Men kent de strategische keuzes van een aantal Belgische, ook Vlaamse, politici: in tijden van economische crisis moet men de communautaire eisen in de koelkast opbergen. Het ‘staat’ niet dat men dan communautaire eisen op de voorgrond brengt. Eerst de economische en financiële crisis oplossen – u weet wel, de ‘belangrijke problemen’ – en dan, pas dan, en alleen als er nog middelen overblijven, kan men aan de communautaire eisen beginnen.
Bij sommige Belgische, ook Vlaamse, politici valt zelfs te vrezen dat het geen strategische keuzes alléén zijn, maar ook politieke keuzes. Politici als Eyskens, Van Rompuy, Verhofstadt, en anderen, hebben de keuze voor het voortbestaan van het Belgische niveau gemaakt en daaraan moeten alle Vlaamse eisen wijken.
Gelukkig zijn er onafhankelijke economen genoeg om deze politici met de neus op de (harde) feiten te duwen. Neem nu professor Herman Matthijs (VUB) in De Morgen (23.06.2009). In eerste instantie maakt hij een bestandsopname op: “De Europese Commissie verwijt de federale regering ongeloofwaardige hypotheses, steeds afglijdende begrotingsdoelstellingen voor de periode tot 2013, eenmalige ingrepen, geen structurele besparingen, ontbrekende informatie en een gebrek aan hervormingen. Daarnaast maakte de studiecommissie voor de vergrijzing bekend dat de kosten voor de vergrijzing veel hoger oplopen dan enkele jaren geleden gedacht”. Harde feiten, waar niemand naast kan.
Maar daar laat de professor economie het niet bij: “De budgettaire problemen zijn mede het gevolg van het vast gereden institutionele model. Alleen een staatshervorming met duidelijke, homogene bevoegdheidspakketten kan zorgen voor een werkbaar politiek systeem”.
Want het is dringend tijd dat aan de gemeenschappen en de gewesten een eigen financiële verantwoordelijkheid wordt gegeven, opgedrongen zelfs. En die eigen financiële verantwoordelijkheid krijgen ze slechts door middel van homogene bevoegdheidspakketten. “Een voorbeeld daarvan zou zijn de personenbelasting over te hevelen naar de gewesten. De crisis heeft dergelijke barsten veroorzaakt in het federale model dat alleen een doorgedreven staatshervorming nog garanties biedt voor welvaart”.
We zijn benieuwd of de Franstaligen dat ook vinden. Wij zijn benieuwd welke ‘meerwaarde’ de Franstalige politici nog zullen toekennen aan een federaal model met volledig eigen financiële verantwoordelijkheid. Laat maar komen.
