De regering Van Rompuy heeft haar eerste speelhelft erop zitten. Het ziet er trouwens niet schitterend uit. Een matte, makke wedstrijd, een ploeg zonder visie en zonder veel daadkracht. Dat is toch de conclusie van een scherpe bijdrage in het zakendagblad De Tijd (10.10.2009): “In het regeerakkoord van Leterme – dat ook voor de regering van Herman Van Rompuy de bijbel is – stond bijvoorbeeld dat werk ‘de beste maatregel is om iemand uit de armoede te halen en een inkomen te bezorgen’. Daartoe zouden er tussen 2008 en 2011 meer dan 200.000 jobs bijkomen. De laatste cijfers van de Nationale Bank leren dat sinds het eerste kwartaal van 2008 – toen Leterme aantrad – en het tweede kwartaal van 2009 er geen banen bijkwamen maar 15.000 verloren gingen”.
In zijn State of the Union gisteren was er op geen enkel moment sprake van een staatshervorming. Alsof dit land omwille van de communautaire problematiek al niet jààren stil ligt. Alsof alles niet geblokkeerd is door de wurggreep van negatieve antwoorden van de Franstalige politici op elke vraag van de Vlamingen. Géén woord. Tenzij dat ene, kleine zinnetje: “Wij staan voor grote uitdagingen op het vlak van een verdere modernisering van de staatsstructuur”. Volgens een onderzoek van de universiteiten naar de resultaten van de regionale verkiezingen zouden de kiezers trouwens eerst de economische crisis willen aangepakt zien. Ze zouden dus geruststellende signalen willen op het vlak van sociale zekerheid en werkgelegenheid.
Begrijpelijk. Maar als de mensen even verder willen kijken, zullen ze toch moeten vaststellen dat alle problemen in dit land, ook alle economische problemen, sociale zekerheidsproblemen en noem maar op, minstens voor het grootste stuk samenhangen met het ontbreken van een moderne, efficiënte en werkbare staatsstructuur.
Dit stuk zal dus voor de tweede speelhelft zijn. Geruststellend is het niet, zeker niet als je mevrouw Milquet (CdH), ondervraagd over de reden waarom er niets over staatshervorming werd vermeld, hoort melden: “Niet aan de orde”. Maar opgepast: op 1 juli wordt België voorzitter van de Europese Unie. Tegen die datum wil Van Rompuy de communautaire bladzijde omgedraaid hebben. We houden de vinger aan de pols.
