“Voor de economen is de recessie afgelopen, maar voor het overgrote deel van de mensen is ze nog lang niet achter de rug. (De man in de straat) kijkt enkel naar de evolutie van zijn koopkracht en van de situatie op de arbeidsmarkt. Hoe zeker is hij dat hij volgende maand nog een baan heeft”. Aan het woord is Guy Quaden, grote baas van de Nationale Bank van België (De Standaard, 03.102.009). Ik vrees dat hij in deze gelijk heeft.
Nu mag men in de pers nog zoveel over het einde van de crisis schrijven als men wilt, de idee bij de mensen leeft, dat het niet voorbij is. En bepaalde cijfers geven hiervan ook een indicatie: het aantal faillissementen stijgt. In september 2009 niet minder dan 1.015, of 93 meer dan in september 2008. September 2009 staat hiermee (cijfers van Graydon) geboekstaafd als de maand met voorlopig het hoogste aantal faillissementen ooit. Verontrustend is verder dat de meeste faillissementen zich in Vlaanderen voordoen. Sinds begin dit jaar gingen 3.353 Vlaamse bedrijven over de kop, in het ganse land waren dat er 6.981.
Het aantal faillissementen zal inderdaad nog een tijdje doorgaan, dat weten we ook wel. En een mogelijke heropleving van de economie laat zich pas later in de tijd goed meten, zover zijn we ook al. Maar men moet oppassen met boodschappen dat de economie herneemt en dat “de economische groei in België zich vermoedelijk zal situeren rond de 1%-groei”, zoals bepaalde regeringsleden wel eens durven beweren. De reden van de bewering is natuurlijk duidelijk: een vrolijke boodschap in de droeve tijden gaat het altijd wel in. Daarenboven kan men het ‘goede nieuws’ gebruiken om de schande van het begrotingsgat wat naar de achtergrond te duwen, en tenslotte is economische groei goed om het falen van het financieel en begrotingsbeleid – onder druk van de Waalse PS, maar waarom moeten de Vlaamse partijen daar altijd aan toegeven? – wat te verdoezelen.
Als we naar de jongste World Economic Outlook van het Internationaal Monetair Fonds kijken, ziet het er trouwens niet zo goed uit voor die zogenaamde economische groei in België. “Industrielanden als de VS, Europa en Japan, zullen dit jaar nog met gemiddeld 3,4% krimpen. Volgend jaar moeten zij vrede nemen met een groei van 1,3%. België zal duidelijk minder goed doen met een verwachte nulgroei voor volgend jaar” (De Standaard, 02.10.2009). Alleen Ierland, Spanje, Griekenland en Luxemburg scoren minder goed dan België.
Experts wijzen op het begrotingstekort waardoor België minder financiële ruimte heeft om de economie te stimuleren. Vandaar een bijna ‘natuurlijke’ neiging van alle Vlaamse politici om in Vlaanderen versneld aan schuldafbouw te doen en/of een begrotingsevenwicht te creëren. Alleen zijn de Franstaligen – een minderheid in België – een andere mening toegedaan. En we weten ondertussen al wie aan het langste eind heeft getrokken. Met de faillissementsstatistieken in de hand weten we ondertussen ook al wie de rekening gaat betalen. Ondertussen vernemen we dat de roerende voorheffing van 15 naar 25% zou stijgen. De overheid heeft centen nodig, en de brave Vlaamse spaarders zullen het gat wel weer dichtrijden.
