De deur blijft open…en wie zal het allemaal kunnen betalen, denkt u?

In haar weekend editie brengt "De Tijd" het verbijsterende relaas van de manier waarop dit land is verworden tot het beloofde land voor Oost-Europeanen, die met valse papieren aan een verblijfsvergunning komen, en daarmee meteen naar het OCMW stappen. De zogenaamde BELGIEROUTE, zoals de weg naar het Belgische OCMW ondertussen wordt genoemd, blijkt bijzonder populair.




Een verhuis naar België legt de Oost-Europese gelukzoekers – niet zelden Roma – dan ook geen windeieren, becijferde "De Tijd": “Samenwonende volwassenen met minderjarige kinderen ten laste hebben recht op een leefloon van 987,09 euro. Hun inwonende meerderjarige kinderen elk op 493,54 euro. Idem voor inwonende ouders of grootouders en hun eveneens inwonende kinderen.” En de krant rekent verder: “Niet zelden verzamelt een uitgebreide familie 3.500 euro aan leeflonen. Bovendien hebben ze als leefloner recht op verhoogde kinderbijslag en uiteraard ook op medische bijstand.”



Daar blijft het overigens niet bij. Eenmaal in dit land een verblijfsvergunning verworven, kan betrokkene immers ook zijn familie laten overkomen . Door het uitermate lakse Belgische beleid inzake gezinshereniging kunnen overgebrachte familieleden op hun beurt een partner, ouders en/of kinderen uit het thuisland laten overkomen. “In de praktijk betekent dit dat soms hele families zich komen aanmelden bij het OCMW”, aldus De Tijd.



De grote aantrekkingskracht van dit land ligt in de unieke combinatie van een laks immigratiebeleid, een falende controle op het verblijf én het sociale zekerheidssysteem. In tegenstelling tot andere Europese landen, die in hun sociale wetgeving expliciet bijstand aan buitenlanders uitsluiten die werkloos zijn of nog niet hebben bijgedragen aan de staat, worden EU-onderdanen in dit land volledig gelijkgesteld aan de eigen staatsburgers. Daardoor heeft iedereen recht op een leefloon, medische zorg of bejaardenzorg. “Bij ons kan iemand die hier nog geen dag gewerkt heeft , aanspraak maken op een leefloon van 740 euro per maand (voor alleenstaanden)”, zo stelt De Tijd. Op de vraag waarom dat zo is, kreeg de krant bij bevoegd staatssecretaris Philippe Courard (PS) geen antwoord.

Wellicht omdat daar ook geen zinnig antwoord op te geven is.



“Terwijl onze buurlanden alsmaar strenger worden om misbruik uit te sluiten, werkt ons land als een magneet”, zo concludeert de krant niet zonder reden. “Het is de vierde wereld van Oost-Europa die bij ons neerstrijkt ” en – bij ongewijzigd beleid – zal blijven neerstrijken. Nog steeds volgens De Tijd zouden in een land als Slowakije hele dorpen met roma-zigeuners vertrekkensklaar staan richting België . Ondertussen trekken inspectiediensten en OCMW’s voor de zoveelste keer aan de alarmbel met de duidelijke boodschap dat de draagkracht van ons sociale stelsel steeds meer onder druk komt te staan.

Ook in de provincieraad….Vlaams Belang

Men vraagt ons wel eens: maar wat doen jullie daar in de Kamer? En inderdaad, men kan er niet van tussen: op federaal vlak ligt een en ander op apegapen. Maar het niveau, waar men dergelijke vragen ook wel eens over zich heen krijgt, is het provinciale niveau. Collega Immanuel De Reuse (ook fractievoorzitter van VB in het OCMW van Roeselare) kan erover meespreken. Ondanks actie in de provincieraad, ondanks inzet keer op keer slaagt onze partij er maar heel moeizaam in de pers te bereiken.




Zo houdt Immanuel de organisatorische wijzigingen in het Provinciaal Onderzoekscentrum voor Land- en Tuinbouw in Beitem al langer in het vizier. Men wil naar een verzelfstandigd agentschap, wat natuurlijk enorme implicaties voor het personeel zal hebben, alleen…er wordt weinig of niet gecommuniceerd met dat personeel, er worden zelfs geen informatiesessies georganiseerd, waar men anders over alles en nog wat informatiesessies organiseert.



Onlangs, en naar aanleiding van de begrotingsbesprekingen vroeg Immanuel naar een stand van zaken: men zou nu toch eindelijk met het personeel gaan spreken? Waarom is dit nog steeds niet gebeurd? Als de directie het niet doet, waarom doet de deputatie het dan niet zelf?

Het antwoord van de gedeputeerde? We weten nog niet wat de financiële en organisatorische gevolgen van de wijzigingen zullen zijn, dus willen we het personeel niet verontrusten.



Dit is de wereld op zijn kop natuurlijk! Het personeel kan moeilijk nog meer verontrust worden dan nu, zoals ook een vakbondsactie van ACV aan het POVLT bleek. Het is juist het gebrek aan communicatie dat zorgt voor de onrust.



Ook in de provincieraad staan we er dus, in het belang van de mensen!

We ‘non-discrimineren’ onszelf dood

Met een scherpe persmededeling nam het Vlaams Belang afstand van de plannen van de VRT om quota voor vrouwen en ‘gekleurde” mensen in VRT-televisieprogramma’s op te nemen. Want niet langer de bekwaamheid zal primeren, of wat iemand te vertellen heeft, maar wel tot welke bevolkingscategorie hij of zij behoort.




Maar ja, de hogepriesters van de ‘non-discriminatie’ hebben gesproken, en dus zal een derde van de journalisten in Terzake en Journaal uit vrouwelijke gezichten bestaan. En 12% ‘gekleurde gezichten’, op Canvas zelfs 20%.



Nu liggen de voorbeelden van “geslaagde integratie” natuurlijk voor het rapen, het volstaat de kranten open te slaan. Zo is er een sigarettensmokkelaar uit Diksmuide, een zekere M., die accijnzen en invoerrechten probeerde te ontduiken. De Belg van Pakistaanse afkomst kwam niet op het proces opdagen, en vermoedelijk is hij het land uitgevlucht. De Belgische bevolking kan dus opdraaien voor de gerechtskosten en voor de andere kosten.



Of een geval in Sint-Niklaas: omdat hij vond dat zijn islamitische godsdienst niet toeliet het hoofd te buigen voor een vrouw, blokkeerde een moslim urenlang een druk kruispunt. Hij weigerde met name instructies van vrouwelijke agenten op te volgen, waardoor alle auto’s op het kruispunt muurvast stonden. De politie kon de moslim met veel moeite uit zijn wagen halen, waarbij de man agenten aanviel.



Zo gaat dat elke dag maar door. Dit land schreeuwt gewoon om quota in de VRT-televisieprogramma’s!

Belanden onze kinderen in de armoede?

Een Limburgse topindustrieel luidde onlangs in Het Laatste Nieuws de alarmklok (19.11.2010): “België zal niet van vandaag op morgen een ontwikkelingsland zijn, maar in dat straatje zijn we wel beland”. We zijn zo slecht bezig in dit land, is de meer dan duidelijke boodschap van de heer Vaessen. “Als je over onze wegen rijdt, val je van de ene put in de andere. En als je onze schoolgebouwen of andere openbare voorzieningen betreedt, waan je je in Oost-Europa. Voor wie hier in geen jaren is geweest en ons land zo aantreft, moet dat een schok zijn”.




De loonkost is te hoog, de belastingen zijn veel te zwaar, de federale structuur kost te veel en de Belgische overheid geeft de mensen veel te weinig terug: dat verkondigen wij al jaren met het Vlaams Belang, een zoveelste reden trouwens waarom wij dringend naar onafhankelijkheid moeten.



Ook internationaal wordt het stilaan duidelijk dat België een zeer zwaar probleem heeft. Uit een recente studie van de Wereldbank en consultantbureau PwC (PricewaterhouseCooper) blijkt dat “een doorsnee Belgische kmo 57% van haar winst op de een of andere manier naar de fiscus of socialezekerheidsdiensten ziet vloeien. Dat is de zogenaamde Total Tax Rule (TTR)”, aldus een verslag in De Standaard (19.11.2010).



Behoorlijk scoort behoorlijk slecht op het vlak van de wereldfiscaliteit. Een globale belastingdruk van 57% voor zelfstandigen en kmo’s is goed voor plaats 151 op 183! Het afgelopen jaar was dit land hiermee al een plaatsje gezakt, nadat het jaar voordien een daling met vier plaatsen was geslikt. Op dit moment laten we alleen Italië en Frankrijk nog achter ons, en volgend jaar zou het wel eens kunnen zijn dat we alleen Italië nog achter ons laten. En dan vindt Jean-Luc Dehaene dat België niet meer de “oude, zieke man van Europa” is? Hallo?



Niet alleen de Wereldbank en PwC benadrukken de slechte prestaties van België op fiscaal vlak, ook de OESO en de Europese Commissie publiceerden al rapporten in dit kader.



Maar misschien geeft België de mensen veel terug in ruil voor deze zware belastingdruk, denk je dan? Mis, poes, zelfstandigen die met een maandelijks pensioen van minder dan 1.000 euro moeten rond komen, zijn legio in België. Waar gaat al dat geld naartoe?

Vlaams en links = intellectueel lui?

Men zou het haast gaan geloven als men het interview van SP.A-kopstuk Frank Vandenbroucke in De Morgen (19.11.2010) leest. Op de vraag of het voor sp.a strategisch niet verstandiger zou zijn om intenser (NOG intenser dus) met de PS samen te werken, antwoordt de voormalige minister: “Als je in Vlaanderen iets wilt betekenen als linkerzijde, is het slechtste recept dat je je politieke krachten haalt uit het feit dat je een grote zus hebt in Wallonië. Ik denk dat belgicisme geen enkele toekomst biedt”.




Als je dit aandachtig leest, en ook het volgende citaat, dan is het duidelijk hoe geïsoleerd Frank Vandenbroucke wel moet staan binnen de sp.a. Als je ziet hoe hij zijn woorden moet kiezen, hoe onderkoeld hij zijn woorden plaatst, dan is het duidelijk dat de “Vlaamse strijd” binnen de sp.a verre van gestreden is, wel integendeel. Het citaat gaat als volgt: “Er zit een intrinsieke moeilijkheid in het Belgische model. Je hebt een belangrijke Franstalige minderheid die eerder (let vooral op het woord ‘eerder’) aan de ontvangende kant van de sociale zekerheid zit. Met veel meer werklozen, lagere inkomens, een minder goede gezondheidstoestand, problemen in het onderwijs…Daarnaast heb je Vlaanderen waar diegenen die betalen, zwaarder wegen”.



Jarenlang heeft de sp.a het debat “Belgisch” gevoerd, door de “federale en interpersoonlijke solidariteit” te benadrukken als hét cement van de Belgische constructie. Het lijkt inderdaad wel alsof één steentje uit deze constructie halen – want het is inderdaad niet meer dan een constructie – het ganse federale stelsel onderuit haalt. Waarom zouden Franstaligen België behouden als zij er geen voordeel uit halen? Maar waarom zouden wij in godsnaam België moeten behouden, mijnheer Vandenbroucke?



Bepaald naïef wordt voormalig minister Vandenbroucke als hij zijn visie op de toekomst van België uitspreekt: “De vraag is of we elkaar vinden in een demarche waarin men de economische slagkracht van de gewesten versterkt, hun verantwoordelijkheid scherper stelt, maar toelaat dat het federale niveau daar de vruchten van plukt. Dan kun je aan de mensen zeggen: ‘Je toekomst is verzekerd door de nv België waarin wij als Vlaanderen meerderheidsaandeelhouders zijn’. Gaan we dat kunnen zeggen? Dat is voor mij zeer essentieel”.



Nog essentiëler, mijnheer Vandenbroucke, is een nv waar je als meerderheidsaandeelhouder iets kunt veranderen. Dankzij de “nv België”, met dank onder andere aan de socialisten, zijn Vlamingen meerderheidsaandeelhouder maar kunnen zij geen énkele beslissing nemen. Zij mogen met andere woorden het kapitaal leveren, en voor de rest hun mond houden. Dat is de nv België.



Neen, links is er nog lang niet, vrees ik.

Falend asielbeleid in België. Het moet beter!

Vrijdagmorgen 19 november hebben we – de gemeenteraadsfractie en de OCMW-raadsleden van Vlaams Belang in Roeselare – actie gevoerd aan het OCMW. Reden door de actie waren de woorden van voorzitter Geert Depondt die op de vraag van Fedasil naar meer opvang voor asielzoekers, antwoordde dat het genoeg geweest is. Roeselare doet in verhouding al meer dan genoeg.




Vreemd toch hoe mensen onder druk van de werkelijkheid soms wel tot redelijkheid kunnen komen. Onze argumenten, die in vroegere dagen door dezelfde christelijke meerderheid als ‘verzuurd’ werden afgedaan, werden nu bijna woordelijk overgenomen door de OCMW-voorzitter: want inderdaad, ons sociaal systeem komt onder druk, en behoeftige Roeselaarse burgers worden, als we niet goed uitkijken, tweederangsburgers.



Nochtans lieten de woorden van Geert Depondt een wrange nasmaak na: als de vele CD&V-gemeentebesturen en OCMW-besturen de druk voelen, waarom verandert er dan niets in Brussel? Het zijn toch dezelfde politici die het voor het zeggen hebben? De Vlaamse meerderheidspartijen beloofden in hun verkiezingsprogramma toch allemaal dat de snel-belg-wet ging worden aangepakt, dat de nationaliteitswetgeving ging verstrengen en dat de familiehereniging zou worden verstrakt? Men ging de schijnhuwelijken aanpakken en de schijnsamenlevingscontracten, weet u het nog? Wat is er gebeurd? Niets! Integendeel, op vraag van de Franstaligen werd er nog maar eens een regularisatie doorgevoerd, zodat de volgende stromen gelukszoekers hun valiezen al konden pakken. 20.000 asieldossers ondertussen, een record. En 4 tot 5.000 dossiers die niet op tijd worden afgewerkt: de volgende massaregularisatie zit er al aan te komen!



Dat het ook anders kan, bewijzen Denemarken en Nederland. In Nederland bijvoorbeeld slaagt men er zelfs in om opvangcentra te sluiten. Het strakke en harde asielbeleid en de afhandeling van een asielaanvraag op 8 dagen maken Nederland niet langer geliefd als toevluchtsoord. En Denemarken verscherpt door middel van een puntensysteem bij familiehereniging nog eens het migratiebeleid. Beloond wordt vooral academische vorming, talenkennis en beroepservaring. Het kan dus ook anders! En vooral: het moet dringend anders.

België niet meer in kopgroep eurozone

Econoom Geert Noels is iemand die economische cijfers leest en interpreteert. Zakelijk. En duidelijk mét een Belgische agenda. Maar dat belet niet dat zijn conclusies ook voor ons evenveel argumenten kunnen betekenen om toch maar zo snel als mogelijk tot een definitieve oplossing van de communautaire problematiek te komen.

Eurostaat, het Europees instituut voor statistische gegevens, publiceerde gisteren de definitieve begrotingscijfers van de eurolanden in 2009. Geert Noels heeft die cijfers ook gelezen en trekt enkele conclusies.

1^e. De zuidelijke EU-lidstaten lopen almaar meer achterstand op ten opzichte van de noordelijke landen. De Grieken hebben in 2009 een begrotingstekort van 15,4%, gevolgd door Ierland (14,4%), Spanje (11,1%), Portugal (9,3%) en Frankrijk (7,5). De noordelijke landen (Duitsland, Nederland, Oostenrijk, Finland en Luxemburg) doen het dus veel beter.

2^e. Hoe meer landen uit de zuidelijke kant een beroep moeten doen op het Euro-vangnet, hoe moeilijker het wordt voor de landen uit de kopgroep om het net overeind te houden.

3^e. Ten opzichte van de kopgroep van EU-lidstaten doet België “het beduidend slechter” aldus Geert Noels. België eindigde 2009 met een tekort van 6% en een overheidsschuld van 96,2% van het bruto binnenlands product. De Belgische overheidsschuld ligt 20% hoger dat het gemiddelde van de EU-lidstaten.

Geert Noels trekt hieruit de conclusie dat België maar best zo snel mogelijk een regering op de been moet brengen om te bezuinigen. Een andere conclusie zou kunnen zijn dat men dit land maar best zo snel mogelijk moet splitsen, zodat de twee gemeenschappen op hun eigen manier de economische en financiële uitdagingen kunnen aangaan. 

Je bent positief ingesteld en je gelooft in multicultureel samenleven

Tja, de gelovigen in de weldaden van het multicultureel project hebben het niet gemakkelijk de jongste weken en maanden. Niet alleen Angela Merkel – en in haar kielzog Yves Leterme – twijfelde in het openbaar aan het succes van het samenleven van mensen uit totaal verschillende culturen, ook uit berichten in allerlei persberichten blijkt dat het van kwaad naar erger gaat.




Neem het De Coninckplein in Antwerpen, waar het Vlaams Belang onlangs een vrij spectaculaire antidrugs-actie opzette. De Standaard wijdde er begin november een uitgebreide bijdrage aan, waarvan wij u de voornaamste en maatschappelijk relevante delen niet willen onthouden.



Zo zegt een jurist: “Het is een catastrofe. Je bent positief ingesteld. Je gelooft in multicultureel samenleven. Maar dan begin je de overlast te zien. Je leert de gebruikers kennen, maar begint ook het dealen te herkennen. Dan begin je te klagen, je stapt naar de politie. Je verenigt je met je buren en stapt naar de politiek. Er wordt geluisterd (…) Maar uiteindelijk kun je alleen vaststellen dat het dealen alsmaar erger en agressiever wordt”.



Als dealers – de echte groothandelaars houden zich sowieso op in de ‘schaduw’ van het gebeuren – worden opgepakt, krijgen ze van de Dienst Vreemdelingenzaken hooguit een geschreven bevel om het land te verlaten, omdat de gesloten centra zogezegd vol zitten. Waardoor die mannen hier binnen de kortste keren opnieuw staan en hardnekkig recidiveren.”



De oplossing volgens de buurtbewoners? “De enige oplossing voor die illegale drugsdealers is ze oppakken, opsluiten in een gesloten instelling en effectief uitwijzen”. Laat dat nu toevallig – toevallig, inderdaad – de oplossing zijn die het Vlaams Belang al jaren voorstelt.

Rijpen de geesten stilaan?

Ja, er is wel iets aan het veranderen in Vlaanderen. Zelfs een gepatenteerde pessimist als uw dienaar moet de tekenen des tijds, zoals dat dan heet, geloven. Ik ben jarenlang actief geweest in de bank- en verzekeringsbranche, en heb hier een pak interessante contacten kunnen behouden. Contacten die mij bij tijd en wijle interessante invalshoeken bezorgen.




Zo was ik onlangs op bezoek bij enkele makelaars aan de kust. Verschillende van die makelaars zijn niet in de eerste plaats actief op het vlak van verzekeringen, maar wel als immobiliënmakelaars natuurlijk. Als verkopers en verhuurders van onroerend goed aan de kust. Als syndicus ten dienste van eigenaarsverenigingen.



Die makelaars wisten mij – zonder dat ze van elkaar wisten – mee te delen dat zij de sfeer bij hun klanten, meestal eigenaars van appartementen of appartementsgebouwen, nogal sterk veranderd is. Was de ganse branche decennia geleden nogal sterk Franstalig gericht, zeker in de streek van Knokke, maar ook in Oostende, en kon men zelfs bij de ‘Vlaamse’ eigenaars Franskiljonse trekken terugvinden, dan menen mijn vrienden immobiliënmakelaars (ook géén Vlaams-nationalisten, om de puntjes op de ‘i’ te zetten) dat zelfs in de immobiliën een soort “Vlaamse” revolutie zich heeft voltrokken. Men staat er nog niet op een onafhankelijkheidsstandpunt – dat is nog een brug te ver – maar men is er zeker én overtuigd Vlaams.



De reden van dit alles? Veel eigenaars, meestal mensen die in eigen regio bedrijfsleider, zaakvoerder, middenkader, kader, bediende, enzovoort zijn, veel van die eigenaars hebben hun buik vol gekregen van het Belgisch immobilisme van de jongste jaren, en zeker van het immobilisme van de jongste maanden. Steeds meer Vlaamse mede-eigenaars nemen het bijvoorbeeld niet meer dat vergaderingen in de beide landstalen verlopen. Steeds meer Vlaamse mede-eigenaars nemen het bijvoorbeeld niet meer dat herstelfirma’s uit het Brusselse in het Frans komen herstellen, of alleen Franse factuurvoorwaarden voorleggen.



De vraag stelt zich wat de toekomst ons brengt, in geval de onderhandelaars er niet uitkomen? Plooit men terug op het (tot op de draad versleten) Belgisch verhaal, of durven de Vlamingen een stap verder te zetten? Het Vlaams Belang is er klaar voor.

Slechts 68 buitenlandse criminelen naar buitenland

In de Commissie Justitie gaf de minister van Justitie, Stefaan De Clerck (CD&V) als antwoord op mijn mondelinge vraag toe dat de overbrenging van criminele buitenlanders naar hun thuisland bijzonder traag verloopt en een vrij mager resultaat kent. Ondanks mooie principes, vastgelegd in allerlei internationale verdragen, laat de praktische uitvoering vaak lang op zich wachten.




Zo werd er een conventie tussen België en Marokko gesloten, dat door België werd goedgekeurd en geratificeerd op 12 februari 2009. Maar de ratificatieprocedure loopt nog steeds in Marokko…Herhaaldelijk stuurt de federale overheidsdienst Buitenlandse Zaken een herinneringsbrief. Marokko ratificeert niet. Onderhandelingen met de Democratische Republiek Congo, Albanië en Kosovo hebben eveneens tot overeenkomsten geleid, maar alle wachten nog op ratificatie.



In totaal werden sinds 2005 (goedkeuring van het Europees Verdrag betreffende de overbrenging van gevonniste peronen en goedkeuring van het Aanvullend Protocol) slechts 68 personen van buitenlandse origine naar hun land van herkomst of nationaliteit overgebracht. Minister De Clerck betreurde het magere resultaat. Ik heb aangedrongen op harde actie van de overheid, maar ja, een ontslagnemende regering: wat wil je?



België: dweilen met de kraan open.

Als blinde lemmingen hollen we maar verder door…

Het aantal knipperlichten inzake asielmisbruik, integratieproblemen en het mislukken van het multicultureel project neemt wekelijks toe. Maar denk je dat het beleid – en zeker wat daarvoor doorgaat in België – zich hiervan ook maar iets aantrekt? Er is geen beleid, er is geen regering, maar toch besloot het federale kernkabinet onlangs (De Tijd, 10.11.2010) niet minder dan 25 miljoen extra uit te trekken voor kernopvang. Dat men uw mening hieromtrent niet heeft gevraagd, zegt u?




Voorts lazen we in Het Laatste Nieuws (12.11.2010) dat Staatssecretaris voor Sociale Integratie Philippe Courard (PS) zegt dat het weinig zin heeft om over de inplanting van een nieuw asielcentrum vooraf te overleggen met de betrokken gemeenten omdat die er zich hoe dan ook tegen verzetten. Hij is lang niet de enige PS’-er die het moeilijk heeft met democratie en inspraak van het volk.



Nochtans zijn de signalen duidelijk: dit loopt verkeerd af. Zo kwam onlangs in enkele Nederlandse weblogs de Deens psycholoog Nicola Sennels aan het woord, schrijver van het boek “Among criminal Muslims. A Psychologist’s experiences from the Copenhagen Municipality”, waarin hij zijn therapeutische werkervaringen met 150 veroordeelde moslims vergelijkt met Deense cliënten. Sennels laat zien dat diepliggende culturele en psychologische verschillen de hoofdoorzaak zijn van de gevaarlijke problemen met integratie van moslims in het Westen en de rest van de wereld waarmee we tegenwoordig geconfronteerd worden.



“Among Criminal Muslims” is makkelijk te lezen en bestaat uit interessante casussen, therapeutische adviezen en inzicht gevende vergelijkingen tussen zijn westerse en moslimse cliënten. Het officiële Deense tijdschrift voor professionele psychologen publiceerde een recensie: “Among Criminal Muslims is een provocerende eye opener: overtuigend en goed onderbouwd. Sennels schokkende conclusie is dat de westerse cultuur en de cultuur van moslims zo verschillend zijn dat ze nooit in staat zullen zijn naast elkaar te bestaan zonder hun fundamentele waarden te veranderen.



Zo zegt hijzelf: “Als psycholoog had ik de zeer unieke kans om de normaal gesproken zeer gesloten moslimgemeenschap van binnen te kunnen bekijken. De familiepatronen, het leven in de moslimwijken, hoe ze in hun land van herkomst leefden, hun kijk op religie (…) Moslims zijn, net als mensen van alle andere culturen, beïnvloed door de manier waarop ze zijn opgevoed in hun specifieke cultuur. Dat de persoonlijkheid van mensen gevormd wordt door specifieke familiepatronen, seksepatronen, hun religie en sociale normen is eigenlijk heel logisch als je psycholoog bent of op een andere manier met mensen werkt”.



De conclusie van Sennels mag hard klinken, maar laat geen twijfel over: “Ik ben er volledig van overtuigd dat integratie niet mogelijk is. En dit is de reden dat we zien dat de problemen met de maand groter worden in plaats van kleiner, ondanks de miljarden euro’s die uitgegeven worden om de zaak op te lossen. Ik ben er zeker van dat we binnen 5 jaar burgeroorlogachtige toestanden zullen hebben in de door moslims gedomineerde wijken in veel Europese steden”.

Waarom moeten het altijd allochtonen zijn?

Het valt op dat jeugdbewegingen de jongste weken het slachtoffer worden van vrij ernstige vormen van agressie. En het valt nog meer op dat het steeds allochtonen zijn die de daders zijn van deze onbeschofte daden van agressie. Waarom mag deze vraag trouwens niet gesteld worden? Waarom antwoordt de overheid steeds opnieuw met een beschaamd stilzwijgen als dit soort van vragen wordt gesteld?




Ik overdrijf? Misschien toch twee feiten van de jongste weken. Zo trokken op zaterdagmiddag 9 oktober enkele Kortrijkse scouts van deur tot deur om pannenkoeken aan de man te brengen. Met de opbrengst van de actie wilden ze hun kamp van volgende zomer in de Ardennen financieren. Maar opeens werden de scouts belaagd door een aantal allochtone jongeren. Onder bedreiging van een mes moesten de scouts een bedrag tussen de 50 en 100 euro en hun gsm afgeven. De slachtoffers bleven ongedeerd, de boefjes sloegen de vlucht.



Na intens speurwerk kon de lokale politie de bende in kaart brengen en de jongeren identificeren. Zeven minderjarigen uit Kortrijk, tussen 11 en 14 jaar oud, werden opgepakt. Dat lokte overigens bijzonder agressieve reacties uit bij hun families, die het politiekantoor van Kortrijk belaagden.



De agressie die jongeren en sympathisanten van de Chiro in Zelzate moesten ondergaan, waren nog ernstiger. Begin november werd een Chirofeest in Zelzate door een groep allochtone jongeren aangevallen. De politie heeft ondertussen in Eeklo een 15-jarige jongen opgepakt die een mes bij had tijdens een aanval op een Chirogroep in Zelzate. Bij het incident, volledig uitgelokt door de allochtone jongeren, werd een sympathisant van de jeugdbeweging levensgevaarlijk gewond door messteken. Een groep van 11 jongeren werd vrijgelaten bij gebrek aan tenlasteleggingen. Het groepje verleende geen medewerking aan het onderzoek.

Ik herhaal mijn vraag: waarom komt het geweld steeds van allochtone jongeren? En welke dringende maatregelen zal de overheid nemen om dit geweld tegen onze jongeren te stoppen?

België heeft een goede naam in het buitenland....

Seksueel verminkte vrouwen...in België

Er zijn zo van die verhalen die je doen twijfelen of we wel écht de Middeleeuwen achter ons hebben gelaten. Er zijn van die verhalen die je doen gruwelen van bepaalde godsdienstige praktijken – niet toevallig in overgrote meerderheid van islamitische strekking – als je leest tot welke gruwelijke verminkingen ze leiden.




Een Afrikaanse migrant kwam in Brussel studeren en trok dan terug naar zijn thuisland. Enkele van zijn dochters waren er besneden, maar op een dag besloot de vader dat het vanaf dan gedaan moest zijn met deze Middeleeuwse praktijken, vooral nadat een meisje in de buurt gestorven was. Het gevolg was wel dat de oma de niet besneden kleindochters verstootte als “onrein”. De sterke wil van de vader, aldus een verslag in Het Laatste Nieuws (03.11.2010), zorgde ervoor “dat zijn twee jongste dochters een vrij zorgeloze jeugd meemaakten”.



Tot op een dag de grootmoeder vroeg om haar te vergezellen naar haar thuisland Somalië, op reis zeg maar. De beide zusjes, die tot dan toe geen affectie van de grootmoeder hadden gekregen, gingen maar wat graag op het aanbod in. De meisjes werden vastgegrepen en een vrouw met een mes in de hand deed de rest. “Een maand lang hebben we daar gelegen, met de benen tegen mekaar gebonden. Na een paar weken waren er complicaties. Wij konden niet meer plassen. Toen de vrouwen opperden dat ze ons dan opnieuw moesten openen, zijn we van schrik beginnen plassen. Het deed allemaal vreselijk veel pijn”.



In België zijn meer dan 6.000 vrouwen besneden. En er zijn nog eens bijna 2.000 jonge vrouwen die het gevaar lopen binnen afzienbare tijd besneden te worden. Het gaat bijna altijd om vrouwen die uit islamitische landen komen, alhoewel de eerlijkheid mij gebiedt te zeggen dat Iran de vrouwenbesnijdenis niet toelaat (de besnijdenis kwam er overigens ook minder vaak voor). Het zou dus wel eens culturele achtergronden kunnen hebben. Het blijft in elk geval een barbaarse praktijk die verboden moet worden.

Franstaligen en scenario’s voor een plan B

Er wordt ons Vlamingen wel eens verweten dat wij te weinig Franstalige media lezen en zo te weinig op de hoogte zijn van hetgeen aan de andere kant van de taalgrens gebeurt. En dat klopt natuurlijk wel: wie van ons volgt de debatten onder andere in La Libre Belgique over het einde van België en de scenario’s voor het beruchte plan B?




Zo somt professor Berhendt (LLB, 23.10.2010) volgende mogelijkheden op: “Er zijn twee grote scenario’s van de opsplitsing van dit land. Aan de ene kant is er het scenario van de afscheiding (unilateraal of onderhandeld), aan de andere kant het scenario van het einde van de staat, wat men zou kunnen noemen de ontmanteling van de staat. De twee scenario’s onderscheiden zich fundamenteel”.



In het eerste geval, dat van secessie, maakt een deel van de staat zich los van het overige deel, dat dan de naam van de staat blijft dragen. Vlaanderen roept bijvoorbeeld zijn onafhankelijkheid uit en wordt een Vlaamse staat. De rest van België draagt verder de naam van ‘België’. Dit scenario wordt door niemand meer gevolgd, aldus de professor, ook Vlamingen zien er geen heil meer in. Volkerenrechtelijk kan de staat België zich verzetten tegen de Vlaamse onafhankelijkheid.



En nog een reden waarom de Franstaligen beter niet kiezen voor het scenario van de ontmanteling van de staat. In geval van de onderhandelde afscheiding van Vlaanderen behouden de Franstaligen de Belgische nationaliteit.



De kans dat de Vlamingen hun onafhankelijkheid uitroepen en Brussel “meepakken”, acht professor Berhendt zeer klein: “U kunt slechts dat gebied afscheiden, dat u exclusief domineert, wat niet het geval is in Brussel”.



Een ding is zeker: de Franstaligen beseffen maar al te goed, zoals professor Berhendt ook letterlijk zegt, dat “wij (België dus) vanuit een onderhandelde secessie zijn ontstaan”, wat betekent dat een secessie of een ontmanteling van de staat evengoed tot de toekomstperspectieven behoort. Beseffen de Vlamingen dit ook terdege?

De ergste crisis sinds 1830…

“Ik wik mijn woorden: (de toestand) is sedert 1830 nooit ernstiger geweest dan nu. Wat België nu overkomt, staat al 180 jaar in de sterren geschreven. Dit land is een product van de Franstalige bourgeoisie. 1830 was voor ons, Vlamingen een ramp, de grootste sinds 1585 en de val van Antwerpen”. Aan het woord is de krasse gepensioneerde professor Robert Senelle (Het Laatste Nieuws, 06.11.2010).




Ik herinner mij professor Senelle nog van de lessen staatsrecht aan de Gentse universiteit. Een (h)eerlijk lesgever, die de meestal zeer droge leerstof wist te larderen met cynische knipogen naar de politieke realiteit. Een man met een socialistische achtergrond, maar die in hetzelfde interview in Het Laatste Nieuws even de puntjes op de “i” zet: “Het socialisme heeft in zijn tijd grote verdiensten gehad voor de gewone man. Maar nu? De SP.A is te weinig Vlaams, vind ik”.



Professor Senelle hield ons tijdens de lessen altijd voor dat federalisme in België niet werkt. Eerstens omdat federalisme van onder moet komen, terwijl het in België juist van bovenaf werd opgelegd om het Vlaamse demografische overwicht politiek te neutraliseren. Tweedens leek het hem evident dat het federalisme in België niet kon werken. Federalisme werkt in Duitsland, in Zwitserland, in Canada, omdat er 5, 6, 7 en soms meer federerende partners zijn. In België zijn er slechts 2 (Vlamingen en Franstaligen) of hoogstens 3 (Brussel als apart gewest). Dit kan niet werken, aldus professor Senelle, omdat er altijd één partner is die voor alles zal moeten opdraaien. Hij herhaalt dit argument ook in het interview: “Transfers van Vlaanderen naar Wallonië ter grootte van 5 à 7 miljard euro per jaar: dat bestaat verhoudingsgewijs in geen enkel federaal land”.





Toch is professor Senelle altijd monarchist gebleven, én Belg. “Gelukkig hebben we nog koning Albert. Een groot monarch (…) (Ik hoop) dat België de vorm krijgt waar ik al decennia voor pleit: een koninkrijk met autonome deelstaten. Dan is al mijn geschrijf niet voor niets geweest”. Natuurlijk vergeet de professor wel op het meest essentiële te antwoorden: waarom zouden de Franstaligen nog met Vlaanderen onder één dak willen leven, als ze niet meer kunnen profiteren? Wat met dit confederalisme, als het voor de Franstaligen geen meerwaarde meer biedt?



Ergens, heel ergens begint de sympathieke professor ook rekening te houden met het scenario dat de Franstaligen niet willen toegeven. Wat als er geen Copernikaanse revolutie mogelijk is? Wat als de Franstaligen blijven zweren bij dit verlammende Belgische status quo? “Maar als de Franstaligen het been stijf houden, moet Vlaanderen zichzelf uitroepen tot autonome deelstaat in België”, aldus dezelfde Robert Senelle.



Hij gaat wat kort door de bocht met deze laatste stelling, toch? Gerolf Annemans heeft in zijn boek “De Ordelijke Opdeling” een ander scenario in het hoofd, maar goed: het is vooral verheugend vast te stellen dat de geesten rijpen in Vlaanderen. Ook bij krasse 92-jarigen!

Falend integratiebeleid, zegt eerste minister

Jarenlang hebben de burgerlijke partijen (van Open VLD tot N-VA, CD&V en SP.A) zich achter de multiculturele dogma’s weggestoken om hun eigen verantwoordelijkheid te ontlopen en vooral om toch maar niet in botsing te komen met de linkse hogepriesters van het nieuwe geloof van de multiculturele verrijking.




Maar er waait een andere wind door Europa, zo lijkt het wel. Na de uitlatingen van ministerpresident Merkel van Duitsland kon Yves Leterme niet achterblijven natuurlijk. Gazet van Antwerpen laat de Belgische ontslagnemende premier aan het woord, die de uitlatingen van Merkel (Multikul is mislukt) bevestigt, “in die zin dat het integratiebeleid niet altijd de heilzame effecten heeft gehad die ervan verwacht werden”.



Tiens, tiens, aldus Wim van de Velden in De Tijd (03.11.2010): “nog niet zo lang geleden (2009) schreef Yves Leterme ons nog een handgeschreven brief waarin hij ons verweet kritische kanttekeningen te hebben geplaatst bij de opvang van asielzoekers nadat de Antwerpse schepen Monica De Coninck aan de alarmbel had getrokken”. Dat is niet het enige: CD&V ging de verkiezingen van 2007 in – maar ook Open VLD en N-VA trouwens – dat er aan het asiel- en migratiebeleid fundamenteel moest worden gesleuteld, onder andere aan de snelbelgwet. Dat is precies wat er NIET gebeurde. Wel integendeel, de ene collectieve regularisatie volgde op de andere, ook onlangs nog (mét goedkeuring van àlle Vlaamse partijen, buiten het Vlaams Belang).



Te vrezen valt dat deze “late schuldbekentenis” alleen met electorale bedoelingen wordt gemaakt, en dat er weinig zal gebeuren. Zoals ook De Tijd opmerkt, weet niemand hoe het nu verder moet. Misschien moet het Belgische beleid eens luisteren naar de vox populi? Een referendum organiseren? Want de asielzoekers blijven ondertussen maar binnenstromen. Zoals ook nog Gazet van Antwerpen becijferde (01.11.2010): België krijgt per inwoner 3 keer zoveel asielaanvragen binnen als Nederland of Frankrijk.



Wanneer zal de regering zich eindelijk eens verontschuldigen voor het beleid van de jongste decennia, en waarbij honderdduizenden vreemdelingen het land werden binnengebracht zonder dat de autochtone bevolking ook maar verzocht werd haar mening hierover te geven? Of is het misschien wachten tot de toestand helemaal uit de hand loopt en verontschuldigingen niet meer aan de orde van de dag zijn?

Waarom centrumlinkse partijen onderuit gaan?

Partijen of coalities van links zijn aan de macht in Noorwegen, in Spanje en Oostenrijk. Maar in elk groot land in Europa – Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland, Italië, om ze niet te noemen – is een centrumrechtse coalitie aan de macht. Het lijkt wel alsof overal in Europa, van de Baltische staten tot aan de Middellandse Zee, de sociaaldemocraten op hun tweede adem wachten: overal doen ze het slecht.




Michael Lind, Policy Director van het Economic Growth Programm van de New American Foundation, heeft het fenomeen van de achteruitgang van de sociaaldemocratie onderzocht. Anders dan in de VS, zegt hij, “stemmen de kiezers in Europa niet tegen overheidspensioenen en gezondheidszorg voor iedereen”. Wat ze wel doen, aldus de professor, is een recente generatie van sociaaldemocratische leiders uitspuwen, die de vrije markt te zwaar hebben bewierookt. Het gaat over “chichi”-links, leiders in de lijn van Clinton en Blair, die “de globalisering en het gedereguleerde vrije verkeer van geld, goederen en mensen de hemel in hebben geprezen met de vlijt van bekeerlingen”, aldus Lind. De leiders van deze sociaaldemocratische vrije markt-aanbidders waren véél meer libertarisch dan hun kiezers en dat heeft hen de das uiteindelijk omgedaan.



De arbeiders die traditioneel voor sociaaldemocratische partijen stemden, zagen hun leiders de idealen van vroeger inruilen voor vage idealistische multiculturele dromen. Michael Lind wijst vooral op de schade voor links door het multiculturele thema, alleen al omwille van de sterker wordende kloof tussen de arbeiders en hun ‘natuurlijke’ partij. Rechtspopulistische partijen werden – overal in Europa – de eerste arbeiderspartij.



Conservatieve partijen namen overal het roer over en alhoewel ze zich principieel blijven verzetten tegen samenwerking met rechtsnationalistische partijen, is het toch opmerkelijk hoever deze partijen naar rechts zijn opgeschoven.



Tenslotte is er wel één gelijkenis te trekken tussen Europa en de VSA. Rechts is in de beide continenten verdeeld tussen enerzijds een strekking die sterk pro-economie is en anderzijds een populistische identitaire strekking die de wilde immigratie en de multicultuur aanvalt, en vooral daar succes heeft waar moslims sterk aanwezig zijn.

Het zit hem soms in de laatste paragraaf van een persartikel

Ja, je moet het ze toegeven, die persjongens en –meisjes! Ze slagen er soms in hun boodschap verborgen te houden tot de laatste paragraaf. Kwestie van het spannend te houden? Of misschien een kwestie om het niet aan de neus van jan en alleman te hangen?




Neem nu het verslag van de experts inzake het treinongeval in Buizingen. Om het tragisch ongeval te onderzoeken werd in de Kamer zelfs een bijzondere commissie “Spoorwegveiligheid” in het leven geroepen, die al enkele keren is bijeen gekomen en waar tijdens een hoorzitting enkele experts werden gehoord over de veiligheidssystemen van de NMBS. Hun conclusie was vrij gelijklopend – ondanks de verdediging van minister Inge Vervotte van het bestaande systeem: “De veiligheid op het Belgisch spoornetwerk is nog steeds ondermaats”, aldus een verslag in Metro.



De top van NMBS zou de voorbije dertig jaar verkeerde keuzes hebben gemaakt. Over de invoering van het remsysteem TBL1+ bijvoorbeeld zijn de experts ook duidelijk: het Europese remsysteem ETCS is veiliger, maar de NMBS-groep kiest voor het TBL1+-systeem”. En dan de conclusie van de krant, de allerlaatste paragraaf van het artikel: “Het TBL1+-systeem was op het moment van de aankoop niet het beste systeem op de markt, maar de NMBS heeft het aangeschaft omdat het in Charleroi ontwikkeld werd, om zo de Belgische economie te stimuleren”. Lees: de Waalse economie.



Commentaar overbodig, zou ik zeggen.