Frank Vanhecke had het onlangs, op enkele meetings in West-Vlaanderen, over nieuwe en extreme vormen van geweld. Zogenaamde “jongerenbendes” die met groepen van 20 man winkels binnenvallen, alles mee roven wat los staat, en de rest kort en klein slaan. Vooral dan in het Brusselse. Al jaren slaat het Vlaams Belang op die veiligheidsnagel. Omdat onze burgers recht hebben op een leven in veiligheid. En omdat onze veiligheidsmensen moeten voelen dat veiligheid een prioritair aandachtspunt is voor een normale regering. We kunnen en mogen niet toegeven aan criminaliteit.
Brussel is ons op veiligheidsvlak volledig aan het ontglippen. Dat is ook de overtuiging van professor De Ruyver, oud-adviseur van Verhofstadt. “Politiebeambten die aangevallen worden. Het ziekenhuis in geslagen, bekogeld met stenen, bewerkt met messen (…) Het zal alleen maar erger worden (…) Hele wijken zijn onttrokken aan het gewone leven, zitten in de illegale economie en vormen zo kankervlekken die steeds groter worden”. Tiens, tiens, dan toch, mijnheer De Ruyver? Enige tijd waren er toch geen problemen? Géén nogo-zones?
“Kuregem. In 20 jaar tijd heb ik die wijk zien verloederen van zeg maar een handelswijk naar een compleet illegale handel (…) In Molenbeek zie je hetzelfde voor de handel van drugs. Dat zijn de fundamentele problemen die heersen. De mensen achter de illegale economie gebruiken de jongerenbendes voor hun doeleinden”. Chicago dus, georganiseerde criminaliteit die het wettig gezag heeft vervangen.
De Brusselse gemeentebesturen blijven trouwens ontkennen dat er nogo-zones zijn, of dat de politie de controle kwijt zou zijn. Brice De Ruyver merkt droogjes op: “Ze willen wel (optreden), maar dat kan niet meer. In de jaren 90 kon een gemeente dat nog. Nu is het probleem veel te groot geworden, daar heeft men in het verleden cruciale fouten gemaakt, er had sneller en kordater ingegrepen moeten worden”. Een schuldbekentenis, professor De Ruyver, zou hier op zijn minst op zijn plaats zijn, meen ik?
Brice De Ruyver gaat nog verder: “Vooral in de meest problematische Brusselse zones is juist de concentratie en veelheid van culturen het grootst”. Of er nog iets kan aan worden gedaan? “We moeten daarbij ook aanvaarden dat een groep van mensen uit de samenleving verwijderd zullen moeten worden. Dat is het drama van Anderlecht en Molenbeek. Je zit met een groep die we hopeloos kwijt zijn.”
Hoelang zullen de overheden nog wachten om hier in volle kracht tegenaan te gaan en een nultolerantie in te voeren en aan te houden? Wanneer wordt dit boeltje eindelijk en volledig opgekuist? Is er hiertoe voldoende politieke wil aanwezig? Met een PS in de regering, die op lokale vlak haar karretje aan de islam heeft vastgehaakt, wordt het in elk geval zeer moeilijk, zoniet onmogelijk.
