Door een vriend werd ik ervan op de hoogte gebracht dat in de bekende Engelse krant onlangs een bijdrage verscheen over de moeilijke politieke toestand in België. De Daily Telegraph omschreef België daarin een sociale hangmat voor Wallonië, “waar de overheidssector alleen maar dient om de echte werkloosheidscijfers te camoufleren met een pletwals van bureaucratie en nepbanen”. En om dat te financieren moet men wel beroep doen op de belastingsinkomsten van de florerende Vlaamse economie, aldus de Daily Telegraph. Geen wonder dus dat de Vlamingen uit deze eenzijdige relatie willen stappen omdat zij geacht worden de slecht draaiende Waalse economie zonder pruttelen te blijven subsidiëren.
“Mogelijk de beste manier voor de Vlamingen om de Belgische staat het voetje te lichten is om die massaal te negeren. Om niet langer belastingen te betalen en niet meer te stemmen…”, was de wat naïeve oplossing van het Engelse dagblad.
“De Vlamingen”, zo besluit de Daily Telegraph, “moeten niet formeel hun onafhankelijkheid uitroepen. Het enige wat ze in dit stadium moeten doen is de geldstroom naar Wallonië stoppen en de Belgische regering behandelen met de minachting en verachting die ze verdient”.
Wat de Daily Telegraph natuurlijk niet schrijft of misschien niet voldoende beseft, is dat de Belgische institutionele structuur – met zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen die hieraan medeplichtig zijn trouwens – dusdanig prutswerk is, dat de Vlaamse meerderheid politiek werd gereduceerd tot een minderheid. Alarmbellen, belangenconflicten, allerlei bijzondere meerderheden: alles is bedoeld om de Vlaamse meerderheid te fnuiken. Vlaanderen moet wel zijn onafhankelijkheid uitroepen, wil het deze toestand veranderen.
