Het aantal actieve Belgen blijft erg laag, zeker als men dat bekijkt in Europees perspectief. Slechts 62% van de actieve bevolking is aan het werk, lager dus dan het Europees gemiddelde. En – het is een constante in alle studies, het wordt vervelend, maar we blijven het herhalen – er zijn enorme verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië.
In de gehele Europese Unie wordt de doelstelling van 70% niet gehaald, dat blijkt vooreerst zeer duidelijk. In België – we verwijzen graag naar de cijfers op www.werk.belgie.be – is de werkzaamheidsgraad nog lager en ligt het met 62% een stuk lager dan het Europese gemiddelde van 65,4%.
Vlaanderen doet het beter met een werkzaamheidsgraad van 66,1%, Brussel en Wallonië hinken ondanks decennialange subsidiestromen van Vlaanderen en Europa naar Franstalig België, nog steeds ernstig achterop met een cijfer van 54,8% en 57%. Opvallend is de hoge werkloosheidsgraad in Franstalig België en Brussel.
Deze cijfers – op een Belgische webstek – zijn niet meer of niet minder te zien als overtuigende argumenten om eindelijk het arbeidsmarktbeleid te splitsen. Maar te vrezen valt dat Leterme zelfs hier niet in slaagt. Zo wordt Vlaanderen in een neerwaartse beweging met Wallonië en Brussel meegezogen. En we moeten er niet aan denken wat de toekomst brengt: de economische recessie staat voor de deur.
