De actie van melkveehouders, waarbij miljoenen liters melk over de akkers werden weggegoten uit protest tegen de lage melkprijzen van de distributie, zorgde voor ‘communautaire’ reacties. In de Franstalige pers bestond er begrip voor de actie, want de boeren hadden eigenlijk geen andere keuze. In de Vlaamse pers was al veel minder begrip, en vond men dit allemaal een verspilling van voedingswaren “en dat doe je toch niet”. De Vlaamse pers was eigenlijk (dit gebeurt ook niet altijd) een weerspiegeling van het algemeen aanvoelen in de Vlaamse bevolking: je vernietigt nu eenmaal geen voeding.
Nu vergeten we wel eens dat het vernietigen van miljoenen liters melk een actie was van Waalse veeboeren. De Vlaamse melkveehouders hadden al langer een totaal ander idee van het voeren van acties om de kwestie van de melkprijs bij het grote publiek aan te kaarten. In Gent bijvoorbeeld was er een heel sympathieke actie van het Algemeen Boerensyndicaat (A.B.S.), waarbij aan omstanders gratis melk en andere landbouwproducten werd uitgedeeld.
Ook Piet Vanthemsche, grote baas van de Boerenbond, volgde de acties van de Waalse boeren niet. In een interview in De Standaard (10.10.2009) doet hij trouwens ernstige scheuren vermoeden in het Belgische boerenfront: “Ik hoorde een journalist van de RTBF op de radio verkondigen dat Vlaamse boeren niet mee staakten, omdat boeren, die nood hebben aan krediet of melk willen leveren aan zuivelbedrijven, eerst lid moeten worden van de Boerenbond. Ze tekenen een papier waarin ze verklaren niet te zullen protesteren tegen het gevoerde beleid. Zo klonk het letterlijk. Ik heb meteen gebeld met de vraag of ze wel wisten wat voor onzin ze vertelden”.
Afgunst? Het kan zijn. Feit is dat de Vlaamse landbouw veel kapitaalintensiever is. “De zuivelkwestie ligt er ook gevoeliger omdat melk een groter deel van het inkomen van Waalse boeren uitmaakt. Vlaanderen heeft zich op dat vlak beter georganiseerd in coöperatieven. Dat versterkt onze positie”.
België, één en ondeelbaar? Ik denk het niet.
