De Nationale Bank van België is een eigenaardige instelling. Als één van de weinige nationale banken in Europa (Griekenland is ook een voorbeeld) heeft de Nationale Bank van België privéaandeelhouders naast het aandeelhouderschap van de staat. Privé aandeelhouders die door het stoken van de Belgische staat steeds minder in de pap te brokken kregen, en die hun rechten steeds verder uitgehold zagen.
In de Senaat werd een wetsontwerp 1793 voorgesteld, met daarin een getrapt dividendsysteem dat er vooral op neerkomt dat vanaf een bepaald niveau alle overschotten, alle winstoverschotten naar de Belgische staat gaan, een zoveelste aanslag op de rechten van de particuliere aandeelhouders en op hun winstdeelname. Het wetsontwerp is ondertussen wet geworden, waardoor de winstverdeling kort gezegd als volgt gebeurt: er is een basisdividend (6% van het kapitaal), vervolgens een stuk winst dat opzijgezet wordt (op voorstel van het directiecomité), en vervolgens is er een 2de dividend. Alles daarboven gaat dus naar de Grote Slokop, de Belgische staat.
Het wetsontwerp kon in de Senaat tegengehouden worden, als er maar voldoende tegenstemmen worden. Ecolo-Groen! trok uiteindelijk zijn steun aan het verzet in, omwille van de aanwezigheid van het Vlaams Belang in dit afwijzingsfront.
Groen toont zich hier opnieuw van haar meest consequente politieke kant. Een wetsvoorstel is niet goed omdat het om een goed wetsvoorstel gaat. Neen, in de groene logica is een wetsvoorstel goed of slecht naargelang het door het Vlaams Belang al dan niet wordt gesteund. En dan maar verschieten, groene broeders en zusters, dat uw partij opnieuw met de kiesdrempel flirt?
