POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





maandag 30 juni 2008

Natuurlijk daalt de overheidsschuld niet!

Volgens bepaalde persberichten en vooral volgens minister van Begroting en Financiën Reynders (MR) zou de Belgische overheidsschuld gunstig geëvolueerd zijn. Een bijna hilarisch bericht. Lees mee en oordeel zelf!

Volgens de persberichten is de overheidsschuld gezakt in 2007. Reden van dit optimistische bericht? “De schuldratio van de gezamenlijke overheid daalde van 88,2% in 2006 naar 84,8% vorig jaar” (De Tijd, 24.06.2008). Op het eerste gezicht is dat inderdaad een puik resultaat, maar de werkelijkheid ziet er niet zo rooskleurig uit. Reynders spreekt steeds over de schuldgraad, zijnde de nominale schuld ten opzichte van het BBP. Met een comfortabele economische groei van 2,6% in 2007, is het niet echt verwonderlijk dat de schuldgraad afneemt.

In absolute cijfers – en daar gaat het uiteindelijk toch om – daarentegen neemt de schuld niet af. Integendeel zelfs. De federale brutoschuld nam met 7 miljard euro toe tot bijna 286 miljard euro. Ook de evolutie van de rentelasten is onrustwekkend: na een jarenlange daling, stegen ze vorig jaar met bijna een half miljard euro tot 12,32 miljard. De burgers van dit land hebben er weinig boodschap aan wat de ‘schuldratio’ is van België. Wat mij, wat u, wat hen vooral interesseert, is te weten wat we zullen moeten terugbetalen. We zullen geen 84,8% moeten terugbetalen, maar wel 285,81 miljard euro, of 7 miljard euro meer dan vorig jaar. Dat is de realiteit.

Met andere woorden: de mooie façade van de schuldgraad camoufleert een paar verontrustende cijfers. In 2008 wordt het ongetwijfeld nog moeilijker om de schijn op te houden. Door de forse terugval van de economische groei, mogelijk tot slechts 1,5%, kan de schuldgraad enkel substantieel verlaagd worden door een afbouw van de nominale schuld. Daarvoor is een overschot op de begroting nodig; een quasi onmogelijke taak, nu zelfs een begrotingsevenwicht geen evidentie meer is.

vrijdag 27 juni 2008

Met uw leeuwenvlag op vakantie? Geef ons een seintje!

300.000 leeuwenvlaggen onder de Vlamingen verdelen en zo opnieuw onze Vlaamse identiteit op een positieve manier onderstrepen: ziedaar het doel dat het Vlaams Belang zich enige tijd geleden had gesteld. De gemiddelde Vlaming heeft zich in de loop van de voorbije eeuwen veel te gemakkelijk laten ringeloren, heeft zich in het verleden veel te gemakkelijk bij de neus laten nemen. De gemiddelde Vlaming ging veel te lang gebukt onder allerlei minderwaardigheidscomplexen, tijd dus om deze onzalige periode voorgoed achter ons te laten. En vooral: in deze tijden van politieke hoogspanning een signaal naar de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen. Vlaamse zelfstandigheid is voor steeds meer mensen bijna een vanzelfsprekend alternatief.

Ondertussen bleek de campagne een schot in de roos: de afgelopen maanden werden vele tienduizenden Leeuwenvlaggen en ander VL-promotiemateriaal tot in alle uithoeken van Vlaanderen bezorgd. Op 11 juli, de Vlaamse nationale feestdag, wil het Vlaams Belang Vlaanderen geel en zwart zien kleuren.

Niet alleen hier bij ons, maar ook in het buitenland kunnen bewuste Vlamingen de Leeuw laten klauwen. De komende weken organiseert het Vlaams Belang een fotowedstrijd: creatieve, originele of gewoon grappige (vakantie)foto’s van Leeuwenvlaggen in binnen- of buitenland kunnen aan de redactie van de nationale webstek worden bezorgd via volgend adres: leeuw@vlaamsbelang.org.

Tenslotte nog dit: het regiosecretariaat in Roeselare – Noordstraat 193 – houdt opendeur tijdens de Batjes. Zaterdag-, zondag- en maandagnamiddag kan u op het Vlaams Belangregiosecretariaat terecht voor een gezellige babbel. U kan er uw persoonlijke leeuwenvlag komen afhalen, u kan er andere hebbedingetjes meenemen. De deur staat open!

donderdag 26 juni 2008

Hoe zou het nog in Wallonië zijn?

Op de nationale webstek van het Vlaams Belang werden de schandalen inzake de sociale woningbouwmaatschappijen in Charleroi, Bergen, Namen en tal van andere Waalse gemeenten en steden met meer dan gewone aandacht gevolgd. De republiek van de rode kameraden bleek vooral een republiek van sjoemelende kameraden.

In 2006 en 2007 verschenen daarover onder de feuilletontitel ‘Hoe zou het nog in Wallonië zijn?’ verschillende bijdragen. Merkwaardig is in elk geval dit: tot hier toe werden vooral politici (en corrupte aanhangsels) beschuldigd van corruptie en schriftvervalsing. Sommige gemeentelijke mandatarissen werden zelfs opgesloten. Bergen en Namen, maar vooral de PS-burcht Charleroi (Van Cauwenberghe) gedurende maanden synoniem met corruptie en misbruik van gemeenschapsgoederen. Ongeveer alle PS-politici bleken besmet. We dachten dat we het ongeveer hadden gehad.

Op maandag 23 juni 2008 maakte Le Soir echter gewag van een nieuwe politieke aardbeving. Niemand minder dan de politiecommissaris zelf wordt nu van gesjoemel beschuldigd wegens een ‘affaire’ met het commissariaat van Marcinelle. Ook een ondernemer wordt genoemd – en vervolgd.

Ondertussen wordt de lijst van schandalen wel bijzonder lang: Alleen in Charleroi al meer dan 40 beschuldigden in 3 jaar tijd, en voor het grootste deel politici, PS-politici. Alle mogelijke inbreuken worden genoemd: misbruik van overheidsgelden, fraude met (Europese, Belgische en Vlaamse) subsidiegelden, maar ook gevallen van pedopornografie…De PS is dus best héél voorzichtig als het erom gaat het Vlaams Belang bijvoorbeeld van antipolitiek te beschuldigen. Er is geen enkele politieke partij die zo’n verpletterende verantwoordelijkheid draagt voor het nooit geziene wantrouwen van de burger in de pollitiek, als deze sjoemelende partij. En ondanks het geroep van voorzitter Di Rupo dat hij genoeg had van deze ‘parvenus’, wordt het lijstje van criminele daden in Charleroi steeds langer. De volledige lijst kan u terugvinden in La Dernière Heure (23.06.2008)

woensdag 25 juni 2008

multicul op de terugweg.

Ook in het buitenland liep (en loopt) links en vooral het zogenaamde kaviaar-links met ferme ideologische oogkleppen op: de multiculturele samenleving was de toekomst. Er was géén ontkomen aan, en onze West-Europese burgers konden zich toch maar beter aan de blijvende migranten aanpassen. Multicul is verrijking. U kent allemaal de boodschappen.


Ondertussen heeft de realiteit de meest realistische onder de linkse politici ingehaald: Helmut Schmidt bijvoorbeeld in Duitsland, gevolgd door niet weinig Scandinavische, Franse, Engelse en andere Europese sociaal-democraten. In ongeveer alle Europese staten bevindt de partijpolitieke sociaal-democratie zich in zware crisis. Ook in Nederland spaarden linkse politici en progressieve commentatoren hun bikkelharde kritiek op het multicul-gezwans niet.

En zie, zelfs bij de Nederlandse sociaal-democraten komt er beweging in de zaak. Naar aanleiding van het partijcongres in Breda “riep partijleider Bos integratie uit tot dé sociale kwestie”, aldus een verslag in NRC-Handelsblad (16.06.2008). Het is uit met het pamperbeleid, het is uit met het gedoogbeleid, het heeft allemaal weinig of niets bijgedragen tot een versterking van de samenleving, wel integendeel: de schade die het progressieve pamperbeleid op alle mogelijke terreinen heeft aangericht, is bijna niet te meten.

In de besprekingen in het congres liet Bos weten dat het nu tijd was om “de rangen te sluiten en door te buffelen. Geen halfhartig multicultureel gedoe als het om integratie en islam gaat. En geen concessies aan de vrijheid van meningsuiting”.

Wat zegt u? Dat u nog maar weinig Belgische reacties heeft gehoord? Bij de Belgische socialisten blijft het inderdaad oorverdovend stil. Geen enkel kritisch geluid ten opzichte van het multiculturele dogma. Allemaal om het Vlaams Belang tegen te houden? Misschien is er zelfs meer aan de hand en heeft vooral de Franstalige PS ervaren dat het electoraal loont om Arabische kandidaten op de verkiezingslijsten te zetten. Alleen loopt het autochtone kiesvee wel in bosjes weg, en stromen de geweigerde lidkaarten binnen. Ook in België zal de kruik zolang te water gaan tot ze barst!

dinsdag 24 juni 2008

Het wordt alleen maar moeilijker

De begroting van België voor 2008 was een moeilijke bevalling, dat heeft iedere politieke waarnemer kunnen vaststellen. De begrotingscontrole van volgende maand belooft trouwens voor nieuwe politieke spanning te zorgen. Deze overheid moet dringend aan bijkomende middelen geraken, zonder de belastingsdruk – die al bijna de hoogste ter wereld is – nog eens te verhogen. Maar een mogelijke besparingspiste is al even moeilijk: niet alleen zijn er volgend jaar sowieso verkiezingen, maar de koopkracht van grote groepen mensen wordt nu al aangetast.

Ondertussen stellen steeds meer zakenmensen de efficiëntie van de Belgische federale overheid in vraag. Zo meldt Trends (19.06.2008) dat “de Belgische overheid één van de duurste van de wereld is: binnen de Europese Unie ligt de fiscale druk alleen hoger in Zweden en Denemarken. De tegenprestaties zijn echter niet eenduidig bij de beste. Zo liggen de pensioenuitkeringen duidelijk onder het OESO-gemiddelde, zijn er volgens de PISA-enquête wel problemen in het onderwijs”.

In België werken er ook opvallend meer mensen bij de overheid (wat op zich niets zegt over het werkritme van de ambtenaren, maar alles over de organisatie van deze staat). Volgens Eurostat werkt in België gemiddeld 9,9% van de werkenden bij de overheid – met in verhouding meer Franstaligen dan Vlamingen, zie het dossier ‘Communautaire Scheeftrekkingen’ van het Vlaams Belang – terwijl in andere, kleinere Europese lidstaten dit maar 6,3% is.

Zet dit plaatje tegen de achtergrond van de exploderende energieprijzen en de op hol slaande immobiliënmarkt – onze vastgoedprijzen stegen vorig jaar gemiddeld met 9,8%, terwijl de stijging in de ons omringende landen slechts 4,5% was – én het feit dat de overheid volgend jaar 4 miljard extra moet vinden en je hebt een vrij gevaarlijke combinatie. Gekruid daarenboven met de sociale onrust die de kop opsteekt.

maandag 23 juni 2008

De kwadratuur van de cirkel

Het werd al vaak gezegd dat de Franstaligen de eigenlijke stop op de communautaire fles zijn. Vlaanderen, Vlamingen in zowat alle segmenten van de bevolking, schreeuwen gewoon om veel meer bevoegdheden om beter uitgerust te zijn om op een eigen, Vlaamse manier om te gaan met allerlei uitdagingen. Deze bevoegdheden zouden trouwens ook voor een beter bestuur moeten zorgen. Alleen houden de Franstalige politici zo halsstarrig vast aan hun prerogatieven, dat het erop neer komt dat ze per se vasthouden aan het unitaire België, en omzeggens tot geen enkele bevoegdheidsoverdracht bereid zijn.

Dat dit geen hersenspinsel is van de een of de andere Vlaams Belanger, maar dat deze Franstalige visie ook bij het Waalse volk leeft, merken we nu in de resultaten van een Franstalige opiniepeiling. “De Walen vertonen een onstuitbaar verlangen naar een unitair België. Liefst 44% van de ondervraagden kiest voor een herstel van het unitaire België. 4 jaar geleden was dat maar 31%. Daarnaast wil 22% meer bevoegdheden voor de federale overheid (…) Veel animo voor een grote staatshervorming bestaat er niet in het zuiden van het land. Amper 16% wil meer bevoegdheden voor de regio’s (…) Vandaag opteert 60% voor België als niveau waar ze het liefst de beslissingen zien nemen” (De Standaard, 21.06.2008).

Het gaat nog veel verder dan dat: Walen zien de faciliteiten helemaal niet meer als uitdovend – terwijl het toch juist met dat argument was dat men de Vlaamse onderhandelaars indertijd over het lijntje heeft getrokken – maar integendeel: “88% van de Walen is voor het behoud van de faciliteiten, 4% tegen”.

Het is overduidelijk, zelfs voor wie maar van heel ver de politieke toestand van dit land volgt: de Franstaligen zullen er alles aan doen om het bodemloze vat voordelen, dat België heet, verder te zetten. Dankzij allerlei vetomechanismen kunnen zij elke politieke meerderheidsbeslissing verhinderen. Als we bepaalde CD&V-plannen mogen geloven (waarover De Standaard op 21.06.2008 rapporteert) dan wordt er – opnieuw! – aan véél, zeer veel geld gedacht: Vlaanderen zou minstens 750 miljoen euro aan de Franse gemeenschap moeten schenken, volgens andere bronnen zelfs 940 miljoen euro. “En om ervoor te zorgen dat niemand erop achteruit gaat in het nieuwe systeem, komt er ook een basisbedrag van 5,5 miljard euro in 2009”. En dat allemaal om B-H-V te splitsen en het werkgelegenheidsbeleid te regionaliseren?

VOKA-voorzitter Urbain Vandeurzen heeft vraagtekens bij deze plannen: “Iedereen krijgt geld bij. Wallonië, Brussel, de federale overheid. Wie gaat dit betalen? Ik hoef er geen tekeningetje bij te maken, zeker? Dat is Vlaanderen. Als dit de afkoopsom is, die we moeten betalen, is het een dure prijs”.

Met andere woorden: ook voor de Vlaamse werkgevers is dit een onaanvaardbare prijs. Welke konijnen heeft Leterme verder nog in zijn hoed zitten, vraagt men zich af.

vrijdag 20 juni 2008

Vlaamse vennootschappen in verhouding méér gecontroleerd

Om te meten in welke mate Vlaamse vennootschappen in verhouding tot Waalse en Brusselse vennootschappen (vennootschappen met zetel in Brussel, Wallonië of Vlaanderen) worden gecontroleerd, moet men heksentoeren uithalen. Idem als men wil meten in welke mate Vlaamse vennootschappen zich aan de vennootschapswetgeving houden en bijvoorbeeld op tijd hun jaarrekeningen neerleggen. Heksentoeren, omdat België – in vergelijking met Nederland – een land zònder cijfers lijkt. Men moet drie, vier verschillende mondelinge vragen stellen, men moet enkele websteks uitvlooien en tenslotte moet men gaan extrapoleren. De resultaten hieronder zijn dus extrapolaties en moeten met enige voorzichtigheid worden gehanteerd, maar de richting, de trend is in elk geval overduidelijk.

Volgens officiële cijfers waren er in 2007 in Vlaanderen ongeveer 480.000 kmo’s actief, en daarboven nog eens 2.886 bedrijven met meer dan 50 werknemers. Ongeveer de helft daarvan hebben een vennootschapsvorm en moeten zich dus houden aan de vennootschapswetgeving.
Door extrapolatie komen we in Brussel en Wallonië tot ongeveer 62.000 en 90.600 vennootschappen.

Ik vroeg de minister naar het aantal vennootschappen die helemaal géén jaarrekening neerlegden. In Vlaanderen betrof dit in 2005 ongeveer 7% van alle vennootschappen, terwijl dat in Wallonië 11% van de vennootschappen betrof en in Brussel zelfs 18%. Of met andere woorden: terwijl Vlaanderen goed is voor ongeveer 61% van alle Belgische vennootschappen, bedraagt het aandeel Vlaamse vennootschappen in de Belgische vennootschappen, die geen jaarrekening hebben neergelegd in 2005, slechts 45%. Minder dan de helft dus.

Vlaanderen scoorde ook beduidend beter als het erom ging te meten of de vennootschappen de verplichte jaarrekening binnen de gestelde termijnen neer te leggen: 22% van de Vlaamse vennootschappen waren iets te laat, terwijl dat in Wallonië om 32% van de vennootschappen ging en in Brussel om 30%.

Nochtans en ondanks het feit dat vennootschappen met zetel in Vlaanderen blijkbaar beter en sneller vennootschapsbelasting betalen, hun jaarrekeningen op tijd betalen, kortom zich veel beter aan de vennootschapswetten houden, blijkt de Belgische overheid het nodig te vinden om in verhouding véél meer Vlaamse vennootschappen te controleren! Zo werden opnieuw in 2005 niet minder dan 19.084 btw-dossiers inzake vennootschappen door de controlecentra geopend, waarvan niet minder dan 70% in Vlaanderen. Inzake vennootschapsbelasting legden de centra 15.609 dossiers aan, en ruim 67% daarvan tegen Vlaamse vennootschappen. Hetzelfde beeld verschijnt als het gaat over dossiers inzake personenbelasting.

Dus van twee één: ofwel zijn er inderdaad meer Brusselse en Waalse zondaars, en dan moet daar méér controle worden georganiseerd. Ofwel worden in Vlaanderen teveel controles uitgevoerd. Eens te meer blijkt dat alle Belgen gelijk zijn voor de wet, maar de enen net weer iets gelijker dan de anderen.

donderdag 19 juni 2008

Gewoon pure gebiedsroof

Voor De Morgen was het de zoveelste grap in de communautaire vaudeville: ‘die domme en bekrompen Vlamingen toch, die niet inzien dat de oplossing gewoon in een stukje grond van 2,5 op 3,5 km zit’. Over de Franstalige eis naar een corridor tussen Wallonië en Brussel: “En als we Brussel nu eens uitbreiden met een lap bosrijke villagrond van 2,5 km op 3,5, die het gewest verbindt met Wallonië, in ruil voor de splitsing van het arrondissement Brusel-Halle-Vilvoorde? Hahaha. Goede grap, en nu, ernstig. Dit is ernstig”.

Het scenario van een ‘corridor’, een stuk Vlaams grondgebied dat Brussel met Wallonië moet verbinden, ligt wel degelijk – of moeten we zeggen: opnieuw – op de federale onderhandelingstafel. Dat berichtte Le Soir dit weekeinde. Het wijst erop dat de Franstaligen, die in woorden nochtans vasthouden aan de Belgische staat, de facto de boedelscheiding voorbereiden. Op zich een goede zaak, al kan van het overhevelen van Vlaams grondgebied natuurlijk geen sprake zijn. Het Vlaams Belang ziet niet in waarom Vlaanderen gebiedsafstand of welke toegeving dan ook zou moeten doen om de splitsing van B-H-V te realiseren. Bovendien lijken de Vlaamse regeringspartijen het eigen Vlaams regeerakkoord vergeten, waar de “onverwijlde splitsing zonder prijs” staat ingeschreven.

Tenslotte proberen de Franstalige politici deze corridor, die gewoon neerkomt op een gebiedsuitbreiding van Franstalig België, en dan de eerste zal zijn in een ganse, lange reeks ‘kleine’ gebiedsuitbreidingen in de Vlaamse Rand rond Brussel, als oplossing te verkopen. Een slechte oplossing. Herinnert u de faciliteiten? Men heeft de Vlamingen de faciliteiten proberen te verkopen met dezelfde argumenten: het ging allemaal zo’n vaart niet lopen. De faciliteiten waren uitdovend en na 10 jaar ging men de faciliteiten gewoonweg kunnen afschaffen.

Het bleken niets meer dan verkoopstrucjes te zijn om de Vlamingen en vooral de Vlaamse oppositie te sussen. Dat men dezelfde trucendoos nu bovenhaalt, wijst erop dat een akkoord in de maak is. Een slécht akkoord zoals het zich laat aanzien.

woensdag 18 juni 2008

56% taksen!

Bijna 140 dollar voor een vat ruwe olie, een nieuw historisch record. En we zullen het geweten hebben. Nochtans voorspellen allerlei experts dat dit nog maar een begin is, en dat we naar prijzen evolueren van 300 dollar per vat!

Wordt fossiele brandstof in de toekomst dus nog duurder, dan moet hierin vooral het aandeel van de Belgische staat stevig worden aangeklaagd. Onze partij heeft altijd aangeklaagd dat de accijnzen en daarboven een btw van 21%, onze brandstofprijzen nog duurder maakten dan in de ons omringende landen. In De Morgen (17.06.2008) kan men, onder de titel “Overheid verdient grof geld aan hoge olieprijs”, een bevestiging van onze stellingen lezen.

De Belgische automobilist – dat heeft De Morgen berekend – draagt per tankbeurt van 50 liter tot 9,5 euro meer af aan de fiscus dan 5 jaar geleden. En de belastingdruk op een tank stookolie van 3.000 liter is met 360 euro toegenomen.

Het kon zò uit het Vlaams Belang-pamflet komen dat wij in de komende dagen in gans Vlaanderen (mét inbegrip van Brussel) zullen bussen. Verschillende Europese landen pasten in het verleden een verlaagd btw-tarief toe voor gas en electriciteit. België niet, waardoor de prijs van superbenzine op datum van 30 mei 2008 per liter 1,58 euro bedraagt. Alleen Nederland doet nog iets slechter, maar alle andere Europese landen doen beter: Letland (1,07 euro), Spanje (1,19 euro), Griekenland (1,23 euro).

Met andere woorden: de belastingen in dit land zijn véél te hoog. Meer dan 56% van de prijs van benzine aan de pomp gaat naar de staatskas (accijnzen en btw). Bij diesel gaat het om 40% van de prijs. In het pamflet eist het Vlaams Belang dan ook dat de btw op aardgas, elektriciteit, huisbrandolie, diesel en benzine daalt van 21 naar 6%. Op die manier zou de prijs van superbenzine bijvoorbeeld opnieuw kunnen zakken van 1,58 naar 1,39 euro. Wat stookolie betreft zou dit voor een tankbeurt van 2.000 liter op een besparing van 220 euro neerkomen.

Er moet dringend iets gebeuren: de truckers proberen de druk op de regering te verhogen, de boeren dreigen met hardere acties. Steeds meer particulieren kunnen met moeite de eindjes aan elkaar knopen. Wij eisen dringende maatregelen!

dinsdag 17 juni 2008

Drugsproblemen groter dan verwacht.

Als nationalistische partij hebben wij van in het begin van onze partij gewaarschuwd voor de lichtzinnigheid waarmee men in België en in de rest van Europa met de drugproblematiek omging. Opvang van drugsverslaafden en allerlei infocampagnes om het gebruik van drugs te ontraden, zijn zeker noodzakelijk. Wij hebben echter altijd volgehouden dat een drugsbeleid zonder repressief luik – zoals het ‘gedoogbeleid’ van Paars in België – er eigenlijk alleen maar toe leidt dat de drugsproblemen verzwaard worden. Opvang van de slachtoffers, jazeker, maar niet zonder dat de drugshandel zelf verboden en vervolgd wordt.

Wij hebben ook steeds volgehouden dat België de drugsproblematiek altijd schromelijk heeft onderschat, en ook daar lijken allerlei cijfers ons in het gelijk te stellen. Spijtig genoeg weliswaar. Zo kan men in Het Laatste Nieuws (13.06.2008) lezen dat “in ons land jaarlijks 1,75 ton cocaïne wordt gebruikt. Omgerekend zijn dat bijna 50.000 doses per dag, veel meer dan tot nu toe werd aangenomen”. Dit allemaal bleek uit onderzoek van de universiteiten van Antwerpen en Luikt.

Wat dit aan economische waarde betekend, hebben de universiteiten ook berekend: jaarlijks zou ongeveer 70 miljoen euro aan drugs wordt uitgegeven, of in oude franken omgerekend: 2,8 miljard bef. En terwijl we toch aan het rekenen zijn: in Metro (11.06.2008) kan men een berekening vinden van het drugsbeleid in ons land: jaarlijks wordt bijna 30 euro per inwoner besteed aan drugsbeleid. Andere Europese landen besteden veel meer aan hun drugsbeleid. In Nederland en Zweden is dat meer dan 100 euro per inwoner, maar die landen waren dan ook jarenlang gezegend met een ‘paars beleid’ dat drugs ‘gedoogde’, in de veronderstelling dat men op die maneir een ‘progressieve politiek’ voerde. De gevolgen van het drugsgedoogbeleid in België – gestart met medeweten van CD&V en tot volle bloei gekomen onder Paars – zijn nog niet ten volle zichtbaar; Wij voorspellen dan ook een stijging van de kosten van het drugsbeleid in België.

maandag 16 juni 2008

"Turkije MOET lid worden van de EU"

Men moet het zichzelf proberen voor te stellen: De Europese Unie dringt bij de Amerikaanse president aan dat bijvoorbeeld Mexico zou kunnen aansluiten bij de Verenigde Staten van Amerika. Een zeer ongeloofwaardig scenario, vindt u? Het is nochtans exact wat de Amerikaanse president opnieuw in Europa is komen doen.

In Metro (11.06.2008) leest men het volgende: “Turkije zou moeten aansluiten bij de Europese Unie. Dat heeft de Amerikaanse president Bush verklaard op de laatste EU-VS-top van zijn ambtstermijn”. Letterlijk zei Bush in Slovenië het volgende: “Ik ben ten gronde van mening dat Turkije lid zou moeten worden van de Europese Unie”.

Nu is het in het internationale volkerenrecht not done om zich te gaan moeien met interne aangelegenheden van andere naties, staten en allianties. Maar Bush heeft – in de traditie trouwens van zovele van zijn voorgangers – niet anders gedaan. Dit is de tweede maal dat hij de Europese Unie dringend verzoekt om Turkije als lid op te nemen in de EU. Alsof het niet aan de Europese Unie toekomt om zelf te beslissen wie het wenst op te nemen! Alsof het de VSA zijn, die gaan bepalen welke landen tot Europa behoren!

Wat de rechtsgrond is waarop Bush zich baseert om zich in interne Europese aangelegenheden te moeien, is mij onbekend. Ook inzake Albanië en Kosovo heeft Amerika heeft trouwens met intern-Europese aangelegenheden gemoeid. En inzake Turkije heeft Amerika nog wat goed te maken natuurlijk: toen de definitieve inval in Irak zou gaan beginnen, verleende Turkije méér dan wat hand- en spandiensten. In eerste instantie beloofden de VSA vrije toegang tot de Koerdische olievelden in Noord-Irak, maar Amerika kan deze belofte niet inlossen. Is het lidmaatschap van de EU voor Turkije de pasmunt voor de inzet in Irak?

Het moet stilaan duidelijk worden dat Amerika in haar buitenlandse politiek alleen haar eigen doelstellingen uitvoert. Eigenbelang is het enige wat haar drijft in de zaak van het lidmaatschap van Turkije in de EU. Eigenbelang is het enige wat haar drijft in Kosovo en Albanië. Het is tijd dat Europa wakker schiet, en ook haar belangen eens verdedigt.

vrijdag 13 juni 2008

Bric en België

Dat de Belgische overheid de Vlaamse economische belangen slecht verdedigt, schreef ik al bij herhaling op deze webstek en op andere plaatsen. Heel wat Vlaamse ondernemers hebben ondertussen dezelfde ervaring en hebben de psychologische omslag gemaakt: voor hen heeft de Belgische federale overheid afgedaan, want die slaagt er toch niet in om zelfs de primaire, de allerfundamenteelste rechten te garanderen.

Deze inschatting blijkt ook uit de cijfers, zo blijkt nu. België blijkt heel weinig voordeel te halen ui de geweldige economische groei in de zogenaamde BRIC-landen: Brazilië, Rusland, India en China. Die landen groeien al jaren in een tempo van meer dan 9% per jaar en zullen in de komende jaren voor diepgaande verschuivingen zorgen in de wereldeconomie. De Standaard kopt: “België verliest zwaar marktaandeel in snel groeiende landen” (12.06.2008)

Het gaat in de eerste plaats om cijfers over massale invoer van Westerse goederen in deze nieuwe markten. België moet zich tevreden stellen met kruimels. Het consultantsbureau Arthur D. Little bekeek de evolutie van 2002 tot 2006 en “stelt vast dat ruim een kwart van de Zuid-Koreaanse uitvoer naar de BRIC-landen gaat, gevolgd door Australië met bijna 19% en Japan met 16,6%. België komt pas op de 16de plaats, met een magere 3,9%. België moet alle buurlanden laten voorgaan, met uitzondering van Nederland”.

Nog verontrustender vindt het adviesbureau Little de evolutie: België raakt steeds verderop. “Het aandeel van onze export naar de BRIC-landen in de totale uitvoer is tussen 2002 en 2006 slechts met 9,1% gestegen, terwijl het OESO-gemiddelde 58,9% bedraagt (…). Koploper is IJsland met een toename van 185%, gevolgd door Luxemburg met 160%. Duitsland, Frankrijk en Nederland zagen hun exportaandeel met respectievelijk 40, 56 en 44% toenemen”.

In de grafiek van de groei van het exportaandeel naar BRIC-landen staat België op een schamele 27ste plaats. Benieuwd hoe Vlaanderen het er vanaf heeft gebracht. België heeft het in de jaren van Paars – wat Verhofstadt en andere paarse goeroes mogen beweren – helemaal niet zo goed gedaan. Tenzij dan op het vlak van de homohuwelijken en het drugsgedoogbeleid, natuurlijk.

donderdag 12 juni 2008

Belgicistisch zelfvertrouwen?

De zelfverklaarde belgicist Dave Sinardet (van de Universiteit van Antwerpen) mag dan wel alle duivels ontbinden tegen het Vlaams-nationalisme in het algemeen en het separatisme in het bijzonder, de laatste belgicisten moeten zich toch stilaan zeer ongemakkelijk beginnen voelen als zij de evolutie van de publieke opinie in Vlaanderen gadeslaan.

Zo schrijft Dave Sinardet in de ‘kwaliteitskrant’ De Morgen bijna triomfantelijk: “Als je in drie jaar tijd geen kieskring kunt splitsen, hoe zou dat dan moeten met het land? Dezelfde problemen die er nu zijn, krijg je terug op je bord, maar nog veel groter” (10.06.2008). Hij heeft zelfs gedeeltelijk gelijk, want het lukt de zogenaamde Vlaamse meerderheid niet eens om zelfs maar borrelnootjes geserveerd te krijgen.

Maar tezelfdertijd moet Sindardet toch ook vaststellen dat er geen enkel Belgisch project meer bestaat, geen enkel gemeenschappelijk Belgisch plan, geen gedeelde waarden, niets. Zelfs in de voetbalsport – tot voor kort een van de Belgische zoethouders – zit de klad. Zo meent sportjournalist Carl Huybrechts in De Standaard (07.06.2008): “Een echt nationaal gevoel zal bij ons pas ontstaan als ons land tot zijn normale proporties herleid is, als Vlaanderen een aparte entiteit is in Europa. Achter een Vlaamse en een Waalse ploeg kan je gaan staan, maar achter een allegaartje? Niemand weet waarom sommige spelers mogen meedoen: is het omdat ze goed zijn of spelen communautaire overwegingen mee? Laat ook daarom dit land ophouden te bestaan”.

De opinie in Vlaanderen – die nog wat anders is dan de dagelijkse column van een aantal journalisten – is de laatste maanden sterk geradicaliseerd. Het Vlaamse zelfstandigheidsdenken wordt sterker en zelfs Het Laatste Nieuws pakt ermee uit: “Eén op twee Vlamingen wil dat België barst”. De Standaard publiceert (10.06.2008) de resultaten van een postelectoraal onderzoek van de Leuvense professor Swyngedouw, waaruit blijkt dat 45,8% van de ondervraagde Vlamingen zegt voorstander te zijn van meer Vlaamse bevoegdheden en 53% het arbeidsbeleid volledig in Vlaamse handen wil. Het Vlaamse niveau krijgt voor het eerst ook meer steun dan het federale niveau.

Nu hangt het alleen nog van de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen af of de Vlaamse opinie inderdaad ook krijgt, waarvoor ze in 2007 naar de stembus is getrokken.

woensdag 11 juni 2008

Wij zijn allemààl Ieren!

Toen het Europees Parlement in Straatsburg op 20 februari 2008 de ratificatie van het EU-hervormingsverdrag aannam, werd met overweldigende meerderheid (499 tegen 129 stemmen) ook een aanvraag verworpen, waarin de EU zich verplichtte “het resultaat van het Ierse referendum te respecteren”. Op democratische wijze besliste een parlement om het resultaat van een democratisch beslissingsproces niet te respecteren.

De toenmalige Sovjetdissident Vladimir Boekovski vond de vergelijking tussen de EU en de USSR best wel kunnen: “Net als de Sovjet-Unie draagt ook de EU de kiem van het verval in zich”, liet hij noteren.

De Ieren zijn de enige Europeanen die zich dus in een referendum op 12 juni zullen kunnen uitspreken over het EU-hervormingsverdrag. In België durft men dit niet meer – al is het maar om onze partij niet teveel wind in de zeilen te geven inzake de kwestie van het Turkse lidmaatschap, herinnert u het zich nog?

Opvallend in de politieke strijd in Ierland: ook hier juichen alle systeempartijen – ongeacht of ze nu links of rechts staan – de nieuwe EU-structuren toe. Eén partij bedreigde haar parlementairen dat ze automatisch uit de partij zouden worden gezet, mochten ze het in hun hoofd halen om het verdrag af te keuren. Een recente opiniepeiling toonde trouwens aan dat het percentage neen-stemmen de achterstand op het aantal ja-stemmen aan het inlopen is, wat misschien wel een verklaring is voor de zenuwachtigheid. Stel u voor dat het soevereine volk van Ierland het EU-hervormingsverdrag zou afkeuren….

Alleen het onafhankelijke en nationalistische Sinn Fein spreekt zich uit tegen het nieuwe EU-verdrag. “Het tast niet alleen de jarenlange neutraliteit van Ierland aan, maar het betekent ook een inbreuk op de soevereiniteit van onze eiland”, aldus een woordvoerder. Wat Sinn Fein als links-nationalistische partij kritiseert, wordt ook in gans Europa door allerlei EU-kritische en identitaire groepen en partijen gehekeld. Ook voor het Vlaams Belang kan dit verdrag niet: de immigratie wordt er als het ware door geïnstitutionaliseerd, als volk hebben we daarentegen geen enkel vetorecht in die zaken die voor ons fundamenteel zijn. En we kunnen zo nog een tijdje doorgaan.

Soms lijkt het wel alsof deze Europese superstaat die de EU is, de Europeanen voor de volgende keuze wil stellen: het is of de EU of democratie. En dat in het continent waar de democratie juist ontstond….

We kijken met meer dan gewone belangstelling uit naar de resultaten van het Ierse referendum.

dinsdag 10 juni 2008

Pure gebiedsroof en de reactie van de zogenaamde Vlaamse politici

Professor Matthias Storme heeft een scherpe pen en analyseert de politieke toestand in ons land op een grondige manier. Bovendien maakt hij geen geheim van zijn Vlaams-nationale overtuiging, wat hem niet onmiddellijk de titel van meest geliefde commentator in deze bananenmonarchie oplevert. Toch of misschien juist daardoor zijn zijn commentaren op zijn webstek Iskander het lezen meer dan waard.

Zo doorprikte hij onlangs de schijnheiligheid van de Franstalige politici: “Jarenlang hebben we het moeten horen: de (valse) tegenstelling die Franstalige media, academici en politici maakten tussen een Vlaanderen dat alleen maar kan denken vanuit ‘le droit du sol’ en de morele superioriteit van de Fransgtaligen voor wie ‘le droit des gens’ geldt, voor wie de mensen voorrang zouden hebben op de grond”.

Nu lijken de Franstaligen meer en meer hun schijnheiligheid te laten varen en blijkt het inzake B-H-V alleen maar te gaan om pure grondhonger, om ordinaire gebiedsroof. Zo was er professor Jacques Autenne die in La Libre Belgique (21.05.2008) die alle verbindingswegen tussen Brussel en Wallonië naar Wallonië wil overgedragen zien: snelwegen, wegen, rivieren, en kanalen.

Bij anderen gaat het er nog duidelijker om “bij het uiteenvallen van België een groot stuk van Vlaams-Brabant in te palem in de nieuwe staat Wallobruxia”. Professor Storme laat een Franstalige de reden voor het verzet tegen de splitsing van de kieskring uitleggen: “Als het land uiteenvalt, zal het internationaal recht de nieuwe staten binnen de grenzen van de oude staat erkennen, geen nieuwe binnenstaatse grenzen. Daarom is het van belang om vooraleer het zover komt, de taalgrens in België te wijzigen”. (La Libre Belgique, 08.05.2008).

Maingain, u weet wel, is al even expliciet: “De Franstaligen moeten aan de toekomst denken, nadenken in termen van territorium, van toekomstige grenzen, anders zullen ze gestrikt worden”. Onkelinx: “Brussel-Halle-Vilvoorde gaat over: hebben Brussel en Wallonië al dan niet een aparte toekomst”. Het gaat dus allang niet meer over de verdediging van de rechten van Franstaligen in de Vlaamse Rand, maar ook gebiedsuitbreiding, zodat Brussel niet meer in Vlaanderen ligt.

Daarom is de houding van Leterme – en met hem die van de ganse CD&V – in deze totaal onbegrijpelijk: “Om van de Franstalige partijen de splitsing van de veelbesproken kieskring te verkrijgen, is Leterme niet alleen bereid aan de Franstalige bewoners van de Vlaamse Rand een inschrijvingsrecht in Brussel te geven. De premier blijkt ook een voorstander van enige inspraak voor de Franse Gemeenschap in zaken van onderwijs en cultuur in die Vlaamse Rand. Zelfs een wijziging van de Brusselse grenzen is voor hem bespreekbaar. Die uitbreiding in de vorm van een corridor langs de Waterloose steenweg van het Brussels naar het Waals Gewest is een denkspoor dat in CD&V-cenakels wordt besproken zonder dat iemand het uitproest” (aldus Rik Van Cauwelaert in Knack, 28.05.2008).

maandag 9 juni 2008

Federale overheid overbodig!

De overkoepelende vereniging van Vlaamse ondernemers, VOKA, plaatst al langer dan vandaag vraagtekens bij de efficiëntie van de federale overheid. Op dit punt leunt ze trouwens heel dicht aan bij de Vlaamse Beweging – waarvan het Vlaams Belang deel uitmaakt – die ook al decennialang aandringt op véél meer bevoegdheden voor het Vlaams niveau, zodat Vlaanderen een échte staat kan worden, met volledige fiscale, economische, juridische en politieke bevoegdheid.

Dat de Vlaamse ondernemers er ook meer en meer zo over denken, vermoedden we al. Dit wordt nu overduidelijk aangetoond door de resultaten van een opiniepeiling waaraan 560 Vlaamse ondernemers deelnamen. 55% heeft het meeste vertrouwen in de Vlaamse overheid, 40% in de lokale stadsbesturen en slechts 5% in de federale overheid.

Inzake het vertrouwen in de administratie scoort de lokale administratieve diensten dan weer het best: 51% van de ondernemers. 42% van de ondernemers heeft een heel goed oog in de Vlaamse administratie, Maar slechts 7% van hen plaatst de federale administratie op de eerste plaats.

Ook inzake de efficiëntie van de verschillende overheden zien we ongeveer hetzelfde beeld: slechts 9% van de ondernemers vindt dat de federale overheid een efficiënte werking neerzet. Vlaanderen: 36%. De lokale overheden: 40%. Misschien nog belangrijker: de evolutie van de efficiëntie in het beeld van de ondernemers. “De federale overheid zou de jongste 5 jaar voor meer ondernemers een negatieve houding hebben ontwikkeld: tegenover 20% ondeernemers die de jongste 5 jaar een positieve evolutie ziet, staan 36% die een negatieve evolutie opmerkt”, aldus het rapport (VOKA-tribune, juni 2008).

De conclusie van VOKA kunnen we zo tot de onze maken: “De federale overheid zorgt er naar de mening van de ondernemers amper in om een van haar primaire opdrachten af te werken: zorgen voor een beleid dat ook effectief tot resultaat leidt en een rechtszeker omgevingskader schept om in te wonen en te werken”. Dit federale, Belgische niveau is voor steeds meer mensen totaal overbodig. Het Vlaams Belang vindt dan ook dat dit niveau best kan worden opgedoekt. Opgeruimd staat trouwens netjes.

vrijdag 6 juni 2008

Niet toevallig De Standaard?

In Het Laatste Nieuws schrijft Luk Van der Kelen vandaag: “Nu het Vlaams Belang niet meer groeit, is ze minder gevaarlijk en voor de pers dus minder interessant. De partij vermoedt een doodzwijgstrategie, maar de realiteit is veel prozaïscher: er zijn gewoon andere partijen die meer spanning brengen en alerter zijn.”

Het spijt me voor Van der Kelen, maar de realiteit is misschien nòg prozäischer: het cordon sanitaire wordt door de Belgische pers krampachtig in stand gehouden. Geen doodzwijgstrategie?

Toen ik lang geleden door Vlaams Blok-parlementairen werd geconfronteerd met de doodse stilte van de pers over het Vlaams Blok, deed ik daar wat spottend over: “Jullie overdrijven dit toch allemaal!”. Nu ervaar ik het aan den lijve. En dan wil ik zeker mijn eigen persoontje niet te veel bewieroken – want eigen lof stinkt, zoals het spreekwoord zegt. Maar dan stel je al eens een interessante mondelinge vraag aan minister van Justitie Vandeurzen. Wat lees je dan in de pers: “Scherpe kritiek op Vandeurzen”. Open VLD, MR en groenen reageren geshockeerd op het uitblijven van schadevergoeding voor de slachtoffers van de gasramp van Gellingen (2004). Ook het Vlaams Belang was in die commissievergadering aanwezig, en ook wij hebben de minister hierover ondervraagd. Wij hebben hem ondermeer gewaarschuwd voor het systeem “forfaitaire 100%-regeling” omdat de slachtoffers daardoor afstand doen van alle aanspraak op latere schadevergoeding – bij verslechtering van de eigen lichamelijke toestand bijvoorbeeld. De minister zou hiermee rekening houden.

Nog eens: het is niet om mijn persoontje te doen, en het is mij zelfs niet te doen om dit ene incidentje, dat niet meer is dan een rimpeling op het water. Het gaat mij wel om de ganse perssfeer. Het was niet anders in het dossier over de dotaties van prins Laurent, het was niet anders in allerlei fiscale en financiële dossiers. Het Vlaams Belang niet langer gevaarlijk, mijnheer Van der Kelen? Waarom worden wij dan doodgezwegen?

Toch wel zéér toevallig dat het altijd die éne partij is, die wordt doodgezwegen. Niet toevallig De Standaard?

donderdag 5 juni 2008

Taaltoestanden in België: een ‘never-ending story’

Regelmatig probeer ik u te berichten over hetgeen ministers op mijn schriftelijke vragen antwoorden. Als de pers het niet doet, moeten we het maar zelf doen, zeker?

Zeker de communautair geladen antwoorden zijn interessant, bijvoorbeeld om eens na te gaan in hoeverre deze Belgische staat daadwerkelijk een ‘état belgo-flamand’ is. Franstalige politici blijven in de pers het beeld ophangen van een staat die door de Vlaamse meerderheid gedomineerd wordt en waar de Franstalige minderheid onderdrukt wordt. Alvast in de taalverhoudingen in alle nationale en federale instellingen blijft van dit zogenaamde Vlaams overwicht niet veel over, wel integendeel.

Zo kreeg ik onlangs van minister Van Quickenborne de personeelssamenstelling van de FOD (Federale Overheidsdienst) Economie, KMO, Middenstand en Energie, eveneens een ‘zwaar’ departement met meer dan 2.700 personeelsleden. Echt geruststellend zijn de cijfers niet. Ze zijn vooral een illustratie voor het feit dat het eerder de Franstaligen zijn die nog steeds bovenmatig wegen in deze staat.

Nederlandstalige statutaire ambtenaren in 2005: 53% (1105 Nederlandstaligen, 980 Franstaligen)
Nederlandstalige statutairen in 2006: 53,5%
Nederlandstalige statutairen in 2007: 53,35% (1090 N, 952 F)

Wat de contractuele werknemers in deze overheidsdienst betreft, halen de Nederlandstaligen zelfs niet eens de helft:

Nederlandstalige contractuele werknemers in 2005: 46,6%
Nederlandstalige contractuele werknemers in 2006: 47%
Nederlandstalige contractuele werknemers in 2007: 48% (344 N, 363 F)

Van een correcte 60-40-verhouding is nog steeds geen sprake. De onderdrukking van deze Franstalige minderheid moet inderdaad op ALLE NIVEAUS worden aangeklaagd.

woensdag 4 juni 2008

Een strenger immigratiebeleid?

Zonder overdrijven kan men stellen dat het Vlaams Belang, en in eerste instantie het Vlaams Blok, de eerste partij in België was die de migratie ter discussie zette. Die de migratieproblematiek in het politiek debat bracht. Opeenvolgende regeringen (ongeacht of ze nu bevolkt werden door christendemocraten, socialisten of liberalen) kondigden wat maatregelen af, die allemaal dode letter bleven en zetten doodleuk – om vooral toch de multicultilobby niet tegen de haren in te strijken – het pamperbeleid verder.

Ondertussen groeide het legertje illegalen in ons land aan. Ook de rest van West-Europa kende hetzelfde fenomeen, want ook daar ontbrak elk krachtdadig beleid. Paars – u weet wel, het beleid dat ging breken met elk obscurantisme – zette de illegalen niet buiten, neen, ze vond er niets beter op dan ze massaal te regulariseren, waarmee ze, bewust of onbewust, in elk geval de deur weer volop openzette voor de volgende generatie gelukzoekers.

Ook inzake migratie, en vooral het stoppen van de migratie, bakt deze regering Leterme er niet veel van. Minister van Asielbeleid en Migratie, mevrouw Turtelboom (Open VLD) probeert in elk geval de indruk te geven een ‘harde tante’ te zijn, die ‘eindelijk eens paal en perk zal stellen aan de misbruiken’. In de praktijk stellen we alleen vast dat ze de kool en de geit spaart. Ze zégt dat er geen algemene nieuwe regularisatie komt, maar het puntensysteem waarmee ze bepaalde illegalen wil regulariseren, komt (Gazet van Antwerpen, 29.05.2008) neer op een nieuwe regularisatiegolf.

Kun je een slechter signaal geven? Op een moment dat men overal in Europa tot de vaststelling komt dat men naar een veel strenger immigratiebeleid moet, in België een nieuwe regularisatie voorbereiden. Zo kan men onder de titel “EU werkt aan streng immigratieplan” in de Nederlandse krant De Telegraaf (28.05.2008) lezen: “De idee is ook dat EU-landen geen generaal pardon meer mogen afkondigen voor illegalen (…) Het Franse voorstel bepleit ook dat landen de uitzetting van illegalen gelijktrekken. Nu wordt maar een op de drie opdrachten tot uitzetting echt uitgevoerd”.

Toch gaat ook het nieuwe EU-beleid nog niet ver genoeg. Er moet eerst en vooral een echte én gecontroleerde immigratiestop komen. Er moeten voldoende hoge sancties voorzien zijn op wie de regels overtreedt en de sancties moeten ook daadwerkelijk worden uitgevoerd. En tenslotte moet er een efficiënt en effectief uitwijzingsbeleid komen.

Wij zijn in België nog lang niet aan de nieuwe patatjes, geloof mij vrij.

dinsdag 3 juni 2008

Multiculti’s zijn de nuttige idioten van de imams

Dit is de titel van een interview van Knack met de Nederlandse hoogleraar Hedendaags Islamitisch Denken Hans Jansen naar aanleiding van het verschijnen van zijn jongste boek “Islam voor varkens, apen, ezels en andere beesten” (*). Interessant vraaggesprek omdat hieruit blijkt dat de ‘islamofobe’ kritiek van Filip Dewinter en anderen van het Vlaams Belang in de academische wereld niet zomaar wordt afgekeurd, wel integendeel. Kritische stemmen worden talrijker, ook in de universiteits- en onderwijswereld.

Zo waarschuwt professor Jansen voor de sterke territoriumdrift, waarover we ons zorgen moeten maken: “In zoverre wel dat er binnen de Islam een elite van misschien 20% bestaat die wel degelijk op verovering uit is en de rest van de moslims onderdrukt. Die elite is machtig en heeft slechte plannen, daar komen ze openlijk voor uit, dat zeggen ze in hun preken. Die elite is werkelijk heel boosaardig (…) Wij hebben een vijand in die elite, in die imams”.

Ook aan de druk om de eigen islamitische wetgeving, de sharia, in te voeren, mogen wij niet toegeven, vindt professor Jansen: “We moeten heel erg opletten ten aanzien van die sharia en geen millimeter wijken. Dit moeten we ten koste van alles tegenhouden. Dat is geen religieuze kwestie, dat is een kwestie van mensenrechten. De moslims zelf voeren de sharia niet eens in, alleen in Iran en Saudi-Arabië en een deel van Nigeria. Want er is iets mis met de sharia. Die is namelijk buitengewoon mensvijandig”.

Ook inzake hoofddoeken windt de Nederlandse islamexpert er geen doekjes om: “Hoofddoekjes zijn niet zo belangrijk, behalve in het domein van de overheid. Daar moet je ze absoluut niet accepteren, anders geef je een verkeerd signaal”.

Nuttige lessen voor onze multiculturele knapen en meisjes, die door hun multiculturele axioma’s niet eens zijn dat ze door vele imams gewoon als nuttige idioten worden gebruikt – inderdaad, in dezelfde zin als die bourgeois die meenden een eind weegs met de marxisten te moeten gaan, en die zich daardoor eigenlijk als de nuttige idioten voor het marxisme opstelden. Zegt professor Jansen: “De multiculti’s worden als nuttige idioten van de imams beschouwd. Die worden niet helemaal als mensen gezien. En terecht ook. Die verloochenen zichzelf aan een stuk door”.

In België is dit voldoende om als politieke partij als ‘islamofoob’ te worden vervolgd, in Nederland kan je hierover wetenschappelijk en maatschappelijk relevant discussiëren. Leve de vrije meningsuiting dus!

maandag 2 juni 2008

Een Nederlandse kijk op België.

Victor Irving Spoormaker, psycholoog van opleiding én Nederlander, krijgt in De Standaard ruimte om zijn verhelderende en tegelijk zeer zakelijke inzichten op het Belgische probleem uiteen te zetten. Spoormaker werkt momenteel aan een reisboek over Vlaanderen. Zoals het cliché het wil, verengt hij de voortdurende communautaire spanningen tot een louter financieel probleem, maar los daarvan komt hij zelfs vanuit deze ooghoek tot opmerkelijke conclusies.

Het echte probleem in België en de regeringsformatie is “niet B-H-V, maar veeleer geld. De verdeling daarvan is bijzonder scheef getrokken. Vlaanderen betaalt jaarlijks ruim 10 miljard euro aan de Franstalige gemeenschap (…). 10 miljard is een enorm bedrag. In Nederland ontstond 2 jaar geleden een rel omdat wij jaarlijks tot 3 miljard euro netto afdroegen aan de EU”.

Vlaanderen draagt 4 keer zoveel af. “In percentages van het bruto binnenlands product (bbp) is het zelfs nog meer. De 2 tot 3 miljard is ongeveer 0,5% van het Nederlandse bbp, terwijl de 10 miljard van Vlaanderen 5 à 6% van het Vlaamse bbp uitmaakt”, aldus Spoormaker, die zijn punt nog wat scherper maakt: “5% van het bbp is absurd veel – in Nederland is dat bijvoorbeeld de volledige begroting voor onderwijs”.

Slovenië verkeerde in hetzelfde geval in Joegoslavië als Vlaanderen in België. Toen Slovenen meer bevoegdheden eisten en de Serviërs die niet wilden geven, “omdat ze de melkkoe tot elke prijs wilden behouden”, riep Slovenië uiteindelijk eenzijdig de onafhankelijkheid uit. En natuurlijk, aldus de auteur, herinneren we ons in het geval van Joegoslavië de bloedige oorlog. “De oorzaak van de opsplitsing is nochtans veel relevanter. De ene staat betaalde onevenredig veel aan de federatie, maar kreeg hiervoor geen extra invloed terug”.

Vlaanderen zit helemaal op hetzelfde spoor. Ook Vlaanderen eist meer bevoegdheden, zodat het met eigen inzichten kan reageren op eigen uitdagingen. Als de Franstaligen niet toegeven aan de gerechtvaardigde eisen, aldus Spoorman, “kun je alleen maar inbinden en de scheve verhouding laten etteren, of eenzijdig de onafhankelijkheid uitroepen”. Alles hangt af van de opstelling van de Franstaligen. “Ze zijn jarenlang bevoordeeld. Zullen zij hun bevoorrechte positie opgeven? Waarschijnlijk niet, en ik zou ook niet weten hoe je hen zou kunnen overtuigen”.

Ook de conclusie van deze Nederlander kunnen we volledig onderschrijven: “De Vlaamse eisen zijn niet onredelijk. De vraag is of de Franstaligen durven toegeven dat de huidige situatie eigenlijk niet kan. Doen ze dat niet, dan blazen ze België op”.