Wie ooit al eens in Schotland is geweest, en zeker in de Highlands, weet maar al te goed dat een Schot zich geen Engelsman voelt. Schotland heeft een eigen traditie, een eigen geschiedenis, een Schots volk met een eigen identiteit. In Schotland is een nationalistische partij actief die streeft naar meer autonomie. Schotland heeft trouwens al heel wat eigen bevoegdheden, maar de SNP wil verder.
In de Nederlandstalige versie van Metro (01.12.2009) – en merkwaardig genoeg niét in de Franstalige versie, bestaat er ten zuiden van de taalgrens hiervoor dan geen interesse? – kon men lezen dat de Schotse premier Alex Salmond, die tot de SNP behoort, de weg vrij wil maken voor een referendum over een afscheiding van Groot-Brittannië. Hij hoopt namelijk volgend jaar een referendum over de toekomst van Schotland te kunnen organiseren.
In het referendum wil hij de Schotten 4 opties voorleggen:
- een status quo
- een beperkte uitbreiding van de huidige bevoegdheden van het regionale parlement
- een regionale autonomie die vooral op fiscaal vlak zou worden uitgebreid
- en totale onafhankelijkheid
In de woorden van Alex Salmond: “Het debat in de Schotse politiek gaat niet langer over verandering of geen verandering, maar over het soort verandering dat we willen en het recht van het volk om hun toekomst te kiezen in een vrij en eerlijk referendum”.
Men denkt te dromen, natuurlijk. Wat een heel natuurlijk proces zou moeten kunnen zijn, wordt in een land als België totaal onmogelijk gemaakt. Vlaanderen wil als meerderheid meer bevoegdheden? De minderheid blokkeert elke poging. Waarom, vraag je je dan af, waarom organiseert het Vlaams Parlement bijvoorbeeld geen referendum onder de Vlamingen om te weten welke autonomie de Vlamingen wensen?
