De winst van EU-kritische en rechtse partijen heeft voor oprispingen gezorgd in Turkije. Het was te verwachten! In de Engelstalige pers bijvoorbeeld kan men lezen dat de Turkse premier Recep Erdogan de EU opriep om de toezeggingen inzake het EU-lidmaatschap na te komen. Wij zijn dus simpele zielen als we al die tijd hebben geloofd dat aan Turkije géén beloftes waren gedaan, maar dat Turkije eerst bepaalde stappen moest zetten vooraleer de kwestie kon worden uitgeklaard.
Zo verklaarde dezelfde Erdogan: “We zijn er na de bekendmaking van de resultaten van deze Europese verkiezingen getuige van dat iedereen zich nu negatief uitspreekt over de mogelijkheden van een Turks lidmaatschap”. De partijen van Angela Merkel en Sarkozy waren in het verleden al afwachtend in hun houding tegenover Turkije. Maar het is vooral het resultaat van de uitgesproken rechtse en EU-kritische partijen (93 leden) die Turkije doet twijfelen aan het welslagen van de operatie uitbreiding. Een partij als die van Geert Wilders kwam als 2de uit de verkiezingen in Nederland. Wilders zelf verklaarde dat Turkije nooit lid van de Europese Unie kan worden, nu niet en “in geen 1000 jaar”.
Erdogan werd in zijn afwijzende bewoordingen over de resultaten van de verkiezingen gevolgd door Murat Mercan, de voorzitter van de commissie Buitenlandse Zaken van het Turkse parlement en een topman van de partij van dezelfde Erdogan. “Wij hebben het recht van het Europese parlement te vragen dat het zijn beloftes zou houden inzake het Turkse lidmaatschap”, aldus dezelfde Mercan.
Abdullah Gul, de Turkse president, ging nog een stap verder: “De kiezers die voor een oppositie tegen dit lidmaatschap stemden, kunnen hun positie later nog veranderen. Wat telt is de Turkse en Europese publieke opinie”. Met andere woorden: deze verkiezingen en vooral de resultaten zijn van geen tel?
Wij hebben altijd al gewaarschuwd voor het “ja, maar…” van de Europese toppolitici. Problemen achteraf worden steeds veroorzaakt door halfhalf opinies, door opinies waarin men op verbloemde wijze de mening vertolkt. Men had veel beter de Turken het ‘bevoorrecht partnership’ aangeboden, dan allerlei verwachtingen te creëren op het vlak van een mogelijke Turkse toetreding tot de EU. En nu zit men met de gebakken peren. Dit wordt zeker vervolgd.
