Ja, er zijn manieren om financiële crisissen als deze te beperken

Een financiële crisis, zoals we die in 2008 hebben gekend, zou het voordeel moeten hebben gehad dat er over banken en geld zou worden nagedacht. Dat er maatregelen zouden kunnen worden genomen om een herhaling te vermijden. Het lijkt wel alsof een aantal bankiers alle duidelijke boodschappen in de wind hebben geslagen en gewoon hun ding hebben gedaan. Ondertussen is ook duidelijk dat de belastingbetaler her allemaal zal mogen betalen. Heeft u in de pers één woord gelezen over de verpletterende verantwoordelijkheid van een aantal ‘decision makers’ in banken, financiële en verzekeringsinstellingen?

Ondertussen worden een aantal gevolgen cijfermatig vastgelegd. Alleen al voor Duitsland worden de reddingsmaatregelen begroot op meer dan 200 miljard euro. Of 2.500 euro belasting per Duitse inwoner. Professor Max Otte, in een klein, dun, zeer interessant boekje met als titel ‘Stoppt das Eurodesaster’, stelt dat de zogenaamde eurocrisis eigenlijk geen eurocrisis is, maar een nieuwe bankencrisis.

Want het geld dat zogezegd wordt gebruikt om Griekenland te redden, de Griekse economie te redden, en “dus de euro te redden”, vloeit gewoon naar de banken, er wordt dus opnieuw geprobeerd banken te redden en het financieel systeem te redden. De Griekse burger zal er niet beter van worden, en u allicht ook niet.
“Wat we nodig hebben”, aldus professor Otte, “is een fair markteconomisch financieel systeem, waarbij kapitaalinkomen, dat aan inspanningen verbonden is, beloond wordt, terwijl inkomen aan kapitaal dat slechts aan speculeren wordt verdiend, wel belast wordt”.

Max Otte gaat uitgebreid in op het onderscheid tussen spaarbanken en investeringsbanken. Beiden zijn nodig voor het economisch weefsel, maar het onmiskenbare vermengen van de beiden heeft ertoe geleid dat een financiële oligarchie kansen zag om een ganse economie te ondergraven en van haar financiële inbreng afhankelijk te maken. Dit werd mogelijk door een totale deregulering van de financiële markten. En als het dan verkeerd gaat in de financiële markten, krijgt de ganse economie het natuurlijk bijzonder moeilijk. Of een gans continent.

Zijn er lessen te trekken uit wat gebeurd is, en voor onze ogen opnieuw gebeurt? Professor Max Otte denkt van wel en somt 5 maatregelen op:
1. Vaste minimale vereisten op het vlak van eigen vermogen voor alle financiële actoren, in de plaats van de lakse en manipuleerbare eisen van Basel II en Basel III.
2. Begrenzingen op de grootte van de actoren op de markt van de financiële dienstverlening. Daardoor wordt hun macht beperkt en wordt hun mogelijke invloed ook mogelijk aan banden gelegd.
3. Een duidelijke scheiding tussen investerings- en spaarbanken, en een regeling van de bedrijfsmodellen zoals in de Glass-Steagall-Act, waardoor speculatie door banken met geld van private of bedrijfsspaargelden onmogelijk wordt.
4. De invoering van een financiële transactiebelasting, waardoor speculatie wordt beperkt en de gewone spaarder omzeggens niet wordt getroffen.
5. De oprichting van een Europees Ratinginstituut om de macht van de private, Angelsaksische kartels te breken. Er zijn voldoende Europese economen voor handen, die deze opdracht tot een goed einde kunnen brengen.


Otte, Max, “Stoppt das Euro Desaster”, 2011, Ullstein-Buchverlage, Berlin, 47 pagina’s
ISBN 978 – 3 – 550 – 08896 – 4.