De manier waarop Louis Michel, MR-topman, zijn verlies verwerkt, is opmerkelijk en schrijnend tezelfdertijd. Hij was – zoals iedereen tot vervelens toe heeft moeten aanhoren in de pers – kandidaat, “topkandidaat” in zijn eigen woorden, voor de functie van voorzitter van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Natuurlijk hebben die landen, die niét voor hem hebben gekozen, zoals Italië en Oostenrijk, ongelijk, want de Zwitser, die wel werd gekozen, deugt eigenlijk niet. Zegt Louis Michel.
“Die man heeft geen enkele geopolitieke expertise, geen ervaring als bruggenbouwer en geen notie van ontwikkelingssamenwerking”. Het staat er, wit op zwart, in Het Laatste Nieuws (16.12.2009). Waarmee hij eigenlijk wil zeggen dat hij wel over die kwalificaties beschikt. Zeker zijn kwaliteiten als bruggenbouwer worden heinde en ver geprezen trouwens. Iedereen zal zich herinneren dat in Oostenrijks nationalistisch rechts enkele jaren geleden op basis van haar uitstekende verkiezingsuitslag tot de regering mocht toetreden. Prompt riep ‘bruggenbouwer’ Michel iedereen op om vooral niet naar Oostenrijk te gaan skiën. En ook de Italiaanse premier Berlusconi schoffeerde ‘bruggenbouwer’ Michel al meer dan eens.
Geconfronteerd met die feiten, stampt Michel als een verwend kind in het rond: “Als dat de prijs is, die ik had moeten betalen, als ik mijn mond had moeten houden over Oostenrijk en Italië, dan mogen ze hem hebben, deze job”. Tja, de bruggenbouwer bouwt alleen bruggen naar landen die zijn keuze van politieke partij of ideologie volgen blijkbaar. Stemmen de mensen op een ‘andere’ manier of in een ‘andere’ richting, dan zijn alle middelen, àlle middelen, goed om de democratie onderuit te halen.
Waarop Het Laatste Nieuws fijntjes opmerkt dat hij zich nu weer met volle kracht kan werpen op het binnenland. De MR kan ‘bruggenbouwers’ als Louis Michel goed gebruiken.
