Zijn er eigenlijk nog wel dossiers in dit land die niet communautair geladen zijn? De Vlaamse parlementairen van de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen moeten toch meer en meer tot het besef komen dat dit land compleet onbestuurbaar is geworden omdat hier twee volkeren – onder dwang – samenleven, die op zowat elk facet van het bestaan een andere visie hebben. Deze zogenaamde Vlaamse parlementairen zijn in elk geval sinds 5 november opnieuw een desillusie rijker: ook het SCK-dossier, het nucleair onderzoekscentrum van Mol, zorgt voor een bepaalde communautaire onrust.
In de Commissie Bedrijfsleven – met de voorzitter collega Bart Laeremans – ging het die woensdag om de vraag of de federale overheid dit tweede belangrijkste nucleair onderzoekscentrum van Europa nog wel kansen wil geven. De mensen van SCK zelf kwamen op uitnodiging van de Commissie hun zegje doen.
Wat bleek bij de aanvang van de vergadering? Op één uitzondering na, een collega van Ecolo-Groen, had geen énkele Franstalige parlementair interesse voor dit onderwerp. Commissievoorzitter Bart Laeremans en ikzelf hekelden in onze tussenkomst dan ook zwaar deze Franstalige onverschilligheid en vroegen ons af of dit geen budgettaire gevolgen zal hebben. Immers: het onderzoekscentrum – met zijn 630 rechtstreekse en ongeveer 1.200 onrechtstreeks jobs – vraagt al geruime tijd bijkomende middelen om massaal in te zetten in een nieuw en grootschalig onderzoeksproject MYRRHA, en rekende hiervoor op Europees en federaal geld. De Overheid vroeg het SCK om te voldoen aan allerlei administratieve, financiële, structurele en andere randvoorwaarden. SCK legde een volledig klaar en afgewerkt dossier in juli 2007 neer. En sindsdien…niets meer. SCK moet sindsdien maar wat aanmodderen.
O ja, voor ik het vergeet: op het einde van deze Vlaams-Vlaamse dialoog in de Commissie Bedrijfsleven kwam een woordvoerster van de PS binnengewaaid. Zij kwam de commissieleden nog eens duidelijk maken dat ze géén interesse had voor dit Vlaams dossier.
