Het is de eerste keer niet en het zal voorzeker ook de laatste keer niet dat hier gewezen wordt op de zware agressie en geweld door allochtone, meestal Noord-Afrikaanse, jongeren in onze stadsbuurten. Totaal onaanvaardbare agressie, maar nochtans wel het soort criminaliteit waar ‘onze’ overheid met een grote bocht rond loopt. Uit schrik voor een pak slaag misschien?
In Antwerpen zat het er vorige week donderdag bijvoorbeeld weer bovenarms op. Een buschauffeur werd er bewusteloos geslagen. “Mijn raampje stond op een spleetje. Plots zag ik dat die twee het raampje verder openschoven. Ik probeerde het nog snel terug dicht te duwen, maar dat lukte niet. De twee jongeren sloegen me daarna zomaar volop op het hoofd. Van dan af weet ik niets meer” (Het Laatste Nieuws, 18.10.2008).
De overheid is aan de lopende band aan het wijken voor dit allochtoon geweld. Dezelfde chauffeur vraagt zich af: “Ik begrijp dit niet. Kunnen we in Antwerpen dan niet meer met ons raampje open rijden? Hebben die daders dan helemaal geen normbesef meer? Gaan we terug leven als beesten en de wet van de sterkste toepassen? Ik hoop dat ze de daders snel vatten en het gerecht zijn werk doet”. Vooral op de laatste zou ik niet te veel rekenen….
Dat het ook anders kan, leert ons Nederland. Drie steden hebben besloten hard op te treden tegen jongeren die overlast veroorzaken. De linkse politicus Thom de Graaf van Nijmegen heeft het over “intimidatie, vernielingen, brandstichtingen, geweldpleging, agressie tegen politie en bewaking van mensen die onduidelijke inkomsten hebben en zich snel verplaatsen in dure of huurauto’s” (NRC Handelsblad, 09.10.2008). De politie van Gouda is niet minder duidelijk: “De grens is bereikt. Ik zoek naar instrumenten om af te dwingen dat deze meest Marokkaans-Nederlandse jochies, en in het verlengde daarvan hun ouders, zich voegen naar de Goudse normen”. De gemeente Dordrecht heeft besloten een groot gebied in het centrum aan te wijzen waar het verblijfsontezeggingen kan opleggen. Burgemeester en wethouders hebben deze maatregele genomen om overlast door alcohol- en drugsgebruik terug te dringen”.
In België durft de politieke meerderheid niet op te treden uit schrik voor racist te worden uitgemaakt. Hetzelfde verwijt dat deze meerderheid jarenlang tegen ons heeft gebruikt, dreigt nu in hun gezicht uiteen te klappen. De problemen zijn namelijk niet verdwenen, ook al probeert het systeem die onder de mat te vegen. De problemen zijn niet verdwenen en er blijken geen honderd manieren te zijn om ze aan te pakken. Praten helpt in elk geval niet meer, het is nu tijd voor daden. We zijn benieuwd.
