Heeft u er ook zo van genoten, van de Miss World-verkiezing dit jaar? Voor enkele dagen was het weer zover en kon deze veredelde vleeskeuring door miljoenen mensen op het televisiescherm worden gevolgd. Ik zag de uitzending eerder toevallig, zoals dat dan heet, en knoopte er heel snel – sterk als ik ben in het bedenken van allerlei drogredenen – een professionele interesse aan.
Men kan het niet ontkennen: heel wat mooie en bloedmooie dames passeerden het scherm: Europese en niet-Europese. Wat mijn professionele belangstelling wekte, was het optreden van de Welshe en Schotse kandidaten. Zonder enige gêne kwamen deze jonge dames op voor hun eigen natie. En merkwaardig vond ik ook dat deze dames de gelegenheid kregen om te kandideren voor hun eigen natie.
Op zo’n momenten heb je het moeilijk om niet te denken aan een Vlaamse kandidate Miss World, een kandidate voor de staat Vlaanderen. Want zeg nu eerlijk: worden wij wel vertegenwoordigd door de Frans taterende jonge dames? Ondanks het feit dat onze taal de meerderheidstaal is van dit land, slagen de Franstalige kandidaten erin geen woord Nederlands op een volwaardige manier over hun lippen te krijgen. En dan zouden de Vlamingen zich aangesproken moeten voelen?
Als Vlaanderen zou beslissen aan deze veredelde vorm van vleeskeuring mee te doen, dan zou het toch aangenaam zijn mocht dit onder de eigen kleuren kunnen. Vlaanderen zou zich van zijn fraaiste kant aan de wereld laten zien, zoveel is duidelijk.
