Vlamingen en zeker Vlaams-nationalisten worden door het elitair toplaagje van dit land – dubbel en dik gesubsidieerd, want de eenheid van België verdedigen, mag best een frank kosten, natuurlijk – altijd met medelijden en soms ronduit kleinerend benaderd. De reden is al 50 jaar dezelfde – erg origineel zijn ze niet, die kerels – en zal waarschijnlijk nog 50 jaar dezelfde blijven: dit clubje ongenaakbaren beschouwt ons als een groepje ongeregeld, in het beste geval als een troep reactionaire reservaatbewoners, in het slechtste geval als een troep primaire racisten vol bewondering voor de prestaties van ‘het Arische ras’.
Het blijft vechten tegen de bierkaai, maar het mag nog eens herhaald worden dat wij noch het ene noch het andere zijn. Wij zijn voldoende intelligent om te beseffen dat Vlaanderen in deze geglobaliseerde wereld op zich alleen niet kan overleven. Wij zijn voldoende intelligent om te weten dat een Arisch ras niet bestaat. Aan de andere kant is de mythe van de maakbaarheid bij ons ook al gevallen, wat van heel wat van onze progressieve broeders niet kan gezegd worden. Wij geloven namelijk niet dat je ongestraft de mens als een kasplantje uit zijn natuurlijke milieu kan weghalen en hem ongestraft en zonder gevolgen gelijk waar kan neerpoten. De mens is een sociaal, een identitair wezen.
Met andere woorden: geloven liberalen dat alleen het individu er toe doet, dan hechten wij als moderne nationalisten wel degelijk belang aan groepsbindingen: zij zorgen voor een kader, voor beschaving, voor regels, voor zekerheid, voor cultuur.
Wellicht liggen hiermee de strijdpaden van de komende decennia open. Het lijkt er in elk geval steeds meer op dat Europeanen zich bewust worden van de enorme kwetsbaarheid van hun identiteit en dat ze zich in steeds groter getale afwenden van de axioma’s van het politiek correcte multiculturele geloof. Onder druk van de werkelijkheid van elke dag. Zo kan men in De Morgen (18.03.2009) lezen dat “meer dan driekwart van de Britse volwassenen wil dat werkloze migranten hun land verlaten”.
