POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





donderdag 28 februari 2013

Stijgend geweld tegen politie-eigendommen


Recent was uit een eerder antwoord van de minister van Binnenlandse Zaken, mevrouw Joëlle Milquet (cdH), op mijn vraag gebleken dat het fysiek geweld tegen politiemensen en andere uitvoerders van beroepen met algemeen belang in de jongste jaren fel was toegenomen. Dezelfde volksvertegenwoordiger wou van de minister weten of het aantal brandstichtingen, vandalisme, beschadiging van politiekantoren en politievoertuigen dezelfde trend volgt.
Het aantal beschadigingen, brandstichtingen en daden van vandalisme van politiekantoren en politievoertuigen is op 4 jaar tijd – cijfers van 2008 tot en met 2011 – met 13% gestegen. Van maandelijks 41,5 gevallen naar 47 gevallen. 499 gevallen van brandstichting of vandalisme tegen politiegebouwen en –voertuigen naar 563 in 2011.
Opvallend zijn vooral de gevallen van beschadigingen en vandalisme tegen politiekantoren, waar er een stijging van 17% wordt waargenomen. Terwijl het aandeel van vandalisme tegen politiekantoren in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest daalt van 15% (77 gevallen) in 2008 naar 8,7% in 2011 (met 46 geregistreerde daden van vandalisme), stijgt het aandeel hiervan in het Vlaams Gewest van 47,5% in 2008 naar 53%. 

woensdag 27 februari 2013

Momenteel 512 Buurtinformatienetwerken geregistreerd


Sinds de overlast door diefstallen bij particulieren en winkels hand over hand toenam, werd ook de vraag naar preventiemaatregelen steeds sterker. Ik vroeg aan de minister van Binnenlandse Zaken, mevrouw Joëlle Milquet (cdH) cijfergegevens betreffende de geregistreerde alarmsystemen en de geregistreerde Buurtinformatienetwerken.
Op datum van vandaag zijn er 130.147 geregistreerde alarmsystemen en komen er jaarlijks ongeveer 12.000 nieuw bij. De grote golf van registraties deed zich voor in de jaren 2009 (met 33.785 alarmsystemen) en 2010 (met 72.518 geplaatste alarmsystemen).
Ook in zake de buurtinformatienetwerken is er sprake van een grote toename. Momenteel zijn er 520 door de FOD Binnenlandse Zaken goedgekeurde BIN’s, waarvan het charter conform de reglementering werd opgesteld. Van die 520 functioneren er momenteel 320 actief en wordt er op regelmatige basis contact gehouden met de FOD. 

dinsdag 26 februari 2013

Stijging aantal vrouwenbesnijdenissen in België


Studies tonen aan dat in België meer dan 6.000 besneden vrouwen leven, maar er zijn geen officiële gegevens waaruit blijkt dat vrouwen op het Belgisch grondgebied worden besneden. Dat althans blijkt uit het antwoord dat de minister voor Volksgezondheid, mevrouw Laurette Onkelinx (PS), verstrekte.
Het mag dan al zo zijn dat besnijdenissen niet worden terugbetaald door het RIZIV, toch worden de behandeling van de fysische gevolgen van de mutilaties – de behandeling van een cyste, desinfibulatie, etc. – wel ten laste wordt genomen door de ziekteverzekering.  Het aantal mag dan nog vrij marginaal zijn, feit is wel, volgens mijn bescheiden mening, dat hieruit af te leiden valt dat het aantal vrouwenbesnijdenissen ook in België toeneemt, een fenomeen dat ontegensprekelijk samenhangt met de opmars van de multiculturele samenleving.
Immers, in 2007 waren er 302 gevallen van tussenkomst door de ziekteverzekering voor de behandeling van fysische gevolgen van vrouwenbesnijdenissen. In 2008 waren er 354, en in 2009 reeds 407, een stijging van 35% op twee jaar tijd. Opmerkelijk is ook het hoge aandeel van het Vlaams Gewest in de terugbetaling van die kosten. Want hoewel de multiculturele samenleving vooral duidelijk zichtbaar is in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest hebben 63% van die besnijdenisdossiers betrekking op het Vlaams Gewest – in 2008 zelfs 73%). Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest was maar goed voor 9,5% van het aantal tussenkomsten ziekteverzekering behandeling fysische gevolgen mutilaties.  

maandag 25 februari 2013

Naar een nieuwe communautaire blokkage?


Dat er in België twee democratieën leven, is ondertussen een open deur instampen. De politieke wereld, maar vooral het sociaaleconomische middenveld en steeds meer experts en Vlaamse academici, zien de toekomst van dit land – voor zover ze überhaupt nog een toekomst voor dit land zien – op een totaal andere manier dan de Franstalige kant.
Dat bleek nog eens in een debat van Trends (editie 31 januari 2013) met een aantal professoren: “Zo goed als alle fiscale bevoegdheden overdragen naar de deelstaten en een transparante maar eindige solidariteit tussen de regio’s. Zo zien academici de toekomstige Belgische confederatie. Maar dat zien de Franstaligen niet zitten. Ook de verdeling van de overheidsschuld is een hinderpaal”, aldus de conclusie”.
De term confederalisme – véél gebruikt de jongste weken, maar wàt betekent dat nu juist? – veroorzaakt paniek in Franstalig België, dat het gelijkschakelt met separatisme. De kern van de zaak legt professor Matthijs bloot natuurlijk: “Als België zo’n confederatie wordt, moet op zijn minst het zwaartepunt van de overheidsbegroting en van de overheidsuitgaven bij de deelstaten liggen. Net als belangrijke pakketten van de sociale zekerheid”. Daar knelt het schoentje natuurlijk. Bevoegdheid betekent responsabilisering”. Professor Van Hecke beaamt dat: “Het is belangrijk dat regio’s hun uitgaven financieren. Dat gebeurt in België nog te weinig, zelfs niet in de nieuwe staatshervorming. In een confederatie moeten de deelstaten toch zelf hun belastingen kunnen heffen”.
Of professor Vuye: “Confederalisme houdt in dat je alle hefbomen in handen hebt: zowel inkomsten, uitgaven als de bevoegdheid”.  Eén ding is zeker, aldus professor Matthijs: “Franstalig België zal er in 2014 alles aan doen om een grondige staatshervorming te blokkeren. Ze weten dat de volgende kans op een grondige operatie zich pas voordoet in 2019. Ondertussen kunnen ze door hen voordelige situatie rekken”.
Voor het Vlaams Belang kan men beter de scheidingspapieren opmaken. Men voelt nu al aan zijn warm water dat dit opnieuw een staatshervorming bric-à-brac wordt. Een die met haken en ogen aan elkaar hangt. Een waarvoor we alweer een enorme prijs zullen betalen. Een die opnieuw niet zal blijken te werken. Waarom dan niet eindigen in schoonheid? 

vrijdag 22 februari 2013

Meer dan 2,2 miljard euro crimineel geld onderschept


Bijna 4 keer zoveel euro aan witwassen of financiering van terrorisme werd in 2012 door de Belgische politie onderschept, aldus het antwoord van de minister van Financiën, de heer Steven Vanackere (CD&V) op een schriftelijke vraag van mezelf.
In 2011 werd er door de Cel voor Financiële Informatieverwerking (CFI) 671 miljoen euro crimineel geld onderschept (daaronder ook geld dat bestemd was voor de financiering van terrorisme). In 2012 steeg dat bedrag tot ruim 2,2 miljard euro.  Ongeveer de helft van de betrokkenen in de dossiers die de CFI doormeldt, heeft de Belgische nationaliteit (de andere helft heeft dus een vreemde nationaliteit) en 80% van de betrokkenen is in België gevestigd.
Opvallend is verder ook de stijging van het aantal meldingen van verdachte activiteiten. De financiële sector en de niet-financiële beroepen in het kader van het anti-witwasdispositief maken met naam veel meer melding dan vroeger van allerlei verdachte verrichtingen. In 2008 bijvoorbeeld waren er 15.554 meldingen, in 2011 was dat cijfer gestegen tot 20.001. 

woensdag 20 februari 2013

Naar een protectionistisch Europa?


Men kent het credo van sommige liberalen – de vrije markt is zelfregulerend en als automatisme zorgt het voor de ideale maatschappij – maar er komen steeds meer barstjes in deze neo-liberale economisch-politieke constructie. Zoals bleek uit het onderstaand interview met een CEO van een groot staalconstructiebedrijf in België. Zéér interessant! 
Voor de ceo van Victor Buyck Steel Construction, een Europese topspeler in het neerpoten van grote stalen bruggen en andere constructies, is het drama van Luik (waarbij ruim duizend werknemers hun baan verliezen) een symptoom van een veel grotere tragedie binnen de Belgische en bij uitbreiding Europese industrie. Een crisis die niet zomaar te reduceren is tot slogans over hoge loonkosten en concurrentiekracht. 'Politici binnen Europa en eigen land stellen in alle sectoren onze markten open voor import uit lageloonlanden. Op korte termijn spaar je zo kosten uit ja. Maar op langere termijn zijn de gevolgen negatief.' 
Op de vraag van De Standaard wat hij hiermee bedoelt, antwoordt hij: 'Kijk naar de bouw van de grootste sluis ter wereld, in Antwerpen aan het Deurganckdok. Een constructie van 12.000 ton industrieel staal. Onze corebusiness dus, goed voor een jaar lang werk voor zo'n 200 mensen. Maar het aannemerscollectief kiest voor een Chinese importeur. Die is 8 miljoen euro goedkoper dan wij. Niet weinig op een contract goed voor 35 miljoen euro.'
'Maar er zijn wel geen jobs in ons land gecreëerd en het geld vloeit volledig weg naar China, terwijl wij via onder meer personen- en winstbelastingen alleen al grofweg 14 miljoen hadden teruggestort naar de staat. Een besparing van 8 miljoen euro betekent dus eigenlijk een verlies van 6 miljoen euro voor onze samenleving (…). Bovendien betekent het verschepen van die staalreuzen uit China een extra CO{-2}-uitstoot van ongeveer 10.000 ton in de atmosfeer,  meer dan de uitstoot bij het bouwen ervan. Wereldwijd stijgt de vervuiling dus dankzij deze Chinese import, maar in ons land kunnen we vieren dat we geen uitstoot creëren omdat de constructie hier niet gefabriceerd is. Pure hypocrisie.'
Of er dan een alternatief is? Protectionisme?  'Toch op Europees vlak, ja. Maar er is om te beginnen vooral een bewustzijnsverruiming nodig. Het probleem is dat vrijhandel al jaren het enige punt op de agenda is. Het resultaat is dat de industrie hier wegtrekt. Toen ik dat aanklaagde bij Karel De Gucht, Europees commissaris voor de Handel, zei een rechterhand van hem mij boudweg dat ik best zelf mijn productie naar de andere kant van de wereld verhuis. We hebben een vestiging in Maleisië, maar daar produceren we voor de lokale markt, we ondergraven de Europese markt niet vanop afstand.'
'Nu stel ik vast dat politici moord en brand schreeuwen als die vrijhandel ons jobs kost. En taskforces oprichten als pleister op een houten been. Ik pleit voor een handelspolitiek die rekening houdt met ecologische, sociale en kwaliteitsvoorwaarden.”

dinsdag 19 februari 2013

België niet meer de motor van de Europese economie


De Italiaanse oud-president en technocraat Monti wond er in De Morgen (01.02.2013) helemaal geen doekjes meer om: “Ik stel tot mijn spijt vast dat België niet meer dezelfde kracht heeft als vroeger. Uw land was traditioneel een kleine maar erg sterke motor voor de Europese integratie. Dat is nu niet meer het geval, helaas”.
Eigenlijk doet Mario Monti hier niets anders dan de resultaten van een analyse van de OESO herhalen, die de Belgische economie door de mangel hebben gehaald. De analisten van de OESO vatten de vrij dramatische economische toestand van België in 6 stellingen samen:
-          Nergens is de kloof tussen bruto- en nettoloonkosten zo groot: de helft van de totale Belgische loonmassa vloeit terug naar de overheid via belastingen.
-          België ziet zijn aandeel in de internationale markten meer dan andere landen dalen. Volgens de OESO is het Belgische marktaandeel sinds 1990 met bijna 30% gedaald, terwijl dat van Nederland en Duitsland nog is gestegen.
-          De Europese Commissie schat dat de Belgische kosten voor pensioenen, rusthuizen en gezondheidszorgen tegen 2060 met 9,5% zullen stijgen, het derde hoogste percentage na Noorwegen en Slovenië.
-          De werkelijke pensioenleeftijd is met 59 te laag. De activiteitsgraad in dit land wordt wel verhoogd naar 56,3 (in Vlaanderen ligt die nu al véél hoger, by the way), maar blijft veel te laag in verhouding met de buurlanden.
-          In België zijn te weinig jongeren en te weinig ouderen aan de slag.
-          Na de crisis hebben de Belgische banken zich teruggeplooid op de nationale markt, een markt met relatief weinig wanbetalingen op leningen, en met meer beperkte risico’s met andere woorden. Bovendien steunen onze banken voor hun financiering meer op spaardeposito’s dan op volatiele internationale leningen (wat ik dan weer eerder een voordeel vind dan een nadeel, maar soit).
België is dus nog lang niet uit het economische dal, wel integendeel, zou men moeten zeggen. De cijfers vindt men terug in Trends van 31 januari 2013. 

maandag 18 februari 2013

Elk jaar 120.000 bevallingen


In België worden elk jaar ruim 120.000 bevallingen geregistreerd, een cijfer dat ook elk jaar toeneemt trouwens. Dat volgt uit het antwoord van de Minister van Volksgezondheid, mevrouw Laurette Onkelinx (PS) op mijn schriftelijke vraag. Zo waren er in 2004 nog maar 115.206 bevallingen, terwijl dat er in 2009 al 125.339 waren, een stijging van 8,7%.
Opvallend zijn de regionale verschillen. In Brusselse ziekenhuizen steeg het aantal bevallingen van 21.974 in 2004 naar 24.807 in 2009, een stijging van ruim 12%. De stijging was minder groot in ziekenhuizen in het Vlaams Gewest, met een stijging van 9%.  De stijging van het aantal bevallingen in ziekenhuizen in het Waals Gewest bleef beperkt tot 5,7%.
Het aandeel van de bevallingen in Brusselse ziekenhuizen in het totaal van de bevallingen op het grondgebied steeg daarmee van 19 naar bijna 20%, het aandeel van de bevallingen in ziekenhuizen in het Vlaams Gewest bleef constant op 51,3-51,4%, terwijl het aandeel bevallingen in het Waalse gewest daalde van 29,5 naar 28,7%. De Minister kon hieruit geen demografische conclusies aan vastknopen. 

vrijdag 8 februari 2013

36 enkelbanders gevlucht


Op mijn schriftelijke vraag antwoordde minister van Justitie dat er tussen 2009 en 2011 gemiddeld jaarlijks 3.025 nieuwe plaatsingen van enkelbanden gebeuren. In 2012 werden er 3.538 enkelbanden geplaatst, een stijging van 17%. In totaal gaat het om 12.786 justitiabelen onder elektronisch toezicht.
Wat de inbreuken betreft, kon de Minister geen gegevens verstrekken, omdat de statistieken betreffende verwijderingen omwille van inbreuken, nog niet geïnformatiseerd werden. Wel kon zij meedelen dat er van 2008 tot en met 15 december 2012 bijna 13% van de plaatsingen werd herroepen, een totaal van 1.592 dossiers dus. Zij deelde mij tot slot ook mee dat tussen 2008 en 2012 39 gedetineerden onder elektronisch toezicht waren gevlucht.
Op het Nationaal Centrum voor Elektronisch Toezicht werken momenteel 80,86 voltijdse ambtenaren. 

donderdag 7 februari 2013

Weldra Griekse toestanden?


Toch als we bepaalde kranten mogen geloven. België is namelijk hard op weg om het “Griekenland van de vergrijzingspolitiek” te worden, zo zou uit een rapport van het ratingbureau Fitch blijken (Het Laatste Nieuws, 23.01.2013).  Fitch heeft berekend dat als Europa, als de Europese landen niets ondernemen om de vergrijzing aan te pakken, er tegen 2050 een nieuwe schuldencrisis dreigt.
Veel lidstaten zijn niet voorbereid, dat is ook het geval voor België, klinkt de harde kritiek. Reden is dat de afhankelijkheidsratio – “de verhouding tussen 65-plussers en de werkende bevolking – momenteel 14,2% bedraagt en dat die tegen 2050 volgens Fitch 34% zal zijn. Momenteel dus zijn we met 7 werkenden om 1 gepensioneerde te onderhouden, tegen 2050 zijn dat er maar 3 meer om 1 gepensioneerde te onderhouden. En landen als Japan (69%), Portugal (63%) en Spanje (62%) zijn er nog erger aan toe.
Zonder nieuwe en dringende maatregelen, aldus Fitch, moet België op zoek naar bijna 1.000 miljard euro om de vergrijzingsfactuur op te vangen, of 247% van het bruto binnenlands product.  Waarmee België de slechtste leerling van de klas is. Verschillende wetenschappers stelden al voor om de pensioenleeftijd op te trekken tot 67 jaar. De OESO gaat nog een stuk verder en had het onlangs over een pensioenleeftijd van 73 jaar…
België, het land van de gemiste kansen. Geblokkeerde democratie en gemiste kansen: zou dat samengaan?  

woensdag 6 februari 2013

Buiten de grondwet treden is geen revolutie – professor Vuye op VVB-receptie


Enkele kerngedachten van professor Vuye, de gastspreker op de VVB-receptie in Gent op zaterdag 19 januari, bijeengebracht door Pieter Bauwens.  Volgens Vuye was 2011 het jaar van de 'ultieme vergrendeling'. De vergrendeling zit vooral in Vlaams-Brabant. Maar die vergrendeling, wat is dat eigenlijk? 'Vergrendeling wil zeggen dat je een norm juridisch gezien kan wijzigen, maar politiek ligt de lat zo hoog dat we weten dat het nooit zal veranderen want de vereiste meerderheid is onhaalbaar.'
Volgens professor Vuye is de conclusie van de zogenaamde federale ontwikkeling dat België nu al een confederatie is. Je moet met twee zijn om iets te veranderen. 'In het Federale parlement is 88 gelijk aan 66. Politiek zijn we nu al een confederatie, de meerderheid is in het parlement niets waard’, aldus een strijdvaardige Vuye.
Vuye ging ook in op de hedendaags geldende interpretatie van de staatshervormingen als een compromis tussen territorialiteit en personaliteit. 'Dat is een prachtige leugen. Franstaligen denken territoriaal over Wallonië en Brussel, en in personeel als het over Vlaanderen gaat. Alle compromissen tussen die twee principes zijn te vinden op het Vlaamse grondgebied. Dat is eenzijdig, onevenwichtig en oneerlijk.' Vuye vergeleek de hedendaagse situatie in BHV met de situatie van de Vlaamse arbeiders en mijnwerkers in de Borinage in de jaren 1910. 'Franstaligen eisen vandaag rechten in Vlaanderen die ze zelf historisch geweigerd hebben.'
De hamvraag is natuurlijk: Hoe moeten we in 2014 onderhandelen om van de vergrendeling af te geraken? Volgens Vuye niet door dezelfde wegen te bewandelen van de vorige staatshervormingen. Het "geroemde" Belgische pacificatiemodel is eigenlijk een conflictmodel.' Wie de grondwet niet wil verlaten moet het confederalisme invoeren via het beruchte artikel 35 uit de Grondwet, bepalen wat we nog samen doen en de rest federaliseren. Volgens Vuye mooi in theorie, maar onmogelijk in de praktijk. 'Voor die herziening van de Grondwet is het akkoord nodig van de Franstaligen, of zijn we ervan overtuigd dat de Vlaamse meerderheidspartijen 5 minuten politieke moed zullen tonen?' Volgens Vuye is Art. 35 een dood spoor. 'het is geen oplossing, maar een extra grendel. De opname van art.35 GW is voorgesteld als een trofee voor de Volksunie, maar was een Franstalige overwinning.' Is er een andere weg? Vuye duikt in de geschiedenis en kijkt naar de grote veranderingen die er geweest zijn. Hij vertelt enkele 'verhaaltjes' uit de Belgische geschiedenis: de afscheuring van België van de Verenigde Nederlanden in 1830 verliep buiten de Grondwet, volgens de Grondwet kon België in 1914 niet zomaar vreemde troepen op het grondgebied toelaten, in 1919 werd het algemeen enkelvoudig stemrecht ingevoerd in strijd met de Grondwet, in de jaren '50 sloot België aan bij de EGKS en de NAVO in strijd met de toenmalige Grondwet die dat niet toeliet, in 1970 werden de cultuurgemeenschappen en de gewesten ingevoerd terwijl dat niet voorzien was in de Grondwet.
Dat 'buiten de grondwet treden is volgens professor Vuye zelfs niets bijzonders voor België, het gebeurt in alle landen. 'Als er een blokkering is wordt de feitelijkheid die buiten de huidige Grondwet staat gelegitimeerd. De kern is dat er voor zo'n buiten de Grondwet treden een democratische legitimiteit is.' Vuye ging verder 'Sinds 1970 is er veel veranderd. Er zijn deelstaatparlementen die door het feit dat ze rechtstreeks verkozen worden een democratische legitimiteit hebben. Het Vlaams Parlement staat hiërarchisch niet onder het Federale Parlement. Zij kunnen de nodige legitimiteit geven. Het Vlaams Parlement kan bijvoorbeeld bepaalde aspecten van de grendels opzeggen.' Vuye besloot met een duidelijke conclusie: 'Wie "federaal loyaal" wil blijven wil dus eigenlijk de vergrendeling bevestigen. Het Vlaams Parlement heeft dezelfde democratische legitimiteit om te ontgrendelen.'
We willen niet pessimistisch klinken, maar Vlamingen die de grondwet terzijde schuiven omdat de democratische legitimiteit het wil? En méér: als men de grondwet even terzijde kan schuiven, waarom zou men dan niet onmiddellijk naar de volle zelfstandigheid kunnen gaan? Waarom per se via het confederaal model, met inzet van inspanningen, financiële middelen (om datgene samen te doen wat men nog samen wil doen, weet u wel), tussenstructuren? 

maandag 4 februari 2013

MILQUET: Géén garantie op meer blauw, wel méér betalen!


Met stijgende verbazing hebben wij kennis genomen van de beleidsnota van de minister van Binnenlandse Zaken, mevrouw Joëlle Milquet (cdH), en van haar verdediging hiervan in de Kamer. Haar Leitmotiv is de burger beter te beschermen, en in de pers verklaart ze fier dat ze ondanks alle besparingen erin geslaagd is jaarlijks 1.400 agenten aan te werven.  Méér blauw op straat?
De minister gaat in deze wel héél kort door de bocht, aldus Vlaams Belang. Ten eerste blijkt uit de cijfers dat de nieuwe aanwervingen, 1.413 voorziene aanwervingen niet eens zullen volstaan om de politiemensen die op pensioen gaan (vermoedelijk 1.530 in 2012, federaal en lokaal) op te vangen. We hebben het dan nog niet eens over politiepersoneel dat om andere redenen de dienst verlaat.
Daarnaast gaf de minister in antwoord op een eerdere vraag  van het Vlaams Belang al toe dat er eigenlijk al sinds 2010 een tekort van 3.788 eenheden merkbaar is bij de lokale politie in haar geheel, en dat ten opzichte van het organieke kader. Bij de federale politie heeft men het over een tekort van ongeveer 950 eenheden.
Méér blauw op straat: dat valt dus nog te zien. Maar wat wel duidelijk is, is dat minister Milquet op zoek is naar geld om haar plannen waar te maken. Zo zal de kostprijs van een identiteitskaart die de gemeenten betalen (en dus de burgers), met 3 euro stijgen.  Maar de minister loopt ook met het plan rond om “een kleine bijkomende belasting” te heffen op de modale gezinspolissen zoals de brandverzekering, de b.a. familiale en de autoverzekering. “Niet meer dan 3 à 4 euro”. De opbrengst wordt geschat op 50 tot 70 miljoen euro, te betalen door de brave burger die al braafjes jaar na jaar zijn verzekeringen betaalt.
Méér blauw: dat is dus nog niet zeker. Maar het is ondertussen wél zeker wie het zal moeten betalen.

Peter Logghe, federaal Volksvertegenwoordiger, 0485 / 366 152
Filip De Man, federaal Volksvertegenwoordiger

vrijdag 1 februari 2013

Komt de koning niet rond met zijn dotaties?


Albert van België, ook gekend als “von Sachsen-Coburg-Gotha”, een telg uit het befaamde Duitse adellijke geslacht, dat sinds bijna twee eeuwen dit landje met haar aanwezigheid opfleurt, wordt door de belastingbetaler – u en ik dus – vrij royaal onderhouden. Het gaat dan ook om een koninklijke familie nietwaar? 
Een dotatie die nog onlangs gestegen is met 300.000 euro tot ruim 11,5 miljoen euro. Niet slecht voor een gezin dat in het verleden al niet slecht boerde. Zonder zich ooit teveel te hebben moeten inspannen.
Wat doet een burger – zij het de eerste burger – met al dat geld? Investeren zeker? In 2007 kocht koning Albert een ‘koninklijk’ jacht. Kostprijs anderhalf miljoen euro (1.500.000 euro dus). De man wordt echter een dagje ouder, de ogen willen niet meer mee, en de rest misschien ook niet. Dan maar een koper gezocht, wat niet zo simpel bleek. Enfin, de boot komt niet meer voor op de (lange) lijst van koninklijke jachten en andere goederen van de federale overheidsdienst Mobiliteit en Vervoer. Men mag er dus van uitgaan dat het schip verkocht is. Wie de koper is, is niet geweten.