Er zijn voordelen verbonden aan het op de laatste rij zitten van de plenaire vergadering: men heeft een goed overzicht, een bijna panoramisch overzicht op het gebeuren. De laatste plenaire zitting van dit jaar, bedoeld om de voorlopige twaalfden te stemmen, bood gelegenheid te over om de onrust bij de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen op te merken, bood gelegenheid om de wrevel bij veel jonge parlementsleden van de zogenaamde meerderheid gade te slaan. Vooral dan bij Open VLD.
Niet langer dan een week voordien had dezelfde Open VLD CD&V bijna gedwongen om met een voorstel van een parlementaire onderzoekscommissie naar de plenaire te komen, wat de fractieleider van CD&V dankbaar aanwendde in een poging om het hachje van zijn eerste minister te redden. Een parlementaire onderzoekscommissie naar de wijze waarop deze regering de bankencrisis in ons land had aangepakt, een vraag van de voltallige oppositie al gedurende weken.
De regering viel uiteindelijk toch. Maar dat belet niet dat deze parlementaire onderzoekscommissie er zou en moest komen. Alleen beperkte de zogenaamde Vlaamse meerderheid het voorstel om alleen een onderzoek te laten uitvoeren naar de mogelijke inmenging van de regering op justitie!
De oppositie steigerde terecht! SP.A kwam met een eigen voorstel – volmondig gesteund door de Vlaams Belang-fractie trouwens – om een parlementaire onderzoekscommissie het volledig onderzoek naar de bankencrisis in ons land te laten doen, wat neerkwam op het oorspronkelijk regeringsvoorstel, maar dit werd uiteindelijk door de meerderheid van de kamerleden weggestemd. Zéér tot ongenoegen van jonge VLD-parlementsleden, die hun plaats hebben op de laatste rij, juist naast mijn plaats. Ik heb het ongenoegen bij deze jonge parlementairen kunnen zien en kunnen horen. En kort daarop gesprekken – opnieuw op de laatste rij – tussen de ‘groten’ van de VLD en deze jonge, meer principiële liberalen. Ze moeten nog veel leren van het cynische VLD-spel, dat erin bestaat dat wat men de ene week met veel overtuiging en enthousiasme verdedigt, de week erna, pour le besoin de la cause, tot de grond wordt afgebrand. Zielig!
