Het is goed nu en dan de blikken even in de richting van Franstalig België te wenden, al is het maar om als een seismograaf de komende politieke aardschokken op te vangen. Een aantal politieke signalen liegen er trouwens niet om. Zo haalde FDF-voorzitter (én MR-topman) Olivier Maingain op een partijbijeenkomst zwaar uit naar PS-kopstuk Moureaux, die vorige week aanstuurde op onderhandelingen over B-H-V. “Het hele land leeft goed zonder splitsing van B-H-V”, aldus Maingain, en verder: “Een splitsing zonder uitbreiding van Brussel is een overwinning van de separatisten” (De Morgen, 26.10.2009).
Nu mag het FDF misschien een kleine politieke formatie zijn, invloed heeft ze wel degelijk, zoals blijkt uit een achtergrondartikel in De Tijd (27.10.2009). Als Didier Reynders voorzitter van de Franstalige liberalen blijft, dreigt communautair immobilisme. Hij “dreigt zich namelijk onverzettelijk op te stellen tijdens de communautaire onderhandelingen van begin volgend jaar. Hij is de communautaire hardliner en voorzitter van het FDF Olivier Maingain immers iets verschuldigd” voor diens steun de voorbije dagen.
Het laatste belangenconflict, om de splitsing van B-H-V te vertragen, het laatste belangenconflict dat kon ingeroepen worden, werd door de Duitstalige Gemeenschap ingeroepen – mede op vraag van de ‘Vlaamse’ CD&V trouwens. En zoals Maingain hierboven al liet verstaan: een uitbreiding van Brussel is nodig in ruil voor de splitsing van B-H-V.
Tijdens het weekend werd tenslotte bekend dat Reynders een vicevoorzitter naast zich zal moeten verdragen. Willy Borsus, een nobele onbekende in Vlaanderen, maar actief in het Waalse Parlement, zal zich vooral bezig houden met lokale en regionale dossiers. Reynders blijft partijvoorzitter, minister en blijft verantwoordelijk voor het federale niveau.
De Franstalige liberalen gaan dus voor het communautaire immobilisme, zoveel is duidelijk.
