Het de facto bestaan van twee of zelfs meerdere parallelle maatschappijen op hetzelfde grondgebied – de autochtone en verschillende allochtone – wordt op steeds meer gebieden van het maatschappelijk leven doorgetrokken. Al jaren wordt hiertegen op de meest fundamentele manier tegen gewaarschuwd, maar het lijkt wel alsof sommigen zodanig gebiologeerd zijn door de ‘multiculturele heilsmaatschappij’ dat zij net als lemmingen blijven doorhollen.
Zo riep onlangs een invloedrijk jurist in Groot-Brittannië op om zo snel als mogelijk de sharia ook schriftelijk op te nemen in de Engelse wet. De zeer geleerde Stephen Hockman vindt wetgevend initiatief noodzakelijk om islamitische principes in het Engels recht op te nemen, aldus een verslag van Steve Dought in de Daily Mail van 19 november 2009. Want als we dat niet snel doen, aldus de topjurist, dan “zullen we vrij rap tot de vaststelling komen dat een belangrijk deel van onze maatschappij op steeds indringender manier aan het vervreemden is, wat tot gevaarlijke consequenties zal leiden”.
Intimidatie door radicale islamitische groepen en Britse juristen gaan overstag. En dit in ‘The Land of the Free’?
Deze Hockman is spijtig genoeg niet de eerste, en hij zal ook niet de laatste zijn. Lord Chief of Justice, Lord Philips, had een tijd geleden al zijn goedkeuring verleend aan het gebruik van het sharia-recht in kwesties van familiale en huwelijksaard, en om te arbitreren tussen moslims. Nochtans werd (en wordt) van vele kanten gewaarschuwd dat de sharia in verschillende van zijn principes haaks staat op onze Europese rechtspraak. Het zal juristen van het slag van Hockman een zorg zijn, blijkbaar!
Ook in België is het met enige ongerustheid wachten op de eerste pleidooien om de sharia in onze rechtspraak te gebruiken. Men moet vooral niet denken dat hiermee de problemen van de plank zijn: wat bij conflict tussen een Europese en een sharia-rechtsregel? Welk rechtssysteem gaat voor? Of zal men ook hier zwichten uit schrik voor “de gevaarlijke consequenties”? De invloedrijke Britse auteur William Shakespeare schreef ooit de volgende onvergetelijke woorden neer: “De lafaard sterft herhaald’lijk, eer hij sterft. De dappere smaakt de dood niet meer dan eens”.
