De kwestie van de levenslange exorbitante dotaties en andere financiële tussenkomsten voor het Belgisch koningshuis is al een tijdje in de actualiteit. Voor het Vlaams Belang mag het koningshuis gewoonweg worden afgeschaft, want het is ondemocratisch. Daarenboven heeft het de Vlaamse belangen nog nooit verdedigd en heeft het geen enkele meerwaarde. De Saksen-Coburgers hebben zich in ons land – en in andere landen – steeds als stelende eksters opgesteld, het is tijd dat hieraan een einde wordt gesteld.
Maar ook in andere, niet toevallig Vlaamse, partijen is de kwestie tot een punt van discussie uitgegroeid en zijn er regelmatig opstootjes van republicanisme waar te nemen. Nog onlangs werd in de Senaat een werkgroep opgericht om de kwestie op te lossen, en bepaalde voorstellen te bespreken, onder andere dat van zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen om de dotatie aan bepaalde leden van het koningshuis ‘eindig’ te maken.
Vlamingen blijven Vlamingen en opnieuw bleek de kinderhand gauw, veel te gauw gevuld. Een Vlaamse CD&V-senator dacht dat de zaak wel snel geregeld zou kunnen worden. Immers: “Tot mijn aangename verrassing begint er binnen de werkgroep een mooie consensus te groeien” (De Morgen, 09.03.2009). De sfeer is excellent, zeggen dan weer anderen, en “zelfs de grootste belgicisten zijn het erover eens dat er een nieuwe formule nodig is”. Waar hebben we dat nog gehoord?
Juist geteld één dag duurde de euforie. Het was even buiten de waard gerekend, in dit geval buiten senaatsvoorzitter Armand De Decker, die in Het Laatste Nieuws (10.03.2009) liet optekenen dat de kans dat “de prins en de prinses zonder dotatie zullen vallen, zeer onwaarschijnlijk is”. Zolang Albert koning is, zal er aan het systeem van dotaties niets veranderen. En wat er daarna moet gebeuren, is voorwerp van de discussie binnen die senaatswerkgroep. In een bepaalde Vlaamse krant werd zelfs volgende citaat van De Decker opgenomen: “We kunnen Laurent en Astrid toch niet vragen om te gaan werken?” (De Morgen, 10.03.2009)
België is, voor wie het nog niet begrepen heeft, een taai beestje. Een taai beestje omdat het gaat om zware financiële belangen, die een bepaald francofoon (en francofiel, want er zitten ook Nederlandstaligen bij) toplaagje niet zomaar wil en zal opgeven.
