POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





woensdag 31 december 2008

Steeds méér vreemdelingen die Belg worden.

Men kent de argumentatie van de multiculturele lobbys in dit land om steeds weer op te komen voor een nieuwe regularisatie, voor een verdere versoepeling van de nationaliteitswetgeving, voor een uitholling van het asielbeleid: het is allemaal zo erg niet, en eigenlijk worden steeds minder vreemdelingen Belgische staatsburgers. België zou op het vlak van asielbeleid een bijna onmenselijk beleid voeren, etcetera.

Terwijl wij van het Vlaams Belang juist blijven stellen dat door de soepele nationaliteitswetgeving – dé soepelste volgens ons op deze planeet –, door het lakse asielbeleid (en vooral de afwezigheid van een echt uitwijzingsbeleid) en door groeiende fenomenen als schijnhuwelijk en schijnsamenlevingscontracten steeds meer mensen dit land binnen geraken en ook ‘Belg’ worden.

Inzake het cijfermateriaal worden wij nu in elk geval in het gelijk gesteld. Een kleine week geleden stuurde academicus en onderzoeker Jan Hertogen volgende informatie via elektronische weg door – en wij nemen de informatie over, dus zonder de cijfers te interpreteren of in te vullen:

“36.063 Belgwordingen in 2007 of een stijging met 13,2% - tezelfdertijd stijgt Belg worden langs naturalisatiecommissie met 38%.

Nationaliteitsverwerving is een belangrijke sleutel voor integratie. 4.209 erkende vluchtelingen en 31.583 vreemdelingen werden in 2007 Belg. 58% van de Belgwordingen gebeuren mede langs de Belgwording ouders. Forse stijging met 38% van Belgwording langs naturalisatie: 8.372 in 2007. Belgwording door een huwelijk kent een lichte stijging tot 6.295 in 2007.

8.722 Belg geworden Marokkanen op plaats 1, Turken met 3.039 op de 2de. Aantal Belgwordingen erkende vluchtelingen stijgt in 2007 met 46 %. 1/4de van de Belg geworden erkende vluchtelingen zijn Russen (Tsjetsjenen). Belgwording vreemdelingen uit Nepal, Oezbekistan, Pakistan, Kazakstan, Irak, Equador, Iran, Rwanda, Brazilië en Nigeria stijgt met meer dan 50%. Oost-Europeanen verdubbelen aandeel Belgwordingen op 6 jaar tot 15,8%.
47,3% van de Belgwordingen 2000-2007 is Afrikaans, 25,8% is Aziatisch.”


De conclusie van onderzoeker Hertogen is eigenlijk dezelfde als die van het Vlaams Belang: Aantal Belgwordingen zal verder stijgen gezien immigratie verder stijgt. Met andere woorden: er moet dringend worden gesleuteld aan wetgeving en aan het uitzettingsbeleid. Maar met een regering die bestaat uit 5 verschillende partijen en met een samenhang die we het afgelopen jaar aan den lijve hebben ondervonden, moet men van politiek België niets, maar dan ook niets verwachten. De toestand kan dus alleen maar verergeren.

dinsdag 30 december 2008

Leterme bis?

Wat heeft deze crisis uiteindelijk opgelost? Wat heeft de benoeming van Van Rompuy tot formateur uiteindelijk opgebracht? Niets, daar is iedereen ongeveer van overtuigd. Onze bedenkingen zijn ongeveer dezelfde die men ook in de buitenlandse pers kan lezen. Wat zal Herman Van Rompuy, die ongetwijfeld een schrander, een intelligent man is, aan dit België kunnen remediëren? Wat zal deze man, die sowieso eerder gericht is op de status quo der dingen, voor Vlaanderen aan meerwaarde opbrengen?

Even duidelijk is dat de politiek in dit land hiermee niet aan geloofwaardigheid wint. Alleen Leterme en Vandeurzen vervangen, zonder ook maar aan Reynders te durven raken, getuigt van weinig politieke moed. Het is voldoende de tekst op de weblog van ex-minister Vandeurzen te lezen, om te begrijpen dat het ganse kernkabinet in een zeer vroeg stadium op de hoogte was van mogelijke contacten met het gerecht in de Fortiszaak.

Dit is oude wijn in oude zakken. Dit is de oude CVP ten top. Het Vlaams Belang reageerde dan ook onmiddellijk: “De enthousiaste Franstalige reacties op de aanstelling van Van Rompuy tot formateur verbazen allerminst. Dat het Belgische staatsbelang primeert op de Vlaamse verkiezingsbeloftes, bewees Van Rompuy al toen hij in aanloop naar de eerste regering-Leterme als ‘verkenner’ mocht opdraven. Van meet af aan pleitte hij ervoor om het communautaire dossier los te koppelen van de regeringsvorming – waardoor de Vlaamse eisen de facto werden begraven.
Vorige week bracht Olivier Maingain zijn eis nogmaals in herinnering om elk debat over de staatshervorming uit te stellen. Het FDF wordt op zijn wenken bediend: met een ‘bon belge’ als Van Rompuy aan het hoofd van een Belgische regering die zelfs geen meerderheid heeft aan Vlaamse zijde, blijft het communautaire status quo ongetwijfeld gehandhaafd”.
Van de ene schending van verkiezingsbelofte naar een andere, naar een nieuwe. Vlaanderen wint met deze nieuwe regering niets. En zo starten we 2009!

maandag 29 december 2008

Vlaamse senioren in de kou?

We mogen nooit vergeten van hoever we eigenlijk zijn gekomen. Onze ouders, onze grootouders hadden het ‘in hun tijd’ zeker niet breed, leefden meestal op de armoedegrens en hebben zich uit de naad gewerkt voor hun kinderen en kleinkinderen. Vlaanderen is, mede door hun labeur, op enkele generaties uitgegroeid tot een modern en zeer welvarend gebied. België heeft in deze heel weinig verdiensten, laat dat ook maar onmiddellijk gezegd.

U kent natuurlijk de geschiedenis van de transfers. De Vlaamse rijkdom werd en wordt al decennialang afgeroomd door het Belgische sociale zekerheidssysteem en werd en wordt massaal gepompt in allerlei initiatieven, die – vooral – richting Wallonië gaan. Generatiesteuntrekken, zeg maar. Op hetzelfde moment bouwde Nederland – dat een analoge economische groei als Vlaanderen kende – haar sociaal zekerheidsstelsel op een moderne en transparante manier uit. Misbruiken werden aangepakt, een echt pensioenfonds werd opgezet.

Het gevolg kennen wij nu: “De kloof tussen Nederland en België wordt almaar breder: de afgelopen jaren daalde het aantal armen bij onze noorderburen van 12 naar 10%, bij ons steeg dat tot 15%. Arm is wie minder dan 60% van het gemiddelde inkomen verdient. Nederland is nu een van de rijkste landen van de Europese Unie, België zit onder het EU-gemiddelde” (De Standaard, 15.12.2008).

Vooral de verschillen onder senioren zijn beklemmend. “Het percentage 65-plussers in België onder de armoedegrens loopt op tot 23%, of bijna 1 op 4 senioren. In Nederland gaat het om 6% of 4 keer minder dan bij ons”. Zelfs de Franstalige staatssecretaris van Armoedebestrijding Delizée (PS) gaf in een onbewaakt moment toe dat het Nederlandse pensioen hoger lager dan het Belgische. Heeft hij zich al één moment de vraag gesteld naar de achtergrond hiervan? Heeft hij zich al één moment de vraag gesteld naar de communautaire achtergrond van het lage, zeer lage Belgische pensioen (bekeken tegen een Europese achtergrond).

Voor Vlamingen is de conclusie heel kort: België is geen land, België is georganiseerde diefstal. Dat blijkt elke dag opnieuw. En er komt geen eind aan.

vrijdag 26 december 2008

Onrust op VLD-banken

Er zijn voordelen verbonden aan het op de laatste rij zitten van de plenaire vergadering: men heeft een goed overzicht, een bijna panoramisch overzicht op het gebeuren. De laatste plenaire zitting van dit jaar, bedoeld om de voorlopige twaalfden te stemmen, bood gelegenheid te over om de onrust bij de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen op te merken, bood gelegenheid om de wrevel bij veel jonge parlementsleden van de zogenaamde meerderheid gade te slaan. Vooral dan bij Open VLD.

Niet langer dan een week voordien had dezelfde Open VLD CD&V bijna gedwongen om met een voorstel van een parlementaire onderzoekscommissie naar de plenaire te komen, wat de fractieleider van CD&V dankbaar aanwendde in een poging om het hachje van zijn eerste minister te redden. Een parlementaire onderzoekscommissie naar de wijze waarop deze regering de bankencrisis in ons land had aangepakt, een vraag van de voltallige oppositie al gedurende weken.

De regering viel uiteindelijk toch. Maar dat belet niet dat deze parlementaire onderzoekscommissie er zou en moest komen. Alleen beperkte de zogenaamde Vlaamse meerderheid het voorstel om alleen een onderzoek te laten uitvoeren naar de mogelijke inmenging van de regering op justitie!

De oppositie steigerde terecht! SP.A kwam met een eigen voorstel – volmondig gesteund door de Vlaams Belang-fractie trouwens – om een parlementaire onderzoekscommissie het volledig onderzoek naar de bankencrisis in ons land te laten doen, wat neerkwam op het oorspronkelijk regeringsvoorstel, maar dit werd uiteindelijk door de meerderheid van de kamerleden weggestemd. Zéér tot ongenoegen van jonge VLD-parlementsleden, die hun plaats hebben op de laatste rij, juist naast mijn plaats. Ik heb het ongenoegen bij deze jonge parlementairen kunnen zien en kunnen horen. En kort daarop gesprekken – opnieuw op de laatste rij – tussen de ‘groten’ van de VLD en deze jonge, meer principiële liberalen. Ze moeten nog veel leren van het cynische VLD-spel, dat erin bestaat dat wat men de ene week met veel overtuiging en enthousiasme verdedigt, de week erna, pour le besoin de la cause, tot de grond wordt afgebrand. Zielig!

woensdag 24 december 2008

'Heren van Stand'

Het is misschien de dringendste, maar tezelfdertijd de meest onmogelijke taak van de volgende federale regering: het vertrouwen van de burgers in de politiek en dan vooral in de politici herstellen. Onmogelijk, als u het mij vraagt, omdat de Belgische graaicultuur blijkbaar zo wijd verspreid is op alle niveaus, dat ze wel onuitroeibaar lijkt. Ondanks alle mooie woorden, trouwens.

Zo blijkt van de geplande afslanking bij verzekeraar Ehtias niet veel in huis zal komen. U zal zich herinneren dat in het begin van de financiële crisis vooral Ethias werd getroffen, het vroegere OMOB, de overheidsverzekeraar. De verschillende overheden – de Vlaamse, de Waalse, de federale – zouden allen samen zo’n 1,5 miljard euro op tafel leggen om de financiële structuur van de overheidsverzekeraar te verbeteren, te redden. Voorwaarde was wel dat de directiestructuur zou ‘verlichten’, dat men het met minder mensen zouden moeten doen.

Immers, zo kon men gisteren in De Standaard lezen, bestond Ethias tot dan toe uit 4 autonome verzekeringskassen, die elk hun uitgebreid directiecomité hadden van ongeveer 20 zitjes. Welnu, Ethias zou versmelten tot één verzekeringsbedrijf met één directiecomité, dat voortaan zou bestaan uit 16 man. De rest – de overgrote meerderheid dus van oud-bestuursleden – zou nu niet moeten opstappen, maar er zou een Raadgevend Comité worden opgericht, dat de verzekeraar voortaan zou voorzien van allerlei analyses en advies. Voel j’em?

Niet vergeten ook: De leden van de verschillende directiecomités van Ethias bestaan grotendeels uit geparachuteerde parlementsleden van de verschillende traditionele partijen, CD&V en cdH zijn goed vertegenwoordigd, maar evengoed SP.A en PS, naast MR en Open VLD. Dit Raadgevend Comité is de voortzetting van de oude graaicultuur, maar het zal misschien iets minder opvallen.

dinsdag 23 december 2008

Splitsing B-H-V? Het was maar om te lachen!

Nadat de Vlaamse Beweging er 40 jaar heeft over gedaan om B-H-V eindelijk op de politieke agenda te krijgen en van de splitsing een politiek thema te maken, nadat eindelijk ongeveer alle Vlaamse partijen toch op dit ene punt op één lijn waren geraakt, nadat eindelijk ook het Grondwettelijk Hof een duidelijke uitspraak had gedaan en nadat alle Vlaamse partijen voor één keer eensgezind in de commissie Binnenlandse Zaken de splitsing van B-H-V hadden gestemd (hoewel de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen de Franstaligen hebben gesmeekt allerlei vertragingsmanoeuvres uit te halen), nu juist, na al die moeite, vindt Patrick Dewael, ex-minister van Binnenlandse Zaken, het passend en billijk om de ongrondwettelijkheid van verkiezingen zonder splitsing van B-H-V te ‘relativeren’.
Het Vlaams Belang, bij monde van voorzitter Bruno Valkeniers, reageerde onmiddellijk gepast: “De mededeling van minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael, dat verkiezingen kunnen zonder een oplossing voor B-H-V, voor zover het parlement de verkiezingen nadien valideert, is zonder meer misplaatst. Op het ogenblik dat men de mond vol heeft van het principe van de scheiding der machten, doet Dewael het arrest van het Grondwettelijk Hof af als quatsch. Dit is het cynisme ver voorbij.
Het arrest van het Grondwettelijk Hof is intussen bijna zes jaar oud. Bijna zes jaar heeft men bijgevolg de tijd gehad om uitvoering te geven aan dit arrest. In heel politiek Vlaanderen werd dit vertaald in de splitsing van B-H-V. Alle Vlaamse meerderheidspartijen hebben verzuimd om hun beloften dienaangaande na te komen. Meer nog, in het voorjaar van dit jaar hebben ze de Franstaligen zelfs gesmeekt om nog maar eens een belangenconflict in te roepen, om de zaak opnieuw op de lange baan te schuiven. Zij zijn dus verantwoordelijk voor de huidige patstelling.
Vandaag aankondigen dat een splitsing grondwettelijk niet noodzakelijk is omdat het parlement soeverein is, is een staaltje van grenzeloos misprijzen ten aanzien van het Grondwettelijk Hof. Voorzitter Bossuyt van het Hof heeft dit jaar nog verklaard dat een verkiezing zonder oplossing voor B-H-V ongrondwettelijk zou zijn. Dewael veegt de rechtstaat die hij voor het overige zo dierbaar acht aan zijn laars, enkel om de Franstaligen het signaal te geven dat het voor de VLD helemaal niet menens is met de kwestie B-H-V. Zo veegt hij de hele kwestie B-H-V van de politieke tafel.
Dewael zou er beter aan doen het arrest van het Grondwettelijk Hof te volgen, en er dus voor te zorgen dat B-H-V gesplitst wordt voor welke eventuele vervroegde verkiezing dan ook. Dat zou pas getuigen van respect voor de rechtstaat. In elk geval weet Vlaanderen nu ook dat Dewael op Vlaams vlak volkomen onbetrouwbaar is. Ook voor hem geldt het adagium: “Wie gelooft die mens nog?””

maandag 22 december 2008

Het is het communautaire, stupid!

Het heeft natuurlijk geen enkele zin om u te vervelen met het verhaal van de zoveelste crisis van deze regering, die stilaan op een crisis van het regime begint te lijken (met de woorden van voorzitter Valkeniers). We zouden natuurlijk kunnen wijzen op de ‘hypocrisie’ van de Sp.a, die moord en brand roept omdat ze niet door de koning wordt gehoord, maar die er jaren geleden met enthousiasme tegen het Vlaams Blok een cordon sanitaire heeft helpen opbouwen en die onze partij – omwille van louter partijpolitieke redenen – voor de rechtbank heeft gesleept. Neen dus.

Het is nutteloos het verhaal van deze zoveelste crisis te vertellen: de pers heeft het in de afgelopen dagen zelf verteld. Uitgebreid, tot in alle details. Maar één commentaar willen we u niet onthouden, die van Van De Velden van De Tijd. Hij roept op zo snel mogelijk “een werkbare regering te vormen, die stabiliteit biedt”. De sociaaleconomische toestand is immers kritisch.

Van De Velden vraagt een regering met perspectief tot 2011. “Vragen dat de federale verkiezingen in juni 2009 zouden samenvallen met de Vlaamse, is eigenlijk vragen dat de christendemocraten hun nederlaag zouden verdubbelen”. 2011 zou er trouwens kunnen voor zorgen dat de parlementaire onderzoekscommissie Leterme en Vandeurzen kan ‘witwassen’.

De knoop van alles, aldus de commentator, ligt andermaal bij het communautaire. “CD&V dreigt bij een doorstart van de federale regering nog altijd de federale rekening gepresenteerd te krijgen bij de Vlaamse verkiezingen van volgend jaar. De sleutel om tot een oplossing te komen, ligt andermaal in het communautaire”.

“Het is niet alleen voor CD&V dat dit perspectief van een staatshervorming er moet komen, het is ook in het algemeen belang”. Alleen met fundamentele stappen – die voor onze partij eigenlijk neerkomen op een totale ontmanteling van de staat en de vorming van twee onafhankelijke staten – kunnen de financiën weer op orde gebracht, de pensioenen, de gezondheidszorgen.

Ondanks een andere finaliteit – Van De Velden wil niet per se een onafhankelijke Vlaamse staat – en ondanks andere uitgangspunten, zegt deze journalist eigenlijk wat wij al jarenlang duidelijk proberen te maken: zonder inderdaad het communautaire de primordiale plaats te geven, en de “gemeenschapsproblemen” definitief te regelen, kan de rest nooit naar behoren worden geregeld.

vrijdag 19 december 2008

Goednieuwsshow doorprikt

Drie grote en eerbiedwaardige economische instellingen doorprikken elk op hun eigen manier en op een eigen tijdstip de goed nieuwsshow die premier Leterme van zijn begroting en van zijn zogenaamde relanceplan probeert te maken. Maar als de drie berichten naast elkaar legt, wordt pas het ganse plaatje duidelijk. Leterme en zijn ploeg doen het helemaal niet zo goed en krijgen de kritiek met bakken over zich heen.

Zo geeft de Europese Commissie dit land over (ongeveer) de ganse lijn een onvoldoende. “België heeft in 2008 nauwelijks vorderingen geboekt om de sociaaleconomische uitdagingen te beantwoorden. Dat is ten delen te wijten aan de labiele politieke situatie na de verkiezingen van juni 2007. “Er is te weinig concurrentie op de energiemarkt, met hoge prijzen tot gevolg”, heeft De Tijd in het rapport gelezen (12.12.2008). Ook zijn er de grote verschillen de werkloosheidspercentages: de werkloosheid blijft zeer hoog bij de migrantenbevolking en in het zuiden van het land.

Een andere handicap is het gebrek aan beleid en voldoende overheidsgeld voor het stimuleren van innovatie en onderzoek. Ik wil hierbij alleen de schandalige manier nog eens aanhalen waarmee de Belgische overheid het Myrrha-project van het SCK te Mol behandelt…U kon er alles over lezen op deze weblog enkele weken geleden. Ook op de Belgische begroting wordt met scherp geschoten. De schuld zal door het opsouperen van de marges onder paars nog toenemen en deze schuldaangroei bedreigt het bestaan van België zelf, zo lijkt dit rapport wel te besluiten.

Maar ook het gezaghebbende Internationaal Monetair Fonds is niet mals: “Het relanceplan van België is verre van optimaal”. Het begrotingstekort in 2009 ziet het IMF stijgen tot ruim 2% van het bruto binnenlands product. “Een stimulans moet op het juiste moment effect hebben, tijdelijk zijn, en gericht zijn op de sectoren die meest waarschijnlijk groei zullen realiseren. Voor elk van die criteria is het plan niet ideaal”, is de scherpe inschatting van het IMF.

U wil nog meer kritiek op het sociaaleconomisch beleid – of de aanwezigheid eraan – van Leterme? Het Planbureau ziet de schuld in 4 jaar stijgen met 26 miljard euro. Een schuld die bovenop de gewone, reeds bestaande schuld komt, en die onze kinderen, onze kleinkinderen, en misschien zelfs de kinderen van onze kleinkinderen zullen moeten helpen afbetalen. De schuldgraad in percent bbp “stijgt volgens het Planbureau van 83,9% eind 2007 tot 87,1% eind 2008 om tegen het einde van de regeerperiode uit te komen op 85,7%”.

Ja, ze zijn waarlijk goed bezig, onze Belgische jongens en meisjes….

donderdag 18 december 2008

1 op 4 in financiële gevarenzone

Voor wie er mocht aan twijfelen: het gaat niet goed met onze economie. Het aanbod aan nieuwe arbeidsplaatsen droogt vrij snel op, ontslagen stapelen zich op, het consumentenvertrouwen neemt af en steeds meer bedrijven kijken met ontzetting en ongeloof naar min of meer lege orderboekjes. Deze crisis is zich ten volle aan het uitrollen.

Een enquête van Trends Top-30.000 bij 1.463 Belgische bedrijfsleiders bevestigt deze donkere economische berichten. Het gaat niet goed, en veel bedrijven zijn zich niet genoeg bewust van de gevaren van de economische en financiële crisis: “Zowat een kwart van de bedrijven heeft onvoldoende liquide middelen om zijn kortlopende schulden terug te betalen. Voorts zegt één op de drie ondernemers dat meer klanten hun facturen laattijdig betalen. Volgens 44% zal die situatie in 2009 nog verergeren. Zowat 53% van de ondernemers geeft toe dat al die laattijdige betalingen hun bedrijf in de problemen kunnen brengen. Desondanks geeft de helft van de bedrijven toe dat ze zelf overwegen om betalingen uit te stellen”.

Op die manier zou een gevaarlijke vicieuze cirkel kunnen ontstaan, natuurlijk. Bedrijven betalen hun facturen aan andere bedrijven trager. Daardoor hebben ook die bedrijven minder middelen, worden bepaalde investeringen misschien in de tijd uitgesteld. Minder inkomsten, zodat ook deze bedrijven de neiging voelen om hun facturen later uit te betalen.

Er is ook een communautair kantje aan de enquête, maar wie kan er zich nog over verbazen? “Bedrijven volgen de financiële toestand van hun klanten slechts zelden op. 30% van de Waalse ondernemers en 13% van de Vlaamse bedrijven heeft er geen idee van hoeveel facturen op tijd worden betaald” (De Standaard, 16.12.2008). Volgen Vlaamse bedrijven de financiële toestand beter op? Het heeft er alle schijn van.

woensdag 17 december 2008

Vlaamse Miss World?

Heeft u er ook zo van genoten, van de Miss World-verkiezing dit jaar? Voor enkele dagen was het weer zover en kon deze veredelde vleeskeuring door miljoenen mensen op het televisiescherm worden gevolgd. Ik zag de uitzending eerder toevallig, zoals dat dan heet, en knoopte er heel snel – sterk als ik ben in het bedenken van allerlei drogredenen – een professionele interesse aan.

Men kan het niet ontkennen: heel wat mooie en bloedmooie dames passeerden het scherm: Europese en niet-Europese. Wat mijn professionele belangstelling wekte, was het optreden van de Welshe en Schotse kandidaten. Zonder enige gêne kwamen deze jonge dames op voor hun eigen natie. En merkwaardig vond ik ook dat deze dames de gelegenheid kregen om te kandideren voor hun eigen natie.

Op zo’n momenten heb je het moeilijk om niet te denken aan een Vlaamse kandidate Miss World, een kandidate voor de staat Vlaanderen. Want zeg nu eerlijk: worden wij wel vertegenwoordigd door de Frans taterende jonge dames? Ondanks het feit dat onze taal de meerderheidstaal is van dit land, slagen de Franstalige kandidaten erin geen woord Nederlands op een volwaardige manier over hun lippen te krijgen. En dan zouden de Vlamingen zich aangesproken moeten voelen?

Als Vlaanderen zou beslissen aan deze veredelde vorm van vleeskeuring mee te doen, dan zou het toch aangenaam zijn mocht dit onder de eigen kleuren kunnen. Vlaanderen zou zich van zijn fraaiste kant aan de wereld laten zien, zoveel is duidelijk.

dinsdag 16 december 2008

Electrabel: zelfs de regering geeft het toe.

Dat de prijzen voor elektriciteit en voor gas in ons land voor de consument te hoog zijn, weet iedereen. De hoge prijzen vallen vooral op als men even vergelijkt met de buurlanden. Al maanden, zelfs jaren dringt men van verschillende kanten aan, ook vanuit het Vlaams Belang, om de concurrentie te vergroten op het vlak van de energieverstrekking. Alleen op die manier, daar zijn alle spelers op de markt het ongeveer eens, alleen op die manier kunnen onze prijzen eindelijk gelijke tred houden met de prijzen in de landen rondom ons.

De naam die steeds weer opnieuw valt, is die van Electrabel, dat een monopoliepositie inneemt, en die zich taai verzet tegen elke wijzigingen hierin. Komt er eindelijk schot in de zaak? Eén zwaluw maakt nog de lente niet, zoals het spreek woord zegt, maar zelfs premier Leterme neemt zware woorden in de mond. Zelfs hij geeft toe dat het zo eigenlijk niet verder kan.

Verschillende Vlaamse kranten liet hij eind vorige week optekenen dat de greep van Electrabel op de energieverstrekking in ons land veel te hoog is, en dat de liberalisering van de energiemarkt eigenlijk niet gelukt is in ons land, want dat de doelstelling niet werd bereikt: voor de consument (zowel bedrijf als particulier) lagere en betaalbare prijzen voor de energie. Nu nog wachten op daden van regeringszijde natuurlijk, want tot deze vaststelling waren collega Bart Laeremans en ikzelf in de commissie Bedrijfsleven al enkele keren gekomen.

Tegelijkertijd organiseren kleine bedrijven en zelfstandigen zich in het zelf voortbrengen van eigen energie, als we De Standaard (13.12.2008) mogen geloven. Ze wekken dus zelf energie op en zorgen voor de energie bij x-aantal gezinnen. Alternatieve energieverstrekking. Benieuwd welke evolutie dit allemaal nog zal kennen. Kenners waarschuwen nu al dat de elektriciteitskabels de toevoer van elektriciteit nu zullen aankunnen.

maandag 15 december 2008

Wallonië wil geen sluitende begroting

De pers, en dan vooral de Nederlandstalige pers, is niet mals voor de begroting van deze regering. Of liever: voor deze poging tot een begroting. Het is een begroting die regelrecht afstevent op een zeer ernstig tekort. Volgens bepaalde commentatoren is er zelfs sprake van een ontwrichting (zoals het bericht in De Standaard, 11.12.2008). Zo stelt Geert Noels, econoom bij Petercam, dat het begrotingstekort zal liggen tussen 3,5 en 4%. Hij merkt verder op dat het geheel in België nog eens moeilijker wordt gemaakt door een eigenaardige cocktail: “een concurrentiële handicap, een voortdurende communautaire patstelling en een ontsporende begroting”.

Ook een expert van ING is zeer pessimistisch: “De zware ontsporing van de begroting betekent dat om opnieuw naar een begrotingsoverschot te gaan, er maatregelen zullen moeten worden genomen ter waarde van grofweg 13 miljard euro”. 13 miljard euro, op te brengen door de volgende generatie!

Met een economie die volgens alle commentatoren inkrimpt – volgens bepaalde commentatoren gaan we naar een ‘negatieve groei’ van 1 à 1,2% - is dit toch niet meer ernstig te noemen? Steeds meer Vlamingen, bedrijfsleiders, bedienden, zelfstandigen, vragen zich af waarom de Belgische begroting niet meer sluitend kon worden gemaakt. Of mocht ze niet meer sluitend zijn?

Mark Grammens windt er geen doekjes om: het is Wallonië dat geen sluitende begroting wil. Zo schrijft hij in een sterk onderbouwd artikel in Journaal: “Ze willen de tering niet naar de nering zetten, omdat ze vrezen dat hierdoor Wallonië niet langer boven zijn stand zal kunnen leven en omdat ze beseffen dat het uiteindelijk toch Vlaanderen is dat straks het grootste gedeelte van de ontstane Belgische staatsschuld voor zijn rekening zal moeten nemen. Wat meer is: ze weten maar al te goed dat de abnormaal hoge staatsschuld mede België in stand houdt. Men kan geen land opblazen dat op een faillissement afstevent (…) Wie dus België wil redden, vindt deficit-spending een goed idee”.

Zelfs op het vlak van de (bestrijding van de) economische crisis is er totaal geen eensgezindheid meer op Belgisch vlak. Als er al geen échte begroting kon in 2008, zal het in 2009 allicht niet veel beter zijn. Dit is letterlijk dweilen met de kraan open.

vrijdag 12 december 2008

Rake Nederlandse kijk op Vlaanderen

Derk Jan Eppink voorstellen hoeft eigenlijk niet meer. Wie de afgelopen decennia de Vlaamse pers aandachtig las, botste regelmatig op de scherpe pen van deze Nederlandse journalist. Hij werkte zich in de Belgische problematiek in en groeide uit tot een specialist in de materie. Een Nederlander kijkt naar België, en schrijft zijn bevindingen neer. In het Nederlandse dagblad Trouw, toch ook niet één van de minste.

“België heeft een ingewikkelde psychologie. Vlamingen vormen een demografische meerderheid, die zich gedroeg als een verdrukte minderheid. De Franstalige taalgroep is een culturele minderheid die zich superieur voelde. Met de emancipatie van Vlaanderen tot sterkste regio ging dat wringen. Het voormalig ‘klein boerke’ werd plotseling economisch en politiek sterker. De Franstalige minderheid verdedigt zich door die vroegere boerkes uit te maken voor ‘racisten, separratisten en egoïsten’, zodat ze de oude, ondergeschikte plaats weer innemen”.

Voor het eerst werkt die psychologische intimidatie niet meer, weet de Nederlander. Vlamingen zouden hun meerderheid inzetten om bijvoorbeeld Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen. De vraag is natuurlijk wel, geachte heer Eppink, of de Vlamingen durven doorgaan, ook als de Franstalige politici alles blijven blokkeren?

Vlamingen zijn niet rancuneus en egoïstisch, weet de journalist verder mee te geven. “Ze betalen jaarlijks ongeveer 6 miljard euro om armere Franstaligen in Brussel en Wallonië op de been te houden via sociale uitkeringen. Dat bedrag is hoger dan de netto-bijdrage van Nederland aan de EU”. De Vlamingen betalen dat bedrag al jaren zonder morren, terwijl Wallonië er economisch niet op vooruit gaat.

Ook op het probleem Brussel laat de journalist zijn licht schijnen: “Als het ooit tot een deling komt, kiest Brussel niet voor Vlaanderen, noch voor Wallonië, maar voor Europa: Capitale de l’Europe. De stad bestaat uit 19 gemeenten, in de praktijk lokale bolwerken van partijen en politieke families. De ene helft van de stad is burgerlijk liberaal, de andere islamiseert in hoog tempo. De gemiddelde werkloosheid is 20% en in migrantenwijken als Molenbeek en Anderlecht tot 60%. Na het Frans is de tweede taal van Brussel niet meer het Nederlands maar het Arabisch. De islam is de grootste religie in de hoofdstad van Europa”.

Woorden om over na te denken.

donderdag 11 december 2008

Géén geld, maar wel 1,5 miljard voor Wallonië

Grote koppen vandaag in de pers: het loonakkoord tussen de sociale partners, dat met veel moeite is rondgeraakt, zal deze regering – voor zover het woord “regering” nog van toepassing is op deze kibbelende bende ministers natuurlijk – ongeveer 2 miljard euro kosten. Een enorm bedrag. Veel te belastend voor de federale kas, zeggen enkele liberale ministers.

Het is een enorm bedrag natuurlijk, laat daar geen onduidelijkheid over bestaan. Maar de politieke commotie rond dit akkoord doet misschien wel vergeten dat ook de Waalse regering enorm veel geld in een ‘relance’-plan heeft geïnvesteerd. Zo kon men in Het Laatste Nieuws (08.12.2008) lezen: “De Waalse regering gaat 1,5 miljard euro investeren in maatregelen tegen de crisis. Het plan moet de Waalse economie en werkgelegenheid ondersteunen”.

De Waalse regering investeert 1,5 miljard euro? U bent verbaasd? Inderdaad, verbazingwekkend voor een landsdeel dat voor de buitenwacht over weinig of geen reserves beschikt. Verbazingwekkend vooral als je dat plaatst naast een bijdrage die we alleen in de Franstalige editie van Metro terug hebben gevonden (08.12.2008), en we vertalen even voor u: “De Waalse financiën zullen niet dienen om de federale kassen te vullen”, heeft vrijdag laatst Rudy Demotte, de Waalse minister-president uitgelegd. Hij was aanwezig op een vergadering tussen de federale regering en de gewestregeringen. De federale regering heeft er akte genomen van het feit dat de gewesten géén moeite gingen doen voor het federaal budget van 2009”.

Géén geld dus voor de federale kas. Als we ons niet vergissen, heeft Vlaanderen wel al gestort. Eigen volk eerst is absoluut géén vieze term in Franstalig België, zoveel is duidelijk. En de Brusselaars denken toch maar beter twee keer na, vooraleer ze met deze “heren” in bed duiken. Het hemd is de Walen nader dan de rok.

woensdag 10 december 2008

1 op 3 nooit les Nederlands

De huidige miss België spreekt geen gebenedijd woord Nederlands – terwijl het Nederlands toch de taal is die door de meerderheid van de burgers wordt gesproken. Belgische ministers radbraken onze taal op een dusdanige manier dat men op de Franse vertaling moet overschakelen om te begrijpen wat ze eigenlijk bedoelen. En de Brusselse overheden laten openlijk verstaan dat de tweetaligheid van Brussel inzake bestuurs- en personeelszaken best mag worden opgegeven. Wie nu nog durft beweren dat het Nederlands een agressieve taal is…

Nochtans worden we met de regelmaat van een klok om de oren geslagen met andere berichten. Zo zouden steeds meer Franstaligen het Nederlands leren. Steeds meer Franstaligen zouden onze taal ook behoorlijk spreken. Tot een Franstalige schone je natuurlijk met de neus op de feiten drukt: Franstaligen leren juist géén Nederlands. Uit een bericht in Het Laatste Nieuws bijvoorbeeld leren we dat “Eén op drie Franstalige jongeren afstudeert zonder ooit één uurtje Nederlandse les te hebben gevolgd”. Waalse leerlingen kunnen namelijk – in tegenstelling tot de Vlaamse – vrij kiezen welke taal ze als tweede taal leren.

“Van de 44.926 leerlingen in het laatste jaar secundair in het Franstalige onderwijs volgt niet eens de helft (48%) Nederlands als tweede taal, zo blijkt uit cijfers van Waals onderwijsminister Christian Dupont (PS)”. In Vlaanderen is er geen ontkomen aan, Frans is de verplichte tweede taal.

België hangt scheef van de onevenwichten. En als het aan de Walen ligt, komt daar ook geen verandering in. Daar zal geen enkele staatshervorming wat aan veranderen. Wie daar nog aan twijfelt, is goed zot.

dinsdag 9 december 2008

"Schaf de taalpariteit in Brussel af".

Terwijl het Belgische regime stilaan weer en onvermijdelijk richting volgende communautaire crash aan het sturen is – gewoon omdat nadat de federale communautaire onderhandelingen door de onwil van de Franstaligen op niets uitdraaiden, nu ook de onderhandelingen van gewest tot gewest op niets zullen eindigen – lijken bepaalde Franstalige politici nog wat olie op het vuur te willen gooien. Ze zorgen opnieuw voor een zeer ‘creatieve’ invulling van het begrip “federale loyauteit”.

De heer Benoît Cerexhe van de zogenaamde zéér gematigde Franstalige partij CdH, valt – ongetwijfeld in het kader van een hernieuwde “federale loyauteit” – de officiële en wettelijke tweetaligheid in Brussel aan, want “deze tweetaligheid stemt niet langer overeen met de realiteit”. Zo wil hij i.p.v. “tweetalige agenten” werken met “tweetalige diensten” (La Libre Belgique, 02.12.2008). Voel je’m? Voor we het weten staan we weer met z’n allen aan een nieuw Nolsloket in Brussel: “Pour les Flamands”.

Zo kennen we ze wel, onze Franstaligen, met hun respect voor de taalwetten. Morgen kunnen ze op basis van dezelfde argumenten tweetalige agenten vragen in De Panne. Op basis van dezelfde argumenten kunnen ze morgen de officiële tweetaligheid eisen in gans Vlaams Brabant.

Hoelang gaat dit spelletje nog duren?

maandag 8 december 2008

En telkens opnieuw bindt Vlaanderen in...

Samenwerking op het vlak van grote internationale projecten gaat meestal gepaard met veel geld, heel veel geld, veel Europese en andere subsidies. Als het project dan concreet wordt gemaakt, moeten Vlaamse bedrijven – de ervaring geeft ons elke dag opnieuw bittere lessen – bijzonder op hun tellen passen, want Franstalige bedrijven, daarin natuurlijk door hun politici volledig gesteund en ingedekt, gaan meestal met de vette brokken lopen, gaan met méér lopen dan hun proportioneel zou toekomen.

Neem nu het Europees Airbusproject, waaraan Vlaamse, Brusselse en Waalse bedrijven wensten te participeren. In de loop van dit jaar werd hierover onderhandeld, maar omdat de Franstaligen verzet hadden aangetekend tegen het toekennen van 56% van de Airbussteun aan Vlaamse bedrijven (56% werd door heel wat objectieve bronnen als meer dan gerechtvaardigd beschouwd), werden de onderhandelingen zonder resultaat opgeschort.

In de Beleidsnota van minister Van Quickenborne (Open VLD), minister van Vereenvoudigen en Ondernemen, van woensdag 3 december 2008 in de Commissie Bedrijfsleven bleek dat de vrees méér dan terecht was. Minister Van Quickenborne stelde een nota van meer dan 30 pagina’s voor, waarin bijna stoemelings ook eventjes melding werd gemaakt van het Airbusproject. In de nota kon men lezen dat er een overeenkomst was bereikt met de gewesten. Punt.

Mijn wantrouwen was onmiddellijk gewekt. Op mijn vraag antwoordde de minister dat er inderdaad een akkoord was bereikt in september 2008. De juiste verdeling tussen Vlaamse en Brussels/Waalse bedrijven inzake het Airbusproject ziet er, aldus de minister, uiteindelijk als volgt uit: 95,4 miljoen euro komt toe aan Vlaanderen, 82,6 miljoen aan Franstalig België. Vlaanderen moet dus genoegen nemen met…53,6% van de subsidies. Oorspronkelijk was 56% voorzien.

Het wordt eentonig, beste lezer, maar steeds weer blijkt dat het Vlaanderen is dat moet inleveren, en dat minder krijgt dan het rechtens toekomt. Tot de kruik barst?

vrijdag 5 december 2008

Sinardet en Di Rupo: één strijd

Er zijn van die Vlamingen, meestal behorend tot het zogenaamde intellectuele toplaagje, voor wie zelfs het woordje ‘communautaire onderhandelingen’ al een vieze, negatieve bijsmaak heeft en die zich schaamteloos voor het karretje van het meest reactionaire, meest verstarde Belgicistische status quo-karretje laten spannen.

Nog maar net had PS-voorzitter Di Rupo de zogenaamde Vlaamse onderhandelaars in het gezicht geslingerd dat het niet benoemen van de 3 burgemeesters in de Vlaamse Rand rond Brussel eigenlijk neerkomt op een communautaire tijdbom – terwijl het natuurlijk net andersom is: het zijn de Franstalige burgemeesters die de taalwetten overtreden en eisen dat ze niettegenstaande de inbreuken, toch aangesteld worden, die de belichaming zijn van het incivisme – of figuren als professor Sinardet vinden het nodig om de ‘Belgische eenheid’ als ideaal naar voor te schuiven. De laatste roept bijvoorbeeld in De Morgen (01.12.2008) de Vlaamse politici op de communautaire onderhandelingen te schorsen.

Zo wijst hij erop dat de zogenaamde Vlaamse onderhandelaars “voor 2009 zoveel mogelijk resultaten willen bereiken. Maar tegelijkertijd willen ze niet over de 3 burgemeesters en B-H-V praten”. Waarmee Sinardet onmiddellijk, en zonder blozen, op de Franstalige lijn gaat staan. Elke Vlaamse partij houdt immers vast aan het feit dat de niet benoeming van de 3 burgemeesters – die, het moge herhaald worden, de taalwetten op grove manier hebben overtreden – losstaat van de communautaire onderhandelingen. Ook B-H-V werd toch van dit debat losgekoppeld?

Maar professor Sinardet gaat nog een stap verder. Hij vindt bijvoorbeeld minister Reynders een zeer inschikkelijke onderhandelaar: “Hij wil best praten over verregaande bevoegdheidsoverdrachten, maar dan wil hij wel scoren op B-H-V, omwille van de stemmen van de Franstaligen”. Met andere woorden: Reynders kan niet anders. De fout ligt bij de Vlamingen, want die stellen zich niet inschikkelijk op. Laat ze toegeven op deze éne, kleine kwestie, en Reynders, die de generositeit zelve is, geeft op àlles toe.

Dit is bijna letterlijk het Franstalige discours. Enfin, op één punt lopen onze meningen gelijk met die van ‘sieur’ Sinardet: U vindt communautaire onderhandelingen tijdverlies, wij van het Vlaams Belang eigenlijk ook, maar dan wel omwille van andere redenen. U verdedigt misschien om de brode de eenheid van België, terwijl wij allang door hebben dat er voor Vlaanderen in de Belgische constructie niets te winnen valt. Vlaanderen heeft in België (bijna) altijd verloren, en ondanks het numerieke overwicht spelen wij politiek nog steeds de tweede viool. Binnen de Belgische constructie valt dit niet meer te corrigeren (allerlei wettelijke, grondwettelijke en andere juridische hindernissen beletten dat, bijzondere en speciale stemmeerderheden, enzovoort).

donderdag 4 december 2008

Prijs van meest onnozele bericht van de maand

Wat een onzin kunnen bepaalde instellingen toch verspreiden. Neem nu de door de Belgische regering (nog onder Jean-Luc Dehaene, in dit leven grote bankier) speciaal tegen het Vlaams Blok opgerichte rechtbank onder de leiding van het ‘heilig paterke’, het zogenaamde Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding, het zogenaamde CGKR.

Dit centrum, dat rijkelijk wordt betaald met overheidsdotaties, dus met centen van u en mij, voert in december campagne tegen zogenaamde vooroordelen tegen migranten. Zo zal het publiek eraan herinnerd worden dat wij allemaal “kinderen van migranten” zijn, ook al moeten we daarvoor één, twee of vijf generaties teruggaan”. En dat het verkeerd zou zijn de asielzoeker in de eerste plaats als een economische migrant te beschouwen.

Eén, twee of vijf generaties…Mag het zelfs iets meer zijn, mijnheer Dewitte? Ten gronde heeft hij gelijk, natuurlijk. Mijn verre voorouders zijn ooit als (politieke en economische) migranten naar hier gekomen, in het zog van de Germaanse volksverhuizingen nog wel. Tenzij mijn verre voorouders natuurlijk tot de vroege Keltische stammen behoorden, die hier al woonden, en dan moeten wij nog enkele generaties verder teruggaan om van “migranten” te spreken.

Dit is allemaal niet meer ernstig te noemen. Schaf deze speciale rechtbank, die de geur van “1984” en de Sovjet-Unie met zich meedraagt, eindelijk af. En als men het publiek dan toch wil voorlichten over migratie en asiel, doe het dan a.u.b. op een ernstige manier. Op deze manier lokt men bij het publiek alleen walging en spot op, wat juist het tegenovergestelde is van wat men bereiken wil. Neen, toch?

woensdag 3 december 2008

(Her)nieuw(d)e Islamitische republiek?

Voor wie soms twijfelt aan de veroveringsdrang van bepaalde strekkingen van de radicale islam, zou ik bij deze graag aanraden de politieke en militaire toestand in Afrika aandachtig te volgen, en dan meer bepaald in de Hoorn van Afrika.

De Somalische president Abdullah Yussuf trok eind vorige week aan de alarmbel. Reden? De Somalische overgangsregering staat op het punt uiteen te vallen en op dat moment zouden de radicale islamieten de hoofdstad kunnen innemen en op die manier het volledige land onder controle krijgen.

Even de recente politieke geschiedenis van dit land in herinnering brengen: tot 2006 had de islam in Somalië de macht, met name de Unie van Islamitische Rechtbanken. Maar met militaire hulp uit Ethiopië werd hieraan in 2006 een einde gesteld. Daarop splitste de Unie en organiseerde de meest radicale strekking zich onder de naam van Al-Shabaab. De onrust in dit Afrikaanse land bleef duren: de regering die het land buiten de islam moest houden, was zwak en verdeeld.

Ondertussen hebben deze Al-Shabaab-groepen de buitenwijken van de hoofdstad Mogadishu ingenomen, maar ze zijn niet de enige radicale islamitische groepering die in het militair conflict tegen de Somalische overheid en enkele duizenden Ethiopische soldaten is gewikkeld. Er is daarnaast de Jabhad Al-Islamiya en er is de zogenaamde Alliantie voor de Herbevrijding van Somalië (sic). De drie islamitische groepen vechten voorlopig nog tegen de gemeenschappelijke vijand, maar de grote vrees bestaat dat eens de Ethiopische troepen verdreven zijn en het huidige Somalische regime valt, de drie groepen de koek onder elkaar gaan verdelen, of – nog erger misschien – onder elkaar gaan uitvechten wie de uiteindelijke macht zal krijgen. In dat geval worden opnieuw de burgers het grote slachtoffer.

En als dan uiteindelijke een van de radicaal islamitische groeperingen de macht grijpt en een Herbevrijde Islamitische republiek installeert, dan gaat voor elke Somaliër zo ongeveer het licht weer uit.

Nog eens: wie twijfelt, volge best de toestand in Afrika heel aandachtig op.

dinsdag 2 december 2008

Blijvende fiscale onevenwichten in België

Ook de cijfers bevestigen de continuïteit van de transfer van Vlaanderen naar Wallonië, en niet omgekeerd. Tot spijt van wie het benijdt. Tot nader order blijven de Vlamingen geld versassen naar het zuiden van het land, zonder dat daar ook maar enige positieve geste van de Franstaligen tegenover staat.

Uit het antwoord op een schriftelijk vraag aan minister Reynders, minister van Financiën en Begroting, blijkt dat het Vlaamse Gewest – zonder het zogenaamd Brussels Hoofdstedelijk Gewest - in 2006 goed was voor meer dan 63% van de ontvangsten uit de personenbelasting, zo’n 19.627.056.954 euro. Het Waalse gewest was goed voor amper 28% van de inkomsten (8.758.641.081 euro) en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (met daarin ook heel wat Vlaamse ingezetenen natuurlijk) bracht op het vlak van de personenbelasting 2.615.989.968 euro op.

En neen, dit is geen uitzonderlijk cijfer of een uitzonderlijk jaar. In 2003 betaalde het Vlaams Gewest – nog eens: zonder rekening te houden met de ‘Vlaamse’ inkomsten in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest – op het vlak van de personenbelasting 63,6%, in 2004 63,1%, in 2005 zelfs 63,6% en in 2006 dus 63,3% van alle ontvangsten.

Op het vlak van de vennootschappen betaal Vlaanderen ook een steeds groter aandeel. In 2003 kwamen 51,1% van de opbrengsten van vennootschapsbelastingen uit Vlaanderen, in 2005 was dat al 52,6% en in 2006 steeg dit tot 53,8%. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest waar heel wat grote en minder grote Vlaamse bedrijven hun hoofdzetel hebben, is goed voor ruim 32% van de inkomsten in de vennootschapsbelasting. Wallonië bengelt helemaal achteraan met minder dan 14% aandeel in de ontvangsten van de vennootschapsbelastingen.

Het spreekt vanzelf dat de zogenaamde verzuring zich alleen aan Vlaamse kant voordoet.

De minister kon mij geen antwoord geven op de vraag naar de regionale opdeling van de ontvangsten uit btw en uit accijnzen. Maar België is dan ook het meest surrealistische land ter wereld. Nergens betaalt één bevolkingsgroep zovéél en zolàng aan een andere bevolkingsgroep. En controle op een en ander blijkt bijna niet mogelijk.

maandag 1 december 2008

Merk 'België' speelt eigenlijk niet meer mee.

We voelen het allemaal wel aan natuurlijk. België roept bij de meeste onder ons totaal geen gevoelens meer op – tenzij dan walging en/of schaamte bij een groeiend deel van de bevolking misschien. Nu werd dit gevoel van “totale overbodigheid” dat men bij België heeft, ook wetenschappelijk onderbouwd. Het Vlerick Brand Managment Centre (VBMC) heeft hierover een studie gepubliceerd.

In het onderzoek dat hieraan vooraf ging, werd bij 10.000 ‘Belgen’ – Vlamingen en Franstaligen dus – gepeild naar de naambekendheid en de persoonlijkheidskracht van allerlei commerciële merken. Daaruit kwam de economische krant De Tijd bijvoorbeeld naar voor als de meest gevestigde waarde, gevolgd door Radio 1 en Canvas (aldus een verslag in Metro, 27.11.2008). Ook automerken Volvo en Mercedes en distributieketen Colruyt zijn volgens de burgers gevestigde waarden.

Wij keken vooral uit naar het resultaat van de peiling naar de bekendheid en de kracht van de merken ‘België’, ‘Wallonië’ en ‘Vlaanderen’. Wat blijkt? Het merk ‘België’ is volgens Vlamingen en Walen “grijzer” dan hun eigen regiomerk. Zowel Vlamingen als Franstaligen vinden dat hun eigen regio (binnenkort staat?) een sterkere persoonlijkheid heeft dan België. Vlamingen vinden zelfs dat Vlaanderen op alle persoonlijkheidsfactoren van het onderzoek significant beter scoort dan Wallonië.

Er zit sleet op België, dat was al lang duidelijk. Maar het zal de verdedigers van de kunstmatige koude, ja, zelfs multiculturele constructie die België is, geen deugd doen te vernemen dat de burgers zich liever identificeren met een warm nest dat Vlaanderen is. “Chassez le naturel, il revient au galop”.