Staan straffen nog in verhouding tot de gepleegde feiten?

Als men bepaalde beestachtige feiten onderzoekt, analyseert en het proces voor de rechtbanken volgt, kan men toch tot geen ander besluit meer komen. Het gerecht is in België toe aan enkele fundamentele wijzigingen en veranderingen. Zeker als je dat bekijkt in de (bijna automatische) toepassing van de wet-Lejeune en andere wettelijke maatregelen die grotendeels uitvloeisels zijn van de theorieën die op het einde van de jaren 60 van de vorige eeuw werden ontwikkeld. Het kwam erop aan de dader van moorden ook als slachtoffer te zien: hij (of zij) was namelijk het slachtoffer van de onderdrukkende kapitalistische maatschappij, waardoor de persoonlijkheidsstructuur van bepaalde mensen helemaal in de vernieling werd gereden. Zij waren, samen met de échte slachtoffers, ook slachtoffers en moesten dus best ook zo worden behandeld. Daarom: liefst géén vrijheidberovende gevangenisstraf, liefst vervangende gemeenschapsdiensten, liefst zo snel mogelijk een tweede kans in de maatschappij, enzovoort, enzovoort.
Het heeft allemaal weinig geholpen, als men het zo merkt. Alleen worden de échte slachtoffers steeds vaker aan hun lot overgelaten, en lopen criminelen en crimineeltjes binnen de kortste keren terug op straat.
Neem nu de criminele Romabende in het Antwerpse, die beschuldigd werden van een aantal brutale overvallen in Antwerpen. Eén van de slachtoffers, een hoogbejaarde vrouw, overleed aan haar verwondingen. Drie andere vrouwen werden zwaar toegetakeld, één van hen, een 95-jarige dame, kwam erover getuigen. De kleindochter van het overleden slachtoffer: “Het waren weerloze oudere mensen. Wat mijn oma heeft meegemaakt, ze hebben haar gewoon afgeslacht. Haar gezicht was onherkenbaar”.
Volgens bepaalde advocaten tonen de daders in het geheel géén berouw. Wel proberen ze de schuld in andermans schoenen te schuiven, maar verontschuldigingen zijn er niet gekomen. Te vrezen valt dat de rechtbank weer rekening zal houden met allerlei ‘verzachtende omstandigheden’ – een ongelukkige jeugd, de dictatuur in Roemenië wellicht… - en dat deze moordenaars na een aantal jaren (1/3de van 20 jaar is 7 jaar…) weer vrij komen.