, hé. We staan exact even ver als een jaar geleden: bij de raad der wijzen. Alleen sturen de Franstaligen hun B-ploeg – daarin heeft Kris Peeters volstrekt gelijk. Alleen is Peeters teruggefloten door Open VLD en SP.A, twee van zijn coalitiepartners die onder de knoet zitten van hun Franstalige zusterpartij. Waar is de geloofwaardigheid?”

Het moet inderdaad maar eens gedaan zijn. Het besef trouwens dat het binnen het Belgisch kader niet meer kan, is een van de verworvenheden van (onder andere) het Vlaams Belang: “Vlaams Belang is dertig jaar geleden begonnen met het onafhankelijkheidsidee. Dat werd toen afgedaan als een marginaal idee en een idee van marginalen. Maar ondertussen is de geest uit de fles. Ook rond het vreemdelingenthema en het hoofddoekendebat worden onze ideeën overgenomen”, aldus nog voorzitter Valkeniers.

Het is allang duidelijk dat de zogenaamde grote staatshervormingen van de jaren 70 en 80 van vorige eeuw al bij al minieme vooruitgang betekenden en dat zijn steeds, altijd, afgekocht werden (‘le compromis belge’) met grote én fundamentele toegevingen van de kant van de zogenaamde Vlaamse onderhandelaars: de grendelwetten en andere wettelijke procedures waardoor de Vlaamse meerderheid in dit land ontmand werd, de oprichting van het zogenaamde derde gewest, de faciliteiten in de 6 faciliteitengemeenten (bedoeld om uitdovend te werken, maar wie spreekt daar nu nog over?), enzovoort, enzovoort.

De boodschap van Bruno Valkeniers weerklinkt hopelijk door tot in de cenakels van de Vlaamse systeempartijen: stopt daarmee en bereidt de scheiding voor. “Als het morgen zo ver is, zullen wij er klaar voor zijn. En we willen de andere partijen uitdagen om daar ook klaar voor te zijn. Ik denk zelfs dat de Franstalige partijen daar al een stuk verder staan”.

vrijdag 12 september 2008

De kostprijs van de scheiding? En de kostprijs van de status quo?

Het Belgisch discours volgt een hobbelig pad, het verliest terrein, maar probeert wanhopig te redden wat er nog te redden valt. Lukte het enkele decennia geleden nog het gewone – Vlaamse – volk met sentimentele prinselijke beeldjes emotioneel aan België te binden, dan werd deze blekkendozenromantiek de jongste jaren ingehaald door de economische en politieke realiteit. Het Manifest van de werkgroep in de Warande verrichtte in deze baanbrekend werk. Sindsdien zijn er belgicistische pogingen om de conclusies van het Manifest onderuit te halen, tevergeefse pogingen echter.

Belgicisten en onversneden verdedigers van een verstarde Belgische status-quo-politiek gooien het dan maar over een andere boeg: ze proberen de mensen bang te maken. Caroline Gennez, voorzitster van het zelfverklaarde progressieve Vlaanderen, stapt merkwaardig genoeg mee in dit verhaal: “Wie gelooft dat in een onafhankelijk Vlaanderen elk sociaaleconomisch probleem opgelost wordt, maakt de mensen iets wijs. Vlaanderen zou verarmen, want de staatsschuld moet worden verdeeld (…)” (De Morgen, 08.09.2008), waarmee deze ‘linkse’ dame zich in hetzelfde kamp bevindt van het Belgische grootkapitaal, conservatieve politieke kringen en andere restanten van een middeleeuws obscurantisme, dat ze nochtans zou moeten bestrijden.

In dezelfde afschrikkingsstrategie moet ongetwijfeld het proza van ‘expert’ Aernoudt worden gesitueerd. De man, die één van de trekkers van de Belgicistische denktank ‘België Anders’ is, en – als wij ons niet vergissen – adviseur is van Jean-Marie Dedecker, beweert de kostprijs van de scheiding van België te hebben berekend. Waarbij hij – oh, wonder – tot de conclusie komt dat de scheiding elke deelstaat financieel pijn gaat doen. Niet toevallig luidt zijn conclusie dat iedereen belang heeft bij het in stand houden van België en niet toevallig is hij een zoethouder van een Belgicistisch clubje.

Zelfs De Standaard (09.08.2008) heeft ernstige bedenkingen bij de werkwijze van ‘expert’ Aernoudt. “Eigenaardig” bijvoorbeeld is toch dat Aernoudt eigenhandig de bedragen van de financiële transfers van Vlaanderen naar Wallonië van 5,4 miljard euro reduceert tot 1,6 miljard euro. Op basis van wat?

Verder lijkt mij zijn redenering als zou een status quo voor Vlaanderen financieel ‘neutraal’ zijn, op zijn minst voor discussie vatbaar. De kostprijs voor Vlaanderen om België en zijn profitariaat in stand te houden, wordt door Aernoudt op die manier belachelijk gemaakt. Als België op die manier moet ‘gered’ worden, dan zullen de steeds schaarser wordende verdedigers met betere argumenten moeten afkomen.

donderdag 11 september 2008

Alles kan in België: de huiszoeking bij Van Cau!

Mensen die kunnen weten, zullen het u maar al te graag vertellen dat een huiszoeking aan strikte regels is gebonden en dat men zich als eigenaar van de huis zeer gedeisd moet houden. Men mag de politiemensen niets in de weg leggen, die het recht hebben om die goederen en die documenten die zij dienstig achten voor het onderzoek, mee te nemen, mits zij hiervan ook een lijst bezorgen. Huiszoekingen volgen dezelfde regels in noord en zuid, enfin, dat dacht u misschien. Want sinds de huiszoeking bij Van Cauwenberghe is dit wel eventjes anders.

Zo berichtte Het Laatste Nieuws (05.09.2008): “’Hier kom je niet binnen’. ‘Dit mogen jullie niet lezen’. ‘Afblijven’. De huiszoeking van 11 juni laatstleden bij PS-politicus Van Cauwenberghe verliep blijkbaar volgens een héél speciale procedure. Van Cau deelde namelijk zélf de lakens uit. Agenten die erbij waren, keken zo erg op, dat ze er achteraf een rapport over opstelden en doorstuurden naar de procureur.”

De huiszoeking is een frequente onderzoeksdaad waarmee het parket hoopt bewijzen bijeen te vinden. Er zijn trouwens nogal wat schandalen waarin het parket moet proberen bewijzen bijeen te harken. Tientallen huisvestingsmaatschappijen en tientallen schepencolleges in Wallonië, niet toevallig allemaal in handen van PS’ers, kwamen enkele jaren geleden in allerlei schandalen terecht, het ging hierbij steeds om gesjoemel met overheidsgeld, valsheid in geschrifte, omkoperij, noem maar op. De stad die het ergst getroffen bleek, was Charleroi, waar het ganse stadsbestuur gewoon moest opstappen. De spin in het web was overduidelijk Van Cauwenberghe, één van de grote PS-krokodillen en voormalig Waals minister-president. Hij is nog steeds politicus en blijft op zijn plaats zitten. Alsof er niets gebeurd is.

In het kader hiervan werd dus een huiszoeking georganiseerd. Toen agenten op bepaalde documenten stootten die ‘dienstig’ zouden kunnen zijn in deze onderzoeken, vroeg de onderzoeksrechter om de papieren te laten liggen. Letterlijk. Vindt iemand anders bankuittreksels van een Franse bank, dan raadt diezelfde onderzoeksrechter aan om de bank- en rekeningnummers niet te noteren. Trouwens bij aankomst ging het ook al mis. Alleen de onderzoeksrechter wordt in eerste instantie binnengelaten, en blijft ongeveer een half uur binnen. Pas dan mogen de onderzoeksagenten binnen. En dan nog stelt Van Cauwenberghe de wet. Zijn vrouw, zijn chauffeur, zijn secretaris en de poetsvrouw lopen constant rond en zeulen met van alles en nog wat. De vrouw scheldt de agenten uit, en trekt hen van alles uit de handen.

Een huiszoeking als deze – zeker als er geen gevolg wordt aan gegeven op het allerhoogste niveau – is dodelijk voor de rechtszekerheid in dit land en even dodelijk voor het vertrouwen van de gewone burger in de onafhankelijkheid van het gerechtelijk apparaat. Hoopt u nog op een goede afloop?

woensdag 10 september 2008

Generatie Afrikaanse jongeren in Brussel verloren

Eerst een steekpartij op de metro in Anderlecht begin juli, waarop verschillende zware vechtpartijen volgden. Dit alles leidde uiteindelijk tot de moord op de jonge zwarte bendeleider. Afgesloten werd deze echte bendeoorlog met verschillende wraakacties en moordende confrontaties tussen twee rivaliserende bendes. Een bendeoorlog, niet in Zuid-Europa, niet in Afrika, maar in ons land, in onze eigen hoofdstad. Bendeoorlog tussen Afrikaanse clans, in onze achtertuin.

Er loopt al heel lang van alles fout inzake veiligheid in België. Gecombineerd met een allochtone druk op de hoofdstad (57% van de inwoners van Brussel zou ondertussen van allochtone afkomst zijn…) zorgt dit voor explosieve toestanden. Maar er lijkt veel meer aan de hand. Dat de moord en het extreme geweld geen politiek nieuws op de eerste pagina van de kranten werden, heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat men niet “het onveiligheidsgevoel onnodig wil aanzwengelen”.

Een Vlaamse krant publiceerde een interview met enkele politiemensen in Brussel. Zo blijken er in en rond Brussel zo’n 15-tal (vooral Afrikaanse) bendes actief te zijn. Sommige bendes kunnen rekenen op een aanhang van 80 tot 90 jongeren, andere zijn kleiner. Maar we hebben het dan al heel snel over een 1.000-tal echt gevaarlijke jongeren. Een van de woordvoerders stelt het zo: “De Marokkaanse bendes groeperen zich om criminele feiten te plegen, maar ze vallen elkaar niet aan. Zwarte stadsbendes vechten hun vetes indrukwekkend onder elkaar uit met messen en machetes”. Ook voor deze politiemensen is het al lang duidelijk dat het extreme geweld onder Afrikaanse jongeren culturele wortels heeft: “Mensen uit Centraal-Afrika, het Bantuvolk zeg maar, zijn eigenlijk heel kalm, maar als er rellen van komen, dan is het meteen heel heftig” (De Morgen, 30.08.2008).

Beide agenten wijzen met een beschuldigende vinger naar de ouders, “die hun ouderlijke plicht niet meer vervullen. Van de pakweg 150 namen die wij hebben geïnventariseerd, zullen amper 20 ouderparen zich echt zorgen maken als wij aan de deur staan”. En verder deze onthutsende bekentenis: “Ach, ik zeg u, er is een groep Afrikaanse jongeren in Brussel die verloren is. Multirecidivisten waar men geen antwoord op heeft”.

Wat in België moest doorgaan voor integratiebeleid, was en is gewoon een lachtertje. Pamperen. Men ziet het geweld en de criminaliteit door de vingers, men kijkt een andere kant uit (politiek, gerecht, ‘straathoekwerkers’, enzovoort) om vooral geen moeilijkheden te krijgen of om vooral geen verwijt of klacht wegens vermeend racisme naar het hoofd te krijgen geslingerd. Schrik is altijd een slechte raadgever. Hoelang moeten we nog wachten het puin wordt geruimd? En vooral: durft ‘men’ het aan om het puin te ruimen?

Enkele dagen kon men in een andere krant lezen dat het aantal Brusselse jeugdboefjes “sterk gestegen is”. De sterkste stijgingen “werden genoteerd bij de 12-jarigen (+22%) en bij de 14-jarigen (+13%).

dinsdag 9 september 2008

Politieke burgeroorlog tegen Vlaams Belang

Lukt het niet om het Vlaams Belang met politieke argumenten te bestrijden – de enige toegelaten middelen trouwens in een echte democratie, die naam waardig – dan proberen we het maar op een andere manier, moet de minister van Justitie Jo Vandeurzen (CD&V) wel gedacht hebben, toen hij door de klachtstelling van de burgemeester van Sint-Niklaas Willockx gevat, aan het Europees Parlement vroeg de parlementaire onschendbaarheid van Frank Vanhecke, oud-voorzitter van het Vlaams Blok en later Vlaams Belang, op te heffen.

De klacht van de burgemeester was en is vederlicht. Frank wordt vervolgd omdat hij de verantwoordelijke uitgever was van het lokaal blad, waarin jonge allochtonen van grafschennis werden beschuldigd. Het artikel werd niet eens door Frank Vanhecke geschreven. In zijn verweernota voor de juridische commissie van het Europees Parlement vatte hij als volgt de essentie van het dossier samen:

"- ik heb deze tekst niet geschreven en daaraan ook geen letter gewijzigd;
- de auteur is bekend (…);
- ik heb zodra deze feiten mij bekend waren de verantwoordelijkheid genomen om een rechtzetting in alle brievenbussen van de stad te laten verspreiden en heb ook de kosten daarvoor gedragen”. Met ander woorden, krachtens artikel 25 van de Belgische Grondwet (een vodje papier, u weet wel) kan Frank zelfs niet strafbaar worden gesteld.

Niemand minder dan Guido Naets, oud-journalist van de BRT (en later van de VRT) en gewezen woordvoerder van het Europees Parlement, verklaarde in zijn pleidooi tégen het opheffen van de parlementaire onschendbaarheid van de oud-voorzitter van het Vlaams Belang onder andere het volgende: “Kringen die België te allen prijze willen behouden - zoals ze zelf zeggen ook met onwettige middelen - willen dit Parlement doen opdraven in een lynchpartij op de voorzitter van een partij die België ziet als een “mislukte staat”, een failed state, die zij democratisch en vreedzaam wil opsplitsen in een onafhankelijk Vlaanderen en Wallonië in Europa. Hier wordt onterecht misbruik gemaakt van het gemakkelijkste voorwendsel – neen, geen verkiezingsbedrog, corruptie, smeergeld, of pedofilie, maar de meest abjecte van alle misdaden: racisme. Mijnheer de Voorzitter, in de bijna 30 jaar dat ik Frank Vanhecke ken, sinds hij hier assistent werd van Karel Dillen, heb ik hem nooit op enige vorm van racisme kunnen betrappen".

Frank Vanhecke riskeert het verlies van zijn politieke rechten, en daardoor verlies van zijn mandaat in het Europese parlement, alsook de mogelijkheid om deel te nemen aan de verkiezingen van juni 2009: daar zit natuurlijk de echte bedoeling van het regime. Terwijl in Brussel alleen al 47.000 gerechtelijke dossiers liggen te rotten, vindt men het wel kunnen om de juridische commissie van het Europese parlement dringend bijeen te laten komen voor een belachelijk dossier. De politieke burgeroorlog tegen de Vlaamse onafhankelijkheidspartij is begonnen. Het zou ons niet verbazen dat regimekrantjes als De Morgen mee op deze kar springen. We zijn benieuwd wat er nog allemaal tegen ons zal bovengehaald worden.

Heeft u voor de rest van wie ook enige steunverklaring gelezen? Geen enkele verlichte geest, geen enkele zwaar gesubsidieerde intellectueel, niemand!

maandag 8 september 2008

PS en corruptie - een 'never ending' story!

PS en corruptie – er blijkt een heel speciale band te bestaan tussen de Franstalige socialisten en allerlei vormen van corruptie, het verhaal van de kat en de melk zeg maar. Of de Italiaans klinkende naam van de voorzitter er voor iets tussenzit, weten we niet, maar de (bijna) machtigste partij van Franstalig België blijft bijzonder hoog scoren op de corruptieschaal.

Deze week werd hierin een belangrijke nuance aangebracht. Tot hier toe bleek alleen de Waalse PS in allerlei louche zaken verwikkeld. De Brusselse PS was – op het eerste gezicht dan toch – ‘clean’. Tot enkele dagen geleden in De Tijd (01/09.2008) een uitgebreid artikel over een Brussels corruptieschandaal verscheen, waarin ook politici worden vernoemd, allemaal PS-politici overigens. “Valsheid in geschrifte, verduistering, heling en het vormen van een criminele organisatie”, zo luidt de beschuldiging.

Een openbare aanbesteding, goed voor tientallen miljoenen euro, zou helemaal vervalst zijn. Twee (politiek bevriende) bouwgroepen hadden hun offerte al helemaal klaar, vooraleer andere kandidaten nog maar inzage hadden gehad van het lastenboek. Dit officiële lastenboek zou trouwens ook vervalst zijn, en zelfs het officieel verkoopcontract van 1992 bleek vervalst. De bouwgroepen zelf kregen nog eens tientallen miljoenen verdoken subsidies, waarmee zij het project konden voorfinancieren, aldus de beschuldiging.

In totaal werden 7 personen rechtstreeks door het Brusselse parket gedagvaard, en die hebben allemaal banden met de PS. Er zijn 2 PS-schepenen bij. Merkwaardig is verder dat 2 voormalige medewerkers van Brussels minister-president Piqué gedagvaard werden, maar niet Piqué zelf, dit ondanks het feit dat een PS-schepen verklaarde alleen in opdracht van de Brusselse regering te hebben gehandeld.

Voor de volledigheid nog meegeven dat het een renovatieproject betrof van een site aan de Elsense Kroonlaan, waar vroeger een militair ziekenhuis was gevestigd. Wordt vervolgd? Wij zijn in elk geval benieuwd of men zal slagen om alle PS-beerputten op te kuisen. Wordt het niet stilaan tijd om gans de PS als criminele organisatie te veroordelen?

vrijdag 5 september 2008

Federale regering in vooropzeg

VOKA-voorzitter – de Vlaamse werkgeversorganisatie – Urbain Vandeurzen kon niet duidelijker zijn: “De staatshervorming en het socio-economische kunnen niet losgekoppeld worden. Zonder staatshervorming komt immers de sociale zekerheid in het gevaar. De federale regering moet immers opdraaien voor de sociale zekerheid en dus ook voor de vergrijzing. Het huidige systeem, waarbij de deelregeringen maar voor 20% verantwoordelijk zijn voor de eigen inkomsten, moet worden omgekeerd, waarbij de inkomsten voor een groot deel geregionaliseerd worden (…)” (Het Laatste Nieuws, 04.09.2008). Open VLD en vooral de grote lichten Somers en De Gucht kunnen het goed in de oren knopen: er komt geen socio-economisch herstel zonder grondige staatshervorming.

Wat het Vlaams Belang en een groot deel van de Vlaamse beweging al jarenlang stellen, wordt hier met de grootst mogelijke klaarheid herhaald: wie denkt genoegen te kunnen nemen met wat socio-economische maatregelen, gerommel in de marge zeg maar, en omwille van de moeilijkheden die dit in de relaties met de Franstaligen kan veroorzaken, liever de moeilijke gesprekken over een grote staatshervorming uit de weg gaat, kan het maar beter vergeten. De Vlaamse ondernemers eisen ruime bevoegheidsoverdrachten.

Maar er is meer, en ook hier is Urbain Vandeurzen zeer duidelijk in zijn waarschuwing aan de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen: “De Vlaamse partijen moeten de stekker uit het stopcontact van de federale regering trekken, indien er binnen 2 of 3 maanden geen duidelijkheid is over de staatshervorming, een sterk begrotingsbeleid en een goed loonakkoord”.

Op basis van een nuchtere analyse van de feiten – de meerderheid in dit land die fundamentele beslissingsniveaus wil veranderen en een minderheid die dit systematisch blokkeert – komt VOKA eigenlijk tot dezelfde conclusies als de groeiende, politieke emanatie van het Vlaams onafhankelijkheidsstreven: het federale België werkt niet meer. En als het werkt, is het tegen Vlaamse welvaart, Vlaamse tewerkstelling.

donderdag 4 september 2008

Scherpe migratieregels in Denemarken blijven overeind!

Terwijl de liberalen van Open VLD nu eens warm, dan weer koud blazen inzake immigratie en het illegalenbeleid, doen de Deense liberalen onder leiding van Anders Fogh Rasmussen absoluut geen water in de wijn, wel integendeel. Denemarken is gekend voor zijn strikt immigratiebeleid en Rasmussen is ervan overtuigd dat zijn land op de goede weg zit.

Zo verklaarde hij (EU-observer, 30.08.2008): “De Deense immigratiepolitiek zal niet worden gewijzigd. De kiezers moeten weten dat de wetten worden toegepast”. Een reactie op een recente beslissing van de EU-rechtbank van Luxemburg dat de Ierse restricties op het verblijf van allochtone echtgenoten van EU-burgers afwees. De Ierse restricties zijn zeer gelijklopend met die van Denemarken, die nog enkele graden restrictiever zijn. Premier Rasmussen liet zelfs verstaan dat de Deense regering alles op alles zal zetten om de immigratieregels binnen de Europese Unie te wijzigen, zodat “wij de zaken kunnen regelen zoals wij ze willen regelen”.

Het twistpunt tussen de EU en Denemarken hebben betrekking op het verbod van burgers jonger dan 24 jaar om hun buiteneuropese echtgenoten in het land binnen te brengen – een duidelijke verwijzing naar de Deense moslims die hun partners uit gearrangeerde huwelijken vroeger op die manier Denemarken binnenbrachten. Wat meer is: deze gemengde koppels die misschien vooraf in andere EU-staten hebben geleefd, worden niet toegelaten tot het Deense grondgebied.

In elk geval moet gezegd dat dit kleine Scandinavische land absoluut geen schrik heeft van Europa. Het laat zich ook niet ringeloren door allerlei politiek correct gezwets. De Deense overheid kijkt naar het belang van de eigen burgers en het is daartoe ook gelegitimeerd door de Deense kiezer. Zo werkt democratie en zo is het goed!

woensdag 3 september 2008

Dramatische onderwijsontwikkelingen in Brussel

De Kamer van Koophandel van Brussel trekt aan de alarmbel. Ze heeft een studie verricht inzake het Nederlandstalig middelbaar onderwijs in de hoofdstad en ziet ernstige problemen ontstaan voor de werkgelegenheid en in rond Brussel. Het lage scholingsniveau van leerlingen die momenteel in het middelbaar onderwijs zitten, en vooral dan inzake taalgebruik, baart deze economische organisatie grote zorgen.


In een studie wordt het Nederlandstalig middelbaar onderwijs in Brussel doorgelicht – cijfers over het Franstalig onderwijs zijn er (nog?) niet – en daaruit blijkt dat niet minder dan 4 leerlingen op 10 in het gezin Frans noch Nederlands spreken. Het gevolg is natuurlijk dat heel wat leerlingen afhaken en zelfs het middelbaar onderwijs niet afmaken. Met als gevolg een niet geringe arbeidshandicap en minder goede kansen op de arbeidsmarkt (La Tribune de Bruxelles, 28.08.2008).

4 op 10 leerlingen in het Nederlandstalig middelbaar onderwijs in Brussel komen dus uit gezinnen waar geen Frans, laat staan Nederlands wordt gesproken. De cijfers in het Franstalig middelbaar onderwijs kunnen alleen maar nog slechter en nog dramatischer zijn. En ondertussen zit de liberale regeringspartner klaar om volop de kaart van de economische migratie te trekken, en nog eens tienduizenden vreemdelingen ons land binnen te brengen, terwijl onze hoofdstad met een allochtoon en werkloos subproletariaat op een tijdbom zit…

dinsdag 2 september 2008

Gratis beledigingen, met de groeten van Le Soir

Een Franstalige advocaat, een zekere “Serge”, startte een tijdje geleden een forum op op de webstek van de Franstalige krant Le Soir. Daarin vergelijkt hij Vlaanderen met Nazi-Duitsland van de jaren 30 en roept hij de Franstalige president Sarkozy op om tussen te komen “zodat ze niet escaleren tot wat we in de jaren daarna meegemaakt hebben”. Vlaanderen zou namelijk een apartheidspolitiek voeren, en er moet tussengekomen worden, aldus de advocaat, want de discriminaties (het feit dat de Franstaligen hun taal niet kunnen spreken in het ganse land bijvoorbeeld) waren ook in de jaren 30 de voorbode “van de latere radicale oplossingen die we kennen” (in het Frans: “des discriminations de l’ordre de celles que je viens d’énumérer avaient précédé les solutions radicales ultérieures que nous connaissons”).

Let wel: dit is géén aanval op het Vlaams Belang, dit is geen aanval op de separatisten, dit is wel het oordeel van een Franstalige advocaat over de Vlaamse regering, die samengesteld is uit de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen, SP.A, Open VLD, CD&V, N-VA. Allemaal epigonen van een fascistisch Vlaanderen dus, want “Vlaanderen is de laatste totalitaire gemeenschap in West-Europa”, aldus nog deze genuanceerde Franstalige advocaat.

Vlaams-nationalisten zijn niet alleen nazi’s, het zijn ook criminelen, aldus deze fijnbesnaarde komiek: “in elke Vlaamse nationalist sluimert een crimineel, meer nog zelfs, in elke Vlaamse nationalist zit een nazi in slaaptoestand, een nazi die zichzelf niet als zulke herkent”.

Moet men zich druk maken om dit soort idiote praatjes? Zou men zich niet beter geamuseerd omdraaien en gewoon verder werken? De weblog Nieuw Pierke windt er zich – naar mijn mening terecht trouwens – hevig over op. De reden? Iedereen die zich registreert op de webstek van Le Soir, mag een forum beginnen. Berichten komen er pas op na goedkeuring van de moderatoren van Le Soir zelf. Zo staat er letterlijk in het ‘gebruikscharter’ van de Forums van Le Soir: “La rédaction a choisi d’exercer pleinement sa responsabilité éditoriale en modérant les forums. La publication des messages n’est donc pas immédiate. Elle est soumise à une lecture préalable assumeé par une équipe de modérateurs, journalistes au “Soir”, amener à valider chacune des contributions, sous la responsabilité finale de la rédaction en chef du journal. La redaction du “Soir” se reserve le droit de ne pas publier: les messages à caractère raciste, xenophobe, révisioniste, négationiste”.

Met andere woorden: Le Soir weet perfect wat ze publiceren. Ze weet perfect wat ze doet. Vlamingen beledigen, vergelijken met nazi’s en criminelen, kan ongestraft in dit land! Je wordt er zelfs niet door de federale regering voor op de vingers getikt.

En tenslotte: wat te denken van de volgende, zeer subtiele opmerking van Volksvertegenwoordiger en burgemeester van het Waals-Brabantse 's Gravenbrakel, Jean-Jacques Flahaut aan het adres van de Vlaamse burgemeester De Waele, omdat die weigerde nog verder Belgische vlaggen aan het gemeentehuis uit te hangen, uit protest onder andere tegen het uitblijven van de splitsing van B-H-V. De opmerking van Flahaut luidt als volgt: "Na de oorlog kreeg men voor dat soort gedrag een kogel tussen de twee ogen". Jaja, U leest het goed!

maandag 1 september 2008

Franstalige strategie loont - Vlaamse partijen trekken staart in.

Anders kan men het toch niet formuleren als men Bart Somers, grote manitou (nou ja) van de Open VLD hoort verklaren dat de Open VLD de staatshervorming grondig beu is en hij wilt dat de communautaire gesprekken eindelijk naar de achtergrond verdwijnen (De Morgen, 30.08.2008). En dat er werk wordt gemaakt van de echt belangrijke dingen. “Ik hoop nu vooral dat iedereen goed geluisterd heeft naar de mensen in de dorpen en op de pleinen. Ik heb ze veel horen praten over de Belgische medailles op de Olympische Spelen, over de staking op Zaventem, de benzineprijzen en de economie, maar niet over het communautaire”, aldus de ex-VU’er.

Het wordt toch tijd dat iemand de brave man toch eens duidelijk maakt dat in België geen enkel dossier op tafel kan komen dat niet “communautair geladen” is, ook de afwezigheid van medailles op de O.S., ook de economie, ook de benzineprijzen. En wat het luisteren naar mensen betreft, Bart: waar was u toen de snelbelgwet werd goedgekeurd? Had u toen naar de mensen geluisterd?

De kern van de zaak is niet dat politici niet luisteren naar de mensen, althans niet meer of niet minder dan in andere dossiers. De kern van het dossier is dat de Vlamingen schrik hebben om dit communautair dossier tot in alle consequenties door te spreken met de Franstaligen. De zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen hebben schrik van de consequenties van de discussie, die erin zou kunnen bestaan dat men de politieke constructie ‘België’ op de helling zet.

Op de allesbehalve onschuldige vraag van De Morgen of Somers ook gelooft in een Vlaamse radicalisering bij nieuwe verkiezingen, waar “iedereen van uitgaat, maar vanuit wetenschappelijke onderbouw niet wordt ondersteund”, antwoordt het blauwe mannetje: “Ik zie een onverschilligheid die snel in antipolitiek kan omslaan. De politiek bewijst haar overbodigheid en dat is niet goed voor de samenleving. Een Vlaamse radicalisering zal daar wel bij horen”.

Alsof overbodigheid van de politiek gelijkstaat met Vlaamse radicalisering? Wat voor kromme redenering is dat nu weer?

Het belooft in elk geval voor de communautaire onderhandelingen dit najaar! Noch CD&V, noch Open VLD blijken vragende partijen, waarmee zij eigenlijk ook aangeven dat zij bang zijn van de Franstalige afdreigingen. Waarmee zij, willens nillens, aantonen dat de Franstalige strategie opnieuw werkt! In elk geval bij de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen!