Omdat Vlaams minister Keulen weigert een wettige situatie – de niet benoeming van burgemeesters die zich niet aan de taalwetten hebben gehouden en die voortdurend blijven provoceren en schoppen – om te zetten in een onwettige, maar voor de Franstalige politici gunstige omstandigheid, valt zowat gans Franstalig België over hem en hebben dezelfde politici de zogenaamde communautaire dialoog stilgelegd.
Men moet het de Franstalige politici maar eens nadoen. Niet alleen houden zij de onwettige toestand van de niet-splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde door de niet ophoudende reeks van belangenconflicten in stand, politiek Vlaanderen wordt in de kwestie van de burgemeesters onder druk gezet om toe te geven op het vlak van de benoeming. De argumenten zijn ouder dan de straat: “In deze moeilijke tijden van financiële en economische crisis mogen de Vlamingen het land niet in een bijkomende crisis, een institutionele crisis storten”. Zij eisen van Vlaams minister-president antwoord op twee vragen: is de beslissing van Keulen een eensgezinde beslissing? En wat zijn de gevolgen voor de communautaire dialoog?
Voor Franstalige politici is elke aanleiding goed om de zogenaamde communautaire dialoog stil te leggen, te vertragen en zinledig te maken. Want welk nieuw feit zou minister Keulen dan wel moeten hebben om de drie incivieke burgemeesters wél te moeten benoemen? De grote ‘Belgische’ pers staat bol van de persartikels in de zin van “Bal in kamp van Vlamingen”. Maar wélke bal? Franstaligen spelen alleen politieke spelletjes. Welke communautaire dialoog trouwens? Welke toegevingen zouden de Franstalige politici daar al gedaan hebben? Deze niet-gebeurtenis komt hen heel aardig uit om het nog eens duidelijk aan de Vlamingen te laten weten: er komt géén communautair akkoord.
Dit mag dan de les zijn die de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen uit deze minicrisis kunnen trekken: de Franstalige politici weten eens te meer perfect wat de achillespees is van het zogenaamde Vlaams front. Het gebrek aan eenheid, het gebrek aan politiek en strategisch denken en handelen.
Vanzelfsprekend verwachten diezelfde Franstalige politici een ‘geste’ van minister-president Peeters om de dialoog-die-er-geen-is weer op gang te trekken. Wedden dat die prijs wél zal kunnen in deze barre financiële en economische tijden?
