Nadat de Vlaamse Beweging er 40 jaar heeft over gedaan om B-H-V eindelijk op de politieke agenda te krijgen en van de splitsing een politiek thema te maken, nadat eindelijk ongeveer alle Vlaamse partijen toch op dit ene punt op één lijn waren geraakt, nadat eindelijk ook het Grondwettelijk Hof een duidelijke uitspraak had gedaan en nadat alle Vlaamse partijen voor één keer eensgezind in de commissie Binnenlandse Zaken de splitsing van B-H-V hadden gestemd (hoewel de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen de Franstaligen hebben gesmeekt allerlei vertragingsmanoeuvres uit te halen), nu juist, na al die moeite, vindt Patrick Dewael, ex-minister van Binnenlandse Zaken, het passend en billijk om de ongrondwettelijkheid van verkiezingen zonder splitsing van B-H-V te ‘relativeren’.
Het Vlaams Belang, bij monde van voorzitter Bruno Valkeniers, reageerde onmiddellijk gepast: “De mededeling van minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael, dat verkiezingen kunnen zonder een oplossing voor B-H-V, voor zover het parlement de verkiezingen nadien valideert, is zonder meer misplaatst. Op het ogenblik dat men de mond vol heeft van het principe van de scheiding der machten, doet Dewael het arrest van het Grondwettelijk Hof af als quatsch. Dit is het cynisme ver voorbij.
Het arrest van het Grondwettelijk Hof is intussen bijna zes jaar oud. Bijna zes jaar heeft men bijgevolg de tijd gehad om uitvoering te geven aan dit arrest. In heel politiek Vlaanderen werd dit vertaald in de splitsing van B-H-V. Alle Vlaamse meerderheidspartijen hebben verzuimd om hun beloften dienaangaande na te komen. Meer nog, in het voorjaar van dit jaar hebben ze de Franstaligen zelfs gesmeekt om nog maar eens een belangenconflict in te roepen, om de zaak opnieuw op de lange baan te schuiven. Zij zijn dus verantwoordelijk voor de huidige patstelling.
Vandaag aankondigen dat een splitsing grondwettelijk niet noodzakelijk is omdat het parlement soeverein is, is een staaltje van grenzeloos misprijzen ten aanzien van het Grondwettelijk Hof. Voorzitter Bossuyt van het Hof heeft dit jaar nog verklaard dat een verkiezing zonder oplossing voor B-H-V ongrondwettelijk zou zijn. Dewael veegt de rechtstaat die hij voor het overige zo dierbaar acht aan zijn laars, enkel om de Franstaligen het signaal te geven dat het voor de VLD helemaal niet menens is met de kwestie B-H-V. Zo veegt hij de hele kwestie B-H-V van de politieke tafel.
Dewael zou er beter aan doen het arrest van het Grondwettelijk Hof te volgen, en er dus voor te zorgen dat B-H-V gesplitst wordt voor welke eventuele vervroegde verkiezing dan ook. Dat zou pas getuigen van respect voor de rechtstaat. In elk geval weet Vlaanderen nu ook dat Dewael op Vlaams vlak volkomen onbetrouwbaar is. Ook voor hem geldt het adagium: “Wie gelooft die mens nog?””
