POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





vrijdag 30 mei 2008

Miljoenen euro aan sociale fraude

Gisteren interpelleerden collega’s Guy D’Haeseleer (Kamer) en Jurgen Ceder (Senaat) de regering over de grootschalige fraude in de sociale fondsen, die gecontroleerd worden door de traditionele vakbonden. Een eerste groot succes voor de vakbondscel van het Vlaams Belang en voor Marie-Rose Morel, die de cel met haar gedrevenheid vooruit stuwt. Niet alleen Trends en andere gespecialiseerde persorganen berichtten hierover, ook De Standaard besteedde aan het uitbrengen van de fraude een mooie, paginagrote bijdrage.

Sociale fondsen, waarvan er honderden in ons land bestaan, worden beheerd door werkgeversorganisaties en vakbonden van de betrokken bedrijfstak, aldus De Standaard. De facto staan ze onder controle van de vakbonden. “Ze keren allerlei aanvullende sociale uitkeringen uit, zoals het zogenaamde vorstverlet in de bouwsector”.

Collega’s D’Haeseleer en Ceder konden aantonen dat het sociaal fonds van de houthandel bijvoorbeeld de werknemers van die sector een eindejaarspremie uitbetaalde zonder die aan te geven aan de sociale zekerheid en zonder er dus sociale bijdragen op te betalen. Het fonds voor de metaalsector liet niet-vakbondsleden teveel belastingen betalen op de uitkeringen die ze kregen. Miljoenenfraude, die decennialang doorging.

De Standaard ruimde dus plaats in voor het Vlaams Belang (29.05.2008). Of dit dan onze stelling niet tegenspreekt dat het Vlaams Belang in de pers wordt geboycot? Natuurlijk niet, want buiten De Standaard hadden slechts weinig kranten aandacht voor dit nieuws – alleen een piepklein bericht in Het Laatste Nieuws. In de Franstalige kranten zocht je al helemaal tevergeefs naar berichtgeving over deze sociale fraude. Hadden de traditionele partijen – of LDD – bijvoorbeeld de kat de bel aangebonden, dan waren radio en televisie zeker ter plaatse afgestapt en was de zaak nog eens goed voor het hoofdbericht op de verschillende journaals. De fraude was zeker vermeld geworden in het dagelijks persoverzicht. Niets van dit alles.

Maar goed, fijn dat dan toch De Standaard hierover berichtte. Niet toevallig De Standaard dus. Spijtig alleen dat het bedrag van de fraude, door collega D’Haeseleer op miljoenen euro geschat, niet mee opgenomen werd in het artikel. Maar je kan ook niet alles willen.

donderdag 29 mei 2008

Fin de régime?

Rien ne va plus. Dit is toch de indruk die je krijgt als je (sommige) collega’s van de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen bezig ziet en in gesprekken vraagt naar de overlevingskansen van regering. Dit is ook de indruk die je krijgt als je trouw commissievergaderingen bijwoont om er te discussiëren over de wetsvoorstellen van de verschillende partijen – ook van het Vlaams Belang trouwens. ‘Voorlopig’ zijn er geen wetsontwerpen (van de regering m.a.w.). De commissievergaderingen verlopen nogal dikwijls in grote verwarring: er is geen eensgezinde houding tegenover voorstellen van de eigen meerderheid, veel gekibbel onder de meerderheidspartijen, veel ruzie en geen mens die inziet hoe men in dergelijke sfeer ergens moet landen.

Ook in de Vlaamse pers klinkt unisono dezelfde conclusie: “Niemand die zo gek is om het hardop te zeggen, maar in stilte bereidt iedereen zich voor op vervroegde verkiezingen, wellicht in oktober. De regering-Leterme verkeert in staat van oorlog. Niemand die inziet hoe er tegen 15 juli nog een akkoord in zit over wat dan ook”, aldus een commentaar in Het Laatste Nieuws en in De Tijd ((28.05.2008).

Vooral de jongste weken neemt de crisissfeer enorm toe. Eerst wou Open VLD tegen 15 juli een uitgewerkt economisch plan, de Franstalige PS reageerde met een ultimatum inzake een sociaal beleid, ook al tegen 15 juli. En ook al tegen 15 juli moeten er communautaire plannen voorliggen. Of een “verklaring over de stappen naar een tweede communautaire bundel”, wat dat ook moge zijn. Allemaal stekkers die worden uitgetrokken op 15 juli. Er was de verklaring van Reynders dat “het het minste van zijn zorgen was of de regering zou vallen”. Er is het verzet tegen de regularisatieplannen van Open VLD-minister Turtelboom. Er is de Congo-crisis. Vergeten we nog ergens iets?

Dit is een typisch van het ‘fin de régime’. Nu al wordt in de pers meegedeeld dat er mogelijk verkiezingen in oktober komen. Samengevoegde verkiezingen, want ook de regionale, Vlaamse, Waalse en Brusselse verkiezingen, zou men op dezelfde dag willen houden. Dat is één mogelijke piste, een andere zou hierin bestaan dat men federale verkiezingen houdt in oktober, waarbij (ongeveer) dezelfde federale partijen een regering vormen, met hetzelfde spierballengerol aan Vlaamse kant, zodat men ‘met een gerust hart’ aan Vlaamse meerderheidskant de Vlaamse verkiezingen tegemoet kan tegemoet zien.

Het is aan ons om de derde optie steeds meer als enig mogelijk alternatief voor te stellen: dat van een Vlaamse regering die de federale bevoegdheden naar zich toe haalt, en die een de facto zelfstandigheid uitroept. Rien ne va plus: wie het anders ziet, moet toch behoorlijk blind zijn.

woensdag 28 mei 2008

NMBS: een ramp!

Ik weiger om hierover verwijten te sturen naar het vele NMBS-personeel, want ik weet hoe moeilijk die het heeft om vriendelijk te blijven en te blijven glimlachen als ze weer eens door de reizigers worden aangeklampt bij de zoveelste treinvertraging. Hoe frustrerend het moet zijn om ’s nachts of ’s morgens vroeg in je kleine controleurskamertje te blijven zitten, omdat een groepje ‘jongeren’ amokmakend na een nachtje fuiven huiswaarts trekt en de trein onveilig maakt.

Er zijn niet alleen de vele vertragingen (eigen metingen geven aan dat tot 40% van de treinen met vertraging rijden), de overvolle en verouderde treinstellen, maar nu blijkt uit onderzoek dat het personeelsbeleid van de verschillende NMBS-vennootschappen ook al een regelrechte ramp te zijn. Dat toch kan men lezen in een rapport van een externe consultant, opgesteld in opdracht van de minister van Overheidsbedrijven.

In De Morgen (15.05.2008) kan men hierover véél blabla lezen: benoemingen teveel op basis van anciënniteit en te weinig op basis van competentie, enzovoort. Voor de échte redenen moet men echter bij De Tijd zijn, dat over het personeelsbeleid van de NMBS-groep het volgende schrijft: “Het grote probleem is dat het NMBS-bastion gecontroleerd wordt door twee vakbonden: ACOD en ACV Transcom. Samen hebben ze ongeveer driekwart van de
85 procent vakbondsleden onder hun vleugels. Zij regelen de benoemingen en mutaties. Als personeelslid kan je maar beter lid zijn van een vakbond. Wie dat niet is, wordt gepest. Wie weigert actie te voeren, heeft een probleem, zegt een vakbondsman. Zo groot is de macht van de bonden, die jaarlijks 3,8 miljoen euro aan overheidsdotaties krijgen. De wil van de bonden is wet en zonder hun goedkeuring is het heel moeilijk intern iets te veranderen. De huidige toplui bij de NMBS, Jannie Haek, Marc Descheemaecker en Luc Lallemand weten dat. Hun voorganger Etienne Schouppe, nu staatssecretaris voor Mobiliteit (CD&V), wist dat ook. Hij gaf de bonden wat ze wilden. In ruil kon hij rustig voortwerken aan de uitbouw van zijn ABX-imperium.
Ook Jannie Haek is bang van de bonden. Zo bang zelfs dat hij weigert de liberale vakbond VSOA te erkennen om de twee gevestigde bonden niet tegen zich in het harnas te jagen”.

De minister van Overheidsbedrijven – die zelf uit de vakbonden komt – wil “de audit gebruiken als basis voor de verdere gesprekken over de taakverdeling tussen de spoorbedrijven”. Gaat u dan werkelijk niets doen om deze monopolisering van het personeelsbeleid door twee vakbonden te breken, mevrouw de minister?

dinsdag 27 mei 2008

Nog eens over de koopkracht

Wie het artikel in De Standaard heeft gelezen op donderdag 15 mei 2008, moet het stilaan gaan beseffen: in het licht van de huidige evolutie van de wereldmarkten en de economische ontwikkeling is het duidelijk dat we in het Westen – als geen maatregelen worden getroffen – afstevenen op een algemene verarming.

Wie daar blijkbaar al goed over heeft nagedacht en wie zich onmiddellijk heeft willen indekken tegen mogelijk koopkrachtverlies, is Albert de Belgique-von Belgien-van België ne zijn familie. Niet alleen ontvingen zij al meer dan ‘royale’ dotaties, maar daarnaast zijn er nog allerlei min of meer duistere uitgaven op de posten van sommige ministeries, maar de heren en dames kunnen voor de rest van 2008 op hun beide oren slapen. De begroting voorziet niet minder dan 13.000.000 euro voor het koninklijk hof. Vorig jaar kostte de monarchie ons allemaal nog maar 12,4 miljoen euro.

Sommige kranten hebben uitgerekend dat dit neerkomt op een stijging van meer dan 5%. Andere persorganen weten dan weer te melden dat de “verhoging groter is dan verwacht”. Ter vergelijking: de Nederlandse royals krijgen in 2008 ‘slechts’ 3% opslag. In Nederland ontvangen de verschillende leden alles samen ook véél minder dan ze in België ontvangen.

Om de koopkracht te behouden, krijgt het koningshuis een verhoging van 640.000 euro! Je moet maar durven. Op een moment dat steeds meer mensen het moeilijk hebben om de eindjes aan elkaar te knopen (zelfs in gezinnen met tweeverdieners niet altijd een evidentie), kennen de heren en dames zich een verhoging toe van meer dan 5%.

Even merkwaardig is de vaststelling dat hetzelfde beleid dat ons nu al maanden probeert wijs te maken dat er geen koopkrachtprobleem bestaat in dit land, de verhoging van de dotaties aan het koningshuis verantwoordt met het argument van het “behoud van de koopkracht van de koning”. Hypocriet, hypocrieter, en dan heb je België.

maandag 26 mei 2008

Georgië, madloba!

Dit is dus zonder overdrijven een hele ervaring geworden, deze OVSE-opdracht in Georgië. In alle opzichten. Het begon al met de eerste aanblik van dit land: architecturaal kan men in deze buitenpost van Europa zowel hele oude christelijk-orthodoxe kerken en oude burchten aantreffen als de typische sowjet-appartementsblokken. In het oude stadsgedeelte van Tbilissi (de hoofdstad van Georgië) word je als het ware met ‘Brugse’-middeleeuwse toestanden geconfronteerd, maar dan zonder restauratie. Of Napels, maar enkele keren erger, zeg maar.

Geschiedkundig is Georgië misschien wel de oudste christelijke natie ter wereld. De verste herinneringen gaan er terug op koning Vakhtang (452-502 n.chr.), die er het land heeft opgebouwd. Georgië heeft heel wat gemeen met Vlaanderen: zo heeft het niet minder dan 29 bezettingen en veroveringen overleefd (de Perzen, de Byzantijnen, de Arabieren, de Khazaren, de Turken, de Mongolen en last but not least: de Russen). Strategisch lag het oude Georgië op een belangrijk knooppunt van de zijderoute, momenteel ligt het geopolitiek misschien nog belangrijker, gelet op de energietoevoer: stookolie, gas.

Wat bij een eerste bezoek zeker opvalt, is de religiositeit van het land. Ook het belang dat aan de familie in de brede zin wordt gehecht, aan de clan. Vandaar dat politieke voorkeuren er soms nog steeds meer te maken hebben met familiale banden dan met ideologische breuklijnen. De parlementaire verkiezingen van 21 mei gingen dan ook meer over personen dan over programma’s, die indruk kreeg ik toch wel.

In Georgië nam de spanning in de weken voor de verkiezing enorm toe. Niet alleen op het politieke front trouwens, maar ook in de Abchazische en in de Zuid-Ossetische regio trouwens. Deze twee buitengebieden zijn al geruime tijd zo onrustig, dat er geen normale staatsadministratie meer mogelijk is, waardoor er ook geen verkiezingen meer kunnen gehouden worden. Toen de OVSE-delegatie in Georgië verbleef en tijdens de verkiezingen werden er granaatbeschietingen gemeld. Niet zomaar ‘regionale’ spanningen trouwens: Rusland steun er de separatisten, terwijl de VSA momenteel zwaar investeren in Georgië. De huidige president Saakashvili is een bondgenoot van de VSA, waar hij studeerde en een deel van zijn jeugd doorbracht.

Een prachtig land, met een ongerepte natuur, vooral in de buurt van Borjomi dan, waar ik de observatieopdracht moet uitvoeren. Een ideaal vakantieland dus, alleen: verkeersborden zijn er niet te vinden. Onze chauffeur kende de streek gelukkig op zijn duimpje. Borjomi dus, een oud bergstadje, dat zijn mooiste glorieperiode kende als vakantiebestemming van de Romanovs en de Sowjet-elite 20.000 inwoners, één hotel en een tweetal winkels. Vooral een landbouwgebied, en wereldbefaamd voor zijn bronwater. We werden er zéér gastvrij ontvangen en op één – weliswaar zware – uitzondering na, verliepen de verkiezingen er voorbeeldig. De uitzondering was nochtans ernstig: intimidatiepogingen aan het stemlokaal door een lokaal lid van de regeringslokaal. Niet alleen de Zweedse parlementair en ikzelf werden zwaar aangeklampt, ook onze jonge tolk moest eraan geloven. Ook andere delegaties hadden last van deze intimidatiepogingen, die de ganse dag bleven duren. In Georgië waren er op 21 mei zo’n 3.500 stemlokalen, met de OVSE werden er zo’n 1.550 gecontroleerd.

Nochtans waren er in de aanloop naar de verkiezingen heel wat onregelmatigheden gemeld: zaaleigenaars die onder druk werden gezet om toch vooral geen zalen aan de oppositie te verhuren, moeilijke of helemaal geen toegang van de oppositie tot de media – tiens, waar hebben we dat nog gehoord? En ondanks de vele kritische opmerkingen bij het democratisch verloop van de verkiezingen, moet men er toch op wijzen dat Georgië op korte termijn een lange weg heeft afgelegd. Het heeft stilaan zijn plaats gevonden in de Europese volkerengemeenschap.

Georgië is een land met een sterke nationale wil. Het heeft enkele sterke troeven, zoals zijn geopolitiek strategische liggen. Een land op de grens van Europa, maar ten volle behorend tot Europa: het is deelgenoot aan haar ontstaangeschiedenis, het deelt onze Europese waarden en normen. Dank dus, Georgië, madloba!

zaterdag 17 mei 2008

Een weekje buitenland

Inderdaad, geachte lezers en lezeressen, vrienden en vriendinnen, u zult deze week moeten doorkomen zonder mijn stukjes tekst op de webstek, zonder mijn wist-je-datjes, zonder mijn kommentaar op van alles en nog wat.

Ik heb de eer en het genoegen om als OVSE-waarnemer naar Georgië te gaan om er de nationale verkiezingen te helpen opvolgen. Ik zal het dus ook een week zonder u allen moeten doen. Mijn eerste webstek-tekst (wat een woord!) kan u lezen op maandag 26 mei 2008.

vrijdag 16 mei 2008

NMBS: een ramp!

Ik weiger om hierover verwijten te sturen naar het vele NMBS-personeel, want ik weet hoe moeilijk die het heeft om vriendelijk te blijven en te blijven glimlachen als ze weer eens door de reizigers worden aangeklampt bij de zoveelste treinvertraging. Hoe frustrerend het moet zijn om ’s nachts of ’s morgens vroeg in je kleine controleurskamertje te blijven zitten, omdat een groepje ‘jongeren’ amokmakend na een nachtje fuiven huiswaarts trekt en de trein onveilig maakt.

Er zijn niet alleen de vele vertragingen (eigen metingen geven aan dat tot 40% van de treinen met vertraging rijden), de overvolle en verouderde treinstellen, maar nu blijkt uit onderzoek dat het personeelsbeleid van de verschillende NMBS-vennootschappen ook al een regelrechte ramp te zijn. Dat toch kan men lezen in een rapport van een externe consultant, opgesteld in opdracht van de minister van Overheidsbedrijven.

In De Morgen (15.05.2008) kan men hierover véél blabla lezen: benoemingen teveel op basis van anciënniteit en te weinig op basis van competentie, enzovoort. Voor de échte redenen moet men echter bij De Tijd zijn, dat over het personeelsbeleid van de NMBS-groep het volgende schrijft: “Het grote probleem is dat het NMBS-bastion gecontroleerd wordt door twee vakbonden: ACOD en ACV Transcom. Samen hebben ze ongeveer driekwart van de
85 procent vakbondsleden onder hun vleugels. Zij regelen de benoemingen en mutaties. Als personeelslid kan je maar beter lid zijn van een vakbond. Wie dat niet is, wordt gepest. Wie weigert actie te voeren, heeft een probleem, zegt een vakbondsman. Zo groot is de macht van de bonden, die jaarlijks 3,8 miljoen euro aan overheidsdotaties krijgen. De wil van de bonden is wet en zonder hun goedkeuring is het heel moeilijk intern iets te veranderen. De huidige toplui bij de NMBS, Jannie Haek, Marc Descheemaecker en Luc Lallemand weten dat. Hun voorganger Etienne Schouppe, nu staatssecretaris voor Mobiliteit (CD&V), wist dat ook. Hij gaf de bonden wat ze wilden. In ruil kon hij rustig voortwerken aan de uitbouw van zijn ABX-imperium.
Ook Jannie Haek is bang van de bonden. Zo bang zelfs dat hij weigert de liberale vakbond VSOA te erkennen om de twee gevestigde bonden niet tegen zich in het harnas te jagen”.

De minister van Overheidsbedrijven – die zelf uit de vakbonden komt – wil “de audit gebruiken als basis voor de verdere gesprekken over de taakverdeling tussen de spoorbedrijven”. Gaat u dan werkelijk niets doen om deze monopolisering van het personeelsbeleid door twee vakbonden te breken, mevrouw de minister?

donderdag 15 mei 2008

Illegalen massaal regulariseren?

Het kan een daad van medemenselijkheid lijken, het kan zelfs op een daad van christelijke overtuiging lijken. We hebben het over het massaal regulariseren van uitgeprocedeerde illegalen. Verschillende organisaties van het middenveld en zelfs politieke partijen gaan er regelmatig de straat voor op. Kerkbezettingen, en andere ‘intrieste’ verhalen moeten de mensen ‘pakken’ op hun gevoel en moeten de harten rijp maken voor een zoveelste regularisatie.

Wij van het Vlaams Belang kunnen alleen maar nog eens wijzen op de uiteindelijke consequenties van deze politieke daad. Die consequenties werden al duidelijk, niet alleen in ons land, maar ook in andere Europese landen. Het is belangrijk deze nog eens te onderstrepen.

Door te laks op te treden tegen uitgeprocedeerde illegalen, door steeds weer (juridische en andere) achterpoortjes te voorzien op een afgewerkte asielprocedure en door in het verleden enkele keren te regulariseren – denken we maar aan Spanje bijvoorbeeld, een regularisatie van niet minder dan 500.000 illegalen – trokken de lidstaten van de Europese Unie ondertussen niet minder dan 8.000.000 illegalen aan. Acht miljoen!

Een laks beleid is nooit goed. Uitgeprocedeerde asielzoekers, die niet worden uitgezet, worden illegalen en die regulariseren komt neer op de deur openzetten voor nog eens tienduizenden, ja, honderdduizenden asielzoekers en vooral economische gelukzoekers. Een verkeerd signaal. Verschillende studies, onder andere in Groot-Brittannië, wezen op het aanzuigeffect van regularisaties.

Ergerlijk is een regularisatie trouwens ook voor de echte asielzoekers, die wel de asielprocedure volgen en uiteindelijk beloond worden met een verblijfsvergunning. Wie de regels namelijk niet volgt, en uitgeprocedeerd wordt, wordt door een regularisatie in België – en bij uitbreiding in gans de EU – beloond.

Waarom zouden wij begot nog belastingen en boetes betalen? Waarom zouden de regels dan nog voor de ‘gewone’, brave burgers moeten gelden?

woensdag 14 mei 2008

Nog maar eens het probleem B-H-V

Het probleem B-H-V kan je niet op een begrijpelijke manier aan derden uitleggen, gewoon omdat het een ‘non-probleem’ is, een onbestaand probleem dus in ogen van veel progressieven, van veel Belgen.

Is België op zich al een zeer eigenaardig en bijna onontwarbaar kluwen, dan is de politieke en juridische werkelijkheid in en rond Brussel, in de twee provincies Vlaams- en Waals-Brabant inderdaad nog ingewikkelder. Maar toch is men er in geslaagd om de problematiek van B-H-V op een zeer bevattelijke manier samen te vatten en uit de doeken te doen.

Wat u hiervoor moet doen? Bekijk gewoon deze powerpoint-presentatie.

Misschien kreeg je deze voorstelling reeds doorgestuurd via andere kanalen? Stuur ze dan a.u.b. door naar familie en vrienden.






dinsdag 13 mei 2008

Na de niet-stemming van B-H-V in de Kamer

De Vlaamse partijen hebben dus hun voorstellen om B-H-V te splitsen, op de agenda van de Kamer gekregen, en daarop hebben de Franstaligen de stemming geblokkeerd. “Ze hebben een nieuw belangenconflict ingeroepen tegen deze “Vlaamse daad van agressie”, die uiteindelijk fataal moet leiden naar de splitsing van het land”, aldus Dirk Castrel in Gazet van Antwerpen (10.05.2008).

Na de spierballennummertjes in de Kamer – door de Vlaamse en Franstalige meerderheid zeer goed vooraf ingestudeerd – mochten we ons aan allerlei beschouwende artikels en achtergrondinterviews verwachten in dit lange en zonnige weekend. De bijdragen in de verschillende Vlaamse kranten laten onmiddellijk ook een mogelijke ‘nieuwe’ strategie voor de komende weken zien: vanaf nu zal door de zogenaamde publieke opinie vooral de nood aan zogenaamd staatsmansschap worden beklemtoond, de nood aan ‘goed bestuur’ ook. Luc Van der Kelen geeft een voorzet in die richting: “De democratie kan nooit de dictatuur door de meerderheid zijn. Vertaald naar België betekent dit dat de meerderheid van 60 Vlamingen niet zomaar haar wil kan opleggen aan 40 Franstaligen”. Voilà, democratie is eigenlijk de dictatuur van de minderheid, als we Van der Kelen goed hebben begrepen. Enfin, toch in België.

Bart De Wever, voorzitter van N-VA, vindt blijkbaar dat de zogenaamde Vlaamse meerderheid al voldoende overwinningen hebben gehaald, want in een interview met De Morgen twijfelt hij aan een ‘grote staatshervorming’ tegen 15 juli: “Ik heb aan Yves Leterme en het kartel beloofd dat ik nog tot 15 juli contructief zal meewerken aan een oplossing”. Of hij dan soms opstapt? Neen, dat is teveel gevraagd, want opeens komt een andere datum op de proppen: “Voor het parlementair reces moet er een akkoord zijn. Dat kan 15 juli zijn, of 8 augustus of zelfs 30 augustus. De precieze datum doet er niet toe. Maar voor de start van het nieuwe politieke jaar moeten we eruit zijn” (De Morgen, 10.05.2008).

Voor wie er nog zou aan twijfelen: dit wordt een lange, hete zomer.

vrijdag 9 mei 2008

En ondanks het zéér nachtelijke uur...

Ik heb het vroeger op deze weblog al eens opgemerkt, maar men krijgt als bevoorrecht waarnemer van het politieke gebeuren steeds meer de stellige indruk dat er de taalverhouding 60/40 (Nederlandstaligen/Franstaligen) in allerlei federale overheidsinstellingen steeds minder wordt gerespecteerd. Dat de Vlamingen er met andere woorden weer op achteruit gaan – of achteruitgesteld.

Neem nu de FOD Financiën (Federale Overheidsdienst), een “zwaar” departement. Qua personeelsbezetting in de verschillende afdelingen van deze dienst blijkt niet alleen een achteruitgang van het aantal Nederlandstalige personeelsleden in absolute cijfers, maar ook procentueel gaan we er jaar op jaar op achteruit. De 60-40-verhouding wordt er – met uitzondering van één kleinere dienst – nergens meer gehaald, wel integendeel.

Enkele cijfers?

- De dienst AOIF. Het aantal Nederlandstalige ambtenaren gaat er van 8365 (in 2005) of 55,15% van het totaal aantal, achteruit naar 7979 eenheden in 2007 of 54,8%. Wat het aantal contractuelen betreft halen de Nederlandstaligen slechts een schamele 46% en gaan we er ook op achteruit.
- In de dienst Douane en Accijnzen halen de ambtenaren wel meer dan 60%, maar ook daar gaat het procentueel aantal Nederlandstaligen er jaar in jaar uit op achteruit.
- De AKRED dan. Het aantal Nederlandstalige ambtenaren zakt er van 57,5% terug naar 57%. Bij de contractuelen halen we niet eens 50%.
- Tenslotte de BBI. Ook hier gaat ons aandeel erop achteruit van 57,5% naar 56%. Op drie jaar tijd.

Op die manier gaan opnieuw honderden jobs voor Vlamingen verloren – tenzij men hiermee zou willen aantonen dat de Franstaligen minder snel werken…Maar dat zal wel de bedoeling niet zijn, zeker?

donderdag 8 mei 2008

Verliest Vlaanderen buitenlandse handel?

Dinsdag laatstleden werd in de commissie Buitenlandse Zaken van de Kamer de beleidsnota van minister Karel De Gucht besproken. Hij had het onder meer over de buitenlandse handel en de economische diplomatie waarvan hij een kerntaak van zijn departement wil maken. In de toekomst wil hij dan ook hierover de samenwerking met de gewesten ‘organiseren’.

Het komt er in feite op neer dat hij onder het mom van coördinatie op een subtiele wijze deze materie opnieuw onder de bevoegdheid van de federale regering wil laten ressorteren. Het is met andere woorden zijn bedoeling ‘Buitenlandse Handel’ uit de handen van de gewesten te halen en stilaan onder zijn gezag te brengen.

De N-VA had met veel poeha aangekondigd dat zij zich tegen deze plannen met hand en tand zou verzetten. Tot ieders verbazing was de N-VA echter afwezig in de commissie. Vlaams Belang-collega Francis Van den Eynde was in deze commissie dan ook de enige die de minister hierover heeft aangepakt. Alle andere zogenaamde Vlaamse partijen lieten betijen. In het ochtendnieuws (07.04.2008) noemde Claire Tillekaerts (Vlaams Agentschap voor Internationaal Ondernemen) de (her-)federalisering van Buitenlandse Handel een ernstige vergissing.

Het was trouwens niet de eerste ‘loer’ die men ons op het Belgisch niveau heeft gedraaid. Dezelfde dag werd in de commissie Bedrijfsleven werd immers over ons wetsvoorstel om een Nederlandstalig en Franstalig Beroepsinstituut van Vastgoedmakelaars op te richten, gediscussieerd en gestemd. Het wetsvoorstel, dat gedragen wordt door bijzonder veel Vlaamse vastgoedmakelaars, was zelfs geen discussie waard. Het werd eenvoudig weggestemd. Het zogenaamd Vlaamse kartel – u weet wel, die ‘hardliners’ die gezworen hadden de 5 resoluties van het Vlaams Parlement uit te voeren – gaven geen krimp. Wij we ook al niet hoorden, waren de collega’s van Open VLD – u weet wel, die partij die ‘steeds in de bres staat’ voor de belangen van de Vlaamse zelfstandigen.

Bruno Valkeniers en ikzelf konden in de commissie alleen vaststellen dat de zogenaamde Vlaamse meerderheid opnieuw kansen liet liggen om haar tanden eens te tonen. Helaas! En de Vlaamse vastgoedmakelaars weten alvast dat ze er op die dames en heren best niet te veel wordt gerekend.

woensdag 7 mei 2008

Een leugentje om bestwil?

Alle middelen lijken vandaag toegestaan om te bewijzen dat “de Belgen een en onverdeeld moeten zijn”, dat er geen fundamentele verschillen bestaan tussen Vlaanderen en Franstalig België en dat het beeld van de “luie Walen” niet klopt. Alle middelen, zo nodig een leugentje om bestwil. Spijtig vooral voor de Franstaligen, want het doet hun zaak geen goed.

Zo is er de toestand van arbeidskrapte op de arbeidsmarkt in West-Vlaanderen. West-Vlaamse ondernemers moeten – bij gebrek aan interesse van Waalse werklozen – noodgedwongen Franse werknemers in hun ondernemingen te werk stellen. Tot uit Valenciennes en verder komen Fransen in West-Vlaamse bedrijven werken.

De Waalse minister-president Demotte – niet toevallig PS – wenste de perceptie van “luie Walen” de wereld uit te helpen. “Naar aanleiding van een jobbeurs in Kortrijk eind vorig jaar was Demotte er als de kippen bij om mee te delen dat er al 10.000 Walen in het Kortrijkse werken. ‘De clichés over de Walen die niet in Vlaanderen willen komen werken, kloppen niet’, aldus Demotte” (De Standaard, 02.05.2008).

Uit statistieken van de FOD Economie blijkt nu dat er bijlange geen 10.000 Walen in het Kortrijkse en omstreken werken, hoogstens 2.500. Zoals er ook ruim 2.000 West-Vlamingen in Henegouwen werken. Dat de Walen ons proberen te overtuigen van hun werkkracht en inzet, tot daar aan toe. Maar ergerlijk – of moeten wij zeggen: beeldbevestigend – is wel dat dit gebeurt op verkeerde informatie. Moet dit soms doorgaan voor ‘vertrouwenwekkend’ bestuur?

En ondertussen is een andere Franstalige minister, Reynder (MR) bezig met het ondergraven van het gunstige fiscaal statuut voor Franse werknemers in onze gewesten…Allemaal ten bate van Vlaamse bedrijven en Vlaanderen?

dinsdag 6 mei 2008

méér verkeersboetes

Uit Het Laatste Nieuws (26-27.04.2008): “Er zijn vorig jaar 2,8 miljoen verkeersboetes uitgeschreven, goed voor 228 miljoen euro. Dat is 70% meer dan in 2006, zo blijkt uit cijfers van de federale politie. De spectaculaire stijging is het gevolg van de komst van almaar meer flitspalen en bemande snelheidscamera’s”.

En verder: “In Vlaanderen kwamen er gemiddeld 250 flitspalen per jaar bij. Er staan nu zo’n 1.500 onbemande camera’s langs Vlaamse wegen. Wallonië en Brussel zijn aan een inhaalbeweging bezig: in Brussel staan intussen al 90 flitspalen”. Een lachwekkende bewering natuurlijk, want waarin die inhaalbeweging juist bestaat, wordt in het artikel nergens duidelijk. Laat u dus vooral geen zand in de ogen strooien. Jaarlijks komen er in Vlaanderen zo’n 85 flitspalen bij, terwijl Wallonië en Brussel nu ongeveer samen 120 flitspalen hebben, en dit sinds 2004, 40 flitspalen per jaar dus.

Terwijl we toch aan het rekenen zijn: volgens cijfers van de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten betaalt Vlaanderen zo’n 85% in de federale verkeersboetepot, en zijn Wallonië en Brussel goed voor de resterende 15%! En halen deze laatste uit de federale pot, via de subsidies aan de verschillende politiezones meer dan 50% (dit zou in de toekomst onder Leterme voor een stukje worden afgebouwd, maar dé grote transfer, de inkomsten uit Vlaanderen, blijven natuurlijk, omdat er nu eenmaal véél meer flitspalen in Vlaanderen zullen staan).

Moraal van het verhaal? Hoe België er toch maar in slaagt, Vlaanderen 2 maal te melken. Wenst u nog een moraal van het verhaal? Hoe het beleid erin slaagt, de kleinste verkeersovertreding te bestraffen (en de boete betaald te krijgen), terwijl jonge, meestal allochtone, criminelen ondertussen straffeloos rondlopen. Als dat geen model van veiligheidsbeleid is, dan weten we het ook niet….

maandag 5 mei 2008

Kwaliteit medische tussenkomst moet beter

De economie in België sputtert en het is goed dat Vlaanderen dit niet uit het oog verliest. Vlaanderen dreigt met name meegezogen te worden in een negatieve economische spiraal. Het Vlaams Belang houdt al langer dan vandaag staande dat een deel van de verantwoordelijkheid voor het sputteren van de Belgische economie te zoeken is in de afwezigheid van efficiëntie van het Belgische staatsapparaat. Het is log, duur en werkt niet.

Een van de argumenten waarmee men ons voortdurend om de oren slaat om de zware Belgische fiscale druk te verantwoorden, is de kwaliteit van onder andere het Belgische gezondheidsstelsel. Het zou het beste ter wereld zijn, en hiervoor mag dus best wat fiscale druk bestaan. De denktank Itinera onderzocht een en ander en kwam tot enkele kritische bedenkingen.

Laat mij toe te zeggen dat we graag enkele sterke punten van het stelsel onderschrijven, zoals de hoge opleiding en inzet van ons medisch personeel, de toegankelijkheid van onze ziekenhuizen, enzovoort. “We hebben, zo blijkt uit andere onderzoeken, ook het meeste vertrouwen in onze artsen en verpleegkundigen”, aldus een verslag in De Standaard (30.04.2008).

Het stelsel blijkt echter helemaal niet zo goedkoop te zijn. “Het is niet bij de goedkoopste, maar bij de duurste stelsels in de Westerse wereld. 27% van de uitgaven vallen ten laste van patiënten. Alleen in de Verenigde Staten, Canada, Spanje en Zwitserland moeten patiënten meer zelf betalen”. Qua beste systeem komt België slechts op de 18de plaats, samen met Griekenland.

Hier en op andere plaatsen werd al meermaals beklemtoond dat een eigen, volledig Vlaams sociaal zekerheidsstelsel veel beter zou kunnen inspelen op de behoeften van onze Vlaamse mensen en dat het ook veel beter betaalbaar zou zijn. Want dat blijkt het zwakke punt in het onderzoek van Itinera te zijn: welk beleid dan wel moet gevoerd worden, beantwoordt de denktank niet. Wij van het Vlaams Belang weten het wel. Tijd voor actie!