POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





vrijdag 25 oktober 2013

Spectaculaire stijging stakingsdagen in 2011

Ik wou van de minister van Werk, mevrouw Monica De Coninck (sp.a) weten hoeveel collectieve conflicten er jaarlijks worden geregistreerd, welke economische en financiële impact dit heeft, en vooral wat de evolutie in de loop van de jaren betreft.  De minister antwoordde dat er geen gegevens beschikbaar zijn van het aantal collectieve conflicten in België. Het is voor het Nationaal Instituut voor de Statistiek enkel mogelijk op basis van de door de RSZ (Rijksdienst voor Sociale Zekerheid) geregistreerde “gelijkgestelde dagen” een raming te maken van het aantal stakingsdagen.
Op basis van de cijfergegevens die de minister verstrekte, kan men niet anders dan besluiten dat het aantal stakingsdagen op 5 jaar tijd ongeveer verdrievoudigd is: van 110.713 dagen in 2007 geregistreerd naar 342.614.
Omdat de RSZ de stakingsdagen aanrekent aan het arrondissement waar de zetel van het bedrijf is gevestigd dat het hoogste aantal werknemers telt, is een regionale of gewestelijke opdeling van de evolutie van het aantal stakingsdagen niet mogelijk, aldus de Minister. Maar voor mij is het hoge aantal stakingsdagen in het Waals Gewest toch wel een constante, en té constant om nog toevallig te zijn. Het aantal stakingsdagen ligt er élk jaar flink hoger dan het aantal in het Vlaams Gewest, zelfs met de correctie van het aanrekenen van het aantal stakingsdagen volgens de zetel met hoogste aantal werknemers. Terwijl het aantal in het Vlaams Gewest op 5 jaar tijd verdubbelde (van 70.350 naar 135.562 dagen in 2011) is er in het Waals Gewest sprake van een verzesvoudiging: van 27.000 dagen in 2007 naar 146.549 in 2011.

Eindconclusie: het blijft behelpen met gebrekkig cijfermateriaal. En het blijft wachten op een instrument waarmee het aantal collectieve conflicten (staking, lock-out, bedrijfsbezetting, blokkade) op een fijnmazige manier kan worden becijferd, zoals dat wel in het buitenland gebeurt. 

donderdag 24 oktober 2013

Het lijstje ‘to do’ van Di Rupo wordt steeds langer

Een tijd geleden verscheen in Trends, het weekblad voor economisch geïnteresseerden,  een interessant artikel over de zogenaamde “werven” die de regering Di Rupo heel dringend zou moeten aanpakken. Zaken dus waarop een regering, die de wereld probeert te overtuigen van haar daadkracht, slagkracht en vooral succes, kan worden afgerekend.
Een artikel van 5 september 2013 – niet eens zo lang geleden dus. Het is nuttig om het nog even na te lezen:
-          Trends raadt de regering aan Dexia te liquideren (daar moet men nog mee starten, maar of men er ooit mee start?)
-          Het internationaal concurrentievermogen moet worden verhoogd (integendeel, België zakt verder weg, Duitsland doet het steeds beter en het zou België eigenlijk voor een stukje moeten meetrekken…)
-          De energiemarkt moet aangepakt worden (de prijsblokkering van Vande Lanotte was daar een klein, ruim onvoldoende stapje in)
-          Verlaag de belastingen (ze werden ondertussen verhoogd, zoals iedereen wel zal voelen)
-          Vul de putten in de wegen (is nog niet gebeurd, en straks staat de volgende winter voor de deur…)
-          Hervorm de arbeidsmarkt (hoe kan je dat, zonder dat het ganse beleid wordt geregionaliseerd???)
-          Ontmijn de pensioenbom
-          Stimuleer het ondernemerschap (maar het aantal uitstromers blijft nog steeds toenemen en de instroom van nieuwe ondernemers blijft voorlopig uit, bij gebrek aan vertrouwen in de overheid…)
Di Rupo blijft herhalen dat hij goed bezig is. Voorlopig geloven enkele Vlaamse minderheidspartijen dit fabeltje nog, maar bij CD&V bijvoorbeeld kunnen de barstjes nog met moeite worden gedicht.



woensdag 23 oktober 2013

Er zijn nog vrije geesten

Al zijn ze niet met veel. Maar ze zijn er en dat doet deugd. Dat ‘franc parler’, dat tegen de stroom in durven varen – toch zo moeilijk in het brave Vlaanderen – goed wetende dat je er openlijk geen goede punten mee krijgt, alléén afkeuring.
Neem nu de column van Tinneke Beeckman over Lampedusa in De Standaard (07.10.2013). Ze knoopt er enkele bedenkingen vast aan de morele verontwaardiging van de leidende elites in de Europese Unie en schrijft: “Een tweede reactie bij het aanschouwen van de gruwelijke beelden is een vurig pleidooi houden voor humanitaire acties of voor een beleid van open grenzen. Maar maakt men zo zeker een einde aan het kwade? Niet noodzakelijk, en nu wordt de zaak bijzonder complex. Net de lectuur van (Hannah) Arendts werk  zette Rony Brauman, ex-voorzitter van Artsen zonder Grenzen, aan tot ontslag. Tijdens de Ethiopische hongersnood eind jaren 80 van de vorige eeuw bouwde hij tentenkampen en veldhospitalen. Tot hij besefte dat de Ethiopische regering onder het mom van een humanitaire ramp gedwongen volksverhuizingen organiseerde en mensen ertoe aanzette hun land te verlaten. Toen Brauman die stalinistische logica inzag, meende hij dat zijn goed bedoelde hulp was ontaard in meewerken aan massaal georganiseerd geweld.
Voortwerken betekende de objectieve bondgenoot worden van criminelen. Brauman wou zijn verantwoordelijkheid niet langer ontlopen. Die kampen verder uitbouwen impliceerde elk kritisch denken opschorten en de verantwoordelijkheid doorschuiven naar en hoger, abstracter niveau.
Wie er dus van overtuigd is dat door acties het probleem van het kwaad te ontlopen, dreigt een jonge Brauman te worden: met de beste bedoelingen participeren aan een criminele logica, die de idealistische activist slechts ter plekke begrijpt.”



dinsdag 22 oktober 2013

Strijd tegen corruptie ondermaats

Ons wordt wel eens verweten dat wij, Vlaamse separatisten, België met alle zonden van Israël overladen, terwijl daar eigenlijk geen reden toe is. Maar goed, aan de andere kant kunnen we natuurlijk maar vaststellen wat we vaststellen: dit land maakt in veel domeinen een bijzonder slechte indruk, en objectieve, onafhankelijke instellingen komen in veel gevallen tot dezelfde conclusie.
Transparency International ondervroeg experts in 40 landen die de OESO-conventie tegen corruptie hebben onderschreven. Het rapport gaat meer bepaald over de “export van corruptie”, over omkoping in het buitenland. Op basis van de resultaten brengt deze instelling België onder in de laagste categorie, de categorie “met weinig tot geen bestrijding” als het gaat om die export. België zit samen met landen als Chili, Mexico, Rusland, en andere.
Opmerkelijk is volgend citaat uit het rapport: “Goede statistieken bestaan niet in België. Dit soort data wordt niet systematisch bijgehouden, maar krijgt dezelfde code als alle andere corruptiezaken. Het systeem dat veroordelingen registreert, loopt ook achterop”.

Niet goed dus. En belangrijk: het komt nu eens niet van het Vlaams Belang…

maandag 21 oktober 2013

Quadverkeer dodelijker in Waals gewest

Uit cijfergegevens die ik van de Staatssecretaris voor Energie en Mobiliteit, de heer Melchior Wathelet (cdH), ontving, blijkt dat het aantal ongevallen waarin quads (beter: vierwielers met motor) betrokken waren, en waarbij lichamelijke letsels werden opgelopen, in de loop van 5 jaar, met ongeveer 40% is gedaald: van 154 ongevallen in 2008 tot 93 geregistreerde ongevallen met quads in 2012.
Maar het quadverkeer lijkt in het Waals Gewest toch wel bijzonder gevaarlijk en ook dodelijker dan in het Vlaams of Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Terwijl het aantal quad-verkeersongevallen met lichamelijke letsels in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest verminderde van 15 in 2008 tot 3 in 2012, en in het Vlaams Gewest van 73 in 2008 tot 30 – een halvering dus – was en is er sprake van een stagnatie op een hoog peil in het Waals gewest. In 2008 registreerde men er 66 ongevallen waarbij een quad betrokken was en waar er lichamelijke letsels werden opgelopen, in 2012 was dit nog steeds 60.

Ook wat het aantal gewonden en doden betreft, die betrokken waren in verkeersongevallen met quads lijkt het Waals gewest het slecht te doen. Op 5 jaar tijd vielen er 12 doden te betreuren en bijna 300 lichtgewonden. In het Vlaams gewest telde men 8 doden en 200 gewonden. Tot slot moet opgemerkt worden dat quadverkeer vooral een mannenzaak lijkt te zijn. Toch als men afgaat op de ongevallenstatistieken die ik van de betrokken Staatssecretaris, Melchior Wathelet (cdH) hierover mocht ontvangen. Het zijn vooral mannen, jonger dan 50 jaar, die het slachtoffer worden van verkeersongevallen met quads. 

vrijdag 18 oktober 2013

Mijn tussenkomst over CGKR, IFC en N-VA

1.     Politiek standpunt

Het Vlaams Belang diende reeds verschillende keren een wetsvoorstel in om het zogenaamd Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding (CGKR) op te doeken. Het meest recente werd ingediend op 18 oktober 2011 door collega Filip De Man.  Er mag in dit verband zeker aan de duidelijk partijpolitieke bedoeling van dit zogezegd “volkomen onafhankelijk” orgaan worden verwezen: het Centrum werd opgericht juist na de beruchte Zwarte Zondag. Het Vlaams Blok van toen vond, en wij vinden nog steeds, dat het niet kan dat niet democratisch samengesteld orgaan, dat een orgaan dat niet democratisch, niet door de bevolking is verkozen, het migratiebeleid van een land bepaalt. Dat een politieke partij bestreden wordt, onder andere door burgerlijke partijstelling, door een orgaan waarop niet de minste controle bestaat en dat aan niemand verantwoording moet afleggen.  Of vindt u het normaal dat niet de politiek, het parlement, het failliet van het integratie- en migratiebeleid vaststelt, maar wel Jozef De Witte, de directeur van dit zogenaamde Centrum voor Gelijke Kansenbeleid en Racismebestrijding? Het Vlaams Belang vindt het niet kunnen dat het CGKR de bevoegdheden heeft van een soort politiek parket. De lijst van de fratsen van dit zogenaamd Centrum is in de loop van de jaren intussen zeer lang, ik haal enkele feiten aan bij wijze van voorbeeld:
-          Wie herinnert zich nog de klacht tegen winkelketen HEMA?
-          Het zogenaamde Centrum verzette zich tegen strengere voorwaarden inzake gezinshereniging, zoals goedgekeurd door parlement
-          Naar aanleiding van het hoofddoekverbod voor gemeenteraadsleden in Boom, stelde de centrumvoorzitter  De Witte dat ze in Boom de democratie aan het afschaffen zijn. ‘Je kan net zo goed naar Noord-Korea verhuizen’, aldus de woorden van dit onafhankelijke, o zo neutrale CGKR.
-          De affaire rond het kantelpoortenbedrijf Feryn enkele jaren geleden (Feryn ging in op de wens van klanten, die enkel autochtone monteurs over de vloer wilden krijgen). De zaak werd aangespannen door het CGKR, Feryn werd in beroep veroordeeld.
-          Eind 2011 wordt het CGKR zelf aangeklaagd wegens racisme. Een lesgeefster van het CGKR zou zich in een cursus voor politiemensen denigrerend hebben uitgelaten over joden en homo’s.
-          De Antwerpse ‘lokettentaks’ was volgens het CGKR ‘wellicht een discriminatie’. De Witte schreef hierover een ‘open brief’ aan burgemeester De Wever.
-          Vorig jaar diende het CGKR klacht in tegen zogenaamd racistische Facebookgroepen als ‘Pret met Mohammed’ en “’t is altijd iets met de islam”, enzovoort, enzoverder.
- Jongste capriool van het CGKR: nu hebben zowaar de brave jongens en meisjes van Gaia een klacht aan hun broek. Het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor Racismebestrijding (CGKR) gaat zich over het radiospotje van GAIA buigen, waarin de onverdoofde rituele slachting wordt verteld vanuit het standpunt van een schaap. Kan iemand mij vertellen waar de arme schaapjes met hun klacht terecht kunnen?
Een aantal politici, niet alleen van Vlaams Belang trouwens, hadden en hebben hun bedenkingen bij de werking, bij het opzet en bij de structuur van dit centrum. Bart De Wever bijvoorbeeld vond in eerste instantie dat het CGKR best kon worden afgeschaft, wegens totaal zinloos en een permanente bedreiging voor het recht op vrije meningsuiting. Nu stemt men bij N-VA voor de splitsing van het centrum en voor een zogenaamd ‘interfederaal’ centrum, een Vlaams-Waals overlegorgaan in een tricoloor jasje. Terwijl N-VA‘er Gantman dan weer pleit voor het opdoeken van het centrum. Men zou bijna willen uitroepen: wil de echte N-VA rechtstaan?
België, en zeker Vlaanderen, hebben geen politiek correcte gedachtenpolitie nodig. De integratie van allochtonen kwam en komt door dit centrum geen stap dichterbij, en men is er alleen in geslaagd de Vlaamse onafhankelijkheidspartij, het Vlaams Blok, te criminaliseren. Ons politiek standpunt moet dus héél duidelijk klinken: Deze oprichting van een interfederaal centrum zullen wij niet goedkeuren.

2.     Ook inhoudelijk is er heel wat kritiek mogelijk

Hebben wij het politiek allang gehad met het centrum, en kan dit centrum wat ons betreft beste verdwijnen – het moet dus ook niet worden opgesplitst in een federaal en een interfederaal centrum – dan moet het ons van het hart dat dit wetsontwerp ook heel wat inhoudelijke mankementen bevat en daarvan willen we er in deze tussenkomst toch graag enkele van toelichten. Het versterkt onze politieke kritiek, onze kritiek ten gronde.
Ten eerste: De splitsing van het huidige Centrum, zo lezen we in de toelichting, in een interfederaal centrum en in een federaal centrum zou nodig zijn omdat België anders niet meer in orde zou zijn met de richtlijnen van de Europese Unie, maar dat is maar de halve waarheid. De ruime bevoegdheden die bestonden in het Centrum en die nu verder worden gezet in de twee nieuwe centra, gaan echter véél verder dan wat het VN-verdrag van 1966 inzake het uitbannen van alle vormen van discriminatie vereist. En voor de fetisjisten van de EU-wetgeving geef ik mee dat de bevoegdheden van de twee nieuwe centra ook veel verder gaan dan wat de Richtlijn 2000/43 van 29 juni 2000 houdende toepassing van het beginsel van gelijke behandeling van personen ongeacht ras of etnische afstamming voorzien. Artikel 13 van de Richtlijn verplicht de lidstaten er toe een orgaan aan te wijzen voor de bevordering van gelijke behandeling van alle personen. Het gaat dan meer bepaald om bijstand aan slachtoffers van discriminatie, het onderzoeken op een onafhankelijke manier van discriminatie en aanbevelingen  te doen. Er is met naam op geen enkel moment sprake van een verplichting om aan dit orgaan of organen de bevoegdheden toe te kennen om in rechte op te treden, wat bestond bij het CGKR en wat opnieuw voorzien wordt voor de nieuwe centra.
Ten tweede: Wat het interfederaal centrum betreft: De Vlaamse gemeenschap had voor die Vlaamse bevoegdheden een eigen Vlaams discriminatiecentrum kunnen oprichten. Maar na een zoveelste rondje spierballen rollen in het Vlaams parlement werd het dus een interfederaal centrum, het gaat gewoonweg om een interfederalisering van bevoegdheden. Terwijl men, als men de letter van de Europese Richtlijn had willen volgen, men eigenlijk genoegen had kunnen nemen met die bevoegdheden toe te wijzen aan bestaande instellingen als bijvoorbeeld de Dienst voor Vreemdelingenzaken, als men die bevoegdheden had willen toewijzen.
Ten derde: Vreemd is verder dat dit IFC representatief moet zijn samengesteld voor een criterium waarvoor het niet bevoegd is en paritair voor een ander criterium, waarvoor het evenmin bevoegd is (discriminatie op basis van de taal), terwijl er voor de vele criteria waarvoor het wel bevoegd is (syndicale of politieke overtuiging bijvoorbeeld) geen eis bestaat voor representativiteit of pariteit.

Ten vierde en om af te sluiten: Men stelt dat de benoemingen in het Interfederaal Centrum door de parlementen gebeuren, en dat dit een garantie zou zijn voor de onafhankelijkheid en het pluralisme. Sinds de soap van de politieke benoemingen over dit land trok, weten we ongeveer wat dit betekent. Neen, het IFC zal men ook en opnieuw een staat in de staat noemen, een niet democratisch samengesteld orgaan, met bijzondere bevoegdheden maar zonder democratische controle. Wij zullen dit wetsontwerp niet goedkeuren, en hopen dat ook andere V-partijen ons hierin zullen volgen. De vrijheid van meningsuiting is ons te dierbaar! 

donderdag 17 oktober 2013

We leven in een oligarchie

Een citaat dit maal. En niet van de eerste de beste. Yvan Blot behoorde tot de stichters van de legendarische Franse denktank “Le Club de l’Horloge” en deed aardig van zich spreken op het einde van de vorige eeuw (jaren 80-90). Later werd hij actief in het Front National, waar hij onder andere Europees parlementslid werd. Yvan Blot is een begenadigd kunstenaar en is ook literair fijn besnaard.
Onlangs verscheen van hem een politiek boek, “L’oligarchie au pouvoir” (Economica, Collection “Politiques Comp”, 144 pagina’s), en werd hem een interview afgenomen. Democratie, aldus de auteur, komt uit het Grieks en betekent letterlijk de macht van het volk. In Frankrijk echter is de echte politieke macht in handen van een oligarchie, die zich daarenboven als een “morele autoriteit” beschouwt.
Op de vraag wat de resultaten van deze oligarchische politiek zijn, antwoordt Yvan Blot: “De oligarchie gebruikt de burgers als grondstof. En om ze beter te exploiteren, moeten ze natuurlijk perfect met elkaar verwisselbaar en inwisselbaar zijn. De natie, de godsdienst, identiteit en ethnie: het zijn allemaal zaken die de werelduitwisselingen belemmeren en vertragen. Wat men nodig heeft en wat men zoekt te vinden zijn ontwortelde eenheden, volkomen gelijk aan elkaar. Alleen de discriminatie door het geld wordt nog aanvaard. Dat is de ideologie die achter het systeem zit”.

Herkenbaar toch? 

woensdag 16 oktober 2013

Geef ons geld terug!

De regering Di Rupo bevestigt de hoge belastingen in België maar stelt aan de andere kant dat de burgers hiervoor veel in de plaats terugkrijgen. Iets waar wij van het Vlaams Belang altijd aan hebben getwijfeld. Nu laat ook de Vlaamse ondernemersorganisatie, VOKA, zich in diezelfde zin horen: “Onze welvaart is hoog, maar in verhouding tot wat we aan de overheid afstaan, ligt ze veel te laag”.
Het overheidsbeslag, aldus de organisatie, is bijzonder hoog in dit land. Alleen Denemarken, Frankrijk en Finland gaan ons nog vooraf en betalen de mensen dus meer directe en indirecte belastingen. Maar landen met een vergelijkbare belastingdruk, zoals Zweden, Oostenrijk, en andere Scandinavische landen, doen daar veel meer mee, en geven hun burgers dus meer terug.
De Voka-studie ging aan de hand van 44 criteria na wat in België en de 23 andere Europese landen aan diensten werden verzorgd door de overheid. De inflatie, het aantal dagen om een bedrijf op te starten, de graad van criminaliteit, het aantal stakingsdagen, het aantal zwaarlijvigen, de zelfmoorden, de armoede- en werkloosheidsgraad, het aantal ouderen en allochtonen dat aan de slag is, de onderwijsscores voor wiskunde en talen, enzovoort.
Conclusie: in die lijst – wat we terugkrijgen van de overheid – staat België slechts op de 13de plaats, na landen als Frankrijk en Ierland, en juist voor Estland en Slovenië. En als men naar de verhouding prijs-kwaliteit gaat kijken, dan bengelt dit land zelfs helemaal achteraan, we komen dan zelfs nog nà Spanje en Portugal. Wij eindigen op een bedroevende 20ste plaats. Niet als allerlaatste, neen, inderdaad, want daar merken we Italië en Griekenland. Niet direct voorbeelden dus!

Hoelang zullen burgers dit nog pikken? Hoelang aanvaarden onze burgers dat overheden op die manier met hun geld sollen? 

dinsdag 15 oktober 2013

Groot-Brittannië wil controle op het migrantenbeleid

De Britse Eerste Minister David Cameron dreigt ermee uit de Europese Mensenrechtscharter te stappen. Hij wil doen wat moet gedaan worden – dat waren zijn woorden – om in elk geval die zekerheid veilig te stellen dat Groot-Brittannië mensen die een gevaar voor de openbare orde betekenen, en geen recht hebben zich in het land op te houden, ook effectief kan buitenzetten.
Cameron gaf wel aan dat uit het Charter uittreden slechts mogelijk is na nieuwe verkiezingen, want zijn coalitiepartner, de Liberaldemocrats, zouden niet achter zijn nieuwe maatregelen staan. Cameron stelt verder ook voor een eigen Brits Charter op te stellen, waardoor grote delen van het Europees Charter behouden kunnen worden, en tegelijkertijd de zekerheid te bieden dat Europese rechtbanken Britse beslissingen moeten aanvaarden.

Waar wachten onze beleidsmakers op? 

maandag 14 oktober 2013

Niet meer in lijst van gelukkigste landen

Hoe noordelijker, hoe gelukkiger de mensen lijken te zijn. Dat althans is de algemene conclusie uit de resultaten van het World Happiness Center: Denemarken voert de lijst aan van landen waar de mensen zich het gelukkigst noemen. Daarna volgt Noorwegen, Zwitserland, Nederland, Zweden, Canada, Finland, Oostenrijk, IJsland, enzovoort.
België valt uit de top 20, op de 21ste plaats komen we nog net voor Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitsland.
Deze cijfers worden bevestigd door een onderzoek van het Earth Institute van de bekende Columbia University van New York (verslag in Het Laatste Nieuws), waarbij zowel harde feiten in de berekening werden mee genomen, maar ook zogenaamde ‘zachte waarden’ als de vrijheid om levenskeuzes te maken, de sociale steun, enzovoort.
Een zekere Leo Bormans bakt het in zijn commentaar in dezelfde krant nogal bruin: “Omdat ons al jaren een onveiligheidsgevoel wordt aangepraat door allerhande groepen, hebben we muren en hekken rond onze huizen gezet”. Amai, dat moeten bijzonder knappe koppen zijn bij die ‘bepaalde groepen’, dat ze daar wel in geslaagd zijn in België en niet in Nederland bijvoorbeeld, of in Noorwegen, of in Zwitserland – waar die rechtse jongens voorwaar in een regering zitten….

Juiste cijfers, domme commentaar dus. 

vrijdag 11 oktober 2013

Farid le fou en zijn basisrechten

Toch wel opmerkelijke toestanden in de Belgische gevangenissen. Omdat Farid le Fou – zoals de naam zelf al aangeeft, een gevaarlijke crimineel, met een aantal ontsnappingspogingen op zijn staat van dienst, naast vele criminele feiten – tijdens het telefoneren op de gang bijna voortdurend het personeel zwaar agressief aanpakte (in elkaar sloeg dus), heeft men hem de gunst toegestaan om voortaan over een telefoontoestel in zijn cel te beschikken.
Omdat dit een basisrecht is van de gevangenen, aldus minister van Justitie, mevrouw Turtelboom, aan collega Schoofs, die hierna bijna van zijn stoel donderde.
Hoe zit dat dan met ons basisrecht, zult u zich afvragen? U hebt niets mispeuterd, probeert u het maar eens bij telefoniebedrijven voor elkaar te krijgen: “Tot mijn basisrechten behoort het gratis telefoneren”. 

In België hangt toch van alles duidelijk uit balans! Waarom zoveel basisrechten? En vooral waarom bij een crimineel die het nodig vindt om gevangenispersoneel te bedreigen en in elkaar te slaan, dan nog een gunstmaatregel toekennen? Krijgen alle criminelen, die gevangenispersoneel in elkaar slaan, een telefoon in de cel? 

donderdag 10 oktober 2013

Na Italië komt België….

Premier Di Rupo mag zich dan wel – in het buitenland vooral – op de borst slaan: de economie zou terug aanslaan, de werkloosheid dringen we terug, en het aantal bedrijfsfaillissementen zou de records van de jongste maanden intussen achter zich hebben.
Dit kan zo zijn, maar het kan ook anders zijn. En in het geval van Di Rupo past misschien wel een beetje bescheidenheid. Want als de globalisering ons intussen iets heeft geleerd, dan wel dat alles voortaan met alles verbonden is, en dat een crisis in Griekenland bijvoorbeeld gevolgen voor België kan hebben. Maar professor De Grauwe waarschuwt eerder voor een komende Italiaanse crisis: “Met Griekenland hebben we economisch niet zulke nauwe banden. Maar als Italië de dieperik ingaat, worden wij zeker meegesleurd”.

De derde economie van de eurozone, die van Italië, dreigt met naam opnieuw in chaos te verzanden. Onze economie is sterk vervlochten met die van Italië. Daar zal in elk geval de roep naar afscheiding van het noorden opnieuw toenemen. Gans Europa is in beweging, zoveel is duidelijk….

woensdag 9 oktober 2013

Werklozen doen iets terug voor de maatschappij

Langdurig werklozen in Groot-Brittannië zullen voortaan opgevorderd worden om gemeenschapswerk te verrichten. Het gaat onder meer om het legen van vuilnisbakken, koken voor bejaarden of werken in een zorginstelling. Willen die werklozen dit niet doen, dan zouden zij eventueel zelfs hun uitkering kunnen verliezen.
Een goede maatregel, vind ik. Ik heb ook voorgesteld – tijdens een verkiezingsdebat van de sociale sector in september 2012, of was het juli – om leefloners en werklozen in te schakelen in een systeem van verplichte gemeenschapsdienst. De meerderheid in Roeselare – christendemocraten en socialisten – gruwden alléén al bij de gedachte: “mensonwaardig”, “respectloos tegenover de mensen”.
Nochtans vind ik dat mensen die van de gemeenschap een uitkering ontvangen, zoals een leefloon of een werkloosheidsuitkering, hiervoor iets mogen – moeten – terugdoen. Men moet als steuntrekker begrijpen dat dit niet zonder voorwaarden gebeurt, en dat de gemeenschap een dienst terug verwacht. En op de opmerking van een aantal mensen, dat dit een “mensonwaardige maatregel” zou zijn, gebruik ik het volgende argument: integendeel! Dit is zowat de meest menswaardige maatregel die men kan nemen. Door die mensen te verplichten gemeenschapsdienst te doen, breng je hen terug een bepaalde levensritme bij, leg je hen een bepaalde discipline op, en leer je hen weer omgaan met een normale, en regelmatige dagindeling.
Een goede maatregel dus, althans dat is mijn mening.


dinsdag 8 oktober 2013

Opdeling van Midden-Oosten en Magreb volgens etnisch-religieuze criteria

Zijn u de merkwaardig rechte grenzen in het Midden-Oosten, Noord-Afrika (én Afrika bij uitbreiding) al opgevallen? Deze resten van een ‘glorierijk koloniaal verleden’ smijten nog steeds op, zoals u dagelijks in uw krant of op uw weblog kunt vaststellen. Vooral de voormalige koloniale grootmachten Groot-Brittannië en Frankrijk hielden zo weinig als mogelijk rekening met allerlei stamgebieden, etnische en religieuze verschillen, en we zullen het geweten hebben.
Wat het Midden-Oosten betreft, was het geheime Pykes-Sicot-Verdrag van 1916 bijvoorbeeld het eerste in een reeks van verdragen die de opdeling van het Midden-Oosten niet op basis van etnische of religieuze criteria voorzag, maar wel op basis van invloedssferen, invloedssferen van de Westerse machten natuurlijk.
Nu lijkt het stilaan zo te zijn dat grenzen verschuiven, ook in het Midden-Oosten, en dat ‘natuurlijke’, ‘etnische’ en of religieuze grenzen de oude, “koloniale” grenzen niet alleen in vraag stellen maar zelfs zouden kunnen gaan vervangen. Op de weblog “Sunday Review” van de gezaghebbende Amerikaanse krant The New York Times verscheen op 28 september een bijdrage waarin de opdeling van 5 bestaande Arabische staten naar 14 nieuwe staten wordt beschreven.
Libië zou – zoals ik begin dit jaar op de weblog van de elektronische Nieuwsbrief van de Deltastichting had gemeld – stilaan aan het uiteenvallen zijn in 3 nieuwe staten: Tripolitania, Cyrenaica en Fezzan, dit vooral op basis van etnische en religieuze onderscheiden. Ook Syrië wordt gaandeweg geconfronteerd met sterk separatistische neigingen van de Koerden in het noorden. Ook de Alevieten zouden een eigen staat kunnen opeisen, waardoor Syrië zou verschrompelen tot een soennitisch kernland. Saoedi-Arabië zelf? Uit die zeer kunstmatig land zouden niet minder dan 5 nieuwe staten kunnen ontstaan: Noord-, Zuid-, West- en Oost-Arabië, en een enorm restgebied, Wahhabistan. Jemen tot slot zou opnieuw uiteenvallen in Noord- en Zuid-Jemen. In het nieuwe Arabisch kaartje wordt Koeweit zelfs niet meer genoemd, alhoewel die nooit écht reële land wel ooit de oorzaak is geweest van een heuse Amerikaanse interventie.

Of hoe alles kan verkeren, nietwaar? Voorlopig zijn dit allemaal  niet meer dan vrome wensen en vooruitzichten natuurlijk….

maandag 7 oktober 2013

Wekelijks 2 verkeersongevallen met spookrijders

Uit het antwoord van staatssecretaris voor mobiliteit, de heer Melchior Wathelet (cdH), op mijn schriftelijke vraag blijkt dat in de periode 2008-2011 het aantal ongevallen met spookrijders met ongeveer 16% is gedaald. Momenteel doen er zich wekelijks twee verkeersongevallen voor met spookrijders.
In tegenstelling tot de algemene perceptie gebeurt slechts 12% van de ongevallen met spookrijders op autosnelwegen. En ook in tegenstelling tot wat algemeen wordt gedacht, zijn het niet ‘verstrooide gepensioneerden’ die het meeste verkeersongevallen als spookrijder veroorzaken, maar wel de jongeren. Op het totaal aan 450 verkeersongevallen met spookrijders (tussen 2008 en 2011) waren bestuurders jonger dan 25 jaar goed voor 33% van de ongevallen. De algemene tendens is dat naarmate de leeftijd stijgt, het aantal spookrijders juist daalt.
Ook wat de invloed van alcohol op mogelijk spookrijden betreft, vroeg ik naar cijfergegevens. De Staatssecretaris stelde dat uit de cijfergegevens geen duidelijk aanwijzingen zijn dat spookrijdende bestuurders, betrokken in letselongevallen, vaker onder invloed zouden zijn dan andere. In totaal blijken 13% van alle geteste spookrijders onder invloed van alcohol te zijn, terwijl dat voor àlle ongevalstypes ongeveer 11% bedraagt.
Het aantal gekwetsten en dodelijke slachtoffers ten gevolge van spookrijden ligt in 2011 het laagst. In 2008 waren er nog 174 (6 doden, 26 zwaargewonden en 142 lichtgewonden), in 2011 nog 140, waarvan 8 dodelijke slachtoffers, 18 zwaargewonden en 114 lichtgewonden.


vrijdag 4 oktober 2013

Geweld in en rond metro in Brussel neemt toe

Het geweld in de metrostations en in de metrotreinen in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest neemt hand over hand toe, op 5 jaar tijd zijn er 43% meer geregistreerde feiten. In 2007 bijvoorbeeld 725 op jaarbasis, of wekelijks 14 feiten, in 2011 waren dat er al 1040 of 20 per week. Het is het op één na hoogste cijfer van gewelddaden in en rond de metro in Brussel, zo blijkt uit de cijfergegevens die de minister van Binnenlandse Zaken, mevrouw Joëlle Milquet (cdH), bekendmaakte in antwoord op mijn schriftelijke vraag.
In de metrostations zelf is de stijging nog relatief beperkt: 39% stijging op 5 jaar tijd. Het aantal geregistreerde slagen en verwondingen blijft er nagenoeg constant, maar de diefstallen met geweld (al dan niet met verzwarende omstandigheden) nemen met 70% toe (van 327 naar 557 in 2011). Vooral het aantal gevallen van geweld en overlast op de metrotreinen is verontrustend: het totaal aantal geregistreerde feiten steeg van 118 in 2007 naar 198 in 2011 – een stijging van 68%. En opnieuw zijn de diefstallen met geweld de uitschieters: een verdubbeling op 5 jaar tijd, van 77 registraties naar 153 in 2011.

Voor mij zijn de geregistreerde feiten trouwens maar het topje van de ijsberg en doen zich véél meer feiten voor. Slachtoffers doen vaak niet meer de moeite om diefstal met geweld aan te geven. De minister lijkt die redenering te volgen, want in haar antwoord laat ze verstaan dat er rekening moet worden gehouden met een toename van het aantal vastgestelde feiten in 2012, omdat er meer politiemensen werden ingezet bij metro- en treinpolitie. 

donderdag 3 oktober 2013

Europa schaft Franse rechtsstaat af?

Het lijkt er steeds meer op dat de politiek correcte ideologie van allerlei EU-instellingen en van de zogenaamde EU-elite - ondersteund door figuren als de belgicistische oud-premier Verhofstadt bijvoorbeeld – in botsing komt met de realiteit zoals ze zich in onze steden, in onze wijken manifesteert.
Zo heeft de Europese Commissie Frankrijk onlangs gewaarschuwd voor sancties als het de bewegingsvrijheid van Roma uit Oost-Europa aan banden zou willen leggen. Zo liet de minister van Binnenlandse Zaken onlangs optekenen dat Bulgarije en Roemenië wat hem betreft voorlopig niet mogen worden toegelaten tot de groep van Schengen, omdat “de Roma een levensstijl hebben die haaks staat op de Franse en dat botst”.
Dat mag je dus niet meer zeggen, volgens de Europese Commissie. En waar al helemààl niet mag worden aan geraakt, zijn de Heilige Beginselen, de Axioma’s van het Liberalisme, met naam de vrijheid van verkeer van goederen, kapitalen en mensen. Zo zei de woordvoerder van de Europese Commissie letterlijk: “Het vrije verkeer van mensen is een basisrecht”, ook als dat zou leiden tot het einde van onze rechtsstaten dus en tot het einde van de Europese cultuur?

Hoe blind kan je zijn? Hoelang zullen we dit soort pipo’s nog verdragen? 

woensdag 2 oktober 2013

Excuustruzen

De benoemingssoap rond de NMBS en andere overheidsbedrijven blijft maar aanslepen en de imagoschade voor België maar ook voor Vlaanderen wordt steeds groter.  We lezen immers dat de regeringspartijen alleen maar mannen hebben voorgedragen om te zetelen in de raad van bestuur van de NMBS, terwijl 1 op de 3 leden een vrouw moet zijn.
Dat komt ervan als je zelf wetsvoorstellen en –ontwerpen indient die méér politiek correct zijn dan aansluiten bij de werkelijkheid. Ik herinner mij nog de hoorzittingen in de Kamer, de commissie Handelsrecht – samen met collega Barbara Pas – waar de politiek correcte fracties verzamelen geblazen hadden. Zij wilden vrouwen op minstens 1 op de 3 zitjes van de raden van bestuur van overheidsbedrijven. “De overheid moet het goede voorbeeld geven” orakelde SP.a-kamerlid Tuybens, daarin gevolgd door onder andere CD&V.

Een journaliste van Eleviers uit Nederland kwam er uitleggen – gortdroog, maar de nagel op de kop – welke bezwaren er waren tegen deze vrouwenquota – net als tegen àlle andere quota: niet alleen vind je geen vrouwen genoeg die in dit soort topjobs geïnteresseerd zijn. Daarenboven maken de meeste vrouwen nu eenmaal liever tijd vrij voor het gezin dan voor dit soort functies. En tot slot, aldus de Nederlandse vrouw, zal het je maar overkomen dat je daar als verplicht aangestelde vrouw in zo’n raad van bestuur terecht komt. “Je ziet de heren al denken: dat is die excuustruus”. Neen, een slechte wet dus, en na amper één jaar is al duidelijk waarom! 

dinsdag 1 oktober 2013

Verkeersongevallen met motorrijders moet aandachtpunt blijven

In de periode 2008-2011 steeg het aantal verkeersongevallen met gewonden waarbij minstens één motorfiets betrokken was van 4.029 tot 4.283 (+6,3 procent). Het totaal aantal letselongevallen daalde in dezelfde periode met 1,9 procent (van 48.827 tot 47.924). Dat blijkt uit het antwoord van staatssecretaris voor Mobiliteit Melchior Wathelet op mijn schriftelijke vraag.
Het aandeel van deze ongevallen in het totaal aantal letselongevallen steeg in de voornoemde periode van 8,3 tot 8,9 procent. Wathelet wijst erop dat het aanpassen van vangrails tot de bevoegdheid behoort van de gewestelijke wegbeheerders. In Wallonië werd in samenspraak met een organisatie van motorrijders een aantal gevaarlijke plaatsen geïdentificeerd waar vangrails moeten worden geplaatst of aangepast. In Vlaanderen moeten steunpalen van vangrails in korte bochten zich dicht bij de rand van de rijbaan bevinden of worden afgeschermd door een stalen plank.

Voor mij is het duidelijk: los van de regionale bevoegdheden – die regionaal moeten blijven, laat ons wel wezen – moet grote aandacht blijven gaan naar het verbeteren van de rijomstandigheden van motorrijders.