Begin februari stelde ik aan minister van Migratie- en Asielbeleid, mevrouw Turtelboom, vragen naar het aantal asielaanvragen over de afgelopen jaren, en vooral naar het uitdrijvingsbeleid met betrekking tot afgewezen asielzoekers.
In tegenstelling tot wat bepaalde lobby’s van asielzoekers en illegalen in ons land beweren, en ondanks het feit dat het aantal asielzoekers in ons land in 2008 opnieuw aan het stijgen is, blijkt dat het aantal effectieve uitdrijvingen na identificatie of opsluiting in de gevangenis de trend helemaal niet te volgen, wel integendeel. Steeds minder mensen worden na een definitieve beslissing van de Dienst Vreemdelingenzaken – bijvoorbeeld weigering van verblijf, of weigering van vluchtelingstatus – nog uit het land gedreven. Men kan zich de vraag stellen wat de “weigering van verblijf” nog voor zin heeft, als men dit niet door een effectieve uitzetting laat volgen.
2005 (jaar) 15.957 (aantal asielaanvragen) 1.093 ( Aantal effectieve verwijderingen na identificatie of opsluiting in de gevangenis)(of 7%)
2006 11.587 1.170 (of 10%)
2007 11.115 670 (of 6%)
2008 12.252 515 (of 4%)
Op de vraag naar het aantal afgewezen asielzoekers kon de minister moeilijk antwoorden, omdat er niet minder dan 23 soorten “eindbeslissing” bestaan. Maar afgaand op een min of meer gelijk gebleven beslissingsprofiel moet men toch tot het besluit komen dat het uitdrijvingsbeleid in België een lachtertje is. Ook hier is er gewoon afwezigheid van een krachtdadig beleid.
