Samenwerking op het vlak van grote internationale projecten gaat meestal gepaard met veel geld, heel veel geld, veel Europese en andere subsidies. Als het project dan concreet wordt gemaakt, moeten Vlaamse bedrijven – de ervaring geeft ons elke dag opnieuw bittere lessen – bijzonder op hun tellen passen, want Franstalige bedrijven, daarin natuurlijk door hun politici volledig gesteund en ingedekt, gaan meestal met de vette brokken lopen, gaan met méér lopen dan hun proportioneel zou toekomen.
Neem nu het Europees Airbusproject, waaraan Vlaamse, Brusselse en Waalse bedrijven wensten te participeren. In de loop van dit jaar werd hierover onderhandeld, maar omdat de Franstaligen verzet hadden aangetekend tegen het toekennen van 56% van de Airbussteun aan Vlaamse bedrijven (56% werd door heel wat objectieve bronnen als meer dan gerechtvaardigd beschouwd), werden de onderhandelingen zonder resultaat opgeschort.
In de Beleidsnota van minister Van Quickenborne (Open VLD), minister van Vereenvoudigen en Ondernemen, van woensdag 3 december 2008 in de Commissie Bedrijfsleven bleek dat de vrees méér dan terecht was. Minister Van Quickenborne stelde een nota van meer dan 30 pagina’s voor, waarin bijna stoemelings ook eventjes melding werd gemaakt van het Airbusproject. In de nota kon men lezen dat er een overeenkomst was bereikt met de gewesten. Punt.
Mijn wantrouwen was onmiddellijk gewekt. Op mijn vraag antwoordde de minister dat er inderdaad een akkoord was bereikt in september 2008. De juiste verdeling tussen Vlaamse en Brussels/Waalse bedrijven inzake het Airbusproject ziet er, aldus de minister, uiteindelijk als volgt uit: 95,4 miljoen euro komt toe aan Vlaanderen, 82,6 miljoen aan Franstalig België. Vlaanderen moet dus genoegen nemen met…53,6% van de subsidies. Oorspronkelijk was 56% voorzien.
Het wordt eentonig, beste lezer, maar steeds weer blijkt dat het Vlaanderen is dat moet inleveren, en dat minder krijgt dan het rechtens toekomt. Tot de kruik barst?
