Het heeft natuurlijk geen enkele zin om u te vervelen met het verhaal van de zoveelste crisis van deze regering, die stilaan op een crisis van het regime begint te lijken (met de woorden van voorzitter Valkeniers). We zouden natuurlijk kunnen wijzen op de ‘hypocrisie’ van de Sp.a, die moord en brand roept omdat ze niet door de koning wordt gehoord, maar die er jaren geleden met enthousiasme tegen het Vlaams Blok een cordon sanitaire heeft helpen opbouwen en die onze partij – omwille van louter partijpolitieke redenen – voor de rechtbank heeft gesleept. Neen dus.
Het is nutteloos het verhaal van deze zoveelste crisis te vertellen: de pers heeft het in de afgelopen dagen zelf verteld. Uitgebreid, tot in alle details. Maar één commentaar willen we u niet onthouden, die van Van De Velden van De Tijd. Hij roept op zo snel mogelijk “een werkbare regering te vormen, die stabiliteit biedt”. De sociaaleconomische toestand is immers kritisch.
Van De Velden vraagt een regering met perspectief tot 2011. “Vragen dat de federale verkiezingen in juni 2009 zouden samenvallen met de Vlaamse, is eigenlijk vragen dat de christendemocraten hun nederlaag zouden verdubbelen”. 2011 zou er trouwens kunnen voor zorgen dat de parlementaire onderzoekscommissie Leterme en Vandeurzen kan ‘witwassen’.
De knoop van alles, aldus de commentator, ligt andermaal bij het communautaire. “CD&V dreigt bij een doorstart van de federale regering nog altijd de federale rekening gepresenteerd te krijgen bij de Vlaamse verkiezingen van volgend jaar. De sleutel om tot een oplossing te komen, ligt andermaal in het communautaire”.
“Het is niet alleen voor CD&V dat dit perspectief van een staatshervorming er moet komen, het is ook in het algemeen belang”. Alleen met fundamentele stappen – die voor onze partij eigenlijk neerkomen op een totale ontmanteling van de staat en de vorming van twee onafhankelijke staten – kunnen de financiën weer op orde gebracht, de pensioenen, de gezondheidszorgen.
Ondanks een andere finaliteit – Van De Velden wil niet per se een onafhankelijke Vlaamse staat – en ondanks andere uitgangspunten, zegt deze journalist eigenlijk wat wij al jarenlang duidelijk proberen te maken: zonder inderdaad het communautaire de primordiale plaats te geven, en de “gemeenschapsproblemen” definitief te regelen, kan de rest nooit naar behoren worden geregeld.
