POLITIEKE COLUMN:
Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.
maandag 26 december 2011
Eindejaarswensen voor 2012!
Wij doen de boeken dicht, wij sluiten de laatste bijdragen, wij schrijven de laatste vragen uit van 2011 en bereiden reeds vragen voor 2012 voor. Aan alle familieleden, collega's en goede vrienden wens ik langs deze weg een vreugdevol, gezond én strijdbaar 2012! Ik ben trouwens heel benieuwd wat 2012 ons zal brengen: hoe moet het met de euro verder bijvoorbeeld, nu een aantal banken al scenario's hebben uitgewerkt als de euro uit elkaar spat? Hoe moet het politiek verder na de gemeenteraadsverkiezingen? En hoelang zal het duren voor de eerste communautaire clash in het "België van Di Rupo I"?
Ik ben benieuwd. Maar eerst moeten wij bijtanken: lezen, schrijven (veel schrijven), en al proberen enkele leden te hernieuwen tijdens deze rustige dagen. Het ga u allen goed!
Ik ben benieuwd. Maar eerst moeten wij bijtanken: lezen, schrijven (veel schrijven), en al proberen enkele leden te hernieuwen tijdens deze rustige dagen. Het ga u allen goed!
zaterdag 24 december 2011
Tussenkomst in de Kamer op donderdag 22 december 2011
Omdat het soms wel lijkt alsof alleen Groen (met
uitroepteken) iets zinnig te zeggen heeft, als het over energiebeleid,
nucleaire rente en duurzaam beleid gaat, en omdat het inderdaad zo is dat de
‘Grote Pers’ die perceptie met haar persbijdragen steeds opnieuw bevestigt,
vindt u hieronder mijn bijdrage in de plenaire zitting van de Kamer op
donderdag 22 december 2011:
“Het spreekt vanzelf, dames en heren, collega’s, dat onze fractie
dit wetsontwerp onmogelijk kan goedkeuren.
We kunnen dit mager compromis niet goedkeuren, na ongeveer anderhalf
jaar hoorzittingen met alle mogelijke actoren in de energiewereld. We kunnen
dit niet goedkeuren, nadat we na zoveel moeizame vergaderingen in de commissie
Bedrijfsleven uiteindelijk een meerderheid zagen groeien rond de zeer goed
onderbouwde cijfergegevens van de CREG, van de energieregulator.
De nucleaire rente maakte het voorwerp uit van talloze
debatten. Talloze debatten die allemaal tot doel hadden om eindelijk, op
betrouwbare basis, een becijferd bedrag van de nucleaire winst van de
energieproducenten, in de eerste en voornaamste plaats GdF Suez, voort te
brengen, zodat deze nucleaire winst op een juiste, correcte manier kon worden berekend.
Ik doe de waarheid geen geweld aan als
ik zeg dat een politieke meerderheid zich gaandeweg kon vinden in de
berekeningen van de CREG. Een bedrag van 750 miljoen euro als
repartitiebijdrage leek politiek en economisch haalbaar.
Helaas, het compromis à la belge heeft het dus weer gehaald.
Men is in dit wetsontwerp niet verder geraakt dan 250 miljoen euro, een
bijdrage die men in de commissievergadering ook als compromis heeft
voorgesteld. Een compromis dus, want volgend jaar komt er een bijdrage van 500
miljoen euro, zeker weten. Het compromis van 250 miljoen euro werd verdedigd
door de 6 politieke partijen, en niet door iedereen op een even handige manier,
vond ik. Men verdedigde het bedrag van 250 miljoen euro omdat het
Grondwettelijk Hof de bijdragen van 250 miljoen euro in de jaren 2008, 2009 en
2010 als redelijk en proportioneel beoordeelde. En dus zal het bedrag van 250
miljoen euro door het Grondwettelijk Hof
worden goedgekeurd. Maar wat dan met het bedrag van 500 miljoen in 2012? Men
kan moeilijk het voorstel van Groen – een bijdrage van 1,2 miljard euro – of
het voorstel van N-VA dat sprak op een bedrag van 750 miljoen euro als
onredelijk van de hand doen – u weet wel, het Grondwettelijk Hof zal die
bedragen toch als onredelijk verwerpen – en dan tezelfdertijd afkomen met een
plan om volgend jaar de nucleaire bijdrage naar 500 miljoen euro te brengen.
Waarom zal dit dan niet evengoed als onredelijk en niet proportioneel worden
beoordeeld door het Grondwettelijk Hof.
Neen, dames en heren, nu was de uitgelezen kans om knopen
door te hakken, en een evenwichtige, onderbouwde nucleaire repartitiebijdrage
op papier te zetten en te laten goedkeuren. Wat u nu doet, is opnieuw een enorm
kerstcadeau richting Frankrijk sturen. Want niet toevallig is de Franse
overheid meerderheidsaandeelhouder van het elektriciteitsbedrijf GdF Suez, de
grootste nucleaire producent van België. Frankrijk laat groeten en komt er dus
– dankzij onder andere de Vlaamse partijen in deze regering – opnieuw zeer
goedkoop van af.
vrijdag 23 december 2011
Splitsing euro kan einde België versnellen
Er is ook goed nieuws dezer dagen: stilaan rijpen de geesten
in Vlaanderen dat het einde van België onvermijdelijk is, en dat Vlaanderen –
wil het nog iets betekenen in de wereld van morgen – dringend fundamentele
keuzes zal moeten maken. Keuzes die ook te maken hebben met het opkuisen van de
Belgische warboel en het inrichten van het eigen Vlaamse huis.
Eén scharniermoment hebben we in elk geval – dankzij de
collaborerende Vlaamse systeempartijen – al laten voorbijgaan: de zogenaamde
communautaire onderhandelingen. Maar fractievoorzitter Gerolf Annemans zag in
de Europese financiële problemen en het mogelijk einde van de euro een nieuw
scharniermoment opduiken. De scheidingslijn tussen de noordelijke euro-landen
en de zuidelijke euro-landen loopt trouwens lijnrecht door het onzalige land
België en wel langsheen de taalgrens.
De voormalige voorzitter van het Bundesverband der Deutschen
Industrie, professor Hans-Olaf Henkel, was vroeger voorstander van de invoering
van de euro, maar beseft nu dat er twee fundamentele vergissingen werden
begaan: “Ten eerste werd de begrotingsdiscipline niet effectief afgedwongen en
komen de huidige pogingen 10 jaar te laat. Ten tweede probeert de muntunie een
culturele kloof tussen Noord- en Zuid-Europese landen te overbruggen.
Zuid-Europese landen waren altijd gewoon te spenderen en te devalueren, terwijl
het Noorden spaarde en investeerde. De euro probeert van de Grieken Duitsers te
maken, maar dat is tot mislukking gedoemd”, aldus de vicevoorzitter van de
fractie van Europese Conservatieven en Hervormers in het Europees Parlement,
Derk Jan Eppink (De Morgen, 01.12.2011).
Belangrijker is wat volgt: “En België? Europa’s
monetair-culturele scheidslijn loopt dwars door België, zij valt in feite samen
met de communautaire grens. Vlaanderen is concurrerend en kan perfect
functioneren in een harde valutazone, maar Wallonië niet. Die kloof wordt nu
gedicht door de Belgische transfereconomie, met een subsidiestroom van noord
naar zuid. Als de eurozone wordt
gesplitst, staat België voor het blok met de keuze van de muntzone”, aldus de
heer Eppink, die hiermee perfect aansluit bij de analyse van onze partij.
“Het mislukken van de euro confronteert België met zichzelf,
juist daarom verkiezen Belgische politici voorlopig de oogkleppen”.
donderdag 22 december 2011
Over de nuttige idioten van de PS
Het senaatsdebat over de regeringsverklaring geraakte door
de sneren van N-VA-voorzitter Bart De Wever naar Open VLD en CD&V in zowat
alle media. Bart De Wever had het over de “naïviteit” van de Vlaamse politici:
“Hoe naïef zijn de Vlaamse politici die de lof zingen van dit akkoord! In het
zuiden van het land bewijst men misschien nog wel lippendienst aan België, maar
plan B zit al lang in het hoofd”.
De N-VA-voorzitter verwees hiermee natuurlijk (De Morgen,
13.12.2011) naar de geheime vergadering van Olivier Maingain (FDF), Charles
Michel (MR) en Elio Di Rupo (PS) op het appartement van deze laatste begin
september, waar tussen de Franstalige partijen werd overeengekomen om samen te
werken om plan B uit te werken.
Maar als Bart De Wever zo ‘gebelgd’ is door deze rotstreek
van de Franstaligen, wat heeft hem dan al die maanden, al die lange maanden
belet om zijn plan B op tafel te leggen? Als de Franstaligen inderdaad geen moer meer geven om België, wat houdt
Bart De Wever dan nog tegen om sàmen met de Vlaamse onafhankelijkheidspartij,
het Vlaams Belang, aan tafel te gaan zitten, en met geïnteresseerde Vlaamse
politici uit andere partijen het Vlaamse plan B uit te werken. Dat zou u pas
een stuk geloofwaardiger maken, heer De Wever!
Het spijt mij voor de vele, goede Vlaamse vrienden, maar ook
Bart De Wever speelt een eigenaardige rol in dit Belgische schimmenspel.
woensdag 21 december 2011
Ook het aantal werkstraffen blijft stijgen
In een schriftelijke tussenkomst vroeg ik de ontslagnemende minister van Justitie,
Stefaan De Clerck (CD&V) naar de
evolutie van het aantal werkstraffen en de evolutie van de jonge gestraften
hierin. Het aantal nieuwe werkstraffen bleek op 10 jaar tijd met 18% te zijn
gestegen, van 8903 in 2005 naar 10.530 in 2010. De stijging was groter in
Franstalig België waar de rechtbanken 21% meer werkstraffen toekenden. In het
Nederlandstalig landsgedeelte bedroegen de stijging van het aantal werkstraffen
13%.
Werkstraffen worden vooral bij jongeren gebruikt. Het
aandeel van 18- tot 35-jarigen in het totaal aantal werkstraffen in 2005
bedroeg 72%, een totaal van 6.462 eenheden.
Het aandeel daalde tot ongeveer 70% in 2010, aldus de ontslagnemende
minister. Het aandeel van de in Vlaanderen gestrafte jongeren met een werkstraf
ligt nog steeds procentueel hoger van in Franstalig België. In 2005 bedroeg het
aantal 18-tot 35-jarigen met een werkstraf in Vlaanderen 76%, in 2010 73%. In
Franstalig België ligt het cijfer onveranderlijk rond 67%.
dinsdag 20 december 2011
China rukt op, ook in België
Ik stelde een aantal vragen aan de ontslagnemende minister
van Financiën, de heer Reynders, en ontving van zijn opvolger met volheid van
bevoegdheid, de heer Vanackere, een antwoord: zo gaat dat deze dagen in het
Parlement.
Ik volg voor het Vlaams Belang in de Commissie Buitenlandse
Zaken onder andere het dossier China op, en kreeg van minister Vanackere een
aantal cijfergegevens die ik u niet wil onthouden, want die trekken een aantal
diepgaande sporen. Zo is de Volksrepubliek China de 7de grootste
exporteur van goederen naar België geworden. In 2010 importeerde België voor
12.655 miljoen producten vanuit China. Een stijging van bijna 22% ten opzichte
van 2009. 2009 betekende trouwens ten gevolge van de economische crisis een
terugval, zodat de import in 2010 ongeveer op het punt zit van 2008.
Mocht u denken dat wij textiel, textiel en nog eens textiel
uit China invoeren, dan heeft u het mis. “België importeert hoofdzakelijk
machines en toestellen vanuit China. 26,5% van de totale invoer vanuit China
bestaat uit producten uit dit segment: diodes, transistors en halfgeleiders,
elektrische apparaten voor telecommunicatie, printtoestellen”, aldus de
minister. Textiel is natuurlijk ook een belangrijke importcategorie en
vertegenwoordigt 14,23% van de invoer.
Daarnaast worden voornamelijk meubels, matrassen, speelgoed en
elektronische spellen ingevoerd.
Opvallend is de afname van de metaalsector in de invoer. In
2008 bedroeg het aandeel van de metalen in de invoer nog 16,7%, in 2009 was dit
gedaald tot 8%.
maandag 19 december 2011
Steeds meer gevangenen met verlof of uitgaansvergunning
In het kader van een aantal gewelddadige moordzaken door
recidivisten, vroeg ik cijfers van gevangenen met verlof op bij de ontslagnemend minister van Justitie, Stefaan
De Clerck (CD&V). Daaruit blijkt dat het aantal gedetineerden in België dat
penitentiair verlof of een uitgaansvergunning geniet, in de loop van de jaren
bleef stijgen. In 2005 waren er 4.446 die verlof of een uitgaansvergunning
kregen, een cijfer dat in 2009 gestegen is tot 5.999 – een stijging van
35%. Als men de cijfers neemt tussen
2008 en 2009 (5.114 naar 5.999) dan bedraagt de stijging op één jaar tijd liefst
17,5%. De minister kon, ondanks het feit dat ik al jaren gegevens betreffende
recidive opvraag, geen cijfers bezorgen.
Met andere woorden: in België kent men de veelplegers niet.
vrijdag 16 december 2011
Marokko krijgt eerste islamitische premier
Voor het eerst in zijn geschiedenis krijgt Marokko een
islamitische premier, zij het een van de gematigde soort: Abdellah Benkirane
van de Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling. Daarmee lijkt maar geen
einde te komen aan Noord-Afrikaanse en Arabische staten die stilaan – als
dominostenen in een dominospel -
omvallen in de richting van islamitisch geleide staten.
Eerder waren ook al Turkije, Tunesië en andere gevallen.
Andere staten zullen wellicht volgen: in Egypte hebben de Moslimbroeders in elk
geval ook de tweede ronde van de parlementsverkiezingen overtuigend gewonnen.
De Partij voor Vrijheid en Rechtvaardigheid (deel uitmakend van de
Moslimbroederschap) sleepte recent 36 van de 54 zetels in de wacht – een
duidelijke overwinning dus. In Syrië wordt de opstand van het volk deskundig
gestuurd en in de hand genomen door allerlei islamitische groeperingen.
Bahrein, Syrië, en nog een trits andere landen zouden kunnen volgen.
Merkwaardig ook, en opvallend, is de misleiding bij dit
soort revoluties. Zogenaamde Europese en multiculturele experts van de
Arabische en islamitische kwestie maakten zich begin dit jaar nog op voor een
zogenaamde Arabische lente: de bevolkingen van de onderscheiden
Noord-Afrikaanse en Arabische staten kwamen in opstand en wilden meer
transparantie, minder corruptie, meer democratie en minder betutteling. Dat was
toch de officiële versie. Uiteindelijk blijkt dat ze vooral één ding wilden:
meer islam.
De nabije toekomst zal in elk geval vrij snel duidelijkheid
verschaffen. Vraag is in hoeverre en met welke gevolgen de allochtone
bevolkingsgroepen in Europa de verkiezingen her en der zullen aangrijpen om ook
méér islam te eisen. Hoe zullen de ‘bange, blanke mannen’ daarop reageren?
donderdag 15 december 2011
Meerderheid is al jaren politieke minderheid
De regering Di Rupo is niet geliefd in Vlaanderen en zal het
in de loop van de jaren allicht steeds minder worden. Dat Vlaanderen zijn
demografische meerderheid van minstens 60% politiek al lang geleden is
kwijtgespeeld, weet u natuurlijk allemaal. De N-VA trok bij de jongste
verkiezingen naar de kiezer met de belofte om Vlaanderen haar meerderheid terug
te bezorgen en komaf te maken met alarmbelprocedures en andere
blokkeringsmechanismen. Zij is hierin niet geslaagd.
De vraag die Bart Sturtewagen in De Standaard van
29.11.2011) wordt dus naar aanleiding van de installatie van de nieuwe regering
Di Rupo nog eens luidop herhaald: “Intussen rijst de vraag hoe het verder moet
met de in Vlaanderen opgebouwde frustratie over de onmogelijkheid om het
Belgisch status-quo te doorbreken. De N-VA blijft meer dan ooit het
toevluchtsoord voor de velen die daaronder gebukt gaan (…) De N-VA heeft zich
de tanden stukgebeten op de onverzettelijkheid van de PS. Tegen dat onwrikbare
apparaat was ze niet opgewassen. Welke conclusie trekt ze daaruit? Steriel
scoren vanuit de oppositie? Of zonder dubbelzinnigheid gaan voor het Belgische
eindspel? Die vraag kan ze, nu Di Rupo in de steigers staat, niet meer uit de
weg gaan”.
Tijd om kleur te bekennen dus. Want ge kunt de mensen niet
blijven beloven, er iets aan te doen, en steeds weer met lege handen naar huis
komen, toch?
woensdag 14 december 2011
Nu al bij de hoogste belastingbetalers…
De Vlaamse (wijd verspreide) middenklasse, de Vlaamse
tweeverdieners, de Vlaamse gepensioneerden, de jonge en modale gezinnen in
Vlaanderen: zij houden best allemaal sterk hun broeksriem in de gaten. Er zou
met name door de Belgische fiscus nog eens duchtig kunnen worden aan getrokken.
De (federale) staat heeft geld nodig, véél geld. En zoals we dit in dit
onzalige land gewoon zijn, komt de werkende bevolking eerst in het vizier.
Niet dat we al niet uitgeknepen waren! Uit een studie van de
OESO (de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling) blijkt dat
de belastingdruk in 2010 het hoogst was in Denemarken (met een belastingdruk
van 48,2% van het bbp), daarop volgt Zweden (met 45,8%) en België met 43,8%.
De OESO hield in haar becijferingen rekening met
inkomstenbelastingen, sociale bijdragen, vermogenstaksen en btw. De
belastingopbrengsten in de 30 lidstaten waarover gegevens beschikbaar waren,
kwamen vorig jaar, 2010 dus, gemiddeld uit op 33,9% van het bbp, terwijl dat in
2009 op 33,8% lag, een kleine stijging.
Ik houd u zeker op de hoogte van de evolutie van de
belastingdruk die door de regering Di Rupo ongetwijfeld een stuk in de hoogte
zal schieten. ‘Onze positie’ op de derde plaats lijkt onbedreigd.
dinsdag 13 december 2011
Hoe zou het nog in Wallonië zijn?
PS en minder frisse praktijken, het lijkt wel samen te gaan
als sneeuw en après-ski. Iedereen zal zich de historische woorden van
PS-voorzitter – en momenteel dus Belgisch premier – Elio Di Rupo herinneren,
waarbij hij aankondigde alle ‘parvenus’ uit de partij te zullen smijten. De
partij moest gezuiverd worden van de Jean-Claude Van Cauwenberghe’s en tutti
quanti. Hij zou schoon schip maken en een nieuwe, jonge, propere generatie zou
de partijkaders komen bevolken. Op een bepaald moment liepen strafrechtelijke
en andere onderzoeken tegen niet minder dan 23 schepenen en gezagsdragers.
Pijnlijk voor Di Rupo dus dat hij opnieuw getroffen wordt
door een reeks corruptieschandalen. En nog pijnlijker, aldus een verslag in De
Standaard (02.12.2012), is dat het allemaal jonge PS-wolven zijn die in
verschillende minder mooie verhalen worden genoemd.
Zo is er Stéphane Moreau, die na een woelige staatsgreep
tegen Michel Daerden, burgemeester werd van Ans. “Het onderzoek (tegen hem)
heeft te maken met mogelijke financiële malversaties bij de Luikse
intercommunale Tecteo”.
Dan is er nog kamerlid Alain Mathot (en burgemeester van
Seraing), die “in beschuldiging is gesteld door het Luikse parket voor
mogelijke corruptie bij een openbare aanbesteding”. En tenslotte, alsof de jongere generatie nog
eens per se wou bewijzen dat ze het beter kan dan de oude krokodillen, “heeft
de raadkamer van Charleroi Philippe Van Cauwenberghe, zoon van Jean-Claude en
PS-gemeenteraadslid in Charleroi, naar de correctionele rechtbank verwezen op
beschuldiging van corruptie en sociale fraude”.
Tijd voor een nieuwe, grote schoonmaak?
maandag 12 december 2011
Zwijgen over etnische afkomst jonge criminelen is achterhaald
Vinden wij van het Vlaams Belang al heel lang. En jarenlang
werden wij hiervoor nét niet in de gevangenis geworpen. Wij waren nét niet zélf
de criminelen, want onze houding was ‘onmenselijk’ en ‘stigmatiserend voor
ganse bevolkingsgroepen’. Ondertussen ging men in het buitenland wel een en
ander onderzoeken en kwam men inderdaad tot de vaststelling dat
migrantenjongeren, en dan vooral die uit de Magreb, Marokkaanse vooral, wel een
grotere aanleg hebben voor crimineel gedrag. Alleen: wat in het buitenland door
wetenschappers werd onderzocht, mocht in België zelfs niet genoemd worden.
Professor emeritus Juliaan Van Acker (Pedagogische
wetenschappen aan de Universiteit van Antwerpen) stelt voor om deze feiten ook
in België het onderwerp van onderzoek te laten zijn. Zo werkte hij van
Rotterdam tot Arnhem veel met piepjonge, hardnekkige criminelen en weet dat
“zo’n 3% van alle jongeren tussen 12 en 18 jaar het afgelopen jaar in contact
is gekomen met de politie. Dat is in heel West-Europa ongeveer hetzelfde. Voor
Marokkaanse jongeren in Nederland is dat 15%, 5 keer meer” (verslag in De
Morgen, 21.11.2011).
Er zijn géén Belgische cijfers, stelt de professor:
“Politici verkiezen de doofpot, een schande, vind ik dat. Beleid baseer je toch
op cijfers? Vorig jaar is in Leuven een onderzoekje gevoerd naar
jeugdcriminaliteit. Over etnische achtergrond werd met geen woord gerept. Dat
is echt niet meer van deze tijd”.
Professor em. Van Acker maalt zijn woorden niet, maar maakt
in de loop van het interview duidelijk dat hij géén stemmingmaker voor het
Vlaams Belang is. Toch pleit ook hij voor de uitzetting van criminele,
allochtone families: “Niet als mensen hier al lang gevestigd zijn, neen. Maar
hele criminele families, die maar niet willen integreren, moeten we die hier houden?”. Professor Van Acker heeft veel vertrouwen in
de Arabische Lente, waar wij van het Vlaams Belang overduidelijke signalen zien
dat het eerder zal gaan om een Islamitische winter. Met een verstrakking van de
islamitische, anti-Europese houding van veel allochtone jongeren voor gevolg.
vrijdag 9 december 2011
Ondanks alles blijft Vlaanderen de motor
Men doet er wel eens smalend over, over de kritiek van de
Vlaamse Beweging, over de kritiek van de V-partijen dat Vlaanderen opnieuw de
lasten mag dragen. Vlaanderen mag opnieuw de bodemloze putten proberen te
dempen, de hardwerkende Vlaamse vrouw en man zullen het geweten hebben. De
Belgische systeempartijen kunnen dan al proberen uit te leggen dat de lasten
‘evenwichtig’ verdeeld zijn, dat “iedereen zijn part zal moeten doen” en dat
“iedereen de broeksriem zal moeten aanhalen”, feit is toch dat de lasten
opnieuw onevenredig door Vlaanderen zullen worden gedragen.
Vlaanderen blijft de dynamische motor van de sputterende
Belgische wagen. Het volstaat de gegevens die de minister van Economie en Vereenvoudigen
(de ontslagnemende dus, die van de regering Leterme), Vincent Van Quickenborne,
mij overmaakte, te analyseren, om vast te stellen dat het Vlaanderen is, en
zijn weefsel van kmo’s, dat de Belgische constructie rechtop houdt.
Ik vroeg de minister naar cijfergegevens van de invoer en de
uitvoer van bedrijven in België en vooral naar de regionale cijfers. Zo steeg
de export in België van 102,409 miljard euro in het eerste trimester van 2010
naar 122,260 miljard euro. De invoer steeg echter meer en sterker: van 103,720
miljard euro in 2010 naar 124,129 miljard euro in 2011.
Het aandeel van het Vlaams Gewest in de uitvoercijfers ogen
indrukwekkend en stijgen nog lichtjes: van 77,79% in 2010 naar 77,85% in 2011.
Het Waalse Gewest duikt onder de 20%: van 20,24 in 2010 naar 19,94 in 2011.
donderdag 8 december 2011
Groeiend aantal faillissementen in toeristische sector
Uit cijfers die ik van de minister van Ondernemen en
Vereenvoudigen, de heer Vincent Van Quickenborne, mocht ontvangen, bleek dat de
toeristische centra van België het moeilijk hebben. Het aantal faillissementen
van bedrijven neemt toe. De minister verstrekte cijfergegevens, waarin hij de
eerste acht maanden van 2011 vergeleek met die van de eerste acht maanden van
2006 tot 2010.
De cijfers laten zien dat er een sterke stijging merkbaar is
van het aantal faillissementen tegenover het gemiddelde van de voorbije vijf
jaar. Het aantal faillissementen aan de Vlaamse kust vertoonde een stijging van
46%, het aantal faillissementen in de Ardennen bijvoorbeeld steeg met niet
minder dan 51%. In de grote steden is die stijging er ofwel niet ofwel veel
beperkter.
De minister merkt op dat het al bij al om een relatief klein
aantal gaat, zo’n 40 à 50 faillissementen op jaarbasis. En dat een paar
faillissementen meer of minder de procentuele stijging sterk kunnen beïnvloeden.
Maar naar mijn bescheiden mening is het permanent stijgen van het aantal
faillissementen aan de Kust en in de Ardennen wel degelijk een onrustwekkend
fenomeen.
woensdag 7 december 2011
Heeft president Poetin de greep op Rusland verloren?
(Kort verslag naar aanleiding van een OSCE-opdracht in
Sint-Petersburg van 30 november tot 5 december 2011). Uit de eerste resultaten
van de parlementsverkiezingen blijkt in elk geval dat veel Russen de zittende
premie Vladimir Poetin veel liever arm dan rijk zijn, dat ze verandering
willen. Er waren dan ook aardig wat aanwijzingen dat de partij van de zittende
premier de overduidelijke absolute meerderheid in de Doema zou kunnen
verliezen.
De verkiezingsuitslag zélf slaat iedereen toch met enige
verwondering. Tijdens de stemmingsprocedures
en (vooral) tijdens de telprocedures waren door verschillende
internationale waarnemers inbreuken op de normale gang van zaken vastgesteld.
En ondanks deze massale inbreng van ‘onverklaarbare’ Poetinstemmen werd het een
echte afstraffing voor Poetin en zijn partij, Verenigd Rusland, die ongeveer
15% van haar stemmenaantal moest prijsgeven en uiteindelijk strandde op 49,5%. Een
percentage dat nog steeds recht geeft op een absolute meerderheid aan zetels in
de Russische Doema.
Toch laat het verkiezingsresultaat een zeer wrange nasmaak
na, meen ik. Een wrange nasmaak omdat er toch wel een belangrijk aantal inbreuken
op de normale verkiezingsgang werd vastgesteld. Door mij en door de ongeveer 10
andere groepen Europese parlementairen die in de stad aanwezig waren.
In Rusland bestaat zoiets als ‘mobile voters’, mensen die –
vooral om gezondheidsredenen – niet naar het stembureau kunnen komen. Bij hen
komen vertegenwoordigers van het plaatselijk stembureau langs om de stem op te
nemen. In ons stembureau bijvoorbeeld, in de regio Moskovski in
Sint-Petersburg, was het om 8 u 12 al duidelijk dat er verschrikkelijk veel mobile
voters waren. Pas later, bij het tellen van de stemmen, werd duidelijk waarom:
de vertegenwoordigers van het plaatselijk stembureau werd gevraagd naar een
industriële bakkerij te rijden om er een pak mobiele stemmen te komen opnemen.
Totaal onwettig, omdat mobiel stemmen alléén bedoeld is voor individuele
gevallen, en dat in dit concreet geval ging om de werknemers van die bakkerij
die allemaal collectief (én onder druk van wie) stemden. Onwettig ook, omdat
het een bakkerij betrof die buiten het eigenlijke district lag.
Er waren inbreuken met de AVC’s, een soort volmachten bij
afwezigheid van iemand. Er waren
inbreuken op de geregistreerde kiezerslijsten, want een betrekkelijk aantal
kiezers meldde zich blijkbaar in andere dan hun eigen kiesbureau aan. Met alle
mogelijkheden van fraude. Achteraf werden de geregistreerde kiezerslijsten dan
maar gewoon ‘bijgewerkt’. En cijfers van officiële tellingen – bijvoorbeeld het
aantal kiezers op de geregistreerde lijsten van een bepaald district – werd
niet eens op het officieel protocol ingevuld bij de aanvang van de telling. Wat
eigenlijk evenveel betekent dit officiële cijfer in de loop van de
tellingprocedure nog in alle richtingen kon worden aangepast.
Een aantal internationale waarnemers noemden deze politieke
verkiezingen een farce. Maar ook
bijzonder veel Russen reageerden ontgoocheld. Er valt te verwachten dat deze
ontgoocheling wel eens zou kunnen uitmonden in een groeiende protestbeweging. Want
eigenlijk geloofde niemand dat Vladimir Poetin nog 50% van de stemmen achter
zich zou kunnen krijgen.
dinsdag 6 december 2011
België zakt op lijst van hernieuwbare energie
Uit de nieuwste kwartaalstudie Renewable Energy Country Attractiveness Indices van het befaamde
financieel consultantsbureau Ernst & Young blijkt dat België van de 14de
naar de 15de plaats is gezakt op de landenindex betreffende
hernieuwbare energie. Zeer merkwaardig: China is koploper van de lijst, en
Brazilië, dat een snelgroeiende windmarkt heeft, komt de top 10 binnen.
België zakt een plaats en doet het daarmee een pak minder goed
dan andere Europese landen als Duitsland (dat op de 3de plaats
staat), Italië, Groot-Brittannië.
Dit land, dat het onze nooit zal zijn, lijkt op alle niveaus
het koppeloton te moeten lossen. België slaagt er niet in de Vlaamse en vooral
Franstalige arbeidsmarkt te activeren, België slaagt er niet in de fiscale en
parafiscale druk te verminderen, België slaagt er niet in een modern
energiebeleid, met voldoende aandacht voor hernieuwbare energie en de nadruk op
bevoorradingszekerheid, op de sporen te zetten, België slaagt er niet in het
financieel beleid gezond te maken.
Alles hangt van de Vlamingen zelf af. Als ze voldoende lef
zouden hebben, voldoende moed om enkele fundamentele stappen te zetten…
woensdag 30 november 2011
OVSE-opdracht in Moskou
U zal uw webstek enkele dagen moeten missen. In opdracht van de OVSE vertrek ik deze morgen naar Moskou en Sint-Petersburg (hoe heerlijk om die oude, Russische namen weer te gebruiken) om er de parlementsverkiezingen als waarnemer mee te maken.
dinsdag 29 november 2011
Overzicht van materies waar de huidige Vlaamse meerderheid wordt geneutraliseerd door vergrendeling via Grondwet of bijzondere wetten
Is België nog een democratie? Een politiek systeem dus waar
het volk regeert en waar de meerderheid de richting kan aangeven? Voor sommigen
is er in België géén democratie meer – ik ben geneigd mij in die groep te
plaatsen – voor anderen is er minstens plaats voor veel twijfel. En twijfel is
op zijn minst gerechtvaardigd als men merkt welke bevoegdheden allemaal aan het
meerderheidsregime onttrokken zijn door de Grondwet en een aantal bijzondere
wetten. Dit allemaal in het kader van het zogenaamd pacificatiemodel van Di
Rupo:
1.
In de Grondwet
-
De samenvallende verkiezingen
-
Het nieuwe kiesstelsel in de 6 Vlaamse
Randgemeenten
-
De regeling voor het gerechtelijk arrondissement
Brussel
-
Constitutieve autonomie voor Brussel
-
Het toezicht door het Grondwettelijk Hof op de
federale loyauteit
-
De kinderbijslag (onder andere toegekend aan
Brussel)
-
De volledige uitoefening van de autonomie van de
Gewesten ten aanzien van de provincies, zonder afbreuk te doen aan de huidige
specifieke bepalingen van de pacificatiewet en aan die van de functie van de
gouverneurs.
2.
In bijzondere wetten:
-
De duur van de legislatuur en de datum van de
verkiezing van de deelstaatparlementen
-
De samenvallende verkiezingen
-
De constitutieve autonomie
-
De federale loyauteit
-
De administratieve geschillen in de 6
randgemeenten en in Brussel
-
De regeling met betrekking tot de burgemeesters
van de 6 randgemeenten
-
De hoofdstedelijke gemeenschap en haar
samenstelling
-
Toebedeling van toerisme aan de gewesten
-
Bevoegdheid van Brussel inzake gemeentelijke
sportinfrastructuur
-
Bevoegdheid van Brussel inzake beroepsopleiding
-
Bevoegdheid van de deelstaten inzake het
administratie en geldelijk statuut van hun ambtenarenkorps
-
De bijzondere financieringswet
-
Laten bijdragen van de deelstaten in de
pensioenlast
-
Herfinanciering van Brussel
-
De splitsing van de kieskring BHV
Toezicht van het Grondwettelijk Hof op de
federale loyauteit
maandag 28 november 2011
Wordt Aalst de verfranste voorstad van Brussel?
Een communautair artikel in De Morgen (15.11.2011): dit is
voorwaar nieuws! En als daarenboven blijkt dat ook de inhoud belangrijk is,
maak ik daar graag plaats voor. Naar het
schijnt zien scholen in Aalst de jongste jaren een sterke toename van het aantal
Franstalige leerlingen.
“Zowat elke schooldirecteur in Aalst signaleert de trend, al
zijn er geen exacte cijfers. Het is sinds een jaar of twee bezig”, citeert de
krant een schooldirecteur. “Tot voor een paar jaar zag je dat er in Denderleeuw
plots meer Franstaligen kwamen. Nu is dat verder opgeschoten tot in Aalst”.
De reden, althans volgens De Morgen: De huurwoningen die
betaalbaar zijn, kinderopvang al evenzeer. En Aalst ligt op (korte)
pendelafstand van Brussel. Perfect te doen, dus. Al voeg ik daar in
persoonlijke naam aan toe: de veiligheidsproblematiek die minder ‘negatief’ is
in Aalst, het feit dat er behoorlijk minder allochtonen in Aalst verblijven zal
er ook wel iets aan doen, zeker?
Toch stelt de toevloed van Franstaligen de scholen voor een
probleem, en opnieuw wordt het op een typisch ‘Vlaamse’ manier opgelost: we
passen ons een beetje aan, het zijn toch ‘ook mensen’, nietwaar? Dus: “We
voeren een taalbeleid met betrekking tot de Franstaligen. Er zijn extra lessen,
er hangen her en der affiches om hun woordenschat te vergroten, maar het grote
probleem is dat dit gezinnen, zelfs al verhuizen ze naar Aalst, thuis gewoon
uitsluitend Frans blijven spreken”.
België is één grote verfransingsmachine voor de
Nederlandstaligen, dat leert ons de geschiedenis en de politieke actualiteit
toch elke dag opnieuw? Wat er dan met België moet gebeuren? Taalgrens is
staatsgrens, splits die boel gewoon op, en stop met dat idiote
taalpamperbeleid. Aanpassen of opkrassen dus.
vrijdag 25 november 2011
Meer controle van slagers en beenhouwers
Uit cijfers die ik loskreeg van minister van Vereenvoudigen
en Ondernemen, Vincent Van Quickenborne (Open VLD), blijkt dat in 2011 niet
minder dan 5.636 ondernemingen bij de Kruispuntbank van Ondernemingen
geregistreerd zijn als kleinhandel in vlees en vleeswaren. De Minister kon niet
zeggen hoeveel van die ondernemingen ook halalslagerijen zijn.
Wel blijkt uit de cijfers van de Minister dat er jaarlijks
door de economische inspectiediensten steeds meer wordt gecontroleerd. In 2007
waren er nog maar 126 controles, in 2008 zelfs maar 110, in 2010 liep het
aantal controles op tot 206, een stijging van ongeveer 64%.
Steeg het aantal controles, dan is de stijging van het
aantal processen-verbaal van waarschuwing en die van de pro-justitia’s nog
opmerkelijker. In 2007 werden er 22 processen-verbaal van waarschuwing
opgemaakt, in 2010 was dat aantal gestegen tot 112, een vervijfvoudiging. Het
aantal Pro-Justitia’s steeg van 9 in 2007 tot 72 in 2010, een verachtvoudiging.
De minister moest ook het antwoord schuldig blijven naar de
regionale opdeling van het aantal controles, het aantal processen-verbaal en
het aantal pro-justitia’s. Hij kon mij ook niet zeggen hoeveel halalslagerijen werden gecontroleerd of niet werden gecontroleerd. Verwacht mag worden dat een onevenredig aantal
daarvan in Brussel wordt uitgeschreven.
donderdag 24 november 2011
Transfers van het zuiden naar het noorden hebben nooit bestaan
Zegt niet het Vlaams Belang, maar zegt – en dat sinds
geruime tijd – professor emeritus Juul Hannes. Hij lanceerde zijn eerste
bevindingen in 1995 en bracht zijn liberale geestgenoten De Gucht, Dewael en
Verhofstadt hiervan op de hoogte. “Ze weten dat de miljarden euro van
Vlaanderen naar Wallonië niet van gisteren dateren (…). En ze weten ook dat de
Walen nooit, ik herhaal nooit, één frank hebben overgeheveld naar Vlaanderen
(…). Ook Louis Michel heeft mijn documentatie gekregen. Noch in de 19de
noch in de 20ste eeuw stroomde er een Waals begrotingsoverschot naar
Vlaanderen”, aldus de professor in een commentaar.
Zo ontdekte de professor dat je de nationale cijfers over de
19de eeuw van de historicus Pirard provinciaal kunt toewijzen. Een
monnikkenwerk met bijzondere resultaten: “Als ik de belastingen van de 4
Vlaamse provincies vergeleek met die van de 4 Waalse provincies, dan klopte het
beeld niet dat wij voorgeschoteld krijgen, namelijk dat transfers in de 19de
eeuw van zuid naar noord gingen en dat wat nu gebeurt een compensatie zou zijn
voor de solidariteit die Wallonië opbracht in de eerste 80 jaar van België”.
De professor berekende de opbrengsten van de drie directe
belastingen (grond- en personenbelasting en het patentrecht): “Als een Vlaams
gezin slechts evenveel zou hebben betaald als een Waals, dan had Vlaanderen
jaarlijks 2,5 miljoen goudfrank minder moeten afstaan”. De Waalse
steenkoolopbrengsten werden bijna of omzeggens bijna niet belast. Het
patentrecht (de bedrijfsbelasting) pakte de slager en de schrijnwerker aan, en
grote bedrijven waren er toen nog niet. Fabrieken met 300 werknemers betaalde
maximaal 402 frank patentrecht. En toen grote Waalse bedrijven ontstonden met
3.000 werknemers, bleven die bedrijven 402 frank belastingen betalen. Een
bakkertje in Antwerpen betaalde 80 frank – om u maar de verhoudingen mee te
geven.
Economen van de UCL vroegen de gegevens van Hannes op en
reageerden nadien nooit meer, noch om zijn bevindingen te bestrijden, noch om
ze te nuanceren.
De conclusie van Juul Hannes? Waar komt ten eerste de hoge
Belgische staatsschuld vandaan? Een flink deel ontstond doordat de doodsstrijd
van steenkool en staal zo lang werd gerekt. “40% van de staatsschuld is zo
ontstaan en 75% daarvan vloeide naar Wallonië”, aldus professor Hannes.
En ten tweede? “Vlaamse politici vertrekken steevast van het
beginsel dat België niet mag barsten. België zal nog lang niet barsten. Het
barst op de dag dat de Franstaligen één eurocent betalen aan de Vlamingen (…)
Ik zoek al 40 jaar naar voorbeelden van de solidariteit van het zuiden met het
noorden. Ik heb er nooit gevonden”, gebalder dan dit zouden wij het zelf nooit
kunnen zeggen.
woensdag 23 november 2011
België duurste land voor kleine elektriciteitsklant
De Belgische consument betaalt in vergelijking met de rest
van Europa veel, zéér veel voor zijn elektriciteit, zo blijkt uit het recentste
kwartaalrapport van het directoraat-generaal van de Europese Commissie (verslag
in Het Laatste Nieuws, 14.11.2011).
In de studie gaat het om klanten met een verbruik tussen
1.000 en 2.500 kWh (gezinnen met 1 à 2 personen dus). Er wordt alleen rekening
gehouden met 1) de energieprijs en 2) de distributie- of transportkost. En men kijkt ook naar de evolutie van de
elektriciteitsprijs. Daaruit blijkt bijvoorbeeld dat in de eerste 6 maanden van
2011 de stroomprijs voor gezinnen met iets meer dan 8% gestegen is
tegenover voorgaande semester. België
scoort ook op dat vlak slechter van het Europese gemiddelde van 3,5%.
We scoren dus niet alleen slecht op het vlak van
pensioenhoogte, op het vlak van fiscaliteit, op het vlak van veiligheid en
migratiebeperking, maar ook op het vlak van de elektriciteitsprijs. Waar scoort
België eigenlijk wél goed?
dinsdag 22 november 2011
Forse stijging klachten foute facturen bij telefonieoperatoren
Naar aanleiding van een concreet geval waarbij een klant,
die in het buiteland verbleef en bij thuiskomst merkte dat zijn
telefoniebedrijf een foute factuur van 743.800 euro voor gesprekken en van
429.603 euro voor berichten had opgestuurd, wilde ik van de Minister van
Vereenvoudigen en Ondernemen, Vincent Van Quickenborne (Open VLD), weten of het aantal klachten over foute
facturen bij telefonieoperatoren toegenomen is in de loop van de jaren, en in
welke mate.
Uit de cijfers van de ombudsdienst die de Minister overmaakte,
blijkt in elk geval dat het aantal ingediende klachten inzake facturen tussen
2007 en 2010 met ongeveer 33% gestegen is, van 10.039 klachten in 2007 tot
13.341 in 2010.
Volgens een aantal telefonieoperatoren komt dit soort fouten
heel zelden voor omdat er een bijna automatisch toezicht is op het verbruik van
iedere klant. Een abnormale stijging zou aanleiding moeten geven – althans
volgens het systeem – tot een onmiddellijk contact tussen operator en klant.
Maar de Minister geeft toe dat in dit concreet geval het systeem zou kunnen
hebben gefaald.
maandag 21 november 2011
België: probleemgeval!
Europa zinkt weg in een recessie, aldus De Standaard
(08.11.2011) en “België is een van de probleemgevallen. Dat concludeert de
zakenbank JP Morgan in een snoeihard rapport.
Waar zit het probleem (maar je bent eerder geneigd jezelf af
te vragen waar er géén problemen zitten, natuurlijk)? De wetenschap vooral dat de eurozone in
recessie gaat, lijkt in de Europese hoofdsteden nog niet zijn
doorgedrongen. “De landen in de eurozone
zijn overdreven optimistisch over hun groeiverwachtingen”, klinkt het in het
rapport van JP Morgan. Ook Frankrijk bevindt zich in de gevarenzone, want de
economie zou er het komende jaar met 0,1% inkrimpen.
Waar zit het probleem voor België dan? Volgens de zakenbank
“zal de Belgische economie in 2012 krimpen met 0,4%. Daarbij zal het
begrotingstekort 3,5% van het bbp bedragen – tenminste als er sterk wordt
bespaard. Gebeurt dat niet, dan valt de groei terug met 0,2% en loopt het
tekort op tot 4,1% van het bbp. Vandaag wordt nog uitgegaan van een groei van
2,3% voor 2012. Volgens het rapport is dat compleet ondenkbaar”.
België: het surrealisme ten top gedreven. Het zou nog
komisch zijn, moest het niet zo zijn dat het grotendeels op de rug van de
werkende Vlamingen gebeurd. De
begrotingsvoorstellen van Di Rupo worden niet door een Vlaamse meerderheid
gedragen – ook Open VLD en CD&V hebben meer dan ernstige bedenkingen en
formuleren sterk voorbehoud bij de stijging van allerhande belastingen – en
zullen opnieuw vooral de Vlaamse meerderheid in dit land belasten. Hoelang nog,
dames en heren? Hoelang nog?
vrijdag 18 november 2011
Beroepsziekte: vooral gevaarlijke virussen in Wallonië blijkbaar
Ik had het in vroegere schriftelijke vragen ook al gemerkt,
en ook collega en senator Yves Buysse had het in een schriftelijke vraag aan de
regering als antwoord kunnen narekenen: beroepsziektes in België zijn vooral
een kwestie van Franstaligen. Er is sprake van kwaadaardige, en vooral zéér
hardnekkige virussen.
Uit cijfers van het Fonds voor de Beroepsziekten en
gepubliceerd in Het Laatste Nieuws, blijkt dat er in België 55.758 mensen
tijdelijk of permanent aan een beroepsziekte lijden en een vergoeding krijgen.
In de meeste gevallen gaat het om rugpijnen (20%), inderdaad ‘de gemakkelijk
detecteerbare rugpijnen’.
55% van de aanvragen tot beroepsziekten is afkomstig uit
Wallonië, 42% uit Vlaanderen en 2,6% uit Brussel. Maar ja, in dat laatste gewest ligt de
werkloosheid al een stuk hoger dan het nationaal gemiddelde zeker?
donderdag 17 november 2011
“Te investeren in stedelijke vernieuwing wijken onveilig…”
Is het bovenstaande tekstfragment u compleet en totaal
onduidelijk? Ons ook, en elke Nederlandssprekende burger wellicht. Nochtans
proberen media ons met de regelmaat van een klok wijs te maken dat het de goede
kant opgaat met de kennis van het Nederlands en dat steeds meer Franstaligen de
stap zetten naar een actieve kennis van onze taal.
Een eigenaardige illustratie van deze Belgische mantra
konden wij in de pers lezen. Een persbericht van de burgemeester van onze
tweetalige hoofdstad met name – u weet wel, die stad die ook pretendeert alle
troeven in handen te hebben om dé Europese hoofdstad te zijn en te blijven –
zet een ander wel in een ‘bijzonder’ daglicht. Geniet u even mee van de tekst?
“Sinds 1994, de Stad Brussel is om te investeren in
stedelijke vernieuwing wijken onveilig. Met dit wijkcontract ‘Bloemenhof’ als
de 14de ontwerp, de Stad is de Brusselse gemeente met de meeste
wijkcontracten op zijn naam staan. In het bijzonder de 25 miljoen aandelen van
het programma rond drie belangrijke gebieden van de interventie met elkaar
verbonden door een groene netwerk: Fontainas pool, Slachthuis pool en Papenvest
pool, met verschillende soorten operaties (huisvesting, openbare ruimte,
infrastructuur, en sociaaleconomische activiteiten) voor de openbare ruimte en
de buurt te verbeteren, te verhogen en te diversifiëren het aanbod van
recreatieve activiteiten en nieuwe opleidingen en het maken van de
werkgelegenheid voor de lokale jeugd. De persconferentie is om details van het
programma van acties te bedoelen en kunt u alle transacties in de wijkcontract
te ontdekken”.
De man die de tekst zou hebben opgesteld, wordt in
verschillende kranten als “tweetalig” opgevoerd. Maar – u zal het ongetwijfeld ook gelezen
hebben – “het zal niet meer gebeuren”.
woensdag 16 november 2011
Werkloosheid in Belgisch perspectief: Vlaamse en Waalse cijfers
Terwijl het aantal werklozen in Vlaanderen in oktober 2011
opnieuw onder de 200.000 gedaald is, een werkloosheidsgraad van 6,5 procent,
blijft Franstalig België kampen met werkloosheidscijfers die aan doen als
cijfers die van een ander continent afkomstig zijn.
Vlaanderen telde eind oktober 191.568 niet-werkende
werkzoekenden, 5,9 procent minder dan in oktober vorig jaar. In september van
dit jaar waren dat er nog 200.140. Vooral de daling bij de 50-plussers in
Vlaanderen valt op.
De 50-plussers maken wel nog altijd meer dan een kwart uit
van het totale aantal werkzoekenden in Vlaanderen. De daling bij de allochtone
werkzoekenden en die bij de zeer langdurig werklozen (langer dan twee jaar)
zijn daarentegen zeer bescheiden.
dinsdag 15 november 2011
Waar blijven de protesten van onze grote intellectuelen? Waar blijven de protestbijeenkomsten?
Om uiterst-rechts tegen te houden, komen ze op straat
natuurlijk. Om tegen het – overigens onbestaande – ‘nazistisch monster’ op te
komen, zijn ze met oneindig veel: de dapperen, de moedigen, de onversaagbaren
van het linkse front. De Verdedigers van het Geloof van de Universele
Verklaring van de Rechten van de Mens (mét hoofdletter natuurlijk).
Tenzij de vijand van het universeel recht van vrije
meningsuiting de islam is, natuurlijk. Want die islam, die strijdbare
veroveringsgodsdienst intimideert op haar manier. Geen gezemel, geen gezever
met-duizenden-woorden-die-uiteindelijk-niets-zeggen. Néén. De militante islam
vernietigt gewoon wat haar in de weg steekt.
Het Franse satirische weekblad Charlie Hebdo, dat naar
aanleiding van de Tunesische verkiezingen met een licht aangepaste versie op de
markt wilde verschijnen, onder de titel ditmaal van Charia Hebdo, heeft
het mogen meemaken. De redactie werd gewoon in brand gestoken. Ook de Belgische
webnetbeheerder van Charlie Hebdo werd met de dood bedreigd.
De vraag wordt dus steeds indringender: in hoeverre is de
islam compatibel met onze Europese cultuur van verdraagzaamheid en pluralisme?
In hoeverre is de islam compatibel met onze democratische waarden? In hoeverre
kan islam leven en zich ontwikkelen in een cultuur van scheiding van kerk en
staat en van (juridische en wettelijke) gelijkheid van man en vrouw?
Het aantal incidenten en de hevigheid van de incidenten de
jongste jaren laten toch niet onmiddellijk het beste verhopen. Niet? Gelukkig
hebben we onze Grote Intellectuelen, die met ronkende verklaringen op druk
bijgewoonde protestbijeenkomsten het Westen opgeroepen hebben tot grote
waakzaamheid. Of heb ik dat laatste alleen maar gedroomd?
maandag 14 november 2011
Aantal elektrische wagens blijft zéér beperkt
In België spreekt men veel over ‘hernieuwbare energie’ en
het feit dat dat de toekomst is voor het energiebeleid. Alleen gebeurt er
bijzonder weinig om die energie ook daadwerkelijk te promoten – en als het
wordt gepromoot, gebeurt dat dan vaak op de verkeerde manier, zie de
groenestroomcertificaten.
Ik vroeg de Staatssecretaris voor Mobiliteit, Etienne
Schouppe (CD&V), naar het aantal inschrijvingen van het aantal elektrische
voertuigen. In de eerste 7 maanden van 2011 werden er 3 elektrische voertuigen
in geschreven op naam van een persoon en 97 op naam van een bedrijf. In 2010
waren dat er 2 en 44.
Op 21 september 2011 waren er 1.663 elektrische voertuigen –
inclusief vrachtwagens en bussen – ingeschreven. Het totaal aantal in België
ingeschreven voertuigen was op 21 september opgelopen tot 6,85 miljoen
voertuigen, meer dan 100.000 meer dan eind 2010. Dieselwagens maken met 4,29 miljoen de
meerderheid uit. 43.939 op gas en benzine, 230 op aardgas, op benzine en elektriciteit,
enzovoort.
Nog veel werk aan de winkel.
donderdag 10 november 2011
Forse groei hypothecaire kredieten en aangroei achterstallen
Op mijn schriftelijke vraag naar de evolutie van het aantal
hypothecaire kredieten en de evolutie van de achterstallen van betalingen,
antwoordde minister van Financiën, Didier Reynders, met een pak cijfergegevens.
Zo blijkt uit de cijfers dat het aantal nieuwe hypothecaire kredieten op 4 jaar
tijd, van 2007 tot 2010, met 33% gestegen is: van 263.250 naar 350.398. De
stijging is nog meer spectaculair als men ook 2011 meerekent. Ten opzichte van
de eerste 8 maanden van 2009 werden er in de eerste 8 maanden van 2011 bijna
34% meer hypothecaire kredieten afgesloten, ten opzichte van de eerste 8
maanden van 2010 bedraagt de stijging 19%.
Uit de cijfers die de minister bezorgde, blijkt tevens dat
de stijging van de kredieten nagenoeg volledig te wijten is aan de leningen die
aangegaan werden voor de aankoop en/of verbouwing van een bestaande woning:
alles samen werden er 207.000 van deze kredieten verleend in 2010, tegenover
slechts 158.000 in 2006. De rest zijn financieringen van nieuwbouwwoningen.
Ik wilde verder ook weten of de burgers een groter bedrag
lenen dan vroeger. De minister antwoordde dat aangezien de prijzen van
residentieel vastgoed sterker stegen dan het gemiddelde bedrag van de
kredieten, de geleende som (de verhouding tussen het kredietbedrag en de prijs
van de woning) recent een duidelijk neerwaartse trend vertoont. De burgers
lenen in verhouding dus minder, terwijl ze in absolute bedragen wel méér geld
opnemen.
Tenslotte wou ik weten of het aantal wanbetalingen toeneemt.
Uit het antwoord van minister Reynders valt in elk geval af te lezen dat het
aantal uitstaande wanbetalingen fors is toegenomen, van 24.364 openstaande
wanbetalingen voor hypothecair krediet in 2007 tot 28.185 eind augustus 2011.
Het positieve nieuws is wel dat het aantal nieuwe wanbetalingen afneemt: van
9.775 in 2009 tot 8.668 eind augustus 2011.
woensdag 9 november 2011
Libië, tussen moderniteit en identiteit?
De voorzitter van de Nationale Overgangsraad, Moestafa Abdel
Jalil, heeft blijkbaar nogal wat commotie losgemaakt, toen hij aankondigde dat
de “sharia de basis van de wetgeving” in Libië zal uitmaken. Door zijn Westerse
partners hierover op de vingers getikt, haastte hij zich om hieraan toe te
voegen: “Wij zijn gematigde moslims”. Maar opnieuw met een zijsprongetje: “De
sharia, hierin gesteund door een vers in de koran, laat polygamie toe”.
De sharia dient momenteel als referentie voor de wetgeving
in verschillende landen: soennitische landen in de Golf, maar ook bij sjiieten
in Iran of in Pakistan. Er zijn veel interpretaties van, en verschillende regels
spreken elkaar tegen.
Maar zo komen wij natuurlijk tot de kern van de zaak. De
militaire interventie in Libië – waar wij als Vlaams Belang steeds met grote
terughoudendheid hebben gewaarschuwd voor mogelijke gevolgen – gebeurde onder
het mom van de democratische waarden en het herstel van de rechtstaat in Libië.
Maar wat als in naam van dezelfde democratie en dezelfde rechtstaat de Libiërs
beslissen om een of andere, al dan niet gematigde vorm van islam in te voeren,
gecombineerd met de toepassing van de sharia en het toelaten bijvoorbeeld van
polygamie.
Hoe soeverein zal Libië zijn? En zal op dat moment niet
opnieuw zeer duidelijk worden dat het Universele Verklaring van de Rechten van
de Mens eigenlijk alleen slaan op de Europese humanistische cultuur, en dat ook
mensenrechten in zeer belangrijke mate cultureel gedetermineerd zijn?
Hoe soeverein zal Libië zijn als men verneemt dat Qatar met
belangrijke financiële stimuli het land infiltreert. Het heeft met bijzonder
enthousiasme enorm geïnvesteerd in de anti-Khadaffi-troepen, en het emiraat
speelt de islamitische kaart, ook in Libië. Zo verweet de politieke vleugel van
de Nationale Overgangsraad onlangs aan Qatar dat het de wapenlevering gewoon
verder liet doorgaan, ook als de andere buitenlandse machten hun levering en
hun inzet hadden stopgezet.
Tot hier toe zag ik geen enkel argument om onze argwaan
tegen deze militaire interventie in Libië te ontkrachten.
dinsdag 8 november 2011
Wordt brandverzekering straks duurder?
Zelfs parlementsleden beschikken niet over een glazen bol,
maar er zijn een aantal aanwijzingen dat de brandverzekering in de komende
jaren wellicht duurder zal worden. Er is natuurlijk eerst en vooral de wil van
de (opeenvolgende) regering (en) om het rampenfonds zoveel mogelijk overbodig
te maken en vooral het gebruik ervan drastisch te beperken. Eén van de
mogelijkheden daartoe zou er kunnen in bestaan dat men de brandverzekering
verplicht maakt én dat men de basisbrandverzekering verplicht uitrust met een
aantal bijkomende waarborgen, zodat het Rampenfonds een stille dood kan
sterven, of zich kan beperken tussen te komen in een minimaal aantal gevallen.
Het Rampenfonds is een ramp op zich – maar dat weet natuurlijk elke burger die
in het verleden een beroep moest doen op dit fonds…
Er is meer. Het lijkt er wel op dat de winstcijfers die de
brandverzekeraars jaar na jaar voorleggen, toch wel aan enige druk blootgesteld
zijn. In de verzekeringen hanteert men
een verhouding S/P om te kijken naar de rendabiliteit van bepaalde
producten. S/P betekent dat men de
betaalde schadevergoedingen uitzet tegenover de verdiende premies. En de verhouding evolueert negatief in de
afgelopen jaren. Zo bedroeg de verhouding S/P voor wat betreft particuliere
woonsten van 46,55% in 2005 naar 49,17% in 2009, wat betekent dat de winst dus
onder druk komt en dat er voor bepaalde brandverzekeraars niets anders zal op
zitten dan de premies verhogen. Wat betreft de ondernemingen is de evolutie nog
scherper: in 2005 bedroeg de verhouding S/P 53,82%, in 2009 was die verhouding
opgelopen tot 67,40%.
De overkoepelende verzekeringsonderneming Assuralia heeft de
afgelopen maanden al meegedeeld dat de schadelast van de verzekeraars sterk is
opgelopen door de zware stormen in 2007 en 2009, en door de overstromingen in
2010. De premies ging de afgelopen periode al met ongeveer 8% omhoog, en een
verdere verhoging is dus niet uit te sluiten, wel integendeel.
maandag 7 november 2011
Nooit zoveel faillissementen als in oktober
Het regent slechte economische berichten – het moet stilaan
voor iedereen duidelijk zijn dat een periode van schaarste en krapte
aangebroken is. Het handelsinformatiekantoor Graydon bijvoorbeeld liet onlangs
weten dat het aantal faillissementen in België gestegen is tot 1.123, een
cijfer dat nog nooit in een maand oktober bereikt werd. In vergelijking met vorig jaar een stijging
van ongeveer 25%.
Op jaarbasis ziet het er trouwens naar uit dat het aantal
faillissementen voor het eerst de magische kaap van 10.000 zou overschrijden.
Regionaal verspreid geven de faillissementscijfers het
volgende beeld: over de eerste 10 maanden van dit jaar genomen, daalt in
Vlaanderen het aantal faillissementen met 1,54%, in Brussel is er een stijging
van 12% en in het Waals Gewest een stijging van 10,55%.
vrijdag 4 november 2011
Eerste verkiezingen…en de moslims zijn al aan de macht. En wat nu?
De onrust over de verkiezingsuitslag in Tunesië is vrij
groot, die indruk krijg ik toch als ik de vaderlandse pers hierover lees. En
dan mag men in een vrije tribune in De Morgen (27.10.2011) schrijven: “Toen ik
onlangs een toppoliticus van Ennahda ontmoette, had hij het een uur lang over
vrijheid, gelijkheid en democratie, zonder zelfs maar één keer het woord islam
te vermelden”, dan nog kan men mij niet overtuigen van het geruststellende van
deze boodschap.
Het is duidelijk dat deze Arabische wens naar meer
democratie – alle politiek correcte politici vielen elkaar bijna voortdurend
over de voeten dat deze democratiseringswens de ware, de echte en (bijna) de
enige achtergrond van de revolte was – zich héél anders vertaalt dan de grote
wijzen in het Westen wel hadden gedacht.
Bij de eerste vrije verkiezingen is het al zover.
“Verrassend is de bar slechte prestatie van de Progressieve Democratische
Partij , die steevast genoemd werd als de grote uitdager voor de (islamitische)
Ennahda”. Inderdaad, beste lezer, links
werd weggeveegd, en een islamitische partij werd de grote overwinnaar. Met
ongeveer 42% van de stemmen kan je toch wel van een overtuigende overwinning
spreken, of niet? De Tijd geeft als commentaar: “(De seculiere elite) vreest
dat de winst van de islamitische partij een voorbode is voor een radicalisering
en een toenemende invloed van de religie op het dagelijkse leven en in de
politieke besluitvorming”. De winst van
Ennahda is in elk geval véél groter dan de ergste pessimisten durfden voorspellen.
Toen fractievoorzitter Gerolf Annemans een aantal maanden
geleden waarschuwend uithaalde naar die Belgische partijen die per se de
Arabische lente met de Arabieren wilden binnenhalen, werd hij weggelachen en
weggehoond. Het lachen is een aantal van die heren ondertussen wel vergaan. En
we hebben nog maar een eerste verkiezing achter de rug…
donderdag 3 november 2011
Neen, Douane & Accijnzen kunnen de namaakgoederen niet meer tegenhouden, tenzij…
In de Commissie Financiën onderschreef minister van
Financiën, Didier Reynders (MR), mijn stelling dat door een gebrek aan
personeel Douane & Accijnzen de belangrijkste havens niet meer kan bewaken.
In 2009 onderschepten de diensten nog 2,8 miljoen stuks namaakgoederen, terwijl
dat in 2010 terugliep tot 1,7 miljoen stuks.
Uit een televisie-uitzending van Canvas was nochtans
gebleken dat België een logistieke draaischijf is voor de namaakgoederen. De schade voor onze eigen Vlaamse economie, voor onze Vlaamse kmo's moet dus enorm zijn, dat geeft ook de minister toe. Maar er is meer: de drugshandel en vooral de logistieke verzending van drugs zijn door het
strenger beleid in Nederland, naar België verplaatst. Het is overduidelijk dat
alleen een krachtdadige actie van Douane & Accijnzen hier en op andere
problemen een antwoord kan op bieden. Minister Reynders (MR) moest toegeven dat
de middelen ontoereikend waren. Uit cijfers blijkt immers dat het aantal
Voltijdse Eenheden van Douane & Accijnzen op 7 jaar met minstens 15% is gedaald
(van 4.166 in 2005 naar 3.523 in 2011). Het aantal werkuren daalde zelfs met
ongeveer 16%. Minister Reynders beloofde dat dit een prioritair aandachtspunt
voor de komende regering wordt. Eerst zien en dan geloven, zeker?
woensdag 2 november 2011
Vertrouwen van bedrijfsleiders in België kalft verder af
Uit een bericht uit Het Laatste Nieuws (26.10.2011) blijkt
dat “Belgische ondernemers de toekomst steeds somberder inzien. Voor de zevende
(7de) maand op rij zakt hun vertrouwen in de economie, aldus de
conjunctuurbarometer van de Nationale Bank”.
Qua percentpunten kan het resultaat trouwens tellen: van – 9,4 naar –
10,4 punten, op één maand tijd dus.
Dit is het laagste peil in twee jaar. Opmerkelijk is ook dat
het vooral om bedrijfsleiders gaat die in de dienstverlening actief zijn. Voor
het eerst sinds 2009, aldus de krant verder, hebben de zwartkijkers in die
sector de bovenhand op de optimisten. De bouwnijverheid en de handel doet het
eveneens slecht op het vlak van de ‘optimisme-barometer’.
België is niet onmiddellijk een land om fris en vrolijk van
te worden. Als men merkt hoe de afgelopen jaren de werkende mensen, de gewone
middenklasse, de twee-werkers, door het systeem als systematisch werden
leeggezogen… Als men merkt wat er van de sociale bijdragen – die men tussen
haakjes een gans leven betaald heeft – overblijft als men langs de kassa van de
pensioenen moet (of mag) passeren…Als men merkt welke bijkomende belastingen en
afschaf van belastingverminderingen op ons af komen…Ja, kan iemand mij
misschien duidelijk maken waar we het optimisme dan wel moeten zoeken?
dinsdag 1 november 2011
Vlaams Belang pleit voor langetermijnbeleid op vlak van energie, zonder taboes
Het Vlaams Belang is niet te spreken over de beslissing om de uitstap uit kernenergie te handhaven. Ook al is er nog onduidelijkheid over de timing, toch lijkt de principiële beslissing tot uitstap nu definitief genomen. Deze beslissing is ondoordacht, omdat wij hierdoor veel afhankelijker zullen worden van onzekere fossiele brandstoffen (gepaard met dure C02-rijke productie) én van de invoer van peperdure kernenergie uit Frankrijk.
Deze afhankelijkheid brengt de bevoorradingszekerheid, onze economische welstand en onze werkgelegenheid ten zeerste in het gedrang. In het licht van duurzame, toekomstige investeringen hamert het bedrijfsleven al jarenlang op de noodzaak van een stabiel energieklimaat en van een verzekerde productie. Door de tegenovergestelde weg in te gaan, jaagt men de grote bedrijven en de potentiële investeerders weg. Blijkbaar wil men bovendien geen rekening houden met de nieuwe behoeften van de toekomst, met name de explosieve groei van de elektrische voertuigen tijdens de komende decennia, en bijgevolg de grote nood aan bijkomende productiecapaciteit.
Het Vlaams Belang blijft voorstander van een goede, gebalanceerde mix van energiebronnen, waarbij kernenergie, vandaag goed voor 55% van onze productie, een dragende factor blijft. Met het Myrrhaproject in Mol voor de kerncentrales van de vierde generatie, beschikken we over een know-how die de wereld ons benijdt. Niet alleen de Europese Unie, maar zelfs een land als Zuid-Korea komt meewerken aan dit project.
In plaats van onze kip met de gouden eieren te slachten, pleiten wij voor een doordachte lange termijnstrategie zonder taboes, waarbij de bestaande kerncentrales de brug kunnen vormen naar de kernenergie van de volgende generatie.
We zijn voorstander van een zo divers mogelijk elektriciteitspark. Tegen 2025 zal het energieverbruik in ons land met bijna een derde stijgen. Als we deze groei kunnen opvangen door de bouw van gascentrales, warmtekrachtkoppeling en groene stroom zal dit reeds een succes zijn. Het is volkomen onrealistisch te denken dat we naast deze groei ook nog de vervangging van de nucleaire productie kunnen opvangen door bijvoorbeeld groene stroom.
Ondertekenden voor het Vlaams Belang: Joris Van Hauthem, Bart Laeremans en Peter Logghe
maandag 31 oktober 2011
Finland en Griekenland in één land
In een opmerkelijk werkstuk wordt ingegaan op de financiële
toestand van België en de verschillende gewesten. En de alles behalve
verrassende conclusie luidt: “In geval van scheiding van de geldstromen in drie
autonome gewesten zou Brussel er even erg aan toe zijn als Griekenland, zou
Wallonië gewoonweg failliet zijn, en zou Vlaanderen aan de top staan in Europa.
Vlaanderen zou geen schulden hebben maar wel een tegoed van 195 miljard euro.
In de (Belgische) werkelijkheid zal Vlaanderen met een molensteen om de hals
meegesleurd worden op de zuidhelling van Europa”.
De auteur van de korte studie (9 bladzijden met vooral
cijfermateriaal) analyseert het primair saldo, het begrotingssaldo, de
overheidsschuld en de schuldratio, en komt op die manier tot opvallende
uitspraken.
Wat het primair saldo bijvoorbeeld betreft, alle ontvangsten
dus min alle uitgaven, behalve de interestlasten. Op Belgisch niveau is er
bijna altijd een overschot – van 1990 tot vandaag. Vlaanderen heeft altijd een
overschot dat bijna altijd groter is dan het geconsolideerd bedrag op Belgisch
niveau. Wallonië heeft bijna altijd een tekort, Wallonië is nooit in staat
geweest om een cent te betalen voor de interesten op zijn aandeel in de
overheidsschuld, laat staan om die schuld af te betalen.
Op het vlak van het begrotingssaldo zijn er ook wel enkele
aardige uitsmijters: Op Belgisch niveau is er in de regel (sinds 1950) een
tekort. In de jaren 2000 tot en met 2006 was er een overschot. Maar Vlaanderen heeft behalve één jaar (1990)
altijd een begrotingsoverschot, zelfs met een stijgende trend tot aan de
financieel-economische crisis. Wallonië heeft altijd een begrotingstekort, net
zoals Brussel trouwens.
De overheidsschuld dan: de totale Belgische schuld stijgt
tot in 1998, blijft ongeveer constant tot in 2007 en stijgt dan aanzienlijk in
de laatste 3 jaar, tot 341 miljard euro in 2010. De Vlaamse schuld daalt
voortdurend. Van 64 miljard euro in 1990 tot 0 euro in 1999. Vanaf 1999 heeft
Vlaanderen een tegoed dat stijgt tot 194 miljard euro. De Waalse schuld – u had
het al geraden – stijgt voortdurend. Van 128 miljard euro tot 480 miljard euro,
net als de Brusselse schuld, die in 2010 55 miljard euro bedroeg.
Om af te sluiten, de schuldratio. Op Belgisch niveau
bedraagt de schuldratio al sinds 1983 meer dan 100 en is opgelopen tot 134 in
1993. Vanaf 1994 daalde hij dan weer, maar de laatste jaren gaat het weer in de
richting van 100. Na Griekenland en Italië heeft België vandaag de derde
hoogste schuldratio in de Eurozone. De
Vlaamse schuldratio bedroeg 63 in 1990, net boven de EU-norm van 60 die als een
maximum voor gezond begrotingsbeleid gezien wordt, en is sindsdien stelselmatig
gedaald tot 0 in 1999. Vanaf dan heeft Vlaanderen een vorderingsratio. De
Waalse schuldratio start al dramatisch op 286 en stijgt voortdurend naar een
schijnbaar onmogelijk cijfer van 508 in 2010. De Brusselse schuldratio start op
85 en eindigt voorlopig op 151, waarmee Brussel op Grieks niveau komt.
vrijdag 28 oktober 2011
Staan straffen nog in verhouding tot de gepleegde feiten?
Als men bepaalde beestachtige feiten onderzoekt, analyseert en het proces voor de rechtbanken volgt, kan men toch tot geen ander besluit meer komen. Het gerecht is in België toe aan enkele fundamentele wijzigingen en veranderingen. Zeker als je dat bekijkt in de (bijna automatische) toepassing van de wet-Lejeune en andere wettelijke maatregelen die grotendeels uitvloeisels zijn van de theorieën die op het einde van de jaren 60 van de vorige eeuw werden ontwikkeld. Het kwam erop aan de dader van moorden ook als slachtoffer te zien: hij (of zij) was namelijk het slachtoffer van de onderdrukkende kapitalistische maatschappij, waardoor de persoonlijkheidsstructuur van bepaalde mensen helemaal in de vernieling werd gereden. Zij waren, samen met de échte slachtoffers, ook slachtoffers en moesten dus best ook zo worden behandeld. Daarom: liefst géén vrijheidberovende gevangenisstraf, liefst vervangende gemeenschapsdiensten, liefst zo snel mogelijk een tweede kans in de maatschappij, enzovoort, enzovoort.
Het heeft allemaal weinig geholpen, als men het zo merkt. Alleen worden de échte slachtoffers steeds vaker aan hun lot overgelaten, en lopen criminelen en crimineeltjes binnen de kortste keren terug op straat.
Neem nu de criminele Romabende in het Antwerpse, die beschuldigd werden van een aantal brutale overvallen in Antwerpen. Eén van de slachtoffers, een hoogbejaarde vrouw, overleed aan haar verwondingen. Drie andere vrouwen werden zwaar toegetakeld, één van hen, een 95-jarige dame, kwam erover getuigen. De kleindochter van het overleden slachtoffer: “Het waren weerloze oudere mensen. Wat mijn oma heeft meegemaakt, ze hebben haar gewoon afgeslacht. Haar gezicht was onherkenbaar”.
Volgens bepaalde advocaten tonen de daders in het geheel géén berouw. Wel proberen ze de schuld in andermans schoenen te schuiven, maar verontschuldigingen zijn er niet gekomen. Te vrezen valt dat de rechtbank weer rekening zal houden met allerlei ‘verzachtende omstandigheden’ – een ongelukkige jeugd, de dictatuur in Roemenië wellicht… - en dat deze moordenaars na een aantal jaren (1/3de van 20 jaar is 7 jaar…) weer vrij komen.
Het heeft allemaal weinig geholpen, als men het zo merkt. Alleen worden de échte slachtoffers steeds vaker aan hun lot overgelaten, en lopen criminelen en crimineeltjes binnen de kortste keren terug op straat.
Neem nu de criminele Romabende in het Antwerpse, die beschuldigd werden van een aantal brutale overvallen in Antwerpen. Eén van de slachtoffers, een hoogbejaarde vrouw, overleed aan haar verwondingen. Drie andere vrouwen werden zwaar toegetakeld, één van hen, een 95-jarige dame, kwam erover getuigen. De kleindochter van het overleden slachtoffer: “Het waren weerloze oudere mensen. Wat mijn oma heeft meegemaakt, ze hebben haar gewoon afgeslacht. Haar gezicht was onherkenbaar”.
Volgens bepaalde advocaten tonen de daders in het geheel géén berouw. Wel proberen ze de schuld in andermans schoenen te schuiven, maar verontschuldigingen zijn er niet gekomen. Te vrezen valt dat de rechtbank weer rekening zal houden met allerlei ‘verzachtende omstandigheden’ – een ongelukkige jeugd, de dictatuur in Roemenië wellicht… - en dat deze moordenaars na een aantal jaren (1/3de van 20 jaar is 7 jaar…) weer vrij komen.
donderdag 27 oktober 2011
Energie kost gezin 3.000 euro jaarlijks – stijging van 14% op jaar tijd
Volgens cijfers van de Commissie voor de Regulering van de Elektriciteit en het Gas (CREG) zouden de elektriciteitskosten voor een doorsnee Vlaams gezin op één jaar tijd met 33% gestegen zijn. Een spaarzaam West-Vlaams gezin – men ging uit van het distributienetgebied van Gaselwest en een elektriciteitsleverancier Electrabel – betaalde afgelopen jaar 612,5 euro aan een stroomverbruik van 3,5 megawattuur. Dit jaar zou de factuur ondertussen opgelopen zijn tot 812 euro, een verhoging van 32,5%.
De verhoging is volgens CREG alleen toe te schrijven aan het verhoogde distributienettarief van Gaselwest, dat het geld nodig heeft om de “groenestroomcertificaten voor zonnepanelen en de energiebesparende REG-premies moet kunnen blijven betalen” (verslag in Het Laatste Nieuws, 21.10.2011).
Nog slecht nieuws vanuit de energiesector? Ook diesel is opnieuw in prijs gestegen, waardoor de magische, en enkele jaren door iedereen voorspelde onbereikbare grens van 1,5 euro in zicht komt! Het Laatste Nieuws ging de prijs ontleden en kwam tot de ontdekking dat slechts 52,8% van de prijs per liter naar de olieraffinaderijen en de tankstations gaat. “De overige 47,2% gaat in de vorm van accijnzen, btw en andere bijdragen naar de overheid”.
Het beurshuis Petercam rekende uit dat wie zijn energiegebruik in 2010 stabiel kon houden, toch gemiddeld 14% meer heeft uitgegeven dan het jaar daarvoor.
En ondertussen ziet het ernaar uit dat de staat, die blijkbaar ‘bijzonder dankbaar’ is voor deze meerinkomsten, er ondertussen aan denkt om de fiscale aftrekbaarheid van dienstencheques te verminderen of af te schaffen, de aftrek van de premies voor pensioensparen te verminderen en de aftrek in het kader van hypothecaire leningen te verminderen. We zijn werkelijk ‘gezegend’ met België!
De verhoging is volgens CREG alleen toe te schrijven aan het verhoogde distributienettarief van Gaselwest, dat het geld nodig heeft om de “groenestroomcertificaten voor zonnepanelen en de energiebesparende REG-premies moet kunnen blijven betalen” (verslag in Het Laatste Nieuws, 21.10.2011).
Nog slecht nieuws vanuit de energiesector? Ook diesel is opnieuw in prijs gestegen, waardoor de magische, en enkele jaren door iedereen voorspelde onbereikbare grens van 1,5 euro in zicht komt! Het Laatste Nieuws ging de prijs ontleden en kwam tot de ontdekking dat slechts 52,8% van de prijs per liter naar de olieraffinaderijen en de tankstations gaat. “De overige 47,2% gaat in de vorm van accijnzen, btw en andere bijdragen naar de overheid”.
Het beurshuis Petercam rekende uit dat wie zijn energiegebruik in 2010 stabiel kon houden, toch gemiddeld 14% meer heeft uitgegeven dan het jaar daarvoor.
En ondertussen ziet het ernaar uit dat de staat, die blijkbaar ‘bijzonder dankbaar’ is voor deze meerinkomsten, er ondertussen aan denkt om de fiscale aftrekbaarheid van dienstencheques te verminderen of af te schaffen, de aftrek van de premies voor pensioensparen te verminderen en de aftrek in het kader van hypothecaire leningen te verminderen. We zijn werkelijk ‘gezegend’ met België!
woensdag 26 oktober 2011
Record aantal overvallen van juwelierszaken
In 2010 telde men het hoogste aantal gewapende overvallen op juwelierszaken in België, dat blijkt uit het antwoord van de minister van Binnenlandse Zaken, Annemie Turtelboom (Open VLD) op mijn schriftelijke vraag. In 2005 telde men 36 gewapende overvallen, een aantal dat in 2007 zakte tot 20. In 2010 werden er 44 gewapende overvallen geregistreerd, bijna 4 per maand dus.
Opmerkelijk is verder dat het Waalse Gewest over alle jaren samengenomen het hoogste aantal gewapende overvallen kende: 69, op de voet gevolgd door het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, een totaal van 68. In het Vlaamse Gewest werden er 65 overvallen op juweliers geregistreerd.
Ik betreurde tevens dat er op het departement Binnenlandse Zaken geen gegevens beschikbaar waren betreffende de beveiligingsmaatregelen bij de betrokken juweliers. Ook niet, wat nochtans fundamenteel is inzake het opzetten van een mogelijke ontradingsbeleid, wat betreft het aantal diefstallen of overvallen dat dankzij het doorschakelingsysteem van de alarminstallatie verhinderd kon worden.
Opmerkelijk is verder dat het Waalse Gewest over alle jaren samengenomen het hoogste aantal gewapende overvallen kende: 69, op de voet gevolgd door het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, een totaal van 68. In het Vlaamse Gewest werden er 65 overvallen op juweliers geregistreerd.
Ik betreurde tevens dat er op het departement Binnenlandse Zaken geen gegevens beschikbaar waren betreffende de beveiligingsmaatregelen bij de betrokken juweliers. Ook niet, wat nochtans fundamenteel is inzake het opzetten van een mogelijke ontradingsbeleid, wat betreft het aantal diefstallen of overvallen dat dankzij het doorschakelingsysteem van de alarminstallatie verhinderd kon worden.
dinsdag 25 oktober 2011
Over de dreigementen van Electrabel
Niet dat ik de regeringspolitiek van Di Rupo wil gaan steunen, of dat ik achter zijn maatregelen sta om de Vlaamse middenklasse nog meer uit te persen dan België op dit moment al doet, maar ik sta toch écht verbijsterd te kijken naar het schouwspel dat Electrabel ons brengt. De (ondertussen Franse) energiereus vecht een eventuele nucleaire taks van 750 miljoen euro aan en dreigt ermee alle toekomstige investeringen in de steek te laten.
“De bedragen die worden genoemd, gaan volledig in tegen de verbintenissen die de staat in 2009 met ons is aangegaan”, aldus een communicatie van GdF Suez, de firma die onder andere Electrabel onder de vleugels heeft. Het bedrijf beroept zich daarmee op het herenakkoord van oktober 2009, gesloten onder premier Van Rompuy en minister van Energie Magnette, liet Electrabel toe om zijn oudste kerncentrales in België nog 10 jaar langer open te houden, in ruil voor een nucleaire taks van 250 miljoen euro.
Deze taks moest zogezegd de nucleaire winst, die Electrabel op die oudste kerncentrales (die tenslotte allemaal afgeschreven waren, en dus puur op winst draaiden) maakte, compenseren, maar de gezamenlijke oppositie in de commissie Bedrijfsleven heeft die waardering op 250 miljoen euro steeds in twijfel getrokken, een stelling waarin we bijgetreden werden door de energieregulator CREG.
Maar er is meer, véél meer! Voor zover ik weet heeft Electrabel, die zich nu beroept op het zogenaamd herenakkoord, de daarin voorziene taksen nooit betaald. En als ze betaald werd, heeft hetzelfde bedrijf steeds weer via gerechtelijke weg de taksen teruggeëist. Ja, wat is het nu?
Tenslotte moet mij toch van het hart, dat het bedrijf dat mede aan de basis ligt van een ondoorzichtig, monopolistisch en duur energiebeleid, nu opeens begint te krijsen bij een hogere nucleaire taks: van een hypocrisie gesproken… België is steeds de melkkoe geweest voor GdF Suez, waar de Franse staat de hoofdaandeelhouder is geweest: doet u dat ook denken aan het Dexia-verhaal? Een bepaald patroon wordt toch stilaan duidelijk, meen ik…
“De bedragen die worden genoemd, gaan volledig in tegen de verbintenissen die de staat in 2009 met ons is aangegaan”, aldus een communicatie van GdF Suez, de firma die onder andere Electrabel onder de vleugels heeft. Het bedrijf beroept zich daarmee op het herenakkoord van oktober 2009, gesloten onder premier Van Rompuy en minister van Energie Magnette, liet Electrabel toe om zijn oudste kerncentrales in België nog 10 jaar langer open te houden, in ruil voor een nucleaire taks van 250 miljoen euro.
Deze taks moest zogezegd de nucleaire winst, die Electrabel op die oudste kerncentrales (die tenslotte allemaal afgeschreven waren, en dus puur op winst draaiden) maakte, compenseren, maar de gezamenlijke oppositie in de commissie Bedrijfsleven heeft die waardering op 250 miljoen euro steeds in twijfel getrokken, een stelling waarin we bijgetreden werden door de energieregulator CREG.
Maar er is meer, véél meer! Voor zover ik weet heeft Electrabel, die zich nu beroept op het zogenaamd herenakkoord, de daarin voorziene taksen nooit betaald. En als ze betaald werd, heeft hetzelfde bedrijf steeds weer via gerechtelijke weg de taksen teruggeëist. Ja, wat is het nu?
Tenslotte moet mij toch van het hart, dat het bedrijf dat mede aan de basis ligt van een ondoorzichtig, monopolistisch en duur energiebeleid, nu opeens begint te krijsen bij een hogere nucleaire taks: van een hypocrisie gesproken… België is steeds de melkkoe geweest voor GdF Suez, waar de Franse staat de hoofdaandeelhouder is geweest: doet u dat ook denken aan het Dexia-verhaal? Een bepaald patroon wordt toch stilaan duidelijk, meen ik…
maandag 24 oktober 2011
Ondergang van het avondland? Een Indische visie
R. Vaidyanathan is professor financiële wetenschap onder andere aan het Indische Instituut voor Management in Bangalore, hij behoort tot de top van de economische kaders in India, laat ik mij vertellen. En een gunstige wind deed een Engelstalige tekst op mijn tafel belanden, met daarin een aantal fundamentele zaken. Goed voor een vertaling en een samenvatting dus.
Professor Vaidyanathan begint met de stelling dat China en India niet te beschouwen zijn als nieuwe supermachten, zij halen alleen hun originele positie weer in. In 1820 bijvoorbeeld waren beide landen al goed voor 50% van de wereldeconomie.
De crisis van het Westen dan, want daar gaat het mij vooral om in de tekst van Indiër. Hij wijst het Westen met de vinger, omdat het een woord al “sparen” heeft geschrapt uit het woordenboek, en ook een begrip als “familie” van betekenis heeft ontdaan. Europa heeft de families “genationaliseerd”: ouderdom, gezondheidszorg, alleenstaande moeders – alles behoort tot de verantwoordelijkheid van de staat, aldus de professor, die zich hierover dus bijzonder bezorgd toont. Vooral op het vlak van de pensioenen wordt dit voor de Europese staten een écht blok aan het been, want de mensen leven langer, en gezonder.
Wil de Europeanen nog wel werken, vraagt Professor Vaidyanathan zich af. Het weekend begint vrijdagmorgen. Luiheid en hangmatsocialisme zijn begrippen die wij in België ook goed kennen. Hoeveel ouders hebben nog controle over hun kinderen. Hij haalt een rabbi in Londen aan: “Er zijn tekenen van arteriosclerose van de cultuur. Een beschaving is dus oud en versleten geraakt”.
“In India is de maatschappij georganiseerd en de regering ongeorganiseerd. In Europa is de maatschappij ongeorganiseerd, waardoor de staat de zorg van veel families moet overnemen. De markt crash is vooral te wijten aan het aannemen van een model waarbij de consumptie betaald wordt door leningen en niet door sparen. Hoe lang zal het Aziatisch spaargeld het Westers uitgavenbeleid kunnen ondersteunen?”
India wordt bedreigd door twee belangrijke gevaren: links in India wil een ‘grote staat’ in het leven roepen om ook daar de families te ‘nationaliseren’. En de grote kapitalisten willen Big Business en een volledig vrij kapitalisme. In Europa staan wij voor dezelfde uitdagingen, toch?
Professor Vaidyanathan begint met de stelling dat China en India niet te beschouwen zijn als nieuwe supermachten, zij halen alleen hun originele positie weer in. In 1820 bijvoorbeeld waren beide landen al goed voor 50% van de wereldeconomie.
De crisis van het Westen dan, want daar gaat het mij vooral om in de tekst van Indiër. Hij wijst het Westen met de vinger, omdat het een woord al “sparen” heeft geschrapt uit het woordenboek, en ook een begrip als “familie” van betekenis heeft ontdaan. Europa heeft de families “genationaliseerd”: ouderdom, gezondheidszorg, alleenstaande moeders – alles behoort tot de verantwoordelijkheid van de staat, aldus de professor, die zich hierover dus bijzonder bezorgd toont. Vooral op het vlak van de pensioenen wordt dit voor de Europese staten een écht blok aan het been, want de mensen leven langer, en gezonder.
Wil de Europeanen nog wel werken, vraagt Professor Vaidyanathan zich af. Het weekend begint vrijdagmorgen. Luiheid en hangmatsocialisme zijn begrippen die wij in België ook goed kennen. Hoeveel ouders hebben nog controle over hun kinderen. Hij haalt een rabbi in Londen aan: “Er zijn tekenen van arteriosclerose van de cultuur. Een beschaving is dus oud en versleten geraakt”.
“In India is de maatschappij georganiseerd en de regering ongeorganiseerd. In Europa is de maatschappij ongeorganiseerd, waardoor de staat de zorg van veel families moet overnemen. De markt crash is vooral te wijten aan het aannemen van een model waarbij de consumptie betaald wordt door leningen en niet door sparen. Hoe lang zal het Aziatisch spaargeld het Westers uitgavenbeleid kunnen ondersteunen?”
India wordt bedreigd door twee belangrijke gevaren: links in India wil een ‘grote staat’ in het leven roepen om ook daar de families te ‘nationaliseren’. En de grote kapitalisten willen Big Business en een volledig vrij kapitalisme. In Europa staan wij voor dezelfde uitdagingen, toch?
vrijdag 21 oktober 2011
Steeds meer agressie op de treinen
Op mijn schriftelijke vraag antwoordde minister van Ambtenarenzaken en Overheidsbedrijven (Inge Vervotte) dat het aantal gemelde gevallen van agressie tegen treinbegeleidingspersoneel op 5 jaar tijd met minstens 40% gestegen is: van 696 gevallen in 2006 tot 968 gevallen van verbale of fysieke agressie in 2010 (cijfers bekend tot 31 november 2010).
Ook het aantal ziektedagen als gevolg van deze agressie steeg, zij het dat die stijging minder uitgesproken was. Toch noteerde ik ook hier een stijging van minstens 20% - minstens, omdat ook hier slechts cijfers voorhanden waren tot 1 november 2010). In 2006 waren treinbegeleiders ten gevolge van fysieke of verbale agressie 1.847 dagen met ziekteverlof, in 2010 (eerste 10 maanden dus) waren ze 2.207 dagen afwezig.
Het is duidelijk dat de maatschappelijke én economische kostprijs van het geweld tegen treinbegeleiders een stijgende aandacht moet krijgen van het beleid
Ook het aantal ziektedagen als gevolg van deze agressie steeg, zij het dat die stijging minder uitgesproken was. Toch noteerde ik ook hier een stijging van minstens 20% - minstens, omdat ook hier slechts cijfers voorhanden waren tot 1 november 2010). In 2006 waren treinbegeleiders ten gevolge van fysieke of verbale agressie 1.847 dagen met ziekteverlof, in 2010 (eerste 10 maanden dus) waren ze 2.207 dagen afwezig.
Het is duidelijk dat de maatschappelijke én economische kostprijs van het geweld tegen treinbegeleiders een stijgende aandacht moet krijgen van het beleid
donderdag 20 oktober 2011
Vlamingen driemaal gesjareld inzake Dexia – zit het in onze genen, of wat?
Men moet niet overdreven snugger zijn of speciaal gediplomeerd om te weten dat men niet speculeert of belegt met andermans geld of met geleend geld. Wat voor de particuliere burger geldt – herinnert u de ‘onvoorstelbare verhalen over mensen die geld geleend hadden om aandelen van Lernout&Hauspie te kopen – moet zeker gelden voor overheden, want die werken per definitie met andermans geld, met gemeenschapsgeld.
Neem het verhaal van Dexia: onvoorstelbaar met welke lichtzinnigheid door allerlei lokale overheden beslist werd bijkomend geld in deze put-zonder-bodem te pompen. De Vlaamse belastingbetaler wordt gemolken, en zal het gelag betalen, dat is alvast duidelijk.
Rik Van Cauwelaert in Knack windt er alvast geen doekjes om: “Dexia kon in 2008 alleen overeind gehouden worden door miljarden euro door Belgische overheden te injecteren”. Waar is al dat mooie geld verdwenen? “Volgens insiders is er al ruim 44 miljard euro van Dexia België naar Dexia Frankrijk gevloeid: dat is meer dan de helft van het totale bedrag op alle spaarrekeningen van Dexia in ons land (…) Het geld van Belgische spaarders werd door de Franse Dexiabankiers gebruikt voor erg speculatieve beleggingen, in onder meer Zuid-Europees schuldpapier”.
Van Cauwelaert besluit snoeihard: “Op die manier betalen de Belgen 3 keer voor de virtueel failliete bank. Een eerste keer om de bank te redden, eventueel te nationaliseren, een tweede keer via het Europees Noodfonds en een derde keer door de zware inleveringen op de sociale voorzieningen en de belastingverhogingen die de volgende federale regering noodgedwongen zal opleggen”.
Het Vlaams Belang eiste een parlementaire onderzoekscommissie. Rik Van Cauwelaert sluit zich daarbij aan.
Neem het verhaal van Dexia: onvoorstelbaar met welke lichtzinnigheid door allerlei lokale overheden beslist werd bijkomend geld in deze put-zonder-bodem te pompen. De Vlaamse belastingbetaler wordt gemolken, en zal het gelag betalen, dat is alvast duidelijk.
Rik Van Cauwelaert in Knack windt er alvast geen doekjes om: “Dexia kon in 2008 alleen overeind gehouden worden door miljarden euro door Belgische overheden te injecteren”. Waar is al dat mooie geld verdwenen? “Volgens insiders is er al ruim 44 miljard euro van Dexia België naar Dexia Frankrijk gevloeid: dat is meer dan de helft van het totale bedrag op alle spaarrekeningen van Dexia in ons land (…) Het geld van Belgische spaarders werd door de Franse Dexiabankiers gebruikt voor erg speculatieve beleggingen, in onder meer Zuid-Europees schuldpapier”.
Van Cauwelaert besluit snoeihard: “Op die manier betalen de Belgen 3 keer voor de virtueel failliete bank. Een eerste keer om de bank te redden, eventueel te nationaliseren, een tweede keer via het Europees Noodfonds en een derde keer door de zware inleveringen op de sociale voorzieningen en de belastingverhogingen die de volgende federale regering noodgedwongen zal opleggen”.
Het Vlaams Belang eiste een parlementaire onderzoekscommissie. Rik Van Cauwelaert sluit zich daarbij aan.
woensdag 19 oktober 2011
Het regent weer Vlaamse overwinningen!
De meerderheid van de Vlaamse media is unisono positief over het nieuwe communautaire akkoord, of althans, zo lijkt het wel als men zich tot de titels beperkt. Want onderhuids bestaat er onder het denkende deel van Vlaanderen meer dan ongerustheid over de verdere evolutie en vooral over de toekomst van Vlaanderen, de integriteit van het grondgebied, en de financiële basis waarop Vlaanderen een toekomst voor de kinderen en kleinkinderen zal kunnen blijven garanderen.
Zo heeft men het in De Standaard over ‘detaillistische verschillen’ tussen het zogenaamde communautaire Vlinderakkoord van Di Rupo en de basistekst van begin juli, verschillen die volgens de krant wijzen op duidelijke verschuivingen, en evenveel Vlaamse toegevingen. Om de meubels te redden, allicht.
Het zit hem in kleine woorden: “De ‘herfinanciering’ van Brussel wordt bijvoorbeeld verruild voor de ‘correcte financiering van Brussel’”. Maar dat is lang niet alles, en het gaat fundamenteler natuurlijk: “In de basisnota werd het principe van het responsabiliseringsmechanisme aangekondigd voor 4 domeinen: pensioenen, klimaat, werk en gezondheidszorg. Maar in het uiteindelijke akkoord blijven alleen de eerste twee overeind”.
Het geplande bonus/malus-systeem dat inzake werk was voorzien, “lag zeer gevoelig voor de Franstaligen en werd geschrapt (…)”. Van de responsabilisering rond gezondheidszorg, een element waar CD&V zwaar op aandrong, is echter niet veel meer terug te vinden”, aldus nog De Standaard.
En de andere thema’s, waarop van Vlaamse kant zo op werd aangedrongen? “Andere domeinen, waarin geen overeenstemming werd gevonden, zoals vennootschapsbelasting, zijn uitgesteld. Dat element wordt samen met het sociaal-economische besproken”.
Even samenvatten? Geen zuivere splitsing van BHV, een funeste splitsing van het gerechtelijk arrondissement, het loslaten van de 6 faciliteitengemeenten, het toestaan van een metropolitane gemeenschap, het volledig ontwikkelen van een derde, Brussels Gewest, het laten voortduren van de transfers, het betalen van “een correcte financiering” van Brussel, en het ingaan tegen de eerdere, met veel bombarie afgekondigde Vlaamse resoluties.
Het regent inderdaad weer Vlaamse overwinningen…Dit zal zijn prijs kennen, geachte onderhandelaars van de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen (zonder Vlaamse meerderheid weliswaar)!
Zo heeft men het in De Standaard over ‘detaillistische verschillen’ tussen het zogenaamde communautaire Vlinderakkoord van Di Rupo en de basistekst van begin juli, verschillen die volgens de krant wijzen op duidelijke verschuivingen, en evenveel Vlaamse toegevingen. Om de meubels te redden, allicht.
Het zit hem in kleine woorden: “De ‘herfinanciering’ van Brussel wordt bijvoorbeeld verruild voor de ‘correcte financiering van Brussel’”. Maar dat is lang niet alles, en het gaat fundamenteler natuurlijk: “In de basisnota werd het principe van het responsabiliseringsmechanisme aangekondigd voor 4 domeinen: pensioenen, klimaat, werk en gezondheidszorg. Maar in het uiteindelijke akkoord blijven alleen de eerste twee overeind”.
Het geplande bonus/malus-systeem dat inzake werk was voorzien, “lag zeer gevoelig voor de Franstaligen en werd geschrapt (…)”. Van de responsabilisering rond gezondheidszorg, een element waar CD&V zwaar op aandrong, is echter niet veel meer terug te vinden”, aldus nog De Standaard.
En de andere thema’s, waarop van Vlaamse kant zo op werd aangedrongen? “Andere domeinen, waarin geen overeenstemming werd gevonden, zoals vennootschapsbelasting, zijn uitgesteld. Dat element wordt samen met het sociaal-economische besproken”.
Even samenvatten? Geen zuivere splitsing van BHV, een funeste splitsing van het gerechtelijk arrondissement, het loslaten van de 6 faciliteitengemeenten, het toestaan van een metropolitane gemeenschap, het volledig ontwikkelen van een derde, Brussels Gewest, het laten voortduren van de transfers, het betalen van “een correcte financiering” van Brussel, en het ingaan tegen de eerdere, met veel bombarie afgekondigde Vlaamse resoluties.
Het regent inderdaad weer Vlaamse overwinningen…Dit zal zijn prijs kennen, geachte onderhandelaars van de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen (zonder Vlaamse meerderheid weliswaar)!
dinsdag 18 oktober 2011
Een Copernicaanse omwenteling? Een Copernicaanse nachtmerrie!
Politicoloog Bart Maddens is scherp in De Morgen (11.10.2011), want deze staatshervorming – of wat daar moet voor doorgaan – dreigt zeer funeste gevolgen voor Vlaanderen en zijn toekomst te hebben. Een partijtje paniekvoetbal van Maddens? Ik denk het niet. Laten wij even zijn redenering analyseren.
Het zeer slechte nieuws is dat de aangekondigde communautaire revolutie haaks staat op wat wij, Vlaamsgezinden, steeds hebben nagestreefde. Er komen namelijk drie evenwaardige gewesten, waarvan er twee front zullen vormen tegen Vlaanderen.
“In de 5 Vlaamse resoluties (en dus ook in het Vlaams regeerakkoord) wordt ondubbelzinnig gepleit voor een versterking van de tweeledigheid. In de eerste resolutie lezen we: ‘Het federale staatsmodel dient gebaseerd te zijn op een fundamentele tweeledigheid op basis van twee deelstaten, met daarnaast Brussel en de Duitstalige Gemeenschap met een specifiek statuut’. De 3de resolutie, over Brussel, is zo mogelijk nog duidelijker: ‘De twee deelstaten moeten in hun gezamenlijke hoofdstad volwaardig kunnen participeren in het beleid waarvan het belang het stedelijke niveau overstijgt”.
Deze Vlaamse beleidsnota wordt hier dus duidelijk en helemaal verlaten voor een Belgisch beleid van 3 gewesten. Het Brussels Gewest wordt de grote overwinnaar: het krijgt constitutieve autonomie en wordt bevoegd voor gemeenschapsbevoegdheden als kinderbijslagen, beroepsopleiding en toerisme. Wellicht volgen nog bevoegdheden op vlak van gezondheids-, ouderen en gehandicaptenzorg naar het Brussels Gewest. De bevoegdheden van de Vlaamse deelstaat worden in Brussel afgebouwd. Maar de Vlamingen mogen wel de boel blijven betalen – en nog meer dan vroeger trouwens: minsten 600 miljoen euro extra.
Ik moet dan ook de cynische eindbemerking van wetenschapper Maddens onderschrijven: “Ongetwijfeld zal de Vlaamse regering die nieuwe constellatie met uitzinnige vreugde begroeten”. Hallo, N-VA, zijn jullie nog bij de les?
Het zeer slechte nieuws is dat de aangekondigde communautaire revolutie haaks staat op wat wij, Vlaamsgezinden, steeds hebben nagestreefde. Er komen namelijk drie evenwaardige gewesten, waarvan er twee front zullen vormen tegen Vlaanderen.
“In de 5 Vlaamse resoluties (en dus ook in het Vlaams regeerakkoord) wordt ondubbelzinnig gepleit voor een versterking van de tweeledigheid. In de eerste resolutie lezen we: ‘Het federale staatsmodel dient gebaseerd te zijn op een fundamentele tweeledigheid op basis van twee deelstaten, met daarnaast Brussel en de Duitstalige Gemeenschap met een specifiek statuut’. De 3de resolutie, over Brussel, is zo mogelijk nog duidelijker: ‘De twee deelstaten moeten in hun gezamenlijke hoofdstad volwaardig kunnen participeren in het beleid waarvan het belang het stedelijke niveau overstijgt”.
Deze Vlaamse beleidsnota wordt hier dus duidelijk en helemaal verlaten voor een Belgisch beleid van 3 gewesten. Het Brussels Gewest wordt de grote overwinnaar: het krijgt constitutieve autonomie en wordt bevoegd voor gemeenschapsbevoegdheden als kinderbijslagen, beroepsopleiding en toerisme. Wellicht volgen nog bevoegdheden op vlak van gezondheids-, ouderen en gehandicaptenzorg naar het Brussels Gewest. De bevoegdheden van de Vlaamse deelstaat worden in Brussel afgebouwd. Maar de Vlamingen mogen wel de boel blijven betalen – en nog meer dan vroeger trouwens: minsten 600 miljoen euro extra.
Ik moet dan ook de cynische eindbemerking van wetenschapper Maddens onderschrijven: “Ongetwijfeld zal de Vlaamse regering die nieuwe constellatie met uitzinnige vreugde begroeten”. Hallo, N-VA, zijn jullie nog bij de les?
maandag 17 oktober 2011
Ja, er zijn manieren om financiële crisissen als deze te beperken
Een financiële crisis, zoals we die in 2008 hebben gekend, zou het voordeel moeten hebben gehad dat er over banken en geld zou worden nagedacht. Dat er maatregelen zouden kunnen worden genomen om een herhaling te vermijden. Het lijkt wel alsof een aantal bankiers alle duidelijke boodschappen in de wind hebben geslagen en gewoon hun ding hebben gedaan. Ondertussen is ook duidelijk dat de belastingbetaler her allemaal zal mogen betalen. Heeft u in de pers één woord gelezen over de verpletterende verantwoordelijkheid van een aantal ‘decision makers’ in banken, financiële en verzekeringsinstellingen?
Ondertussen worden een aantal gevolgen cijfermatig vastgelegd. Alleen al voor Duitsland worden de reddingsmaatregelen begroot op meer dan 200 miljard euro. Of 2.500 euro belasting per Duitse inwoner. Professor Max Otte, in een klein, dun, zeer interessant boekje met als titel ‘Stoppt das Eurodesaster’, stelt dat de zogenaamde eurocrisis eigenlijk geen eurocrisis is, maar een nieuwe bankencrisis.
Want het geld dat zogezegd wordt gebruikt om Griekenland te redden, de Griekse economie te redden, en “dus de euro te redden”, vloeit gewoon naar de banken, er wordt dus opnieuw geprobeerd banken te redden en het financieel systeem te redden. De Griekse burger zal er niet beter van worden, en u allicht ook niet.
“Wat we nodig hebben”, aldus professor Otte, “is een fair markteconomisch financieel systeem, waarbij kapitaalinkomen, dat aan inspanningen verbonden is, beloond wordt, terwijl inkomen aan kapitaal dat slechts aan speculeren wordt verdiend, wel belast wordt”.
Max Otte gaat uitgebreid in op het onderscheid tussen spaarbanken en investeringsbanken. Beiden zijn nodig voor het economisch weefsel, maar het onmiskenbare vermengen van de beiden heeft ertoe geleid dat een financiële oligarchie kansen zag om een ganse economie te ondergraven en van haar financiële inbreng afhankelijk te maken. Dit werd mogelijk door een totale deregulering van de financiële markten. En als het dan verkeerd gaat in de financiële markten, krijgt de ganse economie het natuurlijk bijzonder moeilijk. Of een gans continent.
Zijn er lessen te trekken uit wat gebeurd is, en voor onze ogen opnieuw gebeurt? Professor Max Otte denkt van wel en somt 5 maatregelen op:
1. Vaste minimale vereisten op het vlak van eigen vermogen voor alle financiële actoren, in de plaats van de lakse en manipuleerbare eisen van Basel II en Basel III.
2. Begrenzingen op de grootte van de actoren op de markt van de financiële dienstverlening. Daardoor wordt hun macht beperkt en wordt hun mogelijke invloed ook mogelijk aan banden gelegd.
3. Een duidelijke scheiding tussen investerings- en spaarbanken, en een regeling van de bedrijfsmodellen zoals in de Glass-Steagall-Act, waardoor speculatie door banken met geld van private of bedrijfsspaargelden onmogelijk wordt.
4. De invoering van een financiële transactiebelasting, waardoor speculatie wordt beperkt en de gewone spaarder omzeggens niet wordt getroffen.
5. De oprichting van een Europees Ratinginstituut om de macht van de private, Angelsaksische kartels te breken. Er zijn voldoende Europese economen voor handen, die deze opdracht tot een goed einde kunnen brengen.
Otte, Max, “Stoppt das Euro Desaster”, 2011, Ullstein-Buchverlage, Berlin, 47 pagina’s
ISBN 978 – 3 – 550 – 08896 – 4.
Ondertussen worden een aantal gevolgen cijfermatig vastgelegd. Alleen al voor Duitsland worden de reddingsmaatregelen begroot op meer dan 200 miljard euro. Of 2.500 euro belasting per Duitse inwoner. Professor Max Otte, in een klein, dun, zeer interessant boekje met als titel ‘Stoppt das Eurodesaster’, stelt dat de zogenaamde eurocrisis eigenlijk geen eurocrisis is, maar een nieuwe bankencrisis.
Want het geld dat zogezegd wordt gebruikt om Griekenland te redden, de Griekse economie te redden, en “dus de euro te redden”, vloeit gewoon naar de banken, er wordt dus opnieuw geprobeerd banken te redden en het financieel systeem te redden. De Griekse burger zal er niet beter van worden, en u allicht ook niet.
“Wat we nodig hebben”, aldus professor Otte, “is een fair markteconomisch financieel systeem, waarbij kapitaalinkomen, dat aan inspanningen verbonden is, beloond wordt, terwijl inkomen aan kapitaal dat slechts aan speculeren wordt verdiend, wel belast wordt”.
Max Otte gaat uitgebreid in op het onderscheid tussen spaarbanken en investeringsbanken. Beiden zijn nodig voor het economisch weefsel, maar het onmiskenbare vermengen van de beiden heeft ertoe geleid dat een financiële oligarchie kansen zag om een ganse economie te ondergraven en van haar financiële inbreng afhankelijk te maken. Dit werd mogelijk door een totale deregulering van de financiële markten. En als het dan verkeerd gaat in de financiële markten, krijgt de ganse economie het natuurlijk bijzonder moeilijk. Of een gans continent.
Zijn er lessen te trekken uit wat gebeurd is, en voor onze ogen opnieuw gebeurt? Professor Max Otte denkt van wel en somt 5 maatregelen op:
1. Vaste minimale vereisten op het vlak van eigen vermogen voor alle financiële actoren, in de plaats van de lakse en manipuleerbare eisen van Basel II en Basel III.
2. Begrenzingen op de grootte van de actoren op de markt van de financiële dienstverlening. Daardoor wordt hun macht beperkt en wordt hun mogelijke invloed ook mogelijk aan banden gelegd.
3. Een duidelijke scheiding tussen investerings- en spaarbanken, en een regeling van de bedrijfsmodellen zoals in de Glass-Steagall-Act, waardoor speculatie door banken met geld van private of bedrijfsspaargelden onmogelijk wordt.
4. De invoering van een financiële transactiebelasting, waardoor speculatie wordt beperkt en de gewone spaarder omzeggens niet wordt getroffen.
5. De oprichting van een Europees Ratinginstituut om de macht van de private, Angelsaksische kartels te breken. Er zijn voldoende Europese economen voor handen, die deze opdracht tot een goed einde kunnen brengen.
Otte, Max, “Stoppt das Euro Desaster”, 2011, Ullstein-Buchverlage, Berlin, 47 pagina’s
ISBN 978 – 3 – 550 – 08896 – 4.
vrijdag 14 oktober 2011
Laptop gestolen in Brussel
Heel erg voor mezelf, maar ook erg voor u allemaal natuurlijk. Woensdagavond, na de commissievergaderingen, werd ik op het perron in Brussel-Centraal, beroofd van mijn computertas, met daarin, naast mijn laptop, ook heel wat documenten.
Dat had onmiddellijk voor negatief gevolg dat mijn communicatiemiddelen met de buitenwereld een flink stuk ingeperkt werden. Men kan zich trouwens de vraag stellen hoeveel van onze soereiniteit als mens overblijft, als we - geconfronteerd met een ontvreemding van onze middelen - zo afhankelijk blijken van de moderne technologie.
Om u maar mee te delen, beste lezer, dat u vandaag maandag weer op mij kan rekenen. Er moeten nu allerlei dingen worden geformateerd, bijeengezocht - ik ben véél informatie kwijtgespeeld - en allerlei teksten, die ik af had, moet ik opnieuw bijeenschrijven. Het lukt wel, zoveel is duidelijk.
Dat had onmiddellijk voor negatief gevolg dat mijn communicatiemiddelen met de buitenwereld een flink stuk ingeperkt werden. Men kan zich trouwens de vraag stellen hoeveel van onze soereiniteit als mens overblijft, als we - geconfronteerd met een ontvreemding van onze middelen - zo afhankelijk blijken van de moderne technologie.
Om u maar mee te delen, beste lezer, dat u vandaag maandag weer op mij kan rekenen. Er moeten nu allerlei dingen worden geformateerd, bijeengezocht - ik ben véél informatie kwijtgespeeld - en allerlei teksten, die ik af had, moet ik opnieuw bijeenschrijven. Het lukt wel, zoveel is duidelijk.
woensdag 12 oktober 2011
Record aantal bedrijven over de kop in september
Traditioneel is de maand september een “zwarte maand”, want de faillissementscijfers doen dan meestal een inhaalbeweging na een lange zomer. Toch verbaast het aantal failliete bedrijven een aantal mensen, die ervan uitgingen dat de vele positieve geluiden over de economie in België het beste deed verhopen betreffende de bedrijven.
Neen dus. Afgelopen maand ging er liefst 1.165 ondernemingen failliet. In 9 maanden staat de teller hiermee op 7.610 faillissementen in de bedrijfswereld, een absoluut record. Een stijging van 2,67% ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. En het onderzoeksbureau Graydon is pessimistisch wat de toekomst betreft: “Op lange termijn zie ik niet echt een serieuze ombuiging. De kans is groot dat we dit jaar de kaap van de 10.000 faillissementen zullen ronden”, aldus een verslag in Het Laatste Nieuws (04.10.2011).
Opvallend – en dat is de reden waarom ik deze cijfers nog eens in de kijker wil zetten – is dat vooral “in Wallonië en Brussel het aantal faillissementen toeneemt. In Wallonië gingen tijdens de eerste 9 maanden van dit jaar 2.244 bedrijven bankroet (een stijging van bijna 9%) en in Brussel waren dat er 1.778 – een stijging van bijna 7%. Vlaanderen doet het daarentegen een pak beter, het aantal faillissementen zakte er met 2,85%.
Neen dus. Afgelopen maand ging er liefst 1.165 ondernemingen failliet. In 9 maanden staat de teller hiermee op 7.610 faillissementen in de bedrijfswereld, een absoluut record. Een stijging van 2,67% ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. En het onderzoeksbureau Graydon is pessimistisch wat de toekomst betreft: “Op lange termijn zie ik niet echt een serieuze ombuiging. De kans is groot dat we dit jaar de kaap van de 10.000 faillissementen zullen ronden”, aldus een verslag in Het Laatste Nieuws (04.10.2011).
Opvallend – en dat is de reden waarom ik deze cijfers nog eens in de kijker wil zetten – is dat vooral “in Wallonië en Brussel het aantal faillissementen toeneemt. In Wallonië gingen tijdens de eerste 9 maanden van dit jaar 2.244 bedrijven bankroet (een stijging van bijna 9%) en in Brussel waren dat er 1.778 – een stijging van bijna 7%. Vlaanderen doet het daarentegen een pak beter, het aantal faillissementen zakte er met 2,85%.
dinsdag 11 oktober 2011
Een nachtelijke beslissing? Een nachtmerrie!
Ontslagnemend premier Leterme en ontslagnemende minister van Financiën waren zéér tevreden met de nachtelijke beslissing om Dexia Bank België te nationaliseren en hiervoor een bedrag van 4 miljard te voorzien. Ze vinden dat ze het land weer een schitterende dienst hebben bewezen.
De feiten gaan nochtans een heel andere richting uit, en het is goed ze even op een rijtje te zetten. Iedereen is het erover eens dat onder andere Dexia geleid werd “door CEO’s die risico’s hebben genomen die geen zinnig mens ooit zou hebben genomen”. Vooral in Frankrijk dan. Dexia België was (en is) een spaardersbank, met weinig risico voor de bank dus en met goede, degelijke en recurrente winsten. Dexia Frankrijk had geen enkele spaarder en was vooral gericht op het investeringsrisico en andere gewaagde producten.
En nochtans! Nochtans vindt Leterme het een goede zaak dat België voor 60% garant moet staan voor de ‘bad bank’, voor die bank waar al die risicovolle en slechte producten in komen. Voor premier Leterme is de term ‘bad bank’ te geladen, hij spreekt liever van ‘rest bank’. Maar 60%? Waar haalt hij het? En wààr werden de risico’s genomen, mijnheer Leterme?
België betaalt 4 miljard euro voor de overname van Dexia Bank België. België belast de komende generaties met de garanties voor de ‘bad bank’, die oplopen tot 54,4 miljard euro. Voor de rest zitten de twee belangrijkste aandeelhouders zowat aan de grens van het faillissement: Arco, de ACW-investeringsholding – al moet men zich de vraag stellen of het tot de taak van een vakbond behoort om te investeren? – en vooral erg voor iedereen: de Gemeentelijke Holding. De Gewesten staat er ook bijzonder slecht voor door de nationalisering: ze investeerden in 2008 al 1 miljard euro in Dexia, en die gaat nu zowat in rook op. Daarnaast stonden ze ook nog eens voor 450 miljoen euro garant voor de Gemeentelijke Holding in Dexia.
Wat er eigenlijk goed is aan deze nationalisering – en wat er allemaal rond hangt – mogen de heren Reynders en Leterme mij wel eens komen uitleggen. Als ik een economisch expert als Ivan Van de Cloot in de radio hoor verklaren dat de impact van de redding en de garanties op de Franse begroting maximaal 2% bedraagt, terwijl die in België een impact van ongeveer 15% heeft, dan weet men het wel zeker? Slecht onderhandeld, een slechte deal, en opnieuw een knieval in de richting van Frankrijk. En – wat nog véél erger is – op kosten van de (vooral Vlaamse) belastingbetaler. Bedankt dus, heren, voor deze uitstekende onderhandelde deal!
De feiten gaan nochtans een heel andere richting uit, en het is goed ze even op een rijtje te zetten. Iedereen is het erover eens dat onder andere Dexia geleid werd “door CEO’s die risico’s hebben genomen die geen zinnig mens ooit zou hebben genomen”. Vooral in Frankrijk dan. Dexia België was (en is) een spaardersbank, met weinig risico voor de bank dus en met goede, degelijke en recurrente winsten. Dexia Frankrijk had geen enkele spaarder en was vooral gericht op het investeringsrisico en andere gewaagde producten.
En nochtans! Nochtans vindt Leterme het een goede zaak dat België voor 60% garant moet staan voor de ‘bad bank’, voor die bank waar al die risicovolle en slechte producten in komen. Voor premier Leterme is de term ‘bad bank’ te geladen, hij spreekt liever van ‘rest bank’. Maar 60%? Waar haalt hij het? En wààr werden de risico’s genomen, mijnheer Leterme?
België betaalt 4 miljard euro voor de overname van Dexia Bank België. België belast de komende generaties met de garanties voor de ‘bad bank’, die oplopen tot 54,4 miljard euro. Voor de rest zitten de twee belangrijkste aandeelhouders zowat aan de grens van het faillissement: Arco, de ACW-investeringsholding – al moet men zich de vraag stellen of het tot de taak van een vakbond behoort om te investeren? – en vooral erg voor iedereen: de Gemeentelijke Holding. De Gewesten staat er ook bijzonder slecht voor door de nationalisering: ze investeerden in 2008 al 1 miljard euro in Dexia, en die gaat nu zowat in rook op. Daarnaast stonden ze ook nog eens voor 450 miljoen euro garant voor de Gemeentelijke Holding in Dexia.
Wat er eigenlijk goed is aan deze nationalisering – en wat er allemaal rond hangt – mogen de heren Reynders en Leterme mij wel eens komen uitleggen. Als ik een economisch expert als Ivan Van de Cloot in de radio hoor verklaren dat de impact van de redding en de garanties op de Franse begroting maximaal 2% bedraagt, terwijl die in België een impact van ongeveer 15% heeft, dan weet men het wel zeker? Slecht onderhandeld, een slechte deal, en opnieuw een knieval in de richting van Frankrijk. En – wat nog véél erger is – op kosten van de (vooral Vlaamse) belastingbetaler. Bedankt dus, heren, voor deze uitstekende onderhandelde deal!
Abonneren op:
Posts (Atom)