Een lichtvoetiger verhaal dan maar om de (korte) periode tot kerstmis, tot het feest van het licht en de terugkeer van de zon, wat in te korten? U heeft het ongetwijfeld ook gelezen, Het Nieuwsblad maakte er op 23.12.2009 onder andere melding van. De New-Yorkse vestiging van Toerisme Vlaanderen verstuurde deze maand een opmerkelijke uitnodiging voor een Vlaams-Nederlandse receptie.
“De cocktail ‘Holland & Flanders, so close, so different’ werd op 7 december georganiseerd in een restaurant in Long Island City ter gelegenheid van de Ustoa-conferentie, de grootste Amerikaanse bijeenkomst voor de toeristische industrie”, aldus het dagblad. Een gelegenheid dus om niet te missen, zeker als je daar Vlaanderen kan promoten.
Wie kan daar nu iets tegen hebben, vraagt men zich af. Welnu, op de uitnodiging staan Vlaanderen en Nederland samen afgebeeld, bijna in een innige omhelzing – het kan ook moeilijk anders, zij liggen ook zo dicht bij elkaar. Wallonië werd op het kaartje vergeten, en werd blijkbaar bij Frankrijk ondergebracht. En, niet onbelangrijk detail, “Brussel werd veel te noordelijk ingepast”.
Daar knelt allicht het schoentje, zeker? Brussel té veel naar het noorden geplaatst, zodat het voor iedereen al te duidelijk is dat Brussel niet tussen Vlaanderen en Wallonië in ligt, maar wel volledig omsloten door Vlaanderen. Brussel ligt dus inderdaad, of men het nu graag hoort of niet, volledig in Vlaanderen.
Waarom zouden Vlaanderen en Nederland trouwens niet inniger met elkaar kunnen samenwerken? Wat samen hoort, moet men niet scheiden, zegt het spreekwoord. Zoals het water in West- en Oost-Duitsland een natuurlijk bedding zocht, zoals Noord- en Zuid-Vietnamezen na lange strijd opnieuw in hetzelfde vaderland wonen, zo staat het ook in de sterren geschreven dat Vlaanderen en Nederland in de toekomst nog veel beter met elkaar zullen samenwerken. Waarom? Omdat het in de aard van de natuur zelf ligt, natuurlijk.
