POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





maandag 26 december 2011

Eindejaarswensen voor 2012!

Wij doen de boeken dicht, wij sluiten de laatste bijdragen, wij schrijven de laatste vragen uit van 2011 en bereiden reeds vragen voor 2012 voor. Aan alle familieleden, collega's en goede vrienden wens ik langs deze weg een vreugdevol, gezond én strijdbaar 2012! Ik ben trouwens heel benieuwd wat 2012 ons zal brengen: hoe moet het met de euro verder bijvoorbeeld, nu een aantal banken al scenario's hebben uitgewerkt als de euro uit elkaar spat? Hoe moet het politiek verder na de gemeenteraadsverkiezingen? En hoelang zal het duren voor de eerste communautaire clash in het "België van Di Rupo I"?

Ik ben benieuwd. Maar eerst moeten wij bijtanken: lezen, schrijven (veel schrijven), en al proberen enkele leden te hernieuwen tijdens deze rustige dagen. Het ga u allen goed!

zaterdag 24 december 2011

Tussenkomst in de Kamer op donderdag 22 december 2011


Omdat het soms wel lijkt alsof alleen Groen (met uitroepteken) iets zinnig te zeggen heeft, als het over energiebeleid, nucleaire rente en duurzaam beleid gaat, en omdat het inderdaad zo is dat de ‘Grote Pers’ die perceptie met haar persbijdragen steeds opnieuw bevestigt, vindt u hieronder mijn bijdrage in de plenaire zitting van de Kamer op donderdag 22 december 2011:
“Het spreekt vanzelf, dames en heren, collega’s, dat onze fractie dit wetsontwerp onmogelijk kan goedkeuren.  We kunnen dit mager compromis niet goedkeuren, na ongeveer anderhalf jaar hoorzittingen met alle mogelijke actoren in de energiewereld. We kunnen dit niet goedkeuren, nadat we na zoveel moeizame vergaderingen in de commissie Bedrijfsleven uiteindelijk een meerderheid zagen groeien rond de zeer goed onderbouwde cijfergegevens van de CREG, van de energieregulator.
De nucleaire rente maakte het voorwerp uit van talloze debatten. Talloze debatten die allemaal tot doel hadden om eindelijk, op betrouwbare basis, een becijferd bedrag van de nucleaire winst van de energieproducenten, in de eerste en voornaamste plaats GdF Suez, voort te brengen, zodat deze nucleaire winst op een juiste, correcte manier kon worden berekend.  Ik doe de waarheid geen geweld aan als ik zeg dat een politieke meerderheid zich gaandeweg kon vinden in de berekeningen van de CREG. Een bedrag van 750 miljoen euro als repartitiebijdrage leek politiek en economisch haalbaar.
Helaas, het compromis à la belge heeft het dus weer gehaald. Men is in dit wetsontwerp niet verder geraakt dan 250 miljoen euro, een bijdrage die men in de commissievergadering ook als compromis heeft voorgesteld. Een compromis dus, want volgend jaar komt er een bijdrage van 500 miljoen euro, zeker weten. Het compromis van 250 miljoen euro werd verdedigd door de 6 politieke partijen, en niet door iedereen op een even handige manier, vond ik. Men verdedigde het bedrag van 250 miljoen euro omdat het Grondwettelijk Hof de bijdragen van 250 miljoen euro in de jaren 2008, 2009 en 2010 als redelijk en proportioneel beoordeelde. En dus zal het bedrag van 250 miljoen euro  door het Grondwettelijk Hof worden goedgekeurd. Maar wat dan met het bedrag van 500 miljoen in 2012? Men kan moeilijk het voorstel van Groen – een bijdrage van 1,2 miljard euro – of het voorstel van N-VA dat sprak op een bedrag van 750 miljoen euro als onredelijk van de hand doen – u weet wel, het Grondwettelijk Hof zal die bedragen toch als onredelijk verwerpen – en dan tezelfdertijd afkomen met een plan om volgend jaar de nucleaire bijdrage naar 500 miljoen euro te brengen. Waarom zal dit dan niet evengoed als onredelijk en niet proportioneel worden beoordeeld door het Grondwettelijk Hof.
Neen, dames en heren, nu was de uitgelezen kans om knopen door te hakken, en een evenwichtige, onderbouwde nucleaire repartitiebijdrage op papier te zetten en te laten goedkeuren. Wat u nu doet, is opnieuw een enorm kerstcadeau richting Frankrijk sturen. Want niet toevallig is de Franse overheid meerderheidsaandeelhouder van het elektriciteitsbedrijf GdF Suez, de grootste nucleaire producent van België. Frankrijk laat groeten en komt er dus – dankzij onder andere de Vlaamse partijen in deze regering – opnieuw zeer goedkoop van af. 

vrijdag 23 december 2011

Splitsing euro kan einde België versnellen


Er is ook goed nieuws dezer dagen: stilaan rijpen de geesten in Vlaanderen dat het einde van België onvermijdelijk is, en dat Vlaanderen – wil het nog iets betekenen in de wereld van morgen – dringend fundamentele keuzes zal moeten maken. Keuzes die ook te maken hebben met het opkuisen van de Belgische warboel en het inrichten van het eigen Vlaamse huis.
Eén scharniermoment hebben we in elk geval – dankzij de collaborerende Vlaamse systeempartijen – al laten voorbijgaan: de zogenaamde communautaire onderhandelingen. Maar fractievoorzitter Gerolf Annemans zag in de Europese financiële problemen en het mogelijk einde van de euro een nieuw scharniermoment opduiken. De scheidingslijn tussen de noordelijke euro-landen en de zuidelijke euro-landen loopt trouwens lijnrecht door het onzalige land België en wel langsheen de taalgrens.
De voormalige voorzitter van het Bundesverband der Deutschen Industrie, professor Hans-Olaf Henkel, was vroeger voorstander van de invoering van de euro, maar beseft nu dat er twee fundamentele vergissingen werden begaan: “Ten eerste werd de begrotingsdiscipline niet effectief afgedwongen en komen de huidige pogingen 10 jaar te laat. Ten tweede probeert de muntunie een culturele kloof tussen Noord- en Zuid-Europese landen te overbruggen. Zuid-Europese landen waren altijd gewoon te spenderen en te devalueren, terwijl het Noorden spaarde en investeerde. De euro probeert van de Grieken Duitsers te maken, maar dat is tot mislukking gedoemd”, aldus de vicevoorzitter van de fractie van Europese Conservatieven en Hervormers in het Europees Parlement, Derk Jan Eppink (De Morgen, 01.12.2011).
Belangrijker is wat volgt: “En België? Europa’s monetair-culturele scheidslijn loopt dwars door België, zij valt in feite samen met de communautaire grens. Vlaanderen is concurrerend en kan perfect functioneren in een harde valutazone, maar Wallonië niet. Die kloof wordt nu gedicht door de Belgische transfereconomie, met een subsidiestroom van noord naar zuid.  Als de eurozone wordt gesplitst, staat België voor het blok met de keuze van de muntzone”, aldus de heer Eppink, die hiermee perfect aansluit bij de analyse van onze partij.
“Het mislukken van de euro confronteert België met zichzelf, juist daarom verkiezen Belgische politici voorlopig de oogkleppen”.

donderdag 22 december 2011

Over de nuttige idioten van de PS


Het senaatsdebat over de regeringsverklaring geraakte door de sneren van N-VA-voorzitter Bart De Wever naar Open VLD en CD&V in zowat alle media. Bart De Wever had het over de “naïviteit” van de Vlaamse politici: “Hoe naïef zijn de Vlaamse politici die de lof zingen van dit akkoord! In het zuiden van het land bewijst men misschien nog wel lippendienst aan België, maar plan B zit al lang in het hoofd”.
De N-VA-voorzitter verwees hiermee natuurlijk (De Morgen, 13.12.2011) naar de geheime vergadering van Olivier Maingain (FDF), Charles Michel (MR) en Elio Di Rupo (PS) op het appartement van deze laatste begin september, waar tussen de Franstalige partijen werd overeengekomen om samen te werken om plan B uit te werken.
Maar als Bart De Wever zo ‘gebelgd’ is door deze rotstreek van de Franstaligen, wat heeft hem dan al die maanden, al die lange maanden belet om zijn plan B op tafel te leggen? Als de Franstaligen inderdaad  geen moer meer geven om België, wat houdt Bart De Wever dan nog tegen om sàmen met de Vlaamse onafhankelijkheidspartij, het Vlaams Belang, aan tafel te gaan zitten, en met geïnteresseerde Vlaamse politici uit andere partijen het Vlaamse plan B uit te werken. Dat zou u pas een stuk geloofwaardiger maken, heer De Wever!
Het spijt mij voor de vele, goede Vlaamse vrienden, maar ook Bart De Wever speelt een eigenaardige rol in dit Belgische schimmenspel. 

woensdag 21 december 2011

Ook het aantal werkstraffen blijft stijgen


In een schriftelijke tussenkomst  vroeg ik  de ontslagnemende minister van Justitie, Stefaan De Clerck (CD&V)  naar de evolutie van het aantal werkstraffen en de evolutie van de jonge gestraften hierin. Het aantal nieuwe werkstraffen bleek op 10 jaar tijd met 18% te zijn gestegen, van 8903 in 2005 naar 10.530 in 2010. De stijging was groter in Franstalig België waar de rechtbanken 21% meer werkstraffen toekenden. In het Nederlandstalig landsgedeelte bedroegen de stijging van het aantal werkstraffen 13%.
Werkstraffen worden vooral bij jongeren gebruikt. Het aandeel van 18- tot 35-jarigen in het totaal aantal werkstraffen in 2005 bedroeg 72%, een totaal van 6.462 eenheden.  Het aandeel daalde tot ongeveer 70% in 2010, aldus de ontslagnemende minister. Het aandeel van de in Vlaanderen gestrafte jongeren met een werkstraf ligt nog steeds procentueel hoger van in Franstalig België. In 2005 bedroeg het aantal 18-tot 35-jarigen met een werkstraf in Vlaanderen 76%, in 2010 73%. In Franstalig België ligt het cijfer onveranderlijk rond 67%.

dinsdag 20 december 2011

China rukt op, ook in België


Ik stelde een aantal vragen aan de ontslagnemende minister van Financiën, de heer Reynders, en ontving van zijn opvolger met volheid van bevoegdheid, de heer Vanackere, een antwoord: zo gaat dat deze dagen in het Parlement.
Ik volg voor het Vlaams Belang in de Commissie Buitenlandse Zaken onder andere het dossier China op, en kreeg van minister Vanackere een aantal cijfergegevens die ik u niet wil onthouden, want die trekken een aantal diepgaande sporen. Zo is de Volksrepubliek China de 7de grootste exporteur van goederen naar België geworden. In 2010 importeerde België voor 12.655 miljoen producten vanuit China. Een stijging van bijna 22% ten opzichte van 2009. 2009 betekende trouwens ten gevolge van de economische crisis een terugval, zodat de import in 2010 ongeveer op het punt zit van 2008.
Mocht u denken dat wij textiel, textiel en nog eens textiel uit China invoeren, dan heeft u het mis. “België importeert hoofdzakelijk machines en toestellen vanuit China. 26,5% van de totale invoer vanuit China bestaat uit producten uit dit segment: diodes, transistors en halfgeleiders, elektrische apparaten voor telecommunicatie, printtoestellen”, aldus de minister. Textiel is natuurlijk ook een belangrijke importcategorie en vertegenwoordigt 14,23% van de invoer.  Daarnaast worden voornamelijk meubels, matrassen, speelgoed en elektronische spellen ingevoerd.
Opvallend is de afname van de metaalsector in de invoer. In 2008 bedroeg het aandeel van de metalen in de invoer nog 16,7%, in 2009 was dit gedaald tot 8%. 

maandag 19 december 2011

Steeds meer gevangenen met verlof of uitgaansvergunning


In het kader van een aantal gewelddadige moordzaken door recidivisten, vroeg ik cijfers van gevangenen met verlof op bij de  ontslagnemend minister van Justitie, Stefaan De Clerck (CD&V). Daaruit blijkt dat het aantal gedetineerden in België dat penitentiair verlof of een uitgaansvergunning geniet, in de loop van de jaren bleef stijgen. In 2005 waren er 4.446 die verlof of een uitgaansvergunning kregen, een cijfer dat in 2009 gestegen is tot 5.999 – een stijging van 35%.  Als men de cijfers neemt tussen 2008 en 2009 (5.114 naar 5.999) dan bedraagt de stijging op één jaar tijd liefst 17,5%. De minister kon, ondanks het feit dat ik al jaren gegevens betreffende recidive opvraag,  geen cijfers bezorgen. Met andere woorden: in België kent men de veelplegers niet.  

vrijdag 16 december 2011

Marokko krijgt eerste islamitische premier


Voor het eerst in zijn geschiedenis krijgt Marokko een islamitische premier, zij het een van de gematigde soort: Abdellah Benkirane van de Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling. Daarmee lijkt maar geen einde te komen aan Noord-Afrikaanse en Arabische staten die stilaan – als dominostenen in een dominospel  - omvallen in de richting van islamitisch geleide staten.
Eerder waren ook al Turkije, Tunesië en andere gevallen. Andere staten zullen wellicht volgen: in Egypte hebben de Moslimbroeders in elk geval ook de tweede ronde van de parlementsverkiezingen overtuigend gewonnen. De Partij voor Vrijheid en Rechtvaardigheid (deel uitmakend van de Moslimbroederschap) sleepte recent 36 van de 54 zetels in de wacht – een duidelijke overwinning dus. In Syrië wordt de opstand van het volk deskundig gestuurd en in de hand genomen door allerlei islamitische groeperingen. Bahrein, Syrië, en nog een trits andere landen zouden kunnen volgen.
Merkwaardig ook, en opvallend, is de misleiding bij dit soort revoluties. Zogenaamde Europese en multiculturele experts van de Arabische en islamitische kwestie maakten zich begin dit jaar nog op voor een zogenaamde Arabische lente: de bevolkingen van de onderscheiden Noord-Afrikaanse en Arabische staten kwamen in opstand en wilden meer transparantie, minder corruptie, meer democratie en minder betutteling. Dat was toch de officiële versie. Uiteindelijk blijkt dat ze vooral één ding wilden: meer islam.
De nabije toekomst zal in elk geval vrij snel duidelijkheid verschaffen. Vraag is in hoeverre en met welke gevolgen de allochtone bevolkingsgroepen in Europa de verkiezingen her en der zullen aangrijpen om ook méér islam te eisen. Hoe zullen de ‘bange, blanke mannen’ daarop reageren?  

donderdag 15 december 2011

Meerderheid is al jaren politieke minderheid


De regering Di Rupo is niet geliefd in Vlaanderen en zal het in de loop van de jaren allicht steeds minder worden. Dat Vlaanderen zijn demografische meerderheid van minstens 60% politiek al lang geleden is kwijtgespeeld, weet u natuurlijk allemaal. De N-VA trok bij de jongste verkiezingen naar de kiezer met de belofte om Vlaanderen haar meerderheid terug te bezorgen en komaf te maken met alarmbelprocedures en andere blokkeringsmechanismen. Zij is hierin niet geslaagd.
De vraag die Bart Sturtewagen in De Standaard van 29.11.2011) wordt dus naar aanleiding van de installatie van de nieuwe regering Di Rupo nog eens luidop herhaald: “Intussen rijst de vraag hoe het verder moet met de in Vlaanderen opgebouwde frustratie over de onmogelijkheid om het Belgisch status-quo te doorbreken. De N-VA blijft meer dan ooit het toevluchtsoord voor de velen die daaronder gebukt gaan (…) De N-VA heeft zich de tanden stukgebeten op de onverzettelijkheid van de PS. Tegen dat onwrikbare apparaat was ze niet opgewassen. Welke conclusie trekt ze daaruit? Steriel scoren vanuit de oppositie? Of zonder dubbelzinnigheid gaan voor het Belgische eindspel? Die vraag kan ze, nu Di Rupo in de steigers staat, niet meer uit de weg gaan”.
Tijd om kleur te bekennen dus. Want ge kunt de mensen niet blijven beloven, er iets aan te doen, en steeds weer met lege handen naar huis komen, toch?


woensdag 14 december 2011

Nu al bij de hoogste belastingbetalers…


De Vlaamse (wijd verspreide) middenklasse, de Vlaamse tweeverdieners, de Vlaamse gepensioneerden, de jonge en modale gezinnen in Vlaanderen: zij houden best allemaal sterk hun broeksriem in de gaten. Er zou met name door de Belgische fiscus nog eens duchtig kunnen worden aan getrokken. De (federale) staat heeft geld nodig, véél geld. En zoals we dit in dit onzalige land gewoon zijn, komt de werkende bevolking eerst in het vizier.
Niet dat we al niet uitgeknepen waren! Uit een studie van de OESO (de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling) blijkt dat de belastingdruk in 2010 het hoogst was in Denemarken (met een belastingdruk van 48,2% van het bbp), daarop volgt Zweden (met 45,8%) en België met 43,8%.
De OESO hield in haar becijferingen rekening met inkomstenbelastingen, sociale bijdragen, vermogenstaksen en btw. De belastingopbrengsten in de 30 lidstaten waarover gegevens beschikbaar waren, kwamen vorig jaar, 2010 dus, gemiddeld uit op 33,9% van het bbp, terwijl dat in 2009 op 33,8% lag, een kleine stijging.
Ik houd u zeker op de hoogte van de evolutie van de belastingdruk die door de regering Di Rupo ongetwijfeld een stuk in de hoogte zal schieten. ‘Onze positie’ op de derde plaats lijkt onbedreigd.  

dinsdag 13 december 2011

Hoe zou het nog in Wallonië zijn?


PS en minder frisse praktijken, het lijkt wel samen te gaan als sneeuw en après-ski. Iedereen zal zich de historische woorden van PS-voorzitter – en momenteel dus Belgisch premier – Elio Di Rupo herinneren, waarbij hij aankondigde alle ‘parvenus’ uit de partij te zullen smijten. De partij moest gezuiverd worden van de Jean-Claude Van Cauwenberghe’s en tutti quanti. Hij zou schoon schip maken en een nieuwe, jonge, propere generatie zou de partijkaders komen bevolken. Op een bepaald moment liepen strafrechtelijke en andere onderzoeken tegen niet minder dan 23 schepenen en gezagsdragers.
Pijnlijk voor Di Rupo dus dat hij opnieuw getroffen wordt door een reeks corruptieschandalen. En nog pijnlijker, aldus een verslag in De Standaard (02.12.2012), is dat het allemaal jonge PS-wolven zijn die in verschillende minder mooie verhalen worden genoemd.
Zo is er Stéphane Moreau, die na een woelige staatsgreep tegen Michel Daerden, burgemeester werd van Ans. “Het onderzoek (tegen hem) heeft te maken met mogelijke financiële malversaties bij de Luikse intercommunale Tecteo”.
Dan is er nog kamerlid Alain Mathot (en burgemeester van Seraing), die “in beschuldiging is gesteld door het Luikse parket voor mogelijke corruptie bij een openbare aanbesteding”.  En tenslotte, alsof de jongere generatie nog eens per se wou bewijzen dat ze het beter kan dan de oude krokodillen, “heeft de raadkamer van Charleroi Philippe Van Cauwenberghe, zoon van Jean-Claude en PS-gemeenteraadslid in Charleroi, naar de correctionele rechtbank verwezen op beschuldiging van corruptie en sociale fraude”.
Tijd voor een nieuwe, grote schoonmaak? 

maandag 12 december 2011

Zwijgen over etnische afkomst jonge criminelen is achterhaald


Vinden wij van het Vlaams Belang al heel lang. En jarenlang werden wij hiervoor nét niet in de gevangenis geworpen. Wij waren nét niet zélf de criminelen, want onze houding was ‘onmenselijk’ en ‘stigmatiserend voor ganse bevolkingsgroepen’. Ondertussen ging men in het buitenland wel een en ander onderzoeken en kwam men inderdaad tot de vaststelling dat migrantenjongeren, en dan vooral die uit de Magreb, Marokkaanse vooral, wel een grotere aanleg hebben voor crimineel gedrag. Alleen: wat in het buitenland door wetenschappers werd onderzocht, mocht in België zelfs niet genoemd worden.
Professor emeritus Juliaan Van Acker (Pedagogische wetenschappen aan de Universiteit van Antwerpen) stelt voor om deze feiten ook in België het onderwerp van onderzoek te laten zijn. Zo werkte hij van Rotterdam tot Arnhem veel met piepjonge, hardnekkige criminelen en weet dat “zo’n 3% van alle jongeren tussen 12 en 18 jaar het afgelopen jaar in contact is gekomen met de politie. Dat is in heel West-Europa ongeveer hetzelfde. Voor Marokkaanse jongeren in Nederland is dat 15%, 5 keer meer” (verslag in De Morgen, 21.11.2011).
Er zijn géén Belgische cijfers, stelt de professor: “Politici verkiezen de doofpot, een schande, vind ik dat. Beleid baseer je toch op cijfers? Vorig jaar is in Leuven een onderzoekje gevoerd naar jeugdcriminaliteit. Over etnische achtergrond werd met geen woord gerept. Dat is echt niet meer van deze tijd”.
Professor em. Van Acker maalt zijn woorden niet, maar maakt in de loop van het interview duidelijk dat hij géén stemmingmaker voor het Vlaams Belang is. Toch pleit ook hij voor de uitzetting van criminele, allochtone families: “Niet als mensen hier al lang gevestigd zijn, neen. Maar hele criminele families, die maar niet willen integreren, moeten we die hier houden?”.  Professor Van Acker heeft veel vertrouwen in de Arabische Lente, waar wij van het Vlaams Belang overduidelijke signalen zien dat het eerder zal gaan om een Islamitische winter. Met een verstrakking van de islamitische, anti-Europese houding van veel allochtone jongeren voor gevolg. 

vrijdag 9 december 2011

Ondanks alles blijft Vlaanderen de motor


Men doet er wel eens smalend over, over de kritiek van de Vlaamse Beweging, over de kritiek van de V-partijen dat Vlaanderen opnieuw de lasten mag dragen. Vlaanderen mag opnieuw de bodemloze putten proberen te dempen, de hardwerkende Vlaamse vrouw en man zullen het geweten hebben. De Belgische systeempartijen kunnen dan al proberen uit te leggen dat de lasten ‘evenwichtig’ verdeeld zijn, dat “iedereen zijn part zal moeten doen” en dat “iedereen de broeksriem zal moeten aanhalen”, feit is toch dat de lasten opnieuw onevenredig door Vlaanderen zullen worden gedragen.
Vlaanderen blijft de dynamische motor van de sputterende Belgische wagen. Het volstaat de gegevens die de minister van Economie en Vereenvoudigen (de ontslagnemende dus, die van de regering Leterme), Vincent Van Quickenborne, mij overmaakte, te analyseren, om vast te stellen dat het Vlaanderen is, en zijn weefsel van kmo’s, dat de Belgische constructie rechtop houdt.
Ik vroeg de minister naar cijfergegevens van de invoer en de uitvoer van bedrijven in België en vooral naar de regionale cijfers. Zo steeg de export in België van 102,409 miljard euro in het eerste trimester van 2010 naar 122,260 miljard euro. De invoer steeg echter meer en sterker: van 103,720 miljard euro in 2010 naar 124,129 miljard euro in 2011.
Het aandeel van het Vlaams Gewest in de uitvoercijfers ogen indrukwekkend en stijgen nog lichtjes: van 77,79% in 2010 naar 77,85% in 2011. Het Waalse Gewest duikt onder de 20%: van 20,24 in 2010 naar 19,94 in 2011. 

donderdag 8 december 2011

Groeiend aantal faillissementen in toeristische sector


Uit cijfers die ik van de minister van Ondernemen en Vereenvoudigen, de heer Vincent Van Quickenborne, mocht ontvangen, bleek dat de toeristische centra van België het moeilijk hebben. Het aantal faillissementen van bedrijven neemt toe. De minister verstrekte cijfergegevens, waarin hij de eerste acht maanden van 2011 vergeleek met die van de eerste acht maanden van 2006 tot 2010.
De cijfers laten zien dat er een sterke stijging merkbaar is van het aantal faillissementen tegenover het gemiddelde van de voorbije vijf jaar. Het aantal faillissementen aan de Vlaamse kust vertoonde een stijging van 46%, het aantal faillissementen in de Ardennen bijvoorbeeld steeg met niet minder dan 51%. In de grote steden is die stijging er ofwel niet ofwel veel beperkter.
De minister merkt op dat het al bij al om een relatief klein aantal gaat, zo’n 40 à 50 faillissementen op jaarbasis. En dat een paar faillissementen meer of minder de procentuele stijging sterk kunnen beïnvloeden. Maar naar mijn bescheiden mening is het permanent stijgen van het aantal faillissementen aan de Kust en in de Ardennen wel degelijk een onrustwekkend fenomeen.

woensdag 7 december 2011

Heeft president Poetin de greep op Rusland verloren?


(Kort verslag naar aanleiding van een OSCE-opdracht in Sint-Petersburg van 30 november tot 5 december 2011). Uit de eerste resultaten van de parlementsverkiezingen blijkt in elk geval dat veel Russen de zittende premie Vladimir Poetin veel liever arm dan rijk zijn, dat ze verandering willen. Er waren dan ook aardig wat aanwijzingen dat de partij van de zittende premier de overduidelijke absolute meerderheid in de Doema zou kunnen verliezen.
De verkiezingsuitslag zélf slaat iedereen toch met enige verwondering. Tijdens de stemmingsprocedures  en (vooral) tijdens de telprocedures waren door verschillende internationale waarnemers inbreuken op de normale gang van zaken vastgesteld. En ondanks deze massale inbreng van ‘onverklaarbare’ Poetinstemmen werd het een echte afstraffing voor Poetin en zijn partij, Verenigd Rusland, die ongeveer 15% van haar stemmenaantal moest prijsgeven en uiteindelijk strandde op 49,5%. Een percentage dat nog steeds recht geeft op een absolute meerderheid aan zetels in de Russische Doema.
Toch laat het verkiezingsresultaat een zeer wrange nasmaak na, meen ik. Een wrange nasmaak omdat er toch wel een belangrijk aantal inbreuken op de normale verkiezingsgang werd vastgesteld. Door mij en door de ongeveer 10 andere groepen Europese parlementairen die in de stad aanwezig waren.
In Rusland bestaat zoiets als ‘mobile voters’, mensen die – vooral om gezondheidsredenen – niet naar het stembureau kunnen komen. Bij hen komen vertegenwoordigers van het plaatselijk stembureau langs om de stem op te nemen. In ons stembureau bijvoorbeeld, in de regio Moskovski in Sint-Petersburg, was het om 8 u 12 al duidelijk dat er verschrikkelijk veel mobile voters waren. Pas later, bij het tellen van de stemmen, werd duidelijk waarom: de vertegenwoordigers van het plaatselijk stembureau werd gevraagd naar een industriële bakkerij te rijden om er een pak mobiele stemmen te komen opnemen. Totaal onwettig, omdat mobiel stemmen alléén bedoeld is voor individuele gevallen, en dat in dit concreet geval ging om de werknemers van die bakkerij die allemaal collectief (én onder druk van wie) stemden. Onwettig ook, omdat het een bakkerij betrof die buiten het eigenlijke district lag.
Er waren inbreuken met de AVC’s, een soort volmachten bij afwezigheid van iemand.  Er waren inbreuken op de geregistreerde kiezerslijsten, want een betrekkelijk aantal kiezers meldde zich blijkbaar in andere dan hun eigen kiesbureau aan. Met alle mogelijkheden van fraude. Achteraf werden de geregistreerde kiezerslijsten dan maar gewoon ‘bijgewerkt’. En cijfers van officiële tellingen – bijvoorbeeld het aantal kiezers op de geregistreerde lijsten van een bepaald district – werd niet eens op het officieel protocol ingevuld bij de aanvang van de telling. Wat eigenlijk evenveel betekent dit officiële cijfer in de loop van de tellingprocedure nog in alle richtingen kon worden aangepast.
Een aantal internationale waarnemers noemden deze politieke verkiezingen een farce.  Maar ook bijzonder veel Russen reageerden ontgoocheld. Er valt te verwachten dat deze ontgoocheling wel eens zou kunnen uitmonden in een groeiende protestbeweging. Want eigenlijk geloofde niemand dat Vladimir Poetin nog 50% van de stemmen achter zich zou kunnen krijgen.   

dinsdag 6 december 2011

België zakt op lijst van hernieuwbare energie


Uit de nieuwste kwartaalstudie Renewable Energy Country Attractiveness Indices van het befaamde financieel consultantsbureau Ernst & Young blijkt dat België van de 14de naar de 15de plaats is gezakt op de landenindex betreffende hernieuwbare energie. Zeer merkwaardig: China is koploper van de lijst, en Brazilië, dat een snelgroeiende windmarkt heeft, komt de top 10 binnen.
België zakt een plaats en doet het daarmee een pak minder goed dan andere Europese landen als Duitsland (dat op de 3de plaats staat), Italië, Groot-Brittannië.
Dit land, dat het onze nooit zal zijn, lijkt op alle niveaus het koppeloton te moeten lossen. België slaagt er niet in de Vlaamse en vooral Franstalige arbeidsmarkt te activeren, België slaagt er niet in de fiscale en parafiscale druk te verminderen, België slaagt er niet in een modern energiebeleid, met voldoende aandacht voor hernieuwbare energie en de nadruk op bevoorradingszekerheid, op de sporen te zetten, België slaagt er niet in het financieel beleid gezond te maken.
Alles hangt van de Vlamingen zelf af. Als ze voldoende lef zouden hebben, voldoende moed om enkele fundamentele stappen te zetten…