POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





vrijdag 28 september 2012

Tekst van interview voor Radio Bingo, de enige vrije radio in Roeselare


Ik ben Peter Logghe, en als lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen voor het Vlaams Belang is het mijn genoegen u onze lijst voor te stellen.  U zult zich herinneren dat wij in 2006, met de vorige verkiezingen,  een mooi resultaat konden neerzetten in de Rodenbachstede:  6 raadsleden in de gemeenteraad, en 2 raadsleden in het OCMW, het Vlaams Belang werd de grootste oppositiepartij. We waren voortaan vertegenwoordigd in alle commissies en in de politieraad zetelden vanaf dan ook 3 Vlaams Belangers.
De afgelopen jaren hebben we zeker onze steke gestaan in Roeselare. Uit officiële cijfers bleek immers dat begin 2011 onze fractie al goed was voor 247 schriftelijke vragen, méér dan alle andere fracties samen. Regelmatig haalden wij de pers met onze tussenkomsten inzake de belastingverhoging – een eerste verkiezingsbelofte die door de meerderheid werd gebroken. Ook inzake het parkeerbeleid trokken wij het verzet op gang. Wij klaagden het groeiende onveiligheidsgevoel aan en kwamen met constructieve voorstellen: de eerste voorstellen inzake camera’s kwamen niet toevallig uit de Vlaams Belang-fractie. Ook de vele prestigeprojecten, op kop natuurlijk de brug van de schande, de fietsbrug, de aankoop van het gebouw van de Nationale Bank, enzovoort, enzovoort, werden door onze fractie op de korrel genomen.  Onze pamfletten werden gretig gelezen, door de gewone Roeselarenaars maar ook door de meerderheid. Onze voorstellen werden in de meeste gevallen weggelachen, maar soms – zoals in het geval van de camera’s bijvoorbeeld – enkele jaren nadien stilletjes toch toegepast….Vlaams Belang-voorstellen waren dus toch niet zoo dom.
Het Vlaams Belang trekt als Vlaamse volkspartij opnieuw met een volle lijst naar de kiezer, een lijst met een goede mix aan jonge kandidaten en senioren. De jongste kandidaten zijn amper 19 jaar oud, de opvolging is dus verzekerd. Er werd gezorgd voor een goede regionale spreiding, waarbij ik wil aanstippen dat we voor Krottegem niet minder dan 6 kandidaten op de lijst hebben staan. Een echte volkspartij met mensen uit alle lagen van de bevolking.
We trekken met de slogan “Veilig Roeselare” naar de kiezer, omdat veiligheid een fundamenteel mensenrecht is. Fysieke veiligheid, maar ook financiële veiligheid, sociale veiligheid en identitaire veiligheid, op een veilige manier onze Vlaamse eigenheid, onze waarden en normen kunnen uitdragen. 
We leggen de kiezers in onze stad 6 strijdpunten voor en zijn ervan overtuigd dat die veel burgers zullen aanspreken:

1.            Roeselare moet een Vlaamse stad blijven, herkenbaar en op mensenmaat – géén wereldstad. Wij vragen als Vlaams Belang méér aandacht voor onze Vlaamse identiteit en de Nederlandse taal in het straatbeeld.
2.            Roeselare verkleurt aan een veel te hoog tempo. Het Vlaams Belang is hierover zeer duidelijk:  vreemdelingen moeten zich aanpassen. Aanpassen of opkrassen! Illegalen moeten eruit. Roeselare moet een Vlaamse en herkenbare stad blijven.
3.            Het groeiend onveiligheidsgevoel moet harder bestreden worden. Wat wij vragen, is een goede, werkbare mix van preventie, afschrikking, repressie en échte nultolerantie waar nodig. Meer blauw op straat en camera’s waar noodzakelijk (zoals aan de stationsbuurt). Een vervuilde stad trekt onveiligheid aan: daarom wil het Vlaams Belang een daadwerkelijke aanpak van het zwerfvuil.
4.            Sociale uitkeringen en sociale woningen moeten bij voorrang worden toegewezen aan de eigen bevolking. Van ons sociaal systeem wordt teveel door allerlei gelukzoekers, uit zowat alle delen van de wereld, geprofiteerd. Op die manier worden onze eigen mensen behandeld als tweederangsburgers en dat kan niet langer. Voor het Vlaams Belang moet alle sociaal beleid van de stad gecentraliseerd worden bij het OCMW.
5.            Stop met prestigeprojecten in Roeselare, die bijzonder veel geld kosten. Het Vlaams Belang wil een zuinig maar correct beleid op maat van een centrumstad. Wij moeten dringend terug naar een betaalbaar belastingniveau, de belastingen moeten daarnaast ook dringend vereenvoudigd worden.
6.            Houdt het centrum leefbaar! Versterk de leefbaarheid en de aantrekkelijkheid van het inkoopcentrum. Maak het centrum gemakkelijk bereikbaar, zowel met het openbaar vervoer als met de wagen. En maak het parkeerbeleid – en de tarieven – overal gelijkvormig! Stop de heksenjacht.

U rekent op een sterke Vlaams Belang-fractie in de gemeenteraad? Daarom rekenen wij op uw stem. Op 14 oktober stemt u veilig door uw stem uit te brengen op de lijst van het Vlaams Belang. 

donderdag 27 september 2012

Oplossing voor Open VLD: nog linkser gaan en geen kiezers meer overhouden


Uit een bevraging van de ‘sociale stemtest’ zou gebleken zijn dat de lokale afdelingen van de Open VLD een stuk rechtser zijn dan de partijleiding, bijvoorbeeld als het over migranten gaat, aldus een verslag in Het Nieuwsblad. Men kan het ook anders formuleren, natuurlijk, en stellen dat de partijtop van de Open VLD een stuk linkser is dan het gewone voetvolk, dat de partijtop – en sommige daarin veel meer dan andere – zich laat meedrijven op een soort links-liberaal multiculturalisme, dat weinig of niets van doen heeft met de realiteit waarin de modale Vlaamse ondernemer zich beweegt.
Een aantal steden sprongen er uit, aldus het bericht in de krant: Oostende, Aalst, Sint-Niklaas, Roeselare, Turnhout of Kortrijk, waar duidelijk blijkt dat lokale kandidaten er andere standpunten op na houden, zeker inzake migratie, dan de partijtop van Open VLD.  Zo vinden die lokale afdelingen dat “enkel wie Nederlands spreekt in aanmerking mag komen voor een sociale woning, dat de overheid illegalen actief moet opsporen op het land uit te zetten, dat wie een leefloon ontvangt ook taken voor de stad moet uitvoeren, en dat ziekenhuizen die illegalen verzorgt, bij de politie moet aangeven”.
Allemaal standpunten van het gezond verstand, allemaal standpunten die door het Vlaams Belang worden verdedigd – al heel lang trouwens.  Standpunten die door de meerderheidsstroming in dit land worden verdedigd, maar niet door de partijtop van de Open VLD, die omwille van deelname aan de macht (allicht, kent u een andere reden?) , haar partijkader in de steek laat en dus een links discours aanhoudt, toch op het vlak van migratie. 

woensdag 26 september 2012

Aanhoudende financiële problemen


De economische begroting van het Planbureau is klaar en dat belooft niet veel goeds, als we de pers mogen geloven. Voor dit jaar verwacht het Planbureau immers een lichte krimp van de economie met 0,1% en voor 2013 verwacht men een groei van maximaal 0,7% van het bnp. Men zal zich herinneren dat het Planbureau in eerste instantie uitging van een groei van 0,5% voor 2012 en een groei van 1,3% voor 2013. Een verschil van 4,6 miljard euro als men het tekort onder de 2,8% wil houden. Het verschil van 4,6 miljard euro moet dichtgereden worden…

Aanhoudende financiële problemen dus, en géén goed nieuws voor Vlaanderen ook. Want de internationale rating voor Vlaanderen wordt op AA geplaatst, dezelfde rating als België – terwijl het Vlaamse gewest toch goed is voor ongeveer 80% van de uitvoer bijvoorbeeld. Maar zolang Vlaanderen aan België vasthangt, zal een daling van de rating voor België – en die zit er aan te komen als we internationale experts op dat vlak mogen geloven – dus ook een ratingdaling voor Vlaanderen betekenen. Met alle financiële gevolgen van dien. De verarming van België leidt tot een verarming van Vlaanderen. 

dinsdag 25 september 2012

De Arabische Lente…of wat er van overblijft?


Heeft u hierover iets in uw dagelijkse krant gelezen? Ik wed van niet. Egyptische mensenrechtenorganisaties zijn namelijk bezorgd over de opheffing van het hoofddoekenverbod bij de Egyptische televisie. Zo verscheen de nieuwsjournaliste Fatma Nabil voor het eerst met hoofddoek.  Sally Zohney, woordvoerster van de Egyptische vrouwenrechtenorganisatie Baheya Ya Masr vreest, net als de christelijke Kopten, dat de hoofddoek hiermee tot sociale norm zal worden verheven en dat er op die manier een sterke sociale druk zal worden uitgeoefend op seculiere moslims en op kopten om voortaan ook maar de hoofddoek te dragen.
Vorige maand reeds waren er berichten over een religieuze vrouwenzender waar de vrouwelijke nieuwslezers uitsluitend gesluierd op het scherm kwamen. De naam van de zender, Maria TV, zou een verwijzing zijn naar een christelijke koptische vrouw, die de concubine van de profeet zou geweest zijn.
De opheffing van het hoofddoekenverbod valt – toevallig? – samen met de kritiek van seculiere Egyptische journalisten. Een regimekritisch artikel werd gecensureerd en een pak seculiere journalisten in Egypte had dit aangeklaagd.
Tja, de Arabische lente… Het zou het begin van de democratie worden in Libië, in Marokko, in Bahrein, in Egypte….Wat blijft er van over?  

vrijdag 21 september 2012

Wat is dat toch met Justitie?


Twee beslissingen van verschillende rechtbanken, die zo verschillend zijn, dat men zich toch ernstig vragen moet stellen waar Justitie in België mee bezig is. El Hossain El Hassani, die in het verleden ook al in de gevangenis had gezet, overviel met kompanen een verzekeringskantoor, gijzelde en stak een boekhouder neer. De rechter geeft de overvaller slechts werkstraf. Géén gevangenisstraf, want “de kans dat hij met drugs of personen met slechte intenties in aanraking komt, zou te groot zijn” (aldus een verslag in Het Laatste Nieuws). Hallo?  En: “Bovendien zou hij zijn werk verliezen”. Nochtans vond de rechter dat de feiten “bijzonder driest en agressief” waren…. Een trendbreuk in de Belgische Justitie allicht: werkstraf voor vormen van zware lichamelijke agressie! Terwijl het Nationaal Veiligheidsplan van de regering Di Rupo van een lik-op-stuk-beleid tegen dit soort criminele daden de prioriteit wilde maken.
Een pagina verder leest men in dezelfde krant over het proces tegen een man die het nodig vond de chihuahua van zijn vriendin dood te schoppen. Een daad die ook niet door de beugel kan, laat ons wel wezen. Die man werd veroordeeld tot effectieve gevangenisstraf van 4 maanden en een geldboete van 2.400 euro.
Ik wil mij natuurlijk niet uitspreken over concrete dossiers. Maar het is of het een of het ander. Effectieve gevangenisstraf voor iemand die een hond doodtrapt, terwijl men een andere man gewoon laat lopen na zware lichamelijke agressie? 

donderdag 20 september 2012

Wat de Europeanen écht willen


In een Engelstalige bijdrage in NRC Handelsblad probeert de Engelse conservatieve filosoof Roger Scruton te antwoorden op een aantal Eurokritische bemerkingen van de jonge Nederlandse conservatieve filosoof Thierry Baudet.  “Baudet heeft het in elk geval juist voor als hij stelt dat het project van Europese integratie gebouwd was op de overtuiging dat de natiestaat en het nationale zelfbeschikkingsrecht tot de belangrijkste oorzaken van oorlogen moeten worden beschouwd, die Europa aan de rand van de afgrond brachten”.
Als gevolg daarvan ging de Europese integratie echter wel uitsluitend in één richting, een steeds stringenter wordende eenheid, met een zeer gecentraliseerde machtsstructuur. Elke aangroei van centrale macht ging natuurlijk ten koste van de nationale macht. En merkwaardig – of juist niet – deze richting ging in tegen wat de bevolking eigenlijk wilde. Bij elke kans die de Europeanen kregen om zich over de richting die Europa uitging, uit te spreken, werd het zeer duidelijk: de beweging in de richting van centralisatie, controle van bovenaf, bestuur door niet verkozen bureaucraten en rechters, allerlei nationale wetten en regels die door Europa werden opgeheven en verboden, deze grote beweging wordt door de Europeanen niet geapprecieerd.
Roger Scruton heeft niets tegen de rijksgedachte, als het erom gaat om het puur nationale niveau te overstijgen. Maar er zijn twee vormen van rijk, een goede vorm en een slechte vorm. De goede rijksgedachte “dient de bescherming van lokale loyaliteiten en gebruiken onder de bescherming van een beschaving en het recht.  De slechte vorm van rijksgedachte probeert alle lokale gebruiken en rivaliserende loyaliteiten uit te schakelen en te vervangen door een gecentraliseerde en rechteloze macht”.
De EU heeft van beide vormen wat overgenomen. Maar de grootste fout die de EU heeft gemaakt en waar alle Europeanen nochtans sterk van overtuigd zijn: Europa, aldus Scruton, is altijd een beschaving van natiestaten geweest, gebaseerd op een soort prepolitieke loyaliteit, een loyaliteit die grondgebied en tradities eerst plaatst en religie en dynastie pas in een volgende rang.  De politieke kaste houdt daar niet van, en probeert alle uitdrukkingen in die zin te onderdrukken, te demoniseren, als ‘fascistoïd’ voor te stellen.  Nationale loyaliteit heeft niets te maken met racisme of fascisme, zegt de conservatief Scruton. “Als de huidige crisis ons van iets overtuigd heeft, dan wel het thuisgevoel. Politici vragen ons in deze tijden offers en verwachten ze ook te krijgen. Maar hoe kan je een offer brengen als je vindt dat je nergens toe behoort? Hoe kan je ergens toe behoren, als er geen grenzen meer bestaan die ‘ons’ van ‘hen’ onderscheiden?”
Sommigen mogen al luidop verkondigen dat de natiestaat helemaal tot het verleden behoort, dat we allemaal wereldburgers zijn, en dat nationalisme alleen maar tot ellende leidt – Verhofstadt en andere vooral liberale politici – feit is dat de discussie omtrent identiteit eigenlijk nog maar net begonnen lijkt en dat ze uiterst belangrijk lijkt te worden. 

woensdag 19 september 2012

368 stakingsdagen in Belgische gevangenissen


Nadat het aantal stakingsdagen in de Belgische gevangenissen gedurende een aantal jaren (2006,2007 en 2009) beduidend onder het recordaantal van 341 dagen lag – het aantal stakingsdagen in 2005 – blijkt uit cijfers die de minister van Justitie, mevrouw Annemie Turtelboom (Open VLD) aan mij verstrekte dat het aantal stakingsdagen in 2010 gestegen is tot 368.
Het fenomeen van gevangenisstakingen doet zich vooral voor in het Franstalig gedeelte. In 2005 bijvoorbeeld bedroeg het aandeel van stakingen in gevangenissen in het Waals Gewest 67%, dat van gevangenissen in het Vlaams Gewest amper 26%. Ook in 2010 blijft het aandeel van stakingen in gevangenissen in het Waals Gewest bijzonder hoog: ruim 52% tegenover 36% in het Vlaams Gewest. In de gevangenissen in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is het aandeel van de stakingen goed voor ongeveer 11%.
Becijfert men het aantal stakingsdagen per gevangenisinrichting, dan is het verschil nog belangwekkender: in de gevangenissen in het Vlaams Gewest wordt jaarlijks (cijfers van 2010) gemiddeld 8,5 dagen per jaar gestaakt, in het Waalse Gewest is dit 13 dagen en in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest zelfs 19 dagen.
Ik had de minister ook gevraagd naar het aantal tussenkomsten van de politie tijdens de gevangenisstakingen en de kostprijs hiervan. De minister kon alleen maar antwoorden dat de FOD Justitie over geen cijfergegevens beschikt. 

dinsdag 18 september 2012

Een land zonder eigenwaarde – hoe zou dat komen?


Het is eventjes in de pers geweest, maar het bericht was er even snel uit verdwenen: “Behalve Mexico geeft geen enkel ander land zichzelf zo’n negatieve score als België” (Het Laatste Nieuws, 06.09.2012).
En dan mag het al zo zijn dat buitenlanders België een hogere score geven, feit is dat de burgers van dit apenland de reputatie van België veel lager inschatten dan de inwoners van de G8-landen. “Het verschil tussen de zelfbeeldscore van België en de reputatie in het buitenland was in 2011 al opmerkelijk te noemen (een verschil van bijna 5%), maar is dit jaar nog groter (bijna 10%).
Hoe zou dat toch komen, vraag ik me dan af. De pers heeft er geen verklaring voor, en ook het adviesbureau Akkanto, de Belgische partner van Reputation Institute, zegt er verder weinig over. Misschien heeft het wel te maken met de eeuwige tegenstellingen tussen Vlamingen en Franstaligen, die de staatsstructuur zo belast en ervoor zorgt dat dit land geen écht natiebesef heeft ontwikkeld en steeds minder ontwikkeld. Misschien heeft het te maken met het falen van ganse generaties politici, met het falen van het financieel apparaat, met het falen van het juridisch apparaat? Misschien heeft het te maken met de nog steeds toenemende fiscale druk, zowat de hoogste ter wereld? Of misschien is het wel een combinatie van dit alles, bovenop het onbegrip dat de leidende Belgische politieke kaste voor de dringende vraag van Vlaanderen naar meer autonomie?
Waarom zou de zelfbeeldscore wat België betreft, hoger moeten zijn? 

maandag 17 september 2012

Bijstandstrekkers moeten volgens “Europa” geen Nederlands kennen


Een interessant en tezelfdertijd verbijsterend weetje – met dank aan de liberalen. Uit Journaal (*) nr. 636 (6 september 2012 – pagina 4855): “Europa” (Belgisch commissaris De Gucht) verwerpt een plan van de minister van Sociale Zaken in het aftredende Nederlandse kabinet, Henk Kamp (christendemocraten) om bijstandstrekkers te verplichten Nederlands te leren.
Kamp redeneert als volgt: wie bijstand krijgt en de taal van het land niet leert, bewijst daardoor dat zijn werkloosheid tenminste ten dele aan zichzelf te wijten is. Daarmee vervalt het recht op bijstand.
De maatregel is in Nederland nog niet van kracht, maar reeds heeft de Europese Commissie (wij herhalen dat België hierin vertegenwoordigd wordt door de Vlaming De Gucht, Open VLD) laten weten dat ze desnoods het Europees Gerechtshof zal inschakelen om Nederland te verbieden de door Kamp voorgestelde maatregel uit te voeren. De Europese Commissie vindt het plan van Kamp strijdig met de Europese wetgeving, maar weet niet te zeggen welke wet dit zou kunnen zijn.
(*) Journaal, nog tot april 2013 te krijgen op adres Stationsstraat 200 te 1770 Liedekerke

vrijdag 14 september 2012

België scoort steeds slechter in internationaal competiviteitsverslag


Bepaalde media mogen dan al vinden dat België houdt standhoudt – zoals De Morgen: “Ondanks de economische crisis houdt België goed stand op de wereldranglijst van de meest competitieve landen” – feit is wel dat dit land blijft zakken. Elk jaar publiceert het World Economic Forum een competitiviteitsrapport, waarin de landen worden gerangschikt volgens hun competitiviteit, hun concurrentievermogen, en dit aan de hand van niet minder dan 110 parameters.
In 2008 stond dit land op de 19de plaats, in 2009 op de 18de plaats, dan terug naar 19 in 2010 en in 2011 naar plaats 15. In 2012 zakt België twee trappen ineens, naar plaats 17, en dan kan men inderdaad vinden dat België vrij goed stand houdt. Maar die stelling aanhouden wordt al een stukje moeilijker als de lijst zelf bekijkt, en vaststelt dat Zwitserland, Finland, Zweden, Nederland, Duitsland en Groot-Brittannië het allemaal veel beter doen. Niet toevallig buurlanden hoofdzakelijk noordelijk van dit land gelegen. Noorwegen en Denemarken doen het ook beter dan België.
Wat zijn de problemen in België dan, volgens dit rapport? Volgens De Morgen heeft het vooral te maken met de slechte staat van de infrastructuur en het energienet.  Volgens Vlerikprofessor Sleuwaegen doet België te weinig om het ondernemerschap te ondersteunen.  De studie zelf is veel explicieter, al gebruikt men er vaak de stijlformule van het ‘understatement’: “Er zijn bepaalde zorgen betreffende de efficiëntie van de overheden (waardoor België op de 55ste plaats eindigt), en er natuurlijk de bovenmatig hoge belastingsgraad (op dat vlak eindigt België zelfs op de 140ste plaats). Haar macroeconomische omgeving wordt ernstig ingeperkt door de schuldgraad en de hoge belastingsniveaus”.

donderdag 13 september 2012


En nog: “De enige oplossing is meer Europa, wordt er dan gezegd. Hier scheiden de wegen van de huidige pro-EU denkers en politici en de mijne. Hun EU is niet mijn Europa. Hun euro is niet mijn gedroomde munt. Ik wil, en ik durf mijn allerlaatste studielening erom te verwedden dat de meeste EU-sceptici dat ook willen, wel degelijk Europese samenwerking. Maar 'meer Europa' is niet 'meer EU', integendeel.  Een voorwaarde voor vriendschappelijke samenwerking: relatieve gelijkwaardigheid. Ongebalanceerde machtsverhoudingen staan vriendschap bijna per definitie in de weg. Samenwerking kan dus alleen bestaan bij zelfstandigheid en onafhankelijkheid, dat geldt net zo goed voor Europa. De muntunie en de EU maken de zwakkere landen steeds afhankelijker van de sterkere landen, een flinterdunne basis voor Europese samenwerking, als u het mij vraagt”.
Maar nog eens: in Nederland woedt er tenminste al een euro-debat, in Vlaanderen en bij uitbreiding in België kunnen we maar dromen van een debat… 

Enkele argumenten van het euro-kamp


In Nederland woedt momenteel een echt “euro-debat”, alleen spijtig dat we daar in Vlaanderen van onze media zo weinig over vernemen. Spijtig, omdat heel wat van de argumenten die in België worden gebruikt om tegenstanders van een onbeperkte uitbreiding van de bevoegdheden van de Europese Unie ten nadele van de lidstaten, ook nu weer uit de kast worden gehaald om mensen bang te maken.
René van Leeuwen bespreekt in De Volkskrant enkele van die argumenten, en het lijkt mij wel zinvol om sommige benaderingen van de heer van Leeuwen mee te geven. Zo is er het argument dat mocht de euro verdwijnen, de Nederlandse export zou kelderen. “Nederland is een exportland, akkoord. Daarom hebben we de EU nodig. Wat? Wacht even. Dat gaat te snel. Net doen alsof we zonder de EU ineens niets meer exporteren, dat is flagrante onzin. De export steeg al voor de EU en had dat ook gedaan zonder de EU. De export stijgt dankzij het opheffen van handelsbarrières, betere transport- en communicatiemogelijkheden. Daar heb je geen bureaucratische moloch in Brussel voor nodig. Of wilt u beweren dat de export buiten de EU nergens stijgt?”
Véél emotionele argumenten toch in dit Nederlandse eurodebat. Zoals de stelling dat zonder Europa er geen Schiphol en geen haven in Rotterdam zou zijn: “Dat is pure bangmakerij en bovendien onwaar, zie boven. Stelling vijf. Daar komt een interessante paradox naar voren. "Nederland profiteert gemiddeld zelfs twee keer zoveel (van Europa) dan andere landen". Aha. Mocht dit waar zijn (ik betwijfel het), dan heeft u hier een belangrijke reden voor het mislukken van de muntunie. Nederland profiteert namelijk ten koste van minder efficiënte, sterke en productieve landen. We exporteren ons een ongeluk, maar inmiddels kan onze export niet meer betaald worden behalve door meer schuld, schuld en nog meer schuld bij de importeurs van onze export. De belastingbetaler staat inmiddels garant voor die schulden terwijl de exporteurs (lees: MKB Nederland, VNO-NCW en LTO) en de banken dik verdienen”.
Het interessantste stuk in De Volkskrant vind ik de economische en financiële kritiek van de Britse econoom Wynne Godley, die door de heer van Leeuwen wordt aangehaald. “Oude” kritiek, want reeds daterend van in de tijd van het Verdrag van Maastricht. Godley was niet tegen Europese integratie, maar werd als “verzuurd” en pessimistische zeurpiet aan de kant geduwd. “Zijn (die van Godley dus) belangrijkste conclusie was dat wanneer je staten in een groter Europees verband dwingt, met een muntunie, en dan enkel en alleen een (Europese) centrale bank als corrigerend instrument hebt, dat het dan helemaal fout gaat. En gelijk heeft hij gekregen. Lidstaten van de EU zitten vast in de muntunie en hebben geen enkele manier om te devalueren, rentemaatregelen te nemen of andere monetaire instrumenten te gebruiken. Het is een ware houdgreep”, aldus auteur van Leeuwen.


En nog: “De enige oplossing is meer Europa, wordt er dan gezegd. Hier scheiden de wegen van de huidige pro-EU denkers en politici en de mijne. Hun EU is niet mijn Europa. Hun euro is niet mijn gedroomde munt. Ik wil, en ik durf mijn allerlaatste studielening erom te verwedden dat de meeste EU-sceptici dat ook willen, wel degelijk Europese samenwerking. Maar 'meer Europa' is niet 'meer EU', integendeel.  Een voorwaarde voor vriendschappelijke samenwerking: relatieve gelijkwaardigheid. Ongebalanceerde machtsverhoudingen staan vriendschap bijna per definitie in de weg. Samenwerking kan dus alleen bestaan bij zelfstandigheid en onafhankelijkheid, dat geldt net zo goed voor Europa. De muntunie en de EU maken de zwakkere landen steeds afhankelijker van de sterkere landen, een flinterdunne basis voor Europese samenwerking, als u het mij vraagt”.
Maar nog eens: in Nederland woedt er tenminste al een euro-debat, in Vlaanderen en bij uitbreiding in België kunnen we maar dromen van een debat… 

woensdag 12 september 2012

Komt de Griekse exit dichterbij?


Toen een aantal maanden geleden enkele Zwitserse – en, Finse, dacht ik – bedrijven aankondigden dat ze aan een scenario werkten om hun bedrijven op een Griekse exit uit de euro voor te bereiden, werden zij weggehoond en zelfs gestigmatiseerd: mensen onnodig schrik aanjagen, het voorstellen van een totaal ondenkbaar scenario, ja, zelfs populisme werd even uit de kast gehaald.
Wat het wordt, welke richting de euro uitgaat, weet ik op het moment dat ik deze regels neerpen, niet. Maar wat ik wel ondertussen heb gelezen, is dat steeds meer ondernemingen rekening houden met een Griekse exit. Zo kon men in Het Laatste Nieuws lezen dat verschillende Amerikaanse bedrijven zich voorbereiden op een exit van Griekenland uit de eurozone.  De krant zou berichten hierover opgevangen hebben in The New York Times, en concreet zou het gaat om de Bank of America Merrill Lynch, die onderzoekt of het trucks gevuld met cash geld naar Griekenland kan sturen, zodat werknemers en leveranciers tenminste verder betaald zouden kunnen worden.
Daarnaast is er ook bank JP Morgan Chase, die in haar computerprogramma’s blijkbaar rekening zou houden met een nieuwe Griekse munt, en autobouwer Ford, die zijn computersystemen ondertussen in die zin heeft aangepast.
Morgen breng ik de scherpe commentaar van een Nederlander op de pro-Euro-campagne die momenteel in Nederland wordt gevoerd. 

dinsdag 11 september 2012

Misbruik met studentenvisa


In Groot-Brittannië is ophef ontstaan omdat veel immigratiedossiers van mensen die naar Groot-Brittannië kwamen omwille van studieredenen, bij controle niet in orde bleken te zijn. Zo is er de befaamde ‘Met’-universiteit van Londen, met ruim 26.000 studenten, waar heel wat studenten bij controle geen of gebrekkig Engels konden spreken, of over onvoldoende academisch niveau beschikten. De universiteit hield ook het studieverzuim van de buitenlandse studenten niet bij en liet studenten met een verstreken visum met rust. Er werd niet ingegrepen. Nochtans bleek bij een eerste vluchtige controle 61% van de dossiers niet in orde.

De kruik gaat zolang te water tot hij barst natuurlijk. En in Groot-Brittannië begint stilaan een en ander te barsten. De cijfers van de laatste inspectie bleken dermate erg – 61% van de dossiers niet in orde – dat de Minister voor Migratie, Damian Green, de vergunning ‘High Trusted Status’ introk, waardoor buitenlandse studenten aan de Metropolitan University worden gesponsord. Voor de Vlaamse progressieve krant is dat een ‘vergaande maatregel’, ik vind dit eerder een kwestie van gezond verstand. En het had al veel vroeger moeten – en kunnen – gebeuren.

Voor mij is deze kwestie belangrijk genoeg om de Staatssecretaris voor Migratie en Asiel, mevrouw De Block, hierover te ondervragen. Doen dergelijke problemen zich ook in België voor? Welke controle bestaat hier op studieverzuim van buitenlandse gesponsorde studenten? Welke controle eens het visum verstreken is?  Ik durf nu al een pint erop verwedden dat er géén controle bestaat in België. 

maandag 10 september 2012

Druggebruik boomt in gevangenissen


Een zéér confronterend artikeltje in de pers, waar echter weinig of geen commotie over ontstond: volgens de coördinator van de afdeling Drugsbeleid van de FOD Justitie neemt één op drie gedetineerden regelmatig drugs. Een aantal dat over de jaren heen vrij constant blijft. België zit in de middenmoot, terwijl in Scandinavische landen veel minder wordt gebruikt. Wat misschien nog opmerkelijker is: sommige gedetineerden komen de gevangenis ‘clean’ binnen, zonder ooit gebruikt te hebben en gaan buiten als junks.
Ik heb de minister van Justitie onmiddellijk een aantal schriftelijke vragen overgemaakt: Hoe evolueert het aantal druggebruikers onder mannen en vrouwen, hoe – vooral – zit het met de controles in de gevangenissen, welke gevangenissen springen hier duidelijk uit de band. Ik wil vooral van minister Turtelboom weten welke maatregelen zij zal nemen om het druggebruik terug te dringen en op welke termijn zij hoopt aan te sluiten bij de Scandinavische kopgroep.  Ik houd u op de hoogte. 

vrijdag 7 september 2012

Is het handhaven van cordon sanitaire toegangsticket tot de macht?



Bij veel Vlaams-nationale kiezers bestaat – minstens – de hoop dat de V-partijen ‘ooit’ eens zullen samenspannen om België definitief uit evenwicht te duwen en de uiteindelijke stap naar volledige onafhankelijkheid te zetten. Een zeer legitieme wens, als ik het zo mag zeggen, een wens die bijvoorbeeld in de academische wereld door professor Maddens wordt gesteund, de zogenaamde V-strategie.
Helaas vrees ik voor de haalbaarheid van deze strategie. Immers – en het spijt mij voor de vele eerlijke nationalisten die het liever anders zouden zien – blijkt N-VA niet immers uit te blinken in consequent gedrag. In Vlaams-nationale middens, en zelfs daarbuiten, hoor ik kopstukken van de partij verklaren dat ze tegen het cordon sanitaire zijn, en dat het cordon sanitaire fundamenteel ondemocratisch is. Beter zou ik het zelf niet kunnen zeggen.
Maar dan komen de verkiezingen er aan, zoals de gemeenteraadsverkiezingen. En steeds vaker hoort men N-VA in de pers verklaren dat het de bedoeling is van N-VA om “de meerderheid te breken en dat ze hiertoe met iedereen, met alle politieke partijen willen spreken en onderhandelen”. En dan komt het: “alleen niet met Vlaams Belang”.
Tja, dan breekt mijn klomp natuurlijk…Denken ze nu echt dat dit een geloofwaardig parcours is? Het is duidelijk dat N-VA past voor de V-strategie van professor Maddens en zovele eerlijke nationalisten. Het is duidelijk het deelnemen aan zoveel mogelijk lokale besturen voor N-VA zwaarder weegt dan het principe van de V-strategie: België breken met name door een Vlaamse parlementaire meerderheid. Dat belooft voor de door N-VA meermaals beloofde Vlaamse onafhankelijkheid!!!

donderdag 6 september 2012

Wetenschappelijk bewezen: cannabis beschadigt hersenen


Mensen uit de preventiesector en van de Vereniging voor alcohol- en andere drugsproblemen (VAD) zeggen het zo (De Standaard, 29.08.2012): “Met het Nieuw-Zeelandse onderzoek hebben we eindelijk meer feiten in de hand, ook voor een nieuwe campagne tegen het gebruik bij jongeren. Want tot dusver is het een ideologische discussie: ofwel ben je overtuigd van het schadelijk effect van cannabis, ofwel zeg je dat het schadelijke effect niet is aangetoond”.
Velen hebben in het verleden inderdaad gepleit voor het decriminaliseren van cannabis, voor het legaliseren zelfs van cannabis, omdat het schadelijk effect ervan zogezegd niet was aangetoond – wij herinneren ons bepaalde politici…
Een studie van Nieuw-Zeelandse onderzoekers, de resultaten van een project waarin 1.037 proefpersonen jarenlang werden gevolgd, men kan er niet omheen: “De hersenen van jongeren die wekelijks cannabis gebruiken, ontwikkelen zich minder goed dan de hersenen van jongeren die niet blowen. De gebruikers scoren nog jaren later slechter op IQ-tests, hebben een minder goed geheugen en kunnen informatie minder snel verwerken”.
De signalen over cannabis logen er nochtans niet om: Cannabis wordt al langer dan vandaag in verband gebracht met psychoses en depressies. Veel verkeersongevallen gebeuren onder invloed van drugs, zoals cannabis, en een aantal zware gevallen van kindermishandeling, kinderverwaarlozing en zelfs kindermoorden gebeurden onder invloed van deze zogenaamde onschuldige cannabis.
En nu maar hopen dat de overheid de studie ook gelezen heeft….

woensdag 5 september 2012

Vooral KMO’s kwetsbaar op vlak van werkgelegenheid


Uit cijfergegevens die ik van de minister van Zelfstandigen en KMO’s, mevrouw Sabine Laruelle (MR), ontving, blijkt dat het aantal actieve ondernemingen in België tussen 2007 en 2011 met 7% gestegen is: van 730.749 naar 786.209. Opmerkelijk is het feit dat de in verhouding grootste groei gemeten wordt bij ondernemingen zonder werknemers – een groei daar van 9,5% - en bij de ondernemingen met meer dan 500 werknemers – een groei van 15,7%.
Ook als men de evolutie van het aantal arbeidsplaatsen per bedrijfsgrootte in de cijfers van minister Laruelle analyseert en vooral naar de periode kijkt tussen 2007 en 2011, blijkt dat de groei van het aantal voltijdse arbeidsplaatsen gemiddeld 4,9%. Grote ondernemingen realiseerden veel meer groei van de arbeidsplaatsen: gemiddeld 6,8%, terwijl de kleine ondernemingen, bedrijven met minder dan 50 werknemers, een groei van de arbeidsplaatsen kenden tussen 1,7 en 2,3%.
Het zijn vooral de kleine ondernemingen die het in deze periode moeilijk hebben gehad. Het was niet altijd gemakkelijk om bankkredieten te krijgen om te investeren en bijvoorbeeld personeel aan te trekken. En de financiële buffers van kleine ondernemingen was en is minder fors om de financiële en economische crisis aan te kunnen. Nochtans vormen KMO’s nog steeds de ruggengraat van de Belgische en vooral van de Vlaamse economie: meer dan 1,1 miljoen werknemers verdienen er dagelijks hun brood. Een meer actieve bedrijfspolitiek is dan ook méér dan gewenst.

dinsdag 4 september 2012

Het ondernemersvertrouwen keldert opnieuw


Volgens de Nationale Bank ziet het er opnieuw slecht uit met het ondernemersvertrouwen in dit land. In Trends van 24 augustus 2012 kan men lezen: “De indicator die het vertrouwen peilt, daalt in augustus van -11,3 naar -11,8. Vooral in de handel nam het vertrouwen – na 4 maanden optimisme – het sterkst af. De handelaars houden namelijk rekening met een afnemende vraag, waardoor de leveranciers hun orderboekjes zien afslanken.”
De dienstverlening aan de bedrijven vertrouwt het ook niet allemaal meer: daar zakt het vertrouwen van +1,6 in juli naar -2,3 in augustus. In de bouwnijverheid is de daling ook bijzonder groot: van -9,4 naar -13,9.
Dankzij de ‘gekleurde’, optimistische berichten van de regering Di Rupo – u zal het zich zeker herinneren: in de maand juni kende België een verbazingwekkende economische groei, terwijl ongeveer de ganse Europese Unie op zijn gat lag – kon Di Rupo, met in haar kielzog de Nationale Bank, het vertrouwen de afgelopen maanden nog wat opkrikken, maar nu slaat de rauwe werkelijkheid wild om zich heen. Je kunt niet iedereen de ganse tijd een rad voor de ogen draaien, zo blijkt.


maandag 3 september 2012

Is de Kerk alleen nog uit op haar eigen ondergang?


Het tempo, het gezwinde ritme waarmee allerlei westerse en Europese instellingen naar hun eigen ondergang aan het fietsen zijn, is hallucinant en werkt – naast behoorlijk veel ergernis – ook in een aantal gevallen verbazing.
Neem nu een instelling als de Kerk – en niemand zal mij verdenken een ‘pilaarbijter’ te zijn, naar ik mag hopen? – maar een instelling als de Kerk was toch eeuwenlang één van de pilaren van onze beschaving? Welnu, soms lijkt het wel alsof de westerse kerken alléén nog uit zijn op hun eigen vernietiging. In een boekje “Im Namen Allahs? Christenverfolgung im Islam” (*) legt de Duitse islamwetenschapper dr. Rita Breuer de vinger op de zere plaats: Westerse kerken idealiseren de islam en bekommeren zich weinig om de positie van christenen in islamitische landen. “De christenvervolging in de islamitische wereld is met de jaren duidelijk toegenomen, terwijl tegelijkertijd in Europa steeds meer sprake is van een pro-islamitische en antichristelijke grondhouding”, aldus de auteur.
Blijkbaar heeft de Kerk voor zichzelf als instelling en als beschavingspilaar maar weinig respect meer. En dan kan ik niet anders dan de reactie van een onafhankelijk journalist als Mark Grammens in Journaal volgen, die schrijft: “Het is naar het schijnt louter toeval, maar toch een merkwaardige samenloop van gebeurtenissen. In het Vlaams-Brabantse Lot, deelgemeente van Beersel, bekend als rustplaats van Herman Teirlinck, en ook wel vanwege zijn geuze, is eind juni de dorpskerk gesloten wegens gebrek aan belangstelling (…) Op (toevallig) hetzelfde tijdstip werd in Lot de komst van een moskee aangekondigd”.
Als we niet met z’n allen voor onze cultuur, voor onze waarden en normen zullen staan, zullen we ermee verdwijnen. Men kan zijn eigen essentie, de eigen basisnormen niet in het ridicule relativeren, zonder zichzelf eveneens totaal overbodig te maken.