POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





maandag 31 januari 2011

Het rijpen van de geesten

Worden de geesten stilaan rijp voor de idee van Vlaamse zelfstandigheid? Dit kan misschien overdreven lijken, maar het moet toch gezegd worden dat er steeds meer signalen aan de oppervlakte komen die aangeven dat de Vlamingen het eindeloos ‘surplassen’ van de Franstalige politici méér dan beu aan het geraken zijn en dat er ernstig ook over de meest verregaande oplossingen worden gediscussieerd.




Neem nu professor Paul Van Orshoven, professor Publiek Recht (KULeuven), in een interview in Knack (27.01.2011). Zo beoordeelt hij de federale structuur van België: “Hun constructie heeft echter haar beste tijd gehad. Het systeem functioneert niet meer en dat kunnen we ons niet langer veroorloven”.



Hij is niet mals voor de meeste onderhandelaars: “Politici hebben bijvoorbeeld de mond vol van homogene bevoegdheidspakketten, maar op tafel liggen alleen versnippering. Performantie, de juiste schaal, subsidiariteit, bevoegdheden die naadloos aansluiten bij uiteenlopende voorkeuren tussen Vlamingen en Franstaligen, dat moet het streven zijn”.



Het is duidelijk: “Halve autonomie is geen autonomie. Overigens, wat is dat voor onzin om te doen geloven dat het laten uitbetalen van de kinderbijslagen door de deelstaten een grote stap is naar meer autonomie”.



Professor Van Orshoven is niet onmiddellijk enthousiast: “De onderhandelingen duren al maanden omdat de Franstalige minderheid halsstarrig haar vetorecht uitoefent. Merkwaardig toch dat de Franstaligen nooit plooien en dat de “staatsdragende” Vlamingen opnieuw inbinden, zoals al die vorige keren”.



Misschien komen de Franstalige politici wel tot inkeer als de Vlamingen “geloofwaardig dreigen om eruit te stappen”.



Het gaat allemaal zéér traag, en met veel horten en stoten, maar de onafhankelijkheidsgedachte wint veld.

vrijdag 28 januari 2011

Toch wel een beetje fier op West-Vlaanderen, ja!

West-Vlamingen gaan niet onmiddellijk door voor de grootste chauvinisten, die eer gaat naar de Antwerpenaars, maar die wonen dan ook in het centrum van de wereld (grapje!). West-Vlamingen hebben wel een bepaalde trots als het over hun provincie gaat en die trots heeft natuurlijk alles van doen met de ijver, de creativiteit en de noeste koppigheid waarmee zij zich op zaken storten.




Neem nu het milieu-engineeringbedrijf Vyncke uit Harelbeke. In De Morgen (21.01.2011) kan men lezen dat deze West-Vlaamse onderneming een contract van 13,7 miljoen euro heeft afgesloten, en bouwt voor een staatsbedrijf in het groothertogdom Luxemburg een energiecentrale die enkel draait op houtafval. Daarmee wordt het eerste groene datacenter in Europa gebouwd en in werking gesteld.



Vyncke, gespecialiseerd in biomassa en groene energie, werkt wereldwijd, maar produceert zoveel mogelijk regionaal (vestigingen in China, Brazilië, Tsjechië en India). De nieuwe, nog te bouwen installatie in Luxemburg zal helemaal draaien op afvalhout, goed voor 40.000 ton per jaar (!). “Ze slorpt daarmee alle afvalhout uit het groothertogdom op”. Met de opgewekte energie wordt zowel het elektriciteitsgebruik als de koeling voorzien, en wordt jaarlijks 10.000 ton CO2 minder uitgestoten.



Proficiat aan de West-Vlaamse durvers en doeners!

donderdag 27 januari 2011

Geen verbod op belspelletjes, alhoewel…

Dinsdagnamiddag hadden wij parlementairen de kans om staatssecretaris voor de Coördinatie van de Fraudebestrijding, Carl Devlies (CD&V) te ondervragen over de gevolgen van de televisieuitzending waarin Basta het bedrog van de belspelletjes werd blootgelegd. Een kamerbreed debat in de commissie Justitie…waarin de Franstalige partijen volledig ontbraken.




De Morgen brengt in de krant van woensdag 26 januari 2011 verslag uit en weet te melden dat een aantal partijen gewonnen waren voor een totaal verbod van de belspelletjes. Immers, opnieuw een nieuwe strengere regelgeving uitvaardigen, waarbij je als staatssecretaris beseft en bijna toegeeft dat het dweilen met de kraan open is, is niet de juiste manier, aldus de parlementairen van de Vlaamse partijen.



Gaatjes dichten kan toch niet de oplossing zijn voor dit probleem. Ik heb als eerste parlementair de heer staatssecretaris de vraag gesteld wat er hem dan eigenlijk van weerhield om een totaal verbod op dergelijke spelletjes uit te vaardigen, een verbod dat bijvoorbeeld in Nederland van toepassing is. Temeer omdat de staatssecretaris zelf zegt dat er op de nieuwe strengere regels een evaluatie zal volgen. “Als de nieuwe, strengere regels niet voldoen, zal ik niet aarzelen om de belspelletjes te verbieden”, aldus de staatssecretaris. Waarop ik voorstelde om het dan onmiddellijk te doen, en niet te wachten op nieuwe ontsporingen, die er zeker komen.



“Ik sluit mij volledig aan bij de stelling van collega Logghe”, aldus Volksvertegenwoordiger Tobback. De Morgen bracht als verslag uit dat “als het van N-VA, sp.a, CD&V en Groen! afhangt, het verbod er nu al komt”. Nou, nou, als dat de objectiviteit is…Lezers mogen blijkbaar niet weten dat ook het Vlaams Belang zinnig uit de hoek kan komen?



Wordt u ook geboycot in de pers? Laat het ons weten via media@vlaamsbelang.org.



woensdag 26 januari 2011

Jongeren zullen het lastiger krijgen

Het is een cliché, en zoals elk cliché is er natuurlijk wel een stukje van waar. Het cliché dat jongeren met hun gat in de boter zijn gevallen, verwend zijn en helemaal al niet meer weten wat het betekent met minder toe te komen. Een generatie dus die het in de toekomst misschien wel een stukje moeilijker zal hebben dan de ouders.




In elk geval blijkt uit de cijfers die nu voorliggen, dat woningen in de afgelopen jaren steeds duurder zijn geworden. Vorig jaar gemiddeld met 4,5%, en dit jaar houdt ING rekening met een gemiddelde toename van 4%: grotere stijgingen dan de index- en loonstijging.



Had men vroeger genoeg aan twee bruto jaarlonen om een eigen woning aan te kopen, dan kost een huis tegenwoordig vier bruto jaarlonen (gemiddeld kost een woning 200.000 euro).



Een belangrijke indicatie dat jongeren het in de toekomst moeilijker zullen krijgen, is de evolutie van de eigen inbreng bij het verwerven van de eigen stek (Het Laatste Nieuws): “In 2004 bedroeg de eigen inbreng 20%. Nu is dat al 35%”. Met andere woorden: geen spaarpot achter de hand, of geen kapitaalkrachtige ouders en het wordt allemaal véél moeilijker tot onmogelijk.



Men moet mij in elk geval niet komen vertellen dat de crisis voorbij is. Eind vorig jaar – aldus een verslag van de cijfers van de Kredietcentrale van de Nationale Bank in Het Laatste Nieuws – hadden de burgers van dit land 2,419 miljard euro aan achterstallige betalingen uitstaan. Een absoluut record, zo blijkt. Het bedrag ligt 12,3% hoger dan eind 2009, en zelfs 30% hoger dan eind 2008.

dinsdag 25 januari 2011

Ook (sommige) sociaal-progressieven willen autonomie

Dat ook sommige zeer progressieve mensen best een autonomiediscours kunnen voeren, zonder een economisch-liberaal discours te moeten aanhouden, bewijst een radiomaker als Jean-Pierre Rondas, die dit weekend zijn pensionering aankondigde. De radiomaker bleef denkend Vlaanderen verbazen, met Rondas interviewde hij de groten van deze wereld, Finkelkraut, Sloterdijk, Michael Ignatieff, Tony Judt, Amin Malouf, Mario Vargas Lhosa, en anderen.




Met Rondas had hij het ook vaak over het belang van identiteit, zo komen wij stilaan op het terrein van de Belgisch-Vlaamse problematiek. In een interview in De Morgen (22.01.2011) verklaart hij: “Ik ben geen romantische flamingant (…) Voor mij is dat een geval van voortschrijdend inzicht. Door die reciprociteit, loyauteit en transparantie die er niet zijn. Dat zijn zaken die ontbreken in België. Er schort iets aan onze parlementaire democratie. Wat dat betreft ben ik veel radicaler dan De Wever”.



Jean-Pierre Rondas is een soixante-huitard, maar dan een die in de loop van de jaren niet is geformateerd in een arrogante zak, beladen met allerlei Belgische lintjes en onderscheidingen, scheefhangend van de culturele (en andere) subsidies en wonend in buurten waar “arbeiders” alleen nog in woordenboeken te vinden zijn. Rondas integendeel is een volbloedintellectueel, een die zich goed in zijn vel voelt, en die rustig, kalm en stijlvol zijn zegje doet. En die de Belgische constructie heeft ontmanteld in zijn intellectuele opbouw: “Want dat is de kwestie natuurlijk: die grendels en alarmbellen zijn niet uitgevonden uit vrees voor een Franstalige secessie, maar uit vrees voor de demografie en voor de democratie, die voortvloeit uit de demografie”.



En algemeen over democratie en over het politiek correcte denken zegt deze moderne beeldenstormer: “Ik heb een hekel aan de politiek correcte consensus in de media. Ik noem dat de desk opinion (…) De consensusdemocratie is bijna een morele imperatief geworden: je moet overeenkomen. Op een zeldzame uitzondering na werkt politiek zo niet. Politiek is meningverschil, compromissen zijn een dekmantel voor een machtsstrijd die hoe dan ook in de een of de andere richting is gekanteld”.



En ook al is Jean-Pierre Rondas beslist géén Vlaams Belanger, ik wil hem via deze weg toch graag bedanken voor de uren intellectueel genot die hij Vlaanderen heeft geschonken. Voor die intellectuele ontdekkingen ook. Dank u.

maandag 24 januari 2011

Handelstekort van 300 miljoen euro

Het was al een tijdje geleden dat we nog wat economisch nieuws brachten, daarom ineens twee berichten. In Metro konden we een week geleden lezen dat het consumentenvertrouwen voor de tweede maand op rij is gedaald. Dat is een gevolg van een lager vertrouwen in de economische situatie van België, aldus de Nationale Bank (van België).




Het is overduidelijk dat een land met twee economische en politieke snelheden, een land dat eigenlijk bestaat uit twee landen die elk een eigen richting uitwillen, geen deugdzame invloed heeft op de vooruitgang van de economie. De Belgische handelsbalans bijvoorbeeld vertoonde in november een tekort van 300 miljoen euro, aldus een berekening van het Instituut voor de Nationale Rekeningen. Het handelstekort is het verschil tussen de invoer en de uitvoer. De invoer naar België groeide namelijk met 21,5%, terwijl de uitvoer door onze bedrijven naar het buitenland slechts met 19 ,1 miljard euro, of 19%., aangroeide.



Het spreekt vanzelf dat een onafhankelijk land Vlaanderen alles op alles zou kunnen zetten voor de uitbouw van zijn uitvoer. In België is dat om verschillende redenen moeilijk. De Vlaamse export is goed voor ruim 80% van de Belgische export. Het is de Belgische neerwaartse spiraal die ook de Vlaamse economie aantast (alhoewel er natuurlijk ook een pak externe factoren zijn, dat spreekt vanzelf).

zondag 23 januari 2011

Baard af!

Omdat ik niet wil geïdentificeerd worden met het gezever van “Baarden voor België”, omdat ik de zeem beu ben die het regime in onze baard wil smeren, heb ik vandaag – net als vriend Gerolf – mijn baard afgeschoren. Omdat Vlaanderen recht heeft op volledige bevoegdheid, los van elke Belgische bevoogding. Neen, mij moeten ze in elk geval geen baard meer aannaaien.

vrijdag 21 januari 2011

België lijkt voor steeds minder Vlamingen democratisch

Steeds meer Vlamingen kijken met verbaasde blikken naar België. Steeds meer Vlamingen vinden België niet langer een democratische rechtsstaat: waar ter wereld wordt zo gesold met de demografische meerderheid als in België? Professor Stefan Sottiaux wijdde – aldus een verslag in de Juristenkrant van 13 januari 2011 – zijn inaugurale reden aan de dieperliggende oorzaken van de huidige malaise tussen Vlamingen en Franstaligen.




Hij trekt hierbij een eigenaardige parallel met de Europese Unie: “zowel het Belgische als het Europese bestuursniveau vertoont volgens hem eenzelfde gebrek aan democratische legitimiteit. 'Diegenen die pleiten voor het behoud van het Belgische niveau, moeten een antwoord bieden op dat democratisch deficit.'”



Op de vraag van de Juristenkrant, of professor Sottiaux gelijkaardige toestanden kent elders in de wereld, komt het volgende antwoord: “De situatie in België is vrij uniek, alleszins in Europa, omdat je hier eigenlijk een combinatie van factoren ziet: het federale België combineert kenmerken van een participatie- of consensusdemocratie, waar grote spanningen via consensus en veto worden opgelost, en die van het federalisme, waar via het toekennen van autonomie minderheden worden beschermd. Dat leidt tot een complete blokkering, waar de minderheid eigenlijk twee keer wordt beschermd.”



Maar professor Sottiaux gaat nog verder, want het democratisch deficit vindt hij in België groter zijn dan in de Europese Unie: “Ja, omdat aan de Europese Unie slechts beperkte bevoegdheden zijn overgedragen. In België heeft het federale niveau nog altijd zeer belangrijke herverdelende bevoegdheden, voor fiscaliteit en sociale zekerheid, waar je winnaars en verliezers hebt, de zogenaamde niet-pareto-efficiënte bevoegdheden. Dit status quo is onhoudbaar. Ofwel maak je het federale niveau democratischer, ofwel draag je die bevoegdheden over naar de deelstaten. Voor het eerste is er duidelijk weinig animo, want dan moet je naar een federale kieskring, het afschaffen van de grendelmechanismen, en gezamenlijke lijsten en politieke partijen. Dan blijft alleen de keuze voor een overheveling naar de regio's.”



Progressieve Vlamingen die zo graag de superdemocraat uithangen, kunnen hier toch even over reflecteren, hoop ik? Hoe democratischer België wil worden, hoe minder België je overhoudt: prachtige paradox, toch? Of al helemaal géén paradox?

donderdag 20 januari 2011

Zogenaamde verstrenging naturalisatie is lege doos

Het Vlaams Belang is niet te spreken over de hypocrisie die sommige partijen ten toon spreiden in het dossier van de naturalisaties. De zeer beperkte wijzigingen aan de afsprakennota binnen de Kamercommissie Naturalisaties worden geheel ten onrechte voorgesteld als het einde van de Snel-Belg-Wet zelf. N-VA-Kamerlid Theo Franken verklaarde in het Journaal letterlijk dat de Snel-Belg-Wet verleden tijd is. Niets is minder waar:




1.Aan de nefaste nationaliteitswet zelf verandert nog steeds helemaal niets. Alleen worden de afspraken binnen de commissie Naturalisaties in beperkte mate aangepast aan de praktijken die reeds bestonden op het vlak van strafrechtelijke veroordelingen. Eén van de weinige nieuwigheden is dat de kandidaat-Belg “blijk moet geven van een inspanning om de taal van de woonplaats te leren” (naast de daadwerkelijke kennis van één van de landstalen). Het volstaat dus voor een Congolees die woonachtig is in Gent of Antwerpen en die Frans spreekt, dat hij zich inschrijft in een cursus Nederlands om via de verkorte procedure (amper drie jaar verblijf in ons land!) de nationaliteit te verwerven.



Dit is geheel iets anders dan het bewijs van de kennis van de streektaal, zoals de N-VA steeds had geëist. Voor het Vlaams Belang kan de nationaliteit enkel toegekend worden als de bekroning van een geslaagd en bewezen integratieproces, en niet als beloning van de wil om te integreren, want elke aanvrager zegt natuurlijk dat hij daartoe bereid is.



2. Precies omwille van het zeer vrijblijvend karakter van de “blijken tot inspanning om een taal te leren”, zal dit in de praktijk niet leiden tot een daling van het aantal toekenningen. De naturalisatie kan op basis van dit criterium niet worden verworpen, hoogstens verdaagd. Dit is vergelijkbaar met de taalbereidheid in de Vlaamse wooncode, die al evenmin geleid heeft tot enige weigering. Deze bijkomende voorwaarde is bijgevolg een lege doos. De Franstalige commissieleden hebben bovendien al aangekondigd dat ze dit deel van de afsprakennota niet zullen naleven.



3. De zeer beperkte wijzigingen die gisteren zijn doorgevoerd zijn het resultaat van een compromis dat was afgesloten binnen een werkgroep van Vlaamse en Franstalige kamerleden. Om de Franstaligen ter wille te zijn, had de N-VA in deze werkgroep haar eis inzake de daadwerkelijke kennis van de streektaal laten vallen. Op het laatste moment keerden de meeste Franstalige commissieleden (met uitzondering van de Franstalige liberalen) evenwel hun kar, en stemden tegen het compromis. Voor het Vlaams Belang was dit hoegenaamd geen reden om zijn stemgedrag te wijzigen. Wij wensen geen wijziging te steunen die enkel moet dienen voor de galerij en de perceptie.



4. Het gros van de nationaliteitsverwervingen gebeurt nog steeds via een eenvoudige verklaring op het gemeentehuis na 7 jaar verblijf. Aan deze voorwaarden verandert niets: zelfs een bereidheid tot taalkennis of tot integratie is in dat geval overbodig. Nergens in Europa kan men zo snel en zo eenvoudig de nationaliteit verwerven.



Wie beweert dat de Snel-Belg-Wet voortaan verleden tijd is, draait de mensen bijgevolg een rad voor de ogen. Het Vlaams Belang vreest bovendien dat een ernstige wijziging van deze Snel-Belg-Wet door de stemming van gisteren verderaf is dan ooit.



Gerolf Annemans Fractievoorzitter





Hagen Goyvaerts Lid Kamercommissie Naturalisaties



Bert Schoofs Lid Kamercommissie Justitie

opiniepeiling bij radio 1

Zonder commentaar. Radio 1 organiseerde een peiling onder haar luisteraars om te weten hoe het verder moet op het vlak van de onderhandelingen. Goed om in het achterhoofd te houden nu de grote publiciteitscampagne in gazetten als De Standaard en De Morgen wordt gestart om een grote “anti-Vlaamse betoging” op straat te krijgen, zodat Vlaamse partijen zo snel mogelijk hun eisen inslikken en “het land eindelijk wordt gered”.




De Poll: Hoe moet het verder met de regeringsvorming?





Onderhandelen over splitsing

83% (8660 stemmen)



Verder onderhandelen

7% (685 stemmen)



Een noodregering en parallel onderhandelen

5% (560 stemmen)



Nieuwe verkiezingen

5% (536 stemmen)

Totaal stemmen: 10441

07/01/2011 17:02

woensdag 19 januari 2011

Mogen de mensen de waarheid misschien niet te weten komen?

Momenteel spat de perceptie, als zou N-VA de programmapunten van het Vlaams Belang op het vlak van migratie aan het realiseren zijn, zowat van elke pagina van de nationale pers. De realiteit is - helaas! - een stuk prozaïscher.  Nadat Open VLD en N-VA door de Franstaligen totaal werden vast gereden in hun vruchteloze pogingen om enkele slappe wijzigingen aan de nationaliteitswetgeving op de agenda te plaatsen, hebben zij zich tevreden gesteld met een futiele troostprijs, zijnde de aanpassing van het intern reglement van een parlementaire commissie.




Daarbij lijken sommigen te vergeten dat liefst driekwart van de ‘Belgwordingen’ automatisch gebeurt via eenvoudige verklaring op het gemeentehuis. Daaraan wijzigt dus niets, zodat ook in de toekomst massaal vreemdelingen tot ‘Belg’ zullen worden gebombardeerd die niet eens in staat zijn hun nieuwe identiteitskaart te lezen. Van de overige 25 procent die passeert via de Kamer, beweren Open VLD en N-VA nu dat ze hun collega’s in de commissie ervan hebben kunnen overtuigen de quasi automatische toekenning, zoals gedurende vele jaren de praktijk was, ietwat terug te draaien. Zo zou de toekenning van het staatsburgerschap onder meer afhankelijk worden van kennis van de streektaal, waarbij zedig wordt verzwegen dat een attest van de plaatselijke vissersclub dat bevestigt dat betrokkene zijn best doet om de taal te leren, volstaat. Bovendien hebben woordvoerders van zowat alle Franstalige partijen nu reeds aangekondigd dat zij ook in de toekomst geen rekening zullen houden met het - compleet uitgeholde - taalcriterium bij de beoordeling van naturalisatiedossiers.



Net zoals Open VLD en N-VA zich in het Vlaams Parlement tevreden stellen met een niet afdwingbaar en vrijblijvend inburgeringsbeleid, zijn zij ook deze keer blij met een dode mus. De show die vandaag met welwillende medewerking van sommige media wordt opgevoerd, als zou de ‘Snel Belg’-wet zijn afgeschaft, moet maskeren dat de zogenaamde verstrenging een lege doos is. Wanneer over enkele weken opnieuw een reeks naturalisaties zal worden goedgekeurd, zal het Vlaams Belang het politieke bedrog dat sinds gisterenavond wordt opgevoerd, ontmaskeren. Wij hopen dat de pers daar even uitvoerig zal over berichten als zij vandaag over de cosmetische ‘verstrenging’ van de ‘Snel Belg’-wet heeft gedaan.

Gewelddadige moordenaar vrijgelaten omwille van overboeking?

Ondertussen zou de moordenaar toch weer opgesloten zijn, maar wat onlangs in Brussel gebeurde, grenst aan het onvoorstelbare en doet het geloof in Justitie als “toepasser van gerechtigheid” ernstig wankelen.




De feiten? Een gewelddadige moordenaar, lid van een gevaarlijke Brusselse stadsbende, zou moeten worden vrijgelaten. “De feiten waren dermate ernstig en er was zo weinig twijfel dat we in dat hele onderzoek zelfs nooit de moeite hebben gedaan om hem vrij te krijgen in afwachting van het proces”, aldus de advocaat van de verdachte moordenaar (Het Laatste Nieuws, 12.01.2011).



Er was blijkbaar een akkoord om de zaak te laten voorkomen op 10 januari, een mondeling akkoord. “Mondeling, nooit op papier gezet. Maar blijkbaar is de gerechtelijke agenda intussen flink volgelopen en was er plots geen plaats meer voor onze zaak”. Justitie kon zelfs geen nieuwe datum meedelen, om het proces te starten. Voor de gerechtelijke wereld werd dit vertaald als “de redelijke termijn van de voorhechtenis is overschreden” en dus moest de verdachte worden vrijgesteld.



Het onwaarschijnlijke gebeurt dus opnieuw in dit land: vormvoorschriften wegen zwaarder dan de veiligheid van de maatschappij. De rechten van de verdachte moordenaar, daar gaat het namelijk om. De rechten van de maatschappij op een veilig leven? Die zullen even moeten wachten.

dinsdag 18 januari 2011

Afgekeurde voertuigen in België

Op mijn vraag van enkele weken geleden antwoordde Staatssecretaris Etienne Schouppe (CD&V) met cijfergegevens waaruit blijkt dat het aantal afgekeurde personenvoertuigen in België over een termijn van 5 jaar lichtjes aan het afnemen is. In 2005 waren er 3.514.325 afgekeurde personenwagens, een aantal dat in 2009 terugliep naar 3.409.648.




Het aantal afgekeurde bedrijfsvoertuigen en aanhangwagens daarentegen kende een lichte stijging: van 667.832 bedrijfsvoertuigen in 2005 tot 675.619 in 2009. De afgekeurde aanhangwagens en opleggers waren goed voor ongeveer 200.000 stuks in 2005, en 224.300 in 2009.



Meer verontrustend vond ik echter wel het aandeel van Wallonië en Brussel in het aantal niet gekeurde voertuigen. In 2005 bedroeg het nationale percentage niet gekeurde voertuigen 7,39%, in 2009 steeg dit naar 8,79%. Het aandeel in Brussel steeg van 12,35% naar 13,49%, in het Waalse Gewest van 9,57% naar 11,54%. Het aandeel steeg in het Vlaamse Gewest van 5,63% naar 6,84%. Het percentage in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en het Waalse Gewest liggen met andere woorden dubbel zo hoog als in het Vlaams Gewest.

maandag 17 januari 2011

Voorraad 'verdraagzaamheid' tegen ons secretariaat

Het was weer prijs dit weekend. Het secretariaat van het Vlaams Belang te Roeselare mocht zich opnieuw verheugen in een voorraadje 'verdraagzaamheid'. Een kapotgeslagen bloempot, modder en ander fraais tegen het uitstalraam, enzovoort. Wij zijn al wel wat gewoon natuurlijk, maar elke keer opnieuw geraakt een mens van binnen toch wel aardig op temperatuur.

Dus opnieuw naar de politie, en de rest van de zondagmiddag puin ruimen en ramen kuisen. Dank u, tegenstanders. Niet alleen dramt u er op deze manier de politieke overtuiging nog wat dieper in, niet alleen levert u bij elke nieuwe daad van vandalisme tegen het secretariaat of tegen het lokaal Gezelle - ruim véértig aanslagen - het bewijs van uw onverdraagzaamheid, maar bij elke nieuwe daad van vandalisme krijgen wij mensen over de vloer die hun solidariteit komen uitdrukken. Bij elke nieuwe daad van vandalisme worden mensen overtuigd van de juistheid van onze politieke voorstellen. Dank dus! En vooral: doe zo voort!

vrijdag 14 januari 2011

Duitsers klagen miljardentransfer aan

“Vlaanderen heeft niet het alleenrecht op de discussie over financiële transfers”, orakelt De Standaard (11.01.2011). En hoewel iedereen die de Europese politiek een beetje volgt, weet dat deze economische en financiële politiek natuurlijk grotendeels op financiële transfers is gebaseerd, juist met de bedoeling om de levenstandaard zoveel mogelijk in Europa op gelijke voet te krijgen. Een gigantische geldverdelingsmachine, waarbij steeds dezelfde lidstaten meer bijdragen dan ze ontvangen, en omgekeerd.




In die zin heeft De Standaard het natuurlijk bij het rechte eind, want ook in Duitsland zijn er geldbewegingen tussen de regio’s – de Länder – aan de gang. Zo ontvangt vooral de deelstaat Berlijn een belangrijke som (bijna 2,9 miljard euro). Maar het zijn de oud-DDR-provincies Saksen, Saksen-Anhalt, Brandenburg, Thüringen, en Mecklenburg-Vorpommern die een enorme hap uit het budget nemen: bijna 3 miljard euro.



Beieren – dat nogal dikwijls met Vlaanderen wordt vergeleken – draait op voor een flink stuk van de transfers, zo’n 3,370 miljard euro op jaarbasis, en wil hier verandering in. “Het huidige systeem van Finanzausgleich werkt als een strafbelasting voor deelstaten die het economisch goed doen. Voor de ontvangende deelstaten ontbreekt elke motivatie om hun economie om te vormen en succesvoller te maken”.



Niet toevallig gaat het hier om de spanning tussen een moderne, hardwerkende staat en staten die lang onder communistisch bewind hebben gezucht. Wordt Wallonië ook soms niet de laatste DDR-staat in de Europese Unie genoemd? Een tweede bedenking wil ik ook kwijt: Beieren klaagt terecht het feit aan dat het jaarlijks zo’n 3,370 miljard euro ziet vertrekken. Maar op welke manier en bij wie moet Vlaanderen dan niet klagen? Bij ons is het bedrag in de meest voorzichtige schattingen minstens dubbel zo hoog, in de meest vooruitstrevende schattingen wel vier keer zo hoog. En ‘onze’ transfers houden al verschillende decennia aan, die in Duitsland dateren slechts van de val van het communisme, in 1989.



Zoals Vlaanderen onderhoudt, onderhoudt geen énkele andere staat in Europa. Merci, la Flandre?

donderdag 13 januari 2011

The final walk to freedom

Het land heeft niet minder dan 39 jaar burgeroorlog achter de rug. Het Arabischsprekende noorden, islamitisch ook, met president (en oorlogsmisdadiger) Omar al-Bashir, zoog het land leeg. Het onderdrukte het christelijke en animistische zuiden. Zo schreef De Standaard (08.01.2011): “Het in 1955 begonnen conflict tussen het gearabiseerde noorden en het niet-islamitische, zwarte zuiden heeft altijd een sterke raciale ondertoon gehad. De teruggekeerde zuiderlingen uiten onbeschaamd woede en haat. ‘Ik ga nooit meer terug. Ik wil nooit meer iets met de Arabieren te maken hebben, ze behandelen ons niet als mensen’, zegt het stamhoofd”.




Eens te meer draagt het koloniale Groot-Brittannië in deze een verantwoordelijkheid, in die zin dat het de kiem van het conflict heeft gelegd door een bevolking van christelijke en animistische zwarte Afrikanen in één staatsverband te dwingen met islamitische Arabieren en islamitische Arabischsprekende Afrikanen, waarbij velen een achtergrond van slavenhandelaars achter zich hadden. Een multicultureel project als het ware, een nachtmerrie in de praktijk.



De Zuid-Soedanezen hebben het zo ongeveer wel gehad met de Arabieren. Belangrijk voor ons Vlamingen is het feit dat deze secessie door de wereld wordt erkend als volledig gelegitimeerd. Belangrijk is dat deze zoveelste secessie door de wereldgemeenschap geen strobreed in de weg wordt gelegd. ‘Nil volentibus arduum’ dus!



Ooit was er een Vlaamse politieke partij die met deze slogan de podia in Vlaanderen innam. Terecht trouwens! Voldoende lef, iets meer panache en niemand kan ons tegenhouden. Als Zuid-Soedanezen het kunnen, wat houdt N-VA dan tegen?

woensdag 12 januari 2011

Franstalige missen en Vlaams Belang = één strijd?

De radicale Vlaamse Beweging, met op kop het Vlaams Belang, krijgt er soms vreemdsoortige bondgenoten bij. In Het Laatste Nieuws verklaren een aantal Franstalige kandidaat-missen België misnoegd: “Vlaanderen en Wallonië hebben niets meer met elkaar te maken. België moet splitsen” (10.01.2011).




Reden van dit separatistisch geweld in het zuiden van het land? Misnoegdheid bij de Franstalige kandidates. Volgens hen was de verkiezing één grote, doorgestoken kaart van de Vlamingen. Het bewijs hiervan menen de Franstalige schonen te vinden in het feit dat “vier van de vijf finalisten Vlaamse meisjes zijn”. Dit kan toch niet, is de ‘terechte’ protestactie van de miss-kandidates, die daarom weigerden op het podium van Miss België te staan. De Franstalige kandidates trokken de stekker eruit.



Franstalig België is gewoon met weinig inspanningen met het gros van de prijzen te gaan lopen. Toen België nog Franstalig was, kon het natuurlijk niet anders of Franstaligen hadden een natuurlijk voordeel. Maar Vlamingen stellen dat in een federaal land als België tweetaligheid een conditio sine qua non is voor een finaleplaats, en gelijk hebben ze natuurlijk. Geen enkele Franstalige kandidate was in staat enkele treffelijke zinnen Nederlands te spreken zonder fouten. Geen énkele – met uitzondering van een allochtone, Brusselse kandidate dus. Zonder die bepaalde federale loyaliteit – en de Franstaligen zijn blijkbaar niet zinnens die federale loyaliteit aan de dag te leggen – kan je het land ook op dit vlak beter splitsen.



Zelfs een ‘communautair zeer neutrale’ wedstrijd als miss België is in communautair onrustig water terechtgekomen. Is er eigenlijk nog een andere oplossing denkbaar dan splitsing van het land?





dinsdag 11 januari 2011

Nieuw scheldwoord: populisme

Is het u ook al opgevallen dat de termen die decennialang tegen ons werden gebruikt om het Vlaams-nationaal of rechts gedachtengoed in diskrediet te brengen, stilaan naar de achtergrond zijn verdwenen? Hoelang het geleden is dat ik – of anderen – met het woord ‘fascist’ werden bedacht, of ‘uiterst-rechts ongedierte’ of iets van die strekking, weet ik niet, maar het moet minstens 10 jaar geleden zijn.




Er is weliswaar een nieuw scheldwoord opgedoken, “populist”. Ian Buruma, internationaal gerenommeerd journalist en publicist, schetst in De Standaard (08.01.2011) de opgang van dit nieuwe fenomeen: “In veel westerse landen heeft het de wind in de zeilen. De kiezer is kritischer geworden, wispelturiger volgens kwatongen, het politieke landschap versplintert, de klassieke politieke elites krijgen het hard te verduren”.



Als het over België gaat, heeft de journalist het over “le divorce”, de scheiding dus. En hij rekent de beide Vlaams-nationale partijen tot het populisme, vooral omdat ze zich beiden zouden keren tegen de oude politieke elites. Maar hij voegt er wel onmiddellijk aan toe, dat hij De Wever allesbehalve problematisch vindt: “De Wever is de goedaardigste van de Europese nationalisten. Door niet-islamitisch te zijn, kan hij zich onderscheiden van Vlaams Belang”. Hoe je jezelf als Vlaams-nationaal kan afficheren, zonder jezelf ook op zijn minst zeer kritisch tegenover de agressieve, oprukkende islam op te stellen, is mij niet heel duidelijk.



De heer Buruma heeft het over het populisme in verschillende Europese landen, en inderdaad, overal is zowat een onderstroom merkbaar van ongeveer 20%. Alleen kan de onderzoeker Buruma niet duidelijk maken waarom die “onderstroom” in Vlaanderen minstens 40% van de bevolking weet te binden. Maar uit zijn interview blijkt in elk geval wel het belang van “het voorbeeld België”: “Een multicultureel, meertalig België ging altijd door als het model voor een toekomstig pan-Europese democratie. Dat was de grote Europese droom. Verschillen in taal of cultuur mochten de samenhorigheid niet in de weg staan”.



Inderdaad, Ian Buruma heeft het goed begrepen. Dit multiculturele België dreigde de Vlaamse meerderheid niet alleen politiek, maar ook economisch, cultureel en zelfs demografisch te verstikken. Dan wordt de multiculturele droom een nachtmerrie. Kan de heer Buruma ons misschien komen uitleggen hoe we onze Vlaamse meerderheid in een politiek – door de Franstalige politici, daarin geholpen door Vlaamse collaborateurs – totaal geblokkeerd land kunnen uitspelen? Hoe we als Vlaamse meerderheid in deze geblokkeerde staat beslissingen kunnen nemen en uitvoeren?

maandag 10 januari 2011

Als ge dan al eens aan de top van een lijstje staat...

Er zijn van die lijstjes die men nog met geen vergrootglas in ‘onze’ media terugvindt. De wél gepubliceerde lijstjes betreffen meestal die waarop België jaar na jaar terugzakt: lijstjes inzake de concurrentiekracht van landen in de geglobaliseerde wereldeconomie, lijstjes over transparantie van openbaar bestuur, lijstjes over het veiligheidsgevoel bij de burgers, enzovoort.




Maar nu is er toch een lijst opgedoken, waar België blijkbaar aan de top staat. Het Amerikaanse Pew Research Center’s Forum on Religion and Public Life doet jaarlijks onderzoek naar religie en de invloed hiervan op het publieke leven. Het publiceert onder meer lijsten met geschatte islamitische bevolkingen in Europa – en in de rest van de wereld.



Merkwaardig: België had volgens dit instituut in 2009 een geschatte islamitische bevolking van 281.000 zielen, wat neerkomt op een aandeel van ongeveer 3%. In 2010 is het aantal islamieten in België gestegen naar 638.000 eenheden, een aandeel van 6% van de bevolking. Waarmee België van alle West-Europese landen de staat is met het grootste aandeel islamieten!



Wat niet wil zeggen dat de andere West-Europese landen België niet op de voet volgen:

Oostenrijk komt van 4,2% en gaat in 2010 naar 5,7%, Denemarken van 2 naar 4,1%, Frankrijk blijft ongeveer hangen op 5,7%, Duitsland blijft ook hangen op 5%, en het Verenigd Koninkrijk stijgt van 2,7% naar 4,6%. Nederland komt voor 2010 op een aandeel van 5,5% islamieten op zijn totale bevolking.



Op een jaar tijd van 281.000 islamieten naar 638.000. Méér dan een verdubbeling. Maar dit land heeft dan ook een migratie- en asielbeleid dat onze buren ons benijden.

vrijdag 7 januari 2011

België is kapot

Goed dat de nota-Vande Lanotte er ligt, dat is zowat de algemene teneur binnen de Vlaamse Beweging. En terecht als we professor en politicoloog Bart Maddens (KU Leuven) mogen geloven (De Morgen, 06.01.2011). Er is vooral kritiek te horen op de voorstellen in en rond Brussel: “De voorbije staatshervormingen waren altijd al een moeilijke evenwichtsoefening tussen het Vlaamse model van twee grote gemeenschappen en het Franstalige model van drie gewesten. De staatshervorming van Vande Lanotte doet de balans definitief doorslaan naar de drie gewesten. In Brussel zouden de Vlaamse en de Franse Gemeenschap bevoegd moeten worden voor een bij uitstek persoonsgebonden aangelegenheden als de kinderbijslagen. Maar Vande Lanotte wil die bevoegdheid toekennen aan het Brussels Gewest”.




Toch een aardige toegeving aan het Franstalige kamp, “in niets vragende partij”. Maar er is meer, véél meer: “Nieuw is echter dat Vande Lanotte nu ook het verbod op taalgemengde lijsten in Brussel wil opheffen. Dit zou op termijn ronduit dramatische gevolgen hebben voor de positie van de Vlamingen in Brussel (…) Niet voor niets sturen de Franstaligen al geruime tijd aan op tweetalige lijsten in Brussel. Want op die manier zullen steeds meer ‘Vlaamse’ politici schatplichtig worden aan de Franstalige partijen”.



België kan enkel worden gehandhaafd door de democratie af te bouwen: dat is de harde les uit het verhaal van professor Maddens. Professor Carl Devos (UGent) komt tot een min of meer gelijklopende boodschap, zij het dat hij vanuit een minder Vlaamsgekleurd standpunt vertrekt. Maar ook hij komt tot de conclusie dat “in de Belgische tweelandenstaat de geesten verwijderen. Minstens in de Wetstraat en het is daar dat het telt en dat de wrijvingen voelbaar zijn. En waar niemand nog zin lijkt te hebben om in nummer zestien te gaan wonen” (De Morgen, 06.01.2011).



“De tijd van ‘kunnen’ – “Kunnen we nog iets meer uit de brand slepen?” – is (althans volgens professor Devos) bijna voorbij. De tijd van ‘willen’ – “Willen we dit (soort) akkoord eigenlijk wel aanvaarden?” – is aangebroken. En wellicht voorbij. Het Belgisch compromisdenken erodeert (…) België is kapot”.



Zoals ik hier en daar aan mijn nieuwjaarswensen toevoegde: Iets méér panache wens ik de Vlamingen toe. Om de mentale stap te zetten en het Belgisch denkkader (eindelijk) definitief te verlaten.

donderdag 6 januari 2011

B-H-V: het zou slechter geworden zijn dan het nu al was

De nota Vande Lanotte heeft al heel wat inkt doen vloeien, gedeeltelijk trouwens ook door de wel heel slechte communicatie van een partij als CD&V: onderhandelt ze nu verder of niet? Wil ze de tekst eerst herschreven zien, of niet (Torfs versus Beke, deze morgen nog op de radio).




Ondertussen wordt de draagwijdte van de nota stilaan duidelijk. Het is daarom de verdienste – meen ik toch – van het Vlaams Belang om als eerste politieke partij de nota afgeschoten te hebben. SP.A en Groen! die dit een goede evenwichtige nota vinden, moeten het toch maar eens komen uitleggen, waar het “evenwichtige” van het splitsingvoorstel inzake BHV zit, wij hebben het in elk geval niet gevonden, integendeel. Als men de splitsing-Vande Lanotte zou volgen, komt het erop neer dat de verfransing in Vlaams-Brabant nog toeneemt. Terwijl het juist de bedoeling is om die te stoppen. Heeft Vande Lanotte al die maanden en jaren misschien stopverf in zijn oren gehad?



Eerst toch even meegeven dat de meeste Vlaamse partijen voor de verkiezingen BHV gewoon, zonder prijs dus, gesplitst wilden zien. Maar de compensaties die Vande Lanotte nu voorstelt, zetten de deur wel helemààl open:

1. De inwoners van de faciliteitengemeenten mogen kiezen of ze in Brussel dan wel in Vlaams Brabant stemmen. Daardoor worden die gebieden natuurlijk nog meer dan vroeger een echt wingewest voor Franstalige stemmen. “Evenwichtig”, dames en heren van Groen! en SP.A?

2. De faciliteitengemeenten krijgen een tweetalig, Brussels statuut. Neen? De omzendbrief-Peeters zou worden afgeschaft of ingetrokken. De faciliteiten die een eenmalige tegemoetkoming waren voor Franstaligen in de faciliteitengemeenten, zouden worden vervangen van een statuut waarbij men kiest voor een permanent Franstalig statuut.

3. En tenslotte zou er een “metropolitane gemeenschap” komen, wat in de praktijk zou neerkomen op het losweken van gans Halle-Vilvoorde uit Vlaanderen om prijs te geven aan de totale verbrusseling.



De boodschap van de niet-partijpolitieke Vlaamse Beweging was dan ook heel terecht: liever géén akkoord dan dit, slecht, akkoord.



De nota ligt er en ze ligt er goed – of ze er definitief ligt, weten we nu nog niet. Want ook de overgedragen bevoegdheden volstaan niet. Het stuk over Justitie zal de verwarring nog doen toenemen en zal door zijn ingewikkeldheid leiden tot bevoegdheidsconflicten tussen federale en gewestelijke overheden: juist wat de federale staatsstructuur van België onwerkbaar maakt!



Moeten we nog verder gaan? Willen we het eens hebben over de financieringswet? Over het feit dat er geen “deloyale concurrentie” op het vlak van belastingen tussen de gewesten is toegestaan. Het feit dat de nieuwe bevoegdheden niet worden omgezet in eigen fiscaliteit. Het feit dat het verschil in globaal belastbaar inkomen zal worden gecompenseerd, om toch vooral de solidariteit niet op de helling te zetten (maar aan de “deloyale” transfers van Vlaanderen naar de rest van het land wordt natuurlijk niet geraakt).



We kunnen nog een tijdje doorgaan, dat voelt u. Neen, dit was géén goede nota voor Vlaanderen.

woensdag 5 januari 2011

Wij ZIJN het OCMW van de ganse wereld

U vindt dat ik overdrijf? Nochtans schuiven de grootstedelijke problemen, die vooral te maken hebben met asiel en migratie, steeds verder op in de richting van de kleinere steden, de Vlaamse centrumsteden. In De Standaard (04.01.2011) kon u gisteren bijvoorbeeld vernemen dat “het OCMW van Oostende een strenger asiel- en migratiebeleid vraagt”.




Reden van deze tussenkomst van de OCMW-voorzitter (hij is niet aan zijn proefstuk toe)? Het aantal vreemdelingen in de badstad is zodanig toegenomen, dat er een meeruitgave van 1 miljoen euro per jaar wordt voorzien. Te betalen door de modale Oostendse inwoner, die al belastingen, taksen, btw, enzovoort betaalt.



Zegt die OCMW-voorzitter – voor alle duidelijkheid: géén Vlaams Belanger, maar een SP.a’er - : “Er is sociologisch, maatschappelijk en financieel onvoldoende draagvlak om deze situatie aan te houden”.



Van de 1.113 cliënten bij het OCMW zijn er 510 burgers van dit land en 603 niet-Belgen. Dat komt er dus van, als je alle poorten open laat. Dit komt ervan als je een asielprocedure hebt die ongewoon lang aansleept. Dit komt ervan als je elke illegaliteit van afgewezen asielzoekers steeds weer beloont met een massale regularisatie. Dit komt ervan als je asielzoekers die je niet meer kan huisvesten, nog eens beloont met een nettodaginkomst van 500 euro, zogezegd omdat je wettelijk daartoe verplicht bent. Jazeker, wij ZIJN wel degelijk het OCMW van de ganse wereld geworden. De verantwoordelijkheid van alle burgerlijke Vlaamse en Belgische partijen in deze is dan ook verpletterend.



De gewone modale Vlamingen betalen het gelag. Met twee, want één kostwinnaar is sinds lange jaren gewoon onvoldoende om de eindjes aan elkaar te knopen.

dinsdag 4 januari 2011

Een nieuwe dichtbundel van Roni Ranke

Een gedicht om dit jaar mee te beginnen, waarom niet? Zolang de nota Vande Lanotte niet bekend is, hebben wij weinig munitie om onze webstek mee op te vrolijken. Een dichtbundel met Vlaamse, ja, zelfs nationalistische hekel- en liefdesgedichten, heeft op mijn webstek dan ook zijn plaats. Want het leven is meer dan eten en drinken alleen.

Wat dacht je bijvoorbeeld van "Eigen Volk":

"Nabij of ver, de hele wereld mag er wezen
als Vlaand'ren onbedreigd en ongeschonden
maar het mijne is.
Wat valt er toch door wie dan ook te vrezen?
Geef ieder volk, laat ieder land
zijn eigenheid en zijn geljkenis"

Bijzonder treffend vond ik dit "Grafschrift voor Kamiel Van Damme"

"Hier waakt en werft
vanuit het graf nog voort
de vrijbuiter, Kamiel Van Damme.
Voorwaar in vlees noch geest een tamme;
soldaat in dienst van daad en woord,
rusteloos rechtlijnig.
Voor Vlaanderen, ondankbaar, véél
en voor zichzelf, ocharmen, weinig".

Kamiel beter typeren dan deze 8 zinnetjes doen, is "voorwaar" onmogelijk.

Een aangename verpozing dus, deze dichtbundel van Roni Ranke. Met tekeningen van Fré Pas. Te koop bij de auteur zelf (prijs: 10 euro). Een ideaal geschenkje voor vrienden.
Ranke, R., De Trage Triomf  , Ranke Uitgever, ISBN 978 - 90 - 81555 - 00 - 5

maandag 3 januari 2011

Cijfers ontvoeringen schreeuwen gewoon om meer aandacht

Ik vroeg aan minister van Binnenlandse Zaken, Annemie Turtelboom (Open VLD), cijfergegevens betreffende de evolutie van ontvoeringen, vooral dan ontvoeringen van minderjarigen. Ontvoering is geen strafrechterlijke inbreuk, maar valt uiteen – aldus de uitleg van de diensten van de minister – in verschillende inbreuken, zoals gijzeling, wederrechtelijke vrijheidsberoving, parentale ontvoering, ontvoering van minderjarigen.




Wijst het aantal ontvoeringen van minderjarigen en de pogingen gedurende de jongste 5 jaar (2005: 219 ontvoeringen en pogingen, in 2009 204) niet op een stijgende trend, dan is dat wel eventjes anders bij parentale ontvoeringen en bij wederrechtelijke en willekeurige vrijheidsberovingen. Van 2005 tot en met 2009 is er een forse stijging van 38% merkbaar: 565 willekeurige vrijheidsberovingen – bijna 11 per week – naar 785 in 2009 – 15 per week!



Bij parentale ontvoeringen is er van 2005 met 148 ontvoeringen een stijging merkbaar naar 208 in 2009: een stijging van 40%. In het Vlaams Gewest is er sprake van een verdubbeling in deze periode. 42 parentale ontvoeringen in 2005 naar 84 in 2009.