POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





dinsdag 10 maart 2009

België kan het niet

De lijst van de communautaire realisaties van deze regering, en dan inzonderheid van de zogenaamde Vlaamse meerderheid, wordt stilaan ‘ellenlang’. Straks zal de CD&V in de aanloop naar de Vlaamse verkiezingen stoer verklaren dat zij, en niemand anders, de stekker uit de nutteloze communautaire dialoog en vooral uit de nog nuttelozer B-H-V-werkgroep heeft getrokken. Uit Vlaams overtuiging wellicht! Doe ons niet lachen…

In een scherp commentaarstuk in De Standaard (03.03.2009) heeft Bart Maddens, politicoloog aan de KU Leuven, het uitgebreid over de vele gemiste kansen. “Dat is vooral de schuld van de Vlamingen zelf, die niet het lef hebben om het separatisme te gebruiken als stok achter de deur. In die omstandigheden zouden de Franstaligen wel goed gek moeten zijn om toegevingen. Achteraf beschouwd is het misschien wel een geluk dat het niet tot een ‘grote’ staatshervorming gekomen is. Want de prijs daarvoor dreigde zo onredelijk hoog uit te vallen dat het status quo te verkiezen is. Als je de ‘splitsing’ van B-H-V moet betalen met het invoeren van een nationale kieskring (en dus de uitbreiding van BHV tot heel Vlaanderen) dan is de keuze natuurlijk snel gemaakt”.

Maddens is duidelijk, wat niet van ‘onze’ politici kan worden gezegd: “Geef mij dan maar het status quo. Maar dan wel een écht status quo. Als Brussel extra federale middelen vraagt, dan is het voortaan ‘non’. Als de federale overheid van de deelstaten bijkomende inspanningen vraagt om de begroting in evenwicht te houden, dan is het opnieuw ‘non’”.

Ook in de academische wereld in stilaan aan het doordringen dat België een totaal overbodig niveau is geworden, dat België geen enkele meerwaarde meer vertegenwoordigt, en dat het integendeel alleen handenvol geld kost en jaren inspanningen zonder resultaat. “Met de dag wordt duidelijker dat België niet meer over de politieke en financiële instrumenten beschikt om een daadkrachtig relancebeleid te kunnen voeren. Een zeer grondige staatshervorming dringt zich dus wel degelijk op. Maar de Franstaligen hebben gekozen voor een verrottingsstrategie, and so bei t. Laten we nu maar best stoppen met vragende partij te zijn. Laten we rustig toekijken hoe deze federale regering zonder Vlaamse meerderheid verder aanmoddert. Ofwel zullen de Franstaligen over een paar jaar zelf smeken om een nieuwe staatshervorming ofwel implodeert het Belgische systeem. In beide gevallen winnen de Vlamingen”.

De CD&V zal dus van héél ver moeten komen, om wetenschapper Maddens te overtuigen.