POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





maandag 31 augustus 2009

Stijging jobs in Vlaamse kmo’s

De jongste dagen klinken er ook bemoedigende geruchten inzake werkgelegenheid. SD Worx bijvoorbeeld maakte haar kmo-jobindex bekend, die blijkbaar op hetzelfde peil staat als maart 2009 en maart 2008. Er komen dus blijkbaar nog jobs bij, maar er zijn wel enorme regionale verschillen – wie zal het nog verbazen – en die trend lijkt zich zelfs nog te versterken.

“In het 2de kwartaal was er een toename van de tewerkstelling van 0,3% voor Vlaanderen, tegenover dalingen van 0,6% voor Wallonië en 0,2% voor Brussel”. Dat er ook provinciale verschillen zijn in Vlaanderen zelf, is overduidelijk, maar de sterke regionale opsplitsing is toch wel opmerkelijk. Het Marshallplan voor Wallonië, de vele op het eerste gezichte positieve berichten uit Wallonië en Franstalig België: allemaal gebakken lucht, zo blijkt.

Dit alles heeft natuurlijk verstrekkende gevolgen voor de transfers van Vlaanderen naar Wallonië. Het heeft er alle schijn van dat die nog zullen toenemen, toch op het vlak van de werkloosheidsbijdragen. Zo schrijven Bea Cantillon en Veerle De Maesschalck (Centrum voor Sociaal Beleid Herman Deleeck van de Universiteit van Antwerpen): “Vooral de werkgelegenheidsgraad ligt vergeleken met Vlaanderen (65%) heel wat lager in Wallonië (57%) (cijfers van 2004)” (Belgisch Tijdschrift voor Sociale Zekerheid). “De wijze waarop het beschikbaar inkomen per hoofd van de bevolking samengesteld is in beide regio’s verschilt sterk. In Vlaanderen wordt 68% van het beschikbaar inkomen gegenereerd uit arbeid en is 28% afkomstig uit socialezekerheidsoverdrachten, in het Waalse Gewest bedragen deze aandelen respectievelijk 54% en 33% (cijfers voor 2003).

Met andere woorden: aan Waalse zijde is een veel hogere uitkeringsafhankelijkheid zoals de auteurs Cantillon en De Maesschalck schrijven. Het socialezekerheidsstelsel (met zijn transfers van Vlaanderen naar Wallonië) corrigeert verschillen in welvaart en ongelijkheid tussen de regio’s. “Het inkomensniveau van Vlaanderen ligt 16% boven dat van Wallonië. Na herverdeling is de interregionale inkomens- en welvaartskloof gereduceerd tot ongeveer 10% en benadert de post-transferongelijkheid in Wallonië veeleer het Vlaamse niveau”.

Gevolg van de stijging van het jobaanbod in Vlaanderen en de daling in Wallonië is dat de uitkeringsafhankelijkheid nog zal toenemen. De transfers zullen voor dit deel van de sociale zekerheid nog toenemen en er zal dus nog meer van de Vlaamse inkomens worden afgeroomd. Dit is het perfide gevolg van het Belgisch federaal model.

vrijdag 28 augustus 2009

De chantage is al begonnen...

De chantage is al begonnen en het politieke jaar is nog niet eens gestart. In een interview in Het Laatste Nieuws (27.08.2009) vertolkt de Waalse minister-president Demotte perfect de Franstalige verzuchtingen. Houdt u maar goed vast…

Voor Demotte is eigenlijk alles peis en vree. Gent is op een boogscheut van Vloesberg, er is de fantastische natuur, en hij kent de muur van Geraardsbergen: op zo’n man kan Vlaanderen niet kwaad zijn. Hij zegt het trouwens zelf in de krant: “Vlaanderen, wij zijn niet jullie vijanden”. Nochtans vindt men in het interview geen woord terug over de staatshervorming (welke staatshervorming?), over de noodzakelijke splitsing van B-H-V, over de voortdurende Franstalige druk op Vlaams-Brabant, enzovoort. Nochtans allemaal Vlaamse verzuchtingen, mijnheer Demotte…

Neen, alleen een zijdelingse verwijzing: als het over Vlaamse belangen gaat, mag Vlaanderen zich niet verkrampt opstellen: “Een schoolvoorbeeld van hoe Wallonië en Vlaanderen moeten samenwerken: praktisch en pragmatisch, niet ideologisch. En dat is de manier waarop we in de herfst aan de onderhandelingstafel moeten schuiven: met het oog op akkoorden waar we allebei beter van worden”.

Alleen, als het over de verdediging van de Franstalige belangen gaat, verandert de toon. Als het op het thema van de begroting komt, met name, en wie het gat zal moeten dichtrijden, als het dus over de verdediging van de Franstalige belangen gaat, moet Wallonië zich niet ‘praktisch’ en ‘pragmatisch’ opstellen. Oh neen, dat laten ze dus liever aan de Vlamingen over. Immers: “Wallonië kan, zal en wil niet hetzelfde begrotingstraject volgen als Vlaanderen. Vlaanderen wil terug naar een evenwicht in 2011. Dat is voor ons niet haalbaar en niet wenselijk (…) Vlaanderen mag ons niet verplichten zijn tempo over te nemen”.

Federale loyaliteit? Dat is voor die dommeriken van Vlamingen die het gat blijven dichtrijden. Vlaamse zogenaamde meerderheidspartijen moeten goed beseffen dat dit taalgebruik van Franstalige politici niet meer kan. Er zal zéér nauwlettend worden toegezien op de handelingen van de Vlaamse meerderheidspolitici op Vlaams en federaal niveau. Demotte kan dan blijven zeuren over het feit dat in Wallonië “de wind gekeerd is”, het zou wel eens kunnen dat de wind vooral bij de Vlaamse boerkes aan de andere kant van de grens gekeerd is, mijnheer Demotte.

donderdag 27 augustus 2009

Cortebeeck moet het mij maar eens komen uitleggen

In een Vrije Tribune in De Morgen (24.08.2009) heeft meester Lachaert het over het failliet van ons sociaal zekerheidssysteem en de reactie van ACV-baas Luc Cortebeeck hierop. De vakbondstopman – die dus mede de richting bepaalt van ons sociaal zekerheidssysteem – stelde onlangs namelijk voor om de devaluatie van de pensioenen tegen te gaan door de belastingen te verhogen en de fiscale aftrek van pensioensparen te verminderen.

Ik begrijp die mannen eigenlijk toch niet meer. Ons land heeft al de op twee na hoogste belastingdruk van de beschaafde wereld. De op twee na hoogste! Ruim de helft van hetgeen wij verdienen, verdwijnt in de zak van de staat. Daarnaast betalen wij als werkgever of als werknemer nog eens sociale zekerheidsbijdragen, onder andere om de sociale zekerheidsuitkeringen mee te betalen. Waar valt er dan nog geld te halen, mijnheer Cortebeeck? Wilt u dan de gehele Vlaamse middenklasse laten opschuiven richting armoede?

Ook meeste Lachaert vindt het van het goede teveel: “De voorbije twee jaar stegen de verwarmingskosten, hogere voedingsprijzen en inflatie in het algemeen. De werkende burgers worden nochtans in dit land murw geslagen met bijna de hoogste fiscale lasten op arbeid om een sociale zekerheid te vrijwaren die dus steeds minder efficiënt wordt”.

Ook het voorstel betreffende het pensioensparen bewijst de kortzichtigheid van Cortebeeck. Toen vroeger al bleek dat de overheid de pensioenen niet voldoende welvaartsvast zou kunnen maken, werd het pensioensparen als 2de pensioenpijler ingevoerd: de burgers zelf zouden – met een fiscale aanmoediging – een bijkomend pensioenpotje vullen. Is de heer Cortebeeck soms al vergeten dat de overheid al een eerste keer woordbreuk heeft gepleegd door de aftrek van de premies van het pensioensparen tegen de marginale interestvoet te verminderen naar een aftrek tegen de gemiddelde marginale interestvoet – waar de Belgische staat miljoenen Belgische frank in de eigen zak heeft gestoken? Wil de heer Cortebeeck nog een 2de woordbreuk organiseren, misschien?

Zou de vakbondstop de werkende bevolking misschien eerst eens willen uitleggen hoe het komt dat de op twee na hoogste fiscale druk, samen met de enorme sociale zekerheidsbijdragen van werkgevers en werknemers, er kunnen voor zorgen dat onze pensioenen tot de laagste van Europa behoren? Hoe het komt bijvoorbeeld dat Nederland op dat vlak beter scoort, én het zuiniger aan doet? Hoe het komt dat Zweden erin slaagt om het onderwijs volledig gratis aan te bieden, terwijl in België ouders zich elk jaar suf piekeren hoe ze ook nu weer op tijd alle schoolfacturen zullen betalen. De mensen zijn het beu, mijnheer Cortebeeck, om steeds meer geld in de bodemloze Belgische putten te zien verdwijnen!

woensdag 26 augustus 2009

Voor actuele informatie over de Vlaamse Rand en de faciliteitengemeenten: lees De Zes!

Er wordt ons wel eens verweten dat het Vlaams Belang – en bij uitbreiding de gehele radicale Vlaamse Beweging – de gevaren van het Franstalig imperialisme overdrijft. Het zouden ook maar mensen zijn, ze kennen dezelfde problemen als de Vlamingen in deze regio, en ze zouden vaker de moeite doen om onze taal te spreken en te respecteren. U kent de ‘peptalk’.

Zo’n 20 jaar geleden besloten enkele Vlaamsgezinden in en rond de Vlaamse Rand rond Brussel een voorlichtingsblad op te zetten, dat zich vooral zou focussen op de taaltoestand in de faciliteitengemeenten rond Brussel. De zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen – inclusief de Volksunie trouwens – hadden namelijk in een zoveelste communautaire ronde besloten in een 6-tal Vlaamse gemeenten rond Brussel aan de Franstaligen faciliteiten toe te kennen. Uitdovende faciliteiten, om de Franstaligen toe te laten zich aan te passen. We weten wat er gebeurd is: het uitdovend karakter werd onmiddellijk door de Franstaligen gecontesteerd, er kwamen steeds meer Franstalige inwijkelingen en ze pasten zich helemaal niet aan.

Er is meer! In een (recent) verkiezingspamflet van de Union des Francophones vragen de Franstaligen niet alleen de uitbreiding van de grenzen van het Brussels Gewest maar ook een uitbreiding van versterkte faciliteiten tot alle gemeenten van Vlaams-Brabant waar een minderheid van minstens 10% Franstaligen woont. In minstens 15 Vlaamse gemeenten dus. Aanpassen? Nooit van gehoord, dat is alleen bedoeld voor Vlaamse boerkes die zich in Wallonië vestigen. Uitdovend karakter van de faciliteiten? Integendeel, deze fijne dames en heren wensen steeds meer en steeds verder.

Het groepje Vlaamse vrienden zette een informatieblad op. De Zes, een tijdschrift dat op 30.000 exemplaren verschijnt en informatie geeft over de verfransing van de 6 faciliteitengemeenten en de Franstalige druk op de Vlaams Rand rond Brussel. In het recentste nummer bijvoorbeeld kan men een bijdrage lezen over de communicatietaal binnen gezinnen in de faciliteitengemeenten: beangstigend. In Wemmel bijvoorbeeld is de taal het Nederlands bij 23,2% van de gezinnen, Frans bij 56,8% en een andere taal bij 15,4%. In Drogenbos is de taal het Nederlands bij slechts 2,1% van de gezinnen en het Frans bij 70,2%! Wie nu nog denkt, dat er geen zware Franstalige druk op de Vlaamse Rand rond Brussel en op gans Vlaams-Brabant rust, weze hierbij uitgenodigd enkele exemplaren van het blad aandachtig te lezen.

Tijdens en voor de verkiezingen gaat de groep rond De Zes over tot massale verspreiding van het blad. In mei 2009 werden op die manier 240.000 exemplaren in de gemeenten van Halle-Vilvoorde verspreid. Met informatie voor Vlamingen en voor anderstaligen.

Wenst u op de hoogte te blijven van de toestand en de evolutie in Vlaams-Brabant, dan moet u zich op dit tijdschrift abonneren. Voor 3 euro verzekert u zich driemaandelijks van steeds actuele informatie en cijfermateriaal. Bijeengesprokkeld door mensen van ter plaatse. U kan ook een steunabonnement nemen en dan betaalt u 13 euro. Op het rekeningnummer: 436-6247391-68.

dinsdag 25 augustus 2009

Laat Vlaanderen Brussel los?

Veel volk op de IJzerwake zondag laatstleden. Veel én schoon volk. Méér volk dan andere jaren, wat sommige media ook mogen beweren. Het was een bedevaart, die met stip zal aangeduid blijven in de ‘boekskes’. Een ‘speciale’ IJzerwake dus. De eerste zonder (oud voorzitter) Johan Vanslambrouck, de eerste met nieuwkomer Wim De Wit en zijn krachtige oproep aan alle Vlaamse politieke krachten om samen te spannen: “Als CD&V, N-VA, Vlaams Belang en LDD samen spannen, hebben ze de meerderheid in Vlaanderen”. Een nieuwkomer die met scherp cynisme de stelende eksters van Laken op de korrel nam: “Koning Albert, die de hebzucht van banken laakt, kocht een jacht van 4,6 miljoen euro”.
Een IJzerwake waar met overtuiging de idee werd gelanceerd om Vlaanderen en Nederland organisch te laten groeien naar een nieuwe Nederlandse economische ruimte.

Maar het zal allicht vooral de IJzerwake blijven van de toespraak van Frans Crols, waarin deze oud hoofdredacteur van het financiële weekblad Trends ronduit pleitte voor een Vlaanderen dat Brussel durft los te laten. Op die manier zou Vlaanderen niet meer gehinderd worden om zijn onafhankelijkheid uit te roepen. Brussel is een blok aan het been van Vlaanderen en de kosten van Brussel voor Vlaanderen zijn veel en veel groter dan de baten, aldus nog een gedreven Crols. “Brussel zijn we trouwens allang kwijt”.

Volgens de kranten aarzelt de radicale Vlaamse Beweging. Hoezo? We zouden niet eens mogen ‘aarzelen’ bij een zo belangrijk onderwerp, dames en heren van de pers? Natuurlijk aarzelen we, iedereen met enige interesse in de Vlaamse geschiedenis moet toch aarzelen, of niet? Brussel ligt geheel op Vlaamse grondgebied, is dus volledig omgeven door Vlaanderen. Brussel maakt historisch, economisch en politiek deel uit van Vlaanderen, zoveel is duidelijk. Als we Brussel opgeven, zal de Franstalige druk op het Vlaamse hinterland, op de Vlaamse Rand rond Brussel, enorm gaan toenemen. Brussel en Wallonië zullen er alles aan doen om de beruchte corridor vooralsnog te realiseren. U herinnert zich de politieke heisa inzake de corridor ter hoogte van Sint-Genesius-Rode. Voorzitter Bruno Valkeniers heeft hier in de pers duidelijk op geantwoord.

Toch ben ik van mening dat het goed is dat Frans Crols de aanzet tot deze discussie heeft gegeven. De discussie moest er ooit komen.’Brussel’ als probleem wordt Vlaams-nationalisten al jaren voor de voeten geworpen als (enige?) tegenwerping tegen Vlaamse onafhankelijkheid. Tezelfdertijd kan en mag niemand de ogen sluiten voor de realiteit in Brussel, met bepaalde gemeenten waar 90% van burgers Vlaamse noch Franstalige Brusselaars zijn, en waardoor Franstalige Brusselaars het ‘veilige’ Vlaamse hinterland opzoeken.

Een boordnodige discussie dus, die zowel strategische als politieke en principiële invalshoeken kent. Een gevaarlijke discussie wellicht evenzeer. Wie zei ook weer dat de IJzerwake een overbodige manifestatie was?

maandag 24 augustus 2009

Justitie diep in het slop

Ongetwijfeld kent u volgend mopje al: Het is deze zomer op justitie zoals in de Tour de France, het regent ontsnappingen en nooit is er een Belg bij. De mensen zijn de eindeloze flaters van justitie beu en reageren op deze manier. Cynisch en verbitterd. Want was is dat toch met justitie. Politie vraagt aan minister De Clerck om een onderzoek in te stellen naar mogelijke onregelmatigheden bij een magistraat, en diezelfde magistraat dient een klacht in tegen de politiechef.

Ondertussen takelt het vertrouwen dat de burgers in de rechtsstaat en justitie hadden, geleidelijk af aan. Het veiligheidsbeleid faalt, en de politiek zal (zeker gedeeltelijk) door de bevolking medeverantwoordelijk worden gehouden. De schandalen zijn dan ook niet meer op één hand te tellen.

- Zo geeft minister De Clerck in een interview met P-Magazine toe dat er een structureel tekort is aan plaatsen in de gevangenissen. Structureel, wat wij ook altijd hebben aangeklaagd, en waarvoor we maatregelen vroegen. De problemen in de gevangenissen – bijvoorbeeld als het erom ging om degelijke veiligheidsdeuren te plaatsen, of een efficiënter alarmsysteem – konden trouwens nooit opgelost worden door de concurrentie tussen Justitie (Onkelinx, PS) en Regie der Gebouwen (Reynders, MR). Die problemen zouden nu wél opgelost worden?
- Toen het Vlaams Belang een klein jaar geleden in de commissie Justitie aandrong op een steviger beveiliging van sommige gevangenissen, en op het aanbrengen van stalen netten, werd dit zowaar weggelachen: overbodig. Nu zouden er toch komen…, zegt men. Want de stand van de ontsnappingen in België en Nederland is ondertussen opgelopen tot 41 – 1. Op één jaar tijd ontsnapte in Nederland welgeteld 1 gevangene, in België 41. U zal zich herinneren dat de 24 gevangenen die destijds in Dendermonde gingen lopen, onder andere ontsnapten met behulp van een…lepel. Alleen is ons nooit verteld of het om een koffielepel dan wel een soeplepel ging.
- Wij willen het dan verder niet hebben over de opeenvolgende informaticasystemen, het ene al prachtiger dan het andere. Gemeenschappelijk aan praktisch alle systemen was wel dat ze grandioos flopten.

Volgens een bepaalde pers is de positie van minister van Justitie De Clerck niet te benijden. Waarom? In P-magazine geeft minister De Clerck zélf het antwoord: “Ik ben verdorie net bezig”. Wat een flagrante leugen is natuurlijk. Want voor minister De Clerck kwam minister Vandeurzen, en daarvoor Onkelinx, en daarvoor minister Verwilghen. Voor minister Verwilghen hadden we…minister De Clerck, inderdaad! Dezelfde. Hij moet dus niet zeggen dat hij de toestand niet kent, en nog niets heeft kunnen doen. Ze zijn al 10-12 jaar bezig niets te doen. Dringend tijd dus om er iets aan te doen!

vrijdag 21 augustus 2009

Vrijheid van denken en schrijven onder druk.

“Voortdurende waakzaamheid is de prijs van de vrijheid”, daarmee besloot ik vorige weblogtekst. Voortdurende waakzaamheid opdat het recht op vrije meningsuiting, de hoeksteen van de Europese cultuur en beschaving, niet in het gedrang wordt gebracht in allerlei pogingen om toch maar vooral in het gevlij te komen bij bepaalde strekkingen van de islam in Europa. Waakzaamheid opdat de islam – bij uitbreiding andere godsdiensten natuurlijk – onze duur bevochten Europese vrijheden niet in het gedrang zou brengen.

Europa heeft vrije geesten van doen, die vrij en onbevangen de mond durven roeren. Het is belangrijk dat zij over de nodige vrijheid beschikken om (eventueel) sterk van het politiek correcte denken afwijkende meningen te uiten. Wat is de vrijheid van meningsuiting waard als steeds weer en opnieuw op de belleman wordt geschoten?

Het verontrustende in Vlaanderen en in Europa is nu juist dat dit keer op keer gebeurt, en steeds vaker. Het verontrustende is dat de vrijheid steeds verder ingeperkt wordt, “om de andere toch maar niet te kwetsen”. Hoever het allemaal kan gaan, konden wij lezen op een weblog van professor Hans Jansen: “Soms zeggen mensen iets dat zo ver buiten mijn bevattingsvermogen ligt, dat ik het niet versta, of achteraf denk dat ik het verkeerd heb onthouden. Zo las ik een paar dagen geleden in de krant dat Britse soldaten die uit Afghanistan terugkomen, bij thuiskomst uitgejouwd worden. Hoewel het er niet bij stond, begreep ik wel door wie.

Pal daarop had ik een gesprek met 2 juristen, de een advocaat, de andere lid van de rechterlijke macht. Ik heb het gesprek niet goed verstaan, of verkeerd onthouden. Ik probeerde uit te leggen dat Nederland net als Engeland in Afghanistan aan het vechten is tegen de Taliban. Dat de cartoonist Gregorius Nekschot de ideologie van de Taliban met potlood en papier bestrijdt, niet met vuurwapens. Maar dat Nekschot door een arrestatieteam van de Nederlandse Officier van Justitie Mr. Paul Velleman van zijn bed is gelicht en in de cel geworpen (…) Mr. Velleman heeft ook besloten dat daarentegen Gregorius Nekschot wel voor de rechtbank moet komen, althans daar permanent mee bedreigd moet worden. Immers het potlood van Nekschot is harder dan de wapens van de Nederlandse soldaten in Afghanistan”.

Na de zaak met de Deense cartoons ging nog een solidariteitskreet door Europa. Nu Gregorius Nekschot in de cel belandt, hoorden we helemaal niets meer. Wie ook zweeg als vermoord waren de zelfverklaarde progressieve intellectuelen in Vlaanderen en Nederland. Is de islamaanpassing al zoverre gevorderd dat wij onze grote mond vrijwillig gesloten houden? Ik hoop alleen dat men beseft waar men mee bezig is…

donderdag 20 augustus 2009

Waarom taalgevoeligheid verdomd belangrijk blijft...

Er zijn wel van de verlichte geesten die ons onze bekrompenheid verwijten. De taalstrijd is immers gestreden, het Nederlands is gered en staat nergens onder druk. De Franse taal is allang geen bedreiging meer voor onze taal en onze cultuur. Enfin, u kent het soort argumenten vast ook wel.

Deze argumenten zijn natuurlijk maar een stukje van het ganse verhaal. Het Frans is inderdaad geen bedreiging meer in Roeselare, in Buggenhout, in Brugge en in Mannekesvere. Maar ze is dit wel nog steeds in de Vlaamse Rand rond Brussel en in toenemende mate in gans Vlaams-Brabant. En de Franse taal werd enkele decennia geleden opnieuw een bedreiging voor de oorspronkelijke taal in de streek in en rond De Panne en in andere grensregio’s met Frankrijk. Een zekere waakzaamheid blijft dus zeker geboden.

Maar daarover wil ik het niet hebben, wel over de meer dan stevige opmars van het Engels, dat zowat alle originele talen op het Europese continent bedreigt, dus ook het Nederlands. In Nederland wordt de toestand trouwens ronduit alarmerend: zo staat het universitaire leven er zwaar onder druk. Op 31 augustus bijvoorbeeld wordt het academisch jaar van de universiteit van Groningen voor de 2de keer op rij in het Engels geopend.

Maar er is meer aan de hand, zovéél zelfs dat die verenigingen die de Nederlandse identiteit nog een kans willen geven, aan de alarmbel hebben getrokken. In de Tweede Kamer is het gebruik van vreemde talen in het onderwijs besproken. In de maand april van 2009 namelijk lichtten minister van onderwijs Plasterk en staatssecretaris mevrouw Dijksma (beiden PVDA) hun voorstel toe, dat erin bestaat dat men het basisonderwijs (lager onderwijs dus) in Nederland gewoonweg tweetalig maken (Nederlands en Engels dus).

Het zal niet verbazen dat de voltallige oppositie in Nederland (van SP tot PVV) dit voorstel de grond heeft ingeboord. Vooral ontgoochelend én verontrustend tezelfdertijd moet de houding van CDA worden genoemd. De Nederlandse christendemocraten die in oktober 2008 nog stelden dat dit voorstel onder geen enkel beding zou worden goedgekeurd, zouden dit taalondermijnend ontwerp toch goedkeuren! Wellicht om een regeringscrisis te vermijden, wie zal het zeggen… Doet hun houding u ook héél hard denken aan ‘onze’ CD&V?

woensdag 19 augustus 2009

Demografische tijdbom?

Hadden wij het in deze weblog gisteren over de fouten van Europa en vooral dan van de Europese bewindvoerders in het creëren van een utopische multiculturele samenleving, zonder rekening te houden met de werkelijkheid, dan willen we het vandaag hebben over de demografische tijdbom die het gevolg is van deze multiculturele nachtmerrie.

Op 8 augustus immers publiceerde The Daily Telegraph enkele zéér ontnuchterende cijfers over de demografische evolutie op ons continent, cijfers die elke verantwoordelijke burger, politicus of niet, ernstig moeten doen nadenken. De komst van miljoenen moslims naar Europa zal op 2 decennia het uitzicht van Europa totaal veranderen, aldus de krant. In Spanje bedroeg het aantal vreemdelingen in 1998 nog maar 3,2% van de bevolking, in 2007 was dit aantal al opgelopen tot 13,4%. Dat is (bijna) overal zo in Europa. Herinnert u zich het persbericht nog, waaruit bleek dat de 7 populairste jongensnamen in Brussel Mohammed, Adam, Rayan, Ayoub, Mehdi, Amine en Hamza zijn?

Een rapport van de EU stelt dat sinds 2002 de netto migratie naar de EU verdrievoudigde op enkele jaren tijd, van 1,6 miljoen tot 2 miljoen nieuwe migranten elk jaar opnieuw. Dacht de EU in 2004 nog dat zijn bevolking tegen het jaar 2050 met 16 miljoen eenheden zou dalen, dan denkt dezelfde Europese Unie vandaag dat zijn bevolking tegen 2050 zal aangroeien met 10 miljoen burgers. Een verschil van 26 miljoen.

Allerlei demografische studies wijzen uit dat blanken tegen 2026 in het Engelse Birmingham een minderheid zullen zijn. Het aantal moslims zal het aantal niet-moslims in Frankrijk, en wellicht in gans West-Europa, overstijgen tegen het midden van deze eeuw. Was Oostenrijk in de 20ste eeuw voor 90% katholiek, dan zou de islam tegen het jaar 2050 de grootste godsdienst zijn bij de min-15-jarigen.

Karoly Lorant, een Hongaarse economist die studies voor het Europees Parlement schreef, berekende dat moslims reeds 25% van de bevolking van Marseille en Rotterdam uitmaken, 20% in Malmö, 15% in Brussel en Birmingham, en 20% in Londen, Parijs en Kopenhagen. 28% van de nieuw geboren kinderen in Engeland en Wales hebben minstens één ouder, die in den vreemde werd geboren. Dit percentage loopt in Londen op tot 54%! 14,4% van de kinderen die in 2008 voor het eerst naar school gingen in Engeland sprak thuis een andere taal dan het Engels.

Willen wij de mensen dan misschien bang maken? Onze tegenstanders zullen natuurlijk beweren van wel. Ik houd mij liever aan deze wijsheid van de antieke Grieken: “Eeuwige waakzaamheid is de prijs van de vrijheid”.

dinsdag 18 augustus 2009

Wat gaat er mis met de multicul in Europa?

Het is duidelijk dat Europa al decennia worstelt met massale migratie en met de komst van de islam. Steeds verder rukt de islam op, steeds meer economisch en politiek benadeelde groepen komen naar Europa en eisen er het recht op om een beter bestaan op te bouwen. De militante islam zoekt dan weer haar godsdienst op agressieve manier te verspreiden en het ongelovige Europa om te toveren tot één reusachtig rekruteringsterrein, goedschiks of kwaadschiks. De Europeaan, de autochtone Vlaming zeg maar, wiens mening men in deze tijden van democratische rechtstaat zelfs niet eens heeft gevraagd, zit erbij en moet ondergaan. Het ongenoegen smeult. Hoelang hij zal ondergaan, is de grote onbekende.

Christopher Caldwell, gerenommeerd journalist en columnist in The Financial Times, heeft deze evolutie naar een multiculturele samenleving in Europa geanalyseerd. Deze schrijver, die geen enkele affiniteit heeft met politieke krachten als het Vlaams Belang, heeft uit zijn analyse enkele onaangename conclusies voor de Europese bewindvoerders op papier gezet. Uit het verslag van Joshua Livestro in Dagelijkse Standaard van 8 augustus halen wij voor u de volgende 3 markante conclusies uit de het werk van Caldwell:

1. Europa bedriegt zichzelf als het denkt dat de enorme aantallen immigranten die de afgelopen decennia naar ons werelddeel zijn getrokken, vanzelf zullen worden ingepast in onze samenleving. Alles wijst er nu juist op dat dit niet het geval is. Van Parijs tot Malmö, overal ontstaan ghetto’s waarin werkloosheid en schooluitval de norm lijken en waarin immigranten een nieuwe cultuur ontwikkelen, die weinig lijkt op die van de autochtone meerderheid.
2. Het Europees cultureel relativisme vormt een onoverkomelijk obstakel voor de succesvolle integratie van nieuwkomers. Het ‘anything goes’ denken wordt door de autochtone cultuurdragende klasse gevierd als het ultieme stadium van beschaving. Voor veel nieuwkomers is het eerder een teken van ultieme decadentie. Wat feitelijk plaatsvindt, is een proces van desintegratie, treffend verbeeld door islamitische meisjes die vrijwillig besluiten om een hoofddoekje te gaan dragen.
3. In een confrontatie tussen het “onzekere, kneedbare, relativistische” Europa en de “diepgewortelde, zelfverzekerde en door gedeelde opvattingen versterkte” islam zal het uiteindelijk alleen de eerste zijn die ingrijpend zal worden veranderd. Nu reeds, aldus Caldwell, merken we een zelfislamisering van de Europese cultuur. Het straatbeeld wordt in toenemende mate bepaald door islamitische cultuuruitingen, en de overheid zal hierop volgen.

Op de vraag of Europa met een andere bevolkingssamenstelling nog hetzelfde kan blijven, antwoordt dezelfde auteur ontnuchterend en provocerend “neen”. Kunnen wij, Europeanen, het tij nog keren? Willen de Europeanen dit tij nog keren? Of krijgt de cultuurpessimist Spengler met zijn boek Untergang des Abendlandes ongeveer 100 jaar na verschijnen toch gelijk? Feit is in elk geval dat steeds meer internationaal gerenommeerde auteurs een politieke analyse van de dwangidee ‘multiculturele samenleving’ durven publiceren die danig afwijkt van het politiek correcte denken hierover. Een analyse die in de richting gaat van hetgeen het Vlaams Belang nu al jaren verklaart. Tot spijt van wie’t benijdt.


Voor wie interesse heeft in het boek van Caldwell: Reflections on the revolution in Europe : immigration, Islam and the West / Christopher Caldwell, uitgeverij Allen Lane, London, 2009.
ISBN 0713999365 -- 9780713999365

maandag 17 augustus 2009

Tweede familiedag in Roeselare: een succes!

Het Vlaams Belang afdeling Roeselare kijkt met een heel tevreden gevoel terug op haar 2de familiedag, zondag laatstleden. 250 aanwezigen – meteen het absolute maximum dat de zaal aankon, zodat we voor volgend jaar toch eens moeten gaan uitkijken naar een grotere zaal. Mensen bijeen van 3 generaties. Lekker eten, goed georganiseerd zodat iedereen snel bediend werd.

Heel wat nationale en lokale mandatarissen. Onder de nationale mandatarissen wil ik speciaal de dames Pas en Bruyninckx vernoemen, en de heren Erik Tack, Francis Van den Eynde, Koen Bultinck, Yves Buysse. Vooral de aanwezigheid van voorzitter Bruno Valkeniers, die even van Antwerpen naar Roeselare was komen fietsen, werd erg op prijs gesteld. Antwerpen viert traditioneel op 15 augustus ‘moederkesdag’, zodat de agenda van voorzitter Valkeniers behoorlijk gevuld was. En dan toch tijd vrij maken om een ‘gat’ als Roeselare aan te doen: hoed af!

Met een degelijke ploeg medewerkers kan men onvoorstelbaar veel werk verzetten, dat is ook nu weer gebleken. Zonder Filip en Lut, Francky en dame, Kurt en dame, Norbert en Arlette, Brenda en Johan, Immanuel, Herman en Linda, Joost, Jean Claude, Rita en Bernard en ongetwijfeld nog enkele andere die ik vergeten ben, zonder hen was een dag als gisteren gewoon onmogelijk geweest. Drie dagen keihard werken, en vandaag alles opnieuw afbreken. Hier past een woord van bijzondere dank. En respect. Dank dus aan allen! De meeste dank zijn we dit jaar verschuldigd aan gemeenteraadslid Cyriel Ameye, die de zware taak op zijn schouders had genomen om het geheel te coördineren. Wat betekent dat àlle misere bij u passeert...Dank, Cyriel, dit feest werd een succes dankzij u!

Voor de afwezigen: spijtig dat u er niet bij kon zijn. Voor de late bellers: spijtig dat wij u moesten weigeren. Binnen enkele weken evalueren we dit feest en bekijken we alle opties, tot en met een grotere zaal.