POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





maandag 27 oktober 2008

Herfstreces

De regelmatige lezers zullen het opgemerkt hebben: deze morgen géén commentaar op deze webstek. Het is parlementair herfstreces en ik maak van de gelegenheid gebruik om de Nieuwsbrief te hernieuwen en ook nieuwe dossiers te analyseren en van commentaar te voorzien. Me voor te bereiden op de komende weken zeg maar. U zult het dus enkele dagen zonder commentaar op de webstek moeten stellen.

Geen getreur, vanaf maandag ben ik er terug. Met nieuwe commentaarstukken en met een vernieuwde Nieuwsbrief.

vrijdag 24 oktober 2008

Harde aanpak jongeren

Het is de eerste keer niet en het zal voorzeker ook de laatste keer niet dat hier gewezen wordt op de zware agressie en geweld door allochtone, meestal Noord-Afrikaanse, jongeren in onze stadsbuurten. Totaal onaanvaardbare agressie, maar nochtans wel het soort criminaliteit waar ‘onze’ overheid met een grote bocht rond loopt. Uit schrik voor een pak slaag misschien?

In Antwerpen zat het er vorige week donderdag bijvoorbeeld weer bovenarms op. Een buschauffeur werd er bewusteloos geslagen. “Mijn raampje stond op een spleetje. Plots zag ik dat die twee het raampje verder openschoven. Ik probeerde het nog snel terug dicht te duwen, maar dat lukte niet. De twee jongeren sloegen me daarna zomaar volop op het hoofd. Van dan af weet ik niets meer” (Het Laatste Nieuws, 18.10.2008).

De overheid is aan de lopende band aan het wijken voor dit allochtoon geweld. Dezelfde chauffeur vraagt zich af: “Ik begrijp dit niet. Kunnen we in Antwerpen dan niet meer met ons raampje open rijden? Hebben die daders dan helemaal geen normbesef meer? Gaan we terug leven als beesten en de wet van de sterkste toepassen? Ik hoop dat ze de daders snel vatten en het gerecht zijn werk doet”. Vooral op de laatste zou ik niet te veel rekenen….

Dat het ook anders kan, leert ons Nederland. Drie steden hebben besloten hard op te treden tegen jongeren die overlast veroorzaken. De linkse politicus Thom de Graaf van Nijmegen heeft het over “intimidatie, vernielingen, brandstichtingen, geweldpleging, agressie tegen politie en bewaking van mensen die onduidelijke inkomsten hebben en zich snel verplaatsen in dure of huurauto’s” (NRC Handelsblad, 09.10.2008). De politie van Gouda is niet minder duidelijk: “De grens is bereikt. Ik zoek naar instrumenten om af te dwingen dat deze meest Marokkaans-Nederlandse jochies, en in het verlengde daarvan hun ouders, zich voegen naar de Goudse normen”. De gemeente Dordrecht heeft besloten een groot gebied in het centrum aan te wijzen waar het verblijfsontezeggingen kan opleggen. Burgemeester en wethouders hebben deze maatregele genomen om overlast door alcohol- en drugsgebruik terug te dringen”.

In België durft de politieke meerderheid niet op te treden uit schrik voor racist te worden uitgemaakt. Hetzelfde verwijt dat deze meerderheid jarenlang tegen ons heeft gebruikt, dreigt nu in hun gezicht uiteen te klappen. De problemen zijn namelijk niet verdwenen, ook al probeert het systeem die onder de mat te vegen. De problemen zijn niet verdwenen en er blijken geen honderd manieren te zijn om ze aan te pakken. Praten helpt in elk geval niet meer, het is nu tijd voor daden. We zijn benieuwd.

donderdag 23 oktober 2008

Stop de politieke benoemingen!

De regering-Leterme gaat er prat op dat in de huidige financiële en bancaire crisis goed bestuurd wordt. Het tegendeel is echter waar. Tot op heden heeft de regering enkel achter de feiten aangelopen. Om de financiële crisis echt aan te pakken zijn structurele maatregelen nodig die voldoende kordaat zijn om het vertrouwen van spaarders en beleggers te herstellen.
Het optrekken van de minimumgarantie voor spaarboekjes tot 100.000 euro is een goed begin voor de kleine spaarder maar is geen afdoende oplossing om het vertrouwen van spaarders in de financiële instellingen te herstellen.

Een van de zaken die telkens opvallen, is de sterke, veel te sterke verwevenheid met de politieke wereld. Zo had de christelijke arbeidersbeweging haar eigen bank, Bacob, later Dexia geworden. Met alle mogelijke politieke creaturen in de bestuursorganen. Dit is al lang niet meer van deze tijd. Banken en verzekeringsmaatschappijen hebben technisch goed onderlegde bestuurders nodig, mensen die de markt en de marktspelers goed kennen, die het beroep van bankier of verzekeringsmakelaar onder de knie hebben en die dus in de eerste plaats geïnteresseerd zijn in het product of het productengamma dat wordt aangeboden.

Dat is dus iets heel anders dan de graaicultuur die decennialang in veel Belgische bedrijven de officiële bedrijfslijn was. Maar wie denkt dat de groeiende concurrentie – door de globalisering van de economie en de financiële markten – en de financiële crisis de Belgische politici van de systeempartijen tot andere gedachten zouden brengen, bergt zijn illusies best onmiddellijk weer op. Het volstaat een blik te werpen op de bestuursmandaten bij Ethias – het verzekeringsbedrijf waar wij allemaal samen laatst 1,5 miljard euro in hebben gepompt. Het bestuur bestaat er uit 41 mandaten, waarvan 10 mandatarissen van CD&V (Gielens, de Fauw, Foubert, Geeraerts, Grillaert, Marcel Hendrickx, Laloo, Vercamer, Layreys, Wellens), 9 van PS-signatuur (waaronder Thielemans, Dehousse, Demeyer, Istasse), Open VLD heeft 7 ingevulde mandaten (Bart Tommelein, Adriaensen, Lavigne, Asselman, Bungeneers, Yannick De Clercq). MR tenslotte heeft 6 bestuursleden (waaronder Daniël Bacquelaine, Cornet, de Coster-Auchau, Borsus), SP.A 5 mandaten (Karel Geys, Steve Stevaert, De Haes, Karin Temmerman, Van de Wynckel) en CdH tenslotte 4 postjes (André Antoine, Grafé, Collin om de bekendste te noemen).

Het Vlaams Belang protesteerde (gisteren in het Vlaams Parlement en vandaag in de Kamer) en eiste met klem dat deze toestand van politiek benoemde besturen eindelijk totaal tot het verleden zou behoren. Het Vlaams Belang is niet vertegenwoordigd in de bestuursraden van Ehtias en wenst ook niet vertegenwoordigd te zijn. De commentaar van De Standaard als zouden “de politieke krachtverhoudingen gerespecteerd worden” in de raden van bestuur, is dus compleet uit de lucht gegrepen, toch wat Vlaams Belang betreft... Ethias moet gewoon beter worden bestuurd, en dat kan niet met politici als Stevaert aan de leiding. Stop dus eindelijk de politieke benoemingen aan het hoofd van onze bedrijven!

woensdag 22 oktober 2008

Het is 5 voor 12...

Gisteren waren ze met meer dan 1.000 naar Leuven gekomen, de Vlaamse ondernemers van VOKA, om onder andere van hun voorzitter de economische en politieke uitdagingen voor de Vlaamse ondernemerswereld voor de komende jaren te vernemen. Het moet gezegd: de vele ondernemers – een recordopkomst – en onze ruime delegatie van VB-mandatarissen met voorzitter Valkeniers kregen duidelijke woorden: De droom om van Vlaanderen een Europese topregio te maken in de lijstje van 5 absolute topregio’s tegen 2020 mag geen illusie blijken”, aldus Vandeurzen.

Wie zich wil meten met de besten, moet meer specialiseren, ingrijpend veranderen en voluit durven gaan. Voorzitter Vandeurzen wil van Vlaanderen een topregio maken middels een 3 stappensprong. Ten eerste benadrukte hij dat een economisch doorbraakprogramma absoluut noodzakelijk was, waarbij gewest, werkgevers en werknemers massaal inzetten in innovatie en ontwikkeling.

Verder riep hij op om het solidariteitssysteem te hervormen, zodat het betaalbaar en overeind blijft. Geen voortzetting van de solidariteit zonder responsabilisering. Een hervorming van de sociale zekerheid is niet mogelijk zonder regionalisering.

En tenslotte, aldus VOKA-voorzitter Vandeurzen, moet de politieke structuur van dit land eindelijk de realiteit van de economische wereld volgen. De nadruk moet komen te liggen op de regio’s en niet op de federale staat. “Met de federale structuur als het kan, zonder de federale als het moet”, besloot hij, die daarmee een duidelijk signaal aan de politieke wereld zond: waag het niet naar de kiezer te trekken zonder een grondige hertekening van dit land!

In een themadebatje probeerde VRT-journalist Van de Looverbosch tevergeefs een werkgever te laten verklaren dat een staatshervorming niet nodig was. De werkgever, van goede Waals-Brabantse huize, liet verstaan dat ook in zijn ogen een grondige staatshervorming wel degelijk nodig was. En dringend!

Dit succesrijk VOKA-congres werd afgesloten met De Vlaamse Leeuw.

dinsdag 21 oktober 2008

Twee weekendinterviews

Het weekend biedt alvast dat voordeel dat men meestal over meer tijd beschikt om de pers aandachtiger en grondiger te lezen. Dit moeten ook de krantenredacties zelf gedacht hebben, want men krijgt op zaterdagmorgen gegarandeerd en steevast dikkere edities in handen met niet altijd even leesbare en interessante interviews.

Zo heeft de minister van Buitenlandse Zaken, Karel De Gucht (Open VLD) het in De Morgen over de financiële crisis, de begroting en uiteindelijk ook over de staatshervorming. “Als je inderdaad op 0,2% uitkomt en je neemt de huidige begroting als uitgangspunt, dan wil dat zeggen dat je nog eens 3 miljard euro zou moeten vinden. Dat is onmogelijk in de gegeven omstandigheden. Het kan enkel als de financiering van de federale en de regionale overheden wordt aangepast door een aantal bevoegdheden over te hevelen zonder extra geld (…) De logica zou zijn dat er vandaag géén extra geld naar de deelgebieden gaat”.

Waarop men – ongewild misschien, het blijft De Morgen natuurlijk – toch op het thema staatshervorming komt. En de noodzaak aan een staatshervorming voelt ook De Gucht aan: “Vroeg of laat. Het zal maar gebeuren op een moment dat er geen alternatieven meer zijn. Ik denk dat het moment van de waarheid in de loop van 2009 komt. Wallonië zal alleen meegaan in een staatshervorming als verder uitstel zou betekenen dat ze in een federale begroting meer te verliezen dan te winnen hebben. Dat moment nadert, als de economische crisis blijft duren”. Waarmee de liberale politicus eigenlijk toegeeft dat in België geen fundamentele aanpak meer mogelijk is zonder grondige, zeer grondige institutionele hervormingen.

Ook over Lijst Dedecker heeft de minister zo zijn eigen mening: “We zitten in een tijdsgewricht waarin populistische partijen het niet slecht doen, althans volgens peilingen. Ik bekijk dat met een zeker afgrijzen, net zoals het feit dat sommige media een bepaalde populistische partij op een bijzonder pamperachtige manier behandelen omdat ze denken dat die partij het VB zal opeten (laat stilte vallen). U zet dat er wel zo letterlijk in, hé.”

Het interview met De Gucht biedt een aantal interessante en provocerende stellingen, wat niet kan gezegd worden van het matte interview met premier Yves Leterme in De Standaard. Hij pleit er bijvoorbeeld opnieuw voor meer toezicht op de banken, want het managment heeft op veel vlakken gefaald: “Wat in dit (Fortis) dossier opvalt, is de onzichtbaarheid van de bankiers”. Tezelfdertijd echter moet hij nog steeds niet weten van een parlementaire onderzoekscommissie…wie kan dat aan elkaar knopen?

We leren alvast – en ook uit de vernieuwde belangstelling van het FDF voor het gebied rond Voeren – dat de staatshervorming een maat voor niets wordt. Tenzij de financiële en economische crisis voortduurt.

maandag 20 oktober 2008

Financiële crisis nog niet voorbij

Hebben de verschillende Europese lidstaten – met hier eens minder, daar weer meer succes – gepoogd in de afgelopen weken antwoorden te vinden op de crisis van de financiële markten, dan wordt steeds duidelijker dat de crisis zeker nog niet voorbij is, integendeel. Niet alles is geregeld. Zo geraakt men het op Europees vlak blijkbaar niet eens over een Europees controleorganisme dat in de toekomst sneller rood licht zou kunnen geven.

Door de internationale verweving van zoveel banken – ook bij ons – valt vooreerst te verwachten dat er nog een aantal lijken uit de kast zullen vallen. En een tweede gevaar voor de financiële markten bestaat hierin dat door de economische recessie of het gevaar op recessie meer bedrijven over kop gaan en hun kredieten niet meer kunnen afbetalen, waardoor opnieuw banken in de moeilijkheden komen. Gelooft u nog in een markt die zichzelf reguleert? Gelooft u nog in zogenaamde onzichtbare hand, deze (liberale) deus ex machina die ervoor zorgt dat alles piekfijn blijft verlopen? Ook het liberalisme lijkt zijn grenzen bereikt te hebben.


Als men de weekendkranten doorneemt, komt men in elk geval tot de stellige overtuiging dat het nog niet voorbij is. Vorige week gingen er op 2 dagen tijd in ons land alleen al meer dan 1.400 jobs verloren, en dat bij gerenommeerde bedrijven als Janssen Pharmaceutica, Agfa-Gevaert, Nyrstar.

De kredietcrisis kost de VSA alleen al ruim 165.000 jobs. Uit De Morgen (18.10.2008) leert men dat het consumentenvertrouwen crasht en ook de bouwsector in Amerika aan het kelderen is. De Franse spaarbank Caisse D’Epargne heeft 600 miljoen euro verloren in risicovolle beleggingen. In enkele kranten wordt zelfs de vraag gesteld of Zwitserland niet stilaan het nieuwe IJsland aan het worden is: het vertrouwen in het financieel systeem is er namelijk zwaar aangetast. Het IMF (Internationaal Monetair Fonds) tenslotte vreest dat de afschrijvingen en verliezen wel eens zouden kunnen oplopen tot 1.400 miljard dollar. En nog tijdens het weekend werd ING in Nederland ‘gered’ met een subsidie van 10 miljard euro.

Als uitsmijter tenslotte, dit bericht uit Het Laatste Nieuws (18.10.2008). De Belgische overheid stelt zich garant tot 100.000 euro per rekening voor de spaartegoeden op de Belgische banken. Op de vraag of er voldoende geld is om die bescherming uit te voeren, antwoordt de krant: “Neen. Want het Beschermingfonds voor Deposito’s en Financiële Instrumenten heeft slechts 900 miljoen euro in kas, terwijl de Belgen op hun spaarrekeningen alleen al 144 miljard euro hebben staan”. Met andere woorden: ook deze garantie is alleen op “vertrouwen” gebaseerd en niet op een reële bescherming. Het is maar dat u het weet.

vrijdag 17 oktober 2008

Is dit nu een begroting?

Ja, het is inderdaad een bijzonder late nachtvergadering geworden, de plenaire zitting waar zowel over de regeringsverklaring als over de begrotingsplannen van deze regering moest worden gestemd. Daarna kwamen nog eens een rits wetsvoorstellen, waarvan de hoogdringendheid werd gevraagd.

Nu is begroting wel een groot en duur woord, als men met enige kritische ingesteldheid de plannen van deze regering doorneemt. Eerste vaststelling: Weinig écht becijferd materiaal, waarop de begrotingsspecialisten van de verschillende politieke partijen zich konden baseren om hun kritiek te spuien. Collega Hagen Goyvaerts klaagde dit, aan de hand van het degelijke cijfermateriaal uit De Tijd, aan.

Tweede vaststelling: deze regering en deze begrotingsopmaak zijn een doorslagje van Verhofstadt. Een overschatting van de inkomsten en een onderschatting van de uitgaven. Men gaat – in het elan van het voluntarisme à la Verhofdstadt, maar zonder diens gedrevenheid – uit van een groeicijfer van 1,2% bijvoorbeeld, terwijl een internationale organisatie als het IMF voor België uitgaat van een groeicijfer van maximaal 0,2%. “Men zal wel aanpassen als het probleem zich stelt…”: waar hebben we dat nog gehoord?

Deze regering had in haar aantreden beloofd dat er een begrotingsoverschot zou worden gerealiseerd: men moest en men zou eindelijk de vergrijzing van de bevolking aanpakken. Ook van die verkiezingsbeloften (CD&V…) blijft niets over. Integendeel, Sven Gatz (parlementslid voor Open VLD) liet in het Vlaams Parlement zelfs optekenen dat er van een begrotingsevenwicht al helemaal geen sprake meer is.

Vierde vaststelling: ook deze regering kan het liegen niet laten. Open VLD had in de aanloop naar de federale verkiezingen in 2007 beloofd dat er géén belastingverhogingen meer kwamen. Eerst glunderde Open VLD in deze begroting: ze hield woord. Tot (eer)gisteren uitlekte dat minister Clerfayt het clicksysteem had ‘vergeten’ aan te kondigen, wat erop neerkomt dat bij daling van de olieprijs (wat momenteel gebeurt…) de prijsvermindering voor de helft naar de staatskas vloeit en dat u, de eindgebruiker, eigenlijk maar voor de helft van de prijsvermindering zult genieten. Goed toch, dat deze regering zo goed voor ons zorgt…

Tenslotte zijn ook de Franstalige socialisten niet vies van een leugentje min of meer. De minister van Energie, minister Magnette, had in het verleden in de commissie Bedrijfsleven al enkele keren laten verstaan dat een bijdrage van 250 miljoen euro, die GDF Suez zogezegd aan België moest betalen – ik dacht, ter compensatie van de fusie – door België met GDF Suez was doorgesproken, de “deal” was zogezegd rond, alleen moest het bedrag nog op de rekening worden gestort. Nu kan men in De Tijd lezen dat GDF Suez compleet uit de lucht valt, het bedrag “totaal buiten proportie” vindt, en zelfs naar de rechtbank stapt als de regering meent dat ze op dit bedrag aanspraak kan maken. Er zijn dus géén afgeronde onderhandelingen, misschien zijn er zelfs helemaal geen onderhandelingen geweest.

U merkt het: dit is de zoveelste regering van de leugen. Is dit het beste wat België nog kan bieden?

donderdag 16 oktober 2008

drugs en criminaliteit

Een bericht zonder verdere commentaar, een bericht uit de regionale bladzijden van Het Laatste Nieuws (15.10.2008). Het Openbaar Ministerie vordert in een belangrijke drugszaak 6 jaar celstraf tegen de hoofdverdachte. I., een Russisch-Moldaviër, is het kopstuk van de goed georganiseerde bende, hij laat zich, aldus het persbericht, omringen door luitenanten, een knokploeg, chauffeurs, en andere helpers. 18 (jonge) mensen in het totaal, die allemaal op het proces terecht staan. “Een crimineel imperium in West-Vlaanderen”.

Het bericht gaat verder: “Duizenden xtc-pillen, honderden grammen cannabis en cocaïne. Hij deinsde er niet voor terug om mensen te bedreigen, in elkaar te laten slaan of onder druk te zetten”. De maffia in West-Vlaanderen…

Omdat het aftappen van de telefoon niet helemaal volgens de regels van het spel zou zijn gebeurd, eisen sommige verdachten een voorwaardelijke straf, zodat ze eigenlijk niet moeten gaan zitten. Nu moet men de gewone (en de minder gewone) burger toch maar eens proberen uit te leggen waarom een misdrijf of een misdaad minder erg wordt omdat het aftappen van de telefoons niet helemaal wettelijk zou verlopen zijn…Is een moord minder moorddadig omdat het aftappen niet helemaal wettelijk is gebeurd? Heeft het dealen van drugs minder slachtoffers gemaakt omdat de verdachten niet helemaal volgens de regels van het spel werden afgeluisterd? Is dit de richting die men ons rechtssysteem wil laten uitgaan?

woensdag 15 oktober 2008

Cannabisplantages over gans Vlaanderen

Met het (gedeeltelijk) verstrengen van de drugswet in Nederland en het gedoogbeleid in België kwamen veel drugshandelaars en drugskwekers over de grens. Collega Stevenheydens stelde hierover gerichte vragen en kreeg heel wat cijfergegevens binnen. Zo rolde de politie in 2007 2 maal zoveel drugsplantages op als in 2006 en bijna 10 keer meer dan in 2004.

Nu blijkt zich een nieuw fenomeen voor te doen, en het is goed dat dit in de pers – zij het onvoldoende, vooral de zogenaamde kwaliteitspers bleef achterwege – verschijnt. Nederlandse criminele organisaties leggen steeds dieper in Vlaanderen cannabisplantages aan en laten de grensstreek meer en meer links liggen, aldus Het Nieuwsblad op 08.10.2008. De politie is er trouwens ook van overtuigd dat steeds meer plantages in België worden opgezet: “In Nederland zijn er meer dan 300 growshops waar je alles vindt om een plantage aan te leggen. In Tilburg alleen al zijn er 13”, aldus een woordvoerder van de politie. De plantages zijn “hypermodern en de panden perfect geïsoleerd”.

Feit is dat het beleid te weinig inspanningen levert om deze plaag in te dijken. Natuurlijk zijn we akkoord dat gebruikers vooral moeten geholpen worden. Maar de handelaars, die aan de oorsprong liggen van deze moderne ziekte, moeten efficiënt worden opgespoord. Vooral is het een kwestie van vervolging. De politiek moet duidelijke signalen geven dat een vervolging tot de belangrijke prioriteiten van het gerecht behoort. Dan kan ook de politie haar werk doet en is het voor haar tenminste geen dweilen met de kraan open.

Het Vlaams Belang zal op dit programmapunt blijven hameren. Teveel mensen worden rechtstreeks (jongeren, maar ook steeds meer dertigers en veertigers worden slachtoffer van drugs) of onrechtstreeks (ouders, kinderen, vrienden, en de ganse maatschappij dragen allemaal een stuk van de maatschappelijke kost) slachtoffer om het maar blauwblauw te laten. Het belangrijkste signaal moet van de politiek komen, zoveel is duidelijk.

dinsdag 14 oktober 2008

Kleine aandeelhouders van Fortis roeren zich...

Ondanks de ‘coupon’, waarmee de Belgische overheid een deel van haar winsten die ze zou kunnen boeken op haar aandeel in PNB Paribas, wil herverdelen over de vele aandeelhouders van Fortis, en hen daarmee gedeeltelijk wil vergoeden voor de verliezen van dezelfde bank, blijft het ongenoegen van dezelfde aandeelhouders over de totaal verschillende oplossingen voor de financiële crisis bij Fortis en Dexia bestaan.

Zo verklaart een woordvoerder van een aandeelhoudersgroep (De Morgen, 11.10.2008): “Wat ik de regering verwijt, is dat het duidelijk ook anders kon. Er waren andere manieren (Dexia) om dit te regelen. Allez, wie waren de grote afwezigen tijdens de onderhandelingen met BNP Paribas? Juist, de aandeelhouders. En wie zat er deze voorbije week bij Dexia aan de onderhandelingstafel? Alleen maar aandeelhouders (…) Ze hebben hun belangen ten volle kunnen verdedigen. En voilà: Dexia wordt gered”.

Dat het niet om weinig gedupeerden gaat bij Fortis is ondertussen ook al duidelijk: “Er zijn grandioze vergissingen begaan in de aanpak van Fortis. In België zijn zeker 300.000 gedupeerden”. Fortis is verkocht voor een appel en een ei, zonder overleg met de top, zonder overleg met de aandeelhouders. België heeft slecht gecommuniceerd en heeft slecht onderhandeld. Dat is de teneur van de aanklacht van deze woordvoerder.

Enkele opmerkingen in de rand:

1. De ACW-bank moest gered worden en voilà, hij is gered. Een duidelijk signaal, dat wel. Maar of het een politiek verstandig signaal is, is allerminst duidelijk. De verweving van politieke macht, financiële invloed en de Belgische Haute Finance werd in elk geval door de maatregelen van de regering onderstreept. Voor ons nog meer reden om eindelijk met al dit geknoei komaf te maken.
2. De coupon zou de aandeelhouders van Fortis het recht geven op een deel van de winst van de aandelen van de overheid bij BNP Paribas. Die aandelen werden gekocht met overheidsgeld, met geld van u en mij dus. De belastingbetaler betaalt met andere woorden deze compensatie aan de aandeelhouders van Fortis uit. Is dat de bedoeling?
3. Ondertussen dreigt een economische recessie in het geïndustrialiseerde deel van de wereld. Wat doet deze bijna paarse regering? Ze handhaaft het economisch groeicijfer voor volgend jaar op 1,2%! En dat terwijl zowat alle financiële instellingen, onderzoeksbureaus en andere experts uitgaan van een nulgroei en zelfs van een inkrimping van de economie. ‘Ambitieus’ zijn ze dus wel, alhoewel het eerder op wereldvreemdheid lijkt.

maandag 13 oktober 2008

Weinig consequente houding

Hoe langer de financiële crisis duurt, hoe meer vragen naar boven komen en hoe moeilijker het wordt begrip te blijven opbrengen voor bepaalde banken en – niet minder belangrijk – voor het overheidsbeleid, of, correcter, voor het ontbreken van een consistent overheidsbeleid.

Zo heeft u ongetwijfeld vragen bij hetgeen gebeurt! Zelf zit ik met volgende vragen, vragen die misschien ook bij u leven? Laat het ons gerust weten. Maar mijn vragen dan:

1. Het zogenaamde Depositobeschermingsfonds beschikt slechts over 900 miljoen euro in kas. Op basis van de oude wettelijke bescherming van 20.000 euro per rekening zouden slechts 45.000 rekeningen beschermd zijn – dat is alles! Op basis van de nieuwe regeling – een voorstel van de SP.A – van 100.000 euro zouden slechts 9.000 rekeningen op een uitbetaling kunnen rekenen. En dan is de Belgische pot al leeg…Bij faillissement wel te verstaan.
2. Tenzij er bijgestort wordt, natuurlijk. Zo meldde een woordvoerder van de overkoepelende organisatie van banken, Febelfin, in Het Laatste Nieuws (09.10.2008) dat “in de veronderstelling dat de financiële reserves toch ontoereikend zouden blijken (…), zullen bijkomende bijdragen opgevraagd worden bij de deelnemers aan het Beschermingsfonds”. Bijkomende middelen zullen dus opgevraagd worden …bij de banken, terwijl het juist diezelfde banken zijn die om middelen schreeuwen.???
3. De zogenaamde Depositowaarborg was tot hier toe alleen geldig voor particulieren. Maar hoe zit dat dan met de bedrijven in ons land? Hoeveel spaarcentjes van zaakvoerders van kleine en middelgrote ondernemingen zitten er niet in het bedrijf en dus bij de banken? Over de bankgarantie voor ondernemingen bestaat toch wel grote onduidelijkheid: bepaalde banken menen dat er géén bankgarantie bestaat, andere banken menen dan weer dat de bankgarantie alleen geldt voor kmo’s met een omzet minder dan 8,8 miljoen euro op jaarbasis en minder dan 50 werknemers in dienst. Onduidelijkheid troef! Tot slot toch even vermelden dat in België ruim 700.000 bedrijven en bedrijfjes actief zijn, het economisch weefsel dus.
4. Een vraag die ook steeds nadrukkelijker in de pers komt: waarom worden Fortis en Dexia op zo’n verschillende manier behandeld? Waarom discriminatie in behandeling van Fortis en Dexia? Natuurlijk, zoals alles in België zit ook hier wel een duidelijk ranzig politiek geurtje aan vast. Een ACW-bank failliet laten gaan terwijl het ACW als het ware in de regering zit…niet verkoopbaar aan de achterban blijkbaar. In bijkomende orde stelt zich de vraag hoe deze regering zal reageren als KBC bijvoorbeeld zou wankelen?

De regering heeft maandenlang geruststellende berichten de wereld ingestuurd, terwijl ze verdomd goed wist dat er van alles aan de hand was. Berichten die nu nog worden verspreid en die écht geruststellend zouden kunnen zijn, dreigen hun effect te verliezen. Wie gelooft deze mensen nog?

vrijdag 10 oktober 2008

Het spijt ons, de zaak is verjaard

Als student in de rechten zijn mij 2 belangrijke principes van de Europese rechtspleging en de Europese rechtsstaat in herinnering gebleven – ongetwijfeld omwille van hun uitzonderlijke belangrijkheid voor de cursussen – eerst en vooral de rechtsgelijkheid (elke burger moet op dezelfde gelijke behandeling kunnen beroep doen) en daarnaast de rechtszekerheid, de zekerheid van een geordende maatschappij met regels die door iedereen moeten worden gerespecteerd.

Berichten dat bepaalde fraudezaken waar ex-ministers bij betrokken waren, door de raadkamer als verjaard worden beschouwd, ondergraven deze nobele principes en scherpen het wantrouwen van de burgers in de politici en in de onafhankelijkheid van het gerecht aan. Ze ondergraven – het kan gewoon niet genoeg worden herhaald! – de principes zelf van de democratie.

In de jaren 90 van de vorige eeuw was de PSC’-er Jean Louis Thys, Brussels Gewestminister van Openbaar Vervoer en Openbare Werken, verwikkeld in allerlei minder frisse praktijken, zaken van schriftvervalsing, corruptie, enzovoort. In 2002 sloot onderzoeksrechter Bulthé zijn onderzoek af en maakt dit over aan het Parket. Het Parket was met zijn eindvordering pas klaar in 2006. “Te laat, want de feiten bleken al verjaard sinds maart 2004”, aldus een bericht in De Standaard (01.10.2008). “De verjaring blijft zeer pijnlijk omdat uit de vordering van het parket die aan de raadkamer werd voorgelegd, duidelijk bleek dat op het kabinet van Thys jarenlang gesjoemeld werd. En zeker niet alleen door Thys zelf”.

Goed nieuws dus voor enkele zittende Brusselse politici, die nu van deze affaire geen last meer kunnen hebben en die dus schaamteloos op hun plaats zullen blijven zitten. Een ervan is Brussels parlementslid en fractieleider van een bepaalde politieke fractie in het Brussels Parlement. Mensen, die een voorbeeldfunctie uitoefenen als politici, en die op dergelijke zware feiten betrapt worden, zouden moeten ontslag nemen, vindt u? Opmerkelijk is in elk geval dat dit gesjoemel ook nog eens ingedekt lijkt door justitie.

Dit is een heel slechte zaak voor de democratie, zoveel is duidelijk.

donderdag 9 oktober 2008

allochtone jongeren en 'no-go'-gebieden

Tot vervelens toe heeft onze partij het geschreven en geroepen: allochtonen worden in ons land – en in naam van een zelfverklaard zogenaamd antiracisme, dat tot officiële staatsgodsdienst werd geproclameerd – veel te veel gepamperd. Het Vlaams Belang staat hiermee niet meer alleen, ook allochtone ouderverenigingen eisen maatregelen.

Een van de eerste regels van het officiële antiracisme is dat het woord ‘allochtone jongere’ niet meer in verband mag worden gebracht met het woord ‘criminaliteit’. En dan kom je tot allerlei cryptische krantenberichten die alleen nog te lezen zijn na veel puzzelwerk. Neem nu het artikel in De Standaard (29.09.2008) met de titel “Jongeren helpen autodieven vluchten”. Waarom zouden Vlaamse, zouden Belgische jongeren in godsnaam autodieven helpen ontsnappen.

Je leest in het artikel dat een “politiepatrouille in de Brusselse gemeente Schaarbeek” enkele vluchtende autodieven op het spoor was. Toen de dieven bijna gestopt waren, spraken ze “een groepje jongeren aan”. De groep groeide razendsnel aan en de politiepatrouille werd uiteindelijk versterkt met een ploeg van de metropolitie, een hondenbrigade, en drie ploegen van de Brusselse politie. Het regende eieren en stenen op de agenten. De autodieven konden ontsnappen.

Tot zover het verslag. Een woordvoerder van de politie vond, aldus de journalist, het besluit van de politiediensten om zich uiteindelijk terug te trekken een “wijze beslissing”. Wat is daar wijs aan, mijnheer de woordvoerder? Is toegeven aan criminaliteit een “wijze beslissing”?

Opeens gaat het licht aan. Dezelfde politieagent meldt dat deze en andere jongeren in Brussel ‘no-go-gebieden” willen creëren. Plaatsen waar de politie geen controle heeft en waar de criminaliteit welig tiert. We herinneren ons een berichtje in De Morgen (25.09.2008), over een RTBF-ploeg die in Brussel door bendes jonge Marokkanen geslagen, geschopt en verjaagd werd onder geroep van allerlei beledigingen als “hoerenjongen”, “racisten” en zelfs “Vlamingen” (aldus een verslag van een RTBF-journalist).

Het wordt stilaan duidelijk wat de bedoeling is van het ganse plaatje. Maar het blijft vreemd dat de overheden dit allemaal zonder opmerkingen, zomaar goedkeuren…Of niet?

Eventjes geduld...

Het gebeurt in de beste families: de infrastructuur laat het afweten en voor je het weet, draait alles vast. En werkt er niets meer. Mijn laptop is dus gecrasht, spijtig, want u zal mijn commentaarstukjes enkele dagen moeten missen....

Zoals bij de oude BRT (wie herinnert het zich nog?): Eventjes geduld...

woensdag 8 oktober 2008

Nieuwe Franse machtsgreep

Natuurlijk ben ik, net als zoveel burgers, blij dat de twee banken gered zijn, blij vooral voor de werknemers van de beide financiële instellingen. De voormalige Bacob-bank – de bank van het ACW, u weet wel – kreeg, na een tussenstap bij Artesia, tenslotte als definitieve naam Dexia opgekleefd. Nadat ook hier de internationale financiële crisis voor enorme onrust zorgde, greep de Belgische regering in, en plaatste zij oud-politicus Jean-Luc Dehaene aan het hoofd. Daarmee lijkt de cirkel gesloten en wordt ACW weer ACW. Of dit een goed teken is, durf ik ten zeerste betwijfelen. Zette men eerder de socialist Verwilst bij Fortis aan de deur, dan wordt nu een andere oud-politicus binnengehaald…Hij zal er wellicht zetelen samen met Jan Renders, algemeen voorzitter van het ACW.

Met de gebeurtenissen in en rond Fortis haalde de Belgische overheid niet onmiddellijk goede punten. Zelfs systeemkranten kunnen er niet meer tussenuit te wijzen op de zware machtsgreep van Frankrijk op het financiële (en dus economische) weefsel van dit land. Niet alleen kreeg Frankrijk een blokkeringsminderheid in Dexia, maar erger is de macht die BNP Paribas in Fortis kreeg.

Opnieuw, want onze partij klaagde in het parlement al enkele keren de machtsgreep van Frankrijk aan op onze energiemarkt en de energievoorziening, wat vooral gebeurt door de fusiemaatschappij Suez GdF. Frankrijk controleert er zowat de ganse Belgische energievoorziening mee (onder andere Fluxys en Fluxys International, de nog op te richten vennootschap die de gasterminal in Zeebrugge zal beheren).

De rol van enkele Franstalige politici valt ook professor Paul De Grauwe (KULeuven) op: “Fortis is in Franse handen gevallen omdat wij zo stom zijn geweest om het aan de Fransen te verkopen. De regering heeft de meubelen verkocht tegen een bradeerprijs. Natuurlijk is BNP erg blij omdat het voor een appel en een ei onze grootste bank verwerft” (De Morgen, 07.10.2008).

De krant vervolgt: “De Grauwe ziet er vooral een ‘moment van ideologische verdwazing in’, met name bij minister van Financiën Didier Reynders (MR), die niet wou weten van het alternatief van een volledige nationalisering naar Nederlands model van de Belgische Fortistak”.

Voor de controle van Fortis België en Luxemburg kreeg de Belgische overheid geen geld, maar aandelen in PNB Paribas. Wat als PNB het op de beurs slecht zou doen? Wat dan met “onze” aandelen? Zullen de vele Vlaamse kranten dan blijven volhouden dat onze Eerste Minister het als boekhouder zo goed gedaan heeft?

Het moet duidelijk zijn dat wij als Vlaams Belang een parlementaire onderzoekscommissie blijven eisen om zowel de rol van de controlerende CFBA als van de besturen van de verschillende banken, die in de crisis betrokken geraakten, uit te zoeken. Het kan toch niet dat men na de fusies, afsplitsingen en geldinbreng gewoon weer over gaat tot de orde van de dag?

dinsdag 7 oktober 2008

Er zijn garanties, er zijn geen garanties! Wie gelooft die mensen nog?

Er is al veel te doen geweest over de zogenaamde garanties waarmee de Franstaligen de Vlaamse minister-president Kris Peeters uiteindelijk over de streep hebben getrokken. Voor N-VA was het ruim onvoldoende, aldus Bourgeois en De Wever – terecht trouwens in onze ogen. CD&V kon er wel mee leven, al blijkt uit allerlei verklaringen dat deze zogenaamde garanties niets anders zijn dan het spreekwoordelijke doekje voor het bloeden. De bocht is genomen, CD&V slikt zijn verkiezingsprogramma in.

Wat die zogenaamde garanties dan wel moeten inhouden? Voor de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen betekenden ze dat de splitsing van B-H-V geen deel meer zou uitmaken van de communautaire onderhandelingen en dat er resultaten worden gerealiseerd voor de verkiezingen van 2009.

Er was al het schot voor de boeg door FDF-voorman Maingain in Le Soir. Maingain, die voor het FDF deelneemt aan de communautaire onderhandelingen, veegde de zogenaamde garanties met één gebaar van tafel: er wordt wel degelijk onderhandeld over de benoeming van de 3 burgemeesters, de grenzen van Brussel zullen op de onderhandelingstafel liggen.

Maar ook de Vlamingen blijken opeens minder zeker over de zogenaamde garanties. Frank Vandenbroucke, SP.A-ondervoorzitter en minister in de Vlaamse regering, haalt in elk geval de zogenaamde garanties waarmee CD&V rondloopt, onderuit. Zo vraagt Le Soir (24.09.2008) hem of er een bepaalde tijdsdruk op de communautaire onderhandelingen zit, waarop de Vlaamse minister antwoordt dat dit niet het geval is, want men wil de onderhandelingen alle kansen geven. En “wij”, dat zijn aldus Vandenbroucke “de Vlaamse socialisten, liberalen en christendemocraten, allemaal verankerd in de democratie en zeer bedreven in de kunst van het compromis”. Het is maar dat we het weten, zeker?

Op een debatavond over onafhankelijkheid aan de Gentse universiteit – georganiseerd door het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond – op 25 september l.l. ging Pol Vandendriessche, CD&V-senator en volgens eigen zeggen een Vlaamse hardliner – nog een stuk verder. Zo stelde hij woordelijk dat hij “het woord garanties niet wou gebruiken, maar er zijn afspraken”. En er “zouden wellicht deelakkoorden” kunnen zijn voor de verkiezingen 2009. Met andere woorden: er is geen sprake van een grote staatshervorming. En dat is de enige zogenaamde garantie die Vlaanderen heeft.

Toch bedankt, dames en heren Vlaamse onderhandelaars!.

maandag 6 oktober 2008

Als de mist om ons hoofd is verdwenen.

Is de financiële crisis in België en bij uitbreiding in de wereld bezworen? Van nature ben ik al niet zeer optimistisch van aard, de afgelopen weken en maanden hebben ons optimisme zeker niet aangescherpt. Het worden vooral zware maanden voor de regering Leterme, een voorspelling die ik een jaar geleden op deze webstek ook al eens maakte.

Onze studiedienst waarschuwde al onder Paars voor de veel te optimistische inkomstenramingen en voor uitgavenposten die veel te laag werden ingeschat. Het was allemaal ‘verzuring’, natuurlijk. Nu lees ik in De Tijd (01.10.2008) dat de begrotingscijfers moesten worden aangepast op verzoek van het Europese Instituut voor de Statistiek, Eurostat. Daardoor is het deficit voor de federale regering 400 miljoen euro hoger dan geraamd.

Inzake de bankcrisis dan, moeten we met z’n allen vaststellen dat de overheden met de rug tegen de muur stonden. Uiteindelijk moest premier Leterme – via een lening door het Federale Participatie- en Investeringsfonds – 5,7 miljard euro ophoesten. Dit bedrag komt dus niet onmiddellijk en rechtstreeks ten laste van de belastingbetaler, dat klopt, maar de rentelasten zouden nu, op dit moment, al 200 miljoen euro bedragen. En terwijl Fortis toegeeft dat er fouten zijn gebeurd – bijvoorbeeld inzake de overname van ABN Amro – en dat het voor iedereen duidelijk is dat de Belgische ‘Haute Finance’ met de steun van het koningshuis, haar hand overspeeld, vindt deze regering het niet eens nodig een onderzoekscommissie op te richten; Ondanks het feit dat op de balans van Fortis ‘problemen’ zijn ontdekt…Ondanks het feit dat de Nederlandse minister Bos onregelmatigheden vermeldde…

Allerlei overheden zullen uiteindelijk 11 miljard euro hebben gepompt. De Franse overheid – nooit verlegen om wat invloed te nemen in ons land, goedschiks of kwaadschiks – krijgt door zijn investering een felbegeerde blokkeringsminderheid in handen in de vergadering van aandeelhouders van Dexia.

De financiële crisis had voor de regering Leterme op geen slechter moment kunnen komen. Recent bleek ook de sociale zekerheid voor de eerste keer sedert jaren een tekort te vertonen. Het gat is 400 miljoen euro groot. De Standaard kon een begrotingsnota van de regering Leterme inkijken, waaruit bleek dat men een tekort van niet minder dan 7,4 miljard euro moet opvullen. En hoezeer CD&V ook storm heeft gelopen tegen de onorthodoxe “eenmalige maatregelen” van de regering Verhofstadt, niets houdt haar tegen om in een vlot gebaar in dezelfde nota van Leterme met dezelfde eenmalige maatregelen te zwaaien. Hypocrieten!

vrijdag 3 oktober 2008

Aan de grenzen van Europa

In een van de vorige Nieuwsbrieven hadden we het al eens over de Baltische staten en over hun strijd voor onafhankelijkheid. Gedurende jaren waren Estland, Letland en Litouwen ook zowat de meest vooruitgeschoven posten van het zegevierende economische en politieke neoliberalisme. Economische groei werd er steevast uitgedrukt met twee cijfers voor de komma, en er leek helemaal niets verkeerd te kunnen gaan. Men dacht er op basis van een solide financiële basis – in Estland is het zelfs wettelijk verboden om staatsschulden te maken – even aan om over te schakelen op de euro, maar de inflatie stak hier een stokje voor, een ferme stok eigenlijk.

Nog even voor de volledigheid van het verhaal meegeven dat de drie Baltische staten sinds hun onafhankelijkheid flat taxes hebben ingevoerd: Estland: 23%, Letland 25% en Litouwen 33%. Estland wou Portugal economisch voorbijsteken tegen het jaar 2020.

Ondertussen werden er ernstige marktwaarschuwingen genoteerd. Opgehitst door investeringskapitaal dat massaal binnenstroomde – alle Baltische staten waren fiscaal aantrekkelijk – begon zich net als in Amerika, Groot-Brittannië of Spanje een enorme immobiliënblaas te ontwikkelen. Tegelijkertijd steeg de inflatie tot 12% in Litouwen en 8% in Letland en Estland. In het voorjaar werden de lonen enorm verhoogd, in sommige gevallen met 30%. De arbeidsmarkt kent er een enorme krapte: sinds 2004 alleen al verlieten 100.000 Letten hun land om in Groot-Brittannië en Noorwegen te gaan werken.

De Baltische volkeren, die het onder de Sovjetbezetting niet gemakkelijk hebben gehad, lieten zich van hun meest hebzuchtige kant zien, en wilden blijkbaar hun wens naar meer consumptie onmiddellijk vervuld zien. Ze vergaten de wijze woorden van de in 2006 gestorven Estse president Lennart Meri: “We worden niet snel rijk. Snel kan men alleen arm worden”.

Banken – het beeld is overal hetzelfde – slaan het publiek met agressieve publiciteit om de oren en spoorden iedereen aan om toch maar vooral consumentenkrediet bij de banken te onderschrijven. Dit leidde in de eerste plaats tot een zeer hoge schuldgraad bij de bevolking. En nu plots blijkt dat heel wat Baltische landen (Schwedbank, SEB & co, en andere) last hebben van zogenaamde labiele schuldenaars. Gevolg van al het voorgaande: een importboom en belangrijke deficits in alle Baltische landen: zo kent Letland momenteel een schuldenlast van 130% van het bnp. De immobiliënprijzen zijn met 20% gestegen en de economieën van de drie staatjes zullen op het einde van dit jaar beduidend krimpen, voorspellen economische experts. Een recessie zit er wellicht aan te komen en de Baltische volkeren zullen het dus een tijdje veel kalmer aan moeten doen. Net als in de rest van Europa slaat de financiële crisis dus in alle hevigheid toe. De grenzen van het neoliberalisme zijn inderdaad bereikt. En het leugen van de zichzelf regulerende markt ook.

donderdag 2 oktober 2008

Vlaanderen op eigen kracht!

Gisteren stelde het Vlaams Belang een nieuwe en grootschalige campagne voor met als slogan ‘Stop het geknoei – Vlaanderen op eigen kracht!’. “Met de campagne positioneert het Vlaams Belang zich opnieuw als dé Vlaamse vrijheidspartij,” aldus Partijraadsvoorzitter Luk Van Nieuwenhuysen, die erop wees dat de communautaire analyse van het Vlaams Belang – namelijk dat binnen België geen goed bestuur mogelijk is – de juiste is gebleken. Van Nieuwenhuysen stelde dat het Vlaams Belang, hoewel het in sommige middens bon ton is te beweren dat onze partij er niet meer in slaagt een deuk in een pakje boter te slaan, in de Wetstraat én in de Dorpsstraat actiever is dan ooit. “In het parlement is onze fractie veruit de actiefste en onze mandatarissen trokken de spurt aan in tal van parlementaire dossiers,” zo klonk het. “Bovendien werd het afgelopen jaar door geen enkele partij zoveel campagne gevoerd als door het Vlaams Belang: er was natuurlijk de grootscheepse VL-campagne en de verdeling van 350.000 Leeuwenvlaggen, maar evengoed waren er ontelbare acties onder meer naar aanleiding van 11 juli, de asielchantage en de hoge energieprijzen.”

Filip Dewinter noemde het Vlaams Belang “de locomotief voor de Vlaamse onafhankelijkheid” en lichtte de ‘Vlaanderen op eigen kracht’-campagne toe. De campagne behelst grote affiches in het straatbeeld, een advertentiecampagne en een huis-aan-huisfolder. Een tiental reclamewagens zullen de komende weken te zien zijn op ontelbare straten en pleinen.

Het hoogtepunt van de campagne wordt het congres op 2 november in Gent, waarmee we ook de laatste sceptici van Vlaamse onafhankelijkheid zullen proberen te overtuigen, aldus Joris Van Hauthem op dezelfde persconferentie.

U heeft er weinig over gelezen, beste lezer? Inderdaad, en nochtans was er wel wat volk aanwezig. Buiten een (vrij cynisch, overigens) bijdrage in De Standaard, een analyse in De Tijd en een korte bijdrage in Het Belang van Limburg omzeggens niets. Zou het kunnen dat ‘men’ alles op alles zet om de zogenaamde communautaire dialoog te doen slagen? We zullen wel weer spoken zien, voorzeker?

woensdag 1 oktober 2008

Objectieve berichtgeving

Uit een onderzoek door het Center for Journalism Studies van de Universiteit van Gent en de Vlaamse Vereniging van Journalisten, waarover wordt bericht in De Standaard (26.09.2008) blijkt dat bij de federale verkiezingen van 2007 de Vlaamse journalisten als volgt hebben gestemd:

- 34% voor SP.A-Spirit
- 20% voor Groen!
- 20% voor Open VLD
- 18% voor CD&V-N-VA
- 2% voor Lijst Dedecker
- 1% voor Vlaams Belang

Nu kunnen de (meeste) beroepsjournalisten natuurlijk – en zonder enig probleem overigens – abstractie maken van hun politieke overtuiging tijdens berichtgeving over de politieke actualiteit. Maar toch cijfers waar je op zijn minst vragen bij hebt, al is het maar naar de waarde van de berichtgeving over het Vlaams Belang. Bijvoorbeeld. Of naar de waarde van de berichtgeving over CD&V/N-VA, een kartel dat ongeveer 30% van de stemmen haalde, en door de journalisten maar in 18% van de gevallen werd aangestipt.

Democratie zonder vrijheid van meningsuiting is geen democratie meer. En daarin speelt de pers een fundamentele rol. Of zoals politiek commentator Y. Desmet ooit in De Morgen liet noteren: “Vrije meningsuiting is er immers niet alleen voor meningen die ons behagen en waar we akkoord mee gaan, maar, zo zegt het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, ook voor die meningen die de bedoeling hebben ‘to shock and disturb’. Het is net door de vrijheid van die meningen te waarborgen, dat andere, meer mainstream-meningen de garantie krijgen dat ze zeker niet bedreigd kunnen worden. Echte meningsvrijheid is er alleen wanneer niet alleen onze mening beschermd is, maar vooral die van een ander”.

Cijfers, niets dan cijfers.