POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





vrijdag 29 april 2011

Nog liever Oost-Europeanen dan Walen

De meest recente cijfers die ik van minister Milquet mocht ontvangen, wezen op een lichte verbetering, maar het feit blijft als een paal boven water dat te weinig Franstalige werklozen ernstige inspanningen leveren om een job te vinden. Nochtans is er niet ingevulde werkgelegenheid genoeg in Vlaanderen. De Vlaamse werkgeversorganisatie VOKA ging op onderzoek uit in West-Vlaamse bedrijven, en zopas werden de resultaten bekendgemaakt.
Hieruit blijkt dat al van alles geprobeerd werd om werkzoekenden uit het zuiden aan te trekken. Maar: “de stok achter de deur om een job te aanvaarden, ontbreekt duidelijk”, aldus een woordvoerder. Aan de inspanningen zal het niet gelegen hebben: “Wij hebben van alles geprobeerd om deze mensen toch maar bij ons aan het werk te zetten, zoals gratis busdiensten richting West-Vlaanderen omdat de afstand een probleem zou zijn. Maar niks blijkt te helpen”.
West-Vlaamse bedrijven hebben een afkeer van de ‘hangmatcultuur’ bij Waalse werklozen, aldus een verslag in Het Nieuwsblad (23.04.2011), daarom worden nog sneller Oost-Europeanen ingeschakeld. En Fransen, maar daar komt vanaf volgend jaar een kink in de kabel: “Die Franse arbeidskrachten nemen gretig die Vlaamse jobs aan, door het voordelige sociale statuut. Zo hoeven ze bij ons geen belastingen te betalen, maar vallen ze toch on de Belgische sociale zekerheid”. Vanaf volgend jaar – ondanks inspanningen en vragen terzake onder andere van uw dienaar, maar ook bijvoorbeeld van Koen Bultinck in een vorige legislatuur – valt dat statuut voor nieuwe grensarbeiders weg.
Verschillende bedrijfsleiders in onze provincie zitten dus met de handen in het haar. En trekken ze steeds vaker arbeidskrachten in Oost-Europa aan om de leemten op te vullen. “Is het niet een beetje de wereld op zijn kop dat we in het Oostblok mensen gaan weghalen, terwijl er 30 kilometer over de taalgrens nog voldoende arbeidskrachten beschikbaar zijn?”

donderdag 28 april 2011

De recente ‘voetbalrellen’ in Borgerhout

“Het is gewoon warm en het is schoolvakantie”, aldus mensen in de buurt, toen vorige week woensdagavond na het eindigen van een Spaanse (!) voetbalmatch rellen uitbraken in Borgerhout en allochtonen eerst de vuilniszakken op straat uitgooiden en van de straat een waar slagveld aanrichtten.
Het bleef echter niet daarbij. Een lijnbus moest het ontgelden. Neen, niet helemaal: een eerste lijnbus met een Marokkaanse chauffeur, mocht ongehinderd doorrijden. Een volgende lijnbus, met een blanke bestuurd, werd bekogeld en raakte zwaar beschadigd.
De voetbalmatch was niet meer dan een unieke gelegenheid om keet te schoppen. De jonge kutmarokkaantjes weten dat er toch niets van komt en dat de “blanke bezetter” toch niet doortastend durft op te treden. De overheid wil meer controleurs inzetten, maar deed geen enkele arrestatie.
Typisch voor het knuffelbeleid was de straathoekwerker die het op de staatszender nog eens mocht komen uitleggen. U weet wel, zo’n mannetje dat erin slaagt om in één zin de woorden “uitsluiting”, “pesten”, “racisme”, “werkloosheid” met elkaar te verbinden en het ‘onmenselijk’ autochtoon beleid bijna verantwoordelijk te stellen voor hetgeen gebeurt. Alsof onze autochtone jongeren, die het op school moeilijk hebben omdat ze gepest worden, en daarenboven niet onmiddellijk werk vinden, ganse wijken onleefbaar maken…In De Standaard (niet toevallig De Standaard) hadden ze het ook gevonden: een ‘ervaringsdeskundige’ kwam er uitleggen dat het kwam omdat zoveel jongeren thuis…”geen tuin hebben”.

woensdag 27 april 2011

Nederlandstaligen zeker zo vrijgevig als Franstaligen

Uit cijfers die ik bij de Minister van Financiën, Didier Reynders (Open VLD) opvroeg, blijkt dat over een periode van 2003 tot en met 2009 het volume giften van particulieren in België steeg met ongeveer 28% - in absolute bedragen van 106.866.672 naar 136.848.604 euro.
Ook het aandeel van de verschillende gewesten bleef in de betrokken periode nagenoeg gelijklopend: het Vlaams Gewest blijkt goed te zijn voor ongeveer 60% van de giften, het Waalse Gewest voor 26,6% (aanslagjaar 2002) en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest voor de rest. Waarmee in elk geval bewezen is dat Vlaanderen niet minder vrijgevig is dan de Franstaligen.
Wat wel opmerkelijk is, is de verschillende bestemming in de verschillende gewesten. Het aandeel van het Waalse Gewest in de giften aan universitaire instellingen van de gewesten, aan erkende universitaire ziekenhuizen, Koninklijke Academiën en erkende instellingen voor wetenschappelijk onderzoek bedroeg in het aanslagjaar 2002 35,7% van het totaal aantal giften aan die instellingen(4,5 miljoen op een totaal van 12,5 miljoen euro), een aandeel dat voor het aanslagjaar 2009 zou aangroeien tot bijna 40% in de totale som van giften.
De Vlaamse burgers geven dan weer massaler voor allerlei particuliere instellingen en initiatieven, en veel minder in verhouding voor de vernoemde instellingen. Het aandeel van het Vlaamse Gewest in giften aan ‘anderen’ bedroeg voor het aanslagjaar 2002 61,7%, voor het aanslagjaar 2003 62,3% en voor het aanslagjaar 2009 ongeveer 62% .
Een duidelijk verschillend bestedingsbedrag met name: Voor het aanslagjaar 2002 besteedde de gemiddelde Vlaming 9,5% van zijn giften aan universitaire instellingen, allerlei Koninklijke Academiën enzovoort en 90% aan andere initiatieven, bij de Waalse burger was dit bijna 16% aan instellingen allerhande en 84% aan ‘andere’. Voor het aanslagjaar 2009 bedroeg het aandeel van giften aan openbare instellingen, Koninklijke Academiën in het Vlaams Gewest slechts 7% van de totale som aan giften, in het Waalse Gewest 13%.

dinsdag 26 april 2011

Legt Turkije andere geopolitieke accenten?

De Standaard wist in haar editie van 19.04.2011 te melden dat de Turken het Midden-Oosten economisch (en politiek?) aan het veroveren zijn. Meer dan 700 Turkse bedrijven zijn bijvoorbeeld actief in Noord-Irak. Niet iedereen is even gelukkig, vooral de lokale bevolking is ongerust en ziet met lede ogen aan dat de Turken hun eigen bouwvakkers enzovoort meebrengen.
Maar het is een goede insteek voor deze bijdrage over de nieuwe geopolitieke en politieke keuzes van Turkije. Dit grote Aziatische land, ooit het middelpunt van het Ottomaanse Rijk, was na de Tweede Wereldoorlog een trouwe NAVO-bondgenoot aan de zuidflank van de USSR. Nu lijkt het er de jongste jaren op dat Turkije die rol van NAVO-vazal wil afschudden en haar eigen geopolitieke keuzes wil volgen, toch als het van de Turkse minister van Buitenlandse Zaken, Ahmed Davutoglu, afhangt.
In een interessante bijdrage in Junge Freiheit (15.04.2011) gaat Michael Wiesberg dieper in op die keuzes en de gevolgen ervan voor ons allemaal. Davutoglu omschrijft zijn politiek als een “politiek van de strategische diepte”, waarmee hij vooral de rol van Turkije als bemiddelaar tussen het Westen en het islamitische Oosten wil onderstrepen, ook met sommige landen die de VSA als ‘schurkenstaten’ bestempelen. Men zou de nieuwe buitenlandse politiek van Turkije eigenlijk evengoed als “neo-Osmanisme” kunnen bestempelen, want veel jonge Turken vinden “de zoektocht naar een authentieke levensstijl als alternatief voor de Westers bepaalde en geglobaliseerde culturele hegemonie van onze tijd”, zoals een onderzoek in het tijdschrift “Zenith. Zeitschrift für den Orient” heeft aangetoond.
Tot de invloedssfeer die deze Turkse minister tot de zijne rekent, behoort een deel van de Balkan, de Kaspische regio, een deel van de regio rond de Zwarte Zee, en het oostelijke deel van de Middellandse Zee. In de Balkan gaat het concreet om de Bosniërs, die zich nog steeds als een deel van het Ottomaanse Rijk zien én als bruggenhoofd van Turkije. Een aantal politieke commentatoren, vooral in Duitsland (onder andere van de Stiftung Wissenschaft und Politik, gaan zover om hierin de kern van een nieuw “centrum van wereldpolitiek” te zien, waarbij Turkije natuurlijk het middelpunt van zal uitmaken. Turkije dus niet meer in de periferie van de NAVO-coalitie, maar in het centrum van een nieuwe wereldpolitiek.
Dat het allemaal natuurlijk aan elkaar vasthangt, blijkt misschien uit een laatste bemerking. Wiesberg wijst op de groeiende Turkse economische macht. Nu reeds behoort Turkije tot de 20 grootste economische machten van de wereld en in die zin is het land voortdurend op zoek naar nieuwe afzetmarkten. De conclusie van de journalist is dat de ‘Westbindung’ fel op de achtergrond is komen te liggen, en dat zelfs een lidmaatschap van de EU door vele Turken als niet fundamenteel wordt beschouwd. Het ideale moment, denk ik dan, om het voorstel om lid te worden van de EU-club te vervangen door een lid van “meest begunstigde handelspartner”? Maar ja, dan moet hiervoor wel Europese politieke wil aanwezig zijn.

maandag 18 april 2011

En wat is de volgende stap? Fysiek geweld?

Het Vlaams Belang afdeling Roeselare is het werkelijk spuugzat. Het Vlaams-radicaal café Gezelle was de afgelopen jaren tientallen keren het slachtoffer van fysieke agressie, van vandalisme, waarbij de daders geen moment stilstonden bij het feit dat boven het café een familie met kleine kinderen leeft. Nu heeft ook het regiosecretariaat in de Noordstraat de volle laag gekregen. Het raam van 4,5 meter op 2,5 meter moest eraan geloven – in de nacht van zaterdag 16 op zondag 17 april.
Met democratie – dat unieke politieke systeem waarbij mensen geacht worden hun politieke ideeën op het politiek terrein, in gesprek en in geschrift, met elkaar op een vreedzame manier te delen en van mening te verschillen, waarom niet! – met democratie hebben een aantal criminele onverdraagzamen in Roeselare het blijkbaar erg moeilijk.
Dit is niet het eerste incident aan ons secretariaat: zowat een maand geleden mislukte een aanslag, en enkele maanden geleden werd nog een professionele schietlap aan de deur van het lokaal ontdekt. Maar nu gaat men er toch wel héél ver over. Het Vlaams Belang vraagt zich af wat de volgende stap zal zijn? Worden binnenkort onze mandatarissen met fysiek geweld bedreigd?
Het Vlaams Belang put in elk geval kracht uit de vele sympathiebetuigingen die ons werden overgemaakt. Wij putten ook kracht uit het feit dat onze ideeën het goed doen, ook bij de Roeselaarse burgers. Op een andere manier valt deze gewelddadige frustratie niet te verklaren. Wij zullen – met rustige vastheid – onze ideeën en voorstellen voor een vrij en onafhankelijk, Vlaams en vooral veilig Vlaanderen verder blijven uitdragen. Fundamenteel ondemocratische middelen, zoals het vernielen van een secretariaat van een politieke partij, horen niet thuis in een volwassen democratie.
Het Vlaams Belang heeft klacht ingediend bij de politie en hoopt dat de daders snel kunnen worden gevonden en gestraft. Wij roepen de politieke partijen en het College van Burgemeester en Schepenen op deze onverdraagzame handelingen te veroordelen. Dit geweld moet nù stoppen.

Met bijzondere groeten,
Filip Deforche, gemeenteraadslid en afdelingsvoorzitter
Peter Logghe, Volksvertegenwoordiger en fractievoorzitter (0485/366152)
Immanuel De Reuse, provincieraadslid en OCMW-raadslid


zaterdag 16 april 2011

Er even van tussenuit...

Ja, inderdaad, wij knijpen er even tussenuit. Na een laatste commissievergadering (Buitenlandse Zaken samen met Defensie) in Brussel, met de ministers Leterme, Vanackere en De Crem over Ivoorkust en vooral Libië, leg ik de zweep er even af.

Een frisse neus halen, de wind door de (weinige) haren laten gaan, inspiratie opdoen voor de komende weken.

vrijdag 15 april 2011

Wijze woorden van Cameron? Ja, maar…

In The Daily Telegraph verscheen een verslag van een toespraak van de conservatieve premier van Groot-Brittannië. Wij lezen even mee: “In zijn meest openhartige speech sinds hij premier van het Verenigd Koninkrijk werd heeft David Cameron gezegd dat massa-immigratie heeft geleid tot 'ongemak en verscheuring' in de samenleving omdat sommige migranten weigeren zich te integreren en/of Engels te leren. Hij pleitte ervoor om nog vreemdelingen in het VK toe te laten, maar 'met tienduizenden eerder dan met honderdduizenden'. Cameron haalde uit naar de socialistische regering van zijn voorganger Gordon Brown die het racistisch noemde om over immigratie te spreken, terwijl hij het onfair noemde om er niet over te spreken, zelfs indien kwetsende waarheden moeten worden gezegd”.
Cameron wil niet horen zeggen dat immigranten hier komen om onze jobs af te pakken, want sommige immigranten hebben grote bijdragen aan de maatschappij geleverd door jobs en welvaart te creëren. Waar het wel over gaat is dat migranten de jobs doen die Britten niet langer hoeven te doen omdat ze door het zorgsysteem worden betaald om niet te werken.
Met andere woorden: 'We kunnen de immigratie nooit onder controle krijgen indien we de afhankelijkheid van Britten aan het zorgsysteem niet aan banden leggen. Van de 2,5 miljoen nieuwe jobs die ontstonden na 1997 ging driekwart naar nieuwkomers.' Tot zover het verslag in de Britse krant.
Wijze woorden? Ja, en toch weer neen. Wanneer zullen burgerlijk-rechtse krachten eindelijk de moed hebben om toe te geven dat een zware verantwoordelijkheid voor de massale migratie naar Europa toe te schrijven is aan het feit dat het vooral de grote patroons waren die in de jaren 60, 70 en 80 van de vorige eeuw de druk hebben gezet om veel, massaal veel migranten aan te trekken. Dat er nooit gezocht werd (of zelfs maar gevraagd werd) een democratische legitimatie van een en ander. Dat er sinds lang een eigenaardige coalitie aan het werk is tussen multiculturalisten aan de ene kant en een aantal grote tot zeer grote bedrijven, die alleen oog hebben voor het veiligstellen van hun bedrijfswinsten. Migratiestromen als een soort reserveleger van het grootkapitaal dus? Ja, alleen lezen wij deze kant van het verhaal nooit bij regeringsleiders als Sarkozy, Merkel en Cameron. Of bij anderen die nu opeens het multicultureel debat 'ontdekt' hebben.

donderdag 14 april 2011

Drugsverslaafde steekt moeder dood

Och, ik weet het wel, het is maar een faits-divers, een persberichtje tussen de zovele. Maar toch. Een jonge man stak onlangs zijn moeder neer, ze overleed ter plaatse. “Feit is wel dat x al een lang parcours heeft afgelegd op het vlak van drugs en psychiatrische instellingen”, weet Het Laatste Nieuws over dit steekincident te vertellen (12.04.2011).
Het gebeurde eerder al, en het zal zeker niet het laatste zwaar incident zijn, waar drugs mee gemoeid zijn. Drugs leiden inderdaad in niet weinig gevallen tot zware afhankelijkheid, allerlei psychische waanideeën en zelfs moordpogingen. Het mag dan al dan onduidelijk zijn of de schutter in het Nederlandse Alphen aan de Rijn onder invloed van drugs handelde, feit is in elk geval dat drugs mee aan de basis lagen van nogal wat zware incidenten, in België net als in het buitenland.
Er zijn voldoende nationale en internationale studies die aantonen dat druggebruik, langdurig druggebruik voor bepaalde aandoeningen in de hersenen zorgen. Het is een gesel, die wat ons betreft niet hard genoeg kan worden aangepakt. Volgens het parket ging het in het hierboven vermeld geval “om een uit de hand gelopen ruzie”. Nu lijkt het er wel op dat zwaar druggebruik in elk geval een verzwarende factor is die gemakkelijker kan leiden tot dit soort zware incidenten.
Eigenlijk zou de politieke wereld bij dit soort incidenten even moeten stilhouden en daar de politieke conclusies moeten uit trekken.

woensdag 13 april 2011

Libië en de gevolgen

Het was de pers ook opgevallen, de bedachtzaamheid waarmee Gerolf Annemans zich uiteindelijk aansloot bij de resolutie om het militair ingrijpen in Libië mogelijk te maken. Bedachtzaamheid die onder andere gebaseerd was op de onduidelijkheid in hoeverre we daar eigenlijk de democratie zouden ondersteunen. Bedachtzaamheid ook gebaseerd op de onduidelijkheid wat nà Khadaffi mocht worden verwacht. Wordt Libië de zoveelste radicaal-islamitische staat? Valt Libië uiteen in twee stukken, mooi opgedeeld volgens etnisch-tribale grenzen?

De bedachtzaamheid van Gerolf was natuurlijk ook gebaseerd op de vrees dat Europa wel eens het continent zou kunnen worden waar allerlei Noord-Afrikaanse (en Afrikaanse) gelukzoekers naar toe zouden kunnen trekken, liever dan in eigen land aan de toekomst mee te bouwen. Een vrees die onder andere ook door sommige internationale organisaties wordt gedeeld, die al eerder de vrees uitspraken voor een invasie van enkele honderdduizenden Noord-Afrikanen. Gerolf drong aan op een Europees noodplan en op versterking van Frontex in de nasleep van de resolutie. Het heeft niet mogen zijn.
Ondertussen wordt het Italiaanse Lampedusa onder de voet gelopen: niet minder dan 25.000 (voorzichtige schattingen) Tunesiërs zijn er geland en willen noordelijker. De Italiaanse regering zal ze uiteindelijk een tijdelijke verblijfsvergunning geven. Nederland heeft al laten weten dat deze Tunesiërs bij haar niet welkom zijn.
Het drama is zich stilaan aan het voltrekken. Nederland is er als de pinken bij. Te verwachten valt dat ook landen als Denemarken en Oostenrijk hun grenzen flink in de gaten zullen houden. Zelfs de ontslagnemende staatssecretaris Wathelet heeft ‘gedreigd’. Ik ben toch vooral benieuwd of het bij dreigingen zal blijven, of “men” werkelijk durft op te treden: het zou voorwaar de eerste keer zijn….

dinsdag 12 april 2011

De staatsgreep van Wallo-Brux

Vorige week maandag raakte bekend dat de Franstalige partijen de Franse Gemeenschap hadden opgedoekt en vervangen door de nieuwe federatie Wallonie-Bruxelles. Nog diezelfde avond werd door ons een persbericht verspreid met een krachtige reactie, waarin dit agressieve maneuver werd gekaderd in de Franstalige strategie om het einde van België voor te bereiden. In geen enkel medium werd dit standpunt de volgende dagen vermeld.
Maar enkele Vlamingen reageerden wel, zoals professor Hendrik Vuye in De Standaard bijvoorbeeld (06.04.2011): “Vier Franstalige partijen besloten om de Franse Gemeenschap om te vormen tot een federatie Wallonie-Brussel. Dit verandert niets zaan de bevoegdheidsverdeling binnen België. Maar als symbool kan het tellen. Dit impliceert immers dat de Franstalige partijen menen dat zij Brussel kunnen vertegenwoordiger zonder rekening te houden met de Vlaamse ministers van de Brusselse regering”.
In elk ander land zou men dit een staatsgreep noemen, aldus de professor, alleen in België niet. En nog merkwaardiger: de Vlaamse ministers in de Brusselse regering lijken dit zeer lijdzaam te ondergaan. Zien zij dan niet wat er gebeurt?
De boodschap van dit alles, lijkt professor Vuye zeer duidelijk: “Zijn de Franstaligen in de minderheid, dan prediken zij de minderhedenbescherming. Zijn ze dat niet, dan beslist de meerderheid”. De Franstaligen zetten het voortbestaan van België op de helling. Voor ons niet gelaten, maar dan moeten de Vlamingen eindelijk ook eens tot het besef komen dat het misschien loont om ook buiten de Belgische lijntjes te kleuren.
Deze nieuwe strategische zet van de Franstaligen bewijst eens te meer de stelling van het Vlaams Belang: de Franstalige politici zijn daadwerkelijk bezig het “après Belgique” voor te bereiden, terwijl wij – de Vlaamse meerderheidspartijen, bedoel ik – het land proberen te redden.

maandag 11 april 2011

Schuldig verzuim

Na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog kon je je politiek decennialang niet meer “rechts” opstellen. “Rechts” was fout, “rechts” stond voor collaboratie met de nazi’s en de fascisten. Wie moreel gezien aan de ‘juiste’ kant wilde staan, moest “links” zijn, progressief. Dat allemaal in combinatie met de dekolonisatie in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw, en het zal niemand verwonderen dat menige Vlaamse knaap en jonge dame een foto van Che Guevara op zijn of haar slaapkamer had hangen.
Ook in menig katholiek schoolinstituut werd door min of meer zweverige priesters en jonge godsdienstleraars danig gedweept met “christenen voor het socialisme”. Zelfs vanuit het Oostblok werden aarzelende stapjes naar een “socialisme met een menselijke gelaat “ gezet en werd even gedacht dat een “Praagse Lente” tot de mogelijkheden behoorde. Tot de dreunende stiefels van het Rode Leger hieraan een einde maakten.
De dekolonisatie gebeurde ook in hetzelfde linkserige sfeertje van moreel gelijk. En de leiders, die in de voormalige kolonies op het schild werden geheven, kregen bijna allemaal het ‘nihil obstat’ mee van de pausen van Europese linkse kerk. Boumédienne, Castro, Nyerere, Khadaffi werden met een grote, maar naïeve gretigheid opgenomen in het rijtje van “wereldbevrijders”.
Te vroeg, zo bleek. Allerlei “rechtse” alternatieve clubjes en verenigingen probeerden jarenlang tegengas te geven, vaak op een onhandige, stuntelige manier. Met de val van de Muur werd opeens een stevig stuk van de fundamenten weggeslagen. De Arabische revoltes veroorzaken – cynisch genoeg – een tsunami op wat nog overblijft van het “socialisme van het omhoog geheven vingertje”, het socialisme van het grote gelijk.
Zo blijken de Vlaamse socialisten volgens krantenberichten te eisen dat nog dit jaar schoon schip wordt gemaakt bij de Socialistische Internationale. Al de vermelde lieden, alsook andere, eveneens minder frisse figuren als Gbagbo, Ben Ali, Moebarak, maakten namelijk nog steeds deel uit van het clubje van de socialistische wereldverbeteraars. Schuldig verzuim van de Vlaamse socialisten, zegt u?

vrijdag 8 april 2011

Staatssecretaris zal synthetische drugs strafbaar stellen

Uit Gazet van Antwerpen van 29 maart 2011: “Synthetische drugs zoals de legal highs zullen weldra strafbaar zijn. Dat zei staatssecretaris voor Justitie Carl Devlies (CD&V) zopas in de Kamer aan Peter Logghe (Vlaams Belang) en Kristien Vanvaerenbergh (N-VA). Legal Highs zijn synthetische drugs die niet verboden zijn en hetzelfde effect hebben als cannabis. De samenstelling van deze producten verandert snel. In bepaalde gevallen worden ze gemengd onder gewone kruiden (“spice”). Deze voorlopig nog legale drugs leidden in België nog niet tot slachtoffers met gezondheidsproblemen, maar in Duitsland wel.

Devlies zei dat deze drugs momenteel nog niet onder de drugswet vallen, maar het Federaal Voedselagentschap heeft een ontwerp-Koninklijk Besluit klaar om dat snel te doen. België heeft de problematiek bovendien al te sprake gebracht op Europees niveau en Polen wil er een prioriteit van maken in de tweede helft van dit jaar als het land Europees voorzitter is. Tegelijkertijd wil de Europese Commissie dit soort drugs onder Europese controle plaatsen.

Omdat de speekseltest nog niet werkt voor legal highs werd aan staatssecretaris voor Mobiliteit Etienne Schouppe gevraagd om de speekseltest aan te passen”.

donderdag 7 april 2011

Steeds meer oproepen om identiteitskaart te schrappen

Uit een Belgabericht dat ik deze morgen kon inkijken: “Het DOC-STOP-nummer (00800 2123 2123) waar men kan verzoeken de identiteitskaart, paspoort of verblijfstitel (model met chip) te blokkeren omwille van diefstal of verlies kreeg in 2010 12.356 oproepen, tegenover 10.195 in 2009. In het startjaar 2008 bleef het aantal oproepen beperkt tot 261. Dat blijkt uit het antwoord van minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom op een schriftelijke vraag van Peter Logghe (Vlaams Belang).
Terwijl het DOC-STOP-nummer sinds 2008 (tot eind 2010) in totaal 22.812 keer werd gecontacteerd registreerden politionele diensten in dezelfde periode 332.649 keer een aangifte van verlies van de elektronische identiteitskaart. De gemeentelijke bevolkingsdiensten dienden in deze periode 82.659 kaarten te vervangen wegens verlies en 27.947 kaarten wegens diefstal. Na een oproep naar DOC-STOP wordt de kaart gemiddeld al na 49 seconden onbruikbaar gemaakt.”

woensdag 6 april 2011

Elk jaar nog 1.500 onrustwekkende verdwijningen

In haar antwoord op mijn schriftelijke vraag gaf minister van Binnenlandse Zaken, mevrouw Annemie Turtelboom, een reeks cijfergegevens mee. Daaruit blijkt bijvoorbeeld dat het aantal onrustwekkende verdwijningen in België hoog blijft. Waren er in 2005 en 2006 gemiddeld zo’n duizendtal verdwijningen, die door de Cel Verdwenen Personen werden behandeld, dan begon dit cijfer vanaf 2007 ‘onrustwekkend’ te stijgen.
Sinds 2007 blijft het aantal onrustwekkende verdwijningen hangen rond 1.500. In 2007 net niet, met 1.488, maar in 2008 en 2009 telkens boven 1.500. In 2010 gaat het opnieuw iets beter, met ‘slechts’ 1.477 onrustwekkende verdwijningen.

Uit de cijfers van de minister blijkt verder ook dat op de 8.323 onrustwekkende verdwijningen op 6 jaar tijd, 2.430 minderjarigen werden geteld.

dinsdag 5 april 2011

Nog minstens 30 jaar betalen, Vlaamse broeders, en dan laten we jullie gaan

U kent ze wel, de sympathieke broers Deborsu. Journalisten, geboren in Namen, die er (bijna) hun levenstaak van hebben gemaakt om de Vlamingen duidelijk te maken dat het beeld van de luie, nonchalante Waal niet klopt. Zeker Christophe Deborsu wordt hierdoor en hiervoor door de bijna voltallige Vlaamse pers – zeker de zogenaamde kwaliteitspers – opgevoerd om die ”domme Vlamingen, die blijven geloven in die domme clichés” van het tegendeel te overtuigen.

Maar zelfs als hij door De Standaard wordt opgevoerd, zoals in de editie van 26 en 27 maart 2011, dan nog kan een plotse uitschuiver ervoor zorgen dat het zorgvuldig opgebouwde plaatje van Wallonië dat zijn best doet om uit het economische dal te kruipen. Want zo zegt Christophe Deborsu: “Ik wil hier geen gebroeders Dardenne-achtig beeld van Wallonië ophangen. Ik ben een fan, daar niet van. Maar al hun films bevestigen het cliché van de Waalse uitkeringstrekker die op een industriële ruïne leeft. Zo erg is het nu ook niet. Dankzij het Marshallplan gaat het weer de goede kant uit. Vorig jaar steeg ons bbp per capita in vergelijking met Vlaanderen. Een historische ommekeer”.

En dan komt de uitschuiver, want Vlaanderen, de Vlaamse Beweging en de Vlaamse ondernemerswereld klagen al jaren de financiële transfers van Vlaanderen naar Franstalig België aan. Deborsu laat ons namelijk weten dat het binnenkort gedaan is met die eenrichtingsstromen. Hoewel ‘binnenkort’ hier toch wel wat relatief is: “Volgens een studie van KBC zullen we de kloof met Vlaanderen tussen 2040 en 2050 dichten. Da’s een mooi vooruitzicht, toch? Merci les Flamands, denk ik dan. Door de lat voor jezelf zo hoog te leggen, verhoogden jullie ook die van ons”.
2040-2050! Druk op de Walen? Waarover heeft u het? En voor de rest zwaait Deborsu natuurlijk het Belgisch eenheidsgevoel – dat teveel ontbreekt, volgens hem – alle lof toe.

maandag 4 april 2011

Op 40 jaar is fiscale autonomie amper toegenomen

In een interessante bijdrage in De Tijd (31.03.2011) laten enkele journalisten hun licht schijnen op de evolutie van de fiscale autonomie in België. Want alhoewel bepaalde Franstalige partijen vasthouden dat de slinger in het verleden al te veel in de richting is geslagen van de autonomie van de gemeenschappen en gewesten in België, blijkt uit het artikel dat deze Franstalige opmerkingen de toets met de werkelijkheid niet doorstaan.

“Het overzicht van de voorbije staatshervormingen leert dat de financiële autonomie van de deelgebieden uiterst beperkt was in 1970, en dat die sindsdien nauwelijks is toegenomen. De verruiming van de fiscale autonomie gebeurde altijd met de rem op”.

Het is overduidelijk – men moet überhaupt geen Vlaams-nationalist zijn om dit vast te stellen – dat de ingewikkelde Belgische federale structuur aan de grenzen van het eigen financiële kunnen is gekomen. Alleen een verregaande financiële responsabilisering voor de deelstaten kan nog enig soelaas bieden, willen bepaalde machten de Belgische constructie nog redden – maar of de Franstalige politieke krachten bereid zijn om bepaalde beslissings- en financieringsinstrumenten uit handen te geven?

Op 40 jaar is er dus amper wat gebeurd in dit land. En dan zou een mens niet mogen pleiten voor een volledig zelfstandig Vlaanderen?

vrijdag 1 april 2011

Resultaten omniumverzekering onder druk

In antwoord op mijn schriftelijke vraag bleek dat het financieel resultaat voor voertuigcasco (omniumverzekeringen dus) tussen 2005 en 2009 veel sterker is gedaald dan het financieel resultaat van de b.a.-autoverzekering in dezelfde periode.

In 2005 was er nog een bruto-technisch financieel resultaat van 17,8% van de verdiende premies, een cijfer dat in 2009 teruggelopen was tot 0,2%. Als men de resultaten van de tak b.a.-autoverzekering in dezelfde periode bekijkt, zien we ook een dalende beweging, maar veel minder uitgesproken. Het bruto-technisch resultaat bedroeg in 2005 12,19%, in 2009 nog 8,3%.

De strekking van de vraag was te weten te komen of de zware wintertemperaturen en de slechte toestand van het wegdek voor een verhoging van de schadelast bij de omniumverzekeringsmaatschappijen gezorgd hebben. De antwoorden van de staatssecretaris Clerfayt lijken inderdaad sterk in die richting te wijzen. Het is afwachten op welke manier de verzekeringssector zal reageren.