POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





donderdag 31 december 2009

Nog een laatste boekentip voor 2009

U moet iemand nog een geschenk kopen en u weet niet goed wat? Welk boek moet uw schoonvader perse lezen? Of welke intellectuele bagage kan u zoon of dochterlief in 2010 meegeven? Zoek niet langer, ik wil u graag het jongste boek van barones Mia Doornaert aanbevelen, “De frivole vertwijfeling. Een weerbarstige kijk op de wereld” (*)

Ik hoor u al lachen. Een boek van een zeer feministische Belgische (ex-) journaliste, een barones daarenboven. Een dame die met het Vlaams Belang niets, maar dan ook niets te maken wil hebben. Ja, waarom niet? Men moet het bijlange niet met alles eens zijn wat deze dame op papier zet om ten eerste haar zeer vlotte pen te bewonderen, en vooral ten tweede haar moed te bewonderen waarmee zij politiek niet correcte ideeën verdedigt en blijft verdedigen, als het moet tegen de ganse persmeute in.

Neen, natuurlijk ben ik het niet met haar eens waar zij (onrechtstreeks) oproept om de Belgische constructie te redden. Ik vind haar pro-Israël en pro-Amerikaanse houding veel te geprononceerd en te weinig genuanceerd. Ik stel in dit boek trouwens ook vast dat haar Europa onmogelijk mijn Europa kan zijn. Maar goed, zelfs in die gevallen ontwikkelt ze haar ideeën tenminste op een intelligente manier. En een confrontatie van de eigen ideeën met die van een intelligente tegenstander doet altijd deugd. “Du choc des idées…”, u weet wel. Vrijheid van meningsuiting en vrijheid van pers is een fundamenteel principe van ons continent, daarover zijn mevrouw Doornaert en ikzelf het in elk geval eens.

Want daarover gaat het de jongste decennia steeds meer. De verdediging van onze basiswaarden en van onze Europese regels van het spel. Dat is ook de hoofdreden waarom ik dit boek durf aanbevelen: barones Doornaert schenkt in haar boek tenminste aandacht aan de opmars van een bepaald militant en zeer onverdraagzaam islamisme en wijst de Europese bewindvoerders op hun verantwoordelijkheid. “Je kunt er niet naast kijken dat Europa voor het eerst te maken krijgt met een massale immigratie die, om het zacht te zeggen, moeite heeft met basiswaarden van onze democratie zoals vrije meningsuiting, gelijkberechtiging voor vrouwen, tolerantie of niet-discriminatie van homoseksuelen”.

Het feit dat mevrouw Doornaert doorgaat voor een progressief denkend iemand, belet haar in elk geval niet te wijzen op de grote verantwoordelijkheid van de linkse partijen. Zo schrijft ze: “Opvallend, en verontrustend, was dat juist de progressieve partijen verkozen naast dat geweld tegen vrouwen te kijken. IJveren voor zelfs elementaire rechten van vrouwen was plots niet meer progressief maar reactionair geworden, een dekmantel voor racisme en ‘islamofobie’”.

Als een moderne Cassandra waarschuwt Doornaert tenslotte Europa voor het toegeven aan de eisen van de islam en voor het opgeven van haar vrijheden, haar waarden en gebruiken. “Brusselse vrederechters kunnen eindeloze verhalen vertellen over de constante druk op onze democratische levenswijze. Een moslim die in een rijhuis in een Brusselse gemeente woont, komt klacht indienen tegen een buurvrouw. Haar fout: ze werkt in haar tuin in een mouwloos topje en bermuda. Het zielenheil van zijn vrouw en kinderen lopen gevaar want ze kunnen dat immorele spektakel vanuit de bovenramen zien”.

Vreemd toch, zegt de schrijfster: “opkomen voor de vrije meningsuiting is een uiting geworden van de ‘verrechtsing’ van onze democratische maatschappijen”. En dus ‘slecht’, hoor je haar denken.

Er staat nog veel meer in dit boek, zeker ook heel wat zaken die zullen irriteren. Maar ook heel wat teksten die een waardevolle aanzet zijn tot discussie. Mevrouw Doornaert vindt dat kritiek op de islam moet kunnen. Onvoorwaardelijk.

Kopen dus dit boek. Of cadeau doen.


(*) Doornaert, M., “De frivole vertwijfeling. Een weerbarstige kijk op de wereld”, 2009, Lannoo, Tielt, 244 pagina’s. ISBN 978 – 90 - 209 – 86167.

woensdag 30 december 2009

Anonieme cv’s: de sovjetgeest is niet dood

Niet alleen in België lopen allerlei verlichte geesten rond met de idee om via anonieme cv’s de werkloosheid onder de allochtonen naar beneden te halen en – vooral – het racisme van de Vlaamse ondernemers onderuit te halen. U kent de theorieën. Niet alleen in België wil men dit onding gaan toepassen, ook in Frankrijk loopt de regering Sarkozy blijkbaar met dit soort ideeën rond.

Goede vriend Yvan Blot hekelt dit plan in Polémia. Met de methode van deze anonieme cv’s komt men eigenlijk in het hart zelf van het utilitair systeem terecht die onze moderne maatschappij kenmerkt: “Met alle kracht moet men mensen onderling totaal inwisselbaar maken – dit omdat het systeem het vraagt. Net zoals in de Goelag ontneemt men dus de mensen hun namen. De “persoon” moet volledig opgaan in de massa”.

Het voorwendsel, aldus Yvan Blot, is de strijd tegen de discriminatie en de promotie van de gelijkheid van alle mensen. Het echte doel is de individuen te nivelleren, te ontwortelen en te massificeren om hen gemakkelijker te controleren.

dinsdag 29 december 2009

Uitkeringen bij beroepsziekten – communautaire scheeftrekking blijft

Uit het antwoord van minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, Laurette Onkelinx (PS) op een van mijn vragen en op vragen van mijn goede collega en senator Yves Buysse bleek dat er weinig in België gebeurt om de communautaire scheeftrekkingen op het vlak van uitkeringen in de sociale zekerheid te corrigeren.

Zo werd er in 2005 een bedrag van 47.323.757 euro uitbetaald aan de rechthebbenden ingevolge het overlijden van werknemers ten gevolge van beroepsziekte. Regionaal opgesplitst betekende dat in 2005 voor Vlaanderen een uitkering van 17.205.115 euro, of een aandeel van 36,3%. In 2008 ‘steeg’ dit bedrag tot 18.450.813 euro op een totaal van 48.601.051 of 37,9%. Wallonië ontving en ontvangt nog steeds meer dan 60%!

In geval van blijvende arbeidsongeschiktheid ten gevolge van beroepsziekte gaf de minister min of meer analoge cijfers. In 2005 kregen werknemers in Vlaanderen in deze uitkeringen 41,6% of 74.503.932 euro uitbetaald, en in Wallonië 58,4%, een bedrag van 104.536.844 euro op een totaal van 179.040.770. In 2008 steeg het aandeel van Vlaanderen naar 42%. Hoera, driewerf hoera dus!

maandag 28 december 2009

Zoete wraak

Als student op het einde van de jaren 70 en het begin van de jaren 80 van vorige eeuw actief in de NSV van Gent was ik eigenlijk best wel trots op “onze” NSV. Ik vernam onlangs namelijk dat het de NSV (voor de tweede keer) gelukt was aanvaard te worden in het Politiek en Faculteiten-Konvent van Rijksuniversiteit van Gent, wat op zich een heksentoer is in het lange tijd door allerlei (uiterst-) linkse groupuscules gedomineerde politieke studentenleven van Gent.

Nu hebben we het altijd al moeilijk gehad aan de Rijksuniversiteit, niet omdat wij een bedreiging waren voor de democratie, maar juist omdat wij opkwamen voor meer democratie in de overleg- en subsidieorganen, voor meer transparantie en meer vrijheid van meningsuiting – toch wel een van de basisvoorwaarden voor elke democratische besluitvorming. Zo organiseerden wij met NSV bijvoorbeeld een debat over de apartheidspolitiek van Zuid-Afrika, in de lokalen van de universiteit en mét goedkeuring van de universiteitsoverheid. Dit zinde links absoluut niet. Dan maar de straatstenen opbreken om het ‘fascisme’ te stoppen natuurlijk.

De NSV’ers werden die avond brutaal aangevallen, straatstenen werden gebruikt om de nationalisten die aan de uitgang van de universiteit stonden, weg te jagen. Alleen door de toevallige vondst van bakken met lege colaflesjes – waardoor cola zijn nut voor de beweging bewees – konden wij verhinderen dat de linkse stoottroepen de debatzaal zelf binnenstormden en nog meer geweld zouden gebruiken.

Geen uit de hand gelopen veldslag dus tussen links en rechts, zoals de verslaggever van De Standaard (19.12.2009) meent te moeten schrijven. Wel linkse intimidatie en geweld tegen een door NSV volgens alle regels van het spel georganiseerde debatavond. Links liet hier het masker vallen en toonde haar ware, onverdraagzame gelaat.

Nu dus deze zoete wraak. Inderdaad, de studenten hebben het cordon sanitaire gebroken. Ik verheug mij vooral over het feit dat allerlei burgerlijke studentenverenigingen eindelijk de ‘culot’ hebben gehad om links een neus te zetten en NSV – omdat het nu eenmaal aan alle formele voorwaarden voldeed – op te nemen in de schoot van het PFK. Met respect neem ik de pet af voor het huidige praesidium van de NSV. Bravo, mannen (en vrouwen, natuurlijk).

donderdag 24 december 2009

Vlaanderen-Nederland

Een lichtvoetiger verhaal dan maar om de (korte) periode tot kerstmis, tot het feest van het licht en de terugkeer van de zon, wat in te korten? U heeft het ongetwijfeld ook gelezen, Het Nieuwsblad maakte er op 23.12.2009 onder andere melding van. De New-Yorkse vestiging van Toerisme Vlaanderen verstuurde deze maand een opmerkelijke uitnodiging voor een Vlaams-Nederlandse receptie.

“De cocktail ‘Holland & Flanders, so close, so different’ werd op 7 december georganiseerd in een restaurant in Long Island City ter gelegenheid van de Ustoa-conferentie, de grootste Amerikaanse bijeenkomst voor de toeristische industrie”, aldus het dagblad. Een gelegenheid dus om niet te missen, zeker als je daar Vlaanderen kan promoten.

Wie kan daar nu iets tegen hebben, vraagt men zich af. Welnu, op de uitnodiging staan Vlaanderen en Nederland samen afgebeeld, bijna in een innige omhelzing – het kan ook moeilijk anders, zij liggen ook zo dicht bij elkaar. Wallonië werd op het kaartje vergeten, en werd blijkbaar bij Frankrijk ondergebracht. En, niet onbelangrijk detail, “Brussel werd veel te noordelijk ingepast”.

Daar knelt allicht het schoentje, zeker? Brussel té veel naar het noorden geplaatst, zodat het voor iedereen al te duidelijk is dat Brussel niet tussen Vlaanderen en Wallonië in ligt, maar wel volledig omsloten door Vlaanderen. Brussel ligt dus inderdaad, of men het nu graag hoort of niet, volledig in Vlaanderen.

Waarom zouden Vlaanderen en Nederland trouwens niet inniger met elkaar kunnen samenwerken? Wat samen hoort, moet men niet scheiden, zegt het spreekwoord. Zoals het water in West- en Oost-Duitsland een natuurlijk bedding zocht, zoals Noord- en Zuid-Vietnamezen na lange strijd opnieuw in hetzelfde vaderland wonen, zo staat het ook in de sterren geschreven dat Vlaanderen en Nederland in de toekomst nog veel beter met elkaar zullen samenwerken. Waarom? Omdat het in de aard van de natuur zelf ligt, natuurlijk.

woensdag 23 december 2009

Gaat Catalonië voor volledige onafhankelijkheid?

Er zijn van die berichten die je ganse dag kunnen goedmaken. Zo bijvoorbeeld het bericht in de Franse krant Le Monde (13.12.2009). De inwoners van 168 gemeenten in de semi-autonome Spaanse regio Catalonië, die jonger zijn dan 16 jaar, werden in het weekend van 13 december opgeroepen om zich in een referendum uit te spreken over de vraag of de autonomie ruimer moet worden, of Catalonië soms naar volledige onafhankelijkheid moet.

In totaal gaat het om 700.000 inwoners, die zich op de vraag van een aantal verenigingen moeten uitspreken over meer of nog meer autonomie. Op zich, aldus Le Monde, heeft het referendum geen enkele juridische waarde. Zelfs al wordt de vraag naar autonomie massaal gesteund, dan nog wordt Catalonië er niet automatisch onafhankelijk door. Maar het is wel de overduidelijke uitdrukking van het groeiend nationalisme bij de Catalanen.

Le Monde gaat verder, en merkt op dat er ook sprake is van een opstoot van nationalisme bij andere Europese volkeren, zoals de Schotten en de Vlamingen. Opvallend, aldus de Franse krant, want ze maken allemaal deel uit van een lidstaat van de Europese Unie. Waarmee Le Monde alleen maar duidelijk wil maken dat het behoren tot de Europese Unie niet afremmend heeft gewerkt op de groei van het nationalisme.

In de Nederlandstalige editie van Metro (15.12.2009) vinden we meer gegevens over de uitslag. “Met een overweldigende meerderheid werd gestemd voor de afscheiding van de rest van Spanje (…) Ongeveer een kwart van de stemgerechtigden trok naar de stembus voor het niet-bindende referendum, en 94% van die kiezers stemde voor volledige onafhankelijkheid”.

Nu nog de rest van Catalonië. Voor volgend jaar wordt in elk geval een referendum in de hoofdstad Barcelona aangekondigd.

dinsdag 22 december 2009

Oh neen, Louis Michel is niet blij, oh neen

De manier waarop Louis Michel, MR-topman, zijn verlies verwerkt, is opmerkelijk en schrijnend tezelfdertijd. Hij was – zoals iedereen tot vervelens toe heeft moeten aanhoren in de pers – kandidaat, “topkandidaat” in zijn eigen woorden, voor de functie van voorzitter van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Natuurlijk hebben die landen, die niét voor hem hebben gekozen, zoals Italië en Oostenrijk, ongelijk, want de Zwitser, die wel werd gekozen, deugt eigenlijk niet. Zegt Louis Michel.

“Die man heeft geen enkele geopolitieke expertise, geen ervaring als bruggenbouwer en geen notie van ontwikkelingssamenwerking”. Het staat er, wit op zwart, in Het Laatste Nieuws (16.12.2009). Waarmee hij eigenlijk wil zeggen dat hij wel over die kwalificaties beschikt. Zeker zijn kwaliteiten als bruggenbouwer worden heinde en ver geprezen trouwens. Iedereen zal zich herinneren dat in Oostenrijks nationalistisch rechts enkele jaren geleden op basis van haar uitstekende verkiezingsuitslag tot de regering mocht toetreden. Prompt riep ‘bruggenbouwer’ Michel iedereen op om vooral niet naar Oostenrijk te gaan skiën. En ook de Italiaanse premier Berlusconi schoffeerde ‘bruggenbouwer’ Michel al meer dan eens.

Geconfronteerd met die feiten, stampt Michel als een verwend kind in het rond: “Als dat de prijs is, die ik had moeten betalen, als ik mijn mond had moeten houden over Oostenrijk en Italië, dan mogen ze hem hebben, deze job”. Tja, de bruggenbouwer bouwt alleen bruggen naar landen die zijn keuze van politieke partij of ideologie volgen blijkbaar. Stemmen de mensen op een ‘andere’ manier of in een ‘andere’ richting, dan zijn alle middelen, àlle middelen, goed om de democratie onderuit te halen.

Waarop Het Laatste Nieuws fijntjes opmerkt dat hij zich nu weer met volle kracht kan werpen op het binnenland. De MR kan ‘bruggenbouwers’ als Louis Michel goed gebruiken.

maandag 21 december 2009

Vlaams Belang lokaal: goed bezig!

Voor de pers is het Vlaams Belang al sinds zijn bestaan aangeschoten wild. Zeker voor de grote nationale persorganen bestaat de eerste journalistieke taak er bijna in, om dagelijks enkele meppen uit te delen, onze partij belachelijk te maken, ons voor te stellen als een groepje ongeregeld. Sommige persorganen hebben zelfs journalisten in dienst die daarvan hun hoofdopdracht hebben gemaakt. Soit.

Nu zal u mij niet horen ontkennen dat wij als politieke partij in de afgelopen periode niet hier en daar zelf aanleiding hebben gegeven tot allerlei beschuldigingen en verwijten. Maar dit alles neemt niet weg dat er nochtans verschillende lokale succesverhalen te noteren zijn, waar de rol en de inbreng van het Vlaams Belang fundamenteel is, al wordt zij niet altijd even fundamenteel in het zonnetje gezet. Daarom doe ik het langs deze weg zelf maar eens.

Neem bijvoorbeeld de kroegenkaart van Roeselare, een eerste kaart van die omvang en van die opzet in de Rodenbachstede. Deze cafékaart, een initiatief van de stedelijke dienst Economie – dank u, schepen Declercq – en van het horecamanagment, biedt een visueel overzicht van alle gezellige of muzikale uitgaansgelegenheden in onze stad. Wil u een gezellige pint gaan drinken? Wilt u liever een muziekcafé? Grijp dan naar deze kaart.

Het horecamanagment, dat aan de basis ligt van dit initiatief, is er na jarenlang aandringen van verschillende Roeselaarse horecabazen eindelijk gekomen. Het zal u niet verbazen dat collega gemeenteraadslid en lokaal partijvoorzitter Filip Deforche van café Gezelle een van de drijvende krachten achter dit horecamanagment is. Zijn inbreng in de cafékaart kan dan ook moeilijk overschat worden. Het levende bewijs dat onze partij ook op lokaal vlak een constructieve inbreng kan hebben. Het hangt eigenlijk alleen van onszelf af.

vrijdag 18 december 2009

Federaal ombudsman Energie actief op 1 januari 2010?

Een tiental jaren geleden reeds werd een ombudsman Energie beloofd. Het was te moeilijk om van elektriciteits- en gasleverancier te veranderen, de facturen waren nauwelijks leesbaar, er waren conflicten en discussies met de leveranciers en de consument voelde zich meer dan eens in de kou gezet.

Uiteindelijk werd dit jaar, na een vergelijkend examen door Selor, een Nederlandstalig ombudsman aangesteld. Hij zou officieel op 1 september kunnen beginnen, maar er was blijkbaar buiten de federale logica gerekend. Zolang er namelijk geen Franstalige geschikte kandidaat werd gevonden, kon de Nederlandstalige ombudsman niet aan de slag, omdat de ombudsmannen Energie alleen in college kunnen optreden.
Ik confronteerde de minister van Energie en Klimaat, de heer Magnette, hiermee die niet anders kon dan opmerken dat de “Nederlandstalige ombudsman ondertussen zijn kantoor aan het inrichten is” (letterlijk!).

Na 3 maanden “inrichten” vond ik het meer dan welletjes en in het kader van de Beleidsnota Energie werd de minister opnieuw aan de tand gevoeld. Minister Magnette kondigde aan dat in het kader van een nieuw wetsontwerp de federale logica wordt doorbroken en dat de Nederlandstalige ombudsman Energie vanaf 1 januari 2010 eindelijk aan de slag kan. Naar een Franstalige ombudsman Energie wordt nog steeds gezocht.

donderdag 17 december 2009

Een reden waarom ze het debat niet aandurven

Ondanks het feit dat heel wat progressieve intellectuelen in België proberen het debat rond de islam op gang te trekken – lees de bijdragen de jongste weken en maanden van Benno Barnard, Mia Doornaert, Vander Taelen, en anderen – lijkt het toch maar niet te lukken. Zou het kunnen dat heel wat progressieven doorhebben dat hun gedram over de ‘Westerse’ islam, over de ‘verdraagzame’ islam eerder voor gevolg heeft dat de burgers hun verzet tegen het doordringen van de islam in hun wijken opvoeren?

De opiniepeiling in Zwitserland heeft voor schokgolven gezorgd, zeker in progressieve kringen. De schokgolven dreigen nog groter te worden, nu blijkt dat ook in België een duidelijke meerderheid zich uitspreekt tegen de bouw van minaretten op de moskeeën. Hoe groot moet de meerderheid dan wel worden, vooraleer de lobby’ers het publiek debat aandurven?

Volgens het studiebureau IVOX, die hierover 1.050 personen heeft ondervraagd – een wat magere basis, als u het mij vraagt, maar goed, dit is een eerste ondervraging en ‘as such’ nog altijd beter dan niets – spreekt 59,3% van de Belgische inwoners zich uit voor een minarettenverbod (wat 2% méér voorstanders van het verbod uitmaakt dan in Zwitserland met de opiniepeiling). 67,5% van de burgers zijn absoluut niet geschokt door het resultaat van de Zwitserse opiniepeiling. 55,4% van de ondervraagden meent trouwens dat “de islamitische godsdienst niet goed geïntegreerd is in België”.

Het lijkt interessant om deze peiling op een veel bredere basis over te doen. Zoals het ook interessant lijkt om de vraag of een islamitisch, niet-Europees land als Turkije deel kan uitmaken van de EU, aan een breder publiek voor te leggen. Maar “ze” durven dit debat natuurlijk niet aan.

woensdag 16 december 2009

Vaart wel, Huguette!

We dragen vandaag een grote Vlaamse dame ten grave. Dit schrijf ik niet met valse tremelo’s of in een vlaag van pseudo-sentimentaliteit, want ik kende Huguette vrij goed. Zij hield ook niet van valse of pseudo-sentimentaliteit. Huguette De Bleecker-Ingelaere overleed op 68-jarige leeftijd, na een korte, hevige ziekte, waar ze zich manmoedig tegen verzette.

Zoals ze trouwens alles in het leven manmoedig te lijf ging. Huguette was een fenomeen: zowel nationaliste als feministe. Zij stichtte de F.V.V. (in mijn jonge jaren bevond het FVV-secretariaat zich in de Bennesteeg in Gent), de Federatie van Vlaamse Vrouwen, en was jarenlang actief (ook als lokaal en provinciaal mandataris) in de Volksunie van Gent. Het is in die jaren 70 en 80 van de vorige eeuw dat wij, jonge rechtse dissidenten binnen de Vlaamse Beweging, haar wel eens ontmoetten in de ‘oude’ Roeland, zowat het verzamellokaal van alles wat nationalistisch was in Gent. Zij verstond onze jonge, rechtse dissidentie niet, zij verstond het Vlaams Blok, Voorpost en NSV niet, en wij, wij verstonden haar ‘progressief feminisme’ niet.

Ik heb Huguette eigenlijk pas echt leren kennen en waarderen binnen de V.V.B., de Vlaamse Volksbeweging. Op dat moment bleek dat haar ‘feminisme’ best wel veel raakpunten had met ons radicaal en rechts nationalisme, veel meer dan wij – en zij! – hadden gedacht. Op dat moment bleek ook dat zij volledig achter het onafhankelijkheidsstreven van de V.V.B. stond, voor ons een revelatie.

Ik heb haar leren waarderen als historica, ik heb haar gevoel voor humor leren waarderen, die humor met de licht-cynische ondertoontje. Ik heb haar leren waarderen op zovele Vlaamse manifestaties, waar ze wel eens haar gulle lacht liet weerklinken.

Huguette, vaart wel! Ik groet diep, uit eerbied en uit dankbaarheid. Vlaanderen wordt een stukje stiller vandaag.

dinsdag 15 december 2009

Openbare schuld opnieuw boven 100%

Gouverneur Guy Qaden van de Nationale Bank rapporteert regelmatig over de evolutie van werkgelegenheid, economische indicatoren en – niet onbelangrijk voor u en mij – de evolutie van de staatsschuld. Het jongste bericht was toch wel een koude douche, en zal in elk geval de communautaire spanningen niet doen verminderen, zoveel is duidelijk.

Het goede nieuws, aldus Het Belang van Limburg, is dat het economisch opnieuw iets beter gaat. De recessie lijkt over, de krimp van de economie van het afgelopen jaar (-3,5%) zou volgende wel eens kunnen omslaan in een lichte groei. Maar dat betekent geenszins dat de economische crisis op zich over is, aldus de grote baas van de NBB. De werkgelegenheid gaat heel zwaar weer tegemoet in België: zo voorspelt de gouverneur een toename van 142.000 werklozen.

Wat misschien op de lange termijn nog erger is – alhoewel ik niemand natuurlijk een kort of minder korte werkloosheid toewens, wel integendeel! – is de evolutie van de staatsschuld. “Het begrotingstekort dit jaar zal oplopen tot 6,1% van het bruto binnenlands product (…) Tekorten op de begroting houdt in dat de overheid moet lenen. Dat maakt dan weer dat de staatsschuld opnieuw toeneemt tot 98,1% van het bbp dit jaar en liefst 102% van het bbp volgend jaar” (08.12.2009).

Slecht nieuws dus, voor u en voor onze nakomelingen. Dit zullen de schuld uiteindelijk moeten delgen. In elk geval is het ritme waarmee de federale regering de schuld en het begrotingstekort wil afbouwen, te klein in de ogen van Europa. Ook Vlaanderen zou heel wat sneller willen gaan. Benieuwd wat hieruit komt…

Tenslotte geraakte via Belga bekend dat volgens Waalse kamerlid Borsus het Waals gewest “momenteel meer dan 11,5 miljard euro aan reële schulden heeft openstaan”. Volgens hem gaat de Waalse regering bij elke beslissing die ze neemt op zoek naar alternatieve financiering, waardoor de regionale schuld veel hoger ligt dan de officiële 4,4 miljard euro.
(verslag in Het Laatste Nieuws, 09.12.2009)
"Ziedaar de briljante financiële architectuur van het Waals Gewest, " sneerde Borsus, die ook de wanorde van de begroting aanklaagt. Zo volgden er nog verschillende correcties nadat de begroting door de regering werd goedgekeurd

maandag 14 december 2009

Voor wie het niet wil zien: de islam rukt verder op.

Een aantal berichtjes, allemaal op enkele dagen in onze media verschenen, zijn bij mij blijven hangen. Kleine berichten, maar die duidelijk aangeven dat er met sommige uitingen van de islam iets ernstig mis is. Kleine berichten ook die aangeven, dat deze islam op Europees grondgebied niet uit is op aanpassing aan onze normen en waarden, maar er duidelijk op gebrand is Europa of een stuk ervan opnieuw te islamiseren.

In de Franstalige editie van Metro (01.12.2009) kon men lezen dat de Verenigde Naties aan de alarmbel trekken wat betreft het geweld tegen vrouwen. 8 jaar na het verdrijven van de taliban blijft het aandeel vrouwen in het openbaar leven dalen. Gepaard daarmee gaat het geweld tegen vrouwen in stijgende lijn. De “tendens is negatief”, aldus een woordvoerder van de VN.

Omdat een Soedanees, christelijk meisje een rok droeg tot op de knie, werden haar 50 zweepslagen toegediend, aldus de advocaat van het gezin. In juli werd in Soedan een journaliste gearresteerd omdat ze een “onfatsoenlijke broek” droeg, en zij belandde in de cel, aldus Gazet van Antwerpen (30.11.2009).

Tenslotte meldde De Standaard (07.12.2009) dat de Catalaanse politie een bende heeft opgerold die een vrouw had opgesloten en ter dood had veroordeeld. 9 mannen van Maghrebijnse afkomst wilden uit naam van een islamitische rechtbank de vrouw stenigen omdat ze overspel zou hebben gepleegd. “De verdachten behoren tot de salafistische strekking. Die ultraconservatieve stroming in de islam zou in die provincie veel aanhangers tellen, maar het was de overheid tot nog toe niet bekend dat ze een eigen rechtbank heeft die volgens de regels van de sharia recht spreekt”.

vrijdag 11 december 2009

Vragen Franstaligen dan eindelijk een staatshervorming?

In de zakenkrant De Tijd werd onlangs verslag uitgebracht van het tweejaarlijks congres van de Franstalige economen in België (27.11.2009). De boodschap was duidelijk: “Als de overheid economische groei wil bevorderen, moet ze haar staatsstructuur hervormen”. Een staatshervorming is dus dringend noodzakelijk, dat erkennen zelfs Franstalige economen.

Zo “strookt de strategie om meer mensen aan het werk te krijgen, niet met de geldstromen. De deelstaten moeten werklozen naar een job leiden. Als dat lukt, plukken niet zij, maar de federale overheid daar de vruchten van via minder werkloosheidsuitkeringen”.

Een fris geluid? Op zijn minst, maar het blijft afwachten wat de reactie van de Franstalige politiekers zal zijn. Maar de economen gingen ook de confrontatie aan met het socialistisch geleid onderwijsbeleid in Franstalig België: “De resultaten daarvan zijn ‘pover’, luidde het verdict. Onderwijs is belangrijk om economische groei te creëren, maar dat betekent niet dat iedere onderwijsinvestering dat effect heeft. Er moet daarom meer geld gaan naar hoger onderwijs en de banden met de bedrijfswereld moeten beter worden aangehaald. Vlaanderen doet het veel beter, erkenden de Franstalige economen, al is het internationaal evenmin een schoolvoorbeeld”.

Een fris geluid voorwaar. Ondertussen somt hoofdredacteur Crols in Trends (03.12.2009) het lijstje ‘Belgische prestaties’ op en bid hij daarom voor een regimecrisis: “België is het land met proportioneel de hoogste staatsschuld ter wereld. België is het land met de hoogste belastingen per inwoner in Europa. België is het land met de laagste pensioenen voor niet-ambtenaren. België is het land waar een Vlaming een derde meer belastingen betaalt dan een Franstalige. België is het land waar één volk al 179 jaar buiten alle verhoudingen veel geld transfereert naar zijn buren. België is het land waar het minste wordt gedaan om de vergrijzing op te vangen (…) België is het land van de vele onopgeloste problemen (zoals de asielwetgeving, de organisatie van het gerecht, de inning van de belastingen

donderdag 10 december 2009

Raad van State volgt Vlaams Belang

Er bestaan nog (heel wat) ernstige magistraten die op een meticuleuse en respectvolle wijze hun professionele activiteiten ontplooien. Zo blijkt de eerste auditeur van de Raad van State de jongste regularisatienota van de federale regering te willen schorsen en vernietigen wegens onwettigheid. Waarmee hij ingaat op de vraag van het Vlaams Belang. “De regering zal haar huiswerk moeten overdoen”, aldus de commentaar in Het Laatste Nieuws (08.12.2009).

U zal zich ongetwijfeld herinneren dat er na de eerste massale regularisatie van illegalen luidop geschermd werd met “Dit nooit meer! Eenmaal is voldoende”. Er volgde echter – wat wij, ‘onverdraagzamen’ van het Vlaams Belang – een aanzuigeffect, zodat enkele jaren een 2de massale regularisatie werd doorgevoerd. Ook nu weer gingen de burgerlijke partijen in Vlaanderen plat op hun buik, en slikten zij de oekazes van vooral Franstalige partijen. Opnieuw gingen zij in tegen de wil en de wens van hun eigen achterban.

Het dossier migratie en asiel zat nu opnieuw anderhalf jaar vast op federaal niveau. De Franstalige partijen drongen opnieuw aan op een massale regularisatie, Vlaamse partijen hielden – onder druk van het Vlaams Belang, wie zal het zeggen? – de boot in eerste instantie af. In juli was er plots een akkoord, in volle vakantieperiode, maar dat zal wel toeval geweest zijn…

Een akkoord over een ruime regularisatie, opnieuw, voor de 3de keer dus. Dit keer hield men zelfs de schijn niet meer hoog dat het parlement in deze het laatste woord zou hebben. Neen, de minister maakte zelf een instructienota op, met daarin de criteria voor regularisatie. En – werd eraan toegevoegd om vooral de Vlaamse partijen te paaien – het zou dit keer niet zo’n vaart lopen, hoogstens enkele tienduizenden zouden op deze regularisatiefaciliteit ingaan.

Nu is er dus het besluit van de eerste auditeur van de Raad van State, die zegt dat het niet aan de regering is om via een instructienota de regularisatie door te drukken, maar aan het parlement via een wetswijziging. Het wordt vooral boeiend als de kwestie binnenkort voor het parlement moet komen. Wat zal de reactie van de Open VLD zijn, wat van de CD&V? Het is nu al duidelijk dat de nieuwe regularisatie minstens voor het veelvoud van het ‘beloofde’ aantal goed is. Zullen de Vlaamse burgerlijke partijen opnieuw tegen de eigen achterban stemmen? Opnieuw de wasknijper op de neus, dames en heren? Kom dan achteraf niet zagen dat de Vlamingen een verzuurd volkje zijn!

woensdag 9 december 2009

Onweerswolken zijn nog niet overgedreven

De Belgische economie mag dan ondertussen het stadium van de recessie voorbij zijn, dat betekent echter helemaal niet dat de bedrijven in dit land, en dan vooral de Vlaamse bedrijven, op de beide oren kunnen slapen. Wel integendeel!

Het handelsinformatiebureau Graydon, dat vrij nauwkeurig het wel en wee van bedrijven statistisch opvolgt, maakte onlangs bekend dat er “dit jaar al meer bedrijven over de kop zijn gegaan dan in heer 2008. Eind november stond de teller op een record van 8.684 faillissementen, al 166 meer dan vorig jaar”, aldus een verslag in Het Laatste Nieuws (02.12.2009).

In november gingen nooit zoveel bedrijven failliet als in 2009. Vooral de horecasector, de bouw- en transportsector beleven harde tijden. “Een kwart van de faillissementen is het gevolg van wanbetalingen. Tegenwoordig wordt 1 op 8 facturen meer dan 90 dagen te laat betaald. Daardoor komen bedrijven in geldnood”, aldus een woordvoerder van Graydon. Daarnaast is het voor veel bedrijven moeilijker om krediet te krijgen bij de banken.

In de commissie Bedrijfsleven komen voorzitter en partijgenoot Bart Laeremans en ikzelf regelmatig tussen bij de minister Van Quickenborne en Laruelle om aan te dringen voor overheidsinterventies bij banken inzake kredietverlening. Wij houden de vinger aan de pols, en vooral de familiale ondernemingen kunnen in deze in elk geval op onze volledige steun rekenen.

dinsdag 8 december 2009

Referendum over onafhankelijkheid

Wie ooit al eens in Schotland is geweest, en zeker in de Highlands, weet maar al te goed dat een Schot zich geen Engelsman voelt. Schotland heeft een eigen traditie, een eigen geschiedenis, een Schots volk met een eigen identiteit. In Schotland is een nationalistische partij actief die streeft naar meer autonomie. Schotland heeft trouwens al heel wat eigen bevoegdheden, maar de SNP wil verder.

In de Nederlandstalige versie van Metro (01.12.2009) – en merkwaardig genoeg niét in de Franstalige versie, bestaat er ten zuiden van de taalgrens hiervoor dan geen interesse? – kon men lezen dat de Schotse premier Alex Salmond, die tot de SNP behoort, de weg vrij wil maken voor een referendum over een afscheiding van Groot-Brittannië. Hij hoopt namelijk volgend jaar een referendum over de toekomst van Schotland te kunnen organiseren.

In het referendum wil hij de Schotten 4 opties voorleggen:
- een status quo
- een beperkte uitbreiding van de huidige bevoegdheden van het regionale parlement
- een regionale autonomie die vooral op fiscaal vlak zou worden uitgebreid
- en totale onafhankelijkheid

In de woorden van Alex Salmond: “Het debat in de Schotse politiek gaat niet langer over verandering of geen verandering, maar over het soort verandering dat we willen en het recht van het volk om hun toekomst te kiezen in een vrij en eerlijk referendum”.

Men denkt te dromen, natuurlijk. Wat een heel natuurlijk proces zou moeten kunnen zijn, wordt in een land als België totaal onmogelijk gemaakt. Vlaanderen wil als meerderheid meer bevoegdheden? De minderheid blokkeert elke poging. Waarom, vraag je je dan af, waarom organiseert het Vlaams Parlement bijvoorbeeld geen referendum onder de Vlamingen om te weten welke autonomie de Vlamingen wensen?

maandag 7 december 2009

“Wij aanvaarden geen nogo-zones”

Frank Vanhecke had het onlangs, op enkele meetings in West-Vlaanderen, over nieuwe en extreme vormen van geweld. Zogenaamde “jongerenbendes” die met groepen van 20 man winkels binnenvallen, alles mee roven wat los staat, en de rest kort en klein slaan. Vooral dan in het Brusselse. Al jaren slaat het Vlaams Belang op die veiligheidsnagel. Omdat onze burgers recht hebben op een leven in veiligheid. En omdat onze veiligheidsmensen moeten voelen dat veiligheid een prioritair aandachtspunt is voor een normale regering. We kunnen en mogen niet toegeven aan criminaliteit.

Brussel is ons op veiligheidsvlak volledig aan het ontglippen. Dat is ook de overtuiging van professor De Ruyver, oud-adviseur van Verhofstadt. “Politiebeambten die aangevallen worden. Het ziekenhuis in geslagen, bekogeld met stenen, bewerkt met messen (…) Het zal alleen maar erger worden (…) Hele wijken zijn onttrokken aan het gewone leven, zitten in de illegale economie en vormen zo kankervlekken die steeds groter worden”. Tiens, tiens, dan toch, mijnheer De Ruyver? Enige tijd waren er toch geen problemen? Géén nogo-zones?

“Kuregem. In 20 jaar tijd heb ik die wijk zien verloederen van zeg maar een handelswijk naar een compleet illegale handel (…) In Molenbeek zie je hetzelfde voor de handel van drugs. Dat zijn de fundamentele problemen die heersen. De mensen achter de illegale economie gebruiken de jongerenbendes voor hun doeleinden”. Chicago dus, georganiseerde criminaliteit die het wettig gezag heeft vervangen.

De Brusselse gemeentebesturen blijven trouwens ontkennen dat er nogo-zones zijn, of dat de politie de controle kwijt zou zijn. Brice De Ruyver merkt droogjes op: “Ze willen wel (optreden), maar dat kan niet meer. In de jaren 90 kon een gemeente dat nog. Nu is het probleem veel te groot geworden, daar heeft men in het verleden cruciale fouten gemaakt, er had sneller en kordater ingegrepen moeten worden”. Een schuldbekentenis, professor De Ruyver, zou hier op zijn minst op zijn plaats zijn, meen ik?

Brice De Ruyver gaat nog verder: “Vooral in de meest problematische Brusselse zones is juist de concentratie en veelheid van culturen het grootst”. Of er nog iets kan aan worden gedaan? “We moeten daarbij ook aanvaarden dat een groep van mensen uit de samenleving verwijderd zullen moeten worden. Dat is het drama van Anderlecht en Molenbeek. Je zit met een groep die we hopeloos kwijt zijn.”

Hoelang zullen de overheden nog wachten om hier in volle kracht tegenaan te gaan en een nultolerantie in te voeren en aan te houden? Wanneer wordt dit boeltje eindelijk en volledig opgekuist? Is er hiertoe voldoende politieke wil aanwezig? Met een PS in de regering, die op lokale vlak haar karretje aan de islam heeft vastgehaakt, wordt het in elk geval zeer moeilijk, zoniet onmogelijk.

vrijdag 4 december 2009

Hernieuwbare energie: de federale overheid is niet bevoegd en gaat haar boekje te buiten

In de Kamer van volksvertegenwoordigers wordt dezer dagen de federale programmawet besproken. Die voorziet voor wat betreft de sector ‘energie’ in de oprichting van een Fonds voor de bevordering van elektriciteit uit hernieuwbare energiebronnen. De opdracht van het Fonds bestaat er in om bij te dragen tot de vermindering van het energiegebruik en tot de productie van elektriciteit uit hernieuwbare energiebronnen.
Volgens de Raad van State betreedt de federale overheid hiermee echter het bevoegdheidsdomein van de gewesten. De federale overheid mag enkel regelingen instellen over hernieuwbare energie op zee. Voor regelingen inzake alle andere nieuwe energiebronnen is de federale overheid daarentegen niet bevoegd.
De Raad van State is in haar advies zeer duidelijk: de regering dient de ontworpen regeling te beperken tot wat tot de bevoegdheid van de federale overheid behoort, ofwel dient ze hierover met de gewesten een samenwerkingsakkoord te sluiten.
Dinsdagnamiddag laatstleden vroeg ik daarom aan de Minister van Energie hoe hij tegemoet wou komen aan de opmerkingen van de Raad van State. Er kwam enkel een nietszeggend antwoord, waarop commissievoorzitter Bart Laeremans en ikzelf formeel protesteerden.
Het is niet de eerste maal dat de federale overheid haar bevoegdheden inzake hernieuwbare energie overschrijdt en op het terrein komt van de gewesten. Een onhoorbare, maar stoemelingse recuperatie door België ten nadele van de gemeenschappen en gewesten. Het Vlaams Belang eist dat daar paal en perk aan wordt gesteld en zal dan ook de nodige stappen zetten naar het Vlaams Parlement.
Het spreekt vanzelf dat wij hierover naar de pers hebben gecommuniceerd. De aandacht was oorverdovend.

donderdag 3 december 2009

Twee parallelle maatschappijen op één grondgebied

Het de facto bestaan van twee of zelfs meerdere parallelle maatschappijen op hetzelfde grondgebied – de autochtone en verschillende allochtone – wordt op steeds meer gebieden van het maatschappelijk leven doorgetrokken. Al jaren wordt hiertegen op de meest fundamentele manier tegen gewaarschuwd, maar het lijkt wel alsof sommigen zodanig gebiologeerd zijn door de ‘multiculturele heilsmaatschappij’ dat zij net als lemmingen blijven doorhollen.

Zo riep onlangs een invloedrijk jurist in Groot-Brittannië op om zo snel als mogelijk de sharia ook schriftelijk op te nemen in de Engelse wet. De zeer geleerde Stephen Hockman vindt wetgevend initiatief noodzakelijk om islamitische principes in het Engels recht op te nemen, aldus een verslag van Steve Dought in de Daily Mail van 19 november 2009. Want als we dat niet snel doen, aldus de topjurist, dan “zullen we vrij rap tot de vaststelling komen dat een belangrijk deel van onze maatschappij op steeds indringender manier aan het vervreemden is, wat tot gevaarlijke consequenties zal leiden”.

Intimidatie door radicale islamitische groepen en Britse juristen gaan overstag. En dit in ‘The Land of the Free’?

Deze Hockman is spijtig genoeg niet de eerste, en hij zal ook niet de laatste zijn. Lord Chief of Justice, Lord Philips, had een tijd geleden al zijn goedkeuring verleend aan het gebruik van het sharia-recht in kwesties van familiale en huwelijksaard, en om te arbitreren tussen moslims. Nochtans werd (en wordt) van vele kanten gewaarschuwd dat de sharia in verschillende van zijn principes haaks staat op onze Europese rechtspraak. Het zal juristen van het slag van Hockman een zorg zijn, blijkbaar!

Ook in België is het met enige ongerustheid wachten op de eerste pleidooien om de sharia in onze rechtspraak te gebruiken. Men moet vooral niet denken dat hiermee de problemen van de plank zijn: wat bij conflict tussen een Europese en een sharia-rechtsregel? Welk rechtssysteem gaat voor? Of zal men ook hier zwichten uit schrik voor “de gevaarlijke consequenties”? De invloedrijke Britse auteur William Shakespeare schreef ooit de volgende onvergetelijke woorden neer: “De lafaard sterft herhaald’lijk, eer hij sterft. De dappere smaakt de dood niet meer dan eens”.

woensdag 2 december 2009

Minder investeringen België

Een klein bericht, maar wel één met voldoende symboliek. Dit land wordt meer en meer een te mijden plaats voor bedrijven met zin om te investeren. De redenen hiervoor zijn veelvuldig, natuurlijk. De loodzware fiscale druk in België – de 3de hoogste in Europa, én de absolute wereldtop – gecombineerd met een institutioneel kluwen waar wij als politici al moeilijk onze weg in vinden. Er is de onzekere politieke evolutie, er is de onwil van de Franstaligen om er iets aan te doen. Er zijn de miljardentransfers elk jaar van het hardwerkende noorden naar ‘minder actieve regio’s’.

Feit is in elk geval dat “de nieuwe investeringen van Amerikaanse bedrijven in ons land vorig jaar terugvielen tot amper de helft van het peil van 2007. Voor dit jaar wordt een nieuwe halvering verwacht”. Op amper 2-3 jaar tijd dus een reductie van de Amerikaanse investeringen met 75%!

“Amcham, de Amerikaanse kamer van koophandel in ons land, luidde gisteren de alarmklok. Door de crisis liepen de investeringen vorig jaar wereldwijd terug, maar in België is de terugval forser dan elders in Europa” (aldus een verslag in De Tijd, 26.11.2009). België zou zich volgens de Amerikanen veel meer moeten inspannen in de richting van een kenniseconomie. Maar juist daar zijn de investeringen van zowat alle bedrijven in ons land fel teruggelopen.

dinsdag 1 december 2009

Pak die drughandel toch harder aan

Nederland is het in elk geval beu. Zo meldt het landelijk parket van het Openbaar Minister (NRC Handelsblad, 30.11.2009) dat “de top van de georganiseerde misdaad achter de hennepteelt de komende jaren harder wordt aangepakt.” Naar schatting zou er in Nederland jaarlijks 2,5 tot 5 miljard euro omgaan in de hennepteelt (cannabis), die volgens het OM steeds meer verweven is geraakt met de handel in harddrugs, vuurwapens, fraude, mensenhandel en mensensmokkel. Men wil de hennephandelaars de schijn van onaantastbaarheid ontnemen.

Juist nu lezen we ook alarmerende berichten (in De Morgen, stel u voor…) over het risico op psychose dat “stijgt, omdat cannabis steeds zuiverder en dus krachtiger wordt”. Jongeren rollen hun eerste joint steeds vroeger, en de stuff wordt steeds straffer. Volgens experts “is cannabis niet zo onschuldig als de soixante-huitards wensten dat het was”.

“Naast genetische bepaaldheid worden immers ook de toenemende stresssituaties en drugsmisbruik steevast als triggers voor psychotische aanvallen geduid. Vooral het roken van cannabis heeft bijzonder nefaste gevolgen op jonge psychosepatiënten, zeggen steeds meer wetenschappers”, aldus het verslag in De Morgen, die als progressieve krant in het verleden nochtans zeer voor het gedoogbeleid was te vinden. Waait er een nieuwe wind bij links?

In mijn stad, Roeselare, blijkt dat zowat elke school met drugs te kampen heeft. Daarom heb ik opnieuw aangedrongen op lokale acties. Uit mijn schriftelijke vraag aan de heer politiecommissaris volgend uittreksel: “Hoe zit het met de drugscontrole aan en in de scholen? Wordt er aan de schoolpoort controle gedaan? Eventueel met drugshonden? Wordt dit overwogen? Wordt er controle binnen de schoolpoorten gedaan? Eventueel met drugshonden? Wordt dit overwogen? Is men zinnens ook met drugstesten op school te werken? Wordt dit punt voorgelegd aan de schooldirecties? Ik merk dat men bij het autorijden steeds vaker van plan is om drugstesten uit te voeren, waarom zou dit ook op school niet kunnen ingevoerd worden?”

Het probleem zit natuurlijk hoger, bij de federale overheid. Daar moet eindelijk het signaal komen dat het gedoogbeleid tot het verleden behoort en dat men er werkelijk iets wil aan doen. Blijft het wachten op Godot?